ความคิดเห็นที่ 1 สามโมงเช้า ผมเดินออกจากเกสท์เฮ้าส์แค่ครึ่งก้าวก็ถึงด่านทำพิธีผ่านแดนเลย ลุงคนขับสามล้อเมื่อคืนแกก็ช่างทำตามสั่ง จำได้ว่าบอกแกว่าให้พาไปส่งที่พักใกล้ๆด่าน ไม่นึกว่าจะใกล้ขนาดนี้ ดีครับ ไม่ต้องแบกเป้เดินไกล พอยื่นพาสปอร์ตแล้วกรอกอะไรนิดหน่อย ก็นั่งเรือหางยาวข้ามแม่น้ำโขง ยี่สิบบาท พอเท้าแตะฝั่งลาวที่เมืองห้วยทรายปั๊บ ทำพิธีเข้าแดนปุ๊บ ก็มีคนมาขายตั๋วเรือ 700 บาท เอาก็เอา เค้าคงรวมค่ารถไปท่าเรือแล้ว แต่ช่างมัน มีรถกระบะโฟร์วีลมารับไปยังท่าเรือ แล้วก็มีพิธีทางตม.อีกนิดหน่อยถึงได้ลงเรือที่มีลักษณะคล้ายเรือด่วนเจ้าพระยาบ้านเรา ต่างกันที่ว่านี่มีห้องน้ำพอแก้ขัดได้บ้างถ้าเกิดกรณีจำเป็นขึ้นมา คนเต็มหมดแล้ว ฝรั่งทั้งนั้นเลย มีที่นั่งเหลือเป็นเก้าอี้เสริม คือเป็นเก้าอี้พลาสติกมีที่พิงเหมือนเก้าอี้ร้านก๋วยเตี๋ยวแบบนั้น ผมว่าจะนั่งสบายกว่าม้านั่งไม้ของเรือเองซะอีกนะ แดดร้อนจริง ดันมานั่งด้านริม เอาเหอะ เดี๋ยวช่วงบ่าย อีกฝั่งมันคงร้อนบ้าง เรือออกแล้ว การเดินทางไปหลวงพระบางของผมก็เริ่มต้น จากคุณ : ตามรอย - [ 13 ม.ค. 47 01:43:34 ]

ความคิดเห็นที่ 2 สามสิบนาทีแรกของการล่องเรือ ทุกคนดูตื่นตัวและตื่นเต้น เกาะแก่งหินที่โผล่ขึ้นมาจากกลางน้ำที่ทำให้เรือต้องคอยอ้อมไปอ้อมมาทำให้บรรดาฝรั่งควักกล้องออกมากดกันไปหลายแช๊ะ ดูเหมือนทุกคนจะใช้กล้องดิจิตอลกันหมดแล้ว พฤติกรรมในการถ่ายก็เลยคล้ายๆกัน คือไม่ต้องคอยเล็งหาจังหวะนัก ยกกล้องขึ้นได้ก็กดๆๆๆไป แล้วค่อยมาเลือกมาลบกันทีหลัง เฮือซ้า(เรือช้า)สมชื่อ ค่อยๆแล่นไป ลมหนาวพัดเอาอากาศเย็นๆเข้ามาปะทะ ผมต้องรีบคว้าแจ็คเก็ทตัวเก่งมาใส่ เฮือเฮ็วแล่นแซงไปเป็นระยะๆ จำได้ว่าคนขายตั๋วบอกว่าค่าเรือเร็วคนละ 1200 บาท มันเร็วกว่ามาก แต่เสียงก็จะดังกว่า หลังคาก็ไม่มี ที่สำคัญไม่หยุดพักค้างคืนด้วย แล่นตรงรวดเดียวไปถึงหลวงพระบางเลย ผ่านไปหลายชั่วโมง วิวก็ยังเป็นเดิมๆ คือก็สวยน่ะนะ แต่มันสวยซ้ำซากไปแล้ว ทั้งฝรั่งทั้งไทย(ผมเอง)ทั้งลาวเริ่มเดินกันให้ขวั่ก ยังกับจะเดินไปไหนได้ แต่ได้ลุกยืดแข้งยืดขาบ้างก็ยังดี ฝรั่งบางคนซื้อเบียร์ลาวอันเลื่องชื่อจากร้านขายของเล็กๆในเรือ ผมเดินไปดูบ้าง ก็ไม่มีอะไรขายมากนัก แค่เบียร์กับขนมกรุบกรอบยี่ห้อไทยอย่างเลย์ ปาร์ตี้ อะไรพวกนี้ ไม่มีอาหารหนักๆขายเลย โชคดีที่ผมซื้อขนมปังใส้กรอกติดมาสองชิ้น พอประทังท้องไปได้บ้าง เห็นฝรั่งแทบทุกคนติดข้าวกล่องหรือไม่ก็แซนด์วิชมาด้วย เตรียมตัวกันมาดีจัง เฮ้อ! คน(ใกล้)ท้องถิ่นอย่างเราซะอีกไม่รู้เรื่องเล้ย... จากคุณ : ตามรอย - [ 13 ม.ค. 47 01:49:07 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ผมอ่านหนังสือจบไปหลายบท จนบ่ายสามโมงสี่สิบห้า ก็มาถึงปากแบง อันเป็นที่พักค้างคืนกลางทาง แปลกใจเล็กน้อยเพราะในข้อมูลที่อ่านมาบอกว่าจะถึงประมาณห้าโมงเย็น แต่ก็ดีใจแทบเต้น เพราะท้องมันร้องโครกครากจนฝรั่งข้างๆอาจนึกสงสัยว่าผมพกชักโครกมาด้วยหรือไง พอปีนขึ้นฝั่งซึ่งเป็นทางชันๆมาได้ ก็แยกย้ายกันหาที่พักตามอัธยาศัย ผมเลือกเดินลึกเข้าไปอีกหน่อย ถามหาได้ห้องราคา 80 บาทต่อคืน ห้องน้ำรวม ผมเป็นแขกคนแรกที่มาพักของวันนั้น ก็เลยเลือกห้องได้ ขอเบอร์เก้าแล้วกัน อ้าว ก็ผมคนไทยนี่ครับ ห้องอยู่บนชั้นสอง เปิดประตูห้องเข้าไปดู ไม่เลวครับ สะอาดดี มีมุ้งสีชมพู มีพัดลม มีหน้าต่างลูกกรงมองเห็นวิวแม่น้ำโขงสวยบาดจิต เก็บของแล้วก็ลงมาภัตตาคาร (วุ้ย! เรียกซะหรูเชียว)ข้างล่าง สั่งข้าวผัดหมากม่วงใส่ไก่ (ข้าวผัดไก่ใส่เม็ดมะม่วงหิมพานต์) 10000 กีบ คือ 40 บาท ไม่ถูกนัก แต่ก็รู้มาแล้วว่าที่ลาวไม่ได้ถูกกว่าบ้านเราเลย บางอย่างก็แพงกว่าด้วยซ้ำ สั่งเบียร์ลาวมาด้วยหนึ่งขวด 8000 กีบ (32 บาท) อิ่มและชื่นใจ จากคุณ : ตามรอย - [ 13 ม.ค. 47 02:00:50 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ถ่ายลอดลูกกรงจากห้องพัก จากคุณ : ตามรอย - [ 13 ม.ค. 47 02:04:31 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ปากแบงเป็นเมืองเล็กๆ(มาก) ที่ตั้งอยู่บนลาดเนินสูงชัน ณ จุดที่แม่น้ำโขงและแม่น้ำแบงไหลมาบรรจบกัน มองมาแต่ไกลจะดูเหมือนอาคารห้องแถวไม้มีหลายชั้นขึ้นไปสูงๆ ถนนสายเดียวในเมืองเป็นดินฝุ่นๆขาวๆ ดูแห้งแล้ง บ้านไม้ข้างทางก็เป็นแบบทั้งหลังๆ กับเป็นห้องแถวขายของพวกของชำ เสื้อผ้า เครื่องใช้ไฟฟ้าจากจีนแดงราคาถูกๆ มีเกสท์เฮ้าส์อยู่จำนวนหนึ่ง ไม่มากไม่น้อย สังเกตได้ว่าเกือบทุกหลังคาเรือนติดตั้งจานดาวเทียมเอาไว้ด้วย ทำให้ดูทีวีของไทยได้ แต่เห็นแต่ช่องเจ็ดนะ สัญญาณคงแรงสุดมั้ง ผมเดินดูโน่นดูนี่ไปเรื่อยๆ เห็นกลุ่มเด็กผู้ชายตัวน้อยๆกำลังเล่นหมากข่าง (ลูกข่าง) ดูสนุกสนานเลยขอเข้าไปแจม แต่สู้เด็กไม่ได้แฮะ แวะเข้าไปในวัดแจ้ง พระเณรกำลังสวดมนต์กันอยู่ในโบสถ์เก่ากว่าร้อยปี บรรยากาศขรึมขลังซะจนออกไปดีกว่าเรา กลัวอะไรก็ไม่รู้เหมือนกัน รู้แต่ว่ากลัว มื้อเย็นลองเปลี่ยนเป็นร้านข้างๆ สั่งเบียร์ลาวมาอีกขวดกับยำไข่ดาวรสชาติแปลกอร่อย มีผักมีเครื่องเทศเยอะมากคลุกๆกันมา อากาศเย็นเยือกจนต้องสั่งเบียร์กลับขึ้นไปบนห้องอีกขวด ก่อนนอนเหลือบไปเห็นฝรั่งมือบอนเขียนไว้ที่ประตูไม้ที่ห้อง เลยจดลอกมา มันคงเป็นปรัชญาของนักเดินทางล่ะมั้ง -Hook When You See. -Frogs And Toads Are Similar But We Must Not Get The Two Confused. -Life Is What You Make It, You Have One Turn Only. -Beer Lao You Will Like The Taste, My Friend. -F--k All Rude Noisy Foreign People. อุ๊ย อุ๊ย! ผมไม่ได้ส่งเสียงดังนะ ผมอยู่เงียบๆของผม ไปนอนดีกว่า จากคุณ : ตามรอย - [ 13 ม.ค. 47 02:16:02 ]

ความคิดเห็นที่ 6 มาต่อเร็วๆนะ กำลังมันส์.... จากคุณ : ไม่ได้โม้ - [ 13 ม.ค. 47 12:46:09 A:202.59.243.28 X: ]

ความคิดเห็นที่ 7 รออ่านด้วยคนค่ะ อยากรู้ว่าความรู้สึกจากหลวงพระบาง ที่ไปมา จะเหมือนกัน หรือไม่....?? มาโพสท์ต่อนะคะ จากคุณ : noinop - [ 13 ม.ค. 47 19:08:24 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ปี 2001 บนเรือเป็นอย่างงี้... น่านั่งกว่าเรือคุณรอยนะ ผมว่า...คิก ๆๆ จากคุณ : โย2 (แมท) - [ 13 ม.ค. 47 22:30:07 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เมื่อไหร่จะลงต่อซักที รอมาหลายชั่วโมงแล้วเด้อ อยากไปหลวงพระบางมากๆเยย จากคุณ : ต๊ะ - [ 14 ม.ค. 47 13:50:26 A:61.19.222.33 X:10.2.8.28 ]

ความคิดเห็นที่ 10 อีกที่ที่สนใจค่ะ...ตามเก็บข้อมูลค่ะ จากคุณ : สาวยิปซี - [ 27 ม.ค. 47 01:03:36 ]