ความคิดเห็นที่ 1 ถ่ายรูปกันเรียบร้อยคุณโมสาวเอวบางร่างน้อยจาก Canon ก็พาไปขึ้นรถบัสที่ทาง Canon เตรียมไว้ให้ เพื่อเดินทางต่อไปยังโรงแรมมณเฑียร ซึ่งมีกำหนดเข้าอบรมตอนสิบโมงเช้า ขึ้นรถปุ๊ปผมก็นอนทันที หลับแบบไม่รู้เรื่องเลย รู้สึกตัวอีกทีก็ถึงโรงแรมแล้ว เริ่มเข้าโหมดสะลึมสะลือ มึนๆ งงๆ ตามประสา คนนอนไม่เต็มที่ ฮ่าๆๆ ไปถึงโรงแรมยัง Check in ไม่ได้ครับ เพราะต้องรอตามตารางเวลา Check in ของทางโรงแรม ก็ต้องเอากระเป๋าไปกองไว้ตรงจุดที่เขาจัดไว้ให้ก่อน แล้วก็รีบขึ้นไปที่ชั้น 5 เพื่อลงทะเบียนรับเสื้อ ที่จะต้องใส่ระหว่างอบรม จากนั้นก็ซัดของว่างที่ทาง Canon เตรียมไว้ด้านนอกเพื่อกระตุ้นร่างกายซะหน่อย จะว่าไปก็หิวเหมือนกันครับ เพราะยังไม่ได้ทานอะไรเลยตั้งแต่เช้า มีแค่ของว่างบนเครื่องนิดๆ หน่อยๆ เท่านั้นเอง ซึ่งตรงนี้ทางทีมภูเก็ตที่มากับ Air Asia คงหิวกว่าผมเยอะ เพราะบนเครื่องคงไม่มีของว่างให้ทานฟรีๆ แน่ๆ ด้วยเหตุนี้ก็เลยโด๊ปเต็มที่เลยครับ ไม่รู้ว่าจะช่วยให้ตื่นหรือช่วยให้ง่วงกันหนอ ฮ่าๆๆ จากนั้นพอเปลี่ยนเสื้อเสร็จก็เข้าห้องอบรมครับ ก็มีการเปิดงานกันพอเป็นพิธี เห็นทีมวีดีโอจาก 2how.com มาทำการบันทึกวีดีโอซะด้วย อุปกรณ์น่าใช้ชะมัด จากคุณ : Mr. Forever เขียนเมื่อ : 9 เม.ย. 53 21:20:44

ความคิดเห็นที่ 2 หัวข้อที่อบรมใช้ชื่อว่า “EOS Camera of the year & Technology Highlight” เป็นไงล่ะหัวข้อขายของดีไหม หุๆๆ ก็ออกแนวบรรยายขายของนิดหน่อยว่าตอนนี้อุปกรณ์ของ Canon มีอะไรน่าสนใจบ้าง เทคโนโลยีเป็นอย่างไร กล้อง 1D MK IV กับ 7D มีจุดเด่นอะไรบ้าง บลาๆๆๆๆ ซึ่งก็สนุกดีครับ ผู้บรรยายเก่งพอตัวเลย มีมุกหยอดตลอดไม่ให้ง่วง (มากไปกว่านี้) อบรมเสร็จทาง Canon ก็ขนของมาแจกครับ ชิ้นแรกก็โดนเลย เป็นหนังสือ EF Lens Work III ซึ่งสวยมากๆ ภายในเป็นภาพที่ถ่ายด้วยเลนส์ต่างๆ ของ Canon พร้อมรายละเอียดเชิงเทคนิค ประกอบแบบเข้มข้นในทุกๆ เลนส์ที่ Canon ผลิตออกมาจัดจำหน่ายครับ ดีใจสุดๆ จากคุณ : Mr. Forever เขียนเมื่อ : 9 เม.ย. 53 21:21:20

ความคิดเห็นที่ 3 จากนั้นก็มีคุณสาโรจน์ คืนดี ตำแหน่ง Service Engineer Supervisor, CMT ขึ้นมาพูดถึงประสบการณ์ในการเข้าไปเป็นส่วนหนึ่งของทีมงาน Canon ในงานระดับโลก อย่างโอลิมปิคที่ปักกิ่ง และ โอลิมปิคฤดูหนาวที่แวนคูเวอร์ ซึ่งก็ได้รู้ว่าในงานระดับโลกอย่างนี้ ทีมงาน Canon ทำอะไรกันบ้าง แล้วเวลาเลนส์เสียนี่เขาซ่อมกันทันไหม ไม่ทันล่ะทำยังไง ซึ่งคำตอบก็ง่ายๆ ครับ ซ่อมไม่ทัน หรือซ่อมไม่ไหวก็เปลี่ยนตัวใหม่ให้เลยง่ายดี ทุ่มสุดๆ แต่ก็อย่างว่าแหละ เพราะมหกรรมกีฬาระดับนี้ การบริการต้องเต็มที่ด้วย เพราะมันเป็นการโฆษณา แบรนของ Canon ไปในตัว จะมามัวงก บอกให้มารับวันหลังมีหวังทีมข่าวเขาเปลี่ยนยี่ห้อกันหมด จากคุณ : Mr. Forever เขียนเมื่อ : 9 เม.ย. 53 21:21:53

ความคิดเห็นที่ 4 จากนั้นก็มีคุณสาโรจน์ คืนดี ตำแหน่ง Service Engineer Supervisor, CMT ขึ้นมาพูดถึงประสบการณ์ในการเข้าไปเป็นส่วนหนึ่งของทีมงาน Canon ในงานระดับโลก อย่างโอลิมปิคที่ปักกิ่ง และ โอลิมปิคฤดูหนาวที่แวนคูเวอร์ ซึ่งก็ได้รู้ว่าในงานระดับโลกอย่างนี้ ทีมงาน Canon ทำอะไรกันบ้าง แล้วเวลาเลนส์เสียนี่เขาซ่อมกันทันไหม ไม่ทันล่ะทำยังไง ซึ่งคำตอบก็ง่ายๆ ครับ ซ่อมไม่ทัน หรือซ่อมไม่ไหวก็เปลี่ยนตัวใหม่ให้เลยง่ายดี ทุ่มสุดๆ แต่ก็อย่างว่าแหละ เพราะมหกรรมกีฬาระดับนี้ การบริการต้องเต็มที่ด้วย เพราะมันเป็นการโฆษณา แบรนของ Canon ไปในตัว จะมามัวงก บอกให้มารับวันหลังมีหวังทีมข่าวเขาเปลี่ยนยี่ห้อกันหมด จากคุณ : Mr. Forever เขียนเมื่อ : 9 เม.ย. 53 21:22:31

ความคิดเห็นที่ 5 อบรมเรื่องอุปกรณ์เสร็จก็ถึงเวลาของโปรคนแรกครับ ซึ่งก็คือโปรอ๋อ อนันตชัย จันทรัตน์ ครับ ก็ได้ฟังประสบการณ์ เทคนิค และหลายๆ อย่างพอสมควร แต่ที่ผมชอบก็คือเรื่องของทัศนคติครับ ซึ่งจะเห็นได้ว่าคนที่จะขึ้นไปอยู่แนวหน้าของการทำงานในแต่ละสาขาได้เนี่ย ล้วนแล้วแต่มีสิ่งหนึ่ง ที่เหมือนๆ กันนั่นก็คือความมุ่งมั่นและตั้งใจ จากนั้นหาความแตกต่างของตัวเองให้เจอ ว่างานที่เราทำ เราทำได้ดีและแตกต่างจากคนอื่นที่จุดไหน แล้วเพราะอะไรเขาถึงต้องมาจ้างเรา แทนที่จะไปจ้าง ตากล้องคนอื่นๆ ที่มีอยู่มากมาย และราคาถูกกว่าเยอะแยะ ตรงนี้แหละครับที่ผมว่าสำคัญ อย่างที่เรารู้กันว่าสมัยนี้ตากล้องใหม่ๆ เกิดขึ้นเยอะ คนที่ถ่ายภาพก็พัฒนาความสามารถไวขึ้นทุกวันๆ อันเนื่องจากเทคโนโลยีที่พัฒนาขึ้นไปเรื่อยๆ ดังนั้นหากเราไม่สามารถสร้างความแตกต่างให้กับ การถ่ายภาพของเราได้ เราก็จะไม่มีทางก้าวขึ้นไปอยู่บนจุดบนสุดได้เช่นกัน และต้องแข่งกับคนอื่นๆ ในเรื่องอื่นๆ เช่นราคา หรือว่าในเรื่องประสบการณ์ในสายงาน จากคุณ : Mr. Forever เขียนเมื่อ : 9 เม.ย. 53 21:23:52

ความคิดเห็นที่ 6 สำหรับงานถ่าย Action ของโปรอ๋อก็จะเป็นงานที่ต้องอาศัยความรวดเร็วครับ ดังนั้นแกจะไม่มีโอกาสได้มานั่งแต่งภาพแน่ๆ แต่ก็ไม่มีปัญหาเพราะฐานแกแน่นอยู่แล้ว และเมื่อรู้ว่าอุปกรณ์ที่เราใช้นั้นทำอะไรได้บ้าง แล้วเราต้องบังคับมันอย่างไร แค่นี้ภาพที่ได้ก็ไม่จำเป็นต้องมีอะไรให้แต่งเติมมากมาย เน้น Motion และ Emotion ในภาพแค่สองอย่างก็จบในเฟรมได้แล้ว งานนี้โปรอ๋อมีตัวอย่างภาพที่เคยถ่ายๆ ไว้มาแจกด้วยครับ เอาไปเป็นที่ระทึก และระลึกกันคนละใบ แต่ละ Action นี่งามๆ ทั้งนั้นครับ ที่สำคัญ ไฟล์จาก 1D MK IV มันเนียนตาดีจริงๆ จากคุณ : Mr. Forever เขียนเมื่อ : 9 เม.ย. 53 21:29:24

ความคิดเห็นที่ 7 สำหรับโปรอ๋อ เทคนิคที่แกบอกว่าเป็นจุดขายของแกนั่นก็คือการถ่ายภาพแอ็คชั่นให้มี Motion ที่น่าสนใจ เช่นการถ่ายรถที่วิ่งด้วยความเร็ว 200 กม./ชม. ให้ดูเหมือนมันวิ่งสัก 300 กม./ชม. ซึ่งในขณะที่ตากล้องคนอื่นๆ จะอัด Shutter Speed ให้สูงๆ เพื่อให้ได้ภาพที่ชัดและหยุดการเคลื่อนไหว ได้อย่างแน่นอน แต่โปรอ๋อแกบอกว่าแกเลือกที่จะใช้ Shutter Speed ให้ต่ำที่สุด เท่าที่จะสามารถ ใช้มันเพื่อหยุดการเคลื่อนไหวของ Action เบื้องหน้าได้ ซึ่งผลที่ตามมาจากการใช้ Shutter Speed ต่ำๆ ก็คือ Motion หรือการเคลื่อนไหวในภาพที่ดูแปลกตามากขึ้น ซึ่งก็ไม่ง่ายเลยที่จะทำได้ เพราะเสี่ยงมาก ที่จะได้ภาพที่สั่น และไม่สามารถหยุดการเคลื่อนไหวของ Subject เบื้องหน้าได้ “แต่ผมทำได้ และนั่นคือสาเหตุที่ว่าทำไมเขาต้องจ้างผม ไม่ใช่คนอื่น” น้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความมั่นใจ ที่โปรอ๋อเอ่ยออกมานั้น ทำให้ทราบดีว่ากว่าจะก้าวมาถึงจุดนี้ แกคงต้องฝึกฝน และให้เวลากับเทคนิคนี้อยู่นาน จนสามารถทราบได้ว่าต้องใช้ Shutter Speed เท่าไหร่ ที่จะจับภาพให้อยู่ได้แบบทีต้องการ โดยไม่ลืมย้ำคำพูดที่สำคัญๆ สุดๆ ตบท้ายด้วยว่า “การจะถ่ายภาพให้ดีนั้น เราต้องมั่นใจในฝีมือของตัวเราเอง และที่สำคัญไม่ยิ่งหย่อนไปกว่ากัน นั่นก็คืออุปกรณ์....” โปรอ๋อเงียบไปนิดหนึ่ง ก่อนจะปิดท้ายด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งและจริงจัง... “1D MK IV มันดีสำหรับคุณจริงๆ ครับ ซื้อไว้ใช้กันทุกคนเลยนะ” แม๊... นึกว่าเป็นฝ่ายขายไปแล้วนะเนี่ย โปรอ๋อ ฮ่าๆๆๆ จากคุณ : Mr. Forever เขียนเมื่อ : 9 เม.ย. 53 21:30:26

ความคิดเห็นที่ 8 ผมว่าแกฮาๆ ดีนะ แต่มีหลายคนอาจจะหมั่นใส้แกบ้าง กับบทสัมภาษณ์ในหนังสือบางเล่ม แต่ผมว่ามันก็เป็นบุคลิกของคนที่ก้าวขึ้นมาในระดับ Top ของสายงานนั้นๆ เป็นส่วนใหญ่แหละ ที่จะต้องมีความมั่นใจในตัวเองสูง และที่สำคัญผมว่าบางทีการอ่านบทความจากหนังสือ มันก็อาจจะทำให้เราเข้าใจตัวตนของคนๆ นั้นได้แบบไม่เต็มที่สักเท่าไหร่ เพราะเราไม่รู้เลยว่า บทสัมภาษณ์ในหนังสือนั้นมีการบิดเบือนเนื้อหา หรือถ้อยคำสัมภาษณ์โดยกองบก.หรือเปล่า แต่สำหรับการพูดคุยในวันอบรมนั้น ผมว่าแกเป็นคนที่น่าสนใจคนหนึ่งเลยครับ มุกเพียบ แถมวันนั้นก็คุยกันแบบตากล้องคุยกับตากล้องด้วย มันเลยไม่ต้องท้าวความอะไรกันมาก เรียกว่าคุยกันแบบเปิดอก ก็สนุกสนานดีครับ ถือว่าประทับใจในตัวโปรอ๋อมากพอสมควรครับ อบรมเสร็จก็มีการแจกลายเซ็นต์กับถ่ายรูปคู่นิดหน่อย ผมก็ขอเห่อสักหน่อยละกันนะ อิอิ ปล. ตาแพนด้ามากๆ ตามประสาคนไม่ได้นอน ฮ่าๆๆ ปล. 2 ขอบคุณเฮีย kon_isan ณ ThaiDphoto มา ณ ที่นี้ด้วยครับ ที่ถ่ายรูปให้ ^^ จากคุณ : Mr. Forever เขียนเมื่อ : 9 เม.ย. 53 21:33:08

ความคิดเห็นที่ 9 จากนั้นก็เข้าสู่โหมตพักทานข้าวเที่ยงครับ ท้องงี้ร้องจ๊อกๆ เชียว เพราะกว่าจะไปถึงชั้นสอง ที่เป็นจุดทานอาหารเที่ยงแบบบุฟเฟ่นี่แทบเป็นลม ก็เลยหม่ำให้สมอยาก ซัด stake ไปซะแปดชิ้นได้ พร้อมกับซูชิ ยำสาหร่าย ปิดท้ายด้วยขนมหวาน อิ่มกันเลยทีเดียว ทานเสร็จก็ขึ้นไปอบรมกันต่อครับ ในช่วงบ่ายเป็นคิวของการขาย Printer มั่ง ก็มีการพูดคุย เรื่องของระบบการจัดการสีต่างๆ นานา ซึ่งก็น่าสนใจดีครับ เพราะถือเป็นอีกเรื่องที่ตากล้องต้องรู้กัน เพราะถือว่าสำคัญมากเรื่องการจัดการระบบ CMS เนี่ย เพราะไม่งั้นก็จะเหมือนคนตาบอดครับ เนื่องจากถ่ายรูปมากล้อง, จอภาพ และ Printer มันคุยกันคนละภาษา มันก็ไม่เข้าใจกัน ผลที่ตามมาก็คือสีเพี้ยน ซึ่งพอสีเพี้ยนตากล้องส่วนใหญ่ก็มักจะโทษคนอื่นครับ เช่น Lab ไม่ดีบ้าง จอไม่ดีบ้าง, Printer ไม่ดีบ้าง แต่ดันลืมโทษตัวเองไปว่า จริงๆ แล้วตากล้องนะแหละ เพี้ยนสุด ฮ่าๆๆ ปล. ภาพนี้ขออภัยพี่หมอนะครับ ถ่ายมาหล่อน้อยกว่าตัวจริงมากๆ โทษอะไรดี กล้อง เลนส์ หรือคนถ่าย หุๆๆ จากคุณ : Mr. Forever เขียนเมื่อ : 9 เม.ย. 53 21:35:07

ความคิดเห็นที่ 10 จากนั้นก็เข้าสู่โหมตพักเบรคครับ ทาง Staff Canon ประกาศว่าให้เข้าไป Check in ที่ห้องได้แล้ว ซึ่งก็มีการประกาศจับคู่ที่จะพักด้วยกันไปแล้ว ผมได้พักกับพี่เช ตากล้องถ่ายภาพข่าวมืออาชีพของ EPA (European pressphoto agency) ซะด้วย ซึ่งผมว่านี่คือข้อดีอีกอย่างของการมาอบรมครั้งนี้ครับ ที่ทำให้เราได้รู้จักคนมากขึ้น โดยเฉพาะคนที่ชอบอะไรเหมือนกัน มันก็ยิ่งคุยกันง่าย ได้กุญแจห้องก็รีบเอากระเป๋าไปเก็บไว้ที่ห้องก่อนครับ เปิดเข้าห้องไปก็เห็นวิวเจ้าพระยาอยู่เบื้องหน้าเลย สวยแจ่มสุดๆ เลย จากนั้นพอเอากระเป๋าเก็บเรียบร้อยแล้ว ปกติมนุษย์ทั่วไปก็ต้องเปิดตู้เย็นออกมาก่อน เนื่องจากปกติแล้วทุกโรงแรมจะมีน้ำเย็นเตรียมไว้ให้ในตู้เย็นไว้บริการฟรีๆ อยู่แล้ว แต่ผมรู้สึกแปลกๆก็ตรงที่น้ำดื่มที่อยู่ในตู้เย็นมันดันไม่ใช่ยี่ห้อที่คุ้น เคย แต่ดันเป็นน้ำแร่ระดับ Evian นี่น่ะสิ จะปลอบใจตัวเองว่าโรงแรมหรู น้ำฟรีก็ต้องหรูตามก็กระไรอยู่ เพราะมันมีน้ำแร่ Evian ขวดเล็ก อีกสองขวดวางไว้ตรงโต๊ะใกล้ๆ กัน เขียนว่า For Sale ซะด้วย ก็เลยมองหาแผ่นเมนู Minibar แถวๆ นั้นก็เลยถึงบางอ้อ ว่าไอ้น้ำ Evian ที่อยู่ในตู้เย็นนี่ราคาขวดละ 150 กันเลยทีเดียว ส่วนขวดเล็กที่วางข้างนอก ขวดละ 100 บาท โอ้โห... งานนี้ใครเข้าห้องมาหิวๆ เปิดดื่มแบบไม่ดูนี่มีเฮกันเลยทีเดียว ส่วนน้ำฟรีล่ะ อยู่ไหน คำตอบก็คือ... วางอยู่ตรงเคาร์เตอร์ในห้องน้ำครับ เป็นยี่ห้อคริสตัล 3 ขวด เกือบไปแล้วไหมล่ะ.... แต่รู้สึกว่างานนี้มีคนพลาดไปหลายห้องเลยเหมือนกันนะเนี่ย ... ^^’ จากคุณ : Mr. Forever เขียนเมื่อ : 9 เม.ย. 53 21:37:12

ความคิดเห็นที่ 11 เก็บข้าวเก็บของเรียบร้อยแล้วก็ลงไปอบรมต่อกันครับ จริงๆ อยากนอนมากกว่า เห็นเตียงนุ่มๆ กับแอร์เย็นๆ แล้วหนังตามันจะปิดเอาให้ได้ แต่หัวข้อถัดไปมันน่าสนใจ เพราะจะมีช่างภาพระดับมืออาชีพ จาก GM มาพูดคุยเกี่ยวกับการถ่ายภาพแนว Fashion ครับ ซึ่งก็คงมีเรื่องการจัดไฟอะไรด้วย ซึ่งผมกำลังสนใจเลยล่ะ จึงพลาดให้ความง่วงเข้ามาครอบงำไม่ได้ ฝืนหนังตาต่อไป ลงไปที่ห้องสัมนาก็ได้บรรยากาศของความง่วงอีกครั้ง รีบขนชาร้าน กับของว่างเข้าไปทานใหญ่เลย สำหรับช่วงนี้ตากล้องที่มาอบรมคือพี่ปุ้ย GM ครับ เป็นช่างภาพแนว Fashion ที่กำลังมาแรงคนหนึ่งเลย ตัวอย่างภาพที่เอามาเปิดให้ดูนี่ทำเอาหายง่วงไปแทบจะทันที ฮ่าๆๆๆ ภาพแนว Fashion แบบ sexy นี้น่าสนใจขึ้นเยอะเลย หุๆๆ มุกแกก็ไม่เบาเลยเหมือนกัน หลักๆ ก็เป็นการ พูดคุยแลกเปลี่ยนประสบการณ์ แล้วก็อธิบายเทคนิคเล็กๆ น้อยๆ ครับ มีให้ลองใช้การถ่ายภาพพร้อมโอนภาพ จากกล้องเข้าไปในคอมด้วยระบบ Wireless จากกริปของกล้องด้วย ซึ่งก็สะดวกดี แต่ก็คงไม่จำเป็นอะไรสำหรับผม ณ เวลานี้ แต่ถ้าถ่ายในสตู หรือถ่ายงานเป็นเรื่องเป็นราว มันก็สะดวกดี โดยเฉพาะในกรณีที่ลูกค้าอยากดูผลงานในทันที มันก็ช่วยได้เยอะเลย จากคุณ : Mr. Forever เขียนเมื่อ : 9 เม.ย. 53 21:37:44

ความคิดเห็นที่ 12 จากนั้นก็เป็นการเปิด Workshop เล็กๆ มีการจัดไฟนิดๆ หน่อยๆ ให้เห็นว่าการทำงาน ใน Studio นั้นเป็นอย่างไร ต้องจัดแสงแบบไหน ใช้อะไรช่วยบ้าง แล้วก็มีการใช้เทคนิค เอา Flash ของ Canon มาใช้แทนไฟสตู ด้วยเทคนิคการสั่งการด้วยลำแสงอินฟาเรด ซึ่งก็อย่างที่คาดก็คือแฟลชหนอนทำหน้าแตกอีกตามเคย เพราะแฟลชติดมั่ง ไม่ติดมั่ง อันเป็นผลมาจากการวางตัวแฟลชไม่ค่อยตรงกัน หรือมีอะไรบังนั่นแหละ ก็ฮาดี น้องนางแบบหน้าตาน่ารักซะด้วย งานนี้เลยช่วยช่างภาพได้เยอะ จากนั้นก็มีให้ตากล้อง ไปลองถ่ายภาพนิดๆ หน่อยๆ พอท้วมๆ แล้วก็พักเบรคกันนิดๆ หน่อยๆ เข้าห้องน้ำห้องท่า ส่วนผมก็ออกไปซัดชาร้อนกับของว่างตามเคย กินให้คุ้มว่างั้น ฮ่าๆๆ จากคุณ : Mr. Forever เขียนเมื่อ : 9 เม.ย. 53 21:38:06

ความคิดเห็นที่ 13 กลับเข้ามาก็เป็นช่วงของวิทยากรที่หล่อที่สุดในวัน นั้น พี่หาว แห่ง 2how.com นั่นเอง พี่หาวก็มาสอนถ่ายภาพด้วยกล้องดิจิตอล และเทคนิคที่ควรรู้ต่างๆ นานาครับ เช่นเรื่อง การถ่ายภาพควรถ่ายให้ติด Over นิดหน่อย แต่ที่สำคัญคือภาพที่ Over นั้นช่วง Highlight ของภาพต้องไม่คลิป หรือไม่สูญเสียรายละเอียดจนเรียกกลับคืนมาไม่ได้นะ สาเหตุก็เพราะถ้าเราถ่ายติด Under มา เวลาดึงภาพขึ้น สิ่งที่จะตามมาก็คือ Noise นั่นเอง ในขณะที่ถ้าถ่ายมา Over เวลากดภาพลง เราไม่มีปัญหาเรื่อง Noise ตามมา แต่ไม่ว่าจะยังไง ก็ต้องพิจารณาจากสถานการณ์เบื้องหน้า และประสบการณ์ส่วนตัวเป็นหลัก ว่าจะถ่ายยังไง ที่สำคัญคือให้ดู Histogram เป็นหลัก เพระยังไงก็มั่นใจได้มากกว่าจอหลังกล้อง จากนั้นก็เข้าสู่โหมตของการใช้โปรแกรมเพื่อตบแต่งภาพ ไม่ว่าจะเป็น DPP หรือการใช้งาน คำสั่งเบสิคที่มีผลมากๆ อย่าง Curve เป็นต้น ว่าถ้าเราเข้าใจ Concept ของมันแล้ว เราจะประยุกต์ใช้มันได้หลากหลาย และครอบคลุมในทุกๆ โปรแกรมตบแต่งภาพเลย จริงๆ ผมว่าใครสนใจเรื่องนี้ลองเข้าไปดูในเวปพี่หาวเลยครับ มีอะไรๆ ให้ค้นหาเยอะ ที่สำคัญส่วนใหญ่ทำเป็นไฟล์วีดีโอ ทำให้ทำตามง่าย และเข้าใจง่ายมากๆ ครับ แนะนำอย่างแรง จากคุณ : Mr. Forever เขียนเมื่อ : 9 เม.ย. 53 21:38:39

ความคิดเห็นที่ 14 อบรมเสร็จก็เดินทางไปทานอาหารค่ำกันต่อครับ โดยไปทานกันที่ร้านอาหาร Joe-Louis ที่ สวนลุมไนท์บาซาร์ ซึ่งผมก็เล็งไว้ว่างานนี้สงสัยจะได้เข้าไปดูหุ่นเชิดโจหลุยแน่ๆ ไม่งั้นจะลำบาก มากินตั้งไกลทำไมกัน แต่สุดท้ายอะไรที่คาดไว้ก็ไม่ได้เป็นไปอย่างที่คาด เพราะเราแค่ไปกินมื้อเย็นเท่านั้น เท่านั้นจริงๆ -*- ทานมื้อเย็นที่เป็นอาหารไทย รสชาติสำหรับฝรั่งเรียบร้อยแล้ว (คงเข้าใจนะว่าอร่อยไหม) จากนั้นก็เป็นการบรรยายจากศิลปินแห่งชาติ สาขาทัศนศิลป์คนล่าสุดประจำปี 2552 อย่างคุณวรนันท์ครับ ซึ่งเป็นตากล้องที่ผมชื่นชมในเรื่องความเปิดกว้างเกี่ยวกับการถ่ายภาพมากๆ เพราะอาจารย์แกเป็นช่างภาพที่เติบโตมาในยุคฟิล์ม และยุคการถ่ายภาพแนวสมาคมรุ่งเรือง ดังนั้นจึงไม่แปลกอะไรนัก ถ้าแกจะแอนตี้การใช้กล้องดิจิตอล อย่างที่ตากล้องรุ่นเดียวกันเป็น แต่แกกลับไม่สนใจเรื่องนี้ครับ เพราะอุปกรณ์ก็เป็นแค่อุปกรณ์ ซึ่งมันก็ต้องพัฒนาไปเรื่อยๆ ตามเทคโนโลยีที่เปลี่ยนแปลง แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือมนุษย์ที่จะเป็นผู้ใช้อุปกรณ์ ว่าเราเข้าใจอุปกรณ์ที่เราใช้แค่ไหน ถ้าเราเข้าใจมันอย่างลึกซึ้ง จะฟิล์มหรือดิจิตอลก็ไม่ใช่ประเด็น กล้องชุดล่าสุดของอาจารย์คือ Canon 5D MK II + 5D Classic ที่ดัดแปลงไว้ถ่าย IR ครับ จากคุณ : Mr. Forever เขียนเมื่อ : 9 เม.ย. 53 21:40:15

ความคิดเห็นที่ 15 การอบรมเป็นการเปิดภาพงานที่อาจารย์เคยถ่ายไว้ แล้วก็เล่าเกี่ยวกับภาพนั้นๆ ว่ามีแนวคิดอย่างไร หน้างานเป็นอย่างไร จัดฉากแบบไหน ต้องเตรียมอะไรบ้าง ใช้อุปกรณ์ตัวไหน ถ่ายอย่างไร ภาพนั้นได้รางวัลอะไรมาบ้าง ทำนองนี้ครับ ซึ่งสำหรับคนที่เข้าอบรมบ่อยๆ อาจจะรู้สึกว่าเดิมๆ แต่สำหรับผมนี่เป็นครั้งแรกครับที่หลุดออกมาจากกะลาของตัวเอง ก็เลยรู้สึกสนุกและชอบมากๆ จริงๆ น่าจะทำอย่างนี้เยอะๆ นะเนี่ย ผมว่าน่าจะทำให้คนเข้าอบรมได้อะไรๆ กลับไปเยอะมากๆ อย่างภาพนี้อาจารย์ก็เล่าว่าต้องเลือกฉากหลักก่อน จากนั้นก็หา Subject ที่น่าสนใจมาเติมเข้าไปในเฟรม อยากได้ลำแสงก็จุดควันไฟ เพื่อให้เห็นแสงเป็นลำๆ ชัดเจนมากขึ้น จากนั้นก็ถ่าย... จากคุณ : Mr. Forever เขียนเมื่อ : 9 เม.ย. 53 21:40:40

ความคิดเห็นที่ 16 ผมชอบนั่งฟังว่าภาพหนึ่งภาพที่ได้มาเนี่ย ได้มาจากไหน มีแนวคิดยังไง และใช้เทคนิคอย่างไรให้ได้ภาพอย่างที่ต้องการ หลักๆ คือต้องการฟัง Concept ในการได้ภาพ มากกว่าที่จะมานั่ฟังว่าภาพนี้ถ่ายด้วยเลนส์อะไร ตั้งค่ายังไงบ้าง เพราะผมว่าข้อมูลเทคนิคตรงนี้ ต่างสถานที่ ต่างสภาพแสง มันก็ใช้ไม่ได้แล้ว ของแบบนี้ต้องวัดกันทีหน้างานเป็นหลัก ซึ่งไม่ใช่ปัญหาเลย ถ้าเราเข้าใจอุปกรณ์ที่เรามี และเข้าใจพื้นฐานการถ่ายภาพเบื้องต้นแล้ว แต่ในส่วนของ concept ของการได้ภาพมานี่สิ น่าสนใจ เพราะเราสามารถเอาไปประยุกต์ใช้ได้เรื่อยๆ หากเราเข้าใจว่าสำหรับมือโปรเขาคิดอย่างไร ก่อนจะได้มาเป็นภาพ แม้ว่าจะเป็นภาพในแนวจัดถ่ายก็ตามที เพราะมันทำให้เราเข้าใจว่าภาพแนวนี้สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือแนวคิดที่จะ สร้างภาพให้ได้ตามจินตนาการนั่นเอง จากคุณ : Mr. Forever เขียนเมื่อ : 9 เม.ย. 53 21:41:09

ความคิดเห็นที่ 17 ตัวอย่างภาพนะครับ อย่างภาพนี้เป็นภาพถ่ายที่เรียกว่าแนวสมาคม ก็คือการจัดถ่ายนั่นแหละ อาจารย์เล่าว่าไปติดต่อกับทางโรงเรียนให้เอานักเรียนขึ้นไปที่ชั้นสอง จากนั้นก็เลือกน้องคนที่ หน้าตาคมๆ น่ารักๆ หน่อย ว่าให้เป็นคนหันมา จากนั้นก็ถ่าย ขั้นตอนวิธีการถ่ายก็เท่านี้ ใช้แสงธรรมชาติด้วย ก็ไม่ยากอะไร แต่ที่ทำให้ภาพนี้ได้รางวัล ก็คือแนวคิดครับ ซึ่งตรงนี้แหละสำคัญ เพราะกว่าจะคิดได้ว่าจะให้ภาพออกมายังไง ให้สวยและแตกต่างนี่ยากกว่าเยอะ จากนั้นก็ค่อยเปลี่ยนภาพในหัวให้กลายเป็นภาพจริงๆ เท่านั้นเอง ดังนั้นการที่เราเข้าใจขั้นตอนก่อนที่จะเกิดการตกผลึกออกมาเป็นภาพใน จินตนาการนี่แหละสำคัญ และถ้าเข้าใจเราก็จะเอาหลักในการคิด ไปประยุกต์ได้ว่าถ้าเป็นเราอยู่ในสถานการณ์อย่างนั้น เราจะคิดอะไร และเราจะได้ภาพแบบไหน ก็ฝากไว้นะครับ คราวหน้าหากอยากพัฒนาการถ่ายภาพของเราให้ดีขึ้น เลิกถามได้แล้ว ว่าใช้กล้องอะไร เลนส์อะไร ตั้งค่าแบบไหน เปลี่ยนมาถามว่าคิดยังไงถึงจัดองค์ประกอบภาพแบบนี้ ภาพนี้ถ่ายที่ไหน ใช้แสงเช้าหรือเย็น อะไรทำนองนี้น่าจะดีกว่านะ จากคุณ : Mr. Forever เขียนเมื่อ : 9 เม.ย. 53 21:41:40

ความคิดเห็นที่ 18 ต้องเข้าใจนิดหนึ่งนะครับ ว่าทำไมภาพของอาจารย์ส่วนใหญ่จึงเป็นภาพจัดฉาก หรือภาพแนวสมาคม นั่นเพราะเป้าหมาย ก็คือการถ่ายภาพเพื่อประกวด ดังนั้นจึงจำเป็นต้องมีการใส่เนื้อหา เรื่องราวลงไปในภาพให้สมบูรณ์ที่สุด ซึ่งบางครั้ง การรอให้เหตุการณ์ตรงหน้าเกิดขึ้นตามจริง ก็ไม่สามารถตอบโจทย์ได้ อย่างบ้านเราความงดงามในเชิง Landscape มันสู้ต่างประเทศไม่ได้อยู่แล้ว ดังนั้นถ้าจะส่งภาพแนว Landscape ทั่วไปเข้าสู้ ยังไงก็สู้ไม่ได้ แต่สิ่งที่บ้านเรามี และบ้านเขาไม่มีนั่นก็คือวัฒนธรรมแบบไทย ๆ และวิถีชีวิตแบบไทยๆ ซึ่งแปลกและแตกต่าง ดังนั้นการใช้จุดแข็งของเราเข้าสู่จึงเป็นวิธีที่ดีที่สุดครับ ด้วยเหตุนี้จึงจำเป็นต้องแสดงภาพให้เห็นถึงวิถีชีวิตของคนไทยให้มากที่สุด และจึงเป็นที่มาของการจัดถ่าย เพื่อให้ได้ภาพ ที่สมบูรณ์ที่สุดนั่นเอง ตัวอย่างภาพนี้ เราจะเห็นว่าฟ้าข้างหลังสวยมาก แต่ถ้าไม่มีฉากหน้าเลยมันก็เป็นได้แค่ภาพฟ้าสวยธรรมดา ดังนั้นการเติมวิถีชีวิตแบบไทยๆ ลงไป จึงทำให้ภาพนี้สมบูรณ์มากพอที่จะกวาดรางวัลมาได้จากทั่วโลกอย่างไม่ยากเย็น จากคุณ : Mr. Forever เขียนเมื่อ : 9 เม.ย. 53 21:42:09

ความคิดเห็นที่ 19 อบรมเสร็จก็มีการประกาศว่าใครสนใจจะถ่ายภาพ Night Life แถวๆ สวนลุมก็ถ่ายได้ แต่ผมไม่ไหวแล้ว ตาจะปิดซะให้ได้ ยิ่งเมื่อกี้ซัดซะพุงกาง แค่น้ำผลไม้ก็ซัดไปสามสี่แก้วแล้ว ฮ่าๆๆ ตอนแรกว่าจะเดินกลับไปที่รถแล้วนอนรอละนะ แต่คิดมาคิดไปเกิดพรุ่งนี้เขา workshop ภาพแนว Night Light แล้วให้เอาภาพคืนนี้มาวิจารณ์กันทำไงล่ะ ถ่ายสักหน่อยละกัน ว่าแล้วมองหาเป้าหมายระหว่างทางเดินกลับครับ อยากได้อะไรที่มีสีสันสักหน่อย ก็มาเจอร้านนี้ครับ อยู่ริมสุดเลยติดประตูทางออกนู้นเลย จัดร้านสวยดี สีสันแหล่มโดนใจ ยืนรอสักพัก ให้คนเดินเข้ามาในเฟรมสักหน่อย แล้วก็ค่อยกดชัตเตอร์ ภาพจะได้มีเนื้อหาสักนิด จริงๆ ถ้ามีเวลาควรรอให้ได้ Subject ที่น่าสนใจสักหน่อย แต่รอไม่ไหวแล้ว ตาจะปิด จากคุณ : Mr. Forever เขียนเมื่อ : 9 เม.ย. 53 21:42:50

ความคิดเห็นที่ 20 ขยับมุมนิดหน่อย เปลี่ยนทำเล เล่นกับแนวเส้นของแสงไฟ เหมือนเดิมรอคนเดินเข้าเฟรมนิดหน่อยก็กดละ ไม่มีแรงจะรอ ปรับภาพด้วยเทคนิค Curve ที่ได้เรียนมาจากเฮียหาวสักหน่อย ให้โทนภาพอมฟ้าเหลือง เข้าท่าดีเหมือนกันนะเนี่ย (อย่าคิดลึก อิอิ) จากคุณ : Mr. Forever เขียนเมื่อ : 9 เม.ย. 53 21:44:14

ความคิดเห็นที่ 21 ขยับจะเดินกลับอยู่แล้ว เห็นมุมนี้น่าสนใจดี ก็เลยขออีกสักรูปละกัน เจ้า 35 นี่ช่วยได้เยอะเลย เพราะพอประกบกับ 5D MKII แล้ว เปิด F1.4 นี่ไม่ต้องสนแฟลชเลย ทำให้ถ่ายง่ายสะดวกดี เพราะการถ่ายด้วยแฟลชมันทำให้เรากลายเป็นจุดสนใจเกินไป เผลอๆ โดนด่าเข้าให้อีก ดังนั้นพกแค่กล้องกับเลนส์แค่นี้กำลังถ่าย Street สนุกเลย ชอบมากๆ ถ่ายเสร็จก็เดินกลับไปที่รถ ขึ้นรถก็เช็คชื่อเล็กน้อย แล้วก็รอคนที่ยังไม่มา ระหว่างนั้นผมเลยใช้เวลาให้เป็นประโยชน์ด้วยการนอน .... ... รู้สึกตัวอีกทีรถกลับมาถึงโรงแรมแล้ว ... จากคุณ : Mr. Forever เขียนเมื่อ : 9 เม.ย. 53 21:44:54

ความคิดเห็นที่ 22 จากนั้นก็ขึ้นไปบนห้องพักกับพี่เช ตอนแรกว่าจะอาบน้ำนอนละ แต่ตอนขึ้นลิฟท์กลับมา พี่เก่งกับพี่ตั้มชวนให้ขึ้นไปถ่ายรูปบนดาดฟ้ากัน เขาว่าขึ้นได้ ผมก็ไม่แน่ใจว่าจะขึ้นไปดีไหม เพราะมางวดนี้ดันทะลึ่งขี้เกียจไม่เอาขาตั้งมา ก็เลยยังลังเลอยู่ว่าจะขึ้นไปดีไหม แต่พอมาถึงห้องเปิดม่านดูวิวข้างนอกเท่านั้นล่ะ ก็รู้เลยว่า ตูนอนไม่ได้แล้ว ใจมันลอยไปที่ดาดฟ้าแล้ว ถามพี่เชก็ได้ความว่าพี่เขาจะไปเที่ยวข้างนอกต่อ นัดเพื่อนๆ ที่กรุงเทพไว้แล้ว เห็นว่าจะไปเรียน ภาษารัสเซียกัน ฮ่าๆๆ ก็เลยตัดสินใจขึ้นไปบนดาดฟ้าดีกว่า ไปแบบคนขาพิการนี่แหละวะ ขึ้นไปแบบไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะไปบนชั้นดาดฟ้าได้ยังไง เพราะไม่ได้สำรวจมาก่อน แถมคนอื่นๆ ก็คงล่วงหน้าไปก่อนแล้ว ก็เลยเอาตามสัญชาติญาณแหละ กดลิฟท์ชั้น 27 ก่อนเลยเพราะเป็นชั้นบนสุด แต่ไม่ได้แฮะทำไมหว่า สงสัยเขาล็อคไว้มั้ง คงเป็นชั้นสำคัญอะไรสักอย่าง ไม่เป็นไรกดชั้น 26 ก็ได้ ปรากฎติด ก็เลยขึ้นจากชั้น 19 ไป 26 ไปถึงไฟก็มืดๆ หน่อย เปิดประตูบันไดหนีไฟ เดินขึ้นไปก็พบว่าชั้น 27 มันเป็นชั้นร้างแฮะ เดินขึ้นไปอีกชั้นตามบันไดก็พบว่ามันเป็นท่ออะไรไม่รู้ เต็มไปหมด สงสัยเดินเลาะไปไม่ได้ เอาไงละทีนี้ ก็เลยตัดสินใจเดินย้อนกลับไปชั้น 27 อีกที มองเข้าไปเห็นแสงส่องมาจากอีกฟากหนึ่งของชั้น ก็เดาว่าคงเป็นทางออกขึ้นไปชั้นดาดฟ้ามั้ง แต่โคดน่ากลัวเลย เพราะมันเป็นชั้นร้างแบบไร้สาเหตุที่เราไม่สามารถคาดเดาได้ เนื่องจากปกติ ชั้นที่สูงที่สุด น่าจะเป็นชั้นที่สามารถตั้งราคาห้องได้ดีที่สุด และไม่ควรจะมีสาเหตุใดๆ เลย ที่จะถูกปล่อยร้างไว้อย่างนี้.... นอกจาก.... เอ้ย.... จะหลอนตัวเองทำไมกันฟะ จะถ่ายไหมดาดฟ้าอ่ะ.... ปล. เอารูปสภาพชั้น 27 มาฝาก อันนี้ถ่ายตอนเช้าครับ คิดดูละกันว่าตอนห้าทุ่มกว่าๆ มันจะเป็นยังไง ปล. 2 ใครรู้ความจริงมั่งอะครับ ว่าทำไมชั้น 27 ของโรงแรมนี้มันถึงร้าง มีที่มาที่ไปอย่างไร วานบอก คาใจจริงๆ นะเนี่ย จากคุณ : Mr. Forever เขียนเมื่อ : 9 เม.ย. 53 21:45:47

ความคิดเห็นที่ 23 เดินไปเดินมาสักพักก็เจอทีมตากล้องจากเชียงใหม่ อย่างพี่เก่ง พี่ตั้ม และน้องวิก ซึ่งทั้งทีมมีขาตั้งกันคนเดียว ก็คือน้องวิกนั่นเอง ซึ่งเรียกว่าเป็นความหวังเดียวของทีมเชียงใหม่เลยก็ว่าได้ อนาถชีวิตตัวเองเหลือเกิน วิวด้านบนสวยมากครับ แต่ก็ทำอะไรกับมันไม่ได้มากนัก นอกจากเดินไปเดินมา ดูคนอื่นถ่ายรูปอย่างเดียว สักพักทนไม่ไหว เลยต้องอาศัยขอบดาดฟ้าเป็นขาตั้งชั่วคราว ลองเล่นกับค่าองศา Kevin ดูว่า จะย้อมฟ้าเป็นสีอะไรดี เพราะบรรยากาศเบื้องหน้าขณะนี้เกือบห้าทุ่มเข้าไปแล้ว ฟ้ามืดแน่นอน เริ่มต้นลองย้อมเป็นสีฟ้าก่อน ด้วยการปรับองศา Kevin ไปที่ 2500 ต่ำสุดเลย แต่แค่ทดสอบโทนสี เลยไม่ต้องอะไรมากมาย เปิดแค่ F5.6 พอ จะได้ไม่ต้องปรับ ISO มากนัก ปัญหาหลักคือมองอะไรไม่เห็นนี่สิ เพราะวางกล้องไว้กับพื้น จะก้มนอนเล็งก็ไม่ไหว พื้นเปื้อนมาก กางเกงยีนส์ก็เอามาตัวเดียว เดี๋ยวพรุ่งนี้ไม่มีใส่ สรุปกะเอาครับ ภาพเลยออกมาประหลาดๆ แบบนี้แล เรือตรงมุมล่างขวาขาดด้วย  ... จากคุณ : Mr. Forever เขียนเมื่อ : 9 เม.ย. 53 21:46:34

ความคิดเห็นที่ 24 เรือตรงมุมขวาไม่เต็มลำแฮะ ขยับมุมนิดละกัน คราวนี้ย้อมสีอื่นมั่งดีกว่า หาอะไรแปลกใหม่มั่ง ว่าแล้วก็ Shift สีให้อมชมพูหน่อย ปรับไปที่มุมล่างขวาสุดเลย จากนั้นก็ตั้ง Shutter Speed ไปที่ 30 วินาที ส่วน F Stop ก็แค่พอชัด เพราะทดสอบสีเฉยๆ ไฟแฉกๆ เดี๋ยวค่อยว่ากัน ปรังองศา kevin ให้อุ่นๆ สักหน่อยประมาณ 3000 ภาพจะได้ดูแปลกขึ้น ทดลองสีก็ต้องลองไปเรื่อยๆ ครับ อ้อ... ปัญหาหลักอีกทีก็ลมแรงเหลือเกิน จะปลิวอยู่แล้ว จับกล้อง 30 วินาทีนี่ลุ้นไปด้วย จะรอดไหมฟะนี่ อนาถตัวเองเหลือเกินชีวิต... จากคุณ : Mr. Forever เขียนเมื่อ : 9 เม.ย. 53 21:47:15

ความคิดเห็นที่ 25 พี่หาว ผอมเลยอะ อย่างเท่ห์ๆ ภาพคุณวรนันท์ภาพนั้นเป็นอีกหนึ่งในใจเลยอะคร้าบ สวยมากเลย ส่วนคุณน้านิรันดร์ ฮ่าๆ สวัสดีคร้าบ จากคุณ : ก้อง : ) เขียนเมื่อ : 9 เม.ย. 53 21:47:53

ความคิดเห็นที่ 26 มุมได้ละ ได้เรือมาครบลำแล้ว คราวนี้ลองเปลี่ยนโทนสีมั่ง ปรับองศา Kevin ให้อุ่นอีกนิด ปรับไปสั 3200 แล้ว Shift สีไปที่สีเหลืองอมแดง ให้โทนสีร้อนแรงสักหน่อย ก็ได้ภาพประมาณนี้ครับ ถ่ายเสร็จเอามาดู อ้าวมุมขวาล่างติดขอบระเบียงด้านล่างซะอีก จากคุณ : Mr. Forever เขียนเมื่อ : 9 เม.ย. 53 21:47:54

ความคิดเห็นที่ 27 ส่วนนี่เป็นโทนสีที่ใกล้เคียงที่ตาเห็นที่สุด สีก็ดำๆ ปนสีส้มนวลของแสงจากหลอดไฟประมาณนี้แหละ แต่ไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ มันไม่สวยอ่ะ ที่สำคัญใครๆ มามุมนี้ เวลานี ก็จะได้สีแบบนี้ไปทั้งนั้น มันไม่แตกต่างนั่นเอง สรุปชอบโทนอมชมพูสุดละ ดูโรแมนติคประชดชีวิตตัวเองดี ฮ่าๆๆ จากคุณ : Mr. Forever เขียนเมื่อ : 9 เม.ย. 53 21:48:56

ความคิดเห็นที่ 28 จะเห็นได้ว่าแค่มุมเดียวกัน ยังเล่นสีสันได้แตกต่างกัน และพลอยทำให้อารมณ์ของภาพแตกต่างกันด้วย ซึ่งก็อยู่ที่เราแล้วแหละ ว่าอยากให้อารมณ์ของภาพออกมาแนวไหน ก็ย้อมให้เป็นโทนสีที่เราต้องการ สำคัญคือต้องเข้าใจวิธีการเล่นกับองศา Kevin และการ Shift ค่าสีให้ตอบสนองกับองศา Kevin ที่เราปรับเป็นสำคัญ ย้ายมุมมั่งดีกว่า คราวนี้มาเล่นกับเส้นสายของท้องถนนมั่ง เสียดายค่อนข้างดึกแล้ว รถไม่หนาตาเท่าไหร่ ก็เลยได้เส้นรถวิ่งแค่บางๆ เท่านั้นเอง มุมนี้วางกับขอบผนังอีกตามเคยตามประสาคนขาพิการ อยากย้ายเจ้าตึกสองตึกที่บังเส้นถนนนั้นจัง เพราะขยับซ้ายไม่ได้อีกแล้ว ไม่งั้นคงตกตึก ไม่รู้พอ PS CS5 ออกมา จะย้ายตึกออกไปได้เนียนอย่างในโฆษณาหรือเปล่าหว่า ฮ่าๆๆ จากคุณ : Mr. Forever เขียนเมื่อ : 9 เม.ย. 53 21:49:22

ความคิดเห็นที่ 29 จากนั้นก็เดินๆ วนๆ เวียนเป็นสัมภเวสีไปเรื่อยๆ เพราะไม่กล้ายืมขาตั้งใครเขาหรอก เนื่องจากตากล้องด้วยกันก็เข้าใจดี ว่าเวลาเจอวิวแบบนี้คงไม่มีใครถ่ายกันนิดเดียวหรอก ส่วนมากก็เล่นกันจนเต็มที่นู้นแหละ ก็เลยเน้นยืนพูดยืนคุยแลกเปลี่ยนมุมมองกับเทคนิคกันมากกว่า ลุ้นรอว่าจะมีใครถ่ายเสร็จแล้วกลับห้องก่อนหรือเปล่าเท่านั้นแหละ ค่อยขอยืม หรือไม่ก็รอ ตากล้องหน้าตาดีจะเห็นใจตากล้องด้วยกันถามให้ยืมด้วยความเห็นใจปนอนาถใจแหละ ฮ่าๆๆ จากคุณ : Mr. Forever เขียนเมื่อ : 9 เม.ย. 53 21:49:54

ความคิดเห็นที่ 30 สุดท้ายเทวดาก็เป็นใจครับ เฮียวันดีตัวแทนจากภูเก็ต หรือที่รู้จักกันดีว่าบังอรรจ์ก็ตะโกนขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเป็นมิตร ถามเสนอว่าใครจะยืมขาตั้งมั่ง ผมก็เลยรีบยกมือเลย ด้านได้อายอด ท่องไว้ก่อนละ ฮ่าๆๆ งานนี้ต้องรีบหน่อยละครับ โชคดีที่เดินดูมุมมาพอสมควรแล้ว ก็เลยพอจะได้มุมที่อยากได้ไว้ในหัวแล้ว พอได้ขามาก็กลายเป็นคนปกติ เดินเน้นเก็บมุมหลักๆ ไว้ก่อน เพราะคงไม่มีเวลามาประดิษประดอยอะไรมากนัก ยืมขาตั้งคนอื่นมาก็ต้องรีบใช้รีบคืนครับ ใจเขาใจเรา ก็ถือว่าถ่ายได้เท่าที่อยากได้แหละครับ เพราะคืนนั้นเอา 17-40 ขึ้นไปตัวเดียว เลยไม่มีอะไรให้เล่นมากนัก ถ้ามี 70-200 มาด้วย คงเจาะมุมได้สนุกกว่านี้ เพราะมีมุมสวยๆ เยอะเหมือนกัน จากนั้นสักพักใหญ่ๆ เฮียวันดีก็ขอขาตั้งคืนไปถ่ายต่อ ซึ่งผมก็ได้มุมหลักๆครบตามสมควรแล้ว ก็ขอบคุณเฮียวันดีมา ณ โอกาสนี้.... ... ภูเก็ต และพังงาจงเจริญ .... (ส่วนเชียงใหม่เจริญแล้ว ไม่เป็นไร ฮ่าๆๆ ) จากคุณ : Mr. Forever เขียนเมื่อ : 9 เม.ย. 53 21:50:26

ความคิดเห็นที่ 31 จากนั้นก็ยืนคุยกันกับทีมเชียงใหม่กันสักพัก ก็ตัดสินใจกลับกัน นัดแนะกันดิบดี ว่าพรุ่งนี้เช้าสักตีสี่มาถ่ายรูปกันอีกที ผมหันมองดูเวลาที่ตอนนี้ก็ปาเข้าไปจะเที่ยงคืนครึ่งแล้ว บวกกับที่ไม่ได้นอนมาตั้งแต่เมื่อวาน แถมวันนี้เจออบรมมาราธอนเข้าไปอีก ก็เลยไม่กล้ารับปากอะไรมาก กลับมาถึงห้องต้องอาบน้ำก่อนเลย เพราะข้างบนลมแรงมาก ตัวเหนียวไปหมด อาบน้ำเสร็จก็กระโดดขึ้นที่นอนเลย รู้สึกตัวอีกทีตอนพี่เชโทรมาบอกให้เปิดประตูห้องตอนตีสาม เปิดเสร็จคุยกันนิดหน่อย ก็นอนต่อเลย รอบนี้สลบยาวววววววว เอ่อ... นี่แค่วันแรกนะเนี่ย... ใครอ่านมาจนถึงตอนนี้คงพอจะเชื่อกันแล้วใช่ไหม... ... Canon Photo Marathon Workshop ... ชื่อนี้ไม่ได้มาเพราะโชคช่วยแต่อย่างใด T__T ปิดท้ายด้วยรูปมุมมาตรฐานอีกที คราวนี้มีขาตั้งแล้ว เปิด 30 วินาที ที่ F18 ไฟเป็นแฉกกับเขาเสียที แต่ก็ทำให้รู้ว่าเซนเซอร์ข้าพเจ้านี่มีฝุ่นยังกะลุยสงครามโลกมายังไงยังงั้น ต้องเข้าไปล้างซะแล้วเรา จากคุณ : Mr. Forever เขียนเมื่อ : 9 เม.ย. 53 21:50:54

ความคิดเห็นที่ 32 แค่วันแรกก็ยาวขนาดนี้ เดี๋ยวมาโพสของวันที่สองอีกทีละกันครับ ชักเหนื่อย ฮ่าๆๆ โปรแกรมวันที่สองก็ไม่ค่อยเกี่ยวกับการถ่ายภาพนิ่งสักเท่าไหร่ครับ ส่วนใหญ่เป็นการพูดเกี่ยวกับการถ่ายภาพเคลื่อนไหวด้วยอุปกรณ์จาก Canon ซะมากกว่า แล้วก็มีทำ workshop ถ่ายและตัดต่อวีดีโอภายในหนึ่งชั่วโมง จะ intensive course ไปไหนเนี่ย -*- เอาเป็นว่าเดี๋ยวมาต่อบรรยากาศวันที่สองใหม่อีกทีละกันครับ ลากันด้วยแสงเช้าๆ ภาพนี้ที่ถ่ายเช้าวันที่ 4 ก่อนบินกลับเชียงใหม่ละกันครับ แสงเช้าๆ ที่กรุงเทพก็สวยไม่เบาเหมือนกันนะเนี่ย คุ้มค่ากับการตื่นเช้าจริงๆ อิอิ จากคุณ : Mr. Forever เขียนเมื่อ : 9 เม.ย. 53 21:52:11

ความคิดเห็นที่ 33 ปิดท้ายด้วยรูปตากล้องสุดหล่อจากพังงา เฮียวันดีเจ้าของขาตั้งกล้องที่ให้ผมยืมเมื่อคืนนั่นเองครับ เห็นมะ เขาว่ากันว่าตากล้องฝีมือดี และจิตใจดีเนี่ย มักจะมีแสงออร่าเป็นของตัวเอง สว่างวาบมาแต่ไกล ขอบคุณทุกท่านที่แวะเข้ามาเยี่ยมชมและทักทายครับ ^^ จากคุณ : Mr. Forever เขียนเมื่อ : 9 เม.ย. 53 21:52:51

ความคิดเห็นที่ 34 ก้อง : )  -  รูปแต่ละรูปทำเอาอ้าปากค้างทั้งนั้นเลยอะ   ปล. ตามไปเชียร์กันในนี้ด้วยนะ  แต่ยังไม่ได้ส่งภาพเลย พึ่งได้โจทย์วันนี้เอง ฮ่าๆๆ http://goto.canon.co.th/eosclub/eoschampion/ จากคุณ : Mr. Forever เขียนเมื่อ : 9 เม.ย. 53 21:54:51

ความคิดเห็นที่ 35 อลังการมากๆ สมแล้วที่ชนะ Photo Marathon จากคุณ : noom69 เขียนเมื่อ : 9 เม.ย. 53 22:19:47

ความคิดเห็นที่ 36  เสียดายมาก  งานนี้ ทีมงานแคนนอน โทรมาชวนไปด้วย แต่งานตรึม หนีไม่ออก ไม่งั้นคงได้เจอกันแล้ว จากคุณ : สุพจน์ เขียนเมื่อ : 9 เม.ย. 53 22:32:09

ความคิดเห็นที่ 37 เยี่ยมยอด จากคุณ : โทนี่บางแค เขียนเมื่อ : 9 เม.ย. 53 22:44:45

ความคิดเห็นที่ 38 จากคุณ : ฟักกลิ้ง (Rolling Green Melon) เขียนเมื่อ : 9 เม.ย. 53 23:12:10

ความคิดเห็นที่ 39 สุดยอดครับ.... จากคุณ : BabyOiL เขียนเมื่อ : 10 เม.ย. 53 04:39:36

ความคิดเห็นที่ 40 เยี่ยมเลยครับน้านิรันดร์ จากคุณ : จุกcanon เขียนเมื่อ : 10 เม.ย. 53 07:00:10

ความคิดเห็นที่ 41 อ่ะ...ชอบมากเลยครับ  ในบ้านนี้ขอเรียกน้า...นะครับ ผมชอบสไตล์ภาพของน้าเยอะเลยนะครับ แอบเข้าไปดูที่เวปโน้นบ่อยๆเลยครับ จากคุณ : pin6403 (pinthip) เขียนเมื่อ : 10 เม.ย. 53 08:39:19

ความคิดเห็นที่ 42 กระทู้ดีๆอีกหนึ่งกระทู้เลยนะครับเนี่ย จากคุณ : boyzamu (boyzamu) เขียนเมื่อ : 11 เม.ย. 53 09:49:48

ความคิดเห็นที่ 43   สุดยอดไปเลยครับ จากคุณ : SUPERNUTZ (กิ่วลม) เขียนเมื่อ : 11 เม.ย. 53 18:04:43

ความคิดเห็นที่ 44 มาขอชม บรรยากาศของคุณสำหรับประสบการณ์ที่เอามาถ่ายทอดต่อให้คนที่ไม่มีโอกาสแบบนี้ครับ จากคุณ : Son&Ning เขียนเมื่อ : 12 เม.ย. 53 09:39:55

ความคิดเห็นที่ 45 ขอบคุณมากๆครับ จากคุณ : bomboman เขียนเมื่อ : 12 เม.ย. 53 09:54:21