E2573289 ตำนานขุนเขายะเยือก....เสียงกระดิ่ง...ภูกระดึง [บันทึกนักเดินทาง]

ตำนานขุนเขายะเยือก....เสียงกระดิ่ง...ภูกระดึง

...บ้านผานกเค้าตั้งสงบเงียบอยู่ริมถนนสาย ชุมแพ – เมืองเลย ผานกเค้าตั้งตระหง่านอยู่ริมถนน นักเดินทางคนแล้วคนเล่าที่จะมาขึ้นภูกระดึง ต้องผ่านหมู่บ้านนี้ อีกไม่นานแล้ว ที่จะได้เริ่มเดินทางขึ้นภูกระดึง...
...อากาศบริเวณที่ทำการอุทยานแห่งชาติภูกระดึงหนาวนัก เสื้อกันหนาวตัวหนาๆที่ใส่ทับเสื้อยืดแขนยาวอีกตัวหนึ่งไว้ดูเหมือนจะกันเอาไว้ไม่อยู่ ฟ้ายังไม่สว่างดี ยังพอมีเวลาอีกพอสมควรที่ทางอุทยานจะเปิดให้บรรดานักเดินทางเริ่มเดินเท้าขึ้นภูกระดึงเพิ่มพลังให้ตัวเองด้วยการรับประทานอาหาร ณ ร้านอาหารรอบๆ ที่ทำการ ... จัดการเอาสัมภาระให้ลูกหาบหาบขึ้นไปให้แล้ว จ่ายค่าธรรมเนียมเข้าอุทยานฯ ...เวลาสำคัญก็มาถึง ...
...เราเริ่มออกเดินทางกันตอนที่น้ำค้างยังไม่หมาดจากใบไม้ สายหมอกยังคงพัดผ่านใบหน้า อากาศยังเย็นพอสมควร เดินไปได้สักเล็กน้อยก็ต้องขึ้นทางชัน แต่ทางอุทยานทำทางเดินไว้เป็นขั้นบันได ระยะทางข้างหน้าก่อนจะถึงซำแฮกอีกประมาณ 1 กม. เส้นทางช่วงนี้เรียกเหงื่อได้พอสมควร ถึงซำแฮกแล้วนั่งพักเหนื่อยกันพอหายเหนื่อย...ก่อนเริ่มเดินทางอีกครั้ง ...
...ผู้คนมากมายทยอยกันมาจากทั่วทุกสารทิศ จนทำให้รู้สึกว่ามากเกินกว่าที่ภูกระดึงจะรับได้ หากปล่อยไว้แบบนี้ต่อไป สาวสวยนามว่า “ภูกระดึง”นี้ จะเป็นเช่นไร ผมไม่กล้าที่จะจินตนาการ
...เราใช้เวลาเดินทางขึ้นภูกระดึงประมาณ 5 ชั่วโมง ถือว่าเป็นเวลาที่ดีมากสำหรับการเดินทางไกลในยามที่ผู้คนมากมายเช่นนี้ ประมาณบ่ายโมงเศษ เราทั้งหมดก็ถึงที่พัก หลายคนเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้า แต่คนหนุ่มสาวพักผ่อนเพียงครู่ร่างกายก็กลับสู่สภาพเดิม...
...เย็นวันแรกของการใช้ชีวิตบนภู พวกเราเดินทางไปดูพระอาทิตย์ตกที่ “ผาหมากดูก” ผู้คนรอคอยพระอาทิตย์ก่อนเราอยู่หลายคนแล้ว แต่ถือว่าไม่มากมายนัก ก่อนสิ้นแสงไม่นาน อาทิตย์ ดวงโตสีไข่เค็มก็โผล่พ้นเมฆออกมา เปล่งรัศมีสวยงามอาบไล้ทิวเขาที่อยู่เบื้องล่าง ... มองฟ้าสีทองลอดผ่านแนวใบสนสองใบเป็นภาพที่งดงามยิ่งนัก ดุจเป็นภาพวาดที่ไม่ว่าจิตรกรเอกของโลกท่านใดจะรังสรรค์ขึ้นมาได้เหมือน กลิ่นอากาศหนาวโชยผ่านนาสิกประสาท ภาพวันคืนเมื่อคราเดินทางครั้งเก่าๆผุดพรายขึ้นมาในความทรงจำดีดี ทีละภาพ ที่ละภาพ ...
...ผมจำไม่ได้แล้วว่าเดินทางขึ้นภูกระดึงครั้งนี้เป็นครั้งที่เท่าไรของชีวิต ทั้งด้วยภาระหน้าที่ ทั้งด้วยการเดินทางส่วนตัว พบเจอทั้งมีคนเพียงไม่ถึงร้อยคนบนภู และคนประมาณ กว่าหมื่นคนบนภู พบเจอทั้งสภาพอากาศที่ตลอดเวลามีแต่ฝนตก ต้องเปียกฝนกันตลอดเวลา และพบเจอในคืนดาวพร่างฟ้าที่อากาศสุดแสนหนาว... เคยแม้มีความรู้สึกดีที่สุดเมื่อได้อยู่กับคนที่เคยเป็นคนดีของความรู้สึกของผมบนภู หรือแม้กระทั่งเดินทางเหงาอยู่บนภูคนเดียวเมื่อคนดีของความรู้สึกของผมคนนั้นได้เดินทางออกจากความรู้สึกของผมไปด้วยเหตุผลของตัวเธอเองด้วยปรารถนาสิ่งที่ดีกว่าของชีวิต...แต่ถึงอย่างไรผมก็เชื่อว่า คนหนุ่มสาวทุกยุคสมัยที่ผ่านมาไม่น้อยนักที่มีภาพของภูกระดึงเป็นฉากดีดีของความรู้สึกในความทรงจำของชีวิต....
...ภาพความสวยงามยามอาทิตย์ตกที่ผาหมากดูกค่อยๆหายไปกับอาทิตย์ที่กำลังลับเหลี่ยมเขาไปอย่างช้าๆ ความมืดเข้ามาแทนที่อากาศทวีความหนาวขึ้นทุกขณะ จันทร์มนทอแสงเหนือยอดสน นักเดินทางเดินทางกลับสู่ที่พัก มองไกลๆเห็นเป็นดวงไฟที่ใช้ส่องนำทางเป็นดวงๆสวยงาม...
...เดินทางถึงที่พักในยามที่ฟ้ามืดสนิท ดาวสุกสกาวเต็มฟ้า อากาศหนาวขึ้นมาก ดูเหมือนว่าอุณหภูมิจะลดลงทุกนาที

จากคุณ : เอ้ครับบ - [ 8 ธ.ค. 46 17:09:47 ]

ความคิดเห็นที่ 6

ตำนานขุนเขายะเยือก....เสียงกระดิ่ง...ภูกระดึง ตอนที่ 2

...เดินทางถึงที่พักในยามที่ฟ้ามืดสนิท ดาวสุกสกาวเต็มฟ้า อากาศหนาวขึ้นมาก ดูเหมือนว่าอุณหภูมิจะลดลงทุกนาที น้ำค้างลงหนักเสียจนพื้นดินชื้นแฉะ เสียงเพลงและเสียงพูดคุยดังมาจากหลายๆเต็นท์ บางครั้งแม้ว่าขัดเคืองในความรู้สึกของผู้ที่ได้ยินบ้าง แต่ก็หลีกเลี่ยงไม่ได้...สอดตัวเองเข้าไปในถุงนอน หลับตานอนรอคอยฝันดีอย่างเป็นสุข
...ตื่นขึ้นมาแต่เช้าตรู่เดินฝ่าอากาศหนาวเย็นไปชมทะเลหมอกที่ “ผานกแอ่น” หลายคนตื่นกันตั้งแต่ตีสามเศษเพื่อไปจองที่นั่งริมหน้าผา อากาศตอนนี้อุณหภูมิประมาณ 8 องศา ความหนาวหนาวเสียจนบาดลึกลงสู่อณูของความรู้สึก ผู้คนมากมายมุ่งหน้าตรงไปยังหน้าผาเพื่อดูทะเลหมอกและพระอาทิตย์ขึ้น...
...ไม่มีใครทราบว่าเมื่ออาทิตย์ขึ้นแล้วจะสาดสีใดให้กับท้องฟ้า แต่ทุกคนยังคงรอคอย ดูเหมือนว่าจะเป็นการรอคอยในสิ่งที่ตนก็ไม่สามารถคาดการณ์ได้ มีเพียงสิ่งหนึ่งเท่านั้นที่อยู่ภายในใจคือการรอคอยครั้งนี้ทุกคนจะได้รับรู้ถึงความรู้สึกดีดีของตนเองเมื่อได้เห็นภาพที่เกิดขึ้น ณ เบื้องหน้า
... เช้าตรู่วันนี้ไม่มีทะเลหมอกที่ผานกแอ่น เมฆครึ้มเต็มฟ้า ผู้คนหลายพันเริ่มทยอยเดินทางกลับ หลายคนอาจจะผิดหวังที่ไม่ได้เห็นทะเลหมอกและพระอาทิตย์ ผมคิดว่า...ธรรมชาติมีความสวยงามอยู่ในตัวตลอดเวลาอยู่แล้ว บางทีเราผิดหวังเพราะสิ่งที่เกิดขึ้นไม่ได้เกิดดังที่เราหวัง แต่ก็เป็นสัจธรรมอยู่แล้วไม่ใช่หรือที่ในเมื่อธรรมชาติไม่มีวันที่จะให้มนุษย์กำหนดได้อยู่แล้ว ใครก็ตามที่ตั้งความหวังไว้กับธรรมชาติ ก็ต้องรอคอยและน้อมยอมรับความผิดหวังที่อาจจะเกิดโดยไม่อาจอุทธรณ์ได้...
...ระยะทางที่ต้องเดินกันวันนี้ไกลนัก แต่เป็นการเดินในทางที่ไม่ชันนัก และสามารถชมความสวยงามได้ตลอดเส้นทาง เราใช้เส้นทางด้านหลังที่พักไปทางน้ำตกวังกวาง แต่เมื่อเจอกับผู้คนที่มากันมากมายจนเกิด “คนติด” ระหว่างทางไปน้ำตกวังกวาง ผมก็เลยต้องเลี่ยงน้ำตกวังกวางไปยังน้ำตก “ เพ็ญพบใหม่” น้ำตกภูกระดึงเวลานี้น้ำน้อย เนื่องจากเข้าหน้าแล้งมาหลายเดือนแล้วแต่ก็ยังคงมีน้ำไหลเอื่อยๆหล่อเลี้ยงธารสายนี้อยู่ตลอดเวลา....
...เมเปิ้ลทิ้งใบสีแดงแต้มบนทางเดินในราวป่างามนัก...ใบที่ยังไม่ร่วงหล่นก็ประดับอยู่บนต้นมองเห็นชัดแต่ไกลสร้างบรรยากาศที่แสนโรแมนติกประดับการเดินทางบนภูกระดึงได้อย่างสวยงาม
...ผมเสียดายอยู่อย่าง..ที่เห็นนักเดินทางหลายคนเก็บใบเมเปิ้ลจากป่ามาเป็นของตัวเองบางคนแค่ใบสองใบ บางคนก็หลายใบ ผมไม่เข้าใจว่าในใจคนเหล่านั้นเขาคิดเช่นไร และทำให้ผมไม่เข้าใจว่าแท้จริงแล้วเขาเป็นคนเช่นไรกันแน่...บางทีการคิดถึงแต่ตัวเองเกินไปถึงแม้ดูเหมือนไม่ทำร้ายคนอื่นอย่างชัดเจนนัก แต่อย่างน้อยก็ยังคงเป็นการทำร้ายอยู่เช่นกัน ผมใฝ่ฝันอย่างมากถึงสังคมที่แสนงาม ผู้คนจิตใจดี แต่ผมก็คิดว่า คงอีกนานนักที่สังคมจะเป็นดังที่ผมคาดหวังได้ ไม่ต้องมองไกลอื่น แค่มองจากการเก็บใบเมเปิ้ลก็พอ...
...เราเดินผ่านป่าดิบของภูกระดึงเข้าไปยังทุ่งหญ้า....ป่าสนอีกครั้งหนึ่ง ระยะทางวันนี้อีกยาวไกลนักถึงแม้จะมีอาการเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้าแต่ความสุขในการเดินทางก็ยังไม่จางหายไปไหนกลับยังคงเต็มเปี่ยมเป็นกำลังใจและเป็นยาขนานวิเศษให้กับมวลนักเดินทางทุกคน...
...

ไฟล์รูปภาพ

จากคุณ : เอ้ครับบ (เอ้ครับบ) - [ 9 ธ.ค. 46 15:04:21 ]