ม่านฝนโปรยเม็ดบางตั้งแต่หัวรถแตะขอบประจวบ...
ในเวลาชั่วหม้อข้าวเดือด ม่านฝนก็ทำลายพร่างฝัน ของคนในรถไปจนหมดสิ้น ฟ้าสีน้ำซาวข้าวแบบนี้ หากจะถ่ายภาพเหยี่ยวสักตัวหรือสิบตัว ฉากหลังคงสีขาวเป็นผ้าขาวบางจนคุณภาพนั้นยากเกินกว่าจะรับได้.....
จากประจวบฯถึงชุมพร ฝนฟ้าไม่ยอมลามือให้กับนักแสวงบุญแม้แต่นาทีเดียว เจ็ดสิบสองชั่วโมงที่ผมได้แต่รอแล้วก็รอ
กระทั่งวันที่สี่ช่วงเช้า มรสุมก็พักเหนื่อยอยู่เกือบครึ่งวัน พอให้คนถ่ายภาพได้กระชากชัตเตอร์ อุ่นเครื่องบ้าง แต่ก็แค่เหมือนได้ถ่ายเพราะสภาพแสงและท้องฟ้า "เต็มกลืน" จริงๆ
รอบนี้เลยมีให้ดูแบบ "เปียกแฉะ" กันหน่อยครับ
ตัวแรกถ่ายเมื่อวันที่ 21 ตุลาคม 2548 ท่ามกลางม่านฝนที่โปรยบาง แต่ตัวนี้ไม่ถ่าย "แม่โกรธ" ครับ
ขอบคุณ พี่เสือทะเล ที่ช่วยดูแลกันมาแบบเปียกๆอยู่สี่วัน ปีหน้าเจอกันครับ
แก้ไขเมื่อ 25 ต.ค. 48 09:50:27