ความคิดเห็นที่ 1 คณะเราโชคดีมากที่ไปถึงแล้วไม่ต้องรอนาน การแสดงกำลังเริ่มรอบใหม่พอดี เจ้าบ้านต้อนพวกเราเข้าไปนั่งในห้องโถงของบ้านใหญ่ ให้เลือกที่นั่งตามสะดวก เราไปถึงที่หลัง เลยได้ที่นั่งหลังๆ หน่อย แต่ก็ไม่เป็นไร ดูโดยภาพรวมก็น่าจะได้เหมือนกัน ลองดูภาพนักท่องเที่ยวรายอื่นๆ ระหว่างที่รอชมการแสดงของชาวไป๋กันค่ะ จากคุณ : มรกตนาคสวาท เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 52 10:21:43

ความคิดเห็นที่ 2 เจ้าบ้าน หรือ นายโรง หรือใครสักคนซึ่งเป็นคนของรัฐบาล ซึ่งเป็นผู้รับผิดชอบในการจัดการแสดง ณ สถานที่แห่งนี้ ออกมากล่าวเปิดรายการ พร้อมทั้งแนะนำชุดการแสดงต่างๆ อาทิ การเดินแฟชั่นของสาวๆ ในชุดพื้นเมือง การแสดงพิธีการเลือกคู่และแต่งงาน การนำเสนอสินค้าต่างๆ ของชาวไป๋ (อันนี้น่าจะคล้ายๆ กับ การแสดงแฟชั่นสินค้า OTOP บ้านเราเป็นอันมาก) จริงๆ แล้ว ทั้งหมดนั่นฟังไม่รู้เรื่องหรอกค่ะ มาหยาพูดภาษาจีนไม่ได้ ฟังก็ไม่รู้เรื่อง คุณไกด์ ก็ไปนั่งกับลูกทัวร์ชุดอื่นๆ เลยได้แต่จับใจความสำคัญจากสิ่งที่เกิดขึ้นแล้วนำมาเล่าต่อค่ะ แหะๆ หากผิดพลาดไปก็ขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะคะ จากคุณ : มรกตนาคสวาท เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 52 10:25:40

ความคิดเห็นที่ 3 สินค้าที่นำเสนอมีหลายแบบมากๆ การจัดการที่หมู่บ้านชาวไป๋ เป็นการจัดการที่ค่อนข้างฉลาด เพราะเลือกนำการนำเสนอสินค้าสองสามอย่างเช่น พัดกับหมวก เสื้อผ้าเครื่องแต่งกาย เครื่องประดับ สลับการการนำเสนอวิธีการดื่มชาซึ่ง (เขาเล่าว่า) มีรูปแบบเฉพาะ กล่าวคือ ชาวไป๋จะดื่มชาสามถ้วย เพื่อรำลึกถึงวิถีชีวิตและการเกิดมาเป็นมนุษย์ของตนเอง จากคุณ : มรกตนาคสวาท เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 52 10:35:59

ความคิดเห็นที่ 4 ชาสามถ้วยนั้นมีรสชาติแตกต่างกัน และใส่ในภาชนะแตกต่างกันด้วย ถ้วยแรกจะเป็นชาที่มีรสขมและค่อนข้างฝาดเฝื่อน เพราะในช่วงต้นของชีวิตนั้น มนุษย์ต้องผจญกับความขมขื่น การสร้างเนื้อสร้างตัว และการต่อสู้ต่างๆ มากมาย เสิร์ฟมาในถ้วยชากลมๆ เล็กๆ ตามปรกติ ชาถ้วยที่สอง จะมีรสหวาน (น้องที่นั่งด้วยกันบอกว่า รสชาติเหมือนน้ำขิง) เสิร์ฟมาในภาชนะแบนๆ คล้ายๆ ถ้วยขนมหวานเล็กๆ มีช้อนให้ตักสมุนไพรที่ใส่มาในชาด้วย) มีความหมายว่า ในช่วงกลางของชีวิต เมื่อฝ่าฟันมาถึงระดับหนึ่งแล้ว ชีวิตก็จะได้ลิ้มรสความหอมหวานของความสำเร็จ สงบและเป็นสุข ซึ่งทั้งหมดเป็นผลมาจากการต่อสู้ฝ่าฟันในช่วงแรก สุดท้าย ชาถ้วยที่สาม จะมีรสขมปนหวาน เสิร์ฟมาในถ้วยชากลมๆ ที่มีขนาดใหญ่กว่าถ้วยแรกสักหน่อย ชาวไป๋บอกว่า เป็นการดื่มชาเพื่อทบทวนชีวิต ว่าที่ผ่านมา ได้พบได้เจอสิ่งใดบ้าง และเมื่อมาถึงบั้นปลายของชีวิต ยังจำรสชาติทั้งขมขื่นและหวานหอมได้หรือไม่ ก่อนที่จะตายจากโลกนี้ไป เนื่องจากส่วนตัวแล้วเป็นคนที่ไม่สามารถแยกแยะรสชาติของชาออกจากกันได้ ว่าหอมหวานต่างกันอย่างไร และอย่างไหนเรียกว่าอะไร ดังนั้นจึงไม่สามารถเล่าให้ผู้อ่านฟังได้ค่ะ ว่ารสชาติชาที่ได้กินนั้น มันคล้ายกับอะไร และมันต่างจากอะไรอย่างไร ขออภัยด้วยนะคะ ในภาพน่าจะเป็นชาถ้วยที่สองค่ะ มาหยาชอบเพราะมันหวาน และมาหยาอยากให้มีแต่รสหวานในชีวิต ซึ่งคงเป็นไปไม่ได้ จากคุณ : มรกตนาคสวาท เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 52 10:36:51

ความคิดเห็นที่ 5 สินค้าชิ้นต่อไปเป็นพัด แล้วก็มีการเลือกคู่ การแต่งงานของชาวไป๋ ที่เจ้าสาวจะต้องใส่แว่นกันแดดสีดำปิดตาเอาไว้ (ไม่ทราบว่าทำไมเหมือนกัน) มีพิธีกรรมต่างๆ เช่นการผลัก (เท่าที่มองเห็นนะคะ) น้องข้างๆ บอกว่า เจ้าบ่าวเจ้าสาวแต่งตัวเหมือนนาคลูกแก้ว ในพิธีการบวชลูกแก้วขี่ช้าง ในงานปอยลูกแก้ว แถวๆ สุโขทัย หรืองานบวชลูกแก้วขี่ม้า (ที่แม่ห้องสอนหรือเปล่าหว่า) ที่ต้องมีการแต่งตัวนาคด้วยชุดสีขาว ใส่หมวก ใส่แว่นดำ มีเครื่องประดับศีรษะและลำตัวต่างๆ อารมณ์นั้นเลยค่ะ เราก็ชมการแสดงสลับกับชิมชาไปด้วย ชักเริ่มเมาชา เนื่องจากเราเป็นนักท่องเที่ยวที่ดี เขาให้ชิมอะไรก็ชิมไปเรื่อยๆ สักพักน้องที่นั่งข้างๆ ซึ่งยังเหวอๆ กับห้องน้ำในเมืองจีนตลอดการเดินทางอยู่ ก็แอบสะกิดเรา ถามว่า พี่ๆ พี่ว่า ก่อนเขาจะรินชามาเสิร์ฟเราเนี่ย เขาจะล้างถ้วยชาก่อนไหม เลยหันไปบอกน้องว่า น้องเอ๊ย บางเรื่องในชีวิตเนี่ย ผ่านๆ มันไปบ้างก็ได้นะ อีกอย่าง จะล้างไม่ล้าง พี่ก็กินไปแล้วอ้ะ เรียบร้อย จากคุณ : มรกตนาคสวาท เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 52 10:40:56

ความคิดเห็นที่ 6 ชมการแสดงเสร็จออกมานอกบ้าน คุณไกด์จันทราอธิบายเรื่องลักษณะการสร้างบ้านแบบจีนให้เราฟังว่า บ้านจีนจะสร้างเป็นห้องๆ ถ้าบ้านคนรวยมากๆ ก็จะยิ่งมีจำนวนห้องมาก และจะสร้างเป็นรูปตัวยู ห้องโถงใหญ่จะอยู่ด้านซ้ายมือ แล้วมีห้องต่างๆ โอบล้อมเป็นรูปตัวยู ด้านหน้าบ้าน (ที่ปิดรูปตัวยู) จะก่อเป็นกำแพงสูงๆ ทาสีขาวเอาไว้ เพื่อให้กำแพงสีขาวนั้น สะท้อนแสงจันทร์ เข้ามาเพิ่มแสงสว่างให้กับบ้านในยามค่ำคืน โดยเฉพาะยามหัวค่ำ ที่คนในบ้านอาจจะยังปรึกษาพูดคุยกันอยู่ ดังนั้นการสร้างบ้านแบบจีน จึงต้องดูลักษณะฮวงจุ้ย หรือทำเลที่ตั้งบ้านให้ดีๆ มีภูเขาอยู่ด้านหลัง มีแม่น้ำอยู่ด้านหน้า และมีส่วนประกอบอื่นๆ ซึ่งจะทำให้การใช้ชีวิตของเขาเรียบง่าย และใช้ประโยชน์จากธรรมชาติให้ได้มากที่สุดนั่นเอง เดินออกมาด้านนอก เพื่อขึ้นรถเดินทางต่อไปยังร้านหยกและลี่เจียง เห็นจักรยานเหงาๆ คันนี้จอดอยู่ริมกำแพงด้านนอก เลยเก็บภาพเอาไว้เป็นที่ระลึกค่ะ ดูเหมือนว่าจักรยานยังคงเป็นพาหนะที่คนจีนในชนบทยังนิยมใช้อยู่ค่อนข้างมากทีเดียว ในขณะที่เมืองไทยนั้น เหมือนกับว่าจะน้อยลงไปเรื่อยๆ จากคุณ : มรกตนาคสวาท เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 52 10:46:21

ความคิดเห็นที่ 7 จากนั้นเราออกเดินทางจากหมู่บ้านชาวไป๋ ไปยังร้านหยกที่คุณไกด์ท้องถิ่นต้องไปลงชื่อ (อีกแล้ว) ข้อนี้เราชื่นชมการจัดการของรัฐบาลจีนที่มีต่อนักท่องเที่ยว ในการสร้างกฎข้อบังคับไปที่ไกด์ท้องถิ่นต่างๆ ซึ่งทำให้เป็นการบังคับให้นักท่องเที่ยวต้องเดินทางไปยังสถานที่ท่องเที่ยว ที่ขายของที่ทางการกำหนด โดยเฉพาะนักท่องเที่ยวที่ชอบซื้อของอย่างคนไทยด้วยยิ่งเป็นการดีใหญ่ เพราะพาเข้าไปที่แห่งไหน คนไทยก็จ่ายเงินซื้อ ไปตามคำโฆษณาของเขาได้เรื่อยๆ (ยกเว้นเราที่ไม่ค่อยจะมีเงินมีทอง ก็ได้แต่มองแล้วผ่านเลยไป) หากไม่ทำให้เดือดร้อนสถานภาพของกระเป๋าสตางค์มากนักนั่นเอง อันที่จริงเราก็อยากได้กำไลหยกนะ แต่ดูๆ ไปแล้ว เราใส่นาฬิกา เราใส่สร้อยข้อมือหิน มันจะไม่เหลือที่ว่างให้ใส่กำไลหยกน่ะสิ แหะๆ อันที่จริงเหตุผลคงเป็นเพราะกำไลหยกขอนที่ถูกที่สุด ยังตกอยู่ที่ 127 หยวน (โปรดเอา 5.5 คูณเข้าไป จะได้ค่าเงินไทยออกมา)  ซึ่งครั้งนี้เราพกเงินไปไม่กี่บาทไทยเอง แหะๆ ไม่มีปัญญาซื้อค่ะ ระหว่างการเดินทาง สถาปัตยกรรมต่างๆ ที่เรามองเห็น โดยเฉพาะการสร้างบ้าน การสร้างตึกแถว โรงเรือนต่างๆ ก็จะโดดเด่นและให้ภาพของเมืองจีนในความคุ้นเคยของคนไทยที่ชอบดูภาพยนตร์จีนกำลังภายในเป็นอันมากค่ะ ตึกนี้ถ่ายได้ระหว่างการเดินทางจากหมู่บ้านชาวไป๋ไปร้านหยกในเมืองต้าหลี่นะคะ จากคุณ : มรกตนาคสวาท เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 52 10:50:52

ความคิดเห็นที่ 8 ให้สังเกตว่า บ้านเรือนส่วนมากจะอยู่ด้านหน้าภูเขา ตามลักษณะฮวงจุ้ยที่พวกเราทราบๆ กันดี และจะมองเห็น "กำแพงสีขาว" ที่ได้เล่าแล้วในข้างต้น ว่าเขาสร้างไว้ เพื่อสะท้อนแสงจันทร์เพิ่มความสว่างของบ้านในยามค่ำคืนเอาไว้อย่างชัดเจนด้วยค่ะ แต่สิ่งหนึ่งที่เรารู้สึกสำหรับเมืองจีนก็คือ เป็นเมืองที่มีคนเยอะมาก ไปทางไหนก็เห็นแต่คน สิ่งที่เยอะตามขึ้นมาก็คือ รถรา และบ้านเรือน และสิ่งที่หายไปเรื่อยๆ ก็คือ ต้นไม้ และป่าเขา อืมมมม บางทีเราก็แอบอึดอัด หรือเป็นเพราะเราอยู่ต่างจังหวัดนานไปก็ไม่ทราบเหมือนกันค่ะ ความเยอะของคนในเมืองจีน จะให้คนละอารมณ์กับความเยอะของคนในกรุงเทพฯ ซึ่งเป็นเมืองใหญ่นะคะ มันต่างกันยังไงเนี่ยอธิบายไม่ได้ อ้ะค่ะ มันเป็นความรู้สึกล้วนๆ รู้สึกจะลืมเล่าไปนิดว่า ออกจากหมู่บ้านชาวไป๋แล้วเราไปร้านหยก แล้วเราก็แวะไปรับประทานอาหารกลางวัน ก่อนที่ออกเดินทางมุ่งหน้าสู่เมืองลี่เจียงต่อไป ช่วงแรกนี้ยังไม่ง่วง ก็เลยได้ถ่ายภาพสองข้างทางไปเรื่อยๆ ก่อนค่ะ จากคุณ : มรกตนาคสวาท เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 52 10:55:35

ความคิดเห็นที่ 9 ส่งคุณไกด์ท้องถิ่นให้ขึ้นรถเมล์ไปรับแขกกลุ่มต่อไปแล้ว เราก็ไปรับประทานอาหารกลางวันกัน ก่อนจะเดินทางต่อ เริ่มต้นเดินทางก็ฟ้าใสแดดแจ๋ดีค่ะ หลังจากเดินทางไปได้สักระยะ ปรากฏว่า มีฝนตกพรำๆ อากาศก็เย็นลงเรื่อยๆ จนไปถึงร้านหยก (อีกแล้ว) ที่ต้องแวะ (อีกแล้ว - ตามที่คุณไกด์ได้ถูกกำหนดมา) กลางทาง อากาศก็เย็นขึ้นเป็นลำดับ แต่ไหนๆ เขาก็แวะแล้ว เราก็ลงเดินดูของตามเจตนารมณ์ แต่ไม่ซื้อ แหะๆ เพราะไม่มีกะตังค์ แวะห้องน้ำ ซึ่งสะอาดกว่าที่อื่นๆ แล้วก็ขึ้นมานอนหลับบนรถต่อ รอการไปถึงเมืองเก่าลี่เจียงค่ะ ในภาพนี้รู้สึกจะเป็นช่วงต้นๆ ของการเดินทางออกจากต้าหลี่นะคะ การเดินทางจากต้าหลี่ไปยังลี่เจียง จะต้องนั่งรถขึ้นเขา ผ่านทิวเขา โดยถนนแคบๆ น่าหวาดเสียวยิ่งนัก ระหว่างทางจะเห็นหมู่บ้านที่ทำการเกษตรกรรมมากมาย สลับกับป่าไม้ต้นเล็กๆ ที่ไม่ใช่ป่าทึบ แล้วก็ภูเขา ที่มีการขุดหาหยกและสินแร่ต่างๆ ในบางช่วงค่ะ จากคุณ : มรกตนาคสวาท เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 52 11:00:17

ความคิดเห็นที่ 10 หลังจากหลับๆ ตื่นๆ สลับกับความหวาดเสียวของถนนที่ฝนตกหนัก เราก็มาถึงเมืองเก่าลี่เจียงจนได้ คืนที่สองของการเดินทาง เราพักที่โรงแรมแกรนด์ลี่เจียง ซึ่งอดีตเป็นโรงแรมของคนที่เราเกลียดที่สุดคนหนึ่งของเมืองไทย ฮ่าๆ อย่าถามเลยว่าเจ้าของเก่าชื่ออะไร เพราะปัจจุบัน โรงแรมนี้เป็นของรัฐบาลจีนไปแล้วเรียบร้อย (ถ้าฟังมาไม่ผิดนะคะ) ตัวโรงแรมตั้งอยู่ระหว่างเมืองเก่ากับเมืองใหม่พอดี ทำให้แค่เดินข้ามถนน เราก็จะได้ไปเดินเล่นที่ตัวเมืองเก่าลี่เจียงกันแล้ว เฮ่อ เห็นเตียงแล้วอยากจะนอนเป็นที่สุด คืนนี้เราต้องพักรวมกับคุณไกด์จันทรา เพราะเรามาถึงเกือบๆ มืดแล้ว คุณไกด์จันทราหาที่พักไม่ได้ และไม่สะดวก ในขณะที่เรานอนห้องเดี่ยวมาตั้งแต่คืนแรก การจะมีเพื่อนร่วมห้องก็ไม่ใช่เรื่องแปลกแต่อย่างไร จากคุณ : มรกตนาคสวาท เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 52 11:03:38

ความคิดเห็นที่ 11 โรงแรมแกรนด์ลี่เจียง ดังได้กล่าวแล้วว่า ครั้งหนึ่งเจ้าของเป็นคนไทย ดังนั้นในโรงแรมนี้จึงมีห้องอาหารไทย (ที่รสชาติแบบไทยๆ จริงๆ) มีโทรทัศน์ช่องจากประเทศไทย (แต่รู้สึกที่นี่จะมีแต่ช่องสาม กับช่องเก้ามั้ง) พักที่นี่สองคืน เลยได้ดูละครไทยด้วยเลย แหะๆ  ก็มันฟังภาษาจีนจากช่องอื่นๆ ไม่ค่อยรู้เรื่องนี่นา ให้อภัยมาหยาเทอะ โปรดสังเกตว่าในรูป มาหยาอ้วนมากๆ แล้วก็กลับมาก็ตัวบวมอยู่อย่างนี้อีกเกือบสองอาทิตย์ เพิ่งรู้สึกว่าฟิตแอนด์เฟิร์มขึ้นก็ตอนที่กลับมาแล้วครบเดือนนี่เอง น้องที่ไปด้วยบอกว่า เขาก็มีอาการคล้ายๆ กัน โดยเฉพาะหลังจากลงมาจากเทือกเขาหิมะมังกรหยกแล้ว มาหยามีอาการหน้าบวม ตัวบวมอย่างเห็นได้ชัด ไม่รู้ว่าเกี่ยวกับสภาพอากาศ ความกดอากาศ และอาหารที่รับประทานหรือเปล่า แง้ แต่เนี่ย เพิ่งถูกเลิกล้อเรื่องอ้วน ก็ช่วงนี้เอง มาหยาไม่ยอม ไม่ยอม ไม่ยอม จากคุณ : มรกตนาคสวาท เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 52 11:07:49

ความคิดเห็นที่ 12 หลังจากล้างหน้าล้างตาแล้ว เราก็ลงมารับประทานอาหารไทยที่ห้องอาหารชั้นล่างกัน จากนั้นจึงนัดกันกับสมาชิกในทริปว่า จะไปเดินชมเมืองเก่าลี่เจียงในช่วงหัวค่ำ เพื่อที่จะดื่มด่ำกับบรรยากาศเมืองมรดกโลก แต่อนิจจา มาหยามากับฝนหรือนี่ ที่เมืองลี่เจียง ฝนตกพรำๆ ตลอดช่วงหัวค่ำเลยค่ะ แต่อย่าคิดนะคะ ว่าเราจะยั่น แหะๆ เราก็กางร่มเดินเที่ยวชมเมืองกันซะงั้น เอิ๊กกกกกกกกก มาหยาทำได้ ขอให้ได้เที่ยวเหอะ แก้ไขเมื่อ 20 ก.ย. 52 11:11:50 จากคุณ : มรกตนาคสวาท เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 52 11:11:08

ความคิดเห็นที่ 13 ฟ้าสีฟ้าแบบนี้ สำหรับช่างภาพจะรู้กันดีว่า มันจะเกิดขึ้นหลังจากพระอาทิตย์ตกไปสักพัก ไม่ต้องเปลี่ยนไวท์บาลานซ์ให้เป็นแบบไฟหลอดกลม ก็ถ่ายได้ในธรรมชาติค่ะ (ข้าพเจ้าใช้ไวท์บาลานซ์ออโต้) ฝนยังคงพรำ เราก็ยังคงเดินต่อไป จนถึงลานจตุรัสกลางเมืองเก่าลี่เจียง ซึ่งเขามีกิจกรรมรอบกองไฟกันอยู่ เห็นคนท้องถิ่นร่วมกันเต้นรำอย่างสนุกสนาน แต่สำหรับเราอาจจะเกินวัย ก็เลยได้แต่เดินดูเฉยๆ ค่ะ ไม่ได้ถ่ายรูปมาด้วยค่ะ เพราะฝนตก ไม่ค่อยสะดวก ได้แต่ถ่ายเฉพาะบางซีนที่อยากถ่ายจริงๆ เท่านั้น จากคุณ : มรกตนาคสวาท เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 52 11:14:41

ความคิดเห็นที่ 14 คุณไกด์จันทราเล่าให้ฟังว่า โดยลักษณะภูมิประเทศและการสร้างเมืองเก่าลี่เจียงนั้น จะเป็นเมืองที่ลาดไปตามภูเขา ดังนั้น ในเวลากลางคืน จะมีการปล่อยน้ำลงมาจากเนินเขาเพื่อให้ล้างพื้นเมืองทั้งเมือง เมืองนี้จึงสะอาดปราศจากฝุ่น แต่วันที่เราไปนั้น ฝนตกพรำๆ ทั้งวันอยู่แล้ว มันไม่มีฝุ่นหรอก แต่มันก็ดูไม่ค่อยสะอาดเท่าไร กลัวมีอะไรไชเท้าเลยหละ ขอบอก รูปแบบหลังคาของบ้านและอาคารของจีนมีลักษณะแปลกตาสำหรับคนไทยค่ะ จะเห็นตะเข้ หรือ ตะเฆ่ (เขาเรียกแบบนี้ใช่ไหมคะ) ทั้งสองด้านของหลังคา จะยกสูงขึ้น โค้งแอ่นและมีลักษณะอ้า เหมือนปากของมังกร ในขณะที่ชายคาเรือนทางเหนือนี้จะเป็นกาแล อะไรทำนองนี้ค่ะ มาหยาเองไม่มีความรู้ทางสถาปัตยกรรมแต่อย่างใด ต้องขออภัยด้วยที่ไม่ได้ซักถามรายละเอียดมาค่ะ จากคุณ : มรกตนาคสวาท เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 52 11:22:18

ความคิดเห็นที่ 15 เดินๆ ไปเจอเพื่อนอีกกลุ่มหนึ่ง เลยชวนกันเดินขึ้นไปบนยอดเขาที่มีสวนสาธารณะอยู่ค่ะ ระหว่างทางเดินผ่านร้านค้าต่างๆ แสงสวยๆ ทำให้เกิดความงามแบบที่เราชอบขึ้น เลยกดชัตเตอร์ไว้เป็นระยะๆ บางครั้งสุนทรีย์ในชีวิตก็มาจากที่ที่เราไม่คิดว่าจะสุนทรีย์ แต่บางครั้งสุนทรีย์ดังกล่าว ก็ถูกทำลายลงไปง่ายดายเหลือเกินเช่นกัน ทุกสิ่งในโลกจึงล้วนไม่เที่ยงแท้ เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป แต่สิ่งที่ยากที่สุดก็คือการทำใจให้ผ่านแต่ละช่วงเวลาในฐานะปุถุชนคนหนึ่งนั่นเอง จากคุณ : มรกตนาคสวาท เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 52 11:32:10

ความคิดเห็นที่ 16 ด้านบนสุดของภูเขาหลังเมืองลี่เจียงที่เราเดินขึ้นไปเป็นสาธารณะค่ะ จากจุดนี้อาจชมวิวของเมืองลี่เจียงได้ทั้งเมือง เมื่อขึ้นไปถึง ก็รู้สึกเหนื่อย และมือสั่น ใจสั่นนิดหน่อย ตามประสาคนที่ไม่ค่อยได้ออกกำลังกายเท่าใดนัก หันกลับไปมองทิวทัศน์ของเมืองแล้ว ก็หยิบกล้องถ่ายรูปขึ้นมากดชัตเตอร์เก็บความทรงจำเอาไว้ แต่ดังที่ว่า ยามใดที่มือสั่น ใจสั่น ใจก็ไม่นิ่ง สมาธิก็น้อยนัก ขาตั้งกล้องก็ไม่มี ภาพจึงสั่นไหว เหมือนหัวใจคนเช่นนี้ จากคุณ : มรกตนาคสวาท เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 52 11:34:24

ความคิดเห็นที่ 17 ด้านบนสุดที่เราเดินไปถึง มีสวนสาธารณะประจำเมือง เท่าที่อ่านดู รู้สึกว่าคนจีนจะเข้าฟรี คนต่างชาติต้องเสียเงิน เราก็เลยตัดสินใจไม่เข้าไปกัน พอดีว่าฝนตกหนัก เลยนั่งเล่นรอกันที่หน้าสวนนั่นเอง พักเหนื่อยไปด้วยในตัว พอฝนหยุดก็เริ่มเดินกลับ ดื่มด่ำกับเมืองต่อไป จากคุณ : มรกตนาคสวาท เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 52 11:39:20

ความคิดเห็นที่ 18 เมื่อเราเดินทางลงมาถึงพื้นราบ ก็วนกลับมายังลานจตุรัส ซึ่งตอนนี้คนว่างวายไปแล้ว ก็เลยเจอแต่ลานโล่งๆ ถ่ายภาพได้มุมกว้างๆ ขึ้น มันคนละอารมณ์นะคะ ระหว่างมีคน กับไม่มีคน ดีทั้งสองแบบ ขึ้นอยู่กับว่าตอนนั้นเราอยู่ในอารมณ์ไหนแค่นั้นเอง จากคุณ : มรกตนาคสวาท เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 52 11:47:24

ความคิดเห็นที่ 19 เพื่อนร่วมแนวทางการถ่ายรูปในโลกนี้มีเยอะมาก ไปที่ไหนก็เจอคนชอบถ่ายรูปจ้ะ ดีจังเลยเนาะ มีคนถามว่า เราผิดหวังกับเมืองเก่าลี่เจียง เมืองมรดกโลกมากไหม ขอบอกตามตรงว่า ผิดหวังมาก เพราะเราคิดว่า เมืองเก่า เมืองมรดกโลก จะคงความขรึมขลังมากกว่านี้ แต่เอาเข้าจริง เมืองนี้กลายเป็นเมืองแห่งคาราโอเกะและร้านน้ำชา รวมถึงโรงแรมและเกสต์เฮาส์ แหะๆ แต่ก็นะ มันก็เป็นเมืองมรดกโลกที่ยังคงมีชีวิตนั่นเอง อารมณ์นี้เราจะชอบเมืองเก่าต้าหลี่มากกว่า แต่ก็นั่นแหละ เราอยู่ที่ต้าหลี่เฉพาะตอนเช้ามืดที่ฝนตก ไม่ได้อยู่ตอนกลางคืน เลยไม่รู้ว่าเป็นอย่างไรกันแน่ เสียดายเนาะ จากคุณ : มรกตนาคสวาท เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 52 11:50:41

ความคิดเห็นที่ 20 ร้านรวงต่างๆ ยิ่งดู ยิ่งเดิน ยิ่งได้อารมณ์เหมือนไนท์บาซาร์เชียงใหม่บ้านเรา หรือไม่ก็แถบๆ เยาวราชอะไรประมาณนั้น กลิ่นเนื้อจามรีย่าง คละคลุ้ง ผสมกลับกลิ่นฝนบนพื้นแฉะๆ โอ้วววววววววว มันช่างไม่น่าเดินอะไรเช่นนี้คะ จอร์จ แต่เราก็ยังคงเดินต่อไป แหะๆ ไม่ได้มาทุกวันนี่นาเนอะ จะได้รู้ด้วยว่า ที่นี่เขาค้าเขาขายอะไรกัน คุณหัวหน้าไกด์หยุยบอกเราว่า เขาเองก็ไม่ชอบที่นี่แล้วเหมือนกัน เพราะครั้งแรกที่เขามาที่นี่ มันยังคงเป็นเมืองมรดกโลก เป็นเมืองสงบ ชนบทอยู่ แต่ว่าเราจะหยุดยั้งการเปลี่ยนแปลงของโลกได้หรือ จากคุณ : มรกตนาคสวาท เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 52 11:56:50

ความคิดเห็นที่ 21 เราไม่ได้เดินทุกตรอกทุกซอกทุกซอย เพราะเริ่มรู้สึกเหนื่อยและล้า จากการเดินทางทั้งวัน นั่งรถทั้งวัน และเดินชมสถานที่ท่องเที่ยวหลายๆ แห่งในวันนี้ คุณไกด์จันทราเล่าให้เราฟังตอนนั่งรถมาลี่เจียงว่า เมืองลี่เจียงไม่มีกำแพงเมือง (ต่างจากต้าหลี่ที่มีกำแพงเมืองขนาดใหญ่) เพราะเจ้าเมืองบอกว่า มันเป็นการเสียเวลาและสูญเปล่า แต่เราก็ยังคงเห็นประตูเมืองโค้งๆ แบบนี้อยู่ในบางแห่ง บังเอิญ ตอนเดินตอนกลางคืน คุณไกด์ไม่ได้มากับเราด้วย เลยไม่ได้ถามว่า ประตูแบบนี้มีความหมายอะไรใดๆ หรือเปล่า จากคุณ : มรกตนาคสวาท เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 52 11:59:16

ความคิดเห็นที่ 22 ในที่สุด เมื่อฝนพรำมากยิ่งขึ้น เราก็หมดแรงแต่เพียงเท่านั้น หลังจากเดินชมสินค้าอยู่ชั่วครู่ เราก็ตัดสินใจเดินทางกลับโรงแรม ไม่ไหวแย้ว เหนื่อย บอกตัวเองอย่างนั้น อีกประการหนึ่ง เช้าวันรุ่งขึ้นเรามีกำหนดการจะต้องขึ้นกระเช้าใหญ่ไปบนยอดภูเขาหิมะมังกรหยกด้วยก็ยิ่งต้องใช้พลังงานในการเตรียมตัวเตรียมใจมากยิ่งขึ้นไปอีก แต่ก็แอบบอกตัวเองว่า คืนพรุ่งนี้ ที่ยังคงค้างที่ลี่เจียง เราจะแวะมาเดินเล่นที่เมืองเก่าลี่เจียงอีกครั้งหนึ่งค่ะ กระทู้หน้าโปรดรอพบกับ ทิวทัศน์ยามเช้าหน้าโรงแรม และไฮไลท์ที่บนยอดเขาหิมะมังกรหยก ที่มาหยาเกือบเอาชีวิตไปทิ้งไว้ที่นั่นละกันนะคะ ขอได้รับความขอบคุณจากแมวๆ พิคเจอร์เช่นเคยค่ะ จากคุณ : มรกตนาคสวาท เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 52 12:02:33

ความคิดเห็นที่ 23 ขอบคุณมากค่ะจะรอชมนะคะ รูปสวย ข้อความเยี่ยม ชื่นใจเหมือนไปด้วยเลย อิอิ จากคุณ : magicwork เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 52 13:26:03

ความคิดเห็นที่ 24 น่าไปเที่ยว น่าเสียดายที่ฝนตก จากคุณ : noom69 เขียนเมื่อ : 21 ก.ย. 52 00:27:49

ความคิดเห็นที่ 25 มาลงชื่อไว้ก่อนนะขอรับ เดี๋ยว ว่าง ว่าง จะเข้ามาอ่าน จากคุณ : กลิ้งคี่ เขียนเมื่อ : 21 ก.ย. 52 16:59:59

ความคิดเห็นที่ 26 เข้ามาชมครับ :) จากคุณ : petitel เขียนเมื่อ : 21 ก.ย. 52 17:37:02

ความคิดเห็นที่ 27 ขอบคุณครับที่พาเที่ยวด้วยภาพสวย ๆ จากคุณ : raksapondet เขียนเมื่อ : 22 ก.ย. 52 22:07:04