ผ่านช่วงเวลาที่คาบเกี่ยวระหว่างความเป็นกับความตาย มาได้ด้วยหัวใจที่หล่นไปถึงตาต่มค่ะ
พอรถมาถึงแถวแม่เสะก็เริ่มใจชื้น เพราะทางจะเริ่มดีขึ้นแล้ว
พี่คนขับจอดรถลงมาบอกพวกเราว่า ขอแวะไปที่ว่าการอ.แม่แตงก่อนนะ มีธุระที่นั่น
แล้วจะเข้าเชียงใหม่
พวกเราไม่มีปัญหาอยู่แล้ว กะว่าถึงแม่อตงอาจจะต่อรถเข้าเชียงใหม่เอง
ถึงที่ว่าการอำเภอแม่แตง รถเข้าไปจอดที่บ้านนายอำเภอ พวกเราเอ่ยปากจะขอตัว
แต่พี่ชายคนที่ขับมาบอกให้เข้าไปนั่งคุยกันก่อน เราได้แต่ตอบรับด้วยความเกรงใจ
ตรงลานหน้าบ้านมีเครื่องดื่มกับของกินเตรียมเอาไว้ราวกับรอที่จะรับแขกอยู่ล่วงหน้า
ชายหนุ่มที่นั่งมากับคนขับ หน้าตาซีดไม่แพ้พวกเรา
ขอโทษนะน้องๆ พอดีพี่ต้องรีบมาเอาเอกสารเพิ่มเติมที่นี่
นี่ลงมาก่อนรู้จักผู้หลักผู้ใหญ่กันบ้าง นี่ท่านนายอำเภอ นี่ ปลัดอาวุโส"
พวกเราสี่สาวหัวฟู(ผลพวงจากการนั่งรถฝีมือพี่ชายท่านนี้) ลงมาสวัสดีอย่างอ่อน
มาหาอะไรทานกันก่อน เครื่องดื่มเยอะ กับข้าวก็มี เดี๋ยวทานข้าวก่อนแล้วค่อยไปนะ
นายอำเภอเอ่ยปากชวน
เราทั้งสี่ได้แต่กล่าวขอบคุณ และขอโทษที่จะต้องกลับไปก่อน เพราะต้องให้ทันรถไฟคืนนี้
ซึ่งทุกท่านก็ไม่ขัดข้องและจะไปส่งให้ที่เชียงใหม่เลย
แต่นั่งคุยกันซักพักให้หายเหนื่อยก่อน
"รับรองไปถึงทันเวลา เร็วกว่ารถโดยสารแน่ๆ"
พี่ชายคนที่ขับมายืนยัน
ถึงจะรู้สึกเกรงใจ แต่พวกเราก็เห็นด้วยกับที่พี่ชายท่านนี้บอก
นั่งคุยกับผู้หลักผู้ใหญ่ ได้เกือบชั่วโมง เราก็เลยได้ความว่า
รถที่เราอาจหาญโบกมาเป็นรถของเจ้าหน้าที่เอฟบีไอ
ที่มาเก็บเอกสารและข้อมูลเรื่องสาละวินโดยเฉพาะ
"เดี๋ยวขากลับ ถ้าเห็นมีรถขับตามไม่เปิดไฟ ไม่มีทะเบียน พวกแกเตรียมหมอบเลยนะ หลบกระสุน"
นักข่าวสาวหัวเห็ดแอบกระซิบ
"เผื่อมีคนต้องการทำลายเอกสาร...แล้วมาดักรอ"
แหะๆ ถึงจะดูเหมือนหนังมากไปแต่ก็ระวังไว้ก่อนเป็นดีค่ะ
จากนั้นเราก็กล่าวคำลาอีกครั้ง
รถเอฟบีไอ มาส่งเราถึงหน้าคอนโด ข้างรพ.สวยนดอกตอนทุ่มตรง อย่างปลอดภัย
ฉันก็รีบ เคลียร์ข้าวของกลับกรุงเทพฯอย่างเร่งด่วน
.เป็นอันว่าทริปแม่ฮ่องสอนจบลงด้วยประการฉะนี้ค่ะ
แก้ไขเมื่อ 07 ม.ค. 47 01:59:10
แก้ไขเมื่อ 07 ม.ค. 47 01:57:56
@....ยิปซีทัวร์....บนเส้นทางพันโค้ง (จบซะที)
