ความคิดเห็นที่ 1 ตอนที่1 "ความจริง" ไม่น่าเชื่อว่าการถ่ายภาพซึ่งมีวิธีการสร้างภาพจากความเป็นจริงจะกลับกลายเป็นตรงข้ามไปได้ ผมไม่ได้เรียนด้านการถ่ายภาพมาโดยตรง แต่พอจะทราบถึงประวัติการพัฒนากล้องถ่ายภาพ ซึ่งพยายามทำให้เก็บภาพได้เหมือนจริงที่สุด ตรงตามความเป็นจริงที่สุด ซึ่งความจริงนี้ ผมเรียกว่า "ความจริงวัตถุวิสัย" จากที่ใช้มือวาดเป็นใช้กล้องบันทึก ดังนั้นการถ่ายภาพยุคโบราณจึงเป็นลักษณะของการบันทึกความจริงตรงนั้น และ "กล้อง" ถือเป็นเครื่องมือที่ใช้บันทึกความจริงวัตถุวิสัยนั้นลงบนแผ่นฟิล์ม บางครั้งเวลาถ่ายภาพในสถาณการณ์ที่มีแหล่งกำเนิดแสงแปลกออกไป ภาพที่ได้มีอาการติดฟ้า ติดส้ม ฟิลเตอร์สีซึ่งในปัจจุบันรู้จักกันในนาม White Balanceถูกนำมาช่วยในการแก้ไขให้ได้ภาพที่มีตรงกับความจริงมากขึ้น ณ ตรงนี้ ค่อนข้างเห็นได้ชัดเจนว่า นี่คือแนวคิดของ "ยุคใหม่(ที่เก่าแล้ว)" หรือ "modern" นักปรัชญาสมัยนั้นคงไม่คิดว่าจะมีอะไรที่ใหม่ไปกว่านี้ได้ จนเดี๋ยวนี้ก็ยังไม่คิด จากคุณ : The Omens - [ 3 เม.ย. 52 11:07:03 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ตอนที่2 "ความสวยงามและศิลปะ" นอกจากฟิลเตอร์หรือWB จะใช้แก้สีแล้ว ยังอาจจะใช้ในการย้อมภาพให้เกิดสีต่างๆขึ้น เช่นจากฟ้าส้มๆ ย้อมให้ส้มไปอีก หรือย้อมฟ้า สีซีดๆให้เป็นสีฟ้า สีม่วง สีส้ม ตามแต่ความคิดของผู้ถ่าย เป็นการสร้างอารมณ์ให้เกิดขึ้นในภาพ จากการบันทึก เริ่มย้อนสู้การวาดภาพเสียแล้ว ทว่าเป็นการวาดภาพด้วยแสง จะสังเกตว่าเริ่มขยับออกจากความจริงวัตถุวิสัยแล้วนะครับ เพราะภาพจริงๆมันไม่ได้เป็นอย่างนั้น แต่เราทำภาพ ณ เวลานั้น ขึ้นจากการผสมเอาความคิดของเราเข้าไปด้วย ถึงบรรทัดนี้ ใครที่มีอคติต่อpostmodernหน่อยอาจจะร้อง "ไม่จริง ผมไม่ใช่postmodern" แล้วก็ได้ ถูกของคุณครับ เพราะแม้ว่าจะมีการย้อมสีให้ผิดไปจากความจริงเวลานั้น แต่ฟ้าสีส้มก็อาจจะเกิดขึ้นได้ในเวลาอื่น ยังคงมีความจริงวัตถุวิสัยอยู่ เพียงแต่ กระบวนการนั้นต่างออกไป ที่ ความจริงนั้นถูกเก็บไว้ในจิตก่อน เก้บไว้ในรูปความทรงจำ แล้วถ่ายทอดความทรงจำผ่านจิตนั้นลงบนภาพ (คล้ายๆแนวคิดของ เดวิด ฮิวม์ยังไงไม่รุ้) ซึ่งระหว่างนั้นความจริงนั้นอาจจะถูกกระบวนการอะไรต่อมิอะไร จัดรูปแบบใหม่ สิ่งนี้น่าจะเรียกว่า idea ได้ ยังครับยังไม่หมด การถอยออกมากจากความจริงวัตถุวิสัยมากขึ้นยังมีอีก ใครพอจะสะสมเลนส์ได้มากแล้ว คงจะฝันถึงของเล่นชิ้นใหม่ ที่เรียกว่า fisheyes หรือเลนส์ตาปลา ไม่น่าเชื่ออีกเช่นกันว่า จากที่เดิมเคยออกแบบเลนส์กันแทบตายเพื่อจะลดความคลาดทรงกลม แต่สุดท้าย เลนส์ที่มีความคลาดทรงกลมแบบสุดๆ จะถูกผลิตออกมาขาย ในราคาที่บางคนต้องร้องซี๊ดซะด้วย เจ้าเลนส์ตาปลานี่แหละครับ คือความจงใจของการถ่ายภาพให้ผิดเพื้อนไปจากความเป็นจริง เพี้ยนด้วยความคลาดทรงกลม จากตึกตรงๆ ต้นไม้ตรงๆก็เอียงไป คราวนี้คงไม่อาจจะปฏิเสธได้แล้วนะครับว่า ความคิดของเราเข้าสู่ยุคpostmodern ไปตอนไหนไม่รู้ ใจเย็นๆครับ ความความคิดที่ว่า ความสวยงามของศิลปะ มีกฎเกณฑ์อันเดียวกัน ทฤษฎี สี องค์ประกอบก็ยังคงเป็นสากล นั่นเป็นการแสดงว่ายังมีความยึดติดอยุ่กับยุคmodernอยู่ ที่อยากชี้ให้เห็นคือ เริ่มมีการผสมผสานของสองยุค ซึ่งน่าจะเรียกได้ว่ารอยต่อ ตั้งแต่เมื่อใดก็ไม่รู้ จากคุณ : The Omens - [ 3 เม.ย. 52 11:07:54 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ตอนที่3 "The Omens" ผมขอใช้คำนี้ในฐานะ "สัญญาณ" เช่นเดียวกับหนังสือเรื่อง The Alchemist ตั้งแต่เมื่อใดไม่รู้ ที่ ผมเริ่มได้ยินคำๆหนึ่งซึ่งแสดงถึงการเปลี่ยนยุคบ่อยมากขึ้น คำที่ว่านี้คือคำว่า "แหกกฎ" "ทำไมจึงต้องจุดตัด 9 ช่อง" "ทำไมต้องคมชัด เบลอๆไม่ได้หรือ" และอีกหลาย ทำไมๆๆ อ.กีรติ บุญเจือ กล่าวไว้ในหนังสือปรัชญาหลังนวยุคว่า Postmodern เป็นผลพวงของ ยุคModern นั่นเอง นี่เป็นสัญญาณที่ค่อนข้างชัดเจนว่า ยุคหลังยุคใหม่นี้ เป็นการแตกออกจากยุคใหม่ ด้วยเหตุผลที่ยุคใหม่ยังไม่สามารถตอบสนองได้เพียงพอ พอๆกับที่ ยุคใหม่(ซึ่งมีตัวแทนคือวิทยาศาสตร์) เกิดขึ้นมาแทนที่ยุคกลาง(ตัวแทนคือ ไบเบิล หรือคริสตจักรยุคกลาง) จากคุณ : The Omens - [ 3 เม.ย. 52 11:08:21 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ตอนที่4 "LOMO" มาถึงจุดหมายปลายทางแล้วล่ะครับ LOMO เป็นตัวแทนของการถ่ายภาพแบบPostmodern สุดโต่ง สีเพี้ยนแบบไม่เรียกได้ว่าความจริง ความคลาดมาก ความคมน้อย ที่สำคัญคือตั้งใจให้เป้นแบบนั้น ไม่สนใจว่าวัตถุวิสัยจะเป็นแบบใด ไม่สนว่าทฤฎีจะว่ายังไง ไม่ต้องคิดถ่ายๆๆ ถ่ายแล้วเอามาดู ภาพไหนพอใจ ก็เอามาโชว์ ให้คนอื่นดูบ้าง แต่ส่วนใหญ่ โชว์ให้ตัวเองนั่นแหละดู ดังนั้นไม่ว่าจะช่างภาพเก่งๆที่เกิดการเบื่อหน่ายชีวิตเดิมๆ หรือวัยรุ่นมือใหม่ ก็เป็นการแสดงถึงการก่อเกิดของPostmodernในวงการถ่ายภาพ ซึ่งที่มาไม่ใช่มาจากไหน หรือความเพ้อเจ้อของใคร แต่เป็นการเปลี่ยนแปลงภายในจิตใจที่แวดล้อมด้วยยุคที่ยึดแต่วัตถุสุดโต่งมาถึงจิตใจของตัวเองแบบสุดโต่ง จากคุณ : The Omens - [ 3 เม.ย. 52 11:08:51 ]

ความคิดเห็นที่ 5 บทสรุป ทั้งหมดนี้เป็นการแสดงให้เห็นถึงการเปลี่ยนแปลงจากยุคหนึ่งซึ่งเน้นความจริงวัตถุวิสัย ไปสู่อีกยุคที่ไม่สนใจมันเลย แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าจะมีการเปลี่ยนยุคไปโดยสิ้นเชิง เพราะในระหว่างยุคกลาง ก็ยังมีกระบวนทัศน์แบบยุคกรีกอยู่ และในขณะยุคใหม่ก็มีกระบวนทัศน์แบบยุคกลางอยู่(มาน้อยเท่าใดไม่ทราบ) จากตรงนี้ทำให้ผมเข้าใจว่าLOMOไม่ได้เป็นการหาเหตุผลมายกหางตัวเอง เหมือนบางคนคิด หรือไม่ได้เป็นความเบื่อหน่ายหรือความไร้สาระของคนบางกลุ่ม แต่หากว่ากันด้วยกระบวนทัศน์แล้ว LOMO มีกระบวนทัศน์ที่ยิ่งใหญ่ไม่แพ้ยุคmodernเลยทีเดียว สิ่งเหล่านี้ไม่ได้ทำให้ผมเปลี่ยนแปลงความเชื่อหรือแนวการถ่ายภาพเดิมๆที่มีอยู่ แต่เข้าใจคนมากขึ้นอีกกลุ่มหนึ่ง เท่าที่กล่าวมาถึงจุดนี้ ผมกล่าวในฐานะmodernismเกือบๆสุดโต่ง ชาวpostmodernismจริงๆ เค้าคงไม่ได้มาสนใจเรื่องหรือทฤษฎีพวกนี้หรอก คงจะ"เอียน"กับมันเต็มทีแล้ว จากคุณ : The Omens - [ 3 เม.ย. 52 11:10:55 ]

ความคิดเห็นที่ 6 อ่านเพลินดีคับ แต่คิดตามแบบนึกภาพไม่ออกนะคับ จะโมเดิ๊น โพสโมเดิ๊นอะไรเนี่ย อาจจะมีเป็นกรณีศึกษาจากเมืองนอก?(มั้ง) ในบ้านเราลง(หนังสือ)กันแต่แง่ความกิ๋บเก๋ ฮิต วัยรุ่น ซึ่งมันก็ไม่ได้ผิดอะไร แต่5ปีที่ผ่านมา มันลงซ้ำซากกันอยู่แค่นี้เอง ถามย้อนคนสัมภาษณ์กลับไปว่า ทำไมถึงมาเลือกทำเรื่องนี้ คำตอบคือ มันฮิตนะคับ จบเลย ความรู้ไม่เกิด 555 LOMOมันก็เจ๋งดีนะคับ จากยี่ห้อกลายมาเป็นสไตล์เฉพาะกลุ่ม ;) จากคุณ : 7SAMURAI - [ 3 เม.ย. 52 20:00:04 ]

ความคิดเห็นที่ 7 อืมมม .. เอาจริงๆ คนเราก็ไม่ได้ให้เหตุผลกับการกระทำของตัวเองทุกอย่างมั้งคับ เช่น ผมไม่เคยคิดว่าตัวเองจัดอยู่ในหมวดไหน เป็น modernist หรือ postmodernist หรือ คนเราอาจจะหลงใหลวัตถุคลาสสิคๆ รุ่นพ่อรุ่นแม่ โดยที่ก็ไม่ได้คิดว่าตัวเองเป็น nostalgist และถ้าจะให้คิด คนเราน่าจะเป็นได้หลายแบบในตัวคนเดียวกัน อยู่ที่ว่าเรามองในเรื่องไหน แง่มุมไหน (อย่างตัวผมนี่ก็ไม่ได้มีอดติกับคำไหนๆ ด้วยคับ เพราะแต่ละยุคสมัยก็มีส่วนดีของตัวเอง) ไอ้ technical term พวก นี้ มันสร้างขึ้นมาหลังการกระทำของคนด้วยวิธี inductive พอมันกลายเป็นทฤษฏีขึ้นมา ก็ถูกนำมาวิเคราะห์พฤติกรรมและสังคมด้วยการ deductive อีกที วนซ้ำกันจนลืมๆ ไปว่า อันไหนเกิดก่อน ทฤษฎี หรือพฤติกรรม เพราะงั้น คนที่หลงใหล lomo ก็ไม่ได้มาคิดหรอกคับ ว่าตัวเองเป็น postmodernist และคงไม่ได้คิดว่า รูปที่ตัวเองถ่ายออกมา เป็นผลผลิตของ postmodern เพียงแต่ เราคงเป็นของเล่นให้นักวิชาการเค้าจับมาวิเคราะห์กันมากกว่า ^___^ เพราะภาพ postmodern มันเห็นชัด จนทำให้เข้าใจความหมายได้ง่าย ผมเอง ก็แค่ชอบ lomo เพราะรู้สึกว่าเราเข้ากันได้ดี แค่นั้น แล้วก็คิดว่า การที่เราจะ แหกกฏ ได้ เราต้องรู้จัก กฏ ที่มีอยู่เสียก่อน ถึงจะรู้ว่าเราจะแหกมันได้อย่างไร เพราะงั้น ในกลุ่มคนที่เล่น lomo บางคน เขาไม่ได้แค่ เล่นๆ นะคับ แต่เป็น lomo เต็มตัว ด้วยการศึกษาหาความรู้อย่างจริงจัง และมีการทดลองต่างๆ ด้วยตัวเอง ซึ่งแน่นอนว่า กว่าจะถึงขั้นนี้ ย่อมเข้าใจพื้นฐานการถ่ายภาพตามมาตรฐานมาแล้วด้วย (แต่อาจจะไม่ถึงสิบปี อิอิ) แต่การพูดถึง lomo ในยุดปัจจุบัน มันไม่ได้เกิดขึ้นในแง่วิชาการแบบที่ จขกท กล่าวมาแล้วสิคับ มันเป็นเรื่องของกระแส เรื่องของแฟชั่น อะไรทำนองนี้มากกว่า เพราะงั้น แก่นของมันก็คงถูกเข้าใจผิด และเกิดการเปลี่ยนแปลงไปบ้าง เดี๋ยวเราก็คงจะได้เห็นกันเองว่า มันจะเป็นอย่างไรต่อไป .. ตอนนี้ผมตีตั๋วแถวหน้านั่งดูอยู่นิ่งๆ เลยแหละ :D จากคุณ : kemumaki - [ 3 เม.ย. 52 20:27:25 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ผมวนรถเข็นมาขายน้ำแถวนี้ก่อนดีกว่า 55 มีลูกค้าคนนึงละ โค๊กใส่น้ำแข็งถุงนึงมะบาส จากคุณ : 7SAMURAI - [ 3 เม.ย. 52 20:37:34 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เอาสองถุง โค้กพี่บิ๊ก น้ำแข็งเยอะๆ นะแปะ ขนมไม่มีขายมั่งหรอ ... จากคุณ : kemumaki - [ 3 เม.ย. 52 20:45:20 ]

ความคิดเห็นที่ 10 มีตุบตั๊บ จะเอามะ ปั๊ดเหนี่ยววววว จากคุณ : 7SAMURAI - [ 3 เม.ย. 52 20:46:53 ]

ความคิดเห็นที่ 11 โหย ขนมบอกอายุคนขาย - -* จากคุณ : kemumaki - [ 3 เม.ย. 52 20:48:40 ]

ความคิดเห็นที่ 12 555 จากคุณ : 7SAMURAI - [ 3 เม.ย. 52 20:49:45 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ,-) จากคุณ : kokakoo - [ 3 เม.ย. 52 23:57:58 ]

ความคิดเห็นที่ 14 - -) อยากกินถั่วทอด จากคุณ : suansiam - [ 4 เม.ย. 52 00:25:15 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ถ้าพูดในแง่ผลผลิตที่ออกมา "LOMO" ในความคิดของ จขกท อาจจะเป็น Post-modern นะคะ แต่ถ้าเราลองมาดูในแง่ของจุดประสงค์ LOMO นั้นอาจจะจัดอยู่ยุคใดก็ได้ ถ้าผู้เล่น LOMO บางคนที่ต้องการความเพอร์เฟคในแต่ละภาพที่จะออกมานั้น ในแง่นี้ LOMO คงจัดอยู่ในยุคกรีกที่ชื่นชมความเพอร์เฟคตายตัวของศิลปะเป็นอย่างมาก หรือถ้าผู้เล่น LOMO บางคนที่ชื่นชม LOMO อย่างไม่มีเหตุผล อาจเรียกได้ว่าเป็นการชื่นชมกันตามกระแสก็ได้ LOMO ในแง่นี้ ก็อาจจะเทียบได้กับยุคกลาง ที่เน้นแต่ความศรัทธา อย่างค่อนข้างจะไร้เหตุผลไปซักหน่อย การเรียนรู้ในเรื่องของ "LOMO" และ "ปรัชญา" สามารถเรียนรู้ได้ในหลายแง่มุมนะคะ อ้อ แต่ขอแย้ง จขกท. นิดนึงนะคะ ที่ว่า .. . "เพราะในระหว่างยุคกลาง ก็ยังมีกระบวนทัศน์แบบยุคกรีกอยู่ และในขณะยุคใหม่ก็มีกระบวนทัศน์แบบยุคกลางอยู่(มากน้อยเท่าใดไม่ทราบ)" ตรงจุดนี้ความจริงแล้ว ในยุคกลางนั้นแทบจะแตกต่างจากยุคกรีกอย่างสิ้นเชิง ยุคกลางนั้นเน้นความศรัทธาในศาสนาเป็นอย่างมาก และไม่คำนึงถึงเหตุผลใดๆ เรียกได้ว่าเข้าขั้นงมงาย ซึ่งในยุคกรีกนั้น จะเน้นความเป็นปัจเจกบุคคล และยกย่องความสามารถของมนุษย์มาก มีความเป็นเหตุเป็นผลเป็นอย่างมาก และชื่นชมความเป็น "แบบ" ที่เพอร์เฟคตายตัวของศิลปะ เช่นเดียวกับยุคใหม่ ที่แตกต่างกับยุคกลางอย่างสิ้นเชิง ตรงที่ยุคใหม่แทบจะไม่เอาเรื่องศาสนามาข้องเกี่ยวกับทุกๆเรื่องในชีวิตประจำวัน และในศิลปะทุกแขนง ซึ่งที่พูดมาทั้งหมดนี้ก็ไม่ได้มีความคิดเห็นที่เห็นด้วย หรือขัดแย้งกับ จขกท แต่อย่างใด แต่รู้สึกดีนะคะ เหมือนได้เจอคนที่คุยในเรื่องเดียวกัน ^^ ขอแนะนำนิดนึงนะคะ ถ้า จขกท สนใจที่จะศึกษาในเรื่องเกี่ยวกับ "LOMO" และ "ปรัชญา" แนะนำให้ลองศึกษาวิชา สุนทรียศาสตร์ ซึ่งเกี่ยวกับด้านความงามและศิลปะดูค่ะ คงจะทำให้เข้าใจอะไรได้อย่างถูกต้องอีกมากทีเดียว เพราะ LOMO นั้น ไม่ว่าจะพูดในแง่ไหน ก็ล้วนคาบเกี่ยวกับศิลปะทั้งสิ้น ----------------------------------------------------------------------------- จากคนนึงที่เรียนสายศิลป์                                 เรียนปรัชญา                                                 และเล่น "LOMO" ค่ะ ^^ จากคุณ : [| switch on* |] - [ 4 เม.ย. 52 03:02:24 ]

ความคิดเห็นที่ 16 อิอิอิ....ชอบครับมีคนเข้ามาตั้งกระทู้ ห้องนี้ดูเหงาๆไปเยอะ เห็นด้วยกับทุกท่าน ทุกความคิดเห็น ศิลปะมันมีรูปแบบเพราะคนนี่แหละกำหนด กฏเกณฑ์ บางคนก็ว่ามันมีกรอบ มันอึดอัด  พอออกนอกกรอบ คนก็ด่า ออกมาก็หลักลอยบ้าง ไร้แนวทางบ้าง  ตามๆกันไปบ้าง ไม่เห็นที่อะไรแปลกใหม่บ้าง  นี่เป็นคำพูดของหลายคน ผมว่ามันอยู่ที่เราชอบ ทำแล้วมีความสุขเกิดกับตนเองหรือเปล่า และเผื่อแผ่ให้คนที่ดูงาน(ศิลป์)ของเรามั๊ย  ถ้ามีความสุขก็ไม่เห็นแปลก ถ้าคนอื่นว่าเราแปลก เราก็แปลกจากของเขา  เขาก็แปลกจากของเรา มันเป็นความจริงข้อนึง   ธรรมดาครับ  มีแดง ต้องมีเหลือง มีชั่วต้องมีดี    มีประเทศไทยต้องไม่มีทักดิ๋น!!! เกี่ยวมะเนี่ยะ? :) เล่นมุขตลกๆนะครับ อย่าคิดมาก  แต่พูดเรื่องจริง? จากคุณ : yambitte - [ 4 เม.ย. 52 10:21:43 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ลืมสั่ง!! โอเลี้ยงแก้ว  ตุ้บตั้บด้วย สองถุง จากคุณ : yambitte - [ 4 เม.ย. 52 10:23:20 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ลองขนาด จากคุณ : yambitte - [ 4 เม.ย. 52 11:08:02 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ผมก็ทำความเข้าใจกับมันได้แล้วครับ ตอนนี้ก็กำลังอยากลองจริงๆ แล้ว เมื่อว่าไปงาน pix ที่ชั้นบน พารากอน มีภาพที่ถ่ายด้วยกล้อง โลโม่ มาแสดง เห็นแล้วรู้สึกเลย มันถ่ายได้แนวนี้เลยเหรอ เลยเดินต่อไปอีกหน่อย เจอร้านที่ขายกล้องโลโม่ โดยเฉพาะอยู่ร้านหนึ่ง น่าสนใจมาก แต่ไม่มีความรุ้เรื่องนี้เลย คงต้องศึกษาอีกซักพัก เฮ่อ จากคุณ : ton23 - [ 4 เม.ย. 52 13:14:45 ]

ความคิดเห็นที่ 20 จขกท อย่าเพิ่งหายไปไหนนะคับ กำลังเริ่มสนุกละ นานๆจะมีการตั้งประเดน มุมมองอะไรแบบนี้ซะที มาแลกเปลี่ยนกัน คุณton23 งานที่ว่าผมก็ไปมานะ โฮลก้ามันเจ๋งมานานแล้วละคับ เพียงแต่ว่าการเผยแพร่มันเป็นเฉพาะกลุ่มมากๆ พอคุมกล้องอยู่แล้ว ที่เหลือคือแค่ใส่ไอเดียแค่นั้นเองคับ มันเจ๋งมากๆ แต่ผมไม่ค่อยสันทัดเล๊ย6x6เนี่ย "อย่าเชื่อใครว่ามันไม่ใช่ภาพที่ดี มันขึ้นกับคุณว่าชอบหรือไม่ ถ้าคุณชอบ มันก็คือรูปที่ดี"   "โลโม่ คือโฟล์กเต่าของวงการกล้องถ่ายรูป" มิสเตอร์ วูฟกัง แกกล่าวเอาไว้ อ้างอิงจาก อะเดย์ เล่มที่87 สุนทรียศาสตร์ ซึ่งเกี่ยวกับด้านความงามและศิลปะ ผมว่ามันก็ใช้ได้กับรูปจากทุกกล้องละนะคับ **ตามมาเสริฟถั่วทอดให้ น้าสวนสยาม ตุ๊บตั๊บ โอเลี๊ยง ให้พี่แย๊ม จากคุณ : 7SAMURAI - [ 5 เม.ย. 52 01:30:30 ]

ความคิดเห็นที่ 21 หลังจากร้องกรี๊ดให้กับกระทู้ และขโมยถั่วทอดจากรถเข็นอาแปะซามูไรมาขบเล่นแก้เข็ดฟัน เด็กสามัญสายวิทย์ อุดมศึกษาสายศิลป์บูรณาการอย่างผมกด link เก็บกระทู้นี้เข้าคลังกระทู้ ที่ไม่ได้กดมาเกือบปี อย่างไม่ค่อยลังเล นี่เป็นการปล่อยของที่น่าสนใจมากอีกครั้งหนึ่งในช่วงปีสองปีที่ผ่านมาของบอร์ดโลโม่ (ในหลายๆ ที่) แต่พอผมกดเสร็จ ผมกลับมานั่งอ่านสำเหนียกตนเองลึกๆ ดีๆ อีกครั้ง ผมพบว่าผมไม่ได้อะไรเลยจากสิ่งที่คุณ Omen โพสต์ไว้... ทัศนคติที่ราวกับการดึงเหตุผลจากบริบทต่างๆ เข้ามาสนับสนุนการจัดหมวดหมู่ให้แก่ภาพโลโม่ ตั้งอยู่บนกระบวนทัศน์แบบ Re-modernism ที่เบื่อหน่ายต่อความโกลาหลทางความคิด จากกระบวนทัศน์หลังสมัยใหม่ในช่วง 20-30 ปีที่ผ่านมา (ผมพลอยแอบคิดไปว่าคุณ Omen น่าจะอายุประมาณ 30 +-5) ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเราจะนิยาม lomography มันดีมั้ย? ถ้าผมมัวแต่คิดว่ามันจะเป็นอะไรกันแน่ ความโกลาหลจะถูกบั่นทอนลงไปมาก และคงไม่มีอะไรให้อีรุงตุงนังในขอบข่ายของ Photography กันไปอีกพักใหญ่ๆ ผมเคยพยายามเขียนบทความอธิบายความเป็น lomography อยู่เหมือนกัน แต่พบว่าอธิบายมันไม่ได้เลย หากไม่อิงบริบทต่างๆ อย่าง ศิลปะ การถ่ายภาพ สังคม ประวัติศาสตร์ เนื่องจากมันไม่ใช่ชุดความรู้ลอยๆ ที่แยกขาดจากสิ่งต่างๆ โดยสิ้นเชิง รวมทั้งยังอาจเป็นชุดวัฒนธรรมที่แตะกระแสนั่นที นี่ที อย่างไม่มีแก่นแท้ที่ชัดเจน จนแทบจะเรียกเป็น "การโหนกระแส" จากความเปลี่ยนแปลงกันเองของตัวบุคคลผู้ร่วมวาทกรรม lomography นี้ ที่สุดผมก็ลบบทความที่เขียนทิ้งไปหมด... แน่หละ มันต้องมีอะไรสักอย่างสิ ที่น่าจะเป็นสิ่งที่นิยามให้เราคัดสรรได้ ว่าอะไรเป็น lomography ถ้าเอาแค่เชิงรูปแบบ แล้วลองย้อนกลับไปดูภาพใน lomography.com ไม่ต้องถึงกับดูทั้งหมดนะครับ ลองดูคร่าวๆ ก่อน แค่ที่ได้ Lomo.Missions ที่จัดกันรายสะดวกราวเดือนถึงสองเดือนหน ซึ่งพอจะกล่าวได้ว่าเป็นพื้นที่คัดสรรสิ่งที่ได้รับการยอมรับ "อย่างเป็นทางการ" จากผู้ครองอำนาจนิยามความเป็นโลโม่ในแต่ละช่วงเวลามาตลอด 10 ปีที่มันเกิดขึ้นมา ภาพที่ได้ในช่วงต้นมีรูปแบบการปฏิเสธความเท่เป็นหลัก แล้วเท่แบบไหนหละที่ถูกปฏิเสธ? เท่เนี้ยบ ภาพคมกริบสมจริงเท่าที่ฟิล์มในยุคนั้นจะทำได้ เท่แบบท่าจัดวาง ตัวแบบ และมุมมองสมบูรณ์เชิงองค์ประกอบ เท่าที่ความจริงเชิงกายภาพจะอำนวย แต่เมื่อไล่เรียงมาถึงยุคหนึ่ง กลับน่าตลกที่ภาพที่ได้ mission ในยุคหลังๆ กลับเป็นภาพที่มีองค์ประกอบศิลป์ที่เท่ในแบบนั้นซะงั้น ผู้ครองอำนาจคิดอะไรอยู่บนนาฏกรรมเช่นนี้ อุดมคติเปลี่ยนหรืออย่างไร? แล้วเราๆ ท่านๆ ที่เล่น lomography ยอมรับต่อการเปลี่ยนนี้แค่ไหน? ...อันนี้ต้องถามใจตัวเองกันดู ศาสตร์สุนทรียภาพเองยังมีเปลี่ยนแปลง จากที่เวลาหนึ่ง เราเชื่อหลักการวิสัยวิทยา (Perspective) แบบยุคฟื้นฟูวิทยาการ (Reneissance) หรือแบบที่ Immanuel Kant เสนอเชิงวิทยาศาสตร์ว่าด้วยการรับรู้ เพื่อเชิดชูความเป็นจริงแบบสัจนิยมด้วยความสัมพันธ์ขององค์ประกอบ แบบที่เราเรียนๆ กันมาสมัยเป็นนักเรียนนักศึกษา มันก็ยังจบลงไปแล้วเลยในปัจจุบัน แค่ถ่ายภาพสมจริง อย่างที่แสงมันเป็นอยู่ ใครก็ทำได้ เทคโนโลยีมันไปถึงจุดนั้นแล้ว ความละเอียดของการบันทึกแสงสมบูรณ์ในระดับที่เหนือกว่าสายตาจะรับรู้ก็เกิดขึ้นด้วยดิจิตอลเทคโนโลยี แต่ถามจริงๆ ตากล้องดิจิตอลเพียงกี่คน จากจำนวนมากมายที่รับความจริงแบบนั้นได้ โดยไม่ปรับแต่งภาพหลังการถ่าย (retouch) ให้เป็นความจริงที่ตนเองนิยม สุนทรียศาสตร์คลายตัวลง ความงามก็มีหลายรูปแบบมากขึ้น Kitsch ยังเข้ามาเป็นอีกอารมณ์หนึ่งที่มนุษยชาติรับได้ ความไม่ลงตัว ไม่ลงรอยขององค์ประกอบ ไม่ถูกพูดถึง อีกต่อไป และสุนทรียศาสตร์ใหม่ คือการนำพาอารมณ์ของคนไปในทิศทางใดทิศทางหนึ่งแทน กลายเป็นเพียงเครื่องมือนำเสนอเนื้อหาความคิดเสียมากกว่าจะเป็นกรอบเกณฑ์เช่นในอดีต ยกตัวอย่าง Kayo Ume ที่ถ่ายภาพด้วยกล้องอัตโนมัติธรรมดา ยังมีเลขวันที่ติดลงมาบนฟิล์มอยู่เลย ภาพของ Kayo นั้นสมจริง แต่สวยงามไหม... ไม่แน่ใจ แต่ความรู้สึกในภาพของเธอ กลับพาเราไปยังความสนุกสนานง่ายที่ไม่ค่อยถูกนำเสนอในภาพความเป็นคนญี่ปุ่นทั่วไป นั่นหมายถึงความจริงและความรู้ที่เรารับรู้มาสมาทานไว้ เป็นเพียงความรู้ที่เราได้รับการนำเสนอมาจากผู้อื่นมากกว่า lomography ที่เราเห็นๆ ตามหนังสือ จึงเป็นการคิดแคบของผู้นำเสนอ ไม่มองความจริงให้กว้างกว่าที่มันจะเป็นไปได้ แค่รูปสีเพี้ยน ขอบมืด เบลอๆ ไม่น่าจะมีแค่นั้นสิ ที่จะเป็น lomography มาพูดถึงเชิงวิธีคิดบ้าง photography = photo+graph โดยรากศัพท์ ซึ่งแปลได้ไว่ writing of light กล้อมแกล้มเป็นไทยได้ว่า "การเขียนแสง" งั้น lomography น่าจะพอกล้อมแกล้มได้ว่า "การเขียน lomo" ทีนี้ Lomo นี่แหละคืออะไร? ครั้งหนึ่ง folkways เคยกล่าวไว้ในบอร์ดแห่งนี้ประมาณว่า "มันก็เหมือนน้ำนั่นแหละ อยุ่ที่ใครจะเอาไปใส่อะไร รูปร่างมันก็เปลี่ยนไปตามนั้น" นิยามของมันในจุดเริ่มต้นคงหนีไม่พ้นการเป็นกล้องที่ถูกผลิตโดยโรงงานแห่งสหภาพโซเวียตเมื่อเกือบสามสิบปีก่อน แต่โรงงานมันปิดไปแล้ว กล้องก็เลิกผลิตไปแล้ว จนมีคนไปเอากล้องที่เหลืออยู่ในโลกเพียงจำนวนจำกัด (แต่ก็มากมายมหาศาล) มาใช้ และรื้อวิธีคิดของตัวเองในการถ่ายภาพจนออกมาเป็นวาทกรรม lomography บนกรอบคิด 10 Golden Rules ที่บัญญัติขึ้นเล่นๆ แต่บัญญัติทั้งสิบข้อ เป็นประหนึ่งแถลงการณ์ (manifesto) เพื่อสิ่งที่ไม่ถูกคัดสรรจากสุนทรียศาสตร์ในเวลานั้น จึงอาจกล่าวได้ว่า lomography คือ Salon des Refuses แห่งการถ่ายภาพ แต่ถ้าจะเอาภาพถ่ายที่ถูกปฏิเสธทั้งหมดจริงๆ ก็ต้องเอารูปของน้า tarthyper ยุคต้นๆ แห่งการเริ่มใช้ LC-A ของแก ที่มีความคล้ายกับภาพในในกลุ่ม rejected photo หรือกระทั่งการถ่ายภาพด้วยกล้องอื่นๆ อาทิ toy camera ต่างๆ เข้ามาเป็น lomography ด้วย ซึ่งสิ่งเหล่านั้นก็ไม่ได้เกิดขึ้นในแวดวง lomography บ้านเราในเวลาหนึ่งๆ จนเราจะเห็นการปรากฏคำว่า Toy Camera เสริมอยู่ในชื่อบอร์ดแห่งนี้เป็นตัวอย่างหนึ่ง การถ่ายภาพ (photography) ถูกพัฒนาขึ้นด้วยกระบวนการคิดแบบสมัยใหม่ ในคริสต์ศตวรรษที่ 20 ที่จัดการให้มันเป็นศาสตร์ความรู้ที่เข้มแข็งด้วยการสร้างขอบเขตที่แน่ชัด และศัตรูที่ถูกปฏิเสธขึ้นมา ในทิศทางเดียวกันกับการสร้างรัฐชาติ ซึ่งมันกลับกลายเป็นการปฏิเสธตัวเองในส่วนของการเป็น Writing of Light ดังชื่อที่บัญญัติ หาก PHOTOgraphy เป็นการเขียนแสงจริง แสงที่ถูกเขียน(บันทึก)ได้ ล้วนควรถูกนับเป็น photography ทั้งนั้น แต่ที่น่าตลกคือการเรียนรู้ศาสตร์ด้านนี้ กลับมีสิ่งต่างๆ มากมายที่ไม่ได้รับการยอมรับให้รวบอยู่ในชื่อนี้ได้ lomography จึงเป็นการรุกรานของอนารยชนแห่งโลกการเขียนแสง เข้ามาปะทะที่แนวรั้วขอบเขตแห่งศาสตร์ photography สร้างความโกลาหลที่ชายขอบ แต่ก็ไม่อาจเข้าไปยึดครองศาสตร์นี้เป็นของตัวเองได้ (ถึงยึดครองได้ อนารยชนเหล่านี้ก็ถูกกลืนทางวัฒนธรรมอยู่ดี เช่นที่เจงกิสข่านเข้าครองจีน และกลายเป็นจีนใหม่อีกแบบ) ดังนั้นแล้ว lomography จึงมีประโยชน์ในการรื้อทำลายรั้วของ photography อยู่เนืองๆ ให้ขอบเขตของมันขยายต่อได้ ศาสตร์ที่แข็งเกินไป ไม่ก่อให้เกิดพัฒนาการทางปัญญาใหม่ๆ หรือหมดเรื่องให้พูด หรือวิ่งชนกำแพงให้เลือดกำเดาออกนั่นเอง น่าเบื่อนะครับ ที่มันแคบอยู่แค่ในรั้วรอบขอบชิดแค่นั้น ใจคนเรามันกว้างเป็นทะเล ไม่สิ อาจจะกว้างกว่าจักรวาลก็เป็นได้ ความสงสัย พาเราไปสำรวจในที่ที่มนุษยชาติไม่เคยเชื่อว่ามีอยู่ ไปได้ และอยู่ได้ มานักต่อนักแล้ว รั้วรอบขอบเขตที่แตกรั่ว เปิดช่องให้คนข้างในได้เห็นอะไรมากขึ้น และรู้ว่าโลกแห่งการเขียนแสง ยังไปต่อได้อีก และ lomography ก็ยังไม่ใช่ทั้งหมดของโลกนอกกำแพง photography นี้ นิยามอาจจะไม่เป็นประโยชน์นักในการค้นหา เราทำการสำรวจเพื่อสร้างสรรค์ประสปการณ์ใหม่ๆ ในชีวิตอันแสนสั้นเมื่อเทียบกับอายุขัยจักรวาล น่าจะดีกว่าการมัวแต่ปักหมุดจองโฉนดความเป็นเจ้าของพื้นที่ต่างๆ กันเอาไว้หลังการสำรวจ Imagine there's no countries It isn't hard to do Nothing to kill or die for And no religion too Imagine all the people Living life in peace... Imagine - John Lennon ยินดีมากครับที่มีกระทู้เช่นนี้ การยอมรับกันและกันเป็นสิ่งที่ควรเกิดขึ้นโดยเราไม่จำเป็นต้องเปลี่ยนแปลงตนเองตามเสมอไป ผมตอบแบบนี้คนอ่านก็อาจจะไม่ได้ความหมายอะไรเช่นกัน แต่ก็นั่นแหละความจริงมันไม่มีจริง บางทีมัวนิยามก็เหนื่อยเปล่า ความอีรุงตุงนังเป็นความจำเป็นในการสร้างสรรค์สิ่งใหม่ๆ ความรู้ที่เรียนมาควรถูกลืมในระดับสำนึก แต่จำมันไว้ในระดับจิตใต้สำนึก ให้เลือกดึงมาพลิกแพลงใช้ได้อยู่เสมอ ...แค่อยากให้โลกมันกว้างกว่านี้ ออกไปวิ่งเล่นกันเถอะครับ :) กรุบๆ// ถั่วบูดยังน้า เปรี้ยวๆ นะ แก้ไขเมื่อ 05 เม.ย. 52 10:55:49 จากคุณ : SoSharp - [ 5 เม.ย. 52 10:23:11 ]

ความคิดเห็นที่ 22 555 อ.รัสเซียมาเองเลยป่าววะคม 555 กลับบ้านมาปวดหัวตึ๊บเลยเมื่อวาน เสพศิลปะมากไปหน่อย จากคุณ : 7SAMURAI - [ 5 เม.ย. 52 12:59:42 ]

ความคิดเห็นที่ 23 "สุนทรียศาสตร์ ซึ่งเกี่ยวกับด้านความงามและศิลปะ ผมว่ามันก็ใช้ได้กับรูปจากทุกกล้องละนะคับ" ใช่ค่ะ ดิฉันก็ไม่ได้บอกหนิคะว่าต้องเป็นรูปจาก LOMO เพียงอย่างเดียว แต่ในที่นี้เรากำลังพูดถึง "LOMO" กันอยู่ค่ะ :) จากคุณ : [| switch on* |] - [ 5 เม.ย. 52 16:21:41 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ชะแว๊บๆ :D จากคุณ : ดิชชี่ - [ 5 เม.ย. 52 21:01:04 A:58.9.63.7 X: ]

ความคิดเห็นที่ 25 ใช่คับคุณสวิทออน อย่างที่คุณบอกนั้นแหละถูกต้อง ถูกในแง่ที่เราจะวิเคราะห์รูปถ่ายหรืองานศิลปะอะไรซักอย่างจากทฤษฎีสุนทรียศาสตร์ มันก็ช่วยให้เราเข้าใจตามทฤษฎีนั้นๆง่ายขึ้น พอดีหาข้อความยืนยันไม่ได้นะคับ เคยได้ยินทางโลโมกราฟฟี่พูดออกมาทำนองที่ว่า LOMO is not Art นะคับ 555 จากคุณ : 7SAMURAI - [ 5 เม.ย. 52 21:27:21 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ความหมายของศิลปะ ตามพจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตสถาน พ.ศ. 2530 หมายถึง ผลแห่งความคิดสร้างสรรค์ ของมนุษย์ที่แสดงออกมาในรูปลักษณ์ต่าง ๆ ให้ปรากฏ ซึ่งสุนทรียภาพ ความประทับใจ หรือความสะเทือนอารมณ์ ความอัจฉริยภาพ พุทธิปัญญา ประสบการณ์ รสนิยม และทักษะของแต่ละคน เพื่อความพอใจ ความรื่นรมย์ ขนบธรรมเนียม จารีตประเพณีหรือ ความเชื่อทางศาสนา ฯลฯ "เคยได้ยินทางโลโมกราฟฟี่พูดออกมาทำนองที่ว่า LOMO is not Art นะคับ" ถ้าเป็นอย่างที่คุณเจ็ดซามูไรบอกก็คิดได้ 2 อย่างนะคะ 1. โลโมกราฟฟี่ไม่รู้ว่าศิลปะคืออะไร 2. โลโมกราฟฟี่ไม่รู้ซะเองว่า "LOMO" คืออะไร :) จากคุณ : [| switch on* |] - [ วันจักรี 07:02:41 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ลืมบอก สุขสันต์วันหยุดค่ะ ^^ จากคุณ : [| switch on* |] - [ วันจักรี 07:08:47 ]

ความคิดเห็นที่ 28 555ขอบคุณสำหรับความหมายของศิลปะ นะคับ จิงๆผมว่าโลโม่เค้าไม่ได้สนใจมากกว่าว่าอะไรต้องเป็นหรืออะไรไม่เป็นศิลปะ ส่วนข้อ2นี่ ไม่รู้เหมือนกันแฮะ ปล.ทุกวันของผมมันคือวันหยุดฮะ จากคุณ : 7SAMURAI - [ วันจักรี 18:27:23 ]

ความคิดเห็นที่ 29 555 ทุกวันคือวันหยุด เหมือนกันเลยค่ะ ^^ จากคุณ : [| switch on* |] - [ วันจักรี 18:43:53 ]

ความคิดเห็นที่ 30 แสดงว่าว่างจัด หยุดกันทุกวันเลยน้า...สองคนนี้ ไปดูรูปแล้วเที่ยวกับทู้ถัดไปเลยครับ จากคุณ : yambitte - [ 7 เม.ย. 52 14:11:21 ]

ความคิดเห็นที่ 31 เพิ่งเห็นครับตามมาอ่านด้วยคน จากคุณ : wany30 (wany30) - [ 16 เม.ย. 52 15:40:30 ]

ความคิดเห็นที่ 32 ไม่เห็นมีใครพูดถึง LOMO ที่ว่า "Don't Think Just Shoot" เลย ทั้งๆที่มันสำคัญมาก จากคุณ : vitamilkchamp - [ 18 เม.ย. 52 10:58:46 ]

ความคิดเห็นที่ 33 อ่านข้อความของ จขกท. แค่ คห.แรก เลื่อนลงมา โอ้ววว พิมพ์เยอะมากมายค่ะ อ่านไม่ไหว แต่ขณะเลื่อนลงมาคิดเห็นเหมือน คห.32 เลยค่ะ จากคุณ : vnv - [ 20 เม.ย. 52 16:38:48 ]

ความคิดเห็นที่ 34 ไม่รู้ ไม่เห็นจะเข้าใจอะไรซักอย่าง ตัวหนังสือเยอะแยะเกินไป สิ่งที่มันเป็น อาจจะเริ่มมาแล้วค่อยๆเปลี่ยนไปเรื่อยๆ แล้วพอเราพยายามขีดวงกลมล้อมรอบ ตอนนั้นมันก้อดูล้อมดี แต่นานเข้าๆ มันก้อเปลี่ยนไปเรื่อยๆ วงกลมก้อล้อมไม่รอบ ยังอยากขีดวงกลมใหม่มั๊ย ไม่ใช่ข้อสอบ ไม่ต้องมีถูกผิด ไม่ใช่เรื่องใหญ่ ที่ต้องยอมรับหรือไม่ยอมรับ (หรือใช่) น่าจะมีแค่ ชอบหรือไม่ชอบ ก้อพอ แล้วอย่างงี้ lomo มั๊ย มันจะยังต้องเถียงกันไปอีกเยอะ เพราะมันจะเปลี่ยนไปเรื่อยๆ จากคุณ : อาจะไม่ใช่อย่างที่คิด (อุนทามะ) - [ 28 เม.ย. 52 00:22:47 ]

ความคิดเห็นที่ 35 ในความคิดผม ผมว่า LOMO ไม่ได้เป็นทั้ง modernและ postmodern แต่ผมคิดว่า LOMO มันเป็นการรื้อสร้าง หรือ deconstruction มากกว่า จากคุณ : ดาหลา - [ 28 เม.ย. 52 05:05:03 A:58.9.92.22 X: ]

ความคิดเห็นที่ 36 ; ) มาชมโชว์ความคิดค่ะ จากคุณ : ปอแอ้ง - [ วันแรงงาน 01:06:21 ]