เอิ๊กกๆ....!!!!!
ปล่อยให้พ่อ...เอ้ย แม่สาวน้อยร้อยชั่ง ลงไปนั่งหลับนกอยู่ทางใต้ ส่วนหนู เฮ้ย น้องดี่ หนีขึ้นไปอีสานนั่งหลบๆหลับๆอยู่ในบังไพรเป็นการลี้ภัยทางอารมณ์อีกระลอก หลังจากหมกมุ่นกับการตรวจต้นฉบับปรับอาร์ตเวิร์คอยู่นานนับเดือน ปรับไปแก้ไปจนแล้วจนแรดก็ยังไม่ได้ตามที่ฝันไว้เพราะถูกอำนาจต้นทุนเข้าครอบงำ
ช่างแหอะ...!!!!
" ทำได้เท่าที่ทำ แต่ก็ทำให้สุดฝีมือ" ผมปลอบใจตัวเอง
เอาเป็นว่าดูภาพเลยก็แล้วกัน ส่วนเรื่องราวของภูเขียว ติดตามได้ใน "ความหมายที่ปลายปีก" เร็วๆนี้ก็แล้วกันครับ
ภาพทั้งหมดถ่ายเมื่อวันที่ 5-6 ก.พ.48 เพื่อย้ำความอุดมในเขตลี้ภัยทางอารมณ์ของผมที่ชื่อว่า "ภูเขียว"
แก้ไขเมื่อ 11 ก.พ. 48 15:22:02