ได้ทราบข่าวท่านชอลิ้วเฮียงปรากฏกาย ณ เขาใหญ่ มีเวลาว่างอยู่1วัน ไม่รอช้า ควบเจ้ากระท้อนจากรังบูรพาทันที ขณะที่พระอาจารย์เดินทางไปปัฌจิม
อันว่าลิขิตฟ้าบัญชาสวรรค์ สั่งผมไม่ให้ไป โดยมีคำสั่งลงมาคือ
1. ก่อนออกจากถิ่นตะวันออกต้องไปเอาปลอกกระบี่(ขาตั้ง) อันใหม่ที่บ้านพระอาจารย์ พอมีเวลาเหลือเลยไปแวะบางพระก่อน โอ้อนิจจา ลมปราณจั๊บนึ่ง(กล้อง10D)บังคับกระบี่อิงป๋าเกิดติดขัดใช้ออกไม่ได้
ขึ้นerror01 สวรรค์ใยลิขิตเช่นนี้ ด้วยความดื้อรั้นผมไม่ยอมแพ้ตั้งใจหาลมปราณสำลองมาบังคับกระบี่อิงป๋าชั่วคราว จึงต้องตระเวณหาโรงเตี้ยมที่มี internet cafe
2.ควบเจ้ากระท้อนตะเวณหาตั้งแต่ถิ่นสายน้ำถึงตงง้วน ก็ไม่พบสักร้าน จนจะถึงบ้านที่ตงง้วนถึงเจอร้านinternet พอจอดรถเสร็จจะขยับรถไปอีกหน่อย บัญชาสวรรค์ลงมากลั่นแกล้งอีก เจ้ากระท้อนทรุดฮวบหมดแรงเอาดื้อๆ
กระตุ้นเท่าไหร่ไม่ยอมลุก ต้องส่งนกพิราบให้พี่สาวควบม้าที่บ้านมาพ่วงลมปราณปลุกเจ้ากระท้อน แล้ววิ่งไปตระเวณหาอู่ ซ่อมรถตอนเกือบเที่ยงคืน เป็นอันว่าเจ้ากระท้อนเดี้ยงครับ แต่ก็ดันทุรังต่อ
ยืมม้าพี่สาวจะไปให้ได้ ตามหาจนพบคนถ่ายทอดลมปราณซาแป๊ะ(300D) ควบม้าพี่สาวไปเจอเขาตอนตีสองรับลมปราณ ซาแป๊ะมา แล้วจึงควบไปเขาใหญ่คุนลุ้น ไปถึงแค่พนมสารคามตอนตีสาม
ก็หมดพลัง พักโรงเตี้ยมหนึ่งคืน
เช้าวันอาทิตย์จึงควบทะยานมาถึงคุนลุ้นเขาใหญ่ แล้วยืนเงยหน้าเยาะเย้ยสวรรค์ "5555 ข้ามาถึงแล้ว ฟ้าลิขิต คนฝืนด้วยความบากบั่น"
แก้ไขเมื่อ 13 ธ.ค. 48 19:03:03
<><>ฝืนลิขิตฟ้า ประฝ่ามือ เหลือกลิ่นหอม ชอลิ้วเฮียง จอมโจรขโมยหัวใจ<><>
