ความคิดเห็นที่ 1 เมื่อช่วงสัปดาก่อนผมได้มีโอกาสได้รับเชิญ (รู้สึกฟังดูดีมีสกุลจัง) จากทางมูลนิธิคณะนักบุญคามิลโลแห่งประเทศไทย ให้ไปร่วมเป็นวิทยากร และเป็นผู้ดำเนินรายการในการจัดการประชุม งานด้านผู้พิการนั้นหมายถึงผมจะต้องไปค้างที่นั้นกว่าสองคืน ก็น่าจะเป็นประสบการณ์ที่ใหม่สำหรับผม เพราะที่นี้เอง เป็นสถานที่ที่ใช้ดูแลน้องผู้พิการและติดเชื้อ HIV จากมารดา แค่ฟังก็หนาวแล้ว (สำหรับคนที่ยังไม่เข้าใจ HIV) จากคุณ : wheel we go! เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 52 19:27:53

ความคิดเห็นที่ 2 ก่อนจะเดินทางมา ผมใชัเวลาคิด บวกลบคูณหาร อยู่พอสมควร จะกินอย่างไร จะอยู่อย่างไร จะนอนอย่างไร และอีกหลากหลายคำถามต่างๆนาๆ ที่ทำให้ผมแอบจิตตกไปพอสมควร ซึ่งไอ้ความรู้สึกต่างๆที่เกิดขึ้นนั้นก็ล้วนเกิดขึ้นมาจาก ความไม่รู้ไม่เข้าใจในคำว่า HIV และเพียงก้าวแรกที่ผมได้สัมผัสกับที่นี้จากภาพในความคิดของตัวเองในเบื่องต้น นั้นต่างกับภาพความเป็นจริงอย่างสิ้นเชิง เพราะที่นี้นอกจากจะเป็นที่ที่ดูแลน้องๆที่พิการแล้ว ที่นี้เองยังได้จัดให้มีบริการห้องพัก สำหรับหน่วยงานต่างๆได้เข้าพัก เพื่อทำกิจกรรมภายในศูนย์ ซึ่งส่วนใหญ่ก็น่าจะเป็นชาวต่างชาติที่เข้ามาใช้บริการเพื่อเข้าร่วมกิจกรรมทางศาสนา โดยในส่วนนี้พึ่งจะทำเสร็จ และผมก็น่าจะคน แรกๆด้วยซ้ำที่ได้เข้าไปใช้บริการ ก็ตึกทั้งตึกมี่ผมนอนอยู่คนเดียวคิดดูแล้วกัน บรื้อๆๆ..ว จากคุณ : wheel we go! เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 52 19:28:17

ความคิดเห็นที่ 3 สะอาดมากครับ และเรียบร้อยกว่าที่คิด จากคุณ : wheel we go! เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 52 19:28:49

ความคิดเห็นที่ 4 มุมเล็กๆแต่สามารถสร้างสุขที่ยิ่งใหญ่ ให้กับน้องๆที่นี้ จากคุณ : wheel we go! เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 52 19:29:22

ความคิดเห็นที่ 5 หลังจากจัดแจงเรื่องที่พักเรียบร้อย โดยสภาพในห้องพักนั้นคงไม่ได้มีอะไรให้มากมายเหมือนห้าดาว ในห้องคงมีเพียงเตียงไม้ และโต๊ะทำงาน ซึ่งสภาพโดยรวมนั้นก็น่าจะพอสำหรับการเป็นที่นอนได้อย่างดี ส่วนห้องน้ำห้องท่าที่นี้เองก็ได้จัดให้มีอุปกรณ์ต่างๆสำหรับผู้พิการอย่างผม ที่จะเข้ามาใช้บริการได้เป็นอย่างดี และแล้วก็ถึงเวลาปั่นรถชมสถานที่แล้วครับโดยมีน้องอ้อซึ่งทำหน้าที่เป็นผู้ประสานงาน ในครั้งนี้ น้องอ้อเป็นคนพิการเหมือนผมใช้วีลแชร์เหมือนกัน โดยการใช้ชีวิตของน้องอ้อภายในนี้ ต้องถือว่าสะดวกสบายเป็นอย่างดีครับ เพราะด้วยสภาพแวดล้อมต่างๆนั้นจัดใว้ให้เอื้อต่อผู้พิการ ในการที่จะเข้าถึงในส่วนต่างๆ มันทำให้คนพิการอย่างผมนั้นไม่รู้สึกถึงความพิการที่มีในตัวเอง เพราะที่นี้ไม่มีอุปสรรคสำหรับผม จริงแล้วผมคิดว่าไอ้ความพิการนั้น มันไม่ได้มีแต่เพราะสภาพแวดล้อมที่ไม่เอื้อนั้นมันทำให้ผมพิการ จากคุณ : wheel we go! เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 52 19:30:07

ความคิดเห็นที่ 6 อีกมุมกับความงามของที่นี้ จากคุณ : wheel we go! เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 52 19:30:30

ความคิดเห็นที่ 7 การใช้ชีวิตของคนเราในบางครั้งก็คงจะต้องหาหลักยึดให้กับตัวเอง อาจจะ เซไปบ้าง อาจจะล้มไปบ้าง แต่ไม่เป็นไร ลุกขึ้นใหม่ เอ้าสู้ๆๆ จากคุณ : wheel we go! เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 52 19:30:57

ความคิดเห็นที่ 8 ลานจอดรถของที่นี้ จากคุณ : wheel we go! เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 52 19:31:51

ความคิดเห็นที่ 9 การได้มองภาพการใช้ชีวิตของคนอื่น สำหรับผมแล้วอาจจะป็นวิธีหนึ่งที่ทำให้เรารูสึกถึงความโชคดีของตัวเอง จากคุณ : wheel we go! เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 52 19:32:15

ความคิดเห็นที่ 10 ผมไม่รู้เหมือนกันนะครับ ว่าน้องเขามีความฝันหรือป่าว แล้วฝันของน้องเขามันหน้าตาเป็นอย่างไร เพราะน้องเขามองไม่เห็น จากคุณ : wheel we go! เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 52 19:32:46

ความคิดเห็นที่ 11 เริ่มต้นในห้องแรกอ้อพาผมปั่นรถขึ้นไปบริเวณชั้นสาม ของอาคาร สำหรับห้องนี้เป็นห้องที่ใช้สำหรับดูแลเด็กเล็ก ที่มีความพิการมาแต่กำเนิด น้องๆที่นี้น่ารักครับ และผมก็ได้พบกับสาวน้อยดาราประจำห้องนี้ จากคุณ : wheel we go! เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 52 19:33:30

ความคิดเห็นที่ 12 ผมจำชื่อน้องไม่ได้แล้วครับรู้แต่ว่าเธออายุสามขวบ และพิการมาตั้งแต่กำเนิดโดยมีพี่ป้าน้าอาที่นี้เป็นคนดูแล ด้วยความพิการพัฒนาการของน้องเขาจึงไม่เหมือนเด็กทั่วไป ในวัยสามขวบน้องไม่สามารถเดินได้ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ แต่สิ่งหนึ่งที่ไม่เคยพร่องไปจากใบหน้าของเธอนั้นคือรอยยิ้ม ที่ทำให้คนต่างถิ่นอยากผมยิ้มตามได้ทั้งน้ำตา จากคุณ : wheel we go! เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 52 19:33:56

ความคิดเห็นที่ 13 อีกยิ้มของน้อง จากคุณ : wheel we go! เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 52 19:35:00

ความคิดเห็นที่ 14 มาเยี่ยมหนูกันบ้างนะคะ จากคุณ : wheel we go! เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 52 19:35:22

ความคิดเห็นที่ 15 อีกหนึ่งหนุ่มที่ผมอยากนำเสนอครับ น้องกันย์ น้องกันพิการกล้ามเนื้อออ่อนเรงครับ น้องกันย์ไม่สามารถยืนและเดินได้แต่สามารถสื่อสารได้ น้งกันต็เป็ฯเด็กยิ้มเก่งและดูจะชื่นชอบในการถ่ายภ่พเป็ฯอย่างมาก โตขึ้นคงไม่พ้นอาชีพนายแบบแน่ๆครับ ก็เล่นชอบกล้องซะขนาดนี้ จากคุณ : wheel we go! เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 52 19:35:42

ความคิดเห็นที่ 16 ยิ้มเริ่มหง่อยๆแล้วครับ จากคุณ : wheel we go! เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 52 19:36:11

ความคิดเห็นที่ 17 เอ้าๆ....ยิ้มสู้ๆ จากคุณ : wheel we go! เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 52 19:36:42

ความคิดเห็นที่ 18 ยิ้มซะขนาดนี้จะไม่ให้รักได้ไงครับเนี้ย จากคุณ : wheel we go! เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 52 19:37:17

ความคิดเห็นที่ 19 น้องกันย์กับน้องอ้อผู้ประสานงาน ที่พาผมมาสัมผัสกับน้องๆเหล่านี้ จากคุณ : wheel we go! เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 52 19:37:40

ความคิดเห็นที่ 20 ความรัก น่าจะเป็นส่วนสำคัญที่สุด ในการดูแลน้องๆเหล่านี้ จากคุณ : wheel we go! เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 52 19:38:08

ความคิดเห็นที่ 21 หลังจากผมเล่นกับน้องๆได้พอสมควรก็ถึงเวลานอนของน้องกันย์ แต่ขนาดขึ้นเตียงแล้วน้องกันย์ยังไม่ยอมนอนยังพยายามชวนผมเล่น ด้วย เนื่องจากความพิการร่างกายช่วงร่างของน้องไม่สามารถใช้งานได้ รวมถึงแขนของน้องก็ไม่มีแรง การที่เขาจะเคลื่อนตัวมาหาผมได้นั้นเขาต้องใชความพยายามเป็ฯอย่างมากครับ โดยการใช้ข้อมือทั้งสองพลักดันตัวเองมาข้างหน้าเห็นแล้วน้องเขาพยายามจริงๆ จากคุณ : wheel we go! เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 52 19:38:37

ความคิดเห็นที่ 22 หลังจากใช้ความพยายามมาพอสมควรน้องกันย์ก็หมดแรง จากคุณ : wheel we go! เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 52 19:38:57

ความคิดเห็นที่ 23   ดูแล้วรู้สึก..พูดไม่ออกเลย.. ดีแล้วล่ะครับที่เอามาลง จากคุณ : ิBee_MT (Bee_MT) เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 52 19:41:30

ความคิดเห็นที่ 24 แต่น้องกันย์ก็ยังไม่หละความพยายามครับ หลังจากน้องนอนพักเพื่อชาตร์แบตเพียงครู๋ น้องกันย็พยายามจะเกรงตัวเพื่อลุกขึ้นนั้ง เพื่อจะทำหน้าที่เป็ฯนายแบบให้ผมอีกครั้ง จากคุณ : wheel we go! เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 52 19:52:57

ความคิดเห็นที่ 25 อึ้บๆๆๆๆอีกนิดเดียว จากคุณ : wheel we go! เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 52 19:53:53

ความคิดเห็นที่ 26 อีกนิดเดียวๆ จากคุณ : wheel we go! เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 52 19:54:37

ความคิดเห็นที่ 27 เป็นกำลังใจให้ จขกท. และน้องๆ นะคะ ช่วยโหวตค่ะ จากคุณ : A little dark girl เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 52 19:55:24

ความคิดเห็นที่ 28 อีกนิดไกล้แล้วครับน้องกันย์.....สู้ๆ จากคุณ : wheel we go! เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 52 19:56:55

ความคิดเห็นที่ 29 และแล้วน้องกันย์ก็ล้มลงไปนอนอีกครั้ง หลังจากใความพยายามอย่างเต๊มที่อยู่พักใหญ่ กับการแค่ที่จะลุกขึ้นนั้ง มันทำให้ผมเริ่มตั้งคำถามกับตัวเองครับ ว่าไอ้เราคนดีๆที่มีอะไรครบ ในยามที่คุณท้อ ยามที่คุณสิ้นหวังกับชีวิต หากคุณล้ม คุณไม่พร้อมจะลุกขึ้นสู้อีกหรือ ดูน้องกันย์ซิครับ แก้ไขเมื่อ 18 ต.ค. 52 00:14:35 จากคุณ : wheel we go! เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 52 20:01:35

ความคิดเห็นที่ 30 และในทุกๆครั้งที่คุณล้มและลุกขึ้นคุณจะสามารถยิ้มได้ และปลายทางของมันคือความสุข จากคุณ : wheel we go! เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 52 20:06:00

ความคิดเห็นที่ 31 รอดูอยู่นะครับ จขกท อย่าเพิ่งง่วงนะครับ จากคุณ : GeForZero เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 52 20:09:14

ความคิดเห็นที่ 32   เยี่ยมเลยครับ จากคุณ : Yoshio เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 52 20:12:34

ความคิดเห็นที่ 33 บนความไม่สมบูรร์ครบพร้อมของสิ่งต่างๆ คงไม่ใช้ข้ออ้างของการแบ่งปัน หากคุณเลือกที่จะช่วยเติมเต็มให้กับกันและกัน ในการแบ้งปัน สิ่งที่คุณมี แก้ไขเมื่อ 16 ต.ค. 52 20:24:36 จากคุณ : wheel we go! เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 52 20:17:13

ความคิดเห็นที่ 34 นี้เพียงแค่ห้องแรกนะครับ ไม่น่าเชื่อก็ต้องเชื่อว่าแค่เพียงพื่นที่สี่เหลี่ยมเล็กๆของห้องนี้ กับระยะเวลาเพียงไม่ถึงชั่วโมงทีผมได้สัมผัส จะสมารถสร้างความรู้สึกที่ดีอยากมากมายให้กับผม แขกแปลกหน้าที่บังเอิญผ่านเข้ามา จากคุณ : wheel we go! เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 52 20:21:52

ความคิดเห็นที่ 35   มาขอเป็นกำลังใจให้กับน้องๆด้วยครับ ผมเองก็เป็นมนุษย์ล้อเหมือนกันครับ ยินดีที่ได้รู้จักพี่ จขกท ครับผม ปล.เหมือนผมจะเคยเจอคุณอ้อ อยู่บ่อยครั้งเหมือนกันครับ ที่ ม.ราม ถ้าจำไม่ผิดน่ะครับ *เพิ่มเติมครับ* แก้ไขเมื่อ 16 ต.ค. 52 20:30:36 จากคุณ : B_CK_TT เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 52 20:29:00

ความคิดเห็นที่ 36 หลังจากที่ผมใช้เวลากับห้องเด็กเล็กอยู่ครู๋ใหญ่ น้องอ้อพาผมลงมาชั้นล้างซึ่งที่นี้แบ่งเป็ฯห้องเรียนต่างๆ ใว้สำหรับน้องๆผูพิการที่มีความพิการในแต่หละความพิการ จากคุณ : wheel we go! เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 52 20:31:41

ความคิดเห็นที่ 37 เป็นกำลังใจให้ครับ  คนเราเลือกเกิดไม่ได้แต่เลือกที่จะเป็นคนดีได้ครับ สู้ ๆ ครับ จากคุณ : Aizen Sosuke เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 52 20:41:25

ความคิดเห็นที่ 38 ยินดีรู้จักครับผมคุณ B_CK_TT ผมก็ใช้วีลแชร์เหมือนกันครับ จากคุณ : wheel we go! เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 52 20:42:07

ความคิดเห็นที่ 39 คงไม่ต้องถามมั้งครับว่าน้องโตขึ้นเขาอยากเป็นอะไร จากคุณ : wheel we go! เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 52 20:44:37

ความคิดเห็นที่ 40 น้องเขาชื่อ ปีเตอร์ครับ ยิ้มง่าย ร่าเริง อยู๋ด้วยแล้วมีความสุขครับ จากคุณ : wheel we go! เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 52 20:54:02

ความคิดเห็นที่ 41 อยากรู้จังว่าน้องเขาคิดอะไรอยู่ ภายใต้วงตาที่มองไม่เห็น แก้ไขเมื่อ 17 ต.ค. 52 13:03:51 แก้ไขเมื่อ 16 ต.ค. 52 21:15:10 จากคุณ : wheel we go! เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 52 21:09:55

ความคิดเห็นที่ 42 x จากคุณ : wheel we go! เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 52 21:17:58

ความคิดเห็นที่ 43 กิจกรรมยามเช้าอีกหนึ่ความงดงามที่สัมผัสได้จากการความรู้สึก จากคุณ : wheel we go! เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 52 21:29:13

ความคิดเห็นที่ 44 ทียึดทางใจ จากคุณ : wheel we go! เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 52 21:41:50

ความคิดเห็นที่ 45 อีกมุม จากคุณ : wheel we go! เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 52 21:44:03

ความคิดเห็นที่ 46 เบื่อกันหรือยังครับ จากคุณ : wheel we go! เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 52 21:44:33

ความคิดเห็นที่ 47 เดี่ยวมาต่อนะครับถ้าหากว่ายังไม่เบื่อ จากคุณ : wheel we go! เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 52 21:47:11

ความคิดเห็นที่ 48   ขอบคุณครับ จากคุณ : Christmas Sweet เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 52 21:47:53

ความคิดเห็นที่ 49 ขอเป็นกำลังใจให้ทุกคนนะครับ คนเรายังมีทางก็ ต้องเดินกันต่อไปครับ จากคุณ : KiRouL เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 52 23:15:31

ความคิดเห็นที่ 50 เข็มแข็งนะครับ แล้วก้าวต่อไป จากคุณ : แค่มีเธอก็สุขใจ เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 52 23:21:16

ความคิดเห็นที่ 51 มาต่อค่ะ จากคุณ : prdd26 เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 52 23:36:34

ความคิดเห็นที่ 52 เยี่ยม จากคุณ : raksapondet เขียนเมื่อ : 17 ต.ค. 52 00:31:13

ความคิดเห็นที่ 53 Thanks alot na ka for sharing your photos and your thought. จากคุณ : JC2002 เขียนเมื่อ : 17 ต.ค. 52 01:53:35

ความคิดเห็นที่ 54 มาเป็นกำลังใจครับ จากคุณ : บุรุษแห่งดวงดาว เขียนเมื่อ : 17 ต.ค. 52 05:15:32

ความคิดเห็นที่ 55 "ขาดแขนขาหรือดวงตามองไม่เห็น ใช่จะลำค็ญใช่จะทุกข์หรือตรอมตรม ยังมีหัวใจสู้ต่อไปอย่างสุขสม คือชีวิตที่ชื่นชมโลกงดงาม" จากเพลงแก้วกัลยาครับ เห็นหัวเรื่องกระทู้นึกถึงอีกเพลง "บอดก็เพียงสายตาเท่านั้น แต่จิตใจก็ยังผูกพันความงาม อาจจะรับรู้ไปตาม สูดกลิ่นงามฟังเสียงวิไลร่มไม้บังเงา" จากคุณ : รุกฆาต เขียนเมื่อ : 17 ต.ค. 52 06:03:41

ความคิดเห็นที่ 56           จากคุณ : เซ็งอูฐ เขียนเมื่อ : 17 ต.ค. 52 08:08:01

ความคิดเห็นที่ 57 อะไรจะเกิด ก็ให้มันเกิด เกิดมาแล้ว แก้ไขอดีตไม่ได้ แต่กำหนดอนาคตได้ เป็นกำลังใจให้นะครับ สู้ต่อไป.....หมุนต่อไป......ให้ถึงที่สุดแห่งใจปรารถนา จากคุณ : น้าวันดีมีแอล เขียนเมื่อ : 17 ต.ค. 52 08:38:13

ความคิดเห็นที่ 58 รู้สึกจุกๆไงไม่รู้ครับ สู้ต่อไปนะมนุษย์โลก จากคุณ : DUB-COOK เขียนเมื่อ : 17 ต.ค. 52 09:46:16

ความคิดเห็นที่ 59 ปลื้ม... จากคุณ : BenJaZa เขียนเมื่อ : 17 ต.ค. 52 10:43:31

ความคิดเห็นที่ 60 ขอบคุณครับ เล่าเรื่องราว ถ่ายทอดอารมณ์ดีมาก ๆ ขอให้มีความสุขกาย สุขใจทุก ๆ คนนะครับ จากคุณ : gs33dv เขียนเมื่อ : 17 ต.ค. 52 12:19:14

ความคิดเห็นที่ 61 รอชมค่ะ มองภาพแล้วน้ำตาคลอๆ ทำให้ชีวิตที่เหนื่อยๆ มีกำลังใจขึ้นอีกเยอะ ขอบคุณจริงๆค่ะ จากคุณ : แอ๊บสวย เขียนเมื่อ : 17 ต.ค. 52 12:34:06

ความคิดเห็นที่ 62 เห็นมัน "จุก และแน่นในความรู้สึก" รู้สึกร้อนผ่าวๆที่เบ้าตา เหมือนน้ำตากำลังจะเอ่อล้นออกมา สงสารน้องเค้าอย่างบอกไม่ถูก แค่ส่งกำลังใจไปให้ น้องเหล่านั้นคงไม่ได้รับรู้อะไร สิ่งที่ทำได้คือ หยิบยื่นความช่วยเหลือ เท่าที่กำลังเราจะทำได้ไปให้ เพื่อให้น้องเหล่านั้นมีกำลังที่จะมีชีวิตในโลกที่โหดร้ายต่อไปได้ โดยไม่ลำบากมากนัก รู้สึกว่าคงต้องทำอะไรสักอย่างแล้วล่ะ จากคุณ : ตากล้องบอดสี (tist108) เขียนเมื่อ : 17 ต.ค. 52 15:02:33

ความคิดเห็นที่ 63 กำลังท้อเรื่องงานอยู่เจอกระทู้นี้ผมกลับมีกำลังและพร้อมเผชิญกับงาน และปัญหาข้างหน้าอย่างบอกไม่ถูก ขอบคุณมากครับ จากคุณ : compol เขียนเมื่อ : 17 ต.ค. 52 15:24:42

ความคิดเห็นที่ 64 จากคุณ : PattCyber เขียนเมื่อ : 17 ต.ค. 52 18:55:27

ความคิดเห็นที่ 65 เป็นภาพที่งามมาก แม้มองแค่ตาเปล่าๆ จริงๆ ขอบคุณมากๆ ครับ เป็นกำลังใจในการใช้ชีวิตได้ดีทีเดียว จากคุณ : Just_Looking เขียนเมื่อ : 17 ต.ค. 52 19:12:03

ความคิดเห็นที่ 66 สื่อ...ออกมาได้ ยอดเยี่ยมมาก ขอเป็นกำลังใจให้ทุกๆคนค่ะ จากคุณ : ไออิ (goldwing) เขียนเมื่อ : 17 ต.ค. 52 21:27:22

ความคิดเห็นที่ 67 ในตอนเย็นๆ ปั่นรถเพลินๆ ผมได้ยินเสียงเด็กเล่นกีต้า ร้องเพลง ผมเลยปั่นเขาไปคุยด้วย น้องเขาแนะนำตัวว่าเขาชื่อ น้องรัฐ อายุสิบเอ็ดปีครับ น้องรัฐเป็ฯเด็กน่ารักมาก เขาเป็นลูกครึ่งอเมริกา ผมชมเขาว่าเขาเล่นกีต้าและร้องเพลงได้เพราะ เขายิ้มใหญ่เลยกับคำชมของผม เสียงของน้องรัฐ เขาเป็นเสียงเล็กๆแหลมๆแบบเด็กๆ ยิ่งตอนเขาร้องเพ เล่าสู่กันฟังให้ผมผมขนลุกเลย โดยเฉพาะท่อน แม้ชีวิต...เรื่องจริงมันต่างจากฝัน ฝันไม่เคยมีวันต้องเจ็บช้ำใจ มีผู้คนอยู่รอบกายแม้ ไม่มีไม่เห็นใคร แต่ใจ ใจฉันยังมีเธอ ..... ผมฟังไปน้ำตาไหลเลย เพราะเขาเป็นเด็กตาบอด คุณพ่อเขาทิ้งเขาไปตั้งแต่เกิด แม่ก็เสียไปแล้วตั้งแต่เขาเล็กๆ เขาถูกทิ้งใว้ที่วัด จนในที่สุดได้มาอยู่ที่นี้ ศูนย์ดูแลเด็กพิการคามิเลี่ยน น้องรัฐเขามีฝันครับเขาอยากเป็นนักดนตรี แต่ท้ายสุดแล้วชีวิตเขาผมไม้รู้เหมือนกันว่ามันจะจบที่ตรงไหน แก้ไขเมื่อ 17 ต.ค. 52 23:35:48 แก้ไขเมื่อ 17 ต.ค. 52 22:47:51 จากคุณ : wheel we go! เขียนเมื่อ : 17 ต.ค. 52 22:46:37

ความคิดเห็นที่ 68 น้องเขาพยายามจะหัดยืนครับ จากคุณ : wheel we go! เขียนเมื่อ : 17 ต.ค. 52 22:48:53

ความคิดเห็นที่ 69 ที่นี้อยู่กันแบบครอบครัว การดูแลซึ่งกันและกันแบบพี่ดูแลน้อง ดูเหมือนจะเป็ฯภาพที่เติมเต็มซึ่งกันและกัน จากคุณ : wheel we go! เขียนเมื่อ : 17 ต.ค. 52 22:50:22

ความคิดเห็นที่ 70 แค่เขียน ก.ไก่ อาจจะง่ายสำหรับคนทั่วไป แต่สำหรับพวเขา........ จากคุณ : wheel we go! เขียนเมื่อ : 17 ต.ค. 52 23:01:05

ความคิดเห็นที่ 71 ความพยามในการเขียนแค่ ก.ไก่ จากคุณ : wheel we go! เขียนเมื่อ : 17 ต.ค. 52 23:01:46

ความคิดเห็นที่ 72 แบ่งปัน จากคุณ : wheel we go! เขียนเมื่อ : 17 ต.ค. 52 23:02:18

ความคิดเห็นที่ 73 ไม่ต่าง จากคุณ : wheel we go! เขียนเมื่อ : 17 ต.ค. 52 23:04:01

ความคิดเห็นที่ 74 รอ.......... จากคุณ : wheel we go! เขียนเมื่อ : 17 ต.ค. 52 23:25:48

ความคิดเห็นที่ 75 ภาษาสัมผัส จากคุณ : wheel we go! เขียนเมื่อ : 17 ต.ค. 52 23:26:24

ความคิดเห็นที่ 76 ผ จากคุณ : wheel we go! เขียนเมื่อ : 17 ต.ค. 52 23:27:29

ความคิดเห็นที่ 77 x จากคุณ : wheel we go! เขียนเมื่อ : 17 ต.ค. 52 23:28:03

ความคิดเห็นที่ 78 น้องๆทุกคนดูจะตั้งใจเรียนเป็นพิเศษ กับการนั้งฟังสื่อการเรียนการสอนที่ส่งผ่านเรื่องราว ออกมาผ่านทางลำโพง ด้วยสภาพทางสายตาที่บกพร่อง การเรียนด้วยการฟังจึงน่าจะช่วยเสริมสร้างจิตนาการในการเรียนรู้ ภายใตโลกมืดได้เป็ฯอย่างดี จากคุณ : wheel we go! เขียนเมื่อ : 17 ต.ค. 52 23:42:20

ความคิดเห็นที่ 79 ดูจะตั้งใจฟังเป็นพิเศษ แก้ไขเมื่อ 17 ต.ค. 52 23:43:06 จากคุณ : wheel we go! เขียนเมื่อ : 17 ต.ค. 52 23:42:51

ความคิดเห็นที่ 80 ช่วงสุดท้ายแล้วหละครับ ยิ้มกับชีวิตกันดีกว่า จากคุณ : wheel we go! เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 52 00:46:23

ความคิดเห็นที่ 81 ป้ม...ขอยิ้มด้วยคนครับ จากคุณ : wheel we go! เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 52 00:46:58

ความคิดเห็นที่ 82 ยิ้มครับ....ชีวิตมีแค่นิดเดียว จากคุณ : wheel we go! เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 52 00:47:42

ความคิดเห็นที่ 83 เต๊มที่ไปเลยดีกว่าครับ ตายวันตายพรุ่งไม่รู้ รู้แค่ตอนนี้ยังหายใจ ยังรู้สึกในทุกๆอย่าง ใช้ส่วนที่มีให้มีความสุขดีกว่า แก้ไขเมื่อ 18 ต.ค. 52 00:49:51 จากคุณ : wheel we go! เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 52 00:49:30

ความคิดเห็นที่ 84 เอ้า...สู้ๆๆๆๆๆๆ 555555555555555 แก้ไขเมื่อ 18 ต.ค. 52 00:51:06 จากคุณ : wheel we go! เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 52 00:50:39

ความคิดเห็นที่ 85 เต็มตื้นมากๆค่ะ...ชีวิตมีแค่นิดเดียวจริงๆ ขอเป็นอีกหนึ่งกำลังใจค่ะ... ขอบคุณมากมายสำหรับการแบ่งปันค่ะ จากคุณ : ป้าดา (aoomsinc) เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 52 04:29:34

ความคิดเห็นที่ 86 เต็ม ปีติ จริงๆ ครับ ชอบภาพที่ 44 มากๆ จากคุณ : ฟ้าฝน (fafonpenjai) เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 52 08:48:16

ความคิดเห็นที่ 87   ตื้นตัน.... จากคุณ : DE' CUT เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 52 09:40:36

ความคิดเห็นที่ 88 ชื่นชมเจ้าของกระทู้มากๆๆ จากคุณ : ktt116 เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 52 16:24:34

ความคิดเห็นที่ 89 เป็นกำลังใจให้ทุกท่านนะค่ะ จากคุณ : eissee เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 52 23:46:46

ความคิดเห็นที่ 90 Good Job !! จากคุณ : my_tabo เขียนเมื่อ : 20 ต.ค. 52 00:54:43