มันเริ่มมาจากที่โรบินสันสีลมประกาศลดทลายสต็อก ก็เลยไปเดินดูเสื้อผ้า พอขึ้นไปแผนกเครื่องไฟฟ้าพาวเวอร์บาย มันก็ทำประหนึ่งว่าลดราคาด้วย เราว่าของหลายอย่างเลยที่ทำเนียนๆ ว่าลดถล่มทลาย อาศัยบรรยากาศลดปิดร้าน เทขายแม่มหมด แต่มาดูแล้ว จริงๆ ก็ไม่ได้ลดมากมายอะไร
แล้วมันก็มีกล้อง Canon รุ่นหนึ่ง ทำประหนึ่งว่าดั๊มราคาลงมาครึ่งนึง เหลือ 7,990 ตีว่าแปดพัน สเป็คก็ไม่ได้ขี้เหร่ เกือบจะถอยมาแล้ว พอดีว่าพนักงานขายไม่ค่อยบริการ แทบจะไม่ให้แตะกล้องเลย แล้วก็ไม่มีเมโมรี่แถมให้เลย เราก็เลยขอกลับมาหาข้อมูลเพิ่ม
ก็กลับบ้านมาเข้าเน็ตก็อกแก๊กไปเรื่อย พบว่า ไอ้รุ่นที่เราหมาตาย เอ๊ย หมายตานั้น ราคามันก็ลงมาอยู่ที่แปดพันเก้าพันอยู่แล้ว ก็เท่ากับไม่ได้ลดมากมาย พอวันรุ่งขึ้นก็เลยไปเดินงานกล้องที่เซ็นทรัลลาดพร้าว ทั้งที่ก่อนหน้านี้ก็เคยมาเดินในช่วงที่มีงาน แต่ก็ไม่คิดแม้แต่จะมาเดินดู
พอได้มาเดินจับๆ ลูบๆ คลำๆ เราก็เกิดไปพิสมัย Canon อีกรุ่นขึ้นมา ชอบที่ LCD มัน Flip ได้ ไว้ตะแคงถ่ายมุมลำบากๆ ส่วนราคาก็สูงขึ้นมาอีกหลายสต็อปทีเดียวเชียว แต่ก็มาคิดๆ ว่า ถ้าจะซื้อ ก็เอาที่มีความสามารถพอจะพึ่งพาได้ซักหน่อยจะดีกว่า
แต่ก็ยังไม่ตัดสินใจซื้ออยู่ดี แค่เล็งไว้ก่อน canon มันออกหลายรุ่นเหลือเกิน แค่จะเปรียบเทียบใน Brand เดียวกัน ก็คงต้องใช้เวลาอีกนาน
และก็เลยเดินดูคอกของยี่ห้ออื่น คราวนี้เราพยายามเน้นไปที่รุ่นที่มันพับ LCD ได้ แต่ก็ไม่เจอในยี่ห้ออื่นเลย เราไม่ชอบกล้องดิจิตอลคอมแพคพิมพ์นิยมที่บางๆ แบนๆ น่ะ เราว่ามันจับลำบาก เราเคยชินแต่อะไรที่เต็มไม้เต็มมือ
ทีนี้เลยเดินดูกะจะหาความรู้ไปเล่นๆ เพราะเรารู้เรื่องกล้องดิจิตอลน้อยมากๆ ก็ไล่ดูว่าแบรนด์ที่ไม่ได้ทำกล้องฟิล์มามาก่อน เค้าใช้เลนส์อะไรกัน บางยี่ห้อที่แสนจะโนเนม (ในระดับการรับรู้ของเรา) ไม่ได้ระบุไว้ที่หน้าเลนส์ว่าใช้เลนส์สกุลไหน พอถามพนักงาน พี่ท่านก็บอกว่าใช้เลนส์ของตัวเอง
เมื่อลากเท้าผ่านคอกของ RICOH ไอ้แบรนด์นี่เราก็เคยๆ ผ่านหูมาบ้าง แต่มาสะดุดกับกล้องตัวที่อยู่ในตู้ ช่างดูดี กะทัดรัด ทว่าบึกบึนสง่างามในสายตาของเรา ทราบทีหลังว่าเป็นรุ่นตระกูล G คุณสมบัติก็เพียบพร้อมไปทุกอย่าง เสียแต่ตั้งราคาสินสอดแพงเกินงบในใจเราเยอะไปมากๆ
พนักงานขายก็อัธยาศัยดี สังเกตว่าอธิบายอย่างคนรู้จักสินค้าจริง จนเราตัดสินใจได้ว่า ไม่เหมาะกัยเราในยามนี้ เพราะมันมืออาชีพเกินไป เราต้องการอะไรแบบง่ายๆ ให้ที่บ้านใช้ได้ด้วย
ทีนี้ก็ไปเห็นอีกตู้ เป็นรุ่นย่อมๆ ลงมา เห็นมีตัวหนังสือติดไว้ว่า Caplio ตอนแรกก็นึกว่าเค้าแถมขนมคาปูลิโกะซะอีก
เอาล่ะสิ ดันไปสะดุดตาอย่างแรงกับเจ้า R 8 สีเงิน พ่อเจ้าประคุณช่างเท่ห์ล้ำได้ปานนั้น พอมาดูคุณสมบัติ แม้คนขายจะลองเปรียบให้ดูกับ R7 แต่ใจเรามันไม่ไปแล้ว (ตอนนั้น R7 ของหมดแล้วด้วย) คนขายก็เล่าๆๆๆๆ ไป เราก็ยิ่งเคลิ้ม สุดท้าย ตกลงปลงใจ หิ้ว R8 ตัวสุดท้ายในงานกลับบ้านมาซะงั้น
อย่างงี้ไม่เรียกใจง่ายได้กระไรเล่า
กลับมาบ้านก็ค่อยเข้ามาหาข้อมูล แอบเสียใจนิดนึงตรงที่มันเป็นรุ่นออกใหม่ เราไม่เคยซื้ออะไรรุ่นออกใหม่ๆ เลย มักจะรอให้ราคาตกก่อน ถ้าอยากได้จริงๆ แต่ก็ทำไงได้ รักไปแล้วนี่นะ
เอาล่ะ พล่ามมาก็เยอะ อวดรูปดีก่า
รูปใช่ว่าจะสวย แต่ไหนๆ ก็เป็นเคยแต่แอบฉกข้อมูลจากคนอื่น พอได้มาเป็นแนวหน้ากล้าตาย ก็เลยมาลงประกอบข้อมูลนิดๆ หน่อยๆ เผื่อจะเป็นประโยชน์กับคนอื่นบ้าง
แก้ไขเมื่อ 07 พ.ค. 51 12:01:22
จากคุณ :
ฟ้าคำราม 
- [
7 พ.ค. 51 01:39:31
]
เหตุเกิดจากความใจง่าย
