CafeTech-ExchangePantip MarketChatPantownBlogGangTorakhongGameRoom


    รำลึก 15ปีแห่งการจากไป สืบ นาคะเสถียร

    หนึ่งเปรี้ยง! ปืนลั่นสะท้านป่า
    หนึ่งวูบไหวผวา .. ทั้งป่าลั่น
    หนึ่งคืน ... นานยาวราวกัปกัลป์
    หนึ่งฝันฟุบแล้วลับแนวไพร
    หนึ่งคน ควรค่าคารวะ
    สืบสร้างสัจจะ ยิ่งใหญ่
    หมื่นคำร่ำหาอาลัย
    รวมใจสืบทอดเจตนา

    จีรนันท์   พิตรปรีชา
    3   กันยายน   2533

    เช้ามืดวันที่ 1 กันยายน 2533  หรือเมื่อ 15ปีที่แล้ว  เสียงปืนนัดหนึ่งดังขึ้นจากป่าห้วยขาแข้ง  ป่าที่กลายเป็นมรดกโลกในเวลาต่อมา

    ผู้ชายคนหนึ่งเลือกที่จะกำหนดชีวิตของตัวเองด้วยกระสุนปืน  เพื่อเป็นการบอกเล่าเรื่องราวบางอย่างที่กำลังเกิดขึ้นและไม่มีทีท่าว่าจะสิ้นสุด

    ต้นไม้ต้นแล้วต้นเล่า ที่ถูกโค่นทำลาย  สัตว์ป่ามากมายที่ถูกเข่นฆ่า  โดยไม่มีใครสนใจ หรือเหลียวแล

    เสียงปืนเพียงหนึ่งนัดจากใจกลางป่าอันห่างไกล แต่ทว่ากลับดังเพียงพอที่จะกระตุ้นให้ผู้คนหันมาสนใจในปัญหาต่างๆที่เกิดขึ้น

    หนึ่งชีวิตที่จากไป ถ้าจะมองในเรื่องของความรู้ความสามารถ เราได้เสียบุคคลที่สามารถจะทำคุณประโยชน์ให้แก่ประเทศชาติชั่วนิรันดร์

    แต่ทว่า...
    หนึ่งชีวิตที่จากไป  กลับก่อให้เกิดกระแสการอนุรักษ์  แผ่กระจายไปในวงกว้าง

    หนึ่งชีวิตที่จากไป เป็นแรงบันดาลใจให้ใครหลายๆคน  หันมาสนใจในปัญหาสิ่งแวดล้อมอย่างจริงจัง

    ปัญหาที่ใครบางคนพยายามจะปิด  แต่เสียงปืนนัดนั้น  ทำให้เห็นปัญหาได้อย่างเด่นชัด  และได้รับการแก้ไข

    จากพื้นที่ที่รอการครอบครองของนายทุนผู้บุกรุกป่า  กลับกลายเป็นมรดกอันทรงคุณค่าของคนทั้งโลก

    ไม่เฉพาะห้วยขาแข้ง  แต่ยังกระจายไปยังพื้นที่ป่าอนุรักษ์อื่นๆอีกมากมาย

    เหมือนเทียนเล่มหนึ่ง  ไม่อาจส่องแสงให้สว่างได้มากมาย

    เมื่อเผชิญกับลมแรง  เทียนน้อยอาจดับไปเมื่อใดก็ได้

    แต่ถ้าเทียนนั้น ถูกจุดต่อกับเทียนที่อยู่ใกล้ๆ  จากหนึ่ง เป็นสอง เป็นสาม เป็นสิบ
    จากสิบ เป็นร้อย จากร้อย เป็นพัน ต่อไปเรื่อยๆ ความสว่างไสวย่อมจะปรากฏ

    และแม้ว่าหากเทียนของใครคนใด ถูกลมพัดจนดับไป
    ก็ยังมีเทียนเล่มข้างๆ ที่พร้อมจะจุดเทียนที่ดับนั้นให้ลุกโชนขึ้นมาอีก

    การจากไป ของลูกผู้ชายที่ชื่อ "สืบ นาคะเสถียร"
    อาจเปรียบได้กับการจุดตัวเองของไม้ขีดไฟ ที่สว่างไสวเพียงชั่วครู่เดียว

    แต่การลุกไหม้ของไม้ขีดไฟก้านนั้น ได้จุดให้เปลวเทียนแห่งการอนุรักษ์ สว่างไสวขึ้นในใจของใครหลายๆคน มาจนทุกวันนี้

    ผ่านไป 15 ปีแล้ว ปัญหาในวั้นนั้นหลายๆประการได้รับการแก้ไข
    แต่ปัญหาบางอย่าง ก็แปรเปลี่ยนรูปแบบไป แต่ผลสุดท้ายป่าก็ถูกทำลายเหมือนเดิม

    แต่ผมเชื่อมั่นว่า  การตัดสินใจในวันนี้เมื่อ 15 ปีที่แล้วของผู้ชายคนนี้
    เป็นการตัดสินใจที่ถูกต้อง และยิ่งใหญ่ที่สุด ที่เคยเกิดขึ้นครั้งหนึ่งในโลกนี้เลยทีเดียว

     
     

    จากคุณ : ยุง บิน ชุม - [ 1 ก.ย. 48 02:00:42 ]

 
 

ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป