..... แ ค่ อ ย า ก บ่ น เ ฉ ย ๆ .....
|
|
หายหน้าไปนาน กี่เดือนแล้วก็ไม่รู้ที่ไม่ได้แวะมาที่นี่เลย ตั้งแต่เป็นพนักงานออฟฟิต จากที่เคยใช้ีชีวิตในกรอบเฟรมภาพ กลับต้องมาอยู่ในกรอบสี่เหลี่ยมที่ล้อมรอบไปด้วยผู้คนอีกจำนวนนึง ที่ใช้ชีวิตต่างจากที่เราเคยรู้จัก ตั้งแต่เรียนจบปริญญาตรี ก็เรียนต่อปริญญาโท และพึ่งจับกล้องถ่ายภาพได้ไม่นาน หาเงินเล็ก ๆ น้อย ๆ จากงานอดิเรกนี้ และก็รู้ว่ามีความสุขมากที่ได้ืำทำ ชีวิตไม่เคยได้สัมผัสชีวิตตามรูปแบบสังคมเลยซักครั้ง ชีวิตตามรูปแบบสังคมที่ผมพูดถึง เป็นคำพูดจากความคิดของผมคนเดียวคือ คนเราเรียนจบก็ต้องออกมาหางานทำ แต่จะมีซักกี่คนที่ได้ทำงานที่ตัวเองรักและมีความสุขกับมันทุก ๆ วัน ....... ผมพูดได้ว่าผมรู้ตัวช้าไปจริง ๆ ว่าตัวเองชอบถ่ายภาพและอยากประกอบอาชีพจากงานนี้ ..... แต่ด้วยอะไรหลาย ๆ อย่างมันไม่ได้เป็นไปตามนั้นเลย .....ทุกวันนี้จึงทำงานตามสายที่เรียนมา ไม่ใช่ว่างานตอนนี้ลำบากหรือไม่ดี แต่.....มันไม่สุด.....เหมือนทำไปวัน ๆ ไม่รู้มีใครเป็นอย่างผมบ้างไหม ? ต่อไปในภายภาคหน้าจะเป็นอย่างไรผมคงไม่อาจล่วงรู้ได้ จึงอยากใช้ชีวิตในทุก ๆ วันต่อจากนี้ให้มีความสุขที่สุด จะทำในสิ่งที่อยากทำ จะไปในที่ที่อยากไป และจะมองโลกให้สวยงามที่สุด ตราบเท่าที่ยังมีลมหายใจ ..........
| จากคุณ |
:
Pdmj 
|
| เขียนเมื่อ |
:
1 ธ.ค. 52 23:38:46
|
|
|
| 
