PANTIP.COM : O6544935 คำถามเกี่ยวกับเรื่องการวัดแสง (อีกแล้ว) [Canon Club]

ความคิดเห็นที่ 18

อิ อิ แหม ต้องขอขอบคุณ น้า หนอน_ม้าไม้ มาก ๆ ที่เข้ามาตอบได้ดีจริง ๆ

เมื่อวานนี้ ผมเองก็ อยากจะตอบ แต่เหนื่อย ๆ เน็ตอืด ๆ เลยไม่ได้ตอบอะไรมาก

ตามที่น้า หนอน_ม้าไม้ ตอบมานี่ เยี่ยมเลยครับ

ชื่นชม นับได้ว่า เป็นอีก 1 คนที่มี ความรู้ ความเข้าใจที่ดี
ผมอ่านแล้ว ก็ ถูกต้องดีครับ

แจร่ม ...

อ้อ เพิ่มเติมนะคับ

ในปัจจุบัน นี้ กล้องสมัยใหม่ นิยม ผลิตระบบวัดแสงเฉพาะจุด หรือ ระบบวัดแสงแฟลช แบบตามจุดโฟกัสจริงแล้ว แต่ จะเป็นกล้องรุ่น ดีๆ หน่อย แบบ 40D อะไรแบบนั้น รุ่นอื่นๆ ต้องดู คู่มือเอานะครับ เพราะเป็นระบบที่ยุ่งยากซับซ้อน ที่มือ อาชีพเขาชอบใช้กัน

แต่ ผมกลับใช้แต่ ระบบเฉลี่ยหนักกลางเป็นหลัก และโฟกัส จุดกลางซะมาก จนชินแล้ว ถ้าไจเป็นจะไม่เปลี่ยนครับ กลัวลืมปรับคืน แก่แล้ว ...

ที่สำคัญ ผมไม่ใช่มืออาชีพครับ เลยใช้อยู่ระบบเดียวเป็นหลัก ง่ายดี ไม่ต้องจำมาก 555

เสริมนิดนึงนะครับ

ระบบเฉลี่ยหนักกลาง (center-weighted average metering) นั้น ของแคนนอน จะเป็น รูป สี่เหลี่ยมเรียบ ๆ เป็นระบบ พื้นฐาน ของกล้อง ที่พัฒนามาอย่างยาวนาน เหมาะสมกับการถ่ายภาพ แบบทั่ว ๆ ไป ซึ่งในอดีต กล้องทั่วไป จะมีระบบนี้ ระบบเดียวด้วยซ้ำ แต่ต่อมาพบว่าปัญหาของการใช้งาน ในกลุ่มลูกค้าทั่วไป คือ ในบางครั้งเราจะถ่ายภาพ ที่เน้นแสงเงา เช่น ใบไม้ย้อนแสง ที่มีพื้นหลัง เป็นพุ่มไม้ในร่ม แสงแตกต่างกันมาก 2 stop ทำให้ผู้ใช้งานทั่วไป ที่ถ่ายภาพ ด้วยฟิล์ม สมัยนั้น เกิดปัญหา ภาพออกมา Over ซึดจาง รู้มั้ยครับ ทำไม

เพระกล้องมันรู้จักค่าแสงสะท้อน อิงจากสี เทากลาง 18% แต่วัตถุที่เราถ่ายนั้น โดนแสงเพียง ไม่ถึง 15 % ของพื้นที่ ในช่องมองภาพ ที่เหลือ อยู่ในเงามืด ห่างกันมากมาย
สิ่งที่ตามมา คือ ระบบจะทำการวัดแสง 60-70 % จากกลางภาพ (แล้วแต่รุ่น) และนำส่วนที่เหลือ นอกกรอบพื้นที่มาคำนวณ เป็นเรื่องรอง แบบมีสัดส่วน จนถึงขอบ เพราะคนส่วนใหญ่ ชอบถ่ายภาพ ให้วัตถุนั้นๆ อยู่กลางภาพไง เช่นถ่ายคน ถ่ายสัตว์เลี้ยง ดอกไม้โตๆ เป็นต้น

ซึ่ง ถ้าเรารู้แล้วว่ากล้องมันจะวัดและอิงค่าสีเทา ในภาพฉากหลังมืด ๆ และมีส่วนสว่างเล็ก ๆ มันจะเอาค่อแสงส่วนที่มืด เป็นหลักครับ และเอามาคำนวณ บอกเราว่าตอนนี้ Under ก็ มันมืดนี่ หลังจากนั้น เราก็ จะพยายามปรับไป ทาง Over หรือ ถ้าเราใช้ระบบ ออโต้ ทั้งหลาย แล้วดันปรับ สเกลวัดแสงไปที่ 0 ผมก็ คือ กล้องมันจะหาค่าแสงสุดท้าย ที่วัดแล้วได้ 0 นั่นคือ ค่าแสงสีเทา

คิดง่าย ๆ ฉากหลังดำ ๆ ออกมาเป็นสีเทา แล้วใบไม้ใบนั้น จะสว่าง ขนาดไหน หุ หุ ... นั่นหล่ะ ครับ คือ ที่มา ของการต้อง ชดเชยแสง อย่างที่บอกไป กล้องไม่รู้จักสี รู้แต่แสง ทำให้มันไม่อาจจะรู้ได้ว่า เราต้องการภาพ ออกมาแบบใด มันเที่ยงตรงเสมอครับ เราต้องเข้าใจมันหน่อย

ปัญหามา ปัญาเกิด

ผู้ผลิตกล้องบางราย เลยผลิตระบบวัดแสงแบบใหม่ ขึ้นมา การลดปัญหาการคาดเดา ว่ามันต้องชดเชยเท่าไรกันแน่ เพราะเห็นคนเถียงกันมาก ว่าตัวข้าเจ๋ง มองแสงออกว่าต้องเท่านั้น เท่านี้ มันขึ้นกับความต้องการ และแนวทางของภาพครับ ถ้าศึกษามาก ๆ โทนภาพ จะมีครับ ว่าควร สว่าง หรือ มืด หรือ พอดี

ปัญหา เลยหมดไป เมื่อเจอกับ ระบบวัดแสง เฉพาะจุด spot metering (ในนิคอน) มีสัญลักษณ์ เป็น จุด กลม ๆ เล็ก ๆ ตรงกลางสี่เหลี่ยมครับ 0 พื้นที่วัดเพียง 1-3% ความแม่นยำ สูงมากๆ แต่ความผิดพลาดจากผู้ใช้ มากยิ่งกว่า เพราะผู้ใช้ที่มี ประสบการณ์ ไม่มากพอ ขนาดที่มองไม่ออกว่าส่วนใด สีใด ควรจะเอาเป็นหลักวัดแสง เพื่อล็อคค่าแสง ซึ่งระบบนี้ มืออาชีพเท่านั้นครับ ที่จะรู้ เพราะพวกเขามี แววตาพิเศษ สามารถมองแสง วัตถุ สี แล้วรู้ว่า ค่าแสงตรงไหนต่างกันยังไง คนธรรมดาอย่างเราๆ ทำไม่ได้ ครับ ตาไม่ดีพอ 555

แต่แล้ว แคนนอน ก็ ใจดี ทำระบบ Partial metering หรือ ระบบวัดแสงเฉพาะส่วน สัญลักษณ์ เหมือนกัน จุดตรงกลาง สี่เหลี่ยม ที่มีขนาดพื้นที่ใหญ่กว่า เฉพาะจุด แต่เล็กกว่าเฉลี่ยหนักกลาง ประมาณ 15-8 % แล้วแต่รุ่น เพื่อให้เราสามารถวัดแสงที่วัตถุใด ๆ ในภาพ และยังมีพื้นที่มากพอ กันความผิดพลาด ในส่วนมืด ส่วนสว่างนิดหน่อย ที่ติดกัน เพราะเอามารวมกันหมดแล้ว ทำให้ช่างภาพ ที่อยากวัดแสงเฉพาะจุด ที่ไม่มีความชำนาญมากขนาดระบบแรก สามารถ มีความเสี่ยงต่ำ ในการวัดแสง ในภาพได้มากกว่าอีกนิด โดยระบบนี้ หลัง ๆ มักนิยม ทำแบบติดตามจุดโฟกัส ถ้ามีการปรับตำแหน่ง แต่ถ้าใช้ทุกจุดโฟกัสแบบแอคทีฟ มันจะย้ายไปอยู่ตรงกลางซะมาก และมักเอามาพัฒนา กับระบบแฟลชด้วย ให้วัตแสงวัตถุ ผ่านจุดโฟกัส นั่นเอง

หลายคน บอกว่า อ้าวยังงี้ กล้องก็ตาบอดสี สิ อิ อิ ยังงี้ครับ อย่าลืมว่ากล้องมันเป็นเพียง อุปกรณ์ ชนิดหนึ่งไม่มีประสบการณ์ในการเรียนรู้สี ไม่มีสมองที่ซับซ้อน และไม่มีชีวิต เราต้องควบคุมมันให้ได้ดังใจ ไม่ใช่ไปให้มันควบคุมเรา หวังพึ่งพาแต่มัน ระวังเซลล์สมองจะทำงานน้อย อัมพาตธเชียวนะครับ อิ อิ

ดังนั้นเพื่อแก้ไขปัญหา ว่า แสงวัดไปแล้ว วัตถุ สีเงิน หรือ สีทอง ซึ่งเป็นสีที่มีความมันวาวและสะท้อนแสงได้มาก เวลาแสงตกกระทบ กล้องเราจะวัดแสงเพี้ยนทันที ดังนั้น นิคอน จึงเอาใจพวกช่างภาพ มืออาชีพ (ต้องยอมรับครับ ว่าก่อนหน้านี้ นิคอน เขาครองตลาดนักถ่ายภาพ มืออาชีพจริง ๆ ) ซึ่ง พวกนี้ มักอ้างโน่นอ้างนี่ ความอดทนต่ำหรือไรไม่ทราบ ทราบแต่ว่า มันชอบมีปัญหามาเรื่อย 555 ดีที่เราไม่เป็นแบบนั้น เพราะเรา มือสมัครเล่น อิ อิ

เลยทำให้เกิดการพัฒนา ระบบวัดแสงสี 3 มิติ หรือ 3D metrix metering นั่นเอง ซึ่งระบบนี้ มีมีการใส่ CPU จดจำ ค่าแสงสี ในการถ่ายภาพ ไว้ นับหมื่นๆ รูปแบบ จากนักถ่ายภาพ ทั่วโลก ครอบคลุมทุกประเภท ทุกแนวการถ่าย ฟังดูดีครับ แต่ผมเองก็ ยังไม่เคยลองจริง ๆ ว่ามันจะเข้าใจเรามากขนาดไหน ที่ว่า ฉลาด ๆ นี้

ทำให้มันสามารถ วิเคราะห์ แสงบนวัตถุ มันวาวที่ว่า ทำให้ถ่ายภาพออกมาแล้วไม่ต้องชดเชยแฟลช แบบทุกครั้ง ซึ่งนับว่าเป็นเทคโนโลยีที่ดี แต่ ไม่รู้จะพัฒนาได้ถึงไหน

ในสมัยก่อนนั้น กล้องยี่ห้อ minolta ก็ ได้ ริเริ่ม ระบบ วัดแสง แบบใหม่ ที่ให้ความแม่นยำสูงกว่า ในกรณี ที่วัตถุในภาพ กระจายตัวอยู่ ทุกจุด เช่น มุมบ้าง กลางบ้าง ขอบๆ บ้าง แถมค่าแสงนั้นก็ ยุ่งยาก ชวนสับสน วิธี ที่ง่ายที่สุด คือ การวัดแสงแบบหลายจุด แล้วเอามารวมกัน หาค่าเฉลี่ยกลาง ให้ได้ ภาพ ที่ออกมาแล้ว กลาง ๆ ที่สุด บางส่วน อาจจะมืดไปนิด บางส่วนอาจจะสว่างไปหน่อย แต่รวม ๆ แล้วใช้ได้ ถ้ายิ่งแสงในภาพ แต่ละจุด มีความเปรียบต่างไม่มาก รับรองครับ แสงเสมอกัน ถ่ายง่ายๆ เลย

นั่นคือ ระบบ วัดแสงแบบหลายส่วน (Evaluative metering) ในแคนนอน จะเป็นรูป สี่เหลี่ยม ที่มีจุดตรงกลาง และมี วงเล็บ ล้อมรอบ แบบนี้ (0)

โดยในมินอลต้า จะเป็นรูปรังผึ้ง ระบบนี้ ปรับปรุงมา จากกล้องเยอรมัน สมัยเก่า ที่มี การใช้ เซลล์ วัดแสง แบบเป็น แผงใหญ ๆ ด้านหน้ากล้อง วิวไฟน์เดอร์ ซึ่ง แผ่นแสงนี้ จะมีลักษณะ เป็น พลาสติก ใส แต่มี รูปสี่เหลี่ยมนูน ๆ หลายอันต่อ ๆ กัน เพื่อ ให้แสงเข้ามา เกิดการ รวมตัว กระจายกันอย่างทั่วถึง นั่นเอง

โดยครั้งนั้น มินิลต้า ใช้ระบบรังผึ้งมากถึง 16 จุด ด้วยกัน ภายหลัง แคนนอน ก็ เอาระบบนี้ มาดัดแปลง เป็น ระบบโฟกัส แบบอายคอนโทร แบบแอคทีฟ ครั้งแรก ใน EOS 3 นั่นเอง ซึ่งมีมากมาย เป็น สิบๆ จุดเช่นกัน ครอบคลุมพื้นที่ ตรงกลาง เวลาทำงานจะแอคทีฟแบบกลุ่ม เพื่อเพิ่มความเร็ว และแม่นยำ ในการหาโฟกัส และยังใส่ระบบวัดแสงหลายส่วน มาก ๆ แบบนี้ ลงไปด้วย เพียงแค่การเรียงตัว ไม่ได้เป็นแบบรังผึ้งเท่านั้น

ส่วนมาก ระบบวัดแสง หลายส่วน จะมี 6-8 ส่วน แต่ ในกล้อง มืออาชีพ (อีกหล่ะ) มักจะมี ระบบนี้ ไม่ต่ำ กว่า 20 - 50 เซลล์ ครับ

เห็นมั้ยครับ มันยุ่งยากมากมาย ถ้าเราไม่เข้าใจมัน และไม่ศึกษาให้ดี รับรองครับ งานนี้ ถ่ายออกมา มั่วกระจาย 5555

ผมเองจึง นิยม แบบเฉลี่ยหนักกลาง เป็นหลัก เพระง่ายในการ จดจำ คุ้นเคย และอาศัย ความมั่วในการชดเชยแสง เอาอีกที อีกทั้ง ต้องรู้ด้วยว่า บริเวณใด สมควร เอาวัด และอ้างอิง ในการถ่ายภาพ ครั้งนั้น

การถ่ายภาพเป็นเรื่องสนุก อย่าไป คิดมาก เครียดมาก เดี๋ยวจะไม่สบายนะครับ 555

ไปดีกว่า อิ อิ

จากคุณ : หนูน้อยห้อยเลนส์ L - [ 25 เม.ย. 51 13:17:32 ]