ความคิดเห็นที่ 1 ผมเคยเดินทางผ่านเข้าออกมาเลเซียอยู่หลายครั้ง แต่ไม่เคยได้มีโอกาสถ่ายภาพอย่างจริงจัง ครั้งสุดท้ายที่ผมเข้าไปในมาเลเซียคือเมื่อ 3 ปีก่อน ตอนนั้นเป็นการนั่งรถโดยสารระหว่างประเทศ หาดใหญ่ – สิงคโปร์ ซึ่งต้องวิ่งผ่านจุดเหนือสุดจนจรดใต้สุดของมาเลเซียแล้วข้ามต่อไปยังสิงคโปร์ น่าเสียดายว่าสมัยนั้นผมยังไม่มีกล้องถ่ายรูปน่ะ แผนการเดินทางคร่าวๆ ของผมในครั้งนี้คือเส้นทาง Penang – Cameron Highlands – Kuala Lumpur – Melaka แก้ไขเมื่อ 10 ม.ค. 52 00:52:18 จากคุณ : Filmlandscape - [ 10 ม.ค. 52 00:19:06 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ครั้งนี้ผมเลือกใช้บริการของการรถไฟ เป็นรถด่วนประเภทตู้นอน สายระหว่างประเทศ กรุงเทพฯ - Butterworth เพราะดูแล้วน่าจะสะดวกสบายกว่าทางรถยนต์เพราะไม่ต้องคอยเปลี่ยนรถหลายต่อ แม้ว่ามันจะใช้เวลาเดินทางนานเอาเรื่องอยู่ มีเที่ยวรถให้บริการทุกวันและเวลาเดียวคือ 14.45 น. (ออกจริงบ่ายสาม) ไปถึง Butterworth ประมาณบ่ายโมงของอีกวันหนึ่ง (ตามเวลาท้องถิ่น เวลาในมาเลเซียเร็วกว่าเมืองไทย 1 ชั่วโมง, GMT+8) ผมซื้อตั๋วขาไปเพียงเที่ยวเดียว ส่วนขากลับนั้นยังไม่ได้วางแผนว่าจะกลับวิธีไหน ครั้งล่าสุดที่ผมนั่งรถไฟคือเมื่อประมาณสี่เดือนที่แล้ว เป็นรถไฟสายท้องถิ่นใน Mumbai, India จำได้ว่าตอนสมัยเรียนมหาวิทยาลัยผมนั่งรถไฟบ่อยมาก เพราะบ้านของพ่อกับแม่อยู่ต่างจังหวัด เวลาจะกลับบ้านหรือเข้ากรุงเทพฯ ก็อาศัยรถไฟนี่แหละเพราะราคาถูกเหมาะกับนักศึกษาจนๆ อย่างผม แต่หลังจากเรียนจบแล้วก็แทบไม่ได้ใช้บริการอีก เพราะรู้สึกว่ารถไฟไทยไม่มีการพัฒนาในทางที่ดีขึ้นเลย(ถึงตอนนี้จะเริ่มเปลี่ยนแปลงเป็นระบบรางคู่ ที่น่าจะทำตั้งแต่เมื่อห้าสิบปีก่อน) จะมองในแง่ดีว่าเป็นการรักษาความคลาสสิกของรถไฟไทยก็ไม่ได้ด้วย ยิ่งได้เห็นข่าวว่ารถไฟของเวียดนามเปลี่ยนแปลงไปใช้รุ่นใหม่ (ซึ่งก็เปลี่ยนมาหลายรอบแล้ว) เมื่อสองเดือนก่อน ก็ได้แต่หวังว่าจะได้เห็นความเปลี่ยนแปลงอย่างนั้นบ้าง ก่อนที่จะแก่ตายกันไปเสียก่อน     แก้ไขเมื่อ 10 ม.ค. 52 00:20:44 จากคุณ : Filmlandscape - [ 10 ม.ค. 52 00:20:16 ]

ความคิดเห็นที่ 3 มันเป็นการเดินทางข้ามวันที่ต้องใช้เวลาอยู่บนรถไฟราว 20 ชั่วโมง ซึ่งถ้าคุณไม่ใช่คนที่เอาแต่งีบหลับตลอดการเดินทาง คุณก็อาจจะหาความเพลิดเพลินเล็กๆ น้อยๆ ระหว่างการเดินทางด้วยการเฝ้ามองทิวทัศน์สองข้างทางที่แสงสีของท้องฟ้าเปลี่ยนแปลงไปตามการเคลื่อนที่ของดวงอาทิตย์ กับมีเครื่องเล่น Mp3ไว้แนบหู อาจจะนั่งเหยียดขาบ้างนิดหน่อยถ้าเบาะตรงหน้าคุณว่างน่ะ สำหรับผมแค่นี้ก็พอแล้วสำหรับการทิ้งความวุ่นวายของเมืองใหญ่ไว้ชั่วคราว หรือไม่งั้นก็คอยสังเกตภาพของผู้คนที่ขึ้นลงอยู่ตามสถานีต่างๆ ที่มีให้เห็นบ่อยๆ ผมสนุกไปได้เรื่อยๆ กับการนั่งเดาว่าผู้โดยสารคนนั้นคนนี้มาจากประเทศไหนกันบ้าง คือเนื่องจากตอนนั้นสนามบินในบ้านเรามันใช้การไม่ได้ บนรถไฟสายระหว่างประเทศก็จะมีชาวต่างชาติมาใช้บริการเยอะมากๆ เพื่อเดินทางออกจากประเทศไทยต่อไปยังสนามบินใน Kuala Lumpur หรือสิงคโปร์เป็นที่วุ่นวายมาก แต่ละคนก็เล่าแลกเปลี่ยนประสบการณ์ถึงความทุลักทุเลที่ได้ประสบพบเจอมา ผมก็สนุกไปกับการที่ได้ยินเรื่องเหล่านี้มาเข้าหูแม้ว่ามันจะเป็นเรื่องที่เลวร้ายสำหรับการท่องเที่ยวก็ตาม แก้ไขเมื่อ 10 ม.ค. 52 00:54:42 จากคุณ : Filmlandscape - [ 10 ม.ค. 52 00:22:28 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ที่นั่งในรถไฟเป็นแบบนั่งหันหน้าเข้าหากัน คงเป็นเรื่องดีถ้าหากมีเพื่อนร่วมทางที่คุยกันได้ถูกคอเดินทางไปด้วยกัน ผมใช้เวลาว่างที่มีอย่างเหลือเฟือคุยกับผู้โดยสารละแวกที่นั่งใกล้เคียง มีคุณอาท่านหนึ่งซึ่งอาศัยอยู่ที่ อ.เบตงมาหลายสิบปี ทุกวันนี้คุณอากลับเข้าบ้านโดยมาลงที่หาดใหญ่แล้วต่อรถออกทางด่าน อ.สะเดา เข้ามาเลเซีย แล้วจึงวกกลับเข้าประเทศไทยทางด่าน อ. เบตง ไม่ต้องถามว่าผมรู้สึกแย่แค่ไหนเมื่อได้ยินเรื่องแบบนี้ ผมยังจำได้ชัดเจนว่าสมัยเมื่อสิบปีก่อน ผมเคยเดินทางท่องเที่ยวคนเดียวในละแวกสามจังหวัดภาคใต้อย่างสบายใจ ผมเคยนั่งรถโดยสารจากตัวเมืองยะลาไปถึง อ.เบตงบนเส้นทางที่ผมประทับใจในความสวยงามของผืนป่าและทิวเขาสลับเหมือนทิวทัศน์ในเมืองเหนือแถวเชียงใหม่ เชียงรายช่วงหน้าฝนอย่างไรอย่างนั้นเลย เราคุยกันหลายชั่วโมงเกี่ยวกับความคิดเห็นที่มีต่อปัญหาภาคใต้ การเมือง ความแตกต่างทางความคิดและวัฒนธรรม คุณภาพชีวิตของผู้คน พวกเราเชื่อว่าหน่วยงานที่เกี่ยวข้องทุกฝ่ายทราบดีอยู่แล้วว่าปัญหาคืออะไร (ถ้าป่านนี้ยังไม่รู้ก็แย่แล้วล่ะ) แต่ไม่มีใครรู้ว่ามันจะจบลงเมื่อไหร่ น่าเศร้าที่ในตอนท้ายผมก็ไม่รู้ว่าตัวเองจะสามารถทำอะไรที่ดีไปกว่าการนั่งเฉยๆ รับฟังข่าวสารร้ายๆ ทางโทรทัศน์ตลอดห้าปีที่ผ่านมา ผมไม่กล้าแม้แต่จะพูดกับคุณอาท่านนั้นว่า “สักวันหนึ่งมันคงจะดีกว่าที่เป็นอยู่ตอนนี้” จากคุณ : Filmlandscape - [ 10 ม.ค. 52 00:23:24 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ผมมาถึงสถานี Butterworth ประมาณบ่ายโมงครึ่ง ตัวสถานีนั้นใกล้กันกับท่าเรือข้ามฟากไปเกาะปีนังแค่ไม่กี่ร้อยเมตร ละแวกเดียวกันนั้นมีท่ารถโดยสารสำหรับต่อไปยังเมืองต่างๆ ในมาเลเซีย ผมเดินเข้าไปสอบถามเวลาเดินรถจาก Butterworth ถึง Cameron Highlands พบว่ามีรอบเวลาบ่ายสองโมง ผมซื้อตั๋วทันทีกะว่าคืนนี้คงจะได้นอนพักผ่อนเต็มที่พร้อมกับสัมผัสอากาศเย็นๆ ที่รายล้อมไปด้วยไร่ชาสีเขียวขจี รถโดยสารในมาเลเซียส่วนใหญ่เป็นรถที่เรียกว่า VIP 36 ที่นั่ง แต่ก็จะมีรถที่คุณภาพเหนือไปกว่านั้นอีก เรียกว่า Super VIP 24 ที่นั่ง คือจะมีที่นั่งหนึ่งแถวเป็นที่นั่งเดี่ยวเหมาะสำหรับคนที่ไม่ชอบนั่งข้างคนแปลกหน้า จาก Butterworth ถึง Cameron Highlands ใช้เวลาเดินทางประมาณ 4 ชั่วโมงเศษ (คนขายตั๋วบอกไว้ว่า 3 ชั่วโมง) เส้นทางหลังจากผ่านเมือง Ipoh ไปแล้ว จะเป็นเส้นทางบนเขาไปตลอดจนถึงปลายทาง สภาพทิวทัศน์ช่วงนี้คล้ายกับเส้นทางขึ้นดอยอินทนนท์น่ะ ช่วงบ่ายๆ เย็นๆ จะมีหมอกปกคลุมเส้นทางหนาเอาเรื่องอยู่ จากคุณ : Filmlandscape - [ 10 ม.ค. 52 00:24:10 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ระหว่างที่ใกล้จะถึงปลายทาง รถจะขับผ่านชุมชนหลายแห่งที่ประกอบไปด้วยแปลงเกษตร บ้านพักอาศัย ตลาด และโรงแรมตากอากาศจำนวนมาก ผมรู้สึกผิดหวังไม่น้อยที่เห็นโรงแรมหลายแห่งถูกสร้างขึ้นมาเป็นตึกสูง ตั้งโด่อยู่กลางหุบเขา บางแห่งก็ลงทุนระเบิดภูเขาแล้วปรับพื้นผิวให้กลายเป็นที่ราบเพื่อสะดวกในการสร้างอาคาร ดูเหมือนว่าผมจะมาถึง Cameron Highlands ช้าเกินกว่าสิ่งที่เรียกว่าความเจริญทางวัตถุ รถโดยสารมาถึงปลายทางที่ Tanah Rata ประมาณหกโมงเย็นเศษ อากาศค่อนข้างเย็น แต่ก็ไม่ได้หนักหนาอะไร ปรากฏว่าการหาห้องพักในย่านนี้ค่อนข้างจำกัดอยู่ ผมเดินวนอยู่หลายที่กว่าจะหาได้ในที่สุด ผมขอแนะนำสำหรับท่านที่คิดจะมาเที่ยว Cameron Highlands กรณีที่สะดวกคือให้ลองมาหาที่พักใน Brinchang ซึ่งเป็นชุมชนขนาดใหญ่ที่อยู่ห่างจากท่ารถโดยสารใน Tanah Rata ประมาณ 5 กม. คือถ้าคุณนั่งรถมาจาก Ipoh หรือ Butterworth ยังไงก็ต้องผ่าน Brinchang ก่อนแน่ครับ ผมเข้าใจว่านักท่องเที่ยวส่วนใหญ่น่าจะพักกันที่ Brinchang เพราะที่นั่นจะมีร้านอาหาร ตลาดผักผลไม้และโรงแรมที่มีอยู่เยอะมากๆ เยอะจนไม่น่าเชื่อว่ามันจะแห่มาสร้างอะไรกันมากมายกลางหุบเขาแบบนี้ ภาพประกอบเป็นบรรยากาศยามเช้าตรู่บนถนนกลางเมือง Tanah Rata แก้ไขเมื่อ 10 ม.ค. 52 09:20:49 จากคุณ : Filmlandscape - [ 10 ม.ค. 52 00:24:48 ]

ความคิดเห็นที่ 7 หลังจากหาที่พักได้แล้วผมออกมาเดินหาอาหารมื้อแรกของวัน คือตั้งแต่เช้าผมยังไม่ได้กินข้าวเลย แล้วตอนนี้มันก็เกือบสามทุ่มแล้ว ไอ้เรื่องอดข้าวเป็นค่อนวันมักจะเกิดกับผมเสมอในวันแรกๆ ของการเดินทาง จำได้ว่ามื้อนั้นผมทาน Tandoori Set (อาหารอินเดีย) แล้วตามด้วย Laksa (บะหมี่) อีกหนึ่งชามใหญ่ จากนั้นก็เดินหาซื้อช็อกโกแลตมากินอีกหนึ่งแท่ง ผมตระเวนหยิบฉวยแผนที่และคู่มือนำเที่ยว Cameron Highlands ที่มีแจกฟรีอยู่ทั่วไป รูปแบบการท่องเที่ยวหลักๆ ของที่นี่คือการเดินไปตามเส้นทางต่างๆ นับสิบเส้นทางผ่านทั้งป่าโปร่ง แปลงเกษตร ไร่ชา หรือขึ้นไปตามยอดเขาที่สูงกว่าสองกิโลเมตรเหนือระดับน้ำทะเล ผมประมาณคร่าวๆ ว่าถ้าจะท่องเที่ยวให้ทั่วแล้วน่าจะมีเวลาไม่น้อยกว่าสามวัน แถมถ้าตั้งใจมาถ่ายภาพอย่างจริงจังก็น่าจะมีเวลาอยู่ที่นี่สักหนึ่งอาทิตย์   ภาพประกอบเป็นชุมชนใน Tanah Rata ยามเช้า ตึกที่เรียงเป็นแถวๆ ทางตอนล่างของภาพคือโรงเรียนและอาคารที่ทำการของรัฐน่ะ พื้นที่บริเวณนี้สูงจากระดับน้ำทะเลราวหนึ่งกิโลเมตรเศษ อากาศตอนเช้าที่นี่สดชื่นมากๆ แก้ไขเมื่อ 10 ม.ค. 52 01:01:01 จากคุณ : Filmlandscape - [ 10 ม.ค. 52 00:26:18 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ผมตื่นแต่เช้าเสมอเวลาเดินทางท่องเที่ยว มันเหมือนเป็นกำไรชีวิตที่ได้เห็นแสงขอบฟ้าค่อยๆ สว่างขึ้นเรื่อยๆ เป็นช่วงเวลาที่เราจะสามารถสังเกตเห็นความเปลี่ยนแปลงของสีสันในธรรมชาติได้อย่างชัดเจน ผมถ่ายภาพนี้หลังจากลงทุนเดินขึ้นบันไดที่สูงชันเอาเรื่องอยู่ ระหว่างนั้นมีน้องๆ นักเรียนเดินผ่านมาพอดี ผมก็ชวนให้มาเข้ากล้องด้วย แต่พวกน้องๆ ก็ดูจะอายกันยกใหญ่ ไม่รู้จะอายอะไรกันนักกันหนา ผมสงสัยว่าตอนนั้นผมลืมรูดซิปกางเกงหรือเปล่าหว่า ที่เห็นเป็นตึกสีสดใสคืออพาร์ทเมนต์ของชาวบ้านท้องถิ่น ดูไปแล้วก็น่าอิจฉาคนที่ได้มีบ้านอยู่บนเขาที่มีอากาศดีตลอดทั้งปี จากคุณ : Filmlandscape - [ 10 ม.ค. 52 00:26:45 ]

ความคิดเห็นที่ 9 หลังจากเดินเล่นถึงประมาณแปดโมงเช้า ผมตัดสินใจเดินทางกลับไปปีนังเพราะหากจะท่องเที่ยวไปในป่าเขาแถบนี้ ก็ควรจะมีการเตรียมพร้อมที่ดีพอสมควร ทั้งเครื่องแต่งกาย อุปกรณ์เดินป่ากับชุดกันฝนที่ดี และที่สำคัญคือควรจะมีเวลาหลายวัน ผมตั้งใจไว้ว่าจะกลับมาอีกครั้งในโอกาสหน้า คาดว่าคงชักชวนเพื่อนๆ น้องๆ มาร่วมเดินทางด้วยกัน เพราะถ้าหากเดินหลงป่าก็จะได้ไม่เหงากันน่ะ ผมเดินมาถึงท่ารถตอนแปดโมงสี่สิบห้านาที และพบว่ารถที่จะไปปีนังนั้นกำลังจะออกในสิบห้านาที เที่ยวถัดไปก็ตอนบ่ายแก่ๆ โน่นเลย ซึ่งผมไม่อยากไปถึงปีนังเอาตอนค่ำมืดดึกดื่น ผมซื้อตั๋วแล้วรีบวิ่งกระหืดกระหอบมาเก็บข้าวของได้ทันเวลารถออกพอดี แน่นอนว่าไม่ได้ทานอาหารเช้าอีกตามเคย จากคุณ : Filmlandscape - [ 10 ม.ค. 52 00:27:31 ]

ความคิดเห็นที่ 10 การเดินทางจาก Tanah Rata ถึงปีนังด้วยรถ VIP นั้นใช้เวลาถึง 5 ชั่วโมง ผมลงรถที่สถานีขนส่งบนเกาะปีนังแล้วต่อรถแท็กซี่ป้ายดำมาลงที่ Georgetown อันที่จริงถ้าผมลงที่ท่ารถ Butterworth แล้วข้ามฝั่งด้วยเรือข้ามฟากก็จะประหยัดทั้งเงินและเวลาไปได้มาก เพราะท่าเรือของปีนังนั้นอยู่ใกล้กันกับละแวก Georgetown นั่นแหละ ค่าโดยสารเรือข้ามฟากก็แสนจะถูกแค่ 1.2 Rm (ราว 12 บาท) แถมขาออกจากเกาะไม่ต้องเสียค่าโดยสารด้วย ภาพประกอบเป็นท่าเรือของคนมีกะตังค์น่ะ จากคุณ : Filmlandscape - [ 10 ม.ค. 52 00:28:33 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ที่พักในย่าน Georgetown หาได้ทั่วไปในหลายระดับราคา เท่าที่ผมตระเวนดูอัตราค่าที่พักที่นี่จะถูกกว่าโรงแรมในสิงคโปร์ราว 20-30% ในคุณภาพที่ใกล้เคียงกัน แต่อย่าลืมดูทำเลที่ตั้งของโรงแรมด้วยนะครับ อย่างในคืนแรกผมพักย่านถนน Jin Penang ซึ่งตอนกลางคืนมันจะกลายเป็นถนนบันเทิงที่มีเสียงอึกทึกครึกโครมกันตลอดทั้งคืน กว่าที่ผมจะหลับลงได้ก็นานโขอยู่ จากคุณ : Filmlandscape - [ 10 ม.ค. 52 00:29:09 ]

ความคิดเห็นที่ 12 สภาพบ้านเรือนในย่าน Georgetown คล้ายกับย่านตึกเก่าในภูเก็ต คือเป็นอาคารเก่าก่ออิฐฉาบปูนแบบ Shino-Portuguese ทำนองแบบ East meets West นั่นแหละ แต่ขนาดของพื้นที่ชุมชนที่นี่มีขนาดใหญ่กว่าย่านเมืองเก่าในภูเก็ตมาก คล้ายกับการไปเดินตามย่านเกาะรัตนโกสินทร์น่ะ สภาพบ้านเรือน ถนนหนทางสะอาดสะอ้านดี ทางเท้าก็ออกแบบให้อำนวยความสะดวกกับคนพิการอย่างมีประสิทธิภาพ ไม่เหมือนบ้านเราที่แนวทางเดินสำหรับผู้พิการทางสายตามักจะมีตู้โทรศัพท์หรือตู้ไปรษณีย์มาตั้งขวางเอาดื้อๆ จากคุณ : Filmlandscape - [ 10 ม.ค. 52 00:29:49 ]

ความคิดเห็นที่ 13 Georgetown เป็นชุมชนเมืองที่เราสามารถสังเกตเห็นความหลากหลายทางวัฒนธรรมได้อย่างชัดเจน ความน่าสนใจของที่นี่คือสภาพของชุมชนดูเป็นของ “จริง” คือชาวบ้านร้านตลาดก็ยังคงอาศัยและทำมาค้าขายกันเป็นปกติ ผมคิดว่าสภาพชีวิตที่นี่ดูจริงมากกว่าเมืองมรดกโลกอย่างฮอยอันหรือหลวงพระบาง ซึ่งทั้งสองแห่งนั้นมันดูเป็นชุมชนเก่าที่ถูกปรับสภาพเพื่อหวังผลด้านการท่องเที่ยวอย่างออกหน้า แตกต่างจากที่นี่ซึ่งชุมชนดูเป็นธรรมชาติมากกว่าจนผมเชื่อว่าบางคนอาจจะมองว่าค่อนไปทางธรรมดาเหมือนอย่างที่พบเห็นกันได้ทั่วไปตามชุมชนเก่าในบ้านเรา ยิ่งถ้าคุณเป็นคนที่สนุกกับเดินเล่นในชุมชนเก่า พร้อมกับสังเกตดูรายละเอียดประเภทที่เรียกว่า Urban details ที่นี่ก็มีให้ดูได้อย่างเพลิดเพลิน จากคุณ : Filmlandscape - [ 10 ม.ค. 52 00:31:01 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ช่วงเย็นๆ ผมชอบไปเดินเล่นแถวย่าน Little India ด้วยความที่มันมีสีสันของอาคารแบบอินเดีย บรรยากาศของร้านรวง กับความมีเสน่ห์แบบที่ผมนึกไปถึงการเดินหลงเข้าไปในโลกกึ่งแฟนตาซีโน่นเลย ที่แน่ๆ มันทำให้ผมอยากกลับไปเที่ยวอินเดียอีกสักหน จากคุณ : Filmlandscape - [ 10 ม.ค. 52 00:32:03 ]

ความคิดเห็นที่ 15 Chinatown นี่ไม่ต้องบรรยายอะไรมาก มีพบเห็นอยู่ทั่วไป อาคารส่วนใหญ่ได้รับการดูแลรักษาดี วัดวาอารามทุกแห่งต้อนรับนักท่องเที่ยวที่ปฎิบัติตัวอย่างสำรวมและเจ้าของสถานที่มักจะยินดีให้เข้าชมสถานที่โดยสะดวก การถ่ายภาพเป็นเรื่องที่ไม่มีข้อกำหนดเข้มงวดแต่อย่างใด จากคุณ : Filmlandscape - [ 10 ม.ค. 52 00:32:33 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ผมเข้าใจว่าถ้ามาเที่ยวช่วงเทศกาลตรุษจีน ที่นี่คงคลาคล่ำไปด้วยผู้คนและเสียงประทัดดังทั่วเมือง จากคุณ : Filmlandscape - [ 10 ม.ค. 52 00:33:06 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ได้เห็นวิถีชีวิตใน Chinatown ที่นี่แล้ว เห็นทีครั้งหน้าต้องไปเที่ยวเมืองจีนบ้างแล้ว จากคุณ : Filmlandscape - [ 10 ม.ค. 52 00:33:36 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ก่อนเดินทางครั้งนี้ผมได้ไปถอยเลนส์ช่วงเทเลมาด้วย 1 ตัว หลังจากมีแค่เพียง Lens Kit ติดกล้องมาตลอดหนึ่งปี ทำให้ได้มีโอกาสถ่ายภาพในแนวที่ต่างไปจากเดิมบ้างนิดหน่อย ข้อดีอีกอย่างคือทำให้ผมมองเห็น Depth of field ได้ดีกว่าเดิม แต่ผมก็ไม่ค่อยได้เอาออกมาใช้สักเท่าไหร่เพราะขี้เกียจถอดเปลี่ยนเลนส์น่ะ แก้ไขเมื่อ 10 ม.ค. 52 01:28:53 จากคุณ : Filmlandscape - [ 10 ม.ค. 52 00:34:07 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ความหลากหลายทางศาสนาและวัฒนธรรมใน Georgetown มีความใกล้ชิดกันมากอย่างที่ผมไม่เคยพบเห็นตามชุมชนในบ้านเรา อย่างเช่นถนนบางสายภายในระยะทาง 100 เมตร เราสามารถพบเห็นได้ทั้ง วัดพุทธจีน วัดฮินดู และมัสยิดอิสลาม ตั้งอยู่เรียงรายใกล้กันแค่ไม่กี่ก้าวเดิน ห่างออกไปอีกสักหน่อยก็มีโบสถ์คริสเตียนถูกสร้างเป็นส่วนหนึ่งของชุมชน ความหลากหลายที่อยู่ใกล้กันมากนั้นทำให้ผมรู้สึกว่าเมืองและผู้คนมีความเป็นมิตรต่อทั้งผู้อาศัยและผู้คนที่มาเยือน ให้ลองนึกถึงห้องเรียนที่มีนักเรียนต่างเชื้อชาติ ศาสนา แล้วทุกคนแต่งกายด้วยชุดประจำชาติของแต่ละคน ที่สำคัญคือทุกคนเป็นเพื่อนสนิทกันทั้งหมดเลย มันคงเป็นห้องเรียนที่ไม่น่าเบื่อแน่ๆ จากคุณ : Filmlandscape - [ 10 ม.ค. 52 00:34:43 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ผมเดินผ่านมัสยิดแห่งนี้ในตอนค่ำ และถูกดึงดูดด้วยแสงสว่างกับเสียงสวดจากภายในอาคาร ผมได้รับความอนุเคราะห์อย่างดีจากผู้ดูแลสถานที่ซึ่งอนุญาตให้ผมถ่ายภาพได้ หลังจากทราบว่าผมเป็นคนไทยที่อยากได้ภาพเพื่อนำไปเผยแพร่ถึงความเป็นชุมชนที่ผู้คนมีชีวิตอยู่ร่วมกันได้ด้วยความแตกต่างทางวัฒนธรรม จากคุณ : Filmlandscape - [ 10 ม.ค. 52 00:35:29 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ผมเชื่อว่าเมื่อเราปฎิบัติตัวอย่างสุภาพและอ่อนน้อมถ่อมตนต่อเมืองที่เราไป ต่อสถานที่หรือผู้คนที่อาศัยแผ่นดินแห่งนั้นเป็นบ้าน ต่อธรรมชาติหรือสิ่งใดก็ตามที่อยู่เหนือกว่าขอบเขตการรับรู้ของเรา เราเองก็จะได้รับการปฎิบัติที่ดีกลับมาเช่นกันหรืออย่างน้อยก็อาจจะช่วยให้ประสบกับโชคร้ายลดน้อยลงไปบ้าง ผมเชื่อว่าการสื่อสารที่แท้จริงที่เชื่อมโยงระหว่างตัวเราและโลกใบนี้คือการเดินทาง คือการได้ไปสัมผัส ได้ไปรับรู้ด้วยตัวเราเอง ได้เห็นวิสัยทัศน์อันไร้ขอบเขต ด้วยการเสพสิ่งที่เรียกว่า ประสบการณ์ จากคุณ : Filmlandscape - [ 10 ม.ค. 52 00:35:59 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ผมตั้งใจถ่ายภาพนี้เป็นพิเศษเพราะอาคารแห่งนี้ถูกใช้เป็นภาพหน้าปกหนังสือ Lonely Planet ฉบับ Kuala Lumpur, Melaka & Penang (ดูภาพใน คห.3) เห็นได้ชัดว่ารถสามล้อคันนี้ถูกนำมาจัดวางเพื่อเป็นจุดถ่ายรูปสำหรับนักท่องเที่ยว ซึ่งดูๆ ไปแล้วก็น่ารักดี แต่น่าเสียดายที่ผมไม่มีโอกาสได้เข้าชมด้านใน เพราะมาถึงในช่วงเวลาปิดให้เข้าชม จากคุณ : Filmlandscape - [ 10 ม.ค. 52 00:36:39 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ผมถ่ายภาพนี้จากบริเวณท่าเรือข้ามฟากด้านฝั่ง Butterworth อาคารสูงที่เห็นกลางภาพคือตึก Komtar เป็นอาคารที่สูงที่สุดบนเกาะปีนัง สร้างมานานหลายสิบปีแล้วแต่ก็ยังรักษาสถิติด้านความสูงไว้ได้จนทุกวันนี้ จัดเป็น Landmark ที่สำคัญของปีนัง บริเวณโดยรอบด้านส่างของอาคารเป็นห้างสรรพสินค้าคล้ายกับมาบุญครองสมัยเมื่อสักสิบปีก่อนน่ะ วันนี้เป็นวันที่สองของผมในปีนัง อากาศวันนี้ไม่ดีเอาเสียเลย มีเมฆฝนปกคลุมตลอดทั้งวัน สำหรับผมมันเป็นเรื่องค่อนข้างน่าเบื่อเวลาที่ไปเที่ยวแถบชายทะเลแล้วต้องพบเห็นแต่เมฆฝนน่ะ แก้ไขเมื่อ 10 ม.ค. 52 23:40:40 จากคุณ : Filmlandscape - [ 10 ม.ค. 52 00:37:28 ]

ความคิดเห็นที่ 24 อย่างน้อยรถสามล้อที่นี่ก็มีร่มไว้ให้บริการทั้งกับผู้โดยสารและสารถี จากคุณ : Filmlandscape - [ 10 ม.ค. 52 00:38:08 ]

ความคิดเห็นที่ 25 สำหรับคนไทยอาจจะไม่ชินกับตำแหน่งที่นั่งที่ให้ผู้โดยสารเป็นเหมือนกับกันชนหน้า จากคุณ : Filmlandscape - [ 10 ม.ค. 52 00:38:45 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ผมชอบวัสดุปูพื้นถนนในย่าน Georgetown อย่างหินเทียมที่เทไปตลอดตามถนนหลายสาย ทำให้บรรยากาศของทางสัญจรดูร่วมสมัยดี จากคุณ : Filmlandscape - [ 10 ม.ค. 52 00:39:22 ]

ความคิดเห็นที่ 27 สำหรับใครที่มักจะมีความสุขกับการเสาะแสวงหาร้านอาหารดีๆ มาปีนังรับรองว่าไม่ผิดหวังเพราะมีให้เลือกเยอะมากๆ แถมสารพัดสารพันเชื้อชาติ คือเดินไปไหนก็มักจะเจอแต่ร้านอาหารน่ะ บางวันผมทานอาหารถึงห้ามื้อ คือผมเป็นคนที่เปลืองพลังงานไปกับการเดินเสียมาก แถมร้านอาหารที่ดูน่าทานก็มีอยู่ทั่วไปหมด จากคุณ : Filmlandscape - [ 10 ม.ค. 52 00:40:04 ]

ความคิดเห็นที่ 28 อันที่จริงผมถ่ายภาพไปไม่น้อย แต่หลังจากนำมาคัดแล้วก็มีภาพที่ตัวเองค่อนข้างพอใจอยู่แค่ไม่กี่ภาพ ดูท่าว่าทักษะด้านมุมมองของตัวเองไม่ได้พัฒนาไปมากกว่าเดิมสักเท่าไหร่ จากคุณ : Filmlandscape - [ 10 ม.ค. 52 00:40:43 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ผมเริ่มหมดความอดทนกับสภาพอากาศที่มีแต่เมฆฝนคลุมฟ้าตลอดทั้งวัน ตามแผนที่วางไว้แต่แรกนั้นผมกะว่าจะเดินทางต่อไปยัง Kuala Lumpur และ Melaka แต่ผมก็รู้สึกเบื่อหน่ายกับการใช้เวลาอยู่บนรถโดยสาร ในช่วงบ่ายผมมาเดินเตร็ดเตร่บริเวณท่าเรือเพื่อหาข้อมูลเกี่ยวกับการเดินทางทางน้ำ ผมได้ความรู้ใหม่ว่าสามารถเดินทางไปอินโดนีเซียจากปีนังได้ง่ายมาก ด้วยการโดยสารเรือเพื่อไปขึ้นฝั่งที่ Medan ซึ่งเป็นเมืองท่าบนเกาะสุมาตราซึ่งใช้เวลาเดินทางเพียงสี่ชั่วโมง ผมถามถึงการจองตั๋วเรือในเที่ยวเช้าวันรุ่งขึ้น แต่ก็ต้องผิดหวังเพราะเที่ยวเรือขาออกนั้นมีประมาณ 3 วันในหนึ่งอาทิตย์ ผมซึ่งไม่อยากเสียเวลารออีกหนึ่งวันจึงเปลี่ยนไปซื้อตั๋วเรือเฟอร์รี่สำหรับเดินทางไปเกาะลังกาวีแทน จากคุณ : Filmlandscape - [ 10 ม.ค. 52 00:41:25 ]

ความคิดเห็นที่ 30 เรือเฟอร์รี่จากปีนังไปเกาะลังกาวีมีให้บริการทุกวัน ใช้เวลาเดินทางประมาณสองชั่วโมงสำหรับเรือเฟอร์รี่ประเภทเรือด่วน ก่อนเดินทางผมหวังไว้ว่าอากาศที่ลังกาวีคงจะดีกว่าที่ปีนังบ้าง ผมไม่เคยทราบข้อมูลเกี่ยวกับเกาะลังกาวีมาก่อน อาศัยสอบถามเอาพอได้ความว่าถ้าจะไปหาดที่นักท่องเที่ยวนิยมไปกันก็ต้องเป็นที่ Pantai Cenang หรือที่ชาวบ้านเรียกกันว่าหาด Cenang อยู่ห่างจากท่าเรือราว 25 กิโลเมตร มีชายหาดยาวประมาณ 2 กิโลเมตร หน้าตาหาดดูคล้ายแถวเกาะสมุยน่ะ จากคุณ : Filmlandscape - [ 10 ม.ค. 52 00:42:14 ]

ความคิดเห็นที่ 31 ที่พักแรมด้านริมหาดค่อนข้างหายากและมักจะถูกจับจองไว้ล่วงหน้า สภาพของห้องพักส่วนใหญ่ปลูกสร้างกันแบบง่ายๆ ประเภทที่ออกแบบไว้สวยงามก็พอมีอยู่บ้างซึ่งก็แน่นอนว่ามีราคาสูง ระหว่างวันที่ผมไปนั้นตรงกับช่วงวันตรุษของชาวมุสลิม (ฮารีรายอ) กว่าจะหาห้องพักบริเวณใกล้หาดได้ก็เดินกันขาลาก จากคุณ : Filmlandscape - [ 10 ม.ค. 52 00:43:00 ]

ความคิดเห็นที่ 32 ผมโชคไม่ดีที่เมื่อมาถึงลังกาวีแล้วพบว่าที่นี่ฝนตกหนักกว่าที่ปีนังเสียอีก ช่วงบ่ายวันนั้นผมจึงไม่ได้ทำอะไรเลยนอกจากกินอาหารกลางวันแล้วก็นอนจนถึงบ่ายสี่โมงเย็น รอจนฝนเริ่มซาแล้วถึงได้ออกมาเดินเล่นกับถ่ายรูปบ้างนิดหน่อย การมาเที่ยวทะเลคนเดียวแล้วต้องมาเจอฝนตกฟ้าครึ้มนี่โคตรเหงาอะ แก้ไขเมื่อ 10 ม.ค. 52 00:44:38 จากคุณ : Filmlandscape - [ 10 ม.ค. 52 00:43:45 ]

ความคิดเห็นที่ 33 ผมรู้สึกว่าเกาะลังกาวีดูใหญ่เกินไปสำหรับนักเดินทางคนเดียวอย่างผม คือที่นี่ก็คงมีสถานที่ท่องเที่ยวที่น่าสนใจอยู่ไม่น้อย แต่ต้องอาศัยเช่ารถยนต์หรือไม่ก็ซื้อทัวร์ท้องถิ่นถ้าอยากจะท่องเที่ยวให้ได้ทั่วเกาะ ผมตัดสินใจว่าหากในเช้าวันรุ่งขึ้นท้องฟ้ายังคงปิดอยู่ก็คงจะต้องจรลีออกจากลังกาวีไปที่ไหนสักแห่งที่มีแสงอาทิตย์สาดส่องทะลุเมฆลงมาบ้าง จากคุณ : Filmlandscape - [ 10 ม.ค. 52 00:45:31 ]

ความคิดเห็นที่ 34 เช้าวันรุ่งขึ้นยังคงเป็นวันที่น่าเบื่อสำหรับผม อากาศดูไม่มีแนวโน้มว่าจะดีขึ้น ผมไม่มีโอกาสเห็นภาพดวงอาทิตย์ขึ้นและตกมาหลายวันแล้ว สำหรับการถ่ายภาพทิวทัศน์แล้ว การไม่มีโอกาสถ่ายภาพดวงอาทิตย์ระหว่างเวลาเช้าและค่ำเป็นเรื่องที่น่าผิดหวังอย่างมาก ผมเดินเตร็ดเตร่ในตอนเช้าพลางคิดว่าจะเดินทางต่อไปที่ไหน จนเมื่อผมหันไปเห็นแผ่นป้ายให้บริการเรือเร็วจากลังกาวีถึงเกาะหลีเป๊ะแปะอยู่ริมถนน แค่เห็นคำว่าหลีเป๊ะผมก็รู้แล้วว่าจุดหมายต่อไปคืออะไร โดยปกติเที่ยวเรือขาไปเกาะหลีเป๊ะจะมีให้บริการแค่ตอนเช้าประมาณ 9-10 โมงเช้า ช่วงบ่ายจะมีอยู่ไม่กี่แห่งที่ให้บริการ เพราะคลื่นลมฝั่งอันดามันมักจะแรงในช่วงบ่ายเรือเล็กมักจะงดให้บริการ แต่วันนั้นตรงกับวันตรุษมุสลิมเที่ยวเรือขาไปจึงเลื่อนไปเป็นเวลา 11 โมงเช้าทำให้ผมพอมีเวลาเก็บสัมภาระกับหาทานอาหารเช้าก่อนเดินทาง จากคุณ : Filmlandscape - [ 10 ม.ค. 52 00:46:06 ]

ความคิดเห็นที่ 35 เรือที่ให้บริการเป็น Speed Boat ท่าเรือนั้นอยู่ไม่ไกลจากหาด Cenang เนื่องจากเป็นการเดินทางระหว่างประเทศจึงจำเป็นต้องมีการประทับตราหนังสือเดินทางสำหรับการเดินทางขาออก หลังจากที่จ่ายค่าเดินทางแล้ว ทางเจ้าของเรือจะเป็นคนจัดการเรื่องหนังสือเดินทางให้คุณ หมายความว่าพาสปอร์ตจะห่างจากตัวคุณไปราวหนึ่งชั่วโมง ซึ่งไม่มีทางเลือก หากคุณไม่อยากให้พาสปอร์ตห่างตัวก็ให้ลองหาเรือสำหรับไปหลีเป๊ะที่ท่าเรือหลักของเกาะดูนะครับ ผมหวังว่าจะโชคดีได้พบกับอากาศเป็นใจที่หลีเป๊ะ ก่อนที่ผมจะเฉาตายไปเพราะเห็นแต่เมฆฝนสีเทามาตลอดหลายวันที่ผ่านมา แก้ไขเมื่อ 10 ม.ค. 52 08:56:00 แก้ไขเมื่อ 10 ม.ค. 52 01:37:38 แก้ไขเมื่อ 10 ม.ค. 52 00:49:00 จากคุณ : Filmlandscape - [ 10 ม.ค. 52 00:46:45 ]

ความคิดเห็นที่ 36 สำหรับภาพชุดเกาะหลีเป๊ะขอยกยอดไปเป็นกระทู้หน้านะครับ เพราะถ่ายภาพมาเยอะมากๆ ครับ ซึ่งคงจะเป็นกระทู้ที่มีแต่ภาพชาวเล ทะเล หาดทรายและท้องฟ้าเท่านั้นครับ ทุกภาพถ่ายด้วย Olympus E-510 + Lens Kit 14-42, 40-150 ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับทุกความคิดเห็นครับ พบกันใหม่ในกระทู้หน้า เกาะหลีเป๊ะครับ ปล. อ่านกระทู้เก่าๆ ของการเดินทางที่ผ่านมาของผมได้ตามข้างล่างนี้ครับ *2008 ตุลาคม – ลาวใต้: http://www.pantip.com/cafe/gallery/topic/G7194348/G7194348.html *2008 กรกฎาคม - Mumbai, อินเดีย: http://www.pantip.com/cafe/gallery/topic/G6899204/G6899204.html *2008 เมษายน - เวียดนามกลาง: http://www.pantip.com/cafe/gallery/topic/G6568244/G6568244.html *2007 ธันวาคม - หลวงพระบาง, ลาว: http://www.pantip.com/cafe/gallery/topic/G6135063/G6135063.html แก้ไขเมื่อ 10 ม.ค. 52 01:12:41 จากคุณ : Filmlandscape - [ 10 ม.ค. 52 00:47:34 ]

ความคิดเห็นที่ 37 นับ ถือ.. กด F5 มาจนจบ มาร่วมเดินทางไปด้วยครับ ยิ่งมาสรุปตอนท้ายว่าถ่ายด้วยคิททั้งหมดแล้ว สุดยอดมากจริงจริงครับ จากคุณ : คิไคน้อย (KithXII) - [ 10 ม.ค. 52 01:08:14 ]

ความคิดเห็นที่ 38 แสงสวยมากๆทุกรูปเลยครับ จากคุณ : เจ้าเมือง - [ 10 ม.ค. 52 01:27:31 ]

ความคิดเห็นที่ 39 สวยเหมือนเคยครับ... จากคุณ : eMiLe - [ 10 ม.ค. 52 07:17:28 ]

ความคิดเห็นที่ 40 นำเสนอมืออาชีพ ถ่ายละเอียด processs ชอบ จากคุณ : pomgm2000 - [ 10 ม.ค. 52 07:20:27 ]

ความคิดเห็นที่ 41 สวยจริง ๆ  เขียนก็น่าติดตาม  น่าจะทำหนังสือท่องเที่ยวขายนะครับ :P โพสต์เป็นของขวัญวันเด็กเลยนะครับเนี่ย... จากคุณ : mixz - [ 10 ม.ค. 52 07:37:07 ]

ความคิดเห็นที่ 42 สวยมากๆ มีเรื่องราวดีจริงๆ... จากคุณ : hotman_cj (hotman_cj) - [ 10 ม.ค. 52 08:15:55 ]

ความคิดเห็นที่ 43 ชอบจริงๆๆงานเเบบนี้.. จากคุณ : Photo-Engineer - [ 10 ม.ค. 52 08:33:24 ]

ความคิดเห็นที่ 44 นี่คืออีกคนหนึ่งในห้องเราที่ผมชอบงานมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ทั้งแนวคิด การนำเสนอ การเล่าเรื่อง สุดยอด ปล.เขียนหนังสือท่องเที่ยวเมื่อบอกนะครับ จะตามไปซื้อ จากคุณ : sicty - [ 10 ม.ค. 52 09:04:12 ]

ความคิดเห็นที่ 45 ไม่ธรรมดาจริง ๆ  งามมากครับ ภาพเล่าเรื่องราวได้ดีมาก ๆ จากคุณ : คนไท ใจเกินร้อย - [ 10 ม.ค. 52 09:38:31 ]

ความคิดเห็นที่ 46 ขอโพสชมก่อนครับ .. .. เด๋วค่อยไล่อ่าน .. .. .. .. แจ่มเช่นเคย ... จากคุณ : Spycam - [ 10 ม.ค. 52 09:39:45 ]

ความคิดเห็นที่ 47 แสงสวยสุดๆเลยครับ จากคุณ : openhere - [ 10 ม.ค. 52 09:40:32 ]

ความคิดเห็นที่ 48 เยียมอีกแล้ว การลำดับภาพ รายละเอียดการบรรยายข้อความประกอบ การวาง Layout ของกรอบภาพ เลือกได้เข้ากับสีสันรวมของภาพนั้นๆ ดูมีสีสันมากๆ มืออาชีพจริงๆครับ จากคุณ : lumpoo - [ 10 ม.ค. 52 10:12:43 ]

ความคิดเห็นที่ 49 ทั้งเรื่องราวและภาพถ่าย เยี่ยมอีกแล้วครับ ^_^ จากคุณ : O_root - [ 10 ม.ค. 52 10:54:21 ]

ความคิดเห็นที่ 50 ไม่มีคำบรรยายใด ๆ ที่จะบอกถึงความเยี่ยมของงานชุดนี้ได้นอกจากคำว่า "สุดยอดดดดดด" ครับท่าน แก้ไขเมื่อ 10 ม.ค. 52 11:14:44 จากคุณ : DrGunner - [ 10 ม.ค. 52 11:14:20 ]

ความคิดเห็นที่ 51 ลงชื่อเข้าชมครับ อ่านข้อความคร่าวๆพร้อมชมภาพ จบไปหนึ่งรอบ ภาพสวยงามมากครับ กำลังจะเริ่มรอบสอง(อ่านข้อความโดยละเอียด)อีกครั้ง ^^ จากคุณ : ตั่วมัก - [ 10 ม.ค. 52 11:56:25 ]

ความคิดเห็นที่ 52 ติดตามผลงานมาตลอด ชื่นชมกับผลงานที่ยอดเยี่ยมมาก ประทับใจทุกมุมมองครับ จากคุณ : schwanz (schwanz) - [ 10 ม.ค. 52 12:09:22 ]

ความคิดเห็นที่ 53 เจ๋งอีกแล้วววววว จากคุณ : s_ac114 - [ 10 ม.ค. 52 12:31:43 ]

ความคิดเห็นที่ 54 ทุกภาพสวยงามและปราณีตครับ แนวStreet นี่ผมชอบมากๆ พอๆ กับพรอตเทรทแฟชั่นเลย คคห 6 มุมภาพและการเลือกสปีดชัตเตอร์ที่กำลังดี ทำให้ภาพดูมีมูฟเม้นท์มากๆ ครับผม จากคุณ : ahced - [ 10 ม.ค. 52 12:36:32 ]

ความคิดเห็นที่ 55 งานเก๋จังครับ ชอบๆ จากคุณ : tough - [ 10 ม.ค. 52 15:33:16 ]

ความคิดเห็นที่ 56 เยี่ยม! จากคุณ : kamas - [ 10 ม.ค. 52 15:56:20 ]

ความคิดเห็นที่ 57 ...ยอดฝีมือจริงๆนึกว่ากำลังอ่านหนังสือท่องเที่ยว... จากคุณ : indyart - [ 10 ม.ค. 52 23:39:35 ]

ความคิดเห็นที่ 58 สุดยอดดดด ภาพสวยมากกก บรรยายเยี่ยม นับถือๆ จากคุณ : ทะเลลงตับ - [ 11 ม.ค. 52 00:10:56 ]

ความคิดเห็นที่ 59 เจอกันที่นี่แล้วนะครับ....ชอบครับ บรรยายได้ดีด้วย จากคุณ : art of art (artofart) - [ 11 ม.ค. 52 02:36:31 ]

ความคิดเห็นที่ 60 ผลงานยังน่าติดตามเสมอนะคร๊าบ ชอบมาก โดยเฉพาะชายหาดมาเลอ่ะสวยจัง อยากไปบ้าง จากคุณ : eawoly - [ 11 ม.ค. 52 04:58:35 ]

ความคิดเห็นที่ 61 เห็นชื่อนี้ ต้องรีบคลิก ไม่เคยผิดหวังเลยครับ ขอบคุณสำหรับภาพสวย ๆ เรื่องราวดี ๆ กระตุ้นต่อมอยากเที่ยวได้อย่างมหาศาล  :D จากคุณ : chotto - [ 11 ม.ค. 52 14:38:29 ]

ความคิดเห็นที่ 62 ขอคารวะ จากคุณ : สมัครเล่น - [ 11 ม.ค. 52 20:50:04 ]

ความคิดเห็นที่ 63 คุณคะ วันนี้ทั้งวันอิฉันไม่เป็นอันทำอะไรเลยค่ะ เฝ้าดูกระทู้คุณ อ่านช้าๆ ละเลียดซึมซับอรรถรสในการเดินทางและรูปสวยๆที่คุณนำมาเสนอ ขอบอกว่า ชอบมากกกกกกกกกกก โดยเฉพาะกระทู้มุมไบนั้น อิฉันอ่านแล้วได้กลิ่นของ"ศานตาราม" (นวนิยายเล่มใหญ่ยักษ์) อิฉันชื่นชมจรรยาบรรณในการถ่ายรูปและมุมมองของคุณมากเลยค่ะ ขออนุญาตเป็นสาวกคุณตลอดกาลนะคะ จากคุณ : นกบป (นางกอแบกเป้) - [ 12 ม.ค. 52 19:36:13 ]

ความคิดเห็นที่ 64 ตามเจ๊ นกบป เข้ามาค่ะ... ประทับใจมากๆ ทั้งภาพทั้งคำ จากคุณ : แพนด้ามหาภัย - [ 12 ม.ค. 52 22:44:20 ]

ความคิดเห็นที่ 65 สวยบาดตาจับใจจริงๆครับ จากคุณ : ปะเลอะปะเต๋อ - [ 13 ม.ค. 52 08:15:59 ]