ความคิดเห็นที่ 1 เรื่องประวัติศาสตร์ครับ เริ่มเลยแล้วกันนะ ให้ชื่อตอนว่า "จากปาตานี ดารุสสลามถึงขบวนการพูโล" แล้วกัน ความเป็นมามีดังนี้ครับ สารวัตร เมื่อปี พ.ศ. 2310 พระเจ้ากรุงอังวะแห่งพม่าได้เข้ามาตีกรุงศรีอยุธยาแตก ไม่มีกษัตริย์ปกครอง ดังนั้น บรรดาหัวเมืองต่าง ๆ ภายใต้ อาณาจักรสยามต่างประกาศอิสระภาพ โดยเฉพาะหัวเมืองทางใต้ เช่น นครศรีธรรมราช สงขลา และพัทลุง ครั้นพระเจ้าตากสินได้กอบกู้เอกราชของสยามกลับมาได้แล้วและย้ายราชธานีมาที่กรุงธนบุรีเมื่อเดือนสิงหาคม พ.ศ.2311 ในปี พ.ศ. 2312 กองทัพสยามนำโดยพระยาจักรี(คนละท่านกับพระพุทธยอดฟ้านะครับ พระยาจักรีท่านนี้ชื่อว่า "หมุด" เป็นแม่ทัพชาวมุสลิม เป็นหลานปู่ของพระยาราชบังสัน อดีตแม่ทัพเรือกรุงศรีอยุธยา โอรสองค์เล็กของสุลต่านสุไลมาน อดีตเจ้าเมืองสงขลา) พระยาจักรี ได้ลงมาตีเมืองนครศรีธรรมราช หลวงสิทธ(หนู) พระยาเมืองนครศรีธรรมราชขณะนั้น เห็นว่าคงสู้ทัพสยามไม่ได้ จึงได้หลบหนีไปยังปัตตานี (ขอแทรกนิดหนึ่งครับว่า การยกทัพจากกรุงธนบุรีมาในครั้งนี้ ไม่ได้ใช้เฉพาะทหารจากภาคกลาง แต่ได้ทำการกวาดต้อนไพร่พลรายทางมาเรื่อย ซึ่งคนใต้ไม่ค่อยพอใจนัก มีการอพยพ "หนีนาย" ไปตั้งบ้านเรือนที่ห่างไกลจำนวนมาก ที่เห็นเป็นพยานชัดเจนคือหมู่บ้านคีรีวงศ์ที่ถูกซุงถล่มนั่นแหละครับ เป็นหมู่บ้านที่อยู่กลางหุบเขามีทางเข้าออกได้ทางเดียว บรรพบุรุษเลือกที่นี้เพื่อหนีการเกณฑ์ทัพจากภาคกลาง" กลับมาที่สงครามกันต่อ "กองทัพสยามได้ติดตามไปจนถึงฝั่งแม่น้ำเทพา เขตติดต่อปาตานี-สลขลา และแม้ทัพสยามได้ขอให้สุลต่าน มูฮัมเหม็ด ส่งเจ้าเมืองนครฯให้กองทัพสยามเพื่อสำเร็จโทษแต่โดยดี ซึ่งเจ้าเมืองปาตานีเห็นว่ายังไม่มีความพร้อมที่จะรบกับกองทัพสยาม จึงยอมมอบตัวเจ้าเมืองนครให้แต่โดยดี จึงไม่มีสงคราม เจ้าเมืองนครศรีธรรมราชที่ถูกจับตัวได้ก็ส่งไปถวายให้กับพระเจ้าตาก ซึ่งท่านก็ได้ส่งกลับมาครองเมืองพร้อมสนมท่านหนึ่งที่มีท้องลูกอ่อนมาด้วย ซึ่งสุดท้ายก็เป็นที่ทราบดีว่าเป็นเชื้อสายของพระเจ้าตากที่เหลืออยู่ภายใต้วงศ์ "ณ นคร" ต่อมา 5 เมษายน 2325 พระเจ้าตากสินถูกประหารชีวิต พระศพถูกฝังไว้ ณ วัดบางยี่เรือใต้ ตำบลตลาดพลูธนบุรี พระยาจักรี หรือสมเด็จเจ้าพระยามหากษัตริย์ศึก ก็ได้ปราบดาภิเษกขึ้นเป็นพระเจ้าแผ่นดิน และสถาปนาราชวงศ์จักรีขึ้นเมื่อวันที่ 6 เมษายน 25325 และย้ายเมืองหลวงมาอยู่ที่กรุงเทพมหานคร ในปี 2327 กองทัพพม่าได้เข้ามาโจมตีหัวเมืองทางภาคมใต้ยึดมเองนครศีธรรมราชและภูเก็ต ดังนั้นในปี 2328 จึงมีรับสั่งให้กรมพระราชวังบวรมหาสุรสิงหนาท นำกองทัพสยามลงมาสมทบกับกองทัพนครศรีธรรมราช รุกขับไล่กองทัพพม่าออกไป เหตุการณ์หนึ่งที่เรารู้จักกันดี คือศึกถลางที่ได้เกิดวีรสตรีขึ้น 2 ท่าน คือ คุณหญิงจันทร์ และคุณหญิงมุก ที่ภายหลังได้รับพระราชทานบรรดาศักดิ์เป็นท้าวเทพสตรีและท้าวศรีสุนทร จากคุณ : สยามรักปัตตานี (เป๋งคุง) - [ 28 เม.ย. 47 15:07:22 ]

ความคิดเห็นที่ 2 หลังจากชนะพม่าแล้ว กองทัพสยามได้ล่องเรือไปจอดสมอลอยลำที่อ่าวเมืองสงขลา และได้ส่งสาส์นไปยังปาตานีและเคดะห์ ให้ทั้ง 2 รัฐส่งดอกไม้เงิน ดอกไม้ทองให้กับสยาม เพื่อแสดงความสวามิภักดิ์ (บันทึกบางแห่งให้เหตุผลที่ไม่กลับกรุงเทพฯเลยว่า เมื่อครั้งที่ทราบว่ามีศึกพม่าเข้ามานั้น ได้รับสั่งให้ปาตานีเข้าร่วมรบยันข้าศึกไว้ แต่เจ้าเมืองเห็นว่า กรุงเทพพึ่งจะตั้งเมืองคงสู้ทัพพม่าไม่ได้ และคงเสียเมืองเช่นเดียวกับอยุธยา ซึ่งเมื่อความทรงทราบท่านก็ได้รับสั่งถึงน้องชายท่านว่า เมื่อปาตานีไม่ช่วยรบ ก็ให้ตีเอาเมืองปาตานีเสีย ) ทั้งนี้นอกจากเมืองปาตานีแล้วยังรวมถึงหัวเมืองมลายูทั้งหมดด้วย เนื่องจากหัวเมืองเหล่านี้เคยสมมิภักดิ์ต่ออยุธยามาก่อน แต่คราวนี้เจ้าเมืองปาตานีมีความมั่นใจ เพราะเชื่อว่าทัพสยามพึ่งจะผ่านศึกพม่ามาไม่น่าจะแข็งแกร่งเหมือนเดิม จึงปฏิเสธไม่ยอมอ่อนน้อมด้วยกับทางกรุงเทพฯ กองทัพสยามซึ่งนำโดยกรมพระราชวังบวรมหาสุรสีงหนาท พระยากลาโหม พระยาราชวังสัน(แม้น)รวมทั้งพระยาพัทลุง จึงได้นำกองกำลังเข้าปิดล้อมอ่าวเมืองปาตานี เมื่อเดือนกรกฏาคม พ.ศ.2329 ส่วนทางบกก็ส่งกองทัพเข้าปิดล้อมด้วยเช่นกัน ซึ่งจากบันทึกของทางปาตานี้ได้กล่าวถึงศึกครั้งนี้ไว้ว่า เนื่องจากปาตานีมีไส้ศึก คือ นายจันทอง ซึ่งเป็นเสนาบดีชั้นผู้ใหญ่ของปาตานี อาสาออกไปทำศึก แต่กลับไปสวามิภักดิ์ต่อทัพสยาม และให้รายละเอียดกองกำลังปาตานีไว้ทั้งหมด ทำให้กองทัพสยามบุกเข้าตีเมืองได้โดยง่าย ซึ่งทางปาตานีก็เข้าต่อสู้โดยทรหด จนกระทั่ง สุลต่านมูฮัมหมัด เจ้าเมืองปาตานีสิ้นชีพในสนามรบ กองทัพสยามได้เข้ายึดพระราชวังนีลัม ที่ประทับของสุลต่านได้ พร้อมกับปืนใหญ่ 3 กระบอกที่เป็นกำลังหลักของปาตานี ส่งครามคราวนี้ยุติลงเมื่อรบกันได้ 4 เดือนเศษ โดยกองทัพสยามสามารถยึดเมืองปาตานีไว้ได้เมื่อเดือนพฤศจิกายน พ.ศ.2329 เมื่อสยามชนะสงคราม ก็ได้เผาพระราชวังนีลัม (ใครที่ชอบโกรธพม่าเรื่องเผาอยุธยา น่าจะได้เข้าใจว่าการสงครามของรัฐโบราณก็เป็นแบบนี้ ใครชนะก็ได้สิทธิทำตามอำเภอใจทุกอย่าง ไม่มีกฏบัตรเหมือนอย่างเจนีวามาห้าม ) เผามัสญิดปินตูกือบัง และบ้านเรือนราษฏร พร้อมกับยึดปืนใหญ่ 3 กระบอก ซึ่งยังอยู่ในสภาพใช้การได้เพียง 2 กระบอก คือ ศรีนากือรี และศรีปาตานี โดยได้ต่อแพเพื่อบรรทุกปืนนี้ไปกรุงเทพ แต่เมื่อล่องออกมายังปากอ่าวปาตานี ปืนศรีนือกือรี ก็คว่ำตกทะเลไปเสียก่อน (ปัจจุบันมีข่าวว่ามีความพยายามจะงมปืนกระบอกนี้ขึ้นมาอีกครั้ง) และพร้อม ๆ กับปืนก็ได้คุมเชลยชาวปาตานีลงเรือมาด้วยกว่า 4 พันคน เชลยที่นำมาด้วยนี่แหละครับที่สร้างความสลดใจให้กับคนยุคปัจจุบัน แต่เป็นเรื่องธรรมดาในสงครามสมัยโบราณ กล่าวคือ เชลยเหล่านี้เมื่อขึ้นเรือได้ ก็พยายามกระโดดหนีลงทะเล โดยไม่ห่วงว่าส่วนใหญ่มักจะต้องตายในทะเล ซึ่งเมื่อมีการหนีด้วยวิธีนี้มากเข้า นายกองสยามก็ใช่วิธีเจาะร้อยเชือกเชลยติดกันไว้ โดยถ้าเป็นผู้ชายก็เจาะที่เอ็นเหนือส้นเท้า (ที่เรียกกันว่าเอ็นร้อยหวายไงครับ) ถ้าเป็นผู้หญิงก็เจาะที่ใบหูพ่วงกันไปเพื่อกันไม่ให้โดทะเลหนีอีก (อีนนั้ก็เหมือนกันใช่ไหมครับที่ว่าพม่าเมื่อเผากรุงศีกแล้วก็ต้อนเชลยไปโดยเจาะที่เอ็นร้อยหวายเหมือนกัน แต่รายนั้นเขาพาเดินไปจนถึงพม่า ไม่ได้นั่งแพแบบนี้หรอกครับ) เมื่อมาถึงกรุงเทพฯแล้ว ก้แยกออกเป็นดังนี้ครับ 1. เชลยระดับลุกหลายสุลต่าน นำไปไว้ที่หลังวัดอนงคาราม ทำให้บริเวณนั้นถูกเรียกว่าบ้านแขกมลายูหรือสี่แยกบ้านแขกในปัจจุบัน จากคุณ : ข้อมูลคุณสื่อศิลป์น่ฟังมากๆๆ (เป๋งคุง) - [ 28 เม.ย. 47 15:08:35 ]

ความคิดเห็นที่ 3 2. คนธรรมดา ถูกเกณฑ์ไปทำนา และขุดคลองอยู่แถวรอบเมือง เช่น ท่าอิฐ นนทบุรี ปทุมธานี หนองจอก มีนบุรี ซึ่งเราจะเห็นได้ว่าในย่านดังกล่าวมีผู้นับถืออิสลามจำนวนมาก ซึ่งหลายท่านสามารถสืบทอดนับวงศ์ญาติกับพี่น้องที่ปัตตานีได้ 3. ส่วนปืนพญาตานีที่เรารู้จักกันดี ตอนนี้ก็อยู่ที่หน้ากระทรวงกลาโหม ซึ่งนอกจากจะเป็นการลดทอนอำนาจทางทหารของปาตานีแล้ว ยังเป็นสัญลักษณ์ของชัยชนะของกรุงเพฯต่อหัวเมืองปักษ์ใต้ ซึ่งเมื่อไม่นานมานี้ก็มีความพยายามที่จะขอปืนกระบอกนี้กลับไปไว้ที่ปัตตานี แต่ไม่สำเร็จ เพราะอย่างที่บอกว่า ปืนกระบอกนี้เป็นสัญลักษณ์ของอำนาจของกรุงเทพฯที่มีเหนือปาตานี หากให้คืนกลับไปก็จะกลายเป็นการฟื้นอำนาจทางสัญลักษณ์ให้กับปาตานี ซึ่งแม้ว่าวันนี้อาจจะไม่มีการบาดหมางอะไรแล้ว แต่อาจจะมีผู้ไม่หวังดีปลุกกระแสขึ้นมาได้ ชาวปาตานีอดทนต่อการอยู่ใต้อำนาจของสยามได้เพียง 3 ปี เมื่อเต็งกู ลามิเด็น ขึ้นมาเป็นสุลต่าน ก็เริ่มแผนที่จะตีกรุงเทพฯบ้าง แผนที่ว่านี้ก็คือการส่งสาร์นไปเชิญชวนนักองสือ เจ้าเวียดนาม ให้ยกทัพเข้ามาตีกรุงเทพด้านตะวันออก แล้วปาตานีจะขนาบทางด้านใต้ขึ้นไป โดยหวังว่าเมื่อพบกับศึก 2 ด้านเฃ่นนี้แล้ว กรุงเทพฯคงถึงกาลอวสานเป็นแม่มั่น เดชะบุญ นักองค์เชียงสือ ผู้นี้ เคยมีปัญหากับญาติพี่น้องในอันมันจนต้องหนีกบฎมาพึ่งพระบรมโพธิสมภารขององค์พระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าฯ แล้วจะมากบฎกับปาตานีได้อย่างไร (ไม่ทราบว่าปาตานีทำไมไม่คิดในแง่นี้บ้าง ถ้าจะหาพันธมิตรน่าจะไปคุยกับพม่ามากกว่า หรืออาศัยว่าเคยคุ้นเคยกับองเชียงสือตอนลี้ภัยมาทางเรือก็ไม่ทราบ) นักองเชียงสือเมื่อได้หนังสือนัดแนะพร้อมของกำนัลจากเต็งกู ลามิเดน ก็ถลามาเข้าเฝ้าพระเจ้าอยู่หัวที่กรุงเทพทันที คงกลัวว่าหากความแตกไปก่อน หัวจะไม่อยู่บนบ่ากระมัง แต่ไม่ทราบว่าของกำนัลที่เขาฝากมาพร้อมกับสาน์นจะคืนให้ด้วยหรือเปล่า หรือถือว่าให้แล้วให้เลย เห็นเขาว่ามีปืนสั้นทองคำ 2 กระบอก ดาบทอง 2 เล่ม และแหวนเพชนอีก 1 วง (สงสัยสินบนน้อยไป ไม่คุ้มจะเอาหัวไปแลกมั๊ง) สุดท้ายกรุงเทพจึงสั่งให้สงขลาและนครฯยกทัพไปตี พร้อมกับส่งพระยากลาโหมคุมทัพกรุงเทพฯตามลงไป แต่ไม่ทันที่สงขลาจะขยับ ก็โดนทัพปาตานีเข้าตีเสยก่อนโดยยึดเมืองจะนะ (ที่มีนกเขาเสียงดีกะโครงการท่อก๊าซผ่าน) และเลยเข้ามาตีใจกลางเมืองจนสงขลาแตกกระจาย ไม่เว้นแม้แต่ทัพนครศรีธรรมราชที่ตามมาช่วยก็โดนตีแตกกระเจิงไปเหมือนกัน จนกระทั่งทัพของพระยากลาโหมยกลงมาสนธิกำลังกับ 2 ทัพเมืองใต้ จึงได้ยันทัพปาตานีไว้ให้ถอยไปที่เขาลูกช้าง และทำสงครามยืดเยื้อกันไปอีกกว่า 3 เดือน และด้วยการส่งกำลังบำรุงที่ขาดแคลนเพราะทัพตั้งอยู่ห่างจากตัวเมือง ทำให้ทัพของลามีเด็นถูกตีแตกไปในที่สุด ลามีเดนเองก็ถูกประหารในที่มั่นสุดท้ายนั่นเอง จากคุณ : อยากให้รู้ (เป๋งคุง) - [ 28 เม.ย. 47 15:10:03 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ปาตานีสงบได้ไม่นาน ลุถึงพุทธศักราช 2351 ดาโต๊ะปังกาลันก็ก่อการกบฎขึ้นมาอีก โดยใช้กำลังทหารขับไล่ขุนนางไทยที่เข้ามาปกครองอยู่ตั้งแต่สงครามครั้งที่ 2 ออกจากเมือง ทำให้ต้องหนีไปพักอยู่ที่สงขลา ต่อมาไม่นานทางกรุงเทพโดยการนำของเจ้าพระยาพลเทพ ก็ได้นำทัพลงมาปราบปาตานีอีกครั้ง คราวนี้ก็เช่นเคย ได้รับสั่งให้เจ้าเมืองสงขลาและนครเข้ามาช่วยทัพสยามด้วย ซึ่งเจ้าเมืองสงขลาที่ยกทัพมาช่วยนี้ชื่อว่าหลวงสุวรรณคีรี (นายบุ่นฮุ้ย) ซึ่งสงครามครั้งนี้จบลงด้วยความรวดเร็วกว่า 2 ครั้งแรก และเมื่อเสร็จศึก ร.1 ก็ได้แต่งตั้งให้นายขวัญช้าย ซึ่งเป็นคหบดีจีน และเป็นปลัดเมืองจะนะ เข้าไปปกครองแทน ซึ่งในช่วงนี้เองที่มีการถ่ายครัวเอชาวสยามเข้าไปตั้งบ้านเรือนพร้อมกับพยายามเปลี่ยนแปลงวิถีชีวิตวัฒนธรรมให้เหมือนสยามให้มากขึ้น และที่สำคัญ คือ แบ่งปาตานีออกเป็น 7 หัวเมือง ตามหลัก "แบ่งแยกแล้วปกครอง" โดยมีชื่อดังนี้ 1. ปัตตานี (เปลี่ยนจากปาตานีมาเป็นปัตตานีเป็นครั้งแรกในตอนนี้เอง) 2. หนองจิก 3. รามัน 4.ยะลา (กลายมาเป็นจังหวัดยะลา) 5. สายบุรี 6. ยะหริ่ง 7. ระแงะ (เหลือแค่อำเภอ) ก็เป็นอันจบสงครามยุคโบราณที่ทำให้อาณาจักรอิสระนามว่าปาตานี ดารุสสลาม ตกมาเป็นของสยาม และถูกปกครองอย่างต่อเนื่องมายานนาน จนกระทั่งถึงสมัย ร.5 เมื่อท่านได้ปฏิรูประบบราชการเมื่อปี 2442 ซึ่งปีนี่แหละครับที่ทำให้เกิดกบฎขึ้นในประเทศทุกภูมิภาค ไม่ว่าจะเป็นกบฎ 7 หัวเมืองที่ใต้ กบฎผีบุญที่อีสานและกบฎพญาผาบที่เชียงใหม่ ตั้งแต่ระเบียบการปกครองท้องที่ พ.ศ.2442 ประกาศใช้แล้ว อำนาจต่าง ๆ ของเจ้ามเองได้ถูกสับย้ายเปลี่ยนแปลงให้เป็นอำนาจของผู้สำเร็จราชการทีละน้อย ที่เห็นได้ชัดเจนคือ การเก็บภาษี ในระหว่างที่เต็งกรูอับดุลกอเดร์ เดินทางไปตางประเทศ พระยาสุขุม ได้สั่งเก็บภาษีชาวปาตานีเป็นรายหัว ยิ่งทำให้เกิดความเดือดร้อนแก่ประชาชนมากขึ้น เมื่อท่านกลับมาจากต่างประเทศ ทราบเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น จึงได้สั่งให้เงินภาษีรายหัวที่เก็บได้นั้นนำมาเก็บรักษาไว้ก่อนเพื่อเจรจาต่อรองกับพระยาสุขุม จากคุณ : ห้องสมุด (เป๋งคุง) - [ 28 เม.ย. 47 15:11:02 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ครั้งเมื่อความทราบถึงผู้สำเร็จราชการ กำลังทหารจำนวน 600 คนได้ถูกส่งไปยังเมืองปาตานี เพื่อกดดันเจ้าเมือง เต็งกรูอับดุลกาเดร์ ส่งมอบเงินภาษีรายหัวเหล่านั้นแก่ทางราชการ ผู้สำเร็จราชการมีคำสั่งห้ามไม่ให้เต็งกรูอับดุลกาเดย์นำข้อบังคับที่ให้ชาวมุสลิมจะต้องจ่ายค่าปรับกรณีที่ไม่ไปละหมาดที่มัสญิดในวันศุกร์ และห้ามการเก็บซากาดที่มัศญิดในวันสำคัญ ๆ ของสยาม ชาวมลายูจะต้องยืนร่วมในพิธีกรรมทางศาสนาอื่นต่อหน้ารูปเคารพ และข้าราชการสยามมักเรียกชาวปาตานีว่า "แขก"อันหมายถึงผู้มาเยือน หรือผู้อาศัย ปฏิกิริยาอันแข็งกร้าวของบรรดาเจ้าเมืองมลายู คือ รามัน ปาตานี ระแงะ และสายบุรี โดยเฉพาะเจต็งกรูอับดุลมุตตอลิบ เจ้าเมืองสายบุรีที่มีต่อระเบียบบริหารราชการปี พ.ศ2442 มาจากความขัดแย้งเรื่องการแต่งตั้ง ผู้ช่วยเจ้าเมือง หัวหน้าผู้พิพากษา ผู้มีหน้าที่เก็บภาษี และกรมการอำเภอ ซึ่งเป็นชาวสยามนับถือศาสนาพุทธทั้งสิ้น คราวหน้าเหตุการณ์จะเริ่มขึ้นในวันที่ 22 ธันวาคม 2444 เมื่อปาตานีขอการสนับสนุนอาวุธจากเยอรมันที่ส่งมาจากสิงคโปร์ พร้อม ๆ กับการรอเวลาสัญญาณการเข้าโจมตีของฝรั่งเศสจากทางด้านตะวันออก ในวันที่ 22 ธันวาคม พ.ศ. 2444 ผู้สำเร็จราชการ พระยาศักดิ์เสนีย์ ได้รับการแต่งตั้งเข้าไปดำรงตำแหน่งผู้สำเร็จราชการมณฑลปาตานี แทนพระยาสุขุม โดยมีภารกิจหลัก คือ คุมเจ้าหน้าที่เข้าไปเก็บภาษี ซึ่งเดิมเป็นอำนาจของเจ้าเมืองมลายู เต็งกรูอับดุลกาเดร์ เมื่อได้รับทราบข่าวการมาถึงของพระยาศักดิ์เสนีย์ ก็โกรธเคีองยิ่งนัก เพราะนอกจากจะเข้ามาจัดเก็บภาษีแทนแล้ว ยังได้มีการจับตัวต่วนลือเบะห์หลวงรายา เจ้าเมืองรามันไว้เป็นประกันด้วย ทำให้ชาวเมืองปาตานีรวมตัวกันเพื่อต่อต้านสยาม โดยหวังว่าสถานการณ์ด้านตะวันออกที่กำลังพิพาทอยู่กับฝรั่งเศสนั้น จะทำให้สยามต้องส่งกองกำลังจำนวนมากไปอยู่ที่ด้านตะวันออก และหากมีสงครามระหว่าวงสยามกับฝรั่งเศสเอไร ชาวปาตานีก็จะลุกขึ้นสู้เพื่อให้พ้นจากอิทธิพลของสยาม โดยได้มีการนำอาวุธที่ได้รับการสนับสนุนจากเยอรมันผ่านทางสิงคโปร์ ทั้งนี้เยอรมันต้องการจะเข้ามามีอิทธิพลในแถบนี้แต่ยังหาช่องไม่ได้ จึงต้องการทำหน้าที่แทรกแซงให้กับปาตานี ในวันที่ 13 สิงหาคม 2444 เต็งกรูอับดุลกอร์เดร์ เจ้าเมืองปาตานีได้ฝากหนังสือร้องเรียนฉบับหนึ่งถึง Swettenham ที่สิงคโปร์ เพื่อขอความช่วยเหลือจากรัฐบาลอังกฤษ โดยให้เหตึผลของการไม่ยอมขึ้นกับสยามว่า ข้าราชการสยามได้เข้าไปกำหนดและแทรกแซงการปกครองดดยเฉพาะการจัดเก็บภาษี และเข้ามาแทรกแซงวิถีชีวิตความเป็นอยู่ของชาวมุสลิม หนังสือฉบับนี้ ทางเจ้าเมืองมลายูทั้ง 7 ได้รวบรวมกันเสนอไปให้รัฐบาลอังกฤษที่ลอนดอน พร้อมกับคำขู่ว่าหากอังกฤษไม่ให้การช่วยเหลือก็จะขอให้มหาอำนาจอื่นเข้ามาแทรกแซง ซึ่งจะทำให้อิทธิพลของอังกฤษในแถบนี้ลดลง (อังกฤษไดเมลายูและสิงคโปร์เป็นเมืองขึ้นแล้ว) หลังจากได้รับหนังสือรายงานแล้ว รัฐบาลลอนดอนได้ติดต่อสอบถามอย่างไม่เป็นทางการกับกรุงเทพฯเกี่ยวกับสถานการณ์ในปาตานี ซึ่งทำให้ทางกรุงเทพฯรู้ตัวว่าทางปาตานีมีเคลื่อนไหวเพื่อแสวงหาเอกราชอีกแล้ว จากคุณ : คลังกระทู้เก่า (เป๋งคุง) - [ 28 เม.ย. 47 15:11:53 ]

ความคิดเห็นที่ 6 กรมพระยาดำรงราชานุภาพจึงได้สั่งให้พระยาศรีสหเทพซึ่งเป็น รมช.มหาดไทยในขณะน้น เดินทางลงไปปาตานีเพื่อสืบข้อเท็จจริง ครั้งเมื่อ 23 ตุลาคม 2444 พระยาศรีสหเทพ ก็ไปถึงปาตานี และได้เข้าพบกับเต็งกรูอับดุลกอเดร์ เจ้าเมืองปาตานี และขอทราบเหตุผลที่ทางปาตานีทำหนังสือไปยังรัฐบาลที่ลอนดอน ซึ่งเจ้าเมืองปาตานีได้รายงานเรื่องความไม่พอใจต่อการกระทำของข้าราชการสยามให้ฟังทั้งหมด พระยาศรีสหเทพรับฟังเสร็จก็เดินทางกลับ วันรุ่งขึ้น พระยศรีสหเทพ เดินทางมาพบเจ้าเมืองปาตานีอีกครั้งพร้อมด้วยหนังสือฉบับหนึ่งเป็นภาษาไทย โดยอ้างว่าเป็นหนังสือร้องเรียนถึงกรมพระยาดำรงราชานุภาพ โดยมีเนื้อหาเหมือนกับที่ทางเจ้าเมืองได้เล่าให้ฟังเมื่อวาน และรับรองว่าไม่มีเนื้อหาหรือข้อความอะไรที่ผูกมัดทั้งสิ้น เจ้าเมืองปาตานีไม่ยอมลงนามจนกว่าจะมีการแปลเป็นภาษามาลายู ซึ่งได้มีการนำเจ้าหน้าที่สยามมาแปลและยืนยันว่าไม่มีการผูกมัดอะไรทั้งสิ้น เจ้าเมืองปาตานีจึงลงนาม ซึ่งพระยาศรีสหเทพได้รับหนังสือกลับและออกเดินทางไปยังสิงคโปร์ทันที เมื่อเดินทางสิงโปร์ พระยาศรีสหเทพ ได้เข้าพบนายเสวทเทแฮม ผู้แทนรับบาลอังกฤษประจำสิงคโปร์ และ ดัฟฟ์ซึ่งเป็นผู้ที่ประสานงานให้เจ้าเมืองปาตานีทำหนังสือร้องเรียนไปยังลอนดอน พระยาศรีสหเทพ ยืนหนังสือที่เจ้าเมืองปาตานีลงนามให้กับผู้แทนรัฐบาลอังกฤษ ซึ่งเนื้อหาของหนังสือฉบับนั้น คือ เจ้าเมืองปาตานียอมรับในรูปแบบการปกครองแบบใหม่(ระเบียบการบริหารแผ่นดิน ร.ศ.116)แล้ว โดยได้ลงนามไว้เป็นหลักฐาน แสดงว่าปัญหาปาตานีจบลงแล้ว รัฐบาลที่ลอนดอนไม่จำเป็นต้องวิตกแต่อย่างใด ขณะเดียวกัน กอเดย์ก็ได้ให้เจ้าหน้าที่ของมลายูแปลหนังสือฉบับนั้นใหม่ ซึ่งปรากฏว่ามีข้อความที่แตกต่างจากที่ทางสยามแจ้งเอาไว้และมีข้อผูกมัดให้ปาตานียิอมรับในอำนาจการปกครองของสยามโดยสิ้นเชิง เจ้าเมืองปาตานีจึงรีบส่งคนไปที่สิงคโปร์เพื่อแจ้งให้กับผู้แทนรัฐบาลอังกฤษทราบถึงความฉ้อฉลครั้งนี้ ซึ่งการเดินทางมาสิงคโปร์ครั้งนี้ ผู้แทนของเจ้าเมืองปาตานีได้พบกับพระยาศรีสหเทพด้วย และได้เจรจากัน ตกลงว่าพระยาศรีสหเทพจะเดินทางไปพบกับเจ้าเมืองปาตานีอีกครั้งหนึ่งเพื่อเจรจาในเรื่องนี้ แต่เมื่อเดินทางมาถึงจริง ๆ ก็ได้มาจัดประชุมกันที่บ้านเจ้าเมืองหนองจิก เมื่อวันที่ 13 พ.ย.2444 ซึ่งเจ้าเมืองปาตานีปฏิเสธไม่ยอมเข้าร่วมประชุมด้วย เพราะไม่ต้องการผูกมัดหรือตกลงอะไรอีกแล้ว การประชุมครั้งนี้บรรลุข้อตกลงสำคัญ คือ หัวเมืองต่าง ๆ ใน 7 หัวเมืองของปาตานีจะรวมเข้าด้วยกันแล้วแบ่งออกเป็น 2 ส่วน คือ 1.ส่วนของปาตานี จะรวมเข้าด้วยกัน คือ ปาตานี หนองจิก รามัน และยะลา 2. ส่วนของสายบุรี จะรวมเข้าด้วยกัน คือ สายบุรี กะลาพอ และระแงะ จากคุณ : เรื่อง ฮิตเลอร์ ก็มัน (เป๋งคุง) - [ 28 เม.ย. 47 15:13:03 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ซึ่งการแต่งตั้งข้าราชการจะเป็นไปด้วยคำสั่งของผู้สำเร็จราชการซึ่งก็คือผู้ที่สยามแต่งตั้งมาเท่านั้น รวมทั้งการสั่งยกเลิกคำสั่งต่าง ๆที่เจ้าเมืองเป็นผู้ออกและการเก็บภาษีอาการทั้งปวง พูดง่าย ๆ ก็คือ ไม่เหลืออะไรไว้ให้เจ้าเมืองเลย นอกจากเงินเดือนประจำตำแหน่งเท่านั้น แน่นอนว่าเจ้าเมืองปาตานีไม่ยอมรับข้อตกลงดังกล่าว และยังทำหนังสือคะดค้านฝากไปกับพระยาศรสหเทพเพื่อไปรายงานต่อกรุงเทพด้วย อย่างไรก็ตาม ทางกรุงเทพไม่ได้สนใจรายงานฉบับนั้นเลย แถมยังออก "ระเบียบบริหารราชการ 7 หัวเมืองมณฑลปาตานี ร.ศ.120 ออกมาเปลี่ยนแปลงข้อตกลงที่พระยาศรีสหเทพตกลงไว้เสียอีก เจ้าเมืองปาตานี เลือกทางเดินสุดท้ายด้วยการขอให้อังกฤษเขจ้ามาสนับสนุนการก่อการกบฎโดยใช้กำลีงของปาตานีเพื่อปลดปล่อยออกจากสยาม แต่ทางอังกฤษห่วงผลประโยชน์ทางการค้าที่กำลังเจริญรุ่งเรืองในสยามจึงปฏิเสธและต่อรองกับเจ้าเมืองปาตานีว่าจะช่วยเจรจาให้แต่ต้องไม่ใช้ความรุนแรงโดยเด็ดขาด ทางสยามก็ทราบเช่นเดียวกันว่าทาง ปาตานี ไม่มีทางลุกขึ้นต่อสู้ได้ด้วยตนเอง นอกจากอังกฤษหรือมหาอำนาจอื่นจะเข้ามาช่วยเท่านั้น และเมื่อพิจารราจากพรมแดนที่ติดกับมลายูแล้ว ก็คงไม่มีมหาอำนาจใดเข้ามาแทรกอังกฤษได้ สยามจึงเปิดการเจรจากับอังกฤษถึงเรื่องนี้อย่างจริงจัง ข้อเจรจาของฝ่ายสยามมีประเด็นดังนี้ 1. สยามไม่ต้องการนำข้อเรียกร้องจ่าง ๆ ของปาตานีมาพิจารณาและต้องการตัดทอนอำนาจเจ้าเมือง 2.แต่งตั้งผู้แทนชาวอังกฤษที่มีประสบการณ์เข้ามาในปาตานีเพื่อพิสูจน์ความจริงกรณีที่อังกฤษกล่าวหาสยามเกี่ยวกับปาตานี 3. สยามมอบความไว้วางใจอังกฤษในการทำความเข้าใจกับเจ้ามืองมลายู การปกครองในเมืองปาตานี สยามจะมอบให้คนปาตานีกำหนดเอง โดยสยามจะไม่เข้าไปแทรกแซง ทางอังกฤษได้เสนอดังนี้ 1. ให้สยามอนุญาตให้เจ้าเมืองมลายูได้ใช้ภาษาของตนเองเป็นภาษาในการติดต่อแทนภาษาสยาม 2. ให้ยอมรับอำนาจความเป็นเจ้าเมืองของ 7 หัวเมืองเพื่อเจรจาต่อรองเกี่ยวกับกฏหมายระเบียบการปกครองฉบับใหม่ ซึ่งข้อเสนอของอังกฤษนั้น สยามไม่ยอมรับแม้แต่ข้อเดียว โดยเฉพาะการยอมรับในอำนาจของเจ้าเมืองปาตานีในฐานะเจ้าเมืองเพื่อมาเจรจาต่อรองกับรับบาลไทย ซึ่งเรื่องนี้สร้างความไม่พอใจแก่กรมพระยาดำรงฯมาก เพราะถือว่าเป็นการท้าทายอำนาจของสยาม โดยเพาะเป็นการขัดขวางนโยบายรวมชาติ โดยยกเลิกภาวะประเทศราชให้หมดไป ซึ่งเป็นนโยบายที่สำคัญอย่างยิ่งของสยามในขณะนั้น เพราะมีเดิมพันสูงถึงขั้นเสียเมือง ดังที่เกิดกับฝรั่งเศสในกรณี ร.ศ. 112 มาแล้ว จากคุณ : ไทยเรียนไทย (เป๋งคุง) - [ 28 เม.ย. 47 15:13:59 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เมื่อไม่สามารถเจรจากับอังกฤษต่อได้อีก ทางสยามก็เริ่มเดินหน้าผลักดันให้เจ้าเมืองต่าง ๆ ลงนามในหนังสือรับรองว่ายอมรับในกระเบียบการปกครองใหม่อีกครั้ง ซึ่งเจ้าเมืองสายบุรีและเจ้าเมืองระแงะ ยอมลงนามแต่โดยดี เว้นแต่เต็งกรูอับดุลกอเดร์ เท่านั้น ! สำหรับเต็งกรูอับดุลกอเดร์ ได้พบกับพระยาศรีสหเทพ ผู้ช่วยของรัฐมนตรีมหาดไทย เมื่อวันที่ 21 ก.พ.2445 เวลาบ่ายสามโมง โดยส่งเจ้าหน้าที่ไปตามกอเดร์ ณ ที่พักแห่งหนึ่งที่ริมแม่น้ำปาตานี ซึ่งเจ้าเมืองปาตานี พร้อมผู้ติดตามจำนวน 20 คนได้เดินทางมาตามคำเชิญ เพื่อมาพบกับพระยาศรสหเทพ ซึ่งมีทหารพร้อมอาวุธรายล้อมอยู่ถึง 100 คน เมื่อพบหน้ากันแล้ว พระยาศรีสหเทพก็ได้เปิดหนังสือว่าด้วยกฏระเบียบการปกครองแบบใหม่ ให้เจ้าเมืองปาตานีลงนาม ซึ่งกอเดร์ได้ปฏิเสธ ดดยอ้างว่าขอหารือกับมุขมนตรีที่เดินทางไปเจรจากับกรมพระยาดำรงที่กรุงเทพฯก่อน พระยาศรสหเทพขู่ว่าหากไม่ลงนามจะปลดจากเจ้าเมืองและแต่งตั้งเต็งกรูเดร์ซึ่งเป็นหนึ่งในคณะกรรมการเมืองปาตานีขึ้นแทน ถึงกระนั้นกอเดร์ก็ยืนยันไม่ยอมลงนามอยู่ดี สิ่งที่พระยาศรสหเทพกระทำภายหลังการปฏิเสธของกอเดร์ ไม่ใช่การประกาศแต่งตั้งเจ้าเมืองคนใหม่ แต่ได้สั่งให้ทหารจับกุมกอเดร์ทันที ซึ่งทำให้ผู้ติดตามพร้อมกับประชาชนในเมืองปาตานีที่ได้เห็นเหตุการณ์ลุกฮ์อเตรียมเข้าขัดขวาง แต่กอเดร์เข้าห้ามปรามไว้ ด้วยกลัวว่าจะมีการปราบปรามอย่างรุนแรงและต้องเสียเลือดเนื้อกันอีก กิเดร์ถูกจับกุมตัวไปกรุงเทพฯพร้อมผู้ติดตาม 3 คน และเมื่อถึงกรุงเทพก็โดนตั้งข้อหาว่าเป็นกบฎและถูกสั่งจำคุก 10 ปี โดยถูกนำไปขังไว้ที่พิษณุโลก นอกจากนี้เจ้าเมืองคนอื่น ๆ ก็มีชะตากรรมไม่น้อยไปกว่ากัน เมื่อวันที่ 18 มีนาคม 2445 พระยาสุขุม ซึ่งขณะนั้นเป็นผู้สำเร็จราชการนครศรีธรรมราช ได้รับคำสั่งให้จับกุมเจ้าเมืองระแงะ พร้อมบริวาร 8 คน ไปคุมตัวไว้ที่สงขลา รวมทั้งเจ้าเมืองสายบุรี เจ้าเมืองรามัน ซึ่งคนหลังนี้อาจจะเลวร้ายกว่าเพื่อน เพราะโดนข้อหาฆ่าคนตาย จำคุก 20 ปีและส่งมาขังไว้ที่กรุงเทพ แต่ระหว่างทางได้เสียชีวิตโดยไม่ทราบสาเหตุ(สมัยไหนก็เหมือนกันเนาะ โปลิสไทย) เจ้าเมืองที่เหลือพยายามผลักดันให้อังกฤษเข้ามาแทรกแซงอย่างเต็มที่ โดยเฉพาะให้สงครามกับสยามเพื่อปลดปล่อยมลายู แม้ว่าทางผู้แทนอังกฤษที่สิงคโปร์จะเห็นด้วย แต่รัฐบาลที่ลอนดอน ยังเชื่อว่าผลประโยชน์ทางการค้าที่อังกฤษจะได้รับจากสยามมีมากกว่า จึงไม่มีการดำเนินการกับสยามแต่อย่างใด สิ่งที่อังกฤษช่วยให้กับเจ้าเมืองมลายูมีได้เพียงอย่างเดียว คือ เปิดพื้นที่ให้อพยพคนเข้าไปในเขตมลายูที่ขึ้นกับอังกฤษเท่านั้น จากคุณ : ไม่ได้อยากให้โกรธกันเลย (เป๋งคุง) - [ 28 เม.ย. 47 15:15:36 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ความขัดแย้งระหว่างปาตานีกับรัฐสยามในช่วงกลางก็จบสิ้นลงเพียงเท่านี้ ช่วงต่อไปจะเป็นช่วงหลังสงครามโลกครั้งที่ 2 ซึ่งปาตานีฟื้นขึ้นมาอีกครั้งพร้อมข้อเรียกร้องใหม่ ๆ ที่ดูเหมือนจะได้รับการตอบสนองด้วยดีจากนาปรีดี พนมยงค์ นายกรัฐมนตรีในขณะนั้น แต่แล้วด้วยการเปลี่ยนทางการเมืองที่รวดเร็วของกรุงเทพฯ จากความสำเร็จที่เกือบจะมาถึงของผู้นำปาตานี ก็กลายมาเป็นการวิสามัญฆาตกรรมสนั่นเมือง ที่ทายาทของผู้ถูกกระทำยังจดจำอยู่ทุกวันนี้ และภาคสุดท้ายจะเป็นการก่อเกิดขบวนการพูโล และบทบาทของสะมะแอ ดาโต๊ะ ท่าน้ำ กับขบวนการเพื่อปลดปล่อยรัฐปาตานีในศตวรรษที่ 20 จากคุณ : ตอนนี้ก็ไทยด้วยกัน (เป๋งคุง) - [ 28 เม.ย. 47 15:17:10 ]

ความคิดเห็นที่ 11 นอกเรื่องจริงๆครับ แต่ก็ได้ความรู้ดีครับ โดยเฉพาะคนที่อยู่แต่ในห้องนี้ อย่างผม จากคุณ : โค่โร่ - [ 29 เม.ย. 47 08:15:08 ]

ความคิดเห็นที่ 12 เมื่อไหร่จะมีภาคต่อ กำลังมันเลยครับ จากคุณ : pandit - [ 29 เม.ย. 47 08:32:22 ]

ความคิดเห็นที่ 13 คุณ pandit ครับผมก็ลอกมาจากโต๊ะห้องสมุดครับ เป็นกระทู้เกี่ยวกับ " กบฎยังเติร์ก "ในคลังกระทู้นะครับ มีเรื่องที่คนไทยควรศึกษาอยู่หลายเรื่องมาก มีมุมมองให้เห็นดีกว่าในหนังสือเรียนที่น่าเบื่อตอนเด็กๆ ครับ ต้องขอขอบคุณ คุณวิวันดา และคุณสื่อศิลป์ ผู้ให้ข้อมูล จากคุณ : ผมก็พึ่งรู้ (เป๋งคุง) - [ 29 เม.ย. 47 09:52:30 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ขอบคุณที่เอามาฝาก เพิ่งกลับมาจากราชดำเนิน ไปมันส์อยู่นั่นมา จากคุณ : แสงดาวฝั่งทะเล - [ 29 เม.ย. 47 11:05:57 ]

ความคิดเห็นที่ 16 รอภาคต่ออยู่ครับ ได้ความรู้ดีครับ ขอบคุณมากครับ จากคุณ : aston27 - [ 29 เม.ย. 47 14:56:01 ]