ความคิดเห็นที่ 1 อ่านเต็มๆได้ที่นี่นะครับ http://www.bangkokpost.com/Outlook/04May2006_out001.php Visions of Living hell เขียนโดย คุณ Amitha amranand ( จากนามสกุล อมระนันท์  น่าจะเกี่ยวข้องกับ ท่านชิ้น ถ้าจำไม่ผิด จะมี ยอดนักถ่ายภาพไทย ระดับโลก คนหนึ่ง ที่มีผลงานในนิวยอร์ค  คุณ ปิงคลสวัสดิ์ อมระนันท์ ถ้าความจำของผมผิดพลาด ก็ต้องขออภัย ) ..... แม้จะมีภาพ 40 ภาพที่มาจากที่แตกต่างกัน เชื้อชาติต่างๆกัน  8 ประเทศ แต่ Nick Danziger จำชื่อของตัวแบบได้ทั้งหมด ราวกับ เป็นญาติหรือเพื่อนสนิท .... คนทุกคนที่ อยู่ในภาพ ได้ลงนามยินยอม เขา (Nick) เล่าว่าก่อนที่เขาจะถ่าย เขาจะอธิบายให้ตัวแบบฟัง ว่าเขาต้องการถ่ายอะไร  และเขาจะเอาภาพไปใช้ทำอะไร แต่บางครั้งมันก็ไม่ง่ายนัก เขาจำได้ว่า เคยต้องอธิบายอยู่สองวันเต็มๆ เพื่อจะขอถ่ายภาพ .... ภาพ Rakia กับลูกสาวชื่อ Nafissa ถ่ายในไนเจอร์ ( ภาพเศร้ามากๆ ครับ) จากคุณ : บางคนรู้ว่าผมประทับใจ (lexusman) - [ 4 พ.ค. 49 16:18:02 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เขาเล่าว่า ชอบถ่ายขาวดำ เพราะต้องการพุ่งความสนใจไปที่การดำเนินชีวิตของผู้คนที่ถูกถ่าย เขา (Nick) คิดว่า ภาพสีมันจะทำให้ตัวคนน่าสนใจมากไป แทนที่จะได้เห็นวิถีความเป็นอยู่ อย่างที่ต้องการ เขาแทบไม่ใช้แฟลชเลย ... วิธีเดียวที่เขารู้ว่าได้ผล( ในการถ่ายภาพแบบของเขา)  คือ การร่วมอยู่กับ ตัวแบบ มันเป็นวิธีที่ยาก เพราะ นอกจากจะลำบาก แล้วยังเสียเวลามาก กว่าจะได้ผล แต่ถ้าทำได้ เขาจะสามารถแฝงตัวอยู่ในชุมชนนั้น ทำให้ผู้คนไม่รู้สึกถึงการคงอยู่ของตัวเขา และจะทำให้ผู้คนผ่อนคลาย ทำให้เขาสามารถถ่ายภาพจริงๆของชีวิตได้ ... ภาพ Ayaz เด็กชาวอินเดีย อายุสิบปี ;-) จากคุณ : บางคนรู้ว่าผมประทับใจ (lexusman) - [ 4 พ.ค. 49 16:32:57 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ในนาทีชีวิตบางขณะ เขาก็พบความยากในการตัดสินใจว่าจะทำตัวอย่างไร ว่าจะเป็นนักถ่ายภาพ หรือเพียงแค่ผู้สังเกตการณ์เฉยๆ เขายกตัวอย่าง " เมื่อพบคนที่กำลังเสียชีวิต มันยากที่จะถ่ายภาพอย่างเต็มที่ โดยที่ไม่รู้สึกอะไรเลย  " ( อาจต้องให้เกียรติ ผู้ตาย โดยเพียงแค่ยืนดูเฉยๆ   แม้ว่าภาพนั้น่าที่จะถ่ายมาก.... ผู้ถอดความ)   ไปทำงานต่อก่อนนะครับ ถอดความไม่ตรงนัก ต้องขออภัย ;-) จากคุณ : บางคนที่อาจผิดได้ (lexusman) - [ 4 พ.ค. 49 16:46:30 ]

ความคิดเห็นที่ 4 จากคุณ : OLY.111 - [ 4 พ.ค. 49 16:47:36 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ขอบคุณพี่หมอมากครับ อ่านแล้วเกิดพลังขึ้นอีกเยอะเลยครับ จากคุณ : ยุหะ - [ 4 พ.ค. 49 16:49:40 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ขอบคุณครับ กับสาระดีๆ ขอบคุณครับ จากคุณ : wre - [ 4 พ.ค. 49 16:55:30 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ขอบคุณอีกครั้งครับผม จากคุณ : be^-^one - [ 4 พ.ค. 49 17:01:32 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ขอบคุณ  คุณหมอ มากๆ ครับ กับเรื่องราวดีดี มีสาระครับ จากคุณ : Key Maker - [ 4 พ.ค. 49 17:11:09 ]

ความคิดเห็นที่ 9 อือ น่าคิดเป็นอีกมุมมองนึงที่น่าสนใจมากครับ จากคุณ : virustoe - [ 4 พ.ค. 49 17:59:02 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ตามมาดูค่ะ จากคุณ : ภัทรกาล - [ 4 พ.ค. 49 18:15:17 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ตามมาอ่านครับผม จากคุณ : Picaroon - [ 4 พ.ค. 49 18:34:42 ]

ความคิดเห็นที่ 12 จากคุณ : DoraeMew - [ 4 พ.ค. 49 18:38:53 ]

ความคิดเห็นที่ 13 มารออ่านครับ : D จากคุณ : schan_m21 - [ 4 พ.ค. 49 18:54:02 ]

ความคิดเห็นที่ 14 มาอ่านความรู้และการถ่ายทอดประสบการณ์ครับ ขอบคุณคุณหมอมากครับ จากคุณ : new rose - [ 4 พ.ค. 49 21:38:31 ]

ความคิดเห็นที่ 15 อิอิ ขอบคุณ ทุกท่านครับ มาต่ออีกนิด ... เกิดในปี คศ. 1958 ที่กรุงลอนดอนใช้ชีวิตวัยเด็กที่ สวิส และโมนาโค การมีชีวิตอยู่ระหว่างวัฒนธรรมและภาษาต่างๆ เป็นหนึ่งในสองแรงบันดาลใจของเขา โดยอีกแรง คือ แต๋ง แต๋ง  Tin Tin  ตัวการ์ตูน สุดดัง ของ เบลเยี่ยม ในปี 1982 เขาได้รับรางวัล Winston Churchill Memorial Fellowship ซึ่งทำให้เขามีโอกาส เดินทางไปตามเส้นทางสายไหมโบราณอันโด่งดัง จากตุรกี ถึงจีน เขาแต่งตัวเป็นมุสลิม  บางครั้งเดิน บางครั้งโบกรถ จากตุรกีไปอิหร่าน เขาอาศัยอยู่ กับกองกำลังต่อต้าน ในอัฟกานิสถาน สองเดือน และลักลอบข้ามพรมแดน จากปากีสถานเข้าจีน ทั้งๆที่เป็นแดนหวงห้าม   (ซึ่งเป็นเขตแดนที่อ่อนไหวสูงมาก ) ประสบการณ์ต่างๆนี้ เขารวบรวมมาเขียนหนังสือเล่มแรกในชีวิต Beyond the Forbidden Frontiers ... ภาพคนงานในเหมืองทองที่ไนเจอร์ อายุ 15 ปี ทำงานวันละ 13 ชม. 7 วันต่อสัปดาห์ 363 วันต่อปี ไม่เคยได้ไปโรงเรียนและ อ่านและเขียนหนังสือไม่ออก (ทำไม งานภาพของ Nick จึงมีแต่ด้านเศร้า ... มีต่อ ครับ) ;-) จากคุณ : บางคนรู้ว่าผมประทับใจ (lexusman) - [ 4 พ.ค. 49 21:41:55 ]

ความคิดเห็นที่ 16 งานของเขาชุดนี้ ( ใช้ชื่อ " Eight"   มาจาก แปดประเทศ ที่เขาตระเวณถ่ายภาพ) ไม่ได้แสดงถึงด้านที่สวยงามของมนุษย์   หากแต่ งานของเขา แสดงถึงการอยู่รอด ของชีวิตแต่ละชีวิต ที่ตกอยู่ท่ามกลางสิ่งแวดล้อมที่ อยุติธรรม และ ไร้เกียรติไร้ศักดิ์ศรี ... "The type of journalism that I do is not objective. I'm not interested in being objective ... I'm there to try and give them a voice. I think if [a picture] is out of focus or poorly framed that people aren't going to bother listening to [the subjects'] stories. So it's important to me that I do the best I can. I trained as a painter. To me, [a photo] is a canvas and I'm trying to produce on that canvas a painting - something that speaks to me or to someone else. I want people to understand what I'm trying to say and what [the people in the pictures] are trying to say." "งานถ่ายภาพรายงานเหตุการณ์ของผม(นิค) ไม่ใช่สิ่งที่ว่ากันไปตามเหตุและผล ผมไม่ต้องการ เป็นกลาง ผมไปอยู่ที่นั่น เพื่อต้องการเป็นกระบอกเสียงให้พวกเขาเหล่านั้น ผมคิดว่า ถ้าภาพโฟกัสไม่ชัด ถ่ายหลุดกรอบ ผู้คนอาจไม่สนใจเรื่องราวของพวกเขาเหล่านั้น ดังนั้นสิ่งที่สำคัญที่สุด คือผมต้องทำให้ดีที่สุด ผมถูกสอนคล้ายกับช่างเขียนภาพ สำหรับผมแล้ว ภาพถ่ายก็เหมือนผ้าใบ ที่ผมสร้างสรรค์ภาพลงไป ... >ให้ภาพที่พูดได้ ผมต้องการให้ผู้คนเข้าใจในสิ่งที่ผมพูด และที่สำคัญ เข้าใจในสิ่งที่พวกเขาเหล่านั้น(ที่อยู่ในภาพ)พูด " จบครับ ;-) แก้ไขเมื่อ 04 พ.ค. 49 22:23:34 จากคุณ : บางคนรู้ว่าผมประทับใจ (lexusman) - [ 4 พ.ค. 49 22:07:10 ]

ความคิดเห็นที่ 17 อ่านจบแล้ว เริ่มมีมุมมองอีกซีกหนึ่ง ...ที่อยากจะสื่อผ่านเลนส์ในซีกใหม่นี้ ขอบคุณคุณหมอมากครับ (ผมก็ประทับใจ) จากคุณ : ge-or-ge - [ 4 พ.ค. 49 23:34:12 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ขอบคุณครับ ตั้งใจกันต่อไปครับ จากคุณ : Minatsuki - [ วันฉัตรมงคล 01:11:51 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ขอบคุณมากๆครับ จากคุณ : E-300 (om2) - [ วันฉัตรมงคล 15:09:26 ]