|
ความคิดเห็นที่ 1 |
ทันทีที่ก้าวขาออกจากเครื่องบิน อากาศที่เคยคุ้นกลับทำให้เนื้อตัวคันยิบๆขึ้นมา อาจจะด้วยว่าไปเจออากาศหนาวมาหลายวัน ร่างกายต้องปรับตัวอยู่สักครู่จึงเป็นปกติ แน่นอนสิ่งสำคัญสุดคือรางวัลที่ได้รับแบบไม่คาดคิดมาก่อน
แต่นอกจากรางวัลแล้ว ยังมีอีกประสบการณ์หนึ่งที่ผมไม่อาจลืมเช่นกัน..ผมจะบอกคุณในภายหลัง
เมื่อเดินออกจากสนามบินที่เซี่ยงไฮ้มาเพื่อขึ้นรถบัสต่อไปยังหังโจว ผมจึงได้รู้ว่าอากาศหนาวเย็นกว่าที่คิดไว้ รู้งี้หยิบเสื้อหนาวมาเผื่อก็ดี..
ตอนแรกก่อนเดินทางเช็คสภาพอากาศ หนาวสุดคงไม่มากไปกว่า 9 องศา นึกภาพตอนตัวเองไปภูทับเบิก เจอเท่านี้เหมือนกัน..สบายๆ ตัดสินใจหยิบเสื้อหนาวมาตัวเดียว ระหว่างทางรถแวะพักลงเข้าห้องน้ำห้องท่า รู้สึกแล้วว่าไม่ไหวเลย หนาวเกินไปแล้ว ขนาดฉี่ออกมาควันยังออกมาเป็นวง ตลกดี ชาวไทยในคณะเดินทางมาในรถบัสคันนี้พร้อมด้วยกลุ่มจากสิงคโปร์ และมาเลเซีย กับสื่อชาวเวียดนามอีกคนหนึ่ง
ง่วงเหลือเกิน เที่ยวบินออกจากกรุงเทพตอนตีสองมาถึงเซี่ยงไฮ้เอาตอนเช้า หยิบที่หนุนคอมาเป่าลมพร้อมกับสายคาดตา เมื่อตื่นมาอีกครั้งเอาสายคาดตาออก จึงเห็นว่ามีคนส่งยิ้มให้อยู่ และนี่เป็นยิ้มแรกที่ผมได้รับ นับจากเดินทางมาที่นี่ และผมควรเรียกว่า "เธอ" เมื่อเธอเห็นผมตื่นขึ้น จึงเดินเข้ามาหา แล้วบอกว่า ชอบสายคาดตาผมมาก ลืมบอกไปว่าอันที่ผมใช้อยู่นั้น เป็นผ้าสีชมพูมีลูกไม้สีขาวล้อมรอบอยู่และโบว์ตรงกลาง น่ารักดีแหละ
"I'm Peter" หล่อนเอามือเท้าที่พนักเก้าอี้ด้านผม พร้อมแนะนำตัว "Hi, Perter , I'm Bird" "Angel, Peter Angel" make up artist จากสิงคโปร์ กล่าวเพิ่ม
หากใครจะบอกว่าเธอคือนางฟ้า ก็อาจจะใช่ ด้วยท่าทางที่ร่าเริงเสมอ ได้อยู่ใกล้ก็คงมีความสุข ความเป็นมิตรที่มีให้ ทำให้บรรยากาศในรถเป็นไปด้วยดีตลอดการเดินทาง
.......
จากคุณ |
:
Pollutor
|
เขียนเมื่อ |
:
12 ก.พ. 53 17:19:36
|
|
|
|
|