ความคิดเห็นที่ 1 สองสัปดาห์ก่อน – ระหว่างที่ผมกำลังเดินเล่นในร้านหนังสือ จนไปสะดุดตากับภาพถ่ายชาวประมงท้องถิ่นในศรีลังกา ผลงานของ Steve Mccurry มันเป็นภาพการตกปลาด้วยอิริยาบถแปลกตา ชาวประมงที่ฝืนตัวท้าลมฝนและแดดอยู่บนเสาไม้ที่ปักอยู่ริมทะเล มันเป็นการทำมาหาเลี้ยงชีพในลักษณะเฉพาะที่ผมคิดว่าน่าจะมีให้เห็นเพียงแห่งเดียวเท่านั้นในโลก ความคิดของผมในตอนนั้นคือ อยากจะมีโอกาสไปลองถ่ายภาพแบบนี้บ้างสักครั้งในชีวิต และน่าจะเป็นการใช้เวลาว่างช่วงวันหยุดเดือนตุลาคมที่ดูดีไม่น้อย * ชมภาพถ่ายชาวประมงของ Steve Mccurry ได้ตามนี้ครับ http://www.artnet.com/artwork/425983289/425600291/steve-mccurry-srilanka-fishermen.html จากคุณ : Filmlandscape เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 52 16:29:03

ความคิดเห็นที่ 2 สองวันก่อน – ผมมาถึงสนามบินนานาชาติ Bandaranaike ราวเที่ยงคืน อย่างหนึ่งที่ผมไม่ชอบคือการมาถึงปลายทางในเวลากลางคืน โดยเฉพาะว่าดึกดื่นป่านนี้แล้ว การจะออกไปเดินดุ่มหาที่พักก็เป็นเรื่องที่ออกจะสุ่มเสี่ยงไปสักหน่อย หลังจากใช้เวลานั่งๆ นอนๆ อยู่ราวห้าชั่วโมงในโถงพักคอยของสนามบิน ผมโดยสารรถประจำทางเข้าสู่ Colombo ตอนช่วงเช้าตรู่ นั่นเป็นครั้งแรกที่ผมเริ่มเห็นภาพที่ชัดเจนของศรีลังกา จากคุณ : Filmlandscape เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 52 16:29:53

ความคิดเห็นที่ 3 สิ่งหนึ่งที่นักท่องเที่ยวเห็นแล้วอาจจะรู้สึกเครียดอยู่บ้าง คือจุดเฝ้าระวังของบรรดาทหาร-ตำรวจในระหว่างทางเข้าเมืองหลวงนั้นมีมากมายจนนับไม่ถ้วนจริงๆ และทุกจุดที่เป็นที่มั่นสำคัญเช่นบริเวณสะพานนั้น จะมีการหันปากกระบอกปืนมาทางด้านถนนให้เป็นที่หวาดเสียวเสมอ ผมสงสัยว่ามันเคยเกิดอุบัติเหตุปืนลั่นใส่ชาวบ้านบ้างหรือเปล่าหว่า การถ่ายภาพเจ้าหน้าที่ทหาร-ตำรวจในจุดต่างๆ ก็เป็นเรื่องที่มีแต่พวกหาเรื่องใส่ตัวเท่านั้นจะพึงทำ จากคุณ : Filmlandscape เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 52 16:30:40

ความคิดเห็นที่ 4 จากสนามบินเข้าสู่ตัวเมืองด้วยรถโดยสารใช้เวลาราวหนึ่งชั่วโมงกับระยะทาง 30 กิโลเมตร ผมเดินทางต่อทันทีที่มาถึงสถานีขนส่ง ปลายทางคือ Galle เป็นเมืองชายทะเลทางตอนใต้ ห่างจากโคลอมโบราว 117 กิโลเมตร ใช้เวลาเดินทางราว 3 ชั่วโมง หน้าตาของสถานีขนส่งในเมืองหลวง ในแง่การออกแบบอาคารมันดูไม่ดีเอาเลย พูดง่ายๆ คือมันไม่มีการออกแบบนั่นแหละ แต่ดีที่ว่าระบบจัดผังการเดินรถนั้นเข้าใจได้ง่ายและวุ่นวายน้อยกว่าที่ผมคาดไว้ สำหรับนักท่องเที่ยวที่มาศรีลังกาเป็นครั้งแรก การใช้บริการรถโดยสารระหว่างเมืองนั้นเป็นเรื่องที่สะดวกสบายและประหยัดค่าใช้จ่ายได้ดีมากครับ จากคุณ : Filmlandscape เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 52 16:35:55

ความคิดเห็นที่ 5 ทำไมผมถึงเลือกไป Galle น่ะเหรอ เหตุผลง่ายๆ คืออยากไปเห็นมหาสมุทรอินเดียน่ะ ผมเป็นคนชอบทะเลมาตลอดชีวิต เพีบงแต่เป็นประเภทชอบนั่งๆ นอนๆ อยู่ริมฝั่งเท่านั้นนะ ไม่เคยสนใจเรื่องว่ายน้ำหรือดำน้ำหรอก ก่อนหน้านี้ผมไม่เคยรู้จักหรือได้ยินชื่อ Galle มาก่อน จนมาอ่านเจอใน Lonely Planet ว่าที่นี่เป็นเมืองมรดกโลก นั่นฟังดูน่าสนใจเพราะผมเป็นนักเดินทางประเภทชอบแวะเวียนไปตาม World Heritage Site อยู่แล้ว แถมที่นี่ยังอยู่ติดทะเลด้วยสิ จากคุณ : Filmlandscape เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 52 16:36:19

ความคิดเห็นที่ 6 ผมมาถึง Galle เอาตอนเที่ยงวัน ฟ้าใสกับแดดแรงมาก แต่น่าแปลกใจว่าที่นี่เป็นเมืองท่องเที่ยวแท้ๆ แต่กลับพบเห็นนักท่องเที่ยวต่างชาติค่อนข้างบางตา การหาทำเลที่พักที่นี่ แน่นอนว่าคุณต้องเข้าไปหาในย่านเมืองเก่าที่เรียกว่า The Fort ซึ่งถูกออกแบบด้วยการสร้างปราการหินล้อมรอบเมืองเอาไว้ ลักษณะของเมืองทำให้ผมนึกถึงเมืองมรดกโลกอย่างหลวงพระบางหรือฮอยอัน แต่ว่าที่นี่ค่อนข้างจะเงียบเหงากับขาดสีสันของเมืองและผู้คนไปสักหน่อย หรือไม่งั้นผมก็อาจจะมาผิดช่วงเวลาก็เป็นได้ เพราะฤดูท่องเที่ยวของที่นี่น่าจะเป็นช่วงประมาณเดือนธันวาคมถึงเมษายน จากคุณ : Filmlandscape เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 52 16:36:46

ความคิดเห็นที่ 7 การหาที่พักก็ไม่ได้ยากเย็นอะไร โรงแรมส่วนใหญ่จะอยู่ตามละแวกบ้านเรือนที่สร้างอยู่ใกล้กับริมทะเลน่ะ อัตราค่าที่พักในช่วงนั้นก็เรียกว่าอยู่ในอัตราสมเหตุสมผล คือถ้าเทียบราคาที่พักที่นี่กับหัวหินหรือภูเก็ตแล้ว ที่นี่คุณจะได้ห้องพักที่มีสภาพดีกว่าในบ้านเราอยู่พอสมควร และอย่าลืมขอดูสภาพห้องกับต่อรองราคาที่พักด้วยนะครับ ในช่วงบ่ายวันนั้นผมใช้เวลาเดินเล่นตากลมตากแดดในบริเวณ Fort ตลอดจนถึงเย็นย่ำ มันเป็นชุมชนอนุรักษ์ที่ใช้เวลาเดินสักชั่วโมงก็ทั่วแล้วล่ะครับ สภาพตัวเมืองออกจะเงียบเหงาและไม่มีอะไรให้ทำมากนัก กิจกรรมส่วนใหญ่ของนักท่องเที่ยวที่นี่คือการเดินเล่นไปตามแนวปราการหินที่ล้อมรอบเมืองและเผ้ารอชมพระอาทิตย์ตกลับมหาสมุทรอินเดีย จากคุณ : Filmlandscape เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 52 16:38:04

ความคิดเห็นที่ 8 วัยรุ่นบางคนที่นี่จะใช้เวลาว่างกับการหารายได้พิเศษด้วยการรับจ้างพุ่งหลาวลงทะเล จากความสูงของกำแพงป้อมที่สูงราวตึก 6 ชั้น เพื่อให้นักท่องเที่ยวได้ถ่ายรูปไว้เป็นที่ระลึก ราคาค่าโดดแต่ละครั้งประมาณ 500 รูปี (ราว 150 บาท) สินค้าของที่ระลึกที่นี่แทบไม่มีอะไรน่าสนใจ ของที่นักท่องเที่ยวควรนำติดตัวไปด้วย คือร่มกับครีมกันแดด เพราะที่นี่แดดแรงและร้อนมาก หลังจากจบทริปนี้แล้วผมก็ตัวดำขึ้นอีกโขเลย จากคุณ : Filmlandscape เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 52 16:38:33

ความคิดเห็นที่ 9 ในช่วงเย็นผมใช้เวลาส่วนตัวไปกับการนั่งมองพระอาทิตย์ตก สำหรับนักเดินทางคนเดียวแล้ว บรรยากาศแบบนี้สร้างความเหงาได้ดีนักแล บ้านหลังเก่าของผมในวัยเด็กสมัยที่อยู่จังหวัดสงขลา อยู่ไม่ไกลจากทะเลมากนัก พ่อมักจะขับรถพาพวกเราไปนั่งพักผ่อนริมทะเลเสมอ น่าเสียดายว่าวันเวลาแบบนั้นไม่มีโอกาสย้อนมาได้อีก เช้าวันรุ่งขึ้น หลังจากใช้เวลาเดินเล่นจนถึงเที่ยง ผมเก็บสัมภาระเพื่อเดินทางไปทางตะวันออก การเดินทางระหว่างเมืองโดยรถโดยสารประจำทางนั้นเป็นเรื่องที่ผมขอบอกว่าสะดวกสบายดีมาก แถมอัตราค่าโดยสารก็ถูกมากด้วย เมื่อเทียบกับอินเดียแล้ว สภาพรถโดยสารที่นี่ดูมีสภาพดีกว่ามาก อย่างน้อยรถโดยสารปรับอากาศที่นี่ก็มีระบบแอร์ที่เย็นจริง และใช้งานได้จริง จากคุณ : Filmlandscape เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 52 16:38:51

ความคิดเห็นที่ 10 บ่ายวันนั้น ผมก้าวขึ้นรถโดยสารโดยที่ยังไม่ได้วางแผนว่าจะพักค้างอ้างแรมที่ไหน กะว่าจะนั่งชมทัศนียภาพของเส้นทางริมฝั่งทะเลไปเรื่อยๆ จนถึง Matara แล้วนั่งย้อนกลับมาค้างแรมที่ไหนสักแห่ง ความรื่นรมอย่างหนึ่งในชีวิตการเดินทางของผมคือ การได้นั่งอยู่เบาะหลังในรถโดยสารที่เปิดหน้าต่างให้ลมธรรมชาติ ไหลผ่านปะทะผิวกายและใบหน้า กับคอยเฝ้ามองทัศนียภาพของหาดทรายและผืนทะเลผ่านกรอบหน้าต่างของรถโดยสาร เส้นทางเลียบชายทะเลช่วงตั้งแต่ Colombo เรื่อยมาถึง Galle จนมาถึง Matara อยู่ในสภาพดีแม้ว่าจะมีความกว้างของเขตทางไม่มาก แต่นั่นเป็นข้อดีที่ทำให้รถยนต์ใช้ความเร็วได้ไม่สูงเกินไป สภาพถนนหนทางที่นี่ทำให้ผมนึกถึงวันเก่าๆ ที่เคยเดินทางด้วยรถโดยสารท้องถิ่นบนเส้นทางเลียบชายฝั่งทะเลแถวจังหวัดปัตตานีเมื่อสักสิบห้าปีก่อนน่ะ จากคุณ : Filmlandscape เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 52 16:39:15

ความคิดเห็นที่ 11 ระหว่างที่อยู่บนรถ ผมเริ่มมองหาทำเลถ่ายภาพชาวประมงศรีลังกาในแบบเดียวกับที่ Steve Mccurry เคยถ่ายไว้ได้ ชายหาดบางแห่งมีการปักไม้ไว้ในทะเล แต่ยังไม่เห็นวี่แววของชาวบ้านที่จะมาตกปลา ราวบ่ายสองโมงผมมาถึง Matara ซึ่งเป็นเมืองขนาดพอๆ กับอำเภอขนาดกลางตามต่างจังหวัดบ้านเรา แต่แค่นั้นก็ถือว่าเป็นเมืองใหญ่แล้วในศรีลังกา ที่นี่เป็นเมืองที่นักท่องเที่ยวไม่นิยมแวะมาพักกันสักเท่าไหร่ เนื่องจากมันเป็นเมืองที่ค่อนข้างวุ่นวาย กอปรกับไม่มีชายหาดที่ดูดีพอ ทันทีที่มาถึงสถานีขนส่ง ผมก็โดดขึ้นรถโดยสารย้อนกลับไปเส้นทางเดิมทันที กะว่าจะแวะหาที่พักระหว่างทางที่ไหนสักแห่ง ผมนั่งย้อนกลับมาจนถึง Weligama ซึ่งเป็นชุมชนขนาดพอประมาณและตัดสินใจหยุดที่นี่เพื่อหาที่พัก แต่ปรากฎว่าผมหาโรงแรมที่พักในย่านตัวเมืองไม่ได้เลยหลังจากใช้เวลาเดินวนอยู่นาน จนในที่สุดผมก็โดดกลับขึ้นไปอยู่บนรถโดยสารอีกครั้ง แก้ไขเมื่อ 06 ธ.ค. 52 17:36:54 จากคุณ : Filmlandscape เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 52 16:40:06

ความคิดเห็นที่ 12 ตอนนั้นเวลาราวสี่โมงเย็น อากาศในบ่ายวันนั้นดูไม่ดีเอาเลย ท้องฟ้ามีเมฆปกคลุมไปทั่ว ผมเองก็เริ่มเพลียจากการนั่งรถกินลม จนเมื่อมาถึง Ahangama จำได้ว่าในตอนนั้นผมนั่งอยู่ด้านซ้ายของรถ ซึ่งเป็นด้านที่ติดริมทะเล ภาพเค้าลางของความเคลื่อนไหวบางอย่างในทะเลปรากฎขึ้นทางด้านซ้ายมือของผม มีความรู้สึกมากมายเกิดขึ้นในหัวผมตอนนั้น ทั้งความยินดีที่ได้เห็น ความประหลาดใจในวิถีชีวิต ความกังวลในการตัดสินใจ ในที่สุดผมคิดว่าตัวเองไม่ควรจะปล่อยให้ภาพนั้นหลุดมือไปได้ ผมรีบลงจากรถพร้อมกับสัมภาระเต็มตัว เดินดุ่มเข้าไปหาภาพที่ผมตั้งใจตามหามาเป็นเวลาหลายปี แก้ไขเมื่อ 06 ธ.ค. 52 17:38:11 จากคุณ : Filmlandscape เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 52 16:40:46

ความคิดเห็นที่ 13 ในบริเวณนั้นมีชาวบ้านที่นั่งจับกลุ่มกันอยู่ก่อนแล้ว ทันที่ที่เห็นผมเดินเข้ามา แน่นอนว่าทุกคนรู้ได้ทันทีว่าผมต้องการอะไร มีหลายคนเข้ามาช่วยอำนวยความสะดวกให้ด้วยการพยายามถือกระเป๋าให้ บ้างชี้ชวนให้ผมไปหาทำเลตรงนั้นตรงนี้ นั่นทำให้ผมรู้สึกเครียดเล็กน้อยเพราะเริ่มไม่แน่ใจในความปลอดภัยของตัวเอง ยังดีว่าประสบการณ์นั้นช่วยให้ผมจัดการกับเรื่องแบบนี้ได้อย่างไม่ยากเย็นนัก ผมคว้ากล้องออกมาอย่างทุลักทุเล เพราะแถวนั้นเป็นแนวโขดหินที่ลำบากในการจัดท่าทางการยืน ผมใช้เวลาอยู่ที่บริเวณนี้ประมาณชั่วโมงกว่า จนแดดเริ่มคล้อยต่ำนั่นแหละถึงเริ่มคิดได้ว่าควรจะกลับไปหาที่พักเสียแต่เนิ่นๆ งานนี้ผมเสียค่าถ่ายภาพให้กับชาวบ้านแถวนั้นไป 300 รูปี  (ราว 90 บาท) ก็นับว่าคุ้มค่าสำหรับประสบการณ์ที่ได้ แก้ไขเมื่อ 06 ธ.ค. 52 17:40:20 จากคุณ : Filmlandscape เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 52 16:42:00

ความคิดเห็นที่ 14 หลังจากได้ภาพมาพอสมควร ผมนั่งรถย้อนกลับไปทาง Galle โดยหวังจะแวะพักค้างแรมที่ Unawatuna ซึ่งเป็นเมืองตากอากาศเล็กๆ อยู่ห่างจาก Galle ราว 5 กิโลเมตร แต่ปรากฎว่าผมนั่งรถเลยไปเสียนี่ จนสุดท้ายผมมาหยุดที่ท่ารถ Galle ในสภาพหิวโซแถมเหงื่อท่วมตัว สุดท้ายในคืนนั้นผมก็ตัดสินใจพักค้างแรมที่ Galle เสียอีกหนึ่งคืน เช้าวันที่สามของการเดินทาง ผมนอนตื่นสายมาก มันเป็นวันที่ผมอยากจะทำตัวนิ่งๆ เคลื่อนไหวช้าๆ กับนั่งมองฟองคลื่นของมหาสมุทรอินเดีย ครั้งนี้เป็นทริปที่ผมถ่ายภาพไปน้อยมาก เวลาส่วนใหญ่หมดไปกับการนั่งๆ นอนๆ ไม่ก็ไปนั่งทอดหุ่ยตามร้านอาหารริมทะเล เป็นช่วงเวลาหนึ่งของชีวิตที่ผมไม่ต้องการอะไรที่ซับซ้อนไปมากกว่านั้น จากคุณ : Filmlandscape เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 52 16:42:58

ความคิดเห็นที่ 15 ในตอนเที่ยง ผมพาตัวเองมาอยู่ที่ Unawatuna มันเป็นอ่าวที่มีหาดทรายยาวมากพอที่จะเป็นแหล่งตากอากาศขนาดเล็กได้ โรงแรมที่พักมีให้เห็นอยู่ไม่น้อย แต่ก็ยังไม่มากจนเกินไป นักท่องเที่ยวต่างชาติในชุดว่ายน้ำมีให้เห็นเป็นเรื่องธรรมดาของที่นี่ ผมหาที่พักริมหาดได้ในราคาคืนละ 2500 รูปี (ราว 750 บาท) ห้องพักคุณภาพดี มีระบบปรับอากาศและห้องน้ำสะอาดในตัว เรียกได้ว่าเป็นอัตราที่ถูกเทียวละ ในช่วงบ่ายผมเริ่มลงมือเขียนบันทึก แม้ว่าการเขียนบันทึกจะดูเหมือนเป็นเรื่องง่ายๆ ในชีวิตประจำวัน แต่ในหนึ่งปีผมเขียนหนังสือน้อยมาก มีแค่เวลาท่องเที่ยวเท่านั้นที่พอจะมีเวลามานั่งทำอะไรแบบนี้ สิ่งที่ผมรู้สึกดีจากการเขียนหนังสือ คือเหมือนเป็นการคุยกับตัวเอง เหมือนเป็นการเรียบเรียงความคิดและสติ บางทีเราก็เถียงกันในใจ บางทีมันก็ทำให้เรารู้สึกเหงา เศร้า หรือยินดีไปกับสิ่งต่างๆ ที่ผ่านเข้ามาในความทรงจำ จากคุณ : Filmlandscape เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 52 16:43:20

ความคิดเห็นที่ 16 ในตอนบ่ายหลังจากเดินเล่นจนทั่วหาดแล้ว ผมว่าจ้างตุ๊กตุ๊กให้พาไปบริเวณที่เป็นแหล่งตกปลาของชาวบ้านท้องถิ่นที่ใกล้ที่สุด แน่นอนว่าผมอยากจะถ่ายภาพการตกปลาอันเป็นเอกลักษณ์ให้ได้อีกสักหน่อย ครั้งนี้ผมถูกพาไปละแวกตำบลที่ชื่อ Kaggala ซึ่งอยู่ห่างจาก Galle ราว 12 กิโลเมตร มันเป็นหาดที่ดูปราดเดียวก็รู้ว่าเป็นพื้นที่ที่ถูกเตรียมไว้สำหรับต้อนรับนักท่องเที่ยว ด้วบความที่มันมีร้านขายของกับพิ้นที่สำหรับนั่งพักผ่อน บริเวณทะเลริมหาดมีเสาไม้ปักอยู่หลายต้น แต่ผมไม่เห็นวี่แววของชาวประมงท้องถิ่น จากคุณ : Filmlandscape เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 52 16:44:27

ความคิดเห็นที่ 17 ระหว่างที่ผมเริ่มรู้สึกผิดหวังกับเสียดายเวลาและค่ารถนั้น จู่ๆ ก็มีชาวบ้านหนุ่มฉกรรจ์เดินเข้ามาทัก ไอ้หนุ่มนั่นเห็นสารรูปของผมที่สะพายกล้องไว้ถึงสองตัวก็คงเข้าใจได้ทันทีว่าผมต้องการอะไร อ้ายหนุ่มนั่นเสนอไมตรีจิตต่อผมสำหรับเป็นแบบให้ถ่ายภาพการทำท่าทางตกปลา ในอัตราสองคนต่อ 400 รูปี ในเวลาราว 10 นาที ในตอนนั้นผมคิดในใจว่า ‘เฮ้ย..มันเล่นหากินกันง่ายๆ อย่างนี้เลยเหรอ’ ผมส่ายหน้าแล้วบอกไปว่า จำนวนสองคนนั้นน้อยเกินไป ผมไม่อยากได้ภาพการตกปลาที่ดูโหรงเหรงน่ะ พลางเดินถอยห่างออกมา จากคุณ : Filmlandscape เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 52 16:45:04

ความคิดเห็นที่ 18 แน่นอนว่าอ้ายหนุ่มนั่นไม่ละความพยายาม มีการตะโกนเรียกพรรคพวกให้มาสมทบ ตอนนี้ผมได้รับข้อเสนอใหม่เป็นอัตราสี่คนต่อ 500 รูปี (ราว150 บาท) พอเจอมุกแบบนี้เข้าไป ผมเริ่มหมดอารมณ์จะถ่ายภาพแล้วล่ะ แต่ไหนๆ ก็เสียเวลากับเสียค่ารถไปแล้ว จะเสียเงินให้กับชาวบ้านอีกสักหน่อยพอให้ได้ภาพกับมีเรื่องมาเล่าก็ยังดี (วะ) หลังจากนั้นเป็นขั้นตอนที่ผมต้องคอยกำกับว่าใครควรจะปีนขึ้นไปบนเสาต้นไหน กับคอยตะโกนสั่งให้นักแสดงท้องถิ่นอยู่ในท่าทางที่สมบทบาท ก้ออย่างว่าล่ะครับ มันไม่ใช่การปฎิบัติที่เป็นของจริง ดังนั้นท่าทางของแต่ละคนออกจะดูไม่ได้เรื่องได้ราวสักเท่าไหร่ ภาพประกอบเป็นกระท่อมริมทะเลที่ใช้เป็นที่พักของอ้ายหนุ่มในเรื่องนั่นแหละครับ จากคุณ : Filmlandscape เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 52 16:45:38

ความคิดเห็นที่ 19 ผ่านไปราวสิบนาที ภารกิจของเหล่านักแสดงก็หมดเวลา โชคดีของผมในตอนนั้นที่ได้ภาพในจังหวะที่แสงแดดกำลังสาดทะลุกลุ่มเมฆพอดี พอถึงตอนจะจ่ายค่าตัว ดันมีใครสักคนในกลุ่มพูดขึ้นมาว่า พวกเขาใช้เวลาเกินไปห้านาที จะขอเพิ่มค่าตัวเป็น 1,000 รูปี ผมขมวดคิ้วกับคิดในใจว่า โดนเล่นเข้าให้แล้ว ผมส่ายหัวพร้อมกับเซย์โน ต่อด้วยร่ายยาวไปทำนองว่า ทำงานเป็นนักเขียน และถ่ายภาพเพื่อประชาสัมพันธ์การท่องเที่ยวในศรีลังกา พวกยูไม่ต้องห่วง ไอจะแนะนำที่นี่ให้คนอีกมากมายได้รู้จัก แน่นอนว่าหลังจากนี้จะต้องมีคนอยากมาเที่ยวกันอีกเยอะเทียวละ จากคุณ : Filmlandscape เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 52 16:46:27

ความคิดเห็นที่ 20 นั่นทำให้ทุกอย่างลงเอยด้วยดี ทุกคนดูมีความสุขที่ได้ยินแบบนั้น บางคนขอบคุณผมด้วยซ้ำไป ตอนนี้ผมคิดว่าผมได้ทำตามคำพูดที่ได้บอกไว้ไปแล้ว และขอให้ผู้อ่านทราบว่า ผมไม่เคยกล่าวร้ายพวกเขาเกี่ยวกับวิธีการหารายได้แบบนี้ ตราบใดที่ไม่มีการล้ำเส้นกันจนเกินพอดี ถ้าผมใช้ชีวิตแบบพวกเขา ผมก็คงจะทำแบบนั้นเหมือนกัน ไม่มีเส้นแบ่งระหว่างความเหมาะสมหรือความไม่เหมาะสมที่แท้จริงในเรื่องแบบนี้ ควมจริงก็คือ มันเป็นแค่อีกวันหนึ่งของการเดินทาง ภาพนี้เป็นหนึ่งในกลุ่มนักแสดงท้องถิ่น โชคดีว่าผมไม่ต้องจ่ายเงินเพิ่มสำหรับภาพนี้ ทุกวันนี้ผมยังสงสัยว่า Steve Mccurry ต้องจ่ายค่าถ่ายภาพให้กับชาวบ้านไปเท่าไหร่กัน หวังว่าคงไม่ถูกกว่าที่ผมจ่ายไปนะ จากคุณ : Filmlandscape เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 52 16:47:09

ความคิดเห็นที่ 21 ในช่วงเย็น ผมใช้เวลาสบายๆ ไปกับอาหารมื้อเย็นแบบง่ายๆ มีซุปกุ้ง ข้าวผัดกุ้งชุบแป้งทอดกับขนมปังอีกนิดหน่อย น่าเสียดายว่าชายหาดด้านนี้เป็นด้านที่ไม่เห็นดวงอาทิตย์ตกลับทะเล ไม่งั้นบรรยากาศคงจะยิ่งชวนให้เหงาเข้าไปใหญ่ ช่วงเดือนตุลาคมเป็นช่วงเริ่มเข้าสู่ฤดูท่องเที่ยวของศรีลังกา เพราะเป็นช่วงที่ฤดูมรสุมกำลังจะผ่านไป เดือนธันวาคมน่าจะเป็นช่วงที่นักท่องเที่ยวนิยมมากันมากที่สุด สำหรับท่านที่วางแผนจะมาท่องเที่ยวที่นี่ ช่วงเวลาที่เหมาะสมน่าจะเป็นระหว่างเดือนพฤศจิกายนถึงเมษายนครับ จากคุณ : Filmlandscape เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 52 16:47:35

ความคิดเห็นที่ 22 เช้าวันถัดมา ผมเก็บสัมภาระกับบอกลาบรรยากาศแสนสบายริมทะเล แล้วกลับเข้าสู่ความวุ่นวายใน Colombo เมืองหลวงของศรีลังกาสร้างความแปลกใจให้ผมอยู่อย่างหนึ่ง คือที่นี่ไม่มีย่านที่เป็นแหล่งรวมของนักท่องเที่ยวน่ะ อย่างในกรุงเทพฯ เราก็จะนึกถึงถนนข้าวสาร หรือในฮานอยก็ต้องเป็นย่าน Old Quarter แต่ที่นี่มันไม่ได้มีย่านอะไรแบบนั้นเลย ผมสงสัยจริงว่าบรรดาพวก Backpacker ทั้งหลายจะไปซุกหัวนอนกันอยู่ที่ไหนใน Colombo หรือมันอาจจะมีย่านที่ว่าแต่ผมไม่รุ้ก็ได้นะ บ่ายวันนั้นผมมีปัญหาอย่างมากในการเลือกทำเลที่พัก อย่างแรกคือมันไม่มีย่านนักท่องเที่ยวอย่างที่บอกข้างต้น โรงแรมส่วนใหญ่ในเมืองก็กระจายกันอยู่ตามเขตต่างๆ ซึ่งก็มีให้เลือกไม่มากนัก อีกอย่างหนึ่งที่น่าประหลาดใจคือ แม้ว่า Colombo จะตั้งอยู่ริมทะเล แต่การพัฒนาอสังหาริมทรัพย์ย่านริมทะเลนั้น เหมือนจะถูกควบคุมอย่างเข้มงวด ผมคาดว่าปัญหาจากการก่อการร้ายในอดีตนั้นน่าจะเป็นปัจจัยสำคัญที่มีผลต่อกิจกรรมและการเติบโตของเมือง จากคุณ : Filmlandscape เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 52 16:48:32

ความคิดเห็นที่ 23 เวลาสองวันใน Colombo ทำให้ผมไม่อยากเชื่อว่าที่นี่จะเป็นเมืองหลวงที่น่าเบื่อได้ขนาดนี้ มันดูเหมือนเป็นเมืองที่นักท่องเที่ยวควรจะใข้เวลาอยู่ที่นี่ให้น้อยที่สุด เพราะมันแทบไม่มีอะไรให้ทำเลย มันไม่มีแหล่งช้อปปิ้ง ไม่มีถนนคนเดิน ไม่มีแหล่งบันเทิง ไม่มีสถานที่ดึงดูดนักท่องเที่ยว ดูเหมือนว่านักท่องเที่ยวควรจะใช้ที่นี่เป็นแค่ทางผ่านเท่านั้น ในวันสุดท้าย ผมใช้เวลาทั้งวันหมดไปกับการหาซื้อของฝากอย่างยากลำบาก คือมันไม่มีห้างสรรพสินค้าอย่างบ้านเราน่ะ การหาของที่ระลึกก็คือการตระเวนไปตามร้านขายสินค้าที่มีอยู่ไม่กี่แห่งในเมือง ซึ่งก็เสียเวลามาก กว่าจะหาร้านโน้นร้านนี้เจอ ผมแนะนำว่าถ้าไม่มีปัญหาเรื่องเงินก็ให้หาซื้อของที่ระลึกในร้านค้าของสนามบินจะสะดวกสบายที่สุดครับ แก้ไขเมื่อ 06 ธ.ค. 52 17:47:09 จากคุณ : Filmlandscape เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 52 16:49:11

ความคิดเห็นที่ 24 ความรู้สึกของผมที่มีต่อศรีลังกาหลังจากใช้เวลาในช่วงไม่กี่วันนั้น ต่างจากที่ผมเคยคิดไว้แต่แรกอย่างสิ้นเชิง ผมเคยคิดว่าศรีลังกาก็คงไม่ต่างอะไรจากอินเดีย ซึ่งนั่นเป็นความเข้าใจผิด ที่นี่วุ่นวายน้อยกว่าอินเดีย ถนนหนทางตึกรามบ้านช่องสะอาดกว่า ผู้คนหนาแน่นน้อยกว่าและดูเป็นมิตรมากกว่า ความเป็นระเบียบและคุณภาพของระบบคมนาคมดูดีกว่ามาก ศรีลังกามีความเรียบง่ายในวิถีแบบพุทธปฎิบัติ ผู้คนดูไม่เร่งรีบเหมือนกับสภาพเมืองที่เติบโตไปอย่างช้าๆ ถนนหนทางที่นี่เข้าใจง่ายและดูเป็นมิตรกับนักเดินทาง กลิ่นอายของลมและมหาสมุทรอินเดียนั้นชวนให้นึกถึงบทเพลงเกี่ยวกับทะเล มันเป็นช่วงเวลาที่ผมอยากให้โลกหมุนช้าลงอีกสักหน่อย เพื่อให้ความรู้สึกอันนิ่งและสงบนั้นผ่านไปอย่างช้าๆ   แต่ทั้งหมดนี้ก็ไม่ได้หมายความว่าผมจะชอบที่นี่มากกว่าอินเดีย ผมเชื่อว่าแต่ละประเทศนั้นก็มีเสน่ห์ในตัวของมันเอง ถึงแม้ว่าอินเดียจะดูวุ่นวายแถมออกจะสกปรก แต่ความหลากหลายในสิ่งที่เรียกว่าอินเดียนั้นยังคงเป็นสิ่งที่ผมประทับใจเสมอ จากคุณ : Filmlandscape เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 52 16:49:42

ความคิดเห็นที่ 25 ในวันสุดท้ายของการเดินทาง ผมแน่ใจได้ว่าจะต้องกลับมาท่องเที่ยวที่ประเทศนี้ให้ได้อีกในสักวันหนึ่ง ในครั้งหน้าหวังว่าจะมีเวลามากพอที่จะเดินทางได้รอบเกาะและลึกไปถึงกลางประเทศ การเดินทางครั้งนี้เป็นเพียงก้าวเล็กๆ เพื่อจะไปสู่ก้าวที่ไกลกว่าเดิมในวันข้างหน้า จากคุณ : Filmlandscape เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 52 16:50:40

ความคิดเห็นที่ 26 สวัสดีและพบกันใหม่ในโอกาสต่อไปครับ  ขอบคุณสำหรับทุกความคิดเห็นครับ อุปกรณ์ถ่ายภาพ: Nikon D90 + Nikkor 10-24 Olympus E-510 + Zuiko 40-150 ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่ผมพกกล้องไปสองตัว แต่เดิมผมใช้ Olympus มาตลอดสองปี จนล่าสุดมี Nikon D90 ที่กลายมาเป็นอุปกรณ์หลักในตอนนี้ แน่นอนว่าของใหม่ก็ย่อมมีคุณภาพดีกว่าเป็นธรรมดา แต่สำหรับผม ไม่ว่าจะเป็นตัวเก่าหรือใหม่หรือจะยี่ห้อใด มันก็ไม่สำคัญเท่าเรื่องราวและความรู้สึกที่ถูกถ่ายทอดออกมา ปล. อ่านกระทู้เก่าๆ ของการเดินทางที่ผ่านมาของผมได้ตามข้างล่างนี้ครับ *2009 เมษายน – Agra, India: http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E8395067/E8395067.html *2009 เมษายน – Pahalgam, India: http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E8070994/E8070994.html *2009 เมษายน – Kashmir, India: http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E7896163/E7896163.html *2009 กุมภาพันธ์ – เกาะปันหยี: http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E7527316/E7527316.html *2008 ธันวาคม – เกาะหลีเป๊ะ: http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E7430811/E7430811.html *2008 ธันวาคม – มาเลเซีย: http://www.pantip.com/cafe/gallery/topic/G7405714/G7405714.html *2008 ตุลาคม – ลาวใต้: http://www.pantip.com/cafe/gallery/topic/G7194348/G7194348.html *2008 กรกฎาคม – Mumbai, India: http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E6899670/E6899670.html *2008 เมษายน – เวียดนามกลาง: http://www.pantip.com/cafe/gallery/topic/G6568244/G6568244.html *2007 ธันวาคม – หลวงพระบาง, ลาว: http://www.pantip.com/cafe/gallery/topic/G6135063/G6135063.html แก้ไขเมื่อ 07 ธ.ค. 52 00:48:56 จากคุณ : Filmlandscape เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 52 16:51:10

ความคิดเห็นที่ 27 ชอบรูป การนำเสนอ ไอเดีย การถ่ายรูป โปรเซส เอาไปเลย 3 แต้ม จากคุณ : น้าวัชร-จัดให้ เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 52 17:11:34

ความคิดเห็นที่ 28 สวยงาม บรรเจิดมาก ๆ ครับ จากคุณ : Morgoth Bauglir เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 52 17:16:58

ความคิดเห็นที่ 29 รีวิว สนุกดี มีความรู้ด้วย...ชอบค่ะ.. จากคุณ : ดอกหญ้าบนเขา เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 52 17:39:27

ความคิดเห็นที่ 30 สนุก ละเอียด ภาพสวย มีแผนที่ด้วยเยี่ยมไปเลยครับ จากคุณ : AunSoton เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 52 18:51:20

ความคิดเห็นที่ 31 น่าติดตามทั้งภาพและเรื่องราว จากคุณ : ตองเจ็ด เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 52 19:02:18

ความคิดเห็นที่ 32 นำเสนอได้น่าสนใจมากๆเลยครับ รูปก็สวยยยยยย จากคุณ : kkitti91 เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 52 20:09:27

ความคิดเห็นที่ 33 สีสันสดใสถูกใจยื่งนัก จากคุณ : หนึบหนับ เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 52 21:01:23

ความคิดเห็นที่ 34 ชอบมากๆ เลยครับ มาลงบ่อยๆ นะ ปล. น้า filmlandscape ครับดูจากภาำพไม่ใช่มือใหม่เเล้วล่ะครับ งามมากๆ จากคุณ : จอมทำลายแมน เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 52 00:17:15

ความคิดเห็นที่ 35 สวยงาม ต้องขอตามไปดูกระทู้เก่าๆด้วยคนครับ จากคุณ : 3ho8 เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 52 00:53:19

ความคิดเห็นที่ 36 *0* น่าทึ่งมากเลยค่ะ รูปสวยมาก น้านำเสนอหนุกหนานดีค่ะ ขอบคุณที่แชร์ประสบการณ์ค่ะ จากคุณ : หัวเหม่งคุง เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 52 02:36:11

ความคิดเห็นที่ 37 ขอบคุณมากเลยครับ มีคุณค่ามากเลยครับ ชอบบบบบบบบบบบ  มีโอกาสมาโพสอีกนะครับ จากคุณ : Nguhn เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 52 08:48:34

ความคิดเห็นที่ 38 ภาพสวย บทความสุดยอด ขอบคุณครับ.... จากคุณ : buska เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 52 09:24:08

ความคิดเห็นที่ 39 ภาพสวย เล่าเรื่องสนุกเป็นบันทึกที่เจ๋งมากๆๆ จากคุณ : IrishCoffee เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 52 19:25:07

ความคิดเห็นที่ 40 ภาพสวย บทความเยี่ยม ขอบคุณค่ะ จากคุณ : la liga fan เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 52 19:30:58

ความคิดเห็นที่ 41 สมบูรณ์แบบมากครับ ... เรียบง่าย สวยงามแบบมีสาระ และอารมณ์ขัน ทำหนังสือขายได้เลยครับเนี่ย จากคุณ : !@#$% เขียนเมื่อ : 8 ธ.ค. 52 12:28:05

ความคิดเห็นที่ 42 ภาพสวยนำเสนอเยี่ยมครับ ขอบคุณที่นำมาให้ชม ^___^ จากคุณ : Universal เขียนเมื่อ : 8 ธ.ค. 52 15:49:38

ความคิดเห็นที่ 43 ไม่ได้ดูภาพสวยๆ จากน้า Filmlandspace นานหละ ที่แท้แอบมาอยู่นี้เอง อิอิ ยังไงก็อย่าลืมไปโพสที่ห้องชาวกบบ้างนะครับ คิดถึงงง จากคุณ : นัท (mr_nutty) เขียนเมื่อ : 8 ธ.ค. 52 19:02:51

ความคิดเห็นที่ 44 เห็นชื่อปุ๊บก็เข้ามาดูเลย สวยงาม เนื้อหาเยี่ยม ข้อมูลแน่น เหมือนเดิมเลยนะครับ ปล. ดีใจด้วยครับ ได้นิคอนมาเสริมทัพอีกตัว แก้ไขเมื่อ 12 ธ.ค. 52 07:04:10 จากคุณ : ทะเลลงตับ เขียนเมื่อ : 12 ธ.ค. 52 06:56:10

ความคิดเห็นที่ 45 สวยจังเลย คิดถึงทริปศรีลังกาเหมือนกัน จากคุณ : ย (yambitte) เขียนเมื่อ : 14 ธ.ค. 52 16:47:11