ความคิดเห็นที่ 1 โตมาอีกหน่อย แทบไม่เคยได้จับกล้องอีกเลย ไม่รู้เป็นอย่างไร คนที่บ้านฉันไม่นิยมการถ่ายรูป ทั้งไม่ชอบเป็นคนถ่าย และไม่ชอบที่จะถูกถ่าย แม่บอกว่ามันเป็นงานอดิเรกที่มีแต่ความสิ้นเปลือง ไหนจะค่าถ่าน ค่าซื้อฟิล์ม ค่าล้างรูป ค่าอัลบั้ม ..ทำไปแล้วมันได้อะไร??? ยิ่งไปกว่านั้นคุณค่าของรูปถ่ายอยู่ที่ตรงไหน? มีแต่ทำให้คนเรายึดติดอยู่กับภาพอดีต วนเวียนอยู่กับความทรงจำเก่าๆ ที่ไม่มีวันหวนคืนกลับมาได้ ฉันยังจำคำพูดของแม่ได้ขึ้นใจ.. จากคุณ : nothing in the 'AIR' - [ 29 ธ.ค. 51 12:41:07 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ไม่ได้สนใจอะไรกับกล้องและการถ่ายภาพมานาน แต่สิ่งที่ชอบทำคือการแหงนมองฟ้าใสบ้าง ขาวบ้าง เทาบ้างแตกต่างกันไปในแต่ละวัน การดูพระอาทิตย์ตกดินแทบทุกเย็น และมองพระจันทร์ในทุกค่ำคืน บอกกับตัวเองว่าท้องฟ้าช่างมีเสน่ห์ที่ลึกลับ เหมือนว่าจะ 'เหมือน' กัน แต่ก็กลับ 'ไม่เหมือน' กันเลยสักวัน ..คงจะดี หากว่าเราได้บันทึกภาพท้องฟ้าเก็บไว้ในทุกๆวัน .. หลายปีต่อมา เมื่อกล้องดิจิตอลเริ่มเข้ามามีบทบาท ฉันขอให้แม่ซื้อกล้องให้ แต่ก็ได้รับคำตอบ (ที่ตัวเองก็เดาได้อยู่แล้ว) ว่า "แล้วกล้องเก่ามันเป็นยังไงล่ะ ก็ยังใช้ได้ไม่ใช่เหรอ?" ฉันตอบแม่ด้วยคำตอบที่คิดว่าฉลาดที่สุด "ก็ถ้าเป็นกล้องดิจิตอล มันก็ไม่ต้องมาเสียค่าล้างฟิล์มไง เอาลงคอมก็ดูได้เลย" คำตอบของแม่ที่ได้รับกลับมาก็คือ  "..แล้วจะดูให้มันได้อะไร" จากคุณ : nothing in the 'AIR' - [ 29 ธ.ค. 51 12:46:16 ]

ความคิดเห็นที่ 3 จากนั้นไม่นาน มีคนเอากล้องดิจิตอลมาขายต่อให้แม่ในราคา 700 บาท แม่รับซื้อไว้ เพราะเห็นว่าราคาถูก และฉันก็อยากได้ กล้องตัวแรกของฉัน คือ fuji Q1 ความละเอียดเพียง 2 ล้าน และไม่มีออพติคอลซูมใดๆทั้งสิ้น เมื่อได้กล้องมา ..แน่นอนว่าสิ่งแรกที่ฉันทำ คือการเฝ้าเก็บภาพท้องฟ้าในทุกๆเย็น จากคุณ : nothing in the 'AIR' - [ 29 ธ.ค. 51 12:59:31 ]

ความคิดเห็นที่ 4 นับจากนั้นฉันเฝ้ามองท้องฟ้าและพระอาทิตย์ด้วยความสุขที่มากขึ้น เพราะต่อจากนี้ฉันจะสามารถบันทึกภาพความทรงจำของตัวเองได้จริงๆเสียที จากคุณ : nothing in the 'AIR' - [ 29 ธ.ค. 51 13:01:10 ]

ความคิดเห็นที่ 5 หลายภาพของฉันมีแต่มุมเดิมๆซ้ำไปซ้ำมา จนดูออกจะน่าเบื่อสำหรับใครๆ แต่ฉันก็ภูมิใจในภาพของตัวเอง .. ไม่ใช่เพราะมันสวยที่สุด แต่มันคือบันทึกแห่งความสุขและความทรงจำของฉัน จากคุณ : nothing in the 'AIR' - [ 29 ธ.ค. 51 13:02:22 ]

ความคิดเห็นที่ 6 นอกจากภาพท้องฟ้าแล้ว ฉันไม่ค่อยนิยมถ่ายภาพสิ่งมีชีวิตอื่นๆ ที่พอจะมีมากหน่อยก็เป็นน้องสาวตัวแสบที่ชอบมาเป็นดาราหน้ากล้อง จากคุณ : nothing in the 'AIR' - [ 29 ธ.ค. 51 13:03:41 ]

ความคิดเห็นที่ 7 และก็พื้นๆ ตามคนอื่นเขา ..แมลงต่างๆ ที่พอจะพบได้แถบชานเมืองแถวๆบ้านฉัน จากคุณ : nothing in the 'AIR' - [ 29 ธ.ค. 51 13:04:42 ]

ความคิดเห็นที่ 8 หรือไม่ก็แมวๆ หมาๆ เรื่อยเปื่อย.. จากคุณ : nothing in the 'AIR' - [ 29 ธ.ค. 51 13:05:28 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ฉันมีความสุขดีกับกล้องถ่ายรูปตัวจิ๋วนี้.. นอกจากมันจะเป็นสื่อที่ช่วยบันทึกความทรงจำของฉันแล้ว มันยังช่วยถ่ายทอดภาพจากสายตาของฉัน ไปสู่สายตาของคนไกลที่คอยเฝ้ามองฟ้าและดวงอาทิตย์ดวงเดียวกันกับฉันเสมอๆ .. จากคุณ : nothing in the 'AIR' - [ 29 ธ.ค. 51 13:11:07 ]

ความคิดเห็นที่ 10 จนเมื่อเกิดเหตุการณ์บางอย่างที่ทำให้คนที่เคยมองฟ้าด้วยกันห่างหายไป เรื่องราวที่เกิดขึ้นทำให้ฉันหมดอาลัยตายอยากในชีวิต จนไม่อาจถือกล้องมองฟ้าได้อย่างเคย ..ทั้งๆที่ท้องฟ้าก็ยังฟ้าอยู่ พระอาทิตย์ก็ยังสีส้มสดใส แต่ทำไม..ฉันจึงไม่เห็นความสวยงามของมันเหมือนเก่า จากคุณ : nothing in the 'AIR' - [ 29 ธ.ค. 51 13:16:30 ]

ความคิดเห็นที่ 11 จากวันนั้นล่วงเลยเป็นปีๆ กว่าที่ฉันจะสามารถกลับมามองโลกให้สวยงามได้อย่างเคย กว่าที่จะกลับมาถือกล้องได้อย่างเคย.. .. กลับมาคราวนี้อยากจะมีกล้องดีๆ กับคนอื่นเขาบ้าง แต่ก็ไม่รู้ว่าต้องเริ่มต้นจากตรงไหน อย่างไร  เพราะไม่เคยเรียนรู้ทฤษฎีหรือเทคนิคอะไรในการถ่ายรูปมาก่อน รู้เพียงแค่ชอบที่จะได้เก็บภาพความทรงจำ ณ เวลานั้นๆ เอาไว้ แวะเวียนเข้ามาเก็บความรู้จากในห้องนี้อยู่บ่อยๆ จนสุดท้าย คำตอบก็มาลงตัวที่ ricoh ด้วยเหตุผลง่ายๆเพียงแค่ "28-200 มม." อ้อ อาจจะมีเหตุผลเสริมอีกนิดว่า ชอบใช้อะไรที่คนอื่นเขาไม่รู้จักกัน (ฮ่าๆๆ) ... ปล. ภาพนี้เป็นภาพสุดท้ายก่อนที่จะโยนกล้องฟิล์มเข้ากรุค่ะ จากคุณ : nothing in the 'AIR' - [ 29 ธ.ค. 51 13:22:18 ]

ความคิดเห็นที่ 12 เมื่อหาข้อมูลจนพอประมาณ ก็ตัดสินใจซื้ออย่างไม่ลังเล แต่ก็ต้องเก็บเป็นความลับไม่ให้แม่รู้ ว่าเอาเงินหลักหมื่นมาลงกับกล้องบ้าๆ (ในสายตาของแม่) ได้กล้องใหม่มาไม่ทันไร ก็ได้ใช้ไวเหมือนโกหก ..พอดีมีธุระต้องขึ้นเขาลงภูนิดหน่อย ..เอาล่ะสิ ยังไม่ทันจะรู้เลยว่ากล้องนี้มันทำอะไรได้บ้าง ก็ต้องออกสนามเสียแล้ว จากคุณ : nothing in the 'AIR' - [ 29 ธ.ค. 51 13:25:21 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ภาพชุดนั้นจังเป็นภาพดิบๆ เถื่อนๆ เน้นออโต้ และกดชัตเตอร์ "ตามใจฉัน" แบบไม่เกรงใจกล้องกันเลยทีเดียว นั่งหน้าคู่กับคนขับ แล้วยิงภาพทุกโค้ง จนคุณลุงคนขับแซวว่าจะถ่ายไปทำไมเยอะขนาดนั้น ..ตอนนั้นไม่ได้คิดอะไร แค่มองไปทางไหนก็เห็นฟ้าสีฟ้าสวยจริงๆ เลยอยากเก็บฟ้าเอาไว้แค่นั้นเอง จากคุณ : nothing in the 'AIR' - [ 29 ธ.ค. 51 13:27:46 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ไปถึงที่พัก ก็ถ่ายภาพอ่างดอกไม้หน้าบ้าน จากคุณ : nothing in the 'AIR' - [ 29 ธ.ค. 51 13:28:30 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ตามอ่านด้วยใจ จดจ่อครับ อ่านเรื่องราวคุณ nothing in tha 'AIR'แล้ว ดูเหงาจัง สมัยก่อน ก็เคยได้คำตอบนี้จากแม่เหมือนกันนะ " จะถ่ายให้ได้อะไรขึ้นมา" ภาพถ่ายเป็นบันทึกความทรงจำที่มีคุณค่ากลับมาดูทีไร เหมือนได้ย้อนกลับไปช่วงเวลานั้นทุกที เลย เด๋วมาอ่านต่อครับ ปาดไปซะแล้ว จากคุณ : มิตรรัก - [ 29 ธ.ค. 51 13:29:02 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ฟ้า..เป็นฟ้าจริงๆ จากคุณ : nothing in the 'AIR' - [ 29 ธ.ค. 51 13:29:18 ]

ความคิดเห็นที่ 17 สวัสดีค่ะคุณมิตรรัก ..ขอบคุณที่แวะมาปาดค่ะ  ^____^ เรื่องใกล้จบแล้วค่ะ ถ้าว่างๆ ก็มาแชร์เรื่องราวด้วยกันนะคะ ... กลับมาที่ภาพ ..ทริปนั้นไป 3 วัน ถ่ายมาราว 2 พันภาพค่ะ เรื่อยเปื่อยหาอะไรไม่ได้ เกินครึ่งมีแต่ภาพท้องฟ้า ท้องฟ้า และท้องฟ้า.. จากคุณ : nothing in the 'AIR' - [ 29 ธ.ค. 51 13:31:36 ]

ความคิดเห็นที่ 18 พอได้เดินทาง ก็ได้เห็นโลกกว้างขึ้น ..มีอะไรที่น่าสนใจมากกว่าท้องฟ้าขึ้นมาบ้าง จากคุณ : nothing in the 'AIR' - [ 29 ธ.ค. 51 13:32:53 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ใบไม้ ใบหญ้า ..เมื่อมองด้วยหัวใจจริงๆ แล้ว ความสดสวยของสิ่งรอบๆกายก็เริ่มจะกลับคืนมา จากคุณ : nothing in the 'AIR' - [ 29 ธ.ค. 51 13:34:09 ]

ความคิดเห็นที่ 20 อ๊ะ เพิ่งเห็นว่าลายเซ็นต์แต่ละภาพไม่เหมือนกัน ไม่ต้องแปลกใจนะคะ เพราะใช้ล็อกอินในแต่ละเว็บไม่เหมือนกันค่ะ ฤกษ์งามยามดีวันนี้ เอามายำรวมกันที่นี่ ^____^ จากคุณ : nothing in the 'AIR' - [ 29 ธ.ค. 51 13:36:58 ]

ความคิดเห็นที่ 21 เคยคิดว่าการมีคนรักซักคนกับการมีกล้องในมือซักตัวก็ไม่ต่างกัน.. บางคนมีกล้องดีๆอยู่ในมือ แต่ก็ใช่ว่าจะใช้กล้องนั้นได้อย่างเต็มประสิทธิภาพ บางคนก็เลือกที่จะใช้กล้องที่ตนมีให้เต็มที่-พอใจกับสิ่งที่มี โดยไม่ได้สนใจว่าจะมีกล้องอื่นที่เจ๋งกว่ามากมายแค่ไหน และ 'ความรัก' ก็คงจะเหมือน 'ภาพถ่าย' แม้ กล้องนั้นจะไม่ได้เลิศเลอเฟอร์เฟ็คอะไร แต่เมื่อมองด้วยสายตาแห่งรัก ภาพที่กล้องนั้นบันทึกไว้ได้ก็มักจะสวยงามสำหรับผู้ที่อยู่หลังกล้องเสมอ เช่นเดียวกันกับกล้องราคาเฉียดแสน หากอยู่ในมือของคนที่ไม่รู้จักคุณค่าแล้ว ก็ไม่ได้ต่างอะไรกับกล้องกระดาษที่ใช้แล้วทิ้ง .. บางคนมีคนดีๆ อยู่กับตัว แต่ก็กลับไม่เห็นค่า ไม่ดูแลความรู้สึกของกันและกัน ยังมองหา "คนที่ดีกว่า" ร่ำไป ตราบใดที่เรายังไม่หยุดตามหา เราก็คงจะค้นพบ "สิ่งที่ดีกว่า" อยู่เสมอ ความรักดีๆ ไม่มีขาย ถ้าอยากได้ต้องสร้างขึ้นด้วยตัวเองและหมั่นดูแลรักษาอยู่เสมอ จากคุณ : nothing in the 'AIR' - [ 29 ธ.ค. 51 13:51:34 ]

ความคิดเห็นที่ 22 กล้องคอมแพ็คของฉันอาจจะดูกระจอก ปรับอะไรๆก็ไม่ได้อย่างใจ แต่สำหรับฉันมันอาจจะไม่ต้องมีฟังก์ชั่นขั้นเทพอะไรเลย เพียงแค่สามารถถ่ายทอดสิ่งที่ฉันเห็น ..สิ่งที่ฉันเลือกจะตีกรอบ จับใส่เฟรมมาให้คนอื่นได้เห็น.. จากคุณ : nothing in the 'AIR' - [ 29 ธ.ค. 51 13:53:47 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ถ่ายทอดความรู้สึกของคนหลังกล้องอย่างฉันได้.. จากคุณ : nothing in the 'AIR' - [ 29 ธ.ค. 51 13:54:51 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ถึงจะเป็นมุมบ้านๆ ที่ลอกคนอื่นเขามา จากคุณ : nothing in the 'AIR' - [ 29 ธ.ค. 51 13:55:49 ]

ความคิดเห็นที่ 25 เข้ามาติดตามเรื่องราวครับ สั่งสมประสบการณ์ เก็บภาพประทับใจไว้เยอะเสียด้วยนะครับเนี่ย จากคุณ : เท้าท่องลม - [ 29 ธ.ค. 51 13:56:01 ]

ความคิดเห็นที่ 26 แต่ความประทับใจในภาพ ลอกกันไม่ได้ค่ะ จากคุณ : nothing in the 'AIR' - [ 29 ธ.ค. 51 13:56:54 ]

ความคิดเห็นที่ 27 สวัสดีค่ะคุณเท้าท่องลม ..เก็บภาพไว้เยอะค่ะ แต่ที่พอจะให้คนอื่นชมได้ก็มีไม่เท่าไหร่เลยค่ะ จากคุณ : nothing in the 'AIR' - [ 29 ธ.ค. 51 13:58:11 ]

ความคิดเห็นที่ 28 วันนี้ต้องขอตัวก่อนค่ะ แล้วพรุ่งนี้จะมาคุยต่อนะคะ หวังว่าจะมีคุณๆ ผ่านมาแชร์เรื่องราวและประสบการณ์บ้างนะคะ พรุ่งนี้จะได้มีเรื่องมาต่อประเด็นกัน ^____^ จากคุณ : nothing in the 'AIR' - [ 29 ธ.ค. 51 13:59:35 ]

ความคิดเห็นที่ 29 เป็นกำลังใจให้ครับ ถ่ายภาพออกมาได้งดงามมากๆ จากคุณ : นาย TK - [ 29 ธ.ค. 51 14:01:39 ]

ความคิดเห็นที่ 30 เข้าใจร้อยเรียงดีครับ เรื่องเล่าจากภาพถ่าย บางครั้งก็ทำให้ภาพนั้นดูมีชีวิตชีวาขึ้นมามากเลยทีเดียว จากคุณ : หงส์ปลายปืน - [ 29 ธ.ค. 51 14:02:19 ]

ความคิดเห็นที่ 31 อ่านแล้วสะท้อนจังครับ เปิดเรื่องมันเศร้า ๆ นะ แต่น่าติดตามครับ รูปสวยนะครับ จากคุณ : nailert (nailert) - [ 29 ธ.ค. 51 14:22:55 ]

ความคิดเห็นที่ 32 เสียดาย ที่คุณไม่ใช่สมาชิก  ไม่อย่างนั้น เท give ที่มีเหลือ ให้จนหมด  แต่เมื่อให้ไม่ได้  ... ไม่ใช่เพราะมันสวยที่สุด แต่มันคือบันทึกแห่งความสุขและความทรงจำของฉัน     นอกจากมันจะเป็นสื่อที่ช่วยบันทึกความทรงจำของฉันแล้ว มันยังช่วยถ่ายทอดภาพจากสายตาของฉัน ไปสู่สายตาของคนไกลที่คอยเฝ้ามองฟ้า และดวงอาทิตย์ดวงเดียวกันกับฉันเสมอๆ   แม้กล้องนั้นจะไม่ได้เลิศเลอเฟอร์เฟ็คอะไร แต่เมื่อมองด้วยสายตาแห่งรัก ภาพที่กล้องนั้นบันทึกไว้ได้ มัักจะสวยงามสำหรับผู้ที่อยู่หลังกล้องเสมอ เช่นเดียวกันกับกล้องราคาเฉียดแสน หากอยู่ในมือของคนที่ไม่รู้จักคุณค่าแล้ว ก็ไม่ได้ต่างอะไรกับกล้องกระดาษที่ใช้แล้วทิ้ง กล้องคอมแพ็คของฉันอาจจะดูกระจอก ปรับอะไรๆก็ไม่ได้อย่างใจ แต่สำหรับฉันมันอาจจะไม่ต้องมีฟังก์ชั่นขั้นเทพอะไรเลย เพียงแค่สามารถถ่ายทอดสิ่งที่ฉันเห็น ..สิ่งที่ฉันเลือกจะตีกรอบ จับใส่เฟรมมาให้คนอื่นได้เห็น.. ถ่ายทอดความรู้สึกของคนหลังกล้องอย่างฉันได้.. จากคุณ : แมวเหมียวพุงป่อง - [ 29 ธ.ค. 51 14:52:06 ]

ความคิดเห็นที่ 33 ขอบคุณมากครับ สำหรับเรื่องราวดีๆที่เล่าสู่กันฟัง จากคุณ : น้ำพริกหมูแดง - [ 29 ธ.ค. 51 16:41:35 ]

ความคิดเห็นที่ 34 ว้าว จากคุณ : raknoi - [ 29 ธ.ค. 51 17:43:05 ]

ความคิดเห็นที่ 35 ^_^ ยอดเยี่ยมมากครับ ดูแล้วรู้สึกดีจังครับ จากคุณ : sura (kitrasu) - [ 29 ธ.ค. 51 19:22:06 ]

ความคิดเห็นที่ 36 เยี่ยมที่สุดเลยครับ จากคุณ : jayshuro - [ 29 ธ.ค. 51 20:06:46 ]

ความคิดเห็นที่ 37 เขียนเรื่องราวได้เยี่ยมมากครับ น่าติดตาม ภาพก็สวย จากคุณ : behindthephoto - [ 29 ธ.ค. 51 20:27:01 ]

ความคิดเห็นที่ 38 จุดเริ่มต้น เมื่อไหร่ ผมไม่รู้ แต่ที่รู้ จุดจบนั้น บ่มีไม่ จากคุณ : ได้แต่หวัง - [ 29 ธ.ค. 51 20:43:15 ]

ความคิดเห็นที่ 39 ภาพสวยจังค่ะ เขียนได้ดีจัง เราก็อยากจับกล้องมาถ่ายนู่นนี่เก็บไว้บ้างเหมือนกัน กำลังจะซื้อกล้อง ที่ผ่านมาถูกกีดกันจากวงการนี้เนื่องจากผลงานที่ผ่านมา ถ่ายคนแล้วเห็นหัวแค่ครึ่งเดียว(ช่างทำได้เนอะ เก่งไหมล่ะ) ต่อมาพัฒนาขึ้นหน่อยเห็นเต็มตัวแต่เล็กจิ๊ดเดียว- -" นอกจากใจอยาก(คงบอกว่ารักไม่ได้เพราะไม่เคยได้ทำเท่าที่อยากทำ เลยไม่รู้รักไม่รัก) ทั้งฝีมือก็ห่วยบรม ทั้งฐานะอันยากจน ทั้งเวลาที่อาจารย์แต่ละวิชาเรียกร้อง เลยต้องมานั่งจ๋องดูแอบดูคนอื่นเค้าอยู่เฉยๆที่ห้องนี้ จุดจบก็อาจจะอนาถ แต่ยังไงก็จะพยายามลองดูก่อนที่มันจะอนาถไปกว่านี้^ ^" จากคุณ : โลกนี้ยังคงน่ารักเสมอ - [ 29 ธ.ค. 51 21:19:18 ]

ความคิดเห็นที่ 40 ผมเพิ่งเริ่มถ่ายครับ ยังถ่ายไม่เป็นมวยเลย และไม่รู้จะจบลงเมื่อไร แต่ถ่ายได้ถ่ายดี ถ่ายได้ทุกวัน องค์ประกอบเละเทะ เบลอบ้าง ตกขอบบ้าง เบี้ยวบ้าง แต่สิ่งที่ตอบแทนมา คือความสุขยามได้ดูภาพ เพราะทุกภาพมีความหมาย และมีค่าในตัวเอง เป็นบันทึกแห่งกาลเวลา ที่ไม่ย้อนกลับมาง่าย ๆ จากคุณ : PYTHONSKY - [ 29 ธ.ค. 51 22:32:22 ]

ความคิดเห็นที่ 41 ชอบการเล่าเรื่องของเจ้าของกระทู้จังครับ จากคุณ : รถโรงเรียน - [ 30 ธ.ค. 51 04:58:37 ]

ความคิดเห็นที่ 42 ชอบเรื่องราวที่คุณเล่า ขออนุญาตโหวตให้นะคะ :D เล่าเรื่องของเราบ้างดีกว่า แลกกันๆ (ไม่เคยเล่าที่ไหนเลยนะเนี่ย :P) จุดเริ่มต้นถ่ายภาพของเราต่างจากของ จขกท นะคะ เพราะแม่เราชอบถ่ายรูป กลับไปบ้านไปดูรูปเราตอนเด็กๆ จะเห็นว่าองค์ประกอบรูปที่แม่ถ่ายดีมาก มีจุดตัด 9 ช่องด้วยแหละ อิอิ ที่บ้านเรามีกล้องแค่ตัวเดียวคือ pentax k1000 เลนส์ฟิก 50 แม่ซื้อมาตั้งแต่เรายังไม่เกิด(กล้องซื้อมาเมื่อปี 2523 เราเกิด 2527) แต่ตอนนี้กล้องตัวนี้ยังใช้ได้ดีเหมือนเดิมทุกประการเลยค่ะ เพียงแต่ดูเก่าๆ สายอะไรต่างๆก็ดูเปื่อยๆ ตะก่อนก็ชอบถ่ายรูปนะคะ แต่สภาพการเงินของที่บ้านก็ไม่ได้เอื้อให้ถ่ายรูปอย่างจริงๆจังๆ เพราะฟิล์มแพง ค่าล้างอัดก็แพงมากๆด้วย กล้องตัวที่ 2 ที่เคยจับคือกล้องฟรีที่แถมมากับนมกล่องค่ะ ตอนปี 2 ไป work and travel ที่เมกาแล้วไม่กล้าเอากล้องของแม่ไป เพราะกลัวทำหาย+ใส่ฟิล์มถอดฟิล์มไม่เป็น (แหะๆ  ^^") เลยเอากล้องตัวนี้ไป แต่พอเอาไปจริงๆ มันดันเสียค่ะ รูปที่ถ่ายมาสองเดือนแรกเสียไปเกือบหมด เลยกัดฟันซื้อดิจิตอลค่ะ ปรึกษารุ่นพี่เค้าว่าให้เอา Canon a80 เราก็ซื้อรุ่นนั้นมาแหละ  แต่ตอนนั้นก็ถ่ายเรื่อยๆ เปื่อยๆ ไปเที่ยวค่อยถ่ายรูป ไม่ใช่ไปเที่ยวเพื่อถ่ายรูปเหมือนตอนนี้ -*- แต่จุดเริ่มต้นจริงๆอยู่ที่เพื่อนคนนึงค่ะ เพื่อนคนนี้ชอบอ่านหนังสือ ดูหนัง ถ่ายรูป ตอนปี 4 เพื่อนมันเอาวิชานึงมาให้ดู นั่นคือวิชา Photo Science ของคณะวิทยาฯ ค่ะ มันก็ลากเราไปเรียนเพราะว่าไหนๆก็มีกล้อง เราก็ "เอาวะ ไปด้วย" แต่ก็เรียนแบบ (V-Visitor) นะคะ ไม่ได้เอาเกรด ก็เรียนไปโดดไป แต่ก็ได้เรียนรู้อะไรมากมาย พอเรียนจบทำงานก็เพื่อนคนนี้แหละค่ะ มันถอย DSLR ตอนนั้นเป็น 350d เราก็ "เฮ้ย แกซื้อแล้วเหรอ เอามั่งๆ" เราก็ถอยเหมือนกันค่ะ พอดีว่าตอนนั้นทำงานบริษัท เงินเดือนก็พอซื้อได้ เราเลยสอย Olympus E500  มาซะงั้น จากตอนซื้อกล้องจนถึงตอนนี้ เป็นเวลาเกือบ 2 ปีแล้วค่ะ กล้อง Olympus E500 ตัวนี้เป็นจุดเริ่มต้นของการ "เดินทางเพื่อถ่ายรูป" ของเราค่ะ เรื่องมันก็เป็นอย่างนี้.... ปล. สิ่งที่เราชอบถ่ายที่สุดคือ ต้นไม้ ใบหญ้า ท้องฟ้า น้ำทะเล ค่ะ ขอบคุณสำหรับพื้นที่ที่ให้แบ่งปันเรื่องราวนะคะ :D จากคุณ : รักถั่ว - [ 30 ธ.ค. 51 08:28:21 ]

ความคิดเห็นที่ 43 กลับมาแล้วค่ะ คุณ "นาย TK" - ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคะ คุณ "หงส์ปลายปืน" ต้องสารภาพว่าจริงๆเป็นคนบรรยายภาพไม่เป็น ถ้าให้เล่าเรื่องเฉยๆก็พอไหว แต่ถ้าเล่าแล้วเอามาโยงกับภาพนี่ไม่ไหวค่ะ ครั้งนี้เป็นครั้งแรกเลยที่ลองทำดู ขอบคุณที่เข้ามาฝากความเห็นไว้นะคะ คุณ "nailert" ไม่ได้ตั้งใจจะให้เรื่องมันเศร้านะคะ แต่ไม่รู้ทำไมถึงไปแนวนั้นได้ ^___^ คุณ "แมวเหมียวพุงป่อง" แอบสารภาพว่าจุดเริ่มต้นของการเขียนกระทู้นี้ ก็มาจากเรื่องราวในกระทู้แนะนำของคุณด้วยนะคะ ^___^ ขอบคุณสำหรับ Give นอกระบบค่ะ (จริงๆก็ไม่ทราบว่าระบบ Give นี่มีไว้ทำไม อย่างไร เพื่ออะไร) แต่ขอบคุณที่ชอบตัวหนังสือพื้นๆในกระทู้นี้นะคะ คุณ "น้ำพริกหมูแดง"  "raknoi" "kitrasu" "jayshuro" "behindthephoto" "ได้แต่หวัง" ขอบคุณสำหรับการฝากชื่อไว้นะคะ คุณ "โลกนี้ยังคงน่ารักเสมอ" จากชื่อล็อกอินของคุณ บ่งบอกว่าคุณเป็นคนมองโลกในแง่ดี ..ส่วนตัวเชื่อว่าภาพที่ถ่ายทอดผ่านสายตาของคนที่มองโลกในแง่ดีจะมีเสน่ห์ในตัวของมันเองค่ะ คุณ "PYTHONSKY" สงสัยต้องจับมือกับคุณ "โลกนี้ยังน่ารักเสมอ" ช่วยกันฝึกนะคะ ^____^ คุณ "รถโรงเรียน" โลโก้ประจำตัวน่ารักมากค่ะ คุณ "รักถั่ว" ..เย้ ในที่สุดก็มีคนมาแชร์เรื่องเล่าเหมือนแล้ว ^_______^ ขอบคุณสำหรับเรื่องเล่านะคะ ภาพสวยค่ะ จากคุณ : nothing in the 'AIR' - [ 30 ธ.ค. 51 12:35:19 ]

ความคิดเห็นที่ 44 สรุปแล้ว นับจากวันที่ได้มีกล้องดิจิตอลตัวแรกเป็นของตัวเอง มาจนวันนี้ก็ ..ยังไม่ถึง 3 เดือนดี เคยโพสต์ภาพในห้อง Gallery แล้วจั่วหัวว่าเป็น "มือใหม่" บางท่านเข้ามาชมภาพแล้วก็บอกว่าไม่น่าเชื่อว่าจะเป็น "มือใหม่" จริงๆ ยั่งนั่งยัน นอนยันว่าตัวเองเป็นมือใหม่ค่ะ ไม่รู้จักอะไรที่เกี่ยวกับกล้องเลย วัดแสงคืออะไร ยังไง ทำไม รูรับแสงกว้าง-แคบ แล้วมันยังไง ..ไม่รู้เลยซักอย่าง (เคยพยายามหาข้อมูลมานั่งอ่านแล้วก็ไม่เห็นจะรู้เรื่องเลย - -') แต่ก็อาศัยครูกพักลักข้อสอบ ใครเขาบอกเคล็ดลับการตั้งกล้องก็ลอกไปใช้ แต่ไม่รู้เลยว่าทำไมถึงต้องตั้งแบบนี้ ลอกไปลอกมาจนได้ภาพแบบนี้มา ..ครั้งแรกในชีวิตค่ะ ^____^ จากคุณ : nothing in the 'AIR' - [ 30 ธ.ค. 51 12:42:37 ]

ความคิดเห็นที่ 45 เคยเห็นภาพดอกไม้ไฟเป็นเส้นยาวๆมานักต่อนักแล้ว แต่ไม่เคยคิดฝันว่าตัวเองจะสามารถเก็บภาพแบบนี้มาได้ อ้อ ให้เครดิตกล้องหน่อยนะคะ เผื่อว่าคุณๆ จะนึกภาพตามได้ - Ricoh R10 - ค่ะ เคยดูภาพดอกไม้ไฟมามากมายค่ะ ได้แต่ชื่นชมว่าสวยจังเลย แต่พอถ่ายได้ด้วยตัวเองแล้ว ..ถึงมุมจะไม่ได้เรื่อง เส้นไฟจะไม่นิ่ง การจัดวางจะไม่เวิร์ค ..แต่ ..เอ่อ ความภูมิใจ ความสุข ความทรงจำในภาพมันมากมายเอ่อล้นเกินพอที่จะทำให้ข้อด้อยเหล่านั้นเบาบางลงไปในบัดดล พอแล้วสำหรับฉัน ..กล้องไม่ต้องดีกว่านี้ อุปกรณ์ไม่ต้องมากไปกว่านี้ เพราะรายละเอียดส่วนอื่นๆ ฉันสามารถจัดเก็บลงในความทรงจำชีวภาพได้ ..ขอแค่ภาพร่างของเรื่องราวในความทรงจำแค่นี้ก็พอ.. จากคุณ : nothing in the 'AIR' - [ 30 ธ.ค. 51 12:51:28 ]

ความคิดเห็นที่ 46 แสงไฟละลานตาในคืนนั้น ..แปลกดี ถึงจะอายุมากขึ้นแค่ไหน ก็ยังตื่นตาตื่นใจกับแสงไฟแบบนี้ได้เสมอ ^____^ จากคุณ : nothing in the 'AIR' - [ 30 ธ.ค. 51 12:53:27 ]

ความคิดเห็นที่ 47 ไม่รู้ว่าจะเป็นครั้งแรก และ ครั้งเดียว ด้วยหรือเปล่า ...แต่ขอแค่ได้มี "สักครั้งในชีวิต" ก็ดีเหลือเกินแล้ว ^___^ จากคุณ : nothing in the 'AIR' - [ 30 ธ.ค. 51 12:58:30 ]

ความคิดเห็นที่ 48 พูดถึงการเล่าเรื่องผ่านภาพถ่าย หลายคนบอกว่าการบรรยายภาพจะทำให้ภาพนั้นมีเสน่ห์มากขึ้น ฉันไม่ถนัดที่จะเล่าเรื่องผ่านภาพ เพราะไม่รู้จะบรรยายอย่างไรให้คนที่เข้ามาชมภาพนั้นๆ สามารถเข้าใจอารมณ์ของภาพได้อย่างที่สายตาของเราเห็น กระทู้แนะนำของคุณ "airbusboy" น่าจะเป็นตัวอย่างที่ดี ว่าคำบรรยายนั้นมีความสำคัญต่อภาพมากมายเพียงไหน ภาพผ่านเลนส์ ถูกตีกรอบให้เฉพาะเจาะจงเลือกเอาแต่ส่วนดีๆ หรือส่วนที่ผู้ที่อยู่หลังเลนส์ต้องการนำเสนอ  การที่จะทำให้ผู้ชมภาพสามารถเข้าใจและซึมซับความรู้สึกของภาพได้ทั้งหมดเองจึงเป็นเรื่องที่ยากมาก (จนอาจถึงขั้นเป็นไปไม่ได้) ส่วนเติมเต็มภาพเหล่านั้นคือคำบรรยายที่บอกเล่าที่มาที่ไป และความรู้สึกขณะถ่ายกดชัตเตอร์ของเจ้าของภาพนั้นๆ นี่หรือเปล่านะ ..เสน่ห์ของการถ่ายภาพ การที่เราได้มองภาพที่เราถ่ายมากับมือ พร้อมๆกับการที่มีภาพบรรยากาศรอบข้าง และความทรงจำอื่นๆ ไหลเวียนกลับมาให้ได้ระลึกถึง.. หากเพียงได้เห็นภาพถ่ายสวยๆซักภาพจากยอดภู เราจะซึมซับได้เพียงความสวยงามตามองศาที่ภาพนั้นปรากฏ อย่างไรเสียก็ไม่มีทางเหมือนกันกับที่เราได้ไปยืนตรงนั้นด้วยตัวเอง ได้เลือกเฟ้นมุมที่เราอยากนำเสนอด้วยตัวเอง และยามใดที่ได้ดูภาพถ่ายของตัวเอง ก็ยังนึกถึงหนทางชันที่ปีนป่าย ความสวยงามที่แลกมาด้วยหยาดเหงื่อ.. นี่หรือเปล่านะ ..ที่การเป็นเพียงแค่ "ผู้ชม" ให้เราไม่ได้ จากคุณ : nothing in the 'AIR' - [ 30 ธ.ค. 51 13:21:32 ]

ความคิดเห็นที่ 49 ติดตามอย่างใกล้ชิด จากคุณ : zangkasi - [ 30 ธ.ค. 51 13:44:56 ]

ความคิดเห็นที่ 50 คุยไปคุยมา ก็ยังอดไม่ได้ที่จะเปรียบเทียบกับความรัก เรื่องใกล้ตัวนะคะ เรื่องความรักเนี่ย ไม่ว่าคุณจะเรียนมาทางไหน อยู่ในวงการอะไรก็สามารถหยิบยกส่วนใดส่วนหนึ่งของความรักไปเปรียบเทียบกับสิ่งต่างๆรอบตัวได้เสมอ .. ผ่านมาคุยวันนี้ ไม่ได้มีเจตนาที่จะเปรียบเทียบระหว่างกล้อง compact กับ DSLR แต่อย่างใดค่ะ ในทัศนะของฉัน ไม่มีอะไรจะเป็นสิ่งที่ "ดีที่สุด" หากคนเรายังไม่รู้ว่าความพอใจของตัวเองอยู่ที่จุดไหน ไม่ว่าจะกับเรื่องอะไร เราต้องพิจารณาปัจจัยที่เกี่ยวข้องให้รอบด้าน ปฏิเสธไม่ได้ว่าคุณภาพของกล้อง คุณสมบัติ หรือฟังก์ชั่นต่างๆ ย่อมต้องแตกต่างกันไปตามราคา ..กล้องราคาแพงย่อมต้องมีภาษีที่ดีกว่า (เป็นส่วนใหญ่) เหมือนคนแต่ละคนที่มีพื้นฐานชีวิตแตกต่างกัน คนที่เกิดและเติบโตในสังคมแวดล้อมที่ดี ก็ (ควรจะ) ต้องดีกว่าคนที่อยู่ในสภาพแวดล้อมที่ไม่ดี คนรวยก็มีภาษีดีกว่าคนจน (ไม่เกี่ยวกับจ่ายภาษีแพงกว่านะคะ ^__^) รวมถึงการมี "โอกาส" ที่ดีกว่าด้วย .. จำได้ว่าครั้งหนึ่งเคยขอแม่เรียนทางด้านศิลปะ วาดภาพ ถ่ายภาพ  แม่บอกว่าฉันเพ้อเจ้อ โตขึ้นอยากจะเป็นแค่นักเขียนไส้แห้งอย่างนั้นหรือ แค่วาดรูปถ่ายรูปจะเรียนมันไปทำไม บ้านฉันไม่ใช่คนรวยมีฐานะอะไร โอกาสที่จะได้เลือกเรียนตามใจตัวเองเป็นเรื่องที่งี่เง่าในสายตาของผู้ใหญ่ และอย่างที่โรงเรียนทั่วไปชอบปลูกฝังให้เด็กไทย ..คนเรียนเก่งต้องเรียนสายวิทย์ ต้องเป็นหมอ ต้องเป็นวิศวกร ..แค่นี้เองระบบการศึกษาไทย .. อย่างไรก็ตาม การที่ไม่ได้เกิดมามีทุกอย่าง ไม่ได้รับโอกาสที่มากกว่า ไม่ได้แปลว่าเราจะหมดสิทธิ์เลือกในสิ่งที่จะเป็น แล้วก็วนกลับมาที่คำตอบเดิม ...เราจะรู้ซึ้งถึงคำว่า "มี" หากเราตระหนักในคำว่า "พอ"... จากคุณ : nothing in the 'AIR' - [ 30 ธ.ค. 51 14:02:53 ]

ความคิดเห็นที่ 51 หากว่ากันถึงเรื่องกล้อง ..ณ ปัจจุบันนี้ ฉันพอใจกับสิ่งที่ตัวเองมีแล้ว พกติดตัวไปทุกหนแห่ง จนวันไหนที่ลืมพกกล้องจะทำให้รู้สึกกระวนกระวาย คิดไปต่างๆนานาว่าถ้าเผอิญวันนี้มีอะไรที่อยากถ่ายจะต้องเสียดายมากแน่ๆเลย ปกติแล้วสิ่งเดียวที่ฉันรู้สึกเสียดายเมื่อไม่ได้หยิบกล้องมาเก็บภาพไว้ก็ไม่พ้นภาพดวงอาทิตย์ลับขอบฟ้าอีกตามเคย เวลานั่งรถตู้ก็ต้องเลือกที่นั่งฝั่งที่มองเห็นอาทิตย์ตก คนข้างๆก็นั่งหลับไป เรารึก็กดชัตเตอร์ไป ไปไหนมาไหนก็ติดนิสัยมองหาแต่พระอาทิตย์ ยิ่งตกเย็นยิ่งกระสับกระส่าย อยากหามุมสงบให้ตัวเองได้ปลดปล่อยจิตใจบ้าง คงเพราะคิดไปเองว่าเวลาได้มองก้อนเมฆบนท้องฟ้า ราวกับว่าเมฆนั้นจะหอบเอาเรื่องราวที่ไม่สบายใจของเราติดไปด้วย หรือดวงอาทิตย์ที่กำลังตก จะเกี่ยวเอาสิ่งไม่ดีในใจของเราให้ตกตามไปด้วย จากคุณ : nothing in the 'AIR' - [ 30 ธ.ค. 51 14:13:44 ]

ความคิดเห็นที่ 52 จุดเริ่มต้นของผม ไม่รู้ จุดสิ้นสุด ก็ไม่รู้อีกแหละ เพียงแต่การถ่ายรูป คือการเก็บความทรงจำ เท่านั้นเอง ที่ทำให้ผมมีความสุข จากคุณ : foxaon1 - [ 30 ธ.ค. 51 14:16:59 ]

ความคิดเห็นที่ 53 เป็นการเล่าเรื่องที่งดงามค่ะ... จากคุณ : Toom-bs - [ 30 ธ.ค. 51 14:42:59 ]

ความคิดเห็นที่ 54 พูดถึงการแต่งรูป เคยอ่านกระทู้ผ่านตาในนี้แยะเชียว เกี่ยวกับวิธีแต่งรูป หรือกระทู้ถามว่ารูปสวยๆที่เอามาโพสต์กันนั้นผ่านการตบแต่งมาก่อนหรือไม่ คำตอบมากมายหลากหลายแตกต่างกันไป ก่อนนี้ฉันไม่เคยเห็นความสำคัญของการแต่งรูป ด้วยเพราะคิดเสมอว่าเราต้องการเก็บสิ่งที่เราเห็นด้วยสายตาเราเท่านั้น - ความสมจริง - คือสิ่งที่ฉันยึดเป็นหลักในการกดชัตเตอร์ (จริงๆ เหตุผลหลักๆ อาจจะเป็นเพราะโง่ photoshop ด้วยแหละ แหะ แหะ) ซื้อหนังสือสอนใช้โฟโต้ช็อบมาหลายสิบเล่ม อ่านแล้วก็ทำตามไม่ดีซักที กลุ้มใจตัวเอง จากคุณ : nothing in the 'AIR' - [ 30 ธ.ค. 51 14:50:29 ]

ความคิดเห็นที่ 55 ตอนหลังมาทำความรู้จักกับ photoscape สนุกดีกับการใส่กรอบ ใส่ตัวหนังสือ แต่เรื่องคำสั่งในการแต่งรูป แก้สีก็ยังงงๆ ความเปรียบต่างคืออะไรว้า? ว่าแล้วก็กดมั่วๆ จนออกมาเป็นอย่างนี้.. เหอ เหอ จากคุณ : nothing in the 'AIR' - [ 30 ธ.ค. 51 14:52:20 ]

ความคิดเห็นที่ 56 แต่งมั่วไปมั่วมาจนฟ้าแดงฉานนนนน จากคุณ : nothing in the 'AIR' - [ 30 ธ.ค. 51 14:54:39 ]

ความคิดเห็นที่ 57 เล่นไปเล่นมา ก็มาเจอคำสั่งหนึ่งที่ทำรูปออกมาให้สีเพี้ยนๆ แต่กลับดูสวยดี (อย่างนี้ก็มีด้วย !) เคยเห็นคนอื่นเขาโพสต์ให้ดู วันนี้ทำเองได้แล้ว ดีใจจังงงง ^____^ จากคุณ : nothing in the 'AIR' - [ 30 ธ.ค. 51 14:56:24 ]

ความคิดเห็นที่ 58 สีแบบนี้ดูมีเสน่ห์แบบแปลกๆ นะคะ ว่าไหม.. จากคุณ : nothing in the 'AIR' - [ 30 ธ.ค. 51 14:58:04 ]

ความคิดเห็นที่ 59 จขกท เก่งมากๆครับ จากคุณ : Yoshio - [ 30 ธ.ค. 51 15:04:51 ]

ความคิดเห็นที่ 60 How romantic.... จากคุณ : แดริดา (Derrida29) - [ 30 ธ.ค. 51 15:44:50 ]

ความคิดเห็นที่ 61 give คือ ความ "ถูก" ที่สมา่ชิกคนหนึ่ง ให้กับความเห็นของอีกคนหนึ่งครับ  เพื่อแสดงว่า "ชอบใจความเห็นคุณนะ"  พันทิปเขาทำขึ้นมา เหมือนเป็น mini-vote  เพื่อชักชวนให้สมาชิก ช่วยกันส่ง คห.ดีๆ ที่มีประโยชน์ต่อคนอื่น เข้ามาในสังคม online มากขึ้น  เพื่อไม่ให้ "ถูก" เป็นแค่นามธรรม ... สิ้่นเดือนที ทางพันทิปเขาก็เปิดโอกาสให้เอาคะแนน ที่ได้ มาแลกของที่ระลึกเล็กๆน้อยๆ  ถึงของที่ระลึกไม่ได้มีคุณค่าเป็นตัวเงินมากมาย .. แต่ก็ไม่ต่างจาก "รูปแห่งความทรงจำ" ครับ .. เอามาดูทีไร จำได้แม่นๆเลยว่า ได้มาเพราะอะไร จากคุณ : แมวเหมียวพุงป่อง - [ 30 ธ.ค. 51 17:39:32 ]

ความคิดเห็นที่ 62 บางที การถ่ายรูป ก็ใช้เพียงแค่ "สัญชาตญาณ"  ในมุมที่เราพอใจ  ก็พอแล้วมั้งครับ จากคุณ : David_kop - [ 30 ธ.ค. 51 17:45:32 ]

ความคิดเห็นที่ 63 เป็นคนที่มีมุมมองทั้งการเล่าเรื่องและการถ่ายภาพได้น่าสนใจมากครับ ภาพสวย... เรื่องราวเยี่ยม... จากคุณ : eMiLe - [ 30 ธ.ค. 51 17:56:22 ]

ความคิดเห็นที่ 64 ขอก๊อบมาจากกระทู้ที่เคยตั้งไว้นะคะ อ่านแล้วรู้สึกว่าคล้าย ๆ กันเลย ชื่อกระทู้ : ไม่ใช่รูปที่สวยที่สุด แต่เป้นรูปที่รักที่สุด "หลายคนถามว่า .. ทำไมไม่เอารูปมาลง เหตุผลคือ ไม่ได้จับกล้องมานานมากแล้ว เหตุผลของการไม่จับกล้อง .. มันคล้าย ๆ กับว่า .. ไม่มีอารมณ์ แต่มันไม่ใช่ซะทีเดียว มันไม่ใช่ไม่มีอารมณ์ แต่เพราะมัน มี ต่างหาก .. ฉันมีผู้ชายคนหนึ่ง คนที่สอนทุกอย่างเกี่ยวกับการถ่ายภาพให้ คนที่ทำให้ฉันมีความสุขกับการมองโลกผ่าน view finder คนที่ฉันมีความสุขเวลาที่เดินอยู่ข้างๆ เขา .. ถือกล้องคนละตัว คนที่จะคอยวิจารณ์รูปที่ฉันถ่ายอย่างเป็นธรรม สวย .. ก็ว่าสวย ไม่สวย .. ก็ด่าเละ คนที่ .. คนที่ฉันรัก .. ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ที่ความสัมพันธ์ของเรามันห่างเหินไป จนในที่สุด จากความสุข มันกลายเป็นความเจ็บปวดเมื่อต้องมาทำบางสิ่งบางอย่างซ้ำเดิม สิ่งที่มันเคยเป็นความทรงจำที่แสนสุข ไม่มีครั้งไหน ที่ฉันจับกล้อง แล้วฉันจะไม่คิดถึงเค้า ไม่มีครั้งไหน ที่ฉันจับกล้อง แล้วจะไม่มีน้ำตา ... รูปเซตนี้ไม่ใช่เซตที่สวยที่สุด แต่เป็นเซต ที่ฉันรัก .. และมีความสุขที่สุดเวลาที่ได้มองมัน เพราะข้าง ๆ ฉัน .. ในตอนนั้น มีใครบางคนที่ยืนอยู่ข้างกัน และกดชัตเตอร์ของกล้องอีกตัวไปพร้อม ๆ กัน ฉันรักคุณ ..." รูปถ่าย บางครั้งมันก็สำคัญน้อยกว่าเรื่องราวหลังกล้องค่ะ ^_^ จากคุณ : เพนกวินน้อยลอยน้ำ - [ 30 ธ.ค. 51 18:25:42 ]

ความคิดเห็นที่ 65 ขอบคุณครับสำหรับข้อคิดและมุมมองดีๆ จำได้ว่าเห็นกระทู้คุณครั้งแรกตอนเอาภาพที่ไปเที่ยวใน คห.12 มาลง กระทู้นั้นผมยังแวะเข้าไปตอบเลย และก็จำได้ว่้าคุณลงภาพเล็กมาก เลยโดนใครสักคนบ่นให้ลงภาพใหญ่หน่อย หลังจากนั้นคุณก็เอาภาพเดิม ที่ใหญ่ขึ้นมาลง ^^ ผมถ่ายภาพเพื่อเก็บความทรงจำเท่านั้นครับ เราหยุดทุกๆเวลาที่มีความสุข หรือประทับใจเอาไว้ไม่ได้ แต่เราเก็บไว้ในความทรงจำได้ กล้องถ่ายรูป ก็เป็นเหมือนอีกหนึ่งหน่วยความทรงจำที่มีประสทิธภาพ และทุกๆสิ่งที่อยู่ ในภาพก็คือเวลาที่เราหยุดเอาไว้ นอกเหนือจากความทรงจำที่เก็บเอาไว้แล้ว สิ่งอื่นๆสำหรับผมถือเป็นผลพลอยได้ครับ มีความสุขทุกครั้งที่กดชัตเตอร์นะครับ ^^ จากคุณ : ST.Exsodus - [ 30 ธ.ค. 51 18:54:08 ]

ความคิดเห็นที่ 66 อ้อ ลืมตอบคำถามที่ชื่อกระทู้ เริ่ม และ จบลง ที่ "เก็บความทรงจำ" จากคุณ : ST.Exsodus - [ 30 ธ.ค. 51 19:01:58 ]

ความคิดเห็นที่ 67 เรื่องราวที่สวยงาม .. ... .. .. ไม่ว่ายุคไหน .. การเก็บความประทับใจ ย่อมมีค่าใช้จ่ายเสมอ .. จากคุณ : Spycam - [ 30 ธ.ค. 51 19:03:17 ]

ความคิดเห็นที่ 68 มารับความรู้สึกดีดีของ จขกท เพื่อเป็นแรงบัลดาลใจในการกดชัตเตอร์ต่อไปครับ ขอบคุณด้วยใจจริงครับ^^ จากคุณ : July 15th - [ 30 ธ.ค. 51 19:20:57 ]

ความคิดเห็นที่ 69 ...ได้อ่านเรื่องของคุณ จขกท. แล้วชอบการเล่าเรื่องมากเลยคะ เลยอยากจะเอา จุดเริ่มต้นของการสนใจถ่ายภาพ และ จบอย่างไรมาเล่าสู่กันฟังบ้าง จุดเริ่มต้นในการถ่ายภาพของฉันเอง ... ความจริงแล้วก็ไม่เคยค้นพบเลยว่าตัวเองชอบการถ่ายภาพ ... อาจจะเพราะ "ความบังเอิญ" ที่ ณ ตอนนี้อยากขอบคุณช่วงเวลานั้นจริงๆ ที่ทำให้เรารู้จักและค้นพบความชอบของตัวเอง จริงๆ แล้วดิฉันเป็นเด็กสายวิทย์ ... การได้มาสัมผัสประสบการณ์ในแวดวงศิลปะ หรือ การถ่ายภาพ อย่างจริงๆ จังๆ ย่อมเป็นเรื่องยากมากทีเดียว ถ้าไม่ได้มีความสนใจเป็นการส่วนตัวจริงๆ ... กล้อง ... สำหรับฉันในตอนนั้น ก่อนที่จะเข้าเรียนมหาวิทยาลัย เป็นสิ่งที่ฉันกลัวเวลาที่ต้องไปยืนยิ้มให้ใครถ่าย (แต่ตอนนี้ไม่กลัวแระ ฮาๆ) ตอนเด็กๆ เลยไม่ค่อยมีรูปที่ถูกถ่ายเท่าไหร่ ... ได้แต่ถ่ายชาวบ้านเค้า ฝีมือก็เป็นไปตามประสบการณ์อันน้อยนิด เรียกได้ว่า "บ้านๆ" เลยก็ว่าได้ ... ที่บ้านก็จะมีกล้องเล็กๆ ของพ่อหนึ่งตัว .. น่าเสียดายเหมือนกันที่พอย้ายบ้านมันก็หายไป พอถึงเวลาเข้ามหาลัย ฉันตัดสินใจเอนทร้านซ์เข้าคณะวิทยาศาสตร์ ม.มหิดล เรียกได้ว่าตอนนั้นคิดว่าตัวเองคง "ชอบ" แล้วมั้งที่เลือกทางเดินนี้ อาจะเพราะพ่อและแม่ฉันก็คงคล้ายๆ กับผู้ใหญ่หลายๆ คนที่การเลือกเรียนสายวิทย์ เป็นสิ่งที่จะทำให้เราก้าวหน้า มีงานทำ เลี้ยงตัวเองได้ ... แต่แล้วเวลาผ่านไป 1 เทอม .. ฉันเริ่มรู้สึกว่า ทางที่ฉันเลือกนี้ ไม่ใช่ตัวฉันเลย ฉันไม่เชื่อในกฎหลายๆ ข้อที่นักวิทยาศาสตร์พยายามตีกรอบให้ฉันคิดตามเค้า ... (อันนี้ไม่ได้มาตำหนิวิชาวิทยาศาตร์นะคะ แต่มันเป็นความ "ดื้อ" ในตัวฉันเอง) ... ฉันมักจะมีคำถามเวลากางตำราวิทยาศาสตร์ตอนสอบอยู่ตลอดเวลาว่า E=mc กำลังสอง ฉันจะเอาไปใช้ในชีวิตฉันได้ตรงไหน ... จากที่มาข้างต้น ความ "ดื้อ" ของฉัน ทำให้ฉันตัดสินใจออกมาเอ็นทรานซ์ใหม่ ตอนนั้นก่อนเอ็นทรานซ์ ตอนนั้นสับสนในตัวเองเหมือนกันว่าอยากเรียนอะไร รู้แค่ว่า ... อยากเรียนอะไรที่ไม่ใช่วิทยาศาตร์ ... และตอนนั้น คณะนิเทศ หรือ วารสาร เป็นที่นิยมของการเลือกสอบเข้ามหา'ลัย ... ประกอบหับคิดว่าเป็นคณะที่เหมาะกับบุลลิกฉันมากที่สุดแล้ว สุดท้ายฉันเลือกคณะวารสารศาสตร์และสื่อสารมวลชน ธรรมศาสตร์ และก็ได้เรียนสมใจ ... จากคุณ : Jeabyfoto (Jeabyfoto) - [ วันสิ้นปี 10:45:53 ]

ความคิดเห็นที่ 70 ผมอ่านจนจบเลยน่ะครับเนี่ย d^-^b จากคุณ : EdgeMaNizTa - [ วันสิ้นปี 11:01:19 ]

ความคิดเห็นที่ 71 โหวตครับ ดีใจที่ได้อ่านกระทู้อย่างนี้ครับ จากคุณ : Just-shoot - [ วันสิ้นปี 11:03:23 ]

ความคิดเห็นที่ 72 ต่อคะ ... เวลาผ่านไป 3 ปีในรั้วมหา'ลัย ฉันได้มีโอกาสเรียนวิชาพื้นฐานของคณะ คือ "ความรู้เบื้องต้นการถ่ายภาพ" ... ตอนนั้นไม่เคยรู้เลยว่ากล้อง SLR เป็นยังไง ศัพท์เทคนิคต่างๆ เป็นยังไง ... แต่พอได้เรียนฉันรู้สึกหลงรักการถ่ายภาพขึ้นมา ... จึงมีความคิดว่าต้องซื้อกล้องแล้วหละ กล้องตัวแรกของฉัน คือ Canon EOS300 (SLR) เป็นกล้องที่ฉันภูมิใจตัวหนึ่ง เพราะเป็นกล้องตัวแรกที่ทำให้ฉันรู้จัก "ตัวเอง" มากขึ้น และ เริ่มรู้จัก ชีวิตที่มองผ่านเลนส์ อย่างจริงๆ จังๆ อีกครั้ง หลังจากเรียนจบ จากวันนั้นจนถึงวันนี้ เป็นเวลาเกือบ 2 ปีแล้ว .. ฝีมือในการถ่ายภาพของฉัน เรียกได้ว่ายังอยู่ในขั้นฝึกหัดเลยก็ว่าได้ เพราะช่วงหลังเรียนจบไม่ได้จับกล้องเลย มาปีนี้ ... ได้กล้องใหม่ Canon 450D .... ฉันกำลังมาตามหาความฝันตัวเองอีกครั้ง ... ... สำหรับจุดจบของฉันในการถ่ายภาพ ของฉัน คิดว่ามันไม่มีจุดจบ ชีวิตการถ่ายภาพของฉันยังคงต้องเดินทางไปเรื่อยๆ เก็บเกี่ยวประสบการณ์จากผู้รู้ ปรมาจารย์ ... พยายามเป็นน้ำที่ไม่เต็มแก้วอยู่เสมอ ... ฉันเลือกรูปที่เป็นรูปที่ต้องส่งงานอาจารย์ตอนก่อนเรียนจบมาให้ชมคะ มันอาจจะดูธรรมด๊า ธรรมดา ... แต่สำหรับฉันในตอนนั้น เป็นสิ่งที่ภูมิใจที่สุดแล้ว จากคุณ : Jeabyfoto - [ วันสิ้นปี 11:05:50 ]

ความคิดเห็นที่ 73 อีกรูป... จากคุณ : Jeabyfoto - [ วันสิ้นปี 11:06:29 ]

ความคิดเห็นที่ 74 อีกรูป.. จากคุณ : Jeabyfoto - [ วันสิ้นปี 11:06:51 ]

ความคิดเห็นที่ 75 ... ขอบจบอีกสักรอบนะคะ ^_^ ... อยากขอบคุณแรงบันดาลใจลึกๆ ของตัวเอง .. ที่ทำให้กล้าเดินออกนอกกรอบ และที่สุดก็มาพบสิ่งที่ตัวฉันเอง "รัก" มาก คือ การถ่ายภาพ ที่สำคัญ ฉันอยากขอบคุณ พ่อ และ แม่ พี่สาว และครอบครัวของฉันที่เข้าใจฉัน และสนับสนุนฉันไม่ว่าฉันจะเลือกทางเดินไหน แม้ว่าในตอนแรกๆ พวกเขาจะไม่เห็นด้วยมากๆ ก็ตาม ... อยากขอบคุณธรรมชาติ ที่สร้างสรรค์สิ่งสวยงามให้เรามนุษย์ตัวเล็กๆ ได้เข้าไปสัมผัสและเก็บความทรงจำ .... สุดท้าย ขอขอบคุณพื้นที่บนโลกไซเบอร์แห่งนี้ที่ทำให้ฉันได้เรียนรู้เทคนิคต่างๆ ของปรมาจารย์หลายท่าน และได้สื่อสารกับกลุ่มผู้รักการถ่ายภาพคะ ^_^ จากคุณ : Jeabyfoto - [ วันสิ้นปี 11:18:43 ]

ความคิดเห็นที่ 76 คิดว่ามันเป็นเรื่องน่ามหัศจรรย์ครับ กล้องเป็นเหมือนอุปกรณ์แสนวิเศษ ที่จะพาเรากลับไปสู่อดีตได้ อย่างกับ time machine น่ะ แค่นี้ก็พอแล้วล่ะครับสำหรับเหตุผล จากคุณ : Nataku-IZ8 - [ วันสิ้นปี 16:08:48 ]

ความคิดเห็นที่ 77 กลับมาอีกครั้งนะคะ เมื่อวานมีงานด่วนกระทันหันเลยหายไปดื้อๆเลย แหะ แหะ .. ขอบคุณหลายๆความคิดเห็นมากๆเลยนะคะ ขอบคุณคุณ "แมวเหมียวพุงป่อง" ที่มาอธิบายเพิ่มเติมถึงการให้ Give จริงๆแล้ว ก่อนหน้านี้ก็เคยเล่นพันทิบมาหลายปีนะคะ เปิดล็อกอินไว้โพสต์รูปเล่นบ้างเป็นบางครั้งคราว ส่วนใหญ่ก็จะเป็นผู้อ่านมากกว่า  จนห่างหายไปจากพันทิบอยู่เกือบ 2 ปี คิดว่ามีล็อกอินไว้ก็ไม่มีประโยชน์อะไร ว่าแล้วก็เลยยกเลิกล็อกอินเก่าซะเลย กลับมาอีกทีก็มาเห็นว่ามีการแจก Give กันแล้ว ไม่ได้ติดตามก็เลยงงๆนิดหน่อย  บางครั้งเห็นว่ามีการตั้งกระทู้แจกกันเลยทีเดียว ยังแอบสงสัยว่า Give นี้ เอาไปทำอะไรได้หนอ? เก็บไว้แล้วมันจะเน่าหรือไร? ขอบคุณที่มาให้ความกระจ่างนะคะ ^_____^ ขอบคุณเป็นพิเศษกับคุณ "เพนกวินน้อยลอยน้ำ" และคุณ "Jeabyfoto" ที่มาแชร์เรื่องเล่านะคะ และขอบคุณทุกท่านที่แวะเวียนเข้ามาในกระทู้นี้ด้วยค่ะ ขออภัยหากไม่ได้กล่าวถึงทุกความคิดเห็นนะคะ ... ออกตัวก่อนว่าฉันไม่ใช่คนโรแมนติกมาจากไหน ความเป็นศิลปินในตัวก็ไม่ได้เข้มข้นซักเท่าไหร่ แต่เนื่องในโอกาสวันขึ้นปีใหม่ นั่งมองชีวิตที่ผ่านไป ก็เลยนึกอยากเล่าเรื่องเรื่อยเปื่อยขึ้นมา ดีใจที่เรื่องเล่าของฉันจะพอมีประโยชน์และสร้างแรงบันดาลใจให้ใครๆได้นะคะ การถ่ายภาพสำหรับฉัน เป็นเพียงความชอบและงานอดิเรกเล็กๆ ให้ผ่อนคลายจากความตึงเครียดของโลกปัจจุบัน มีความสุขทุกครั้งที่ได้ดูรูปของตัวเอง  แม้ว่าถ่ายแต่ละครั้งเป็นร้อยภาพ จะเอามาอวดคนอื่นได้ไม่เท่าไหร่ก็ตาม เคยถามตัวเองว่าความชอบในการถ่ายรูปของเรามีมากแค่ไหน และจะสิ้นสุดที่ตรงไหน จำเป็นต้องมีกล้องที่ดีกว่านี้ไหม์ ต้องมีอุปกรณ์เสริมมากกว่านี้ไหม? ด้วยสถานะปัจจุบัน ฉันเพียงพอ-พอใจกับกล้องตัวจิ๋วของฉันมากมายแล้ว (ที่อยากได้ก็เพียงแบตเตอรี่สำรองอีกซักก้อนเท่านั้นเอง) แต่ในอนาคต หากมีกำลังเพียงพอ หากมีเวลาที่ได้อยู่กับตัวเองมากขึ้น ได้เดินทางท่องเที่ยวมากขึ้น ก็เป็นธรรมดาที่คนเราไม่ควรจะหยุดนิ่งอยู่กับที่ แต่ทุกวันนี้คนหันมาเล่นกล้อง ราวกับมันเป็นเครื่องประดับชิ้นหนึ่ง สำหรับผู้หญิง (ส่วนใหญ่) ก็เน้นสี(กล้อง)สวย เล็ก บาง ดูดีไซน์เป็นหลัก ราคาเท่าไหร่ก็ไม่อั้น สำหรับผู้ชายก็ชอบที่จะสะพายกล้องตัวใหญ่เท่ๆ เวลายกขึ้นส่องแล้ว (เหมือนจะ) ดูดี เคยคุยกับน้องนักศึกษาคนหนึ่งที่ใช้กล้อง dslr like ก็ถามว่าน้องใช้กล้องแบบนี้ชอบถ่ายรูปเหรอ กล้องตัวนี้เป็นยังไง ดีตรงไหนบ้าง ทำไมถึงใช้ยี่ห้อนี้ล่ะ น้องตอบมาสั้นๆว่า "ก็ไม่รู้เหมือนกันครับ ผมใช้แต่ออโต้แหละ" วันลอยกระทงที่ผ่านมา  ขี้เกียจหาที่ลอยกระทงไกล เลยแอ๊บเด็ก เนียนไปลอยกระทงที่มธ.รังสิต มองซ้ายมองขวา คนถือกล้องตัวโตกันเยอะแยะ ตระกูล D มีให้เห็นทุกรุ่น ..เอ่อ เด็กๆพวกนี้รวยกันจริงวุ้ย อิจฉาจัง ไม่อยากให้เด็กๆ เห็นการถือกล้องเป็นแฟชั่น ตราบใดที่ยังคงต้องแบบมือขอสตางค์พ่อแม่อยู่ ฉันคิดว่ามันจะน่าภูมิใจกว่ากันเยอะ หากเราสามารถถ่ายรูปสวยๆ ได้ด้วยอุปกรณ์ที่เรามีอย่างจำกัด ..ไม่ใช่จำกัดการถ่ายรูปด้วยอุปกรณ์ที่เรามี จากคุณ : nothing in the 'AIR' - [ วันสิ้นปี 17:25:58 ]

ความคิดเห็นที่ 78 ตอนซื้อยี่ห้อประหลาดนี้มาใช้ คนที่ทำงานทำหน้างง พอดูรูปจากกล้องฉัน ก็ถามด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นว่ากล้องตัวเล็กๆ ถ่ายแบบนี้ได้ด้วยเหรอ? เป็นความภูมิใจเล็กๆ ที่ทำให้ฉันอมยิ้มได้ ^___^ จากคุณ : nothing in the 'AIR' - [ วันสิ้นปี 18:16:45 ]

ความคิดเห็นที่ 79 ปิดท้ายเรื่องราวของฉันด้วยภาพนี้นะคะ (จริงๆ ยังมีอีกหลายภาพที่อยากอวด - ฮา) ขอมอบเป็นของขวัญปีใหม่ให้คุณๆ ทุกคนเลยนะคะ ส่งท้ายปีเก่า สวัสดีปีใหม่ 2552 ล่วงหน้าเลยนะคะ .. เบื้องหลังภาพนี้ ..ดอกไม้ดอกแรกที่ได้รับจากใครบางคน สีสวยถูกใจมาก แต่ถ่ายอย่างไรก็ไม่ได้สีที่ใกล้เคียงกับสีจริงซักที ลองทั้งปรับ WB ก็แล้ว เปิดแฟลช ปิดแฟลชอะไรก็แล้ว ทำอย่างไรก็ยังไม่สวยถูกใจ ถ่ายไปหลายร้อยรูปเชียวค่ะ (กะแค่กุหลาบดอกเดียวเนี่ยนะ !?!?!?!) ขอฝากคำขอบคุณถึงเจ้าของดอกไม้ไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะคะ หากว่าในภาพถ่ายหนึ่งๆ สามารถบรรจุความรู้สึกของผู้ถ่ายไว้ได้จริง ดอกไม้ดอกนี้ก็คงจะบรรจุความรู้สึกของผู้ให้ไว้ได้เช่นกัน ... ขอให้มีความสุขต้อนรับปีใหม่กันถ้วนหน้านะคะ ^_____^ แก้ไขเมื่อ 31 ธ.ค. 51 19:30:42 จากคุณ : nothing in the 'AIR' - [ วันสิ้นปี 18:33:56 ]

ความคิดเห็นที่ 80 แก้ไขภาพนิดหน่อยนะคะ ^_____^ จากคุณ : nothing in the 'AIR' - [ วันสิ้นปี 19:32:45 ]

ความคิดเห็นที่ 81 ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆ ครับ จากคุณ : หน้าแว่น - [ วันสิ้นปี 20:49:21 ]

ความคิดเห็นที่ 82 สุขสันต์ปีใหม่ครับ จากคุณ : drday - [ วันสิ้นปี 22:03:02 ]

ความคิดเห็นที่ 83 ผมมักได้รับข้อความถามผมบ่อยๆว่า คุณใช้กล้องอะไรเหรอครับ อยากไปซื้อหามาใช้มั่ง ทั้งๆที่ตัวผมเอง ไม่เคยคิดแม้แต่ครั้งเดียว ว่าผมนั้นถ่ายภาพได้ระดับเทพ เพราะผมมองการถ่ายภาพแค่เป็นความสุขของตัวเอง ที่ได้เห็นภาพผลผลิตของความมุ่งมั่น ความตั้งใจ ที่ผมทุ่มเทให้กับ Hobby ที่ผมรักสิ่งนี้ ผมมองตัวผมเองแค่ว่า ก็แค่เป็นมือสมัครเล่นคนหนึ่ง ที่รักการถ่ายภาพ และเอาภาพมาปรับแสงสีให้มันสมบูรณ์ และมองภาพนั้น อย่างสุขใจ และช่วยให้หายเหนื่อยได้ จากหน้าที่การงานอันแสนจะวุ่นวายตลอดเวลา ดังนั้น ผมอยากจะบอกทุกคนที่ถามเรื่องกล้องที่ผมใช้ว่า... กล้องอะไร มันไม่สำคัญเท่าจิตวิญญาณของตัวคุณเอง ต่อให้กล้องนั้นราคาเป็นแสนเป็นล้าน เลิศล้ำขนาดไหน หากขาดจิตวิญญาณของคนหลังกล้อง กล้องอะไร มันก็ไม่ต่างกันเลย กระทู้นี้ถ้าแจก Give ได้ ผมเทให้หมดตัวเลย แต่พอดีแจกให้ไมได้ ผมอ่านกระทู้นี้ และได้รับความรู้สึก ที่ลึกเข้าไปในขั้วหัวใจ ของคนรักการถ่ายภาพอีกคนหนึ่งอย่างบอกไม่ถูกเลยจริงๆ เท Give ให้ไม่ได้ ขอเทใจให้กระทู้นี้หมดเลยก็แล้วกันครับ.... จาก คนที่รักการถ่ายภาพท้องฟ้าเหมือนคุณอีกคนหนึ่งครับ จากคุณ : XOOMER - [ วันสิ้นปี 23:44:00 ]

ความคิดเห็นที่ 84 ผมเคยมีเพื่อนคนหนึ่งที่สนิทกันมากๆ มาตั้งแต่สมัยที่เรียนม.ต้นอยู่ที่เชียงใหม่ เราสนิทกันได้เพราะเรียนพิเศษด้วยกัน และด้วยเหตุผลทางด้านปัญหาครอบครัวบางอย่างทำให้เราสองคนสนิทกันมากๆ คงเพราะต่างฝ่ายต่างก็มีปัญหาเหมือนๆ กัน ทำให้สามารถเข้าใจความรุ้สึกของกันและกันได้ดีกว่าใครๆ ... เธอชอบถ่ายภาพ ... บ่อยครั้งที่ผมมักจะเห็นเธอพกกล้องถ่ายรูปปัญญาอ่อนอันเล็กๆ อันหนึ่ง เดินถ่ายนู้นถ่ายนี่ไปตามประสาเด็ก ภาพเธอและกล้องเล็กๆ ของเธอนั้นดูจะเป็นภาพที่คุ้นในสายตาของผมมานานแสนนาน และดูเหมือนว่าเธอมีความสุขมากเหลือเกินเวลาที่ได้ถ่ายภาพ และได้เอาภาพของเธอมาอวดให้ใครต่อใครชม แม้ผมในเวลานั้นจะไม่รู้เรื่องการถ่ายภาพสักเท่าไหร่ และไม่เข้าใจเกี่ยวกับเรื่ององค์ประกอบของภาพที่ดีเท่าไหร่นัก แต่สิ่งหนึ่งที่ผมสัมผัสได้ คือภาพของเธอเต็มไปด้วยความสุขที่เธอถ่ายทอดออกมาราวกับจะเติมเต็มช่องว่าง บางส่วนที่ขาดหายไปในใจของเธอ หลังจากนั้นด้วยเงื่อนไขบางอย่างในชีวิต ทำให้เราสองคนต้องห่างกันออกไป แต่ความผูกผันระหว่างเพื่อนก็ยังคงอยู่ที่เดิมของมันตรงนั้นไม่ได้จางหายไปไหน เจ็ดปีก่อน... ตอนช่วงต้นปีนั้นผมได้ไปเที่ยวทะเลด้วยกันกับเธอ แต่คราวนี้เธอเปลี่ยนไปแล้ว กล้องปัญญาอ่อนของเธอเปลี่ยนเป็นกระเป๋ากล้องใบใหญ่ พร้อมเลนส์ขอบแดงอีกหลายตัวที่ผมในเวลานั้นยังไม่รู้จักมันเลยสักกะนิด รู้เพียงแต่ว่ากระเป๋าใบนั้นคงแพงน่าดู ระหว่างที่เที่ยวกัน ผมถามเธอว่าทำไมเธอถึงชอบถ่ายภาพ ทั้งๆ ที่หากอยากได้ภาพสวยๆ ก็แค่ซื้อเอาจากโปสการ์ดที่มีขายกันเกลื่อนกลาดก็ได้ ไม่จำเป็นเลยสักนิดที่จะต้องซื้ออุปกรณ์ถ่ายภาพราคาแพงๆ แบบนี้ เธอยิ้มออกมา... ก่อนจะตอบกับผมว่า... " ภาพที่ถ่ายเองกับภาพที่ซื้อมานะไม่เหมือนกันหรอก ภาพที่เราถ่ายเองถึงจะไม่สวย แต่สิ่งที่สำคัญมากกว่านั้น คือความทรงจำที่แทรกผ่านอยู่ด้านหลังภาพนั้นต่าง หากล่ะ เพราะแค่ได้มอง ความทรงจำต่างๆ ที่เคยถูกหยุดเอาไว้ในภาพเหล่านั้น ก็จะแจ่มชัดขึ้นมาอีกครั้ง ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานสักเท่าไหร่ก็ตามที" แน่นอนว่าผมไม่เข้าใจความหมายของเธอสักเท่าไหร่ แต่คำตอบของเธอก็มักจะทำให้ยิ้มออกมาได้อยู่เสมอ ทริปนั้นผมได้ถ่ายรูปของเธอไว้ใบหนึ่ง ซึ่งก็แน่นอนว่าไม่ค่อยสวยอะไรนัก เพราะผมในวันนั้นไม่มีทักษะใดๆ ในการถ่ายภาพเลยสักนิด เดือนกันยายนของปีเดียวกันนั้น .... เธอจากผมไปในที่ที่ไกลแสนไกลด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์พร้อมๆ กันกับคนรักของเธอ... ในช่วงงานศพนั้น... แม่ของเธอหยิบรูปใบหนึ่งยื่นส่งมาให้ผม ภาพๆ นั้นเป็นภาพที่ผมถ่ายให้กับเธอในวันที่เราได้ไปเที่ยวทะเลด้วยกัน ด้านหลังภาพไม่มีข้อความใดๆ เขียนเอาไว้ หากแต่มันกลับอัดแน่นไปด้วยเรื่องราว และช่วงเวลาต่างๆ มากมายซ่อนผ่านอยู่ด้านหลังภาพใบนั้น ... มากมายเกินกว่าที่ผมเองจะอธิบายออกมาเป็นคำพูดได้ ... หลังจากงานวันนั้นของเพื่อนผม ผมซึมเศร้าอยู่เพียงลำพัง ผมขังตัวเองอยู่ในห้องสี่เหลี่ยมเล็กๆ อยู่นานนับเดือนโดยไม่ออกไปไหน ไม่สังคมกับใครด้วยเหตุผลที่ว่า ผมกลัวว่าหากผมสนิทกับใคร คนที่ผมรักและสนิทด้วย อาจจะลาจากผมไปเหมือนกันกับเธอ หลังจากที่ผมซึมเศร้าและเก็บตัวอยู่เพียงลำพังมาเนิ่นนาน ผมได้เจอเธออีกครั้งในความฝัน ภาพของเธอในวันนั้นแตกต่างจากภาพของเธอในวันที่เรานั้นสนิทกันมาก เพราะเวลาที่เราอยู่ด้วยกัน ผมมักจะเห็นเธอยิ้มแย้มอยู่เสมอ แต่ภาพที่ผมเห็นเธอในวันนั้น... ...เธอกำลังร้องไห้... เธอบอกให้ผมรับรู้ว่าเธอไม่ต้องการเห็นผมเป็นแบบนี้ มันทำให้เธอรู้สึกแย่ และไม่สามารถตัดใจจากความห่วงใยในตัวผมได้ คำพูดของเธอทำให้ผมเข้าใจอะไรมากขึ้นได้อย่างง่ายดาย และวันนั้นผมก็สัญญากับเธอว่าผมจะเข้มแข็งขึ้น และไม่ทำให้เธอต้องเป็นกังวลใจใดๆ อีก และในความฝันครั้งนั้น เธอยังชวนให้ผมก้าวเดินไปบนเส้นทางเดียวกันกับเส้นทางฝันของเธอ... ... เส้นทางของการถ่ายภาพ ... วันนั้นผมตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกที่แตกต่างออกไป... แล้วบ่ายวันนั้นผมก็ตัดสินใจซื้อกล้องถ่ายรูปเล็กๆ ตัวหนึ่ง Canon รุ่น A20 และเริ่มพาตัวเองเข้าสู่โลกของการถ่ายภาพตามคำชวนของเธอ และทุกครั้งนับตั้งแต่นั้นมา ทุกครั้งที่ผมถ่ายภาพ ผมจะรู้สึกและยังคงรับรู้อยู่เสมอมา ว่าเธอยังคงเฝ้ามองผมอยู่ที่ไหนสักแห่งบนผืนฟ้ากว้างเบื้องบน และตราบใดที่ผมยังคงถ่ายภาพอยู่ ผมก็จะยังคงสัมผัสและสื่อถึงความสุขที่ผมมีระหว่างถ่ายภาพไปถึงเธอได้อยู่ตลอดเวลา... เช่นกัน... "ทำไมถึงชอบถ่ายภาพล่ะ" คำถามที่ผมเคยถามเธอวันนั้น... วันนี้ผมตอบมันได้แล้ว .... ^^ ปล.ภาพประกอบไม่เกี่ยวข้องใดๆ กับเธอคนนั้นในบทความนี้ของผมนะครับ พอดีเห็นท่าทางการถ่ายภาพแล้วนึกถึงเพื่อนผมขึ้นมาก็เลยแอบเก็บมาครับ ขออภัยคนในภาพด้วยครับที่นำภาพมาโพสและแอบถ่ายโดยมิได้ขออนุญาตใดๆ แก้ไขเมื่อ 01 ม.ค. 52 01:42:23 จากคุณ : Mr. Forever - [ วันปีใหม่ 01:32:27 ]

ความคิดเห็นที่ 85 ถ่ายรูปแบบจริงจังครั้งแรก เพราะแฟนคนแรกชอบถ่ายรูป แต่เขาไม่ชอบถ่ายรูปคน ชอบถ่ายแต่วิว ไปเที่ยวไหนกัน ก็ตั้งขา เล็งทีเป็นชั่วโมง จากที่จะยืนคอยเฉย ๆ ก็เลย อืม...หัดด้วยเลยดีกว่า เพราะไหน ๆ ก็เที่ยวทุกอาทิตย์อยู่แล้ว ห่างหายไปตอนเลิกกัน (555) จริง ๆ เรียนจบ ทำงาน เวลาไปเที่ยวเลยน้อยลงมากกว่า กลับมาจับกล้องอีกครั้งตอนพ่อให้ D50 เป็นของขวัญ (ไม่รู้เลยว่าเจ้า FM2 นอนนิ่งไม่ถูกจับมาเกือบ 2 ปีแล้ว) ตอนนี้ก็เลยถ่ายมาเรื่อย ๆ จากคุณ : sanow - [ วันปีใหม่ 13:46:15 ]

ความคิดเห็นที่ 86 เรื่องราวตัวหนังสือและภาพได้อารมณ์ดีครับ จขกท. เป็นคนมีพรสวรรค์ด้านศิลปะแน่ ๆ จากคุณ : supertarokung - [ วันปีใหม่ 19:49:18 ]

ความคิดเห็นที่ 87 อ่านบทความของ จขกท แล้วประทับใจจังเลยครับ สำหรับคำถาม เคยถามตัวเองกันไหมคะว่าทำไมถึงชอบเป็นคนหลังกล้อง? - ส่วนตัวเป็นคนชอบถ่ายภาพ portrait เป็นคนหลังกล้อง มีแต่คนยิ้มให้นะครับ ตอนที่ได้จับกล้องนั้นคิดอะไร และรู้สึกอย่างไร? - เป็นคนชอบยิงปืนมาก ปืนอัดลมพลาสติกยิงกระสุนหมดไปเป็นถังๆ จับจังหวะการหายใจได้ กลั้นหายใจได้ เล็ง ยิง... ส่วนการถ่ายภาพนั้นกใกล้เคียงกัน เล็ง...ยิง...ยิ้ม ถ่ายภาพแต่ละภาพออกมาด้วยความรู้สึกแบบไหน? - ชอบหมดทุกรูป ไม่อยากลบภาพใดๆที่ถ่ายมาด้วยตัวเองเลย และเชื่อว่า ต่อให้ถ่ายมาเยอะขนาดไหนก็จะจำได้ว่า ภาพนั้น เราเป็นคนถ่ายมาเอง จากคุณ : PICKER GEMINI - [ วันปีใหม่ 20:21:05 ]

ความคิดเห็นที่ 88 ว้าววว อ่านแล้วรู้สึกดีจัง เป็นคำถามที่ตอบยากแฮะ แต่ว่า เริ่มถ่ายภาพตอนไหนก็คงเกือบๆ สองปีก่อน กล้องที่จับ ตัวแรกเป็นของพ่อกับแม่ กล้องปัญญาอ่อนที่พกไปทุกที่ จนพี่ชายซื้อกล้องดิจิตอลมา ถ่ายเก็บบันทึกเรื่องราวดีดีไว้ เอาภาพที่เก็บๆ มาดูตั้งกะสมัยเราเด็กๆ ทั้งภาพหลุดๆ จนถึงปัจจุบัน เฮฮาได้ไม่นาน เค้าก็จากเราไป จากนั้นมาทั้งบ้านไม่มีใครคิดจะเปิดรูปเก่าๆ  ดูอีกเลย แต่กลายเป็นว่า เราอยากจะถ่ายๆๆๆๆๆ แล้วก็ถ่ายยยย ทุกคนที่เรารู้จักไว้ อยากจะเก็บไว้แทนความทรงจำ หยิบมาดูเมื่อไรจะได้ยิ้มได้ เพราะว่าเรามีรูปพี่ชายเราน้อยเหลือเกิน - ตอนนี้ชอบถ่ายแคนดิด กะวิวค่ะ กล้องที่ใช้จาก นู๋ fuji6500fd ก็ขยับมาใช้ DSLR หล่ะ ตระกูล DD ทั้งหลาย ชอบเป็นคนหลังกล้องมากกว่า ถ่ายทีไรรู้สึกว่าเป็นตัวของตัวเองทุกที จากคุณ : เด็กน้อยบ่มีอ่หยั่ง - [ 2 ม.ค. 52 00:49:42 ]

ความคิดเห็นที่ 89 คล้ายๆกับความรักมั้งครับ ผมจับกล้องตั้งแต่จำความได้ คงเลิกจับมันตอนที่ไม่รู้เรื่องแล้วล่ะครับ ไม่รู้มันเริ่มจากตรงไหน และไม่รู้ว่าจะจบลงเช่นใด จากคุณ : Yakusa_evil - [ 2 ม.ค. 52 11:45:43 ]

ความคิดเห็นที่ 90 เยี่ยมครับ!!! ช่วงนี้ ผมกำลังเบื่อๆกล้อง อยากขายทิ้งอยู่พอดี เข้ามาอ่านแล้ว .... อยากออกไปถ่ายรูปอีกเลยครับ ขอบคุณมากๆเลย จากคุณ : alonelyplanet - [ 2 ม.ค. 52 12:22:47 ]

ความคิดเห็นที่ 91 ขอบคุณสำหรับแรงบันดาลใจครับ จากคุณ : windsaint - [ 2 ม.ค. 52 15:18:06 ]

ความคิดเห็นที่ 92 ขอบคุณค่ะ กระทู้นี้เปียมไปด้วยอารมณ์ต่างๆ มากมาย ที่คนหลังกล้องบางคนไม่เคยได้คิดถึงมันเลย (ตัวเองนี่แหละ ฮา ฮ่า) ส่วนตัวเอง เพิ่งได้กล้องใหม่มา ถ่ายก็ไม่เป็น ปรับนู่น นี่ นั่นก็มั่วไป มั่วมา ทำให้ความสุขในการถ่ายรูปน้อยลงทุกที คิดอยู่อย่างเดียวว่าจะทำไง เทคนิคไหน ที่จะถ่ายได้สวยๆ ถ่ายได้แจ่มๆ เหมือนกับที่เค้าเอามาลงกันนะ โดยหลงลืมความสำคัญของการถ่ายทอดความรู้สึกนึกคิดที่เราต้องการสื่อไปโดยสิ้นเชิง หลงลืมใส่คุณค่าของการบันทึกความทรงจำลงไป.. ขอบคุณมากที่เตือนให้รู้ถึงสิ่งที่ขาดหายไปในการถ่ายรูปค่ะ เจ้าของกระทู้เล่าเรื่องราวได้น่าติดตามมากค่ะ เขียนบ่อยๆ โพสบ่อยๆนะค จะมาตามดูเรื่อยๆค่ะ จากคุณ : y_ariesgirl - [ 2 ม.ค. 52 21:15:38 ]

ความคิดเห็นที่ 93 ขอบคุณหลายๆท่านที่แวะมาแชร์เรื่องราวกันนะคะ โดยเฉพาะเรื่องเล่าของคุณ Mr. Forever  ..แบบนี้สิ ถึงจะเรียกว่าคนโรแมนติกตัวจริง ^_____^ ขอบคุณภาพจากหลายๆท่านที่มาร่วมแจมกันด้วยนะคะ (ฟ้าของคุณ XOOMER เป็น "ฟ้า" จริงๆค่ะ) มาบอกอีกทีว่าดีใจจริงๆ ที่กระทู้นี้ทำให้ใครหลายคนนึกอยากถ่ายภาพด้วย"ความรู้สึก"อีกครั้ง.. จากคุณ : nothing in the 'AIR' - [ 2 ม.ค. 52 21:58:40 ]

ความคิดเห็นที่ 94 ถ่ายภาพเพราะพอใจถ่าย ไม่ค่อยชอบที่คนอื่นเรียกมาถ่ายตรงนั้นให้หน่อยถ่ายตรงนี้ให้หน่อย แถมกำชับด้วยว่าถ่ายให้สวยๆนะ   บางทีออกคำสั่ง "อัดมาให้ด้วย" เราถ่ายเพราะใจรัก   เพื่อนบางคนบอกว่ามันหยิ่งอวดว่ามีกล้องตัวใหญ่ เรียกให้ถ่ายทำเป็นไม่ได้ยิน   บางคนก็เหน็บ "คนมีไม่ถ่าย ไปถ่ายหมา ถ่ายแมว อยู่ได้" ตอนเราเก็บหอมรอมริบซื้อกล้อง มีใครช่วยเราซักบาทไหม (เคยคิดนะ) ถ้าเป็นการรับจ้างก็อีกเรื่อง คงบ่นไม่ได้ แต่เราถ่ายเพราะใจรัก    รักที่จะถ่าย   บางครั้งก็หูทวนลมกับคำถามว่าถ่ายไปทำไม ถ่ายแล้วได้อะไร  ไม่มีเวลาอธิบาย หรืออธิบายไปก็คงไม่เข้าใจ  ถ้าไม่ใช่คนหลังกล้อง การท่องเที่ยวไปในที่ต่างๆ กับกล้องตัวเก่ง ค่อยๆเดิน ค่อยๆมอง หามุมที่เราคิดว่าสวยงาม น่าจดจำ  แล้วบันทึกมันไว้   กับการที่รีบๆเดินๆๆๆ  ไปจนสุดทาง แล้วบอกว่าไม่เห็นจะมีอะไร มันต่างกันมาก บางครั้งเพียงดอกหญ้าข้างทาง ก็สร้างความทรงจำที่ดีให้เราได้ จากคุณ : นกหรรษา - [ 3 ม.ค. 52 10:13:54 ]

ความคิดเห็นที่ 95 เมื่อคิดย้อนสู่อดีตที่เคยใช้กล้องถ่ายภาพที่ใช้ฟิล์ม 126 บ้าง 110 บ้าง กว่าจะเก็บเงินซื้อกล้องที่ใช้ฟิล์ม 135 ก็ใช้เวลาค่อนข้างนาน ขณะนั้นก็ FE,FM2 (ราคาปานกลาง ขออภัยที่ไม่ได้กล่าวถึงค่ายอื่น เช่น AE1, MX เป็นต้น)แล้วก็สารพัดเลนส์ ไม่ว่าจะเป็น Zoom 35 -105 Telephoto 200, Reflex Mirror 500 Wide 28 Normal F/1.2 Macro และ Accessory ต่างๆ ไม่ว่าจะเป็น UV Filter, Polarize Filter, Close Up แฟลช ที่ไกด์นัมเบอร์สูงๆ (เปลืองถ่านมาก) หมดค่าล้างฟิล์มไปก็มาก ไม่ว่าฟิล์มสี ขาว-ดำ (ถ่ายภาพเอกรงค์ : ไตรรงค์ คือ 3 สี) ฟิล์มสไลด์สี-ขาวดำ ลงทุนไปเรียนตั้งแต่ผสมน้ำยา F5 โหลดฟิล์ม ล้างฟิล์ม อัดภาพ ล้างภาพ ฯลฯ แล้วค่าตำรับตำรา(ตอนั้นจะมีตำราของโกดัก อิสแมน)และนิตยสารอีกจิปาถะ น้องใหม่มาแรงตอนนั้นก็ โฟโตแอนด์กราฟโฟ มีคุณสงคราม โพธิ์วิลัย(ขออภัยหากจำนามสกุลผิด) คิดว่าหากมีเงินมากๆ ก็จะพเนจรถ่ายรูปไปเรื่อย อยากถ่ายภาพที่มีความเปลี่ยนแปลง เช่น ท้องฟ้ายามเช้า สาย บ่าย เย็น ค่ำ ฯลฯ แต่ทั้งหมดนั้นต้องใช้เงินมาก อยากหวนคืนกลับยุคนั้นด้วยกล้องดิจิตอลจัง แต่ก็มีอุปสรรคอันใหญ่หลวง แม้จะใช้เงินไม่มากไม่ต้องใช้เงินในการซื้อ-ล้างฟิล์มก็ตาม ก็คือวัยที่ล่วงมามากแล้ว และภาระการงาน และที่สำคัญคือไม่ใช่ตัวคนเดียวอีกแล้ว นึกจะไปใหนมาใหนดังเช่นคนโสด ก็ไม่ได้ แต่ก็ได้ข้อคิดข้อธรรมะจากการถ่ายภาพ เช่นกัน อยากเป็นเด็กยุคนี้จัง จากคุณ : สุพจน์ - [ 3 ม.ค. 52 11:00:03 A:192.168.0.17 X:202.6.107.56, 202.6.107.51 ]

ความคิดเห็นที่ 96 ........สนใจเรื่องถ่ายรูปครั้งแรกเพราะพ่อ จากนั้นก็กดๆ ถ่ายๆ ทั้งฟิล์ม ทั้งดิจิตอลรุ่นที่ใช้แผ่นฟลอปปีเก็บภาพ (ไม่รู้มีใครจำมันได้ไหม โซนีมาวิกา ฟลอปปีดิสก์แผ่นนึงเซฟได้ 15 ภาพ ) สวยไม่สวยไม่สน คอมโพฯ เป็นไงก็ไม่รู้จัก รู้แค่ว่า สิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้า กำลังจะกลายเป็นอดีต ถ้าอยากหยุดเวลาและความหอมหวานของความทรงจำ---ให้ถ่ายรูปไว้ซะ ตอนนั้นคิดแค่นั้นจริงๆ จากคุณ : แพนด้ามหาภัย - [ 3 ม.ค. 52 12:50:02 ]

ความคิดเห็นที่ 97 มาซื้อกล้องของตัวเองครั้งแรกก็ตอน Fuji 5500 ขอสารภาพอย่างไม่อายว่า ซื้อเพราะเห็นภาพของ log in "กำปงพิราเทวี" สวยมาก ก็เลยอยากได้กล้องรุ่นนี้บ้าง (มาพบความจริงหลังจากนั้นว่า ซื้อไปก็ถ่ายไม่สวยและหน้าตาไม่ดีเท่าหม่อมป้าหรอกย่ะ เอิ๊กๆ) จากคุณ : แพนด้ามหาภัย - [ 3 ม.ค. 52 12:52:08 ]

ความคิดเห็นที่ 98 ตอนนี้กล้องก็เปลี่ยนไปตามสภาพการใช้และอายุการใช้งาน เพื่อนฝูงและผู้คนก็เปลี่ยนไปตามชะตาชีวิตของใครของมัน แต่ก็ยังชอบถ่ายรูปค่ะ และยังไม่รู้ว่าจะมีจุดสิ้นสุดยังไง ^^ บอกตัวเองได้อย่างเต็มปากว่า การถ่ายรูปมากๆ จากคุณ : แพนด้ามหาภัย - [ 3 ม.ค. 52 12:57:56 ]

ความคิดเห็นที่ 99 ถึงใครคนหนึ่งคนนั้นจะไม่อยู่อีกฝั่งของกล้องถ่ายรูปฉันแล้ว แต่ก็จะยังถ่ายภาพต่อไป และต่อไป และต่อไป จากคุณ : แพนด้ามหาภัย - [ 3 ม.ค. 52 13:03:01 ]

ความคิดเห็นที่ 100 สวัสดีปีใหม่ค่ะ จากคุณ : แพนด้ามหาภัย - [ 3 ม.ค. 52 13:04:10 ]

ความคิดเห็นที่ 101 อารมณ์ กับความรู้สึกของคนที่ใช้กล้องริโก้ มันจะคล้ายๆ กัน จนเกือบเหมือนกันหมดแล้วนะเนี่ย อารมณ์ของคนขี้เหงา จากคุณ : ไม่ประสงค์จะออกตังค์ - [ 3 ม.ค. 52 15:34:52 ]

ความคิดเห็นที่ 102 ตอนเป็นเด็กประถม เคยได้กล้องตัวเล็ก ๆ เป็นของขวัญ เป็นแบบที่ต้องเอานิ้วผลักฟิล์มให้เลื่อนไปทีละภาพ ถ่ายเล่น ๆ ไม่ได้ล้างอัด เพราะไม่มีเงิน แหะ แหะ ตอนเรียนมหาฯลัย อยากจะเรียนคณะนิเทศน์/วารสาร เพราะอยากเรียนถ่ายรูป แต่ ent ติดคณะอื่น ... ความฝันเลยต้องถูกเก็บไปก่อน ระหว่างนั้นชอบไปเดินดูราคากล้องในห้างบ่อย ๆ กะว่าทำงานแล้วจะเก็บเงินซื้อซักตัว แต่พอจบแล้วทำงานแล้ว ราคากล้องฟิล์มสมัยก่อนแพงมาก ไหนจะค่าล้างอัดอีก ... ความฝันเลยยังถูกเก็บอยู่ที่เดิม ยุคของกล้องดิจิตอลเริ่มเข้ามา มีหนุ่มมาจีบ พอจับทางได้ว่าเราชอบถ่ายรูปเลยซื้อกล้องดิจิตอลให้เป็นคอมแพค kodak ความละเอียด 2.1 พิกเซล ... ความฝันเริ่มก่อตัว จนวันนึงในปี 2549 ได้เข้ามาเจอ pantip ได้เข้ามาอ่านห้องกล้อง เลยตัดสินใจสานต่อความฝัน ซื้อ S5600 มา และใช้มาถึงทุกวันนี้ คิดอยู่บ่อย ๆ ว่าอยากจะเปลี่ยนเป็น Dslr แต่พออ่าน คคห.ที่ 21 ของ จขกท เราได้คำตอบให้ตัวเองแล้วค่ะ จากคุณ : ระแนงไม้ - [ 3 ม.ค. 52 17:38:46 ]

ความคิดเห็นที่ 103 เป็นของขวัญปีใหม่ที่แสนวิเศษครับ ชอบการเล่าเรื่องของ จขกท มากมาย จขกท ก็มีทั้งความสามารถและพรสวรรค์ในการเก็บภาพได้สวย คงเป็นแรงบันดาลใจให้อีกหลายๆ คนที่ยังลังเลกับการเป็นคนหลังกล้อง ได้เข้ามาเป็นอย่างเต็มตัว สำหรับเรา รู้ดีว่ามีจุดเริ่มต้นในการถ่ายภาพมาอย่างไร ..เริ่มที่ไหน แต่ก็ยังไม่รู้ว่าจะจบลงอย่างไร จากคุณ : paengmun - [ 3 ม.ค. 52 23:13:34 ]

ความคิดเห็นที่ 104 มีคนบอกว่ากระบี่อยู่ที่ใจ.... แต่วันนี้คุณทำให้ฉันคิดได้ว่า   ถึงมีกระบี่ดี...แต่ถ้าไม่มี "ใจ"...เพลงกระบี่ที่แกว่งไกว  ก็ไร้ความหมาย  ไร้พลัง.. จริงมั้ยคะ จากคุณ : หัวใจข้างซ้าย พวงมาลัยข้างขวา - [ 3 ม.ค. 52 23:32:38 ]

ความคิดเห็นที่ 105 เริ่มเพราะพี่ๆที่ชมรมแมร่งถือกล้องทุกคน คุยกันภาษากล้องๆจนผมฟังไม่รู้เรื่อง รู้ตัวอีกทีก้อมีกล้องเปนของตัวเองแล้ว...ทีนี้ฟังพี่ๆพูดรู้เรื่อง...แต่เงินก้อร่อยหรอไปตามๆกัน จากคุณ : Like_a_Heaven - [ 4 ม.ค. 52 00:55:09 ]

ความคิดเห็นที่ 106 ไม่อยากให้เด็กๆ เห็นการถือกล้องเป็นแฟชั่น ตราบใดที่ยังคงต้องแบบมือขอสตางค์พ่อแม่อยู่ ^ ^ ^ เห็นด้วยมาก ๆ เลยค่ะ หลาย ๆ คนใช้กล้องใหญ่ ๆ เพราะคิดว่ามันเท่ เป็นแฟชั่นเท่านั้นเอง เคยมีคนบอกด้วยซ้ำว่า "DSLR ก็เหมือนใบผ่านทางแหละ จะได้อภิสิทธิ์แบบที่คนใช้กล้องเล็กไม่ได้รับ ..." เห็นบางสถานการณ์แล้วจริงค่ะ คนใช้กล้องใหญ่ถูกนับถือ ยกย่องว่าเป็นคน "ถ่ายรูปเก่ง" ทั้ง ๆ ที่ที่จริงอาจไม่มีอะไรเลยก็ได้ -_- จากคุณ : เพนกวินน้อยลอยน้ำ - [ 4 ม.ค. 52 04:49:38 ]

ความคิดเห็นที่ 107 เห็นด้วยกับ คุณ เพนกวินน้อยลอยน้ำ ครับ คนใกล้ตัวผมไปซื้อกล้องDSLRมา ผมถาม ใช้เป็นรึกล้องแบบนี้ ต้องมีความเข้าใจเรื่องการถ่ายภาพนะ รู้จักมั้ย เรื่องรูรับแสง สปีดชัดเตอร์ เค้าบอกไม่ยากหรอก มี mode auto -_-" จากคุณ : สีเขียวจัดชิดขวา - [ 4 ม.ค. 52 10:38:47 ]

ความคิดเห็นที่ 108 ผมไม่รู้ว่าเริ่มชอบการถ่ายรูปเมื่อไหร่ แต่รู้ว่าตอนนี้มีความสุขมากที่ได้ หยิบกล้อง จับกล่อง แล้วกดชัตเตอร์ เพื่อพัตนา ฝีมือ และ ไม่อายที่จะโพสรูปให้คนอื่นมาวิจารณ์ เพื่อปรับปรุงตัวเอง ขอเป็นกำลังใจเพื่อนที่ยังถ่ายรูปไม่เก่งนะครับ สู้ๆๆๆๆ สวัสดีปีใหม่ครับ จากคุณ : jobangpa (jobangpa) - [ 4 ม.ค. 52 14:02:06 ]

ความคิดเห็นที่ 109 ไม่เคยรู้สึกตัวเช่นกันว่าเริ่มชอบถ่ายภาพตอนไหน ที่บ้านไม่ได้ร่ำรวยอะไรมาก พ่อเป็นครูที่บ้านนอกคนนึง สมัยก่อนตอนเด็กๆยังไม่มีใครมีกล้อง ต้องไปจ้างร้านเขามาถ่ายให้ที่บ้าน รู้สึกตื่นเต้นและพิศวงกับการได้มาของรูป มีรูปตอนเด็กๆแค่ 3-4 ใบ นั่งดูไม่มีเบื่อ จนเข้ามัธยม ที่บ้านซื้อกล้องฟิล์ม ถ่ายไปแต่ต้องรอเป็นเดือนกว่าจะได้ล้างไม่มีตังค์ แต่พอมาเรียนมหาลัย ได้ไปเที่ยวภูกระดึง ชอบมาก เป็นการไปเที่ยวด้วยตัวเองครั้งแรก รู้สึกว่าอยากมีกล้องเป็นของตัวเอง เพราะตอนขึ้นไปครั้งแรกเพื่อนเอากล้องฟิล์มเล็กๆไป ใครๆก็อยากแต่ถ่ายรูปคน แต่เราอยากถ่ายท้องฟ้า ต้นสน ดอกไม้ ถ่ายทีไรโดนเพื่อนว่าทุกที ไปภูกระดึงครั้งที่สอง ก็ยังไม่มีกล้องเป็นของตัวเอง แต่ไปกับเพื่อนที่ชอบถ่ายรูปแนวเดียวกัน หมดฟิล์มไปสองม้วน ไม่มีรูปคนเลย ครั้งที่ 3 - 6 มีกล้องNikon มาเป็นของตัว แต่เก็บเงินซื้อได้แค่ Compact digital สมัยนั้น DSLR ยังแพงมาก นับแต่มีกล้องเป็นของตัวเอง ทุกครั้งที่ได้กดชัตเตอร์ รู้สึกถึงความสุข และหัวใจที่เบาสบาย ลอยไปไกล ...ณ ปัจจุบันนี้ ไอ่เพื่อนที่ชอบด่าเราว่า ถ่ายทำไม ท้องฟ้า ดอกไม้ แมลง มันก็มาแอบขโมยรูปเราไปเป็นประจำ ตอนนี้ก็มีความสุขกับการเดินทางเข้าสู่ ถนน DSLR ไม่เคยรู้สึกเหนื่อย หรือ ท้อที่จะฝึกถ่ายรูป และแม้เงินเดือนจะน้อยนิดแค่ไหน ก็จะพยายามเก็บหอมรอมริบไว้ซื้อเลนส์ที่ตัวเองอยากได้ ....มันคงไม่มีวันจบ สำหรับ            ความสุขกับการถ่ายภาพ                                 ตราบใดที่ยังหายใจอยู่ แก้ไขเมื่อ 04 ม.ค. 52 15:56:51 จากคุณ : Sugarbean - [ 4 ม.ค. 52 15:55:47 ]

ความคิดเห็นที่ 110 ชอบถ่ายรูปเพราะ การถ่ายรูปทำให้มองความสวยงามมากกว่าที่เคยมองค่ะ จากคุณ : Bee1st - [ 4 ม.ค. 52 19:14:23 ]

ความคิดเห็นที่ 111 ซึ้งงงงงงมากกครับ จากคุณ : badluck - [ 4 ม.ค. 52 20:48:21 ]

ความคิดเห็นที่ 112 เราเป็นคนนึงที่ชอบถ่ายภาพ ทุกภาพจะสวยงาม จากความรู้สึกที่เรามี ความสุข...... ในสิ่งที่รัก นั่นคือสิ่งที่เราต้องการ.... ใช่มั๊ยคะ? จากคุณ : หิรัญญิการ์ - [ 4 ม.ค. 52 22:08:01 A:114.128.30.78 X: ]

ความคิดเห็นที่ 113 เข้ามาดู ... เข้ามาอ่าน ... จากคุณ : D_YONG - [ 5 ม.ค. 52 09:54:53 ]

ความคิดเห็นที่ 114 ซึ้ง .......จริงๆ จากคุณ : ต้อม ตื่นตูม - [ 6 ม.ค. 52 10:13:32 ]

ความคิดเห็นที่ 115 มีคนผ่านมาใจดี แปะลิ้งค์ทู้นี้ให้ที่บล๊อค แวะมาอ่านแล้ว นอกจากไม่เสียใจที่ได้อ่าน ยังรู้สึกอิ่มเอมมากมายค่ะ แปลกที่อ่านข้อความของ จขท. ทุกประโยค มองภาพของ จขท. ทุกภาพ แล้วรู้สึกเหมือนน้ำตาซึม ๆ ขึ้นมา เหมือนมีใครบอกเรื่องราวที่เราควรจะเข้าใจ แต่ยังสับสนอยู่ ขอบคุณนะคะ จุดมุ่งหมายชัดเจนขึ้นมามากมาย และภาพของคุณ บอกเล่าเรื่องราวได้ประทับใจเหลือเกิน จากคุณ : maru (maru) - [ 15 ม.ค. 52 15:45:04 ]