ความคิดเห็นที่ 1 ผมเริ่มต้นกับความเบื่อหน่ายของวันที่ซ้ำซากจำเจจากที่พัก อยากออกไปให้พ้นจากตรงนี้ ไม่น่าเชื่อว่าแปดปีที่อยู่กรุงเทพเมืองที่กว้างใหญ่ ผมกับใช้ชีวิตอยู่กับมันด้วยรัศมีไม่เกินแปดกิโลเมตรจากที่พัก  ชีวิตวนซ้ำไปซ้ำมาหาอันไดไม่ได้ เห็นรถก็ไม่อยากขับไปไหนชีวิตทำงาน ทำให้ต้องอยู่หลังพวงมาลัยเกือบทุกเมื่อเชื่อวัน...ใจเอยจะไปหนใด การจราจรวันนี้ไม่เหมือนกับทุกวันแม้จะเป็นวันอาทิตย์แต่บนท้องถนตั้งแต่สี่แยกนิด้ามุ่งสู่ลาดพร้าวเต็มไปด้วยรถรา ทั้งข้างล่างและบนสะพานลอย ไปรถเมล์คงไม่ถึงไหนในยามที่รีบเร่ง ไม่มีอะไรดีกว่ามอเตอร์ไซด์...เกิดเป็นมอเตอร์ไซด์รับจ้าง ขณะที่ซ้อนท้ายไปบนรถความรู้สึกหลากหลายพาเข้ามาในความคิด  โชคดีที่ไม่ต้องใช้ชีวิตอย่างรีบเร่งเช่นใครอีกหลายคน ทั้งเสียงรถเสียงแตร ช่องว่างระหว่างแถวของรถยนต์ คับแคบน่ากลัว แต่นักขับก็ยังพาเราซอกแซกไปอย่างชำนาญ คล้ายกับการพนัน ที่ต้องมีการเสี่ยงเพียงแต่ว่าการเดินทางแบบนี้ มีแต่ถึงจุดหมายโดยสวัสดีภาพ หรือโชคร้ายอาจบาดเจ็บเล็กน้อยจนถึงปางตาย แน่นอนความตายก็เป็นสิ่งที่ดูจะคุ้มค่าสำหรับเมืองแห่งนี้ เพื่อแลกกับเวลาที่จะถึงจุดหมาย...เวลามีค่าเท่ากับชีวิต ลงจากมอเตอร์ไซด์ พร้อมกับชำระค่าเดินทาง อันที่จริงจะไปส่งถึงจตุจักรเลยก็ได้แต่จุดมุ่งหมายกลับอยู่ที่การอยากลองนั่งรถไฟไต้ดินสายแรกของเมืองไทยว่าจะเป็นอย่างไร แม้จะเปิดมาหลายเวลาแต่ก็ไม่ได้ลองสักที เท้าค่อยๆก้าวสู่เบื้องล่าง พร้อมกับใจตุ้มๆต่อมๆ เป็นธรรมดากับสิ่งที่ลองทำเป็นครั้งแรก กลัวว่าจะเชยไม่รู้เรื่อง เห็นตู้ซื้อตั๋วอัตโนมัติก็ไม่กล้าใช้ ไม้ได้กลัวใช้ไม่ถูก แต่กลัวมันไม่ทอนเงินให้เมื่อใส่เงินเกินราคาค่าตั๋ว เช่นเดียวกับตู้โทรศัพท์สาธารณะที่ไม่เคยทอนเงินให้เลยในยามที่คุณ ใช้เวลาสนทนา ยังไม่ครบมูลค่า ถูกโกงซึ่งหน้า...แต่เราก็ยังเฉย เพื่อไม่ให้เหตุการณ์เป็นดังคิด  จึงจำใจไปต่อแถวที่ยาวกว่าเพื่อซื้อตั๋วที่ช่องขาย อย่างน้อยคุยกับคนยังรู้เรื่องว่าต้องทอน ไม่ต้องทุบตู้ด้วยอารมณ์เสีย  ที่เม้มเงินเรา แต่เป็นความชอบธรรมที่จะจับเราฐานทำลายทรัพย์สิน บัดซบจังเลย ยืนเมื่อยอยู่นานกว่าจะถึงคนขายคนสวย ไม่รีรอที่จะบอกจุดหมายปลายทางที่ต้องการไป สิบห้าบาทไม่ชักช้ารีบควักให้ไป เธอกลับส่งเหรียญสีดำมาให้เหรียญเดียว จนต้องถามไหนละตั๋ว...เธอบอกนั่นไง สถานีช่างใหญ่โตโอฬารเบิกบานเย็นฉ่ำ พื้นเงามันปลาบเชิดหน้าชูตาเมืองฟ้าอมร ออดอ้อนให้เห็นเส้นทางรถไฟ ศิวิไลซ์เหลือกล่าว เหมือนชาวต่างแดน  ช่างแม้นเมืองทอง สองเท้าก้าวย่าง เคลื่อนร่างสู่ขบวน เสียงติงเสียงตังรถไฟแล่นไป อยู่ในเงามืด...ดีใจที่ได้เห็น แก้ไขเมื่อ 15 มิ.ย. 48 23:40:44 แก้ไขเมื่อ 15 มิ.ย. 48 23:40:23 จากคุณ : ต้นเขียน - [ 15 มิ.ย. 48 23:37:24 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ลงรถที่สถานีกำแพงเพชร ให้ครึ้มใจดีไม่หยอกเมื่อนึกถึงตอนซื้อตั๋วที่พนักงานประกาศว่าสำหรับคนที่จะไปตลาดนัดสวนจตุจักรให้ซื้อตั๋วไปลงที่สถานีกำแพงเพชร จะไปเพียงตลาดนัดแต่ต้องซื้อตัวไปกำแพงเพชรไกลดีไม่น้อย สิบห้าบาทถือว่าคุ้มค่าได้นั่งรถไปตั้งกำแพงเพชรแนะ ว่าจะบอกคนขายว่าขอตั๋วไปเชียงใหม่สักที่หนึ่งคงไม่เกินสามสิบบาทแต่กลัวไม่ขำแล้วจะพลอยถูกด่าเอาง่ายๆ  พ้นจากบันไดเลื่อนก็ต้องพานพบกับผู้คนมากมายเหมือนเมืองในนิยายที่ผู้คนมีแต่ความร่าเริง ช่วยให้โลกนี้น่าอยู่ขึ้นเยอะ ไม่ได้มาเสียนานไม่รู้จะเริ่มทางไหนจึงเลือกเดินไปด้านที่คนไม่พลุกพล่านมากนัก ซึ่งติดกับกลุ่มร้านขายหนังสือ จำได้คลับคล้ายคลับคราว่าจะมีร้านขายเครื่องดนตรีพวกไวโอลิน ไม่ได้ต้องการจะไปซื้อแต่ชอบไปดูและฟังการสนทนาแลกเปลี่ยนที่ขาดไม่ได้เสียงดนตรีจากเครื่องสายไพเราะจับใจ  พร้อมกับข้อความเก๋ไก๋สถานพักใจผู้มาเยือนตลาดนัดสวนจตุจักร...ขอบคุณเสียงดนตรีที่ให้โลกนี้งดงาม จากคุณ : ต้นเขียน - [ 15 มิ.ย. 48 23:38:10 ]

ความคิดเห็นที่ 3 หลังจากนั่งอ้อยอิ่งอยู่นานจึงลองเดินไปตามทางซึ่งส่วนใหญ่เป็นร้านขายของเก่า กลับรู้สึกอิ่มเอมกับความสวยงามของงานศิลปะไม่ว่างานไม้แกะสลัก งานกระเบื้อง รูปภาพ ภาพถ่าย เหมือนหอศิลป์ที่มีชีวิต แม้บาง ครั้งจะรู้สึกสงสัยไม่น้อยกับโบราณวัตถุที่ตั้งเรียงราย ของพระพุทธรูปสมัยต่างๆ ซึ่งมีความสวยงามแสดงเอกลักษณ์ของชาติ หวังว่าอย่างน้อยคงได้มาอย่างถูกกฎหมาย ความรู้สึกอิ่มเอิบและหดหู่สลับกันไป ชื่นชมกับกลุ่มสินค้าโบราณ ก็มุ่งหน้าไปยังส่วนที่อยู่ติดริมถนนไม่แน่ใจว่าเป็นโครงการสองหรือไม่แต่ยังชอบไปที่ตรงนั้น เป็นโครงการเดียวภายในสวนที่มีคอริดอร์ระหว่างร้านแทรกด้วยแนวไม้และเก้าอี้นั่งพัก แม้วันนี้บางส่วนจะถูกจับจองโดยพ่อค้าแม่ค้าน่าใสที่ทำของมาขายไม่ว่ากำไล สร้อยคอ หรือแม้แต่ดูหมอ...ตาดูดาวเท้าติดดิน จากคุณ : ต้นเขียน - [ 15 มิ.ย. 48 23:38:58 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ตลอดทางเดินอิ่มเอิบกับงานศิลปะที่บรรจงทำบรรจงขาย พร้อมกับเสื้อผ้านาๆชนิด ทั้งที่ออกแบบทำเอง และงานโหล ผู้คนมากมายเดินควักไขว่ ด้านนอกออกไปเสียงเพลงรุมเร้าพร้อมกับเสียงสรวลเสเฮฮาของผองเพื่อนที่นัดเจอกัน กาแฟบ้าง เบียร์บ้างแล้วแต่รุ่นแล้วแต่วัย ช่างมันเถอะ ผมนั่งหย่อนก้นลงบนม้านั่ง คอยนั่งมองผู้คนเดินผ่าน เหมือนละครบทหนึ่งเหมือนโลกที่สดใส หัวใจให้อิ่มเอิบ เวลาผ่านไปอย่างอ้อยอิ่งจนตะวันเคลื่อนคล้อย โลกสดใสกำลังจะดับลง...แล้วเราจะพบกันใหม่ที่จตุจักร จากคุณ : ต้นเขียน - [ 15 มิ.ย. 48 23:39:56 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เสียงสายพาดผ่าน ขับขานเพลงซอ โอ้หนอชีวิต ลิขิตจากใคร ไม่มีสวรรค์ คืนวันเป็นทุกข์ ลุกนั่งตั่งกาย ให้คลายทุกข์ร้อน มาเถิดพ่อมา มาฟังพ่อกล่าว จะเล่าความหลัง อยู่ครั้งวัยเยาว์ เมื่อก่อนทำนา หาปลาได้ข้าว อยู่ราวท้องทุ่ง หอมฟุ้งกลิ่นดิน โบยบินเสียงนก ในอกร่มเย็น สังคมเงินตรา มาแย่งไปสิ้น ทิ้งถิ่นจากมา มีแต่แม่เฒ่า ยังเฝ้าฟูมฟัก รักไม่เสื่อมคลาย สองคนตายาย ดั้นด้นสู่เมือง เพลงพ่อจะเล่า ให้เจ้าได้ยิน เสียงพิณเสียงแคน โลดแล่นเสียงซอ ทุกวันนี้หนอ ทดท้อลำเค็ญ ไม่เห็นทางไป มีเพียงเสียงเพลง บรรเลงผู้ฟัง หวังคงเห็นค่า ไม่มาหยามหยัน ให้ตันอุรา พาใจหม่นหมอง มาเถิดพ่อมา มาฟังเพลงซอ บันทึกเมื่อกลับไปเที่ยวตลาดนัดจตุจักรอีกครั้ง ต้นเขียน 15/06/48 แก้ไขเมื่อ 16 มิ.ย. 48 22:04:09 จากคุณ : ต้นเขียน - [ 15 มิ.ย. 48 23:41:35 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เพื่อนท่านใดที่ชอบงานเขียนและการอ่าน อยากเชิญส่งเรื่องไปลงที่เว็บของผมบ้างลองแวะไปชมดูนะครับที่  http://www.tonkeian.com ขอบคุณครับ จากคุณ : ต้นเขียน - [ 15 มิ.ย. 48 23:42:03 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ตามมาอ่านอีกครั้งนึง  หายไปนานนะครับ  คราวนี้มีภาพประกอบด้วย  ดีจังเลยครับ   จากคุณ : Art999. - [ 16 มิ.ย. 48 12:55:33 ]

ความคิดเห็นที่ 8 กลับเมืองไทยไปครั้งนี้จะต้องไปเดินจตุจักรให้ได้ครับ เกิดมาไม่เคยไปเดินเลยทั้งๆที่อยู่ไม่ไกลมากนัก ทราบว่าของขายมากมาย แต่ผมเป็นคนขี้ร้อน ไม่ชอบที่ๆคนมากๆ และอากาศร้อนครับ แต่ช่วงนี้มีบ้านใหม่ อยากแต่งบ้าน ปกติเดินซื้อของแต่ตามห้าง แต่เห็นเพื่อนหลายคนบอกว่าจตุจักรมีขายทุกอย่าง ทุกคุณภาพและราคา กลับบ้านครั้งนี้จะต้องชวนเพื่อนไปเดินให้ได้เลยครับ ร้อนก็ไม่เป็นไร ใจพร้อมแล้วครับ ขอบคุณภาพและเรื่องเล่าของ จขกท มากๆครับ เขียนประกอบภาพได้ดีมากๆเลย จากคุณ : ซอร์บอนน์ - [ 16 มิ.ย. 48 15:15:16 ]

ความคิดเห็นที่ 9 คิดถึงจตุจักรจัง รอปีหน้าจะกลับไปเยี่ยมแน่นอน จากคุณ : นายฝันเฟื่อง - [ 2 ก.ค. 48 21:06:56 ]