Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com | Torakhong.org | GameRoom


    . . . . . . . . . อ ะ ไ ร คื อ . . แ น ว ท า ง ข อ ง ตั ว เ อ ง ? . . . . . . . . . . .

    .
    .
    .

    แนวทางของตัวเอง ?

    คืออะไร ?  ...  แล้วเราจะตามหา มันได้จากที่ไหน ?   แล้วมันจะสำคัญ รึเปล่า ?

    ก็คงอยู่ที่ ..  ตัวเราเองเช่นกันครับ  ..


    ผมไม่เก่งพอ ไม่เก๋าพอ  ที่จะแนะนำใครได้  แต่ก็คิดว่า พอจะเล่าเรื่องของตัวเอง

    ให้คนอื่นๆ ฟังได้

    .
    .


    ผมเป็นคนนึง ที่เชื่อมั่นในตัวเองสูง ..    แต่ก่อนที่จะรู้สึกแบบนั้นได้

    ผมต้อง " รัก "  ในสิ่งที่ตัวเองเป็นก่อน





    ตัวผมเอง เรียนจบด้าน  interior design  ที่ มอรังสิตครับ

    ซึ่ง สาขาวิชาที่ผมเรียน  อยู่ในคณะ ศิลปกรรม  ทำให้ผมต้องเรียน พื้นฐานวิชาทางศิลปะ ที่เป็น  Fine art   ทั้งหมด ตอนปี 1  

    ไม่ว่าจะ  drawing / painting / sculpture / composition / art history


    ถ้าใครที่อยู่ในแวดวงนี้ อาจจะพอทราบว่า

    ศิลปกรรม มอรังสิต  ค่อนข้างมีความโดดเด่น และแตกต่าง ในด้าน แนวความคิด ..

    อาจารย์ส่วนมาก ของคณะนี้ ค่อนข้างหัวสมัยใหม่  และเปิดกว้างมากๆ กับ มุมมอง แนวความคิดของ นักศึกษา

    ซึ่งตรงนี้แหละ  คือจุดเริ่ม ของการเปิดกว้าง ทางจินตนาการ ของผม ..  

    ช่วงปี 1  ผมรู้สึกว่าโลกของความงามและศิลปะ มันกว้างใหญ่มาก ๆ

    ถึงแม้ เราอาจจะต้องอยู่กับ องค์ประกอบ และ ทฤษฎี ทางศิลปะ มากมาย

    แต่ ทัศนธาตทางศิลปะ มันอยู่รายล้อม รอบตัวเรา  

    เหมือนโลกนี้ เป็น อาจารย์ อีกคน ที่บอกเราว่า  ทุกๆ อย่างรอบๆ ตัว ล้วนคือ ความงาม



    หลายๆ ครั้ง  ที่ อาจารย์ พาขึ้นรถ ไปนั่งวาดรูป วัดเก่า ที่ อยุธยา  อยู่้ครึ่งวัน

    งานหลายๆ  ชิ้น กว่าจะทำเสร็จได้ ..  ใช้เวลานานมาก ๆ  

    เหล่านี้ ล้วน ทำให้เกิด ...  



    สติ  ( รู้คิดถึงสิ่งที่ทำอยู่ตลอด )  

    สมาธิ  ( ในการมุ่งมั่น พุ่งความสนใจกับงาน )  และ

    ความสงบ  


    พอขึ้นปี 2  ผมต้องเริ่มเรียน วิชาใน major  


    ซึ่งเริ่มข้ามจากฝั่ง  fine art  -------->  มาสู่ฝั่ง Design


    ซึ่ง นอกจาก จะต้องนำความรู้ ที่เรียนมาก่อนหน้านี้ มาใช้แล้ว  มันยัง มีข้อแม้ ข้อกำหนด เพิ่มขึ้นมาอีกมากมาย


    พอเป็นงาน  design  มันต้องคำนึงถึงเรื่อง  function  ด้วย


    ยิ่งพอนึกถึงความเป็นจริง   มันยังต้องคิดนึงถึง  

    งบประมาณ / ความเป็นไปได้ในการก่อสร้าง ...  และอื่นๆ อีกมากมาย  บลาๆๆๆ


    อ. ให้เี่ราออกแบบ ไม้จิ้มฟัน ยัน ยานอวกาศ

    เท่าที่จำได้  น่าจะไม่มีใคร ออกแบบงาน ครั้งเดียว แล้วแบบผ่านเลย


    ส่วนมากจะเป็น ..


    ออกแบบ  ---- โดนด่า  ------ แก้แบบ

    ออกแบบ  ---- โดนด่า  ------ แก้แบบ

    ออกแบบ  ---- โดนด่า  ------ แก้แบบ


    ผม วนเวียน อยู่กับ    รูปแบบ  กฎเกณฑ์   ข้อแม้  ความน่าจะเป็น ความงาม  

    และ ปัจจัยแวดล้อม  พวกนี้มากมาย หลายปี   (  เรียนจบช้า 55 )


    พอปีัท้ายๆ  ผมสนใจในรายวิชา สุนทรียศาสตร์ เลยเลือกที่จะลงเรียนเพิ่มเติม และ หาความรู้ในวิชานี้    

    สุนทรีย์ศาสตร์ ก็คล้ายๆ กับ ปรัชญาทางความงามและศิลปะ  เราต้องมาเรียนรู้ทั้งเรื่อง ของศิลปะ และ ความงาม

    ที่ลึกซึ้งขึ้น ในแง่ของ ความรู้สึกและจิตใจ



    บางครั้งผมรู้สึกว่า   ระหว่าง สิ่งที่ ประสาทสัมผัส รับรู้ ...  กับ สิ่งที่ใจรู้สึก  

    บางที ขัดแย้งกัน ..  


    ของบางอย่าง มีความด่างพล้อย  ไม่สมบูรณ์  แต่กลับตอบสนองความงาม ในด้านความรู้สึก และอารมณ์ได้ดี  

    ในขณะที่ บางสิ่งที่ตาิคิดเห็น  ว่าเป็นสิ่งที่ สมบูรณ์แบบ .. กลับ ยังรู้สึกขาดหายไปซึ่ง บางสิ่งบางอย่าง

    .
    .

    ซึ่งที่ผม ยึดเป็นแนวทางก็คือ ..  พยายาม เรียนรู้ ทำความเข้าใจหลักการ และ รูปแบบ ที่มีทั้งหมดให้เข้าใจมากทีี่่สุด ..

    แล้ว ..    ปล่อยมันทิ้งไป  

    ไม่ใช่ลืมมันไป หรือ ละเลย ไม่สนใจ  แต่ พยายาม ฝังลึกให้อยู่ในตัวตน

    แล้วเวลา เรียกใช้มัน ...   ให้เรียกใช้มันจาก สัญชาติญาณ

    พยายาม เป็นตัวเองให้มากที่สุด  ภายใต้ กรอบ องค์ประกอบของความงาม

    แน่นอนว่า เมื่อเลือกที่จะเป็นตัวเองมากกว่า   มันย่อมเกิดการแหกกรอบ แหกคอก ในหลายๆ โอกาส  

    เพียงแต่ การแหก กฎนึง แต่ยัง คำนึงถึงสิ่งที่เหลือ ก็อาจจะไม่ทำให้ มันหลุดออกไปจาก ความน่าจะเป็น

    ( ขอ copy ข้อความตัวเอง มาจากกระทู้เ่ดิมนะครับ )


    .
    .



    ไอ้ที่เล่ามายาวๆ  ..  แค่จะบรรยาย ให้เห็น ถึง เรื่องราว ความเป็นมา ของตัวเอง

    ก่อนที่จะมาถ่ายภาพ ..


    เพราะ ภาพที่ผมถ่าย  ก็คือ สิ่งที่ผมเป็น ครับ


    .
    .
    .


    ตัวผมเอง  ก็แค่ คน 1 คน ที่พยายามค้นหา แนวทางที่เป็นตัวตน  และพยายาม สื่อสาร ถ่ายทอดออกมา


    ผมว่า บางทีเราอาจจะต้องเรียนรู้ให้มากที่สุด  ... ก่อนที่จะปล่อยวาง ให้มันสงบนิ่งที่สุด เช่นกัน  

    แต่ปล่อยวาง ก็หาใช่ละเลย


    .
    .
    .



    ถ้าอยากถ่ายรูปให้สวย  ก็ต้องมองโลกนี้ให้สวยซะก่อน ..  

    ต้องมีจินตนาการ  ต้องมีแรงบันดาลใจ  

    พยายาม ดูรูปสวยๆ ให้เยอะๆ  ศึกษาภาพพวกนี้ ว่า  ทำไม ถึงชอบ ทำไม ถึงออกมาสวย  แล้วมันมีอะไร  ที่เราทำไม่ได้ ตรงไหน ?

    เราอาจจะสร้างแรงบันดาลใจ จากคนที่เก่งกว่าเรามากๆ   แต่ไม่ใช่เพื่อ เลียนแบบ หรือเดินตาม   ให้แรงบันดาลใจ จากเค้า   สร้างเส้นทาง ที่เป็นของเราเอง

    ทำความรู้จักตัวเอง  รักและเชื่อมั่นในตัวเอง


    อย่าโทษ อุปกรณ์ อย่าดูถูกมันเด็ดขาด ..  

    ทุกวันนี้ ผมยังใช้ Nikon D50  รุ่นเก่า กับเลนส์ ราคาประหยัด อยู่ 3 ตัว    kit 18-55 / 50m F1.8  / tam 70-300 F4-5.6

    ของมันมีคุณค่า ในตัวเอง  ขอให้รีัดความสามารถของมันให้ได้มากที่สุดเป็นพอ

    แล้วไว้ วันนึง ที่พร้อม  ค่อยขยับขยาย ตามความเหมาะสม  

    แต่ถ้ามีทรัพย์พร้อม  ( ก็ถือว่า ok ครับ )






    .
    .
    .


    สุดท้ายนี้ ..


    ภาพที่มาโพส ชุดนี้  เป็นอีก 1  ตัวอย่าง ของความพยายาม ในการค้นหา แนวทางของตัวเอง

    ซึ่ง แน่นอนว่า  มันยังไม่  ok   หรือ อาจจะถึงขั้น แย่  

    อาจจะผิดแปลก ผิดหลัก  ไปบ้าง  ก็มาดูกัน



    ปล. สำหรับคนชอบอ่าน

    ลองอ่าน เรื่องอะไร สั้นๆ   ใน  ความคิดเห็นที่ 68  ดูครับ





    ขอบคุณครับ


    : )


    .
    .

    แก้ไขเมื่อ 16 ก.พ. 52 16:13:15

    จากคุณ : A r t F u l l Y - [ 16 ก.พ. 52 09:46:37 ]

 
 

ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com | Torakhong.org | GameRoom