 |
หลวงพระบาง...ขี่ทางขัว Day 7
หลวงพระบาง...ขี่ทางขัว Day 7 (Dec 13, 2003)
ผมกินตะไคร่น้ำเป็นอาหารเช้าของวันนี้
ใช่ครับ ไม่ผิดหรอก ตะไคร่น้ำจริงๆ เห็นจะๆกับตามาเมื่อวานว่าชาวบ้านเก็บลอกตะไคร่ที่ขึ้นอยู่ตามกรวดหินในลำน้ำซอง ยังแปลกใจอยู่ว่า เขาเอาไปทำอะไร มาเช้านี้ได้รู้ อ๋อ ไว้กินนี่เอง ผมนึกขึ้นได้ว่า เคยเห็นที่หลวงพระบางแล้วในรูปแบบตากแห้งกรอบบรรจุถุงพลาสติก หน้าตาคล้ายกับสาหร่ายทะเลที่อบกรอบเคลือบผงชูรสใส่กระป๋องพลาสติก จำได้มั้ยที่มันฮิตกันอยู่พักนึงตามออฟฟิศทั่วกรุง มีบริการส่งถึงที่ด้วยน่ะ กินแล้วเพลินหยุดไม่ได้จนปากแห้งผมร่วงกันไปทั้งออฟฟิศ ที่ลาวก็นิยมใส่ผงชูรสด้วยเหมือนกัน อาจจะมากกว่าด้วยซ้ำ ขนาดตามร้านก๋วยเตี๋ยวยังมีกระป๋องใส่ผงชูรสอยู่ในพวงเครื่องปรุงเลยทีเดียว แต่ ไค่ หรือตะไคร่ที่ซื้อมาจากตลาดวันนี้ มาในรูปนิ่มๆเละๆครับ เขาเอามาทุบๆยีๆให้แหลกละเอียด คลุกเคล้ากับเครื่องเทศ แล้วห่อด้วยใบตอง นำไปปิ้งไฟ กินกับข้าวเหนียว รสชาติโอเคครับ เข้าปากครั้งแรกก็กลืนลงคอได้สนิทใจ ห่อนี้ประมาณสามสี่บาทเท่านั้นเอง
ตลอดช่วงเช้าสายของวันนี้ ผมใช้งานนิ้วชี้จนแทบเคล็ดเลยทีเดียว ไม่ได้ชี้นิ้วสั่งคนรับใช้อะไรหรอกครับ แต่ถ่ายรูปไปหลายแช๊ะ โดยเฉพาะป้ายหรืออะไรก็ตามที่มีโลโก้เบียร์ลาวอยู่ด้วยน่ะ ไม่รู้เป็นโรคจิตอะไร ชอบซะเหลือเกิน นี่ถึงขนาดลงทุนซื้อเสื้อลายเบียร์ลาวอีกตัวที่มีสีกับลายเหมือนกันเด๊ะๆกับป้ายตู้ไฟของบาร์เบียร์แห่งหนึ่ง เอามาใส่แล้วก็ถ่ายรูปตัวเองคู่กับป้ายไฟเนี่ย ฝรั่งกับลาวในร้านมองกันใหญ่ ไอ้นี่มันเล่นอะไรของมัน ก็จะทำไมอ่ะ ชอบง่ะ
จากคุณ :
ตามรอย 
- [
26 ก.พ. 47 21:21:24
]
|
|
|
|
|
|
