เมื่อ 4 ปีก่อนเพื่อนเราเค้าไปฝึกงานที่จ.ตาก
เราตามประสาเพื่อนซี้ก็เลยนัดแนะว่าจะไปหาที่นั่น
แล้วค่อยไปขึ้นเรือ (ของเพื่อนอีกคน) ตอน 7 โมงเช้า
ทีนี้เนื่องจากเป็นการเดินทางคนเดียวครั้งแรกในชีวิต (ชนิดไม่มีผู้ปกครองมาเอี่ยว)
ก็เลยพลาด!!!
พลาดเนี่ยหมายถึงลงรถผิดที่
คือจริงๆ นัดเพื่อนไว้อีกที่ในจ.ตาก
แต่ดันไปลงที่เขื่อนภูมิพล - -"
ตอนเวลาตี 4
ตอนนั้นงงมาก เอาไงดีฟระ โทรศัพท์มือถือก็ไม่มี
โทรหาเพื่อน สัญญาณก็ไม่มีอีก
ความซวยรุมเร้าสุดขีดเลยล่ะ
ก็เลยตัดสินใจอย่างบ้าระห่ำ ลองวัดดวงนั่งวินมอเตอร์ไซด์เพื่อไปยังจุดหมายที่ถูกต้อง
(พี่วินฯ หน้าโหด ตัวใหญ่เชียว)
แต่ว่าเราก็นั่งกันไปตอนมืดๆ อย่างนั้นแหละ
ระยะทางหลงไม่เท่าไหร่ แค่เกือบ 40 กิโลเท่านั้น
บอกตามตรงว่าตอนซ้อนท้ายก็กลัวมากกกก
แต่ผลสุดท้ายก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นอย่างที่กลัว
พี่วินฯ พาเราวนไปส่งปุ๊บ ซักพักแกก็ขับวนมาใหม่
บอกว่าตรงนู้นมีสน.ไปรอตรงนู้นเถอะ (ตอนนั้นก็น่าจะซักตี 4 ครึ่ง)
แล้วเค้าก็พาเราไปส่งแบบไม่คิดตังค์เพิ่ม
ก็เลย...รู้สึกผิด แต่ก็อดปลื้มใจกับไมตรีจากคนแปลกหน้าไม่ได้
สิ่งเดียวที่ตอนนั้นทำก็คือยกมือไหว้ แล้วขอบคุณ
แล้วพวกคุณนักเดินทางล่ะคะ
มีเรื่องไมตรีริมทางจากคนแปลกหน้าหรือเปล่า
เล่าสู่กันฟังบ้างสิ
ขอบคุณค่ะ
จากคุณ :
๑๙ กุมภาฯ
- [
16 มิ.ย. 48 12:00:42
]