ความคิดเห็นที่ 1 ผิด ตก แก้ไข ขอความกรุณา ท่านๆที่มีความรู้ และแก่ทันยุค ได้เข้ามาปรับปรุง เพิ่มเติม เนื้อหา แก้ไขส่วนที่ผมอาจบรรยายไว้ผิดพลาด เพื่อเป็นประโยชน์กันในวงกว้างๆ ต่อไป Thank แก้ไขเมื่อ 18 ก.ย. 53 13:24:29 จากคุณ : มังกรดำ เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 53 13:24:05

ความคิดเห็นที่ 2 สุดยอดครับ อาจารย์ได้ความรู้เยอะเลย Voted!! จากคุณ : La Divinite เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 53 13:24:50

ความคิดเห็นที่ 3 อาจารย์ครับ ฟิล์มม้วนไหน เก่งสีไหนนี่ เหมือนจะกูได้จากกล่องมันเลยรึปล่าวครับ เพราะ จำคุ้นๆว่ากล่อง โกดัก มันจะเหลือง แดง แต่ ฟูจิ มันจะฟ้า เขียว น่ะครับ ผมใช้กล้องฟิล์มไปไม่กี่สิบม้วนเองครับ ปลายยุคฟิล์มพอดี จากคุณ : Sak_Suriyan เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 53 13:42:17

ความคิดเห็นที่ 4 ขอบคุณครับ ได้ความรู้จากอาจารย์เยอะทีเดียว จากคุณ : E22QV เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 53 13:47:20

ความคิดเห็นที่ 5 คุณ : Sak_Suriyan ดูเหมือนจะประมาณนั้น คือมันเป็นการสร้างคาแรคดเตอร์ให้แบรนด์ตัวเอง เป็น ซิมโบลิค จากคุณ : มังกรดำ เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 53 14:10:21

ความคิดเห็นที่ 6 สมัยยังเล่นฟิล์ม ก็เห็นสารพัดนิตยสาร ก็พูดกันประมาณนี้ แต่ไม่เคยเห็นมีใคร จับถ่ายในสภาพควบคุม วางไฟ ถ่าย chart ชนกันจัง  ๆ ว่าฟิล์มแต่ละตัว แต่อื่น ๆ เหมือนกันหมด มันซ้อนกันแล้วเป็นอย่างไร เหมือนเปลี่ยน แค่ back ใส่ฟิล์ม แล้วถ่ายย้ายรุ่นย้ายยี่ห้อไปเรื่อย มีแต่เอารูปถ่ายในแนวนั้นมา แล้วบอกว่าฟิล์มตัวนี้ เหมาะ กับการถ่ายแบบนี้ คนอ่านก็ท่องจำกันไปเรื่อย....(ผมก็หนึ่ง ในนั้น) ถ้ามันต่างกันอย่างมีนัยสำคัญจริง ดูภาพโดยไม่ต้องเอาไป เทียบกับภาพอื่น ควรจะบอกได้ว่า ภาพ ๆ นี้มีพื้นมาจาก อุปกรณ์ประเภทไหน โดยไม่ต้องมีคนมาบอกว่าใช้อุปกรณ์ อะไร เหมือนดูเกรน ก็พอจะเดา ISO ได้ ดู perspective ภาพ ก็พอจะเดา focal length ของเลนส์ได้ ไม่เป๊ะ แต่ก็อยู่ใน ระยะ ดู depth ดู bokeh ก็พอจะเดา aperture ได้ ถ้าปัจจัยมันส่งผลให้รู้สึกได้จริง เวลาดูภาพก็น่าจะ reverse กลับไปสภาพการถ่ายได้บ้าง.... แต่มันเรื่องโบราณ digital นี่ไม่ขอเดาอะไร.... จากคุณ : SRJ เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 53 14:14:51

ความคิดเห็นที่ 7 ยอดเยี่ยมครับน้า จากคุณ : หมึกนึ่งมะนาว เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 53 14:27:26

ความคิดเห็นที่ 8 เราเป็นคนโฆษณา จึงใกล้ชิดกับการผลิตทั้งภาพนิ่งและภาพยนตร์โฆษณา ในสมัยที่ใช้ฟิลม์แล้วฟูจิเริ่มบุกตลาด มีเรื่องเล่ากันว่าหนังโฆษณาฟูจิที่ถ่ายภาพได้งดงามนั้น เพราะใช้ฟิลม์โกดักถ่าย(ฮา) จากคุณ : review by pop art เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 53 14:32:45

ความคิดเห็นที่ 9 . อ่านเพลินครับ นึกถึงวันเก่าๆสมัยยังหิ้วกล้องหิ้วเลนส์เขย่ากลักตากฟิล์มในห้องน้ำก่อนนอน สำหรับ Negative ผมจะใช้ Kodak ยืนพื้นสำหรับทั่วไปทั้งที่มันแพงกว่ากันอีกสิบห้าบาทในสมัยก่อน เพราะอย่างที่ลุงมังกรบอกนั่นแหละว่ามันให้สีผู้ดีไม่ใช่บ้านนอก ส่วน Monochrome อะไรมันก็ให้โทนเทาไล่กันได้ละเอียดสู้ Agfa ไม่ได้สักตัว แถมยังหัวแข็งตอนเขย่ากลักผิดนิดผิดหน่อยยังไม่เสียหายมากเหมือนค่ายอื่นๆ แต่ slide ผมจะย้ายค่ายมาเป็น Fuji จะใช้ velvia ยืนพื้นเพราะเวลาเอาไปฉายกับเครื่องที่ไม่ค่อยเปลี่ยนหลอดตามสถานที่ต่างๆมันลบสีส้มของหลอดเครื่องฉายเก่าๆออกได้ดีพอสมควร แต่ถ้าเป็นภาพบุคคลก็ใช้ Astia เพราะมันให้ Skin Tone ระดับเห็นขนอ่อนๆที่คิ้วหรือแขนได้เลย ส่วน Provia ไม่ค่อยใช้ยกเว้นได้ฟิล์มฟรีเพราะมันเหมือนเป็ด เดินได้บินได้ว่ายน้ำได้แต่ไม่เก่งสักอย่าง อ่านแล้วกลับไปค้นคลังมหาสมบัติในห้องเก็บของ เจอเลนส์ M42 และ Nik , Can , Pen อีกลังใหญ่ เลยคิดว่าน่าจะมีโครงการเอามาเล่นปู่ๆมาเล่นสนุกๆกับกล้องดิจิตอลรุ่นใหม่ๆแบ่งรูปมาให้ดูกันบนเว็บว่าเลนส์สมัยนั้น มันหวาน มันดุ มันเก็บรายละเอียด ได้ขนาดไหน จะเอามายัดเจ้า GF1 ก็ไม่สะดวกตรงที่มันปรับโฟกัสหลังจอลำบาก เลนส์บางตัวยัดแล้วมันวิ่งไม่ถึงอินฟินิตี้ เลยคิดว่าจะหากล้อง DSLR ที่มันวัดแสงกับเลนส์โบราณปู่ๆแบบนี้ได้ เจ้า D80 D90 7D หมดสิทธิ์เพราะมันวัดแสงไม่ได้ Auto speed ไม่ได้ มีใครแนะนำผมหน่อยได้ไหมว่าจะสนุกกับเลนส์ปู่ๆในงบสามหมื่นกับบอดี้รุ่นไหนดี ขอนิกเป็นอันดับแรก แล้วค่อยตามด้วยหนอนถ้าอ็อฟชั่นดีกว่านิก ได้กล้องเหมาะแล้วผมจะเอารูปมาแบ่งกันดูว่าเลนส์ปู่ๆสมัยยังไม่มี PS ช่วยมันจะฉกาจขนาดไหน จากคุณ : คนธนฯ เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 53 14:32:59

ความคิดเห็นที่ 10 - อ.มังกรดำท่านน่าจะอยู่ยุคเดียวกับผม  (สมัยผมรับจ้างถ่ายภาพ ผมก็ใช้มิตซูเพราะราคาถูก แต่ถ้าเจ้าภาพขอให้ใช้ โกดัก ก็จะใช้ตามเจ้าภาพ  ยิ่งได้ยินยี่ห้อซากุระ ยิ่งนึกถึงอดีตเลย  เพราะลืมชื่อนี้ไปแล้ว) - กล่าวได้ถูกต้องยิ่งนัก - จากกระทู้ที่อ้างถึงว่าค่ายไหนถ่ายอะไรสวย   เป็นความคิดยุคกล้องฟิล์มที่ถูกปลูกฝังมายังยุคดิจิตอล  เหมือนยิงนัดเดียวอยู่ทำนองนั้น  - เวลาเปลี่ยนไปอะไร ๆ ก็เปลี่ยน  แต่ความคิดฝังหัวยังคงมีอยู่ ห้ามกันไม่ได้ แต่ไม่อยากให้น้อง ๆ รุ่นใหม่คิดเหมือนกับยุคฟิล์มที่มีข้อจำกัดเหลือหลาย - เทคโนโลยีได้พัฒนาไปถึงไหน ๆ กันแล้ว  ข้อจำกัดที่อีดอัดถูกลดทิ้งไป มาช่วยเปลี่ยนความคิดเก่า ๆ ให้คนรุ่นใหมเข้าใจกันดีกว่า - หันมาถ่ายภาพให้มีความสุข  เก็บวันเวลาไว้ให้บุคคลอันเป็นที่รัก เพื่อนฝูงได้ชื่นชมกัน จากคุณ : c136 (c136) เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 53 14:33:59

ความคิดเห็นที่ 11 มาเก็บความรู้ เข้าสมองงง อิอิ จากคุณ : Dawn Of My Death เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 53 14:44:21

ความคิดเห็นที่ 12 คุณ : SRJ ผมเคยเอามาชนเหมือนกัน แต่ไม่จริงจังนัก เพราะตอนนั้นมีกล้องใช้หลายค่าย มีเลนส์ใช้หลายตัว ไปไหนขนไปทีละเยอะๆ อย่างเช่น วันหนึ่งไปถ่ายทดสอบอะไรสักอย่างที่สวนจตุจักร ใช้โกดักอยู่ ฟิล์มหมด หยิบเอาฟิล์มฟูจิมาใช้ สไลด์สองชุดนั้น มองแทบจะเป็นฟิล์มอันเดียวกัน เมื่อสักเกือบยี่สิบปีก่อน ไปงานกล้อง โฟโตกีน่า เยอรมัน ฝรั่งอั๊กฟ่าถามผมว่า อยากเป็นตัวแทนขายฟิล์มในบ้าน you ไหม ? จะผลิตให้ ไปหาแบรนด์เอาเอง แกล้งถามราคาต้นทุนคร่าวๆ ISO 100 มันคิดต้นทุน 25 บาท ถ้าเอาจริงๆ ล็อตใหญ่ๆ ต้องถูกกว่านั้นอีก ประมาณเอาแล้วกันว่า ต้นทุนฟิล์มจริงๆ มันกี่บาท ค่าโฆษณา ค่าการตลาดฟาดเข้าไปกี่สิบเปอรืเซ็นต์ ? แก้ไขเมื่อ 18 ก.ย. 53 15:31:42 แก้ไขเมื่อ 18 ก.ย. 53 14:58:51 จากคุณ : มังกรดำ เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 53 14:54:50

ความคิดเห็นที่ 13 ที่มันมากๆ คือ อยู่ไกลเข้าไปนคลองลึก อำเภอบางพลี ติดบางบ่อ สมัยนั้นเข้ากรุงเทพฯแต่ละครัง ลำบากมากๆ เวลาถ่ายภาพงานบวชงานแต่ง เราอยากให้ต้นทุนถุก จะได้กำไรลูกค้าเยอะๆ ตอนหลังๆ คิดลูกค้าเป็นม้วน ม้วนละ 300 ถึง 350 บาท ค่าฟิล์มอักฟ่า หรือมิตชู ซื้อดีๆ แถวๆ พลับพลาไชย ได้เฉลี่ยม้วนละ 40 บาท เกิดกรณีดัมป์ราคาล้างอัดขยาย เริ่มที่พลับพลาไชยก่อน แบบว่า ถ้าปริ้นท์เต็มม้วน ค่าล้างฟรีอะไรทำนองนี้ แล้วก็มีการดั๊มป์ราคาปริ้นท์เหลือรูปละ 5 สลึง (1.25) เราก็เลยต้องถ่อมาล้างอัดขยายถึงพลับพลาไชย เบ็ดเสร็จ ต้นทุนของเราต่อม้วนล้างอัดขยายอยู่ที่ประมาณ 100 บาทหรือเศษๆ ไม่มาก งานบวชงานแต่งครั้งหนึ่ง สมัยนั้นบ้านนอกๆ รับกันงานละ 5 ม้วนเป็นอย่างต่ำ เจ้าภาพคนไหนเงินดี ให้ถ่ายไม่อั้น สบายเราไม่เครียด จะใช้ฟิล์มประมาณ 10-15 ม้วน เรียกว่าเงินเดือนครูประชาบาล 1,050 บาทต่อเดือนชิดซ้าย ไปถ่ายภาพวันเสาร์อาทิตย์ตามงานพืธีที่ชาวบ้านจ้าง ได้มากกว่าเงินเดือนทั้งเดือน ที่กำไรอีก คือ จัดเล่มลงอัลบั้มให้ลูกค้าฟรี แต่คิดค่าอัลบั้ม ซ์้อมาอัลบั้มละ 100 ขาย 200 อัดขยายใหญ่ ติดกรอบให้ ชาร์จเพิ่มอีก อัดขยาย 4x6 เพิ่ม คิดเพิ่มอีกเป็นใบๆ อยู่บ้านนอกสมัยก่อนหากินกับถ่ายภาพงานบวช งานแต่ง งานศพ รวย แก้ไขเมื่อ 18 ก.ย. 53 15:12:38 จากคุณ : มังกรดำ เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 53 15:11:50

ความคิดเห็นที่ 14 พอพระบวชได้กลางพรรษา ชวนพระบวชใหม่ ถ่ายภาพที่ระลึกในโบสถ์ ขยายใส่กรอบ ได้เงินใช้อีก ตอนจะสึก ชวนถ่ายภาพเป็นที่ระลึก ได้เงินใช้อีก อ้อ ! ตอนระหว่างงานบวช ใช้ลูกไม้ เห็นว่าคนไหนเป็นแฟนพ่อนาค เป็นเพื่อนรัก เป็นญาติผู้ใหญ่ เป็นพ่อแม่นาค พอว่างๆ จากพิธีในงาน ฉวยจัังหวะเรียกมาถ่ายภาพคู่ รับรอง ภาพไหนภาพนั้น ถ้าไม่ถูกสั่งอัดขยายเพิ่ม ก็จะถูกสั่งขยายภาพใหญ่ติดกรอบ ได้เงืนใช้อีก พอได้สักระยะเวลาหนึ่งหลังงาน กะว่าลูกค้าอิ่มแล้ว ก็จะเอาฟิล์มให้ลุกค้าเก็บไว้ โดยให้เหตุผลว่าตอนแรกขอให้ฟิล์มไว้ที่เราก่อนจะได้สะดวกในการล้างอัดขยายเพิ่ม อีกอย่าง ในอัลบั้ม แต่ละภาพจะสอดกระดาษชิ้นเล็กๆ เขียนหมายเลขภาพเอาไว้ ทำให้สะดวกกับการสั่งอัดขยายเพิ่ม หากินกับการถ่ายภาพงานพิธีสมัยก่อนสนุกมาก แก้ไขเมื่อ 18 ก.ย. 53 17:48:30 แก้ไขเมื่อ 18 ก.ย. 53 15:30:55 จากคุณ : มังกรดำ เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 53 15:18:58

ความคิดเห็นที่ 15 พ่อเลี้ยงผมมาจนโต ก็เพราะถ่ายรูปนี่แหละครับ จากคุณ : ใส่ชื่อตรงนี้แหละ เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 53 15:22:13

ความคิดเห็นที่ 16 โหวตครับ จากคุณ : ashfield เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 53 16:41:52

ความคิดเห็นที่ 17 ทำไมผมอ่านไม่เจอคำว่า นิคอน เลยอ่ะครับ จากคุณ : +หนุ่มพลังช้าง+ เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 53 16:57:19

ความคิดเห็นที่ 18 อ้อ ใช้ ctrl+f เจอหนึ่งคำครับ จากคุณ : +หนุ่มพลังช้าง+ เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 53 16:59:50

ความคิดเห็นที่ 19 อ่านแล้วทำให้คิดถึง สไลด์สีฟูจิโครม 50D มากๆ เลยครับเป็นฟิลม์ที่ผมยกให้เป็นที่หนึ่งในใจผมเลยครับ จากคุณ : chutchawhan เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 53 18:02:27

ความคิดเห็นที่ 20 ตอนนั้น โกดัก กับ ฟูจิ นี่เป็นคู่กัดตลอดกาล ถ้า โกดัก กับ อั๊กฟ่า หรือ อั๊กฟ่า กับ ฟูจิ หรือ ฟูจิ กับ โคนิกา อะไรประมาณนี้ ยังไม่เท่าไร แต่ระหว่าง โกดัก กับ ฟูจิ นี่ไม่ได้ ฟาดฟันกันเต็มที่ ผมเคยขึ้นไปบนตึกของฟูจิ ที่ถนนพหลโยธิน เห็นตู้โชว์เล็กๆ ในห้องรับแขก เห็นแล้วขำก๊าก ในตู้นั้นมี นวม(ชกมวย) โชว์อยู่คู่หนึ่ง นวมข้างหนึ่งสีเหลือง นวมอีกข้างสีเขียว หันหน้านวมเข้าหากัน จริงไม่จริง ถามหนูน้อยต้อยตีวิด ผู้บริหารฟูจิระดับท้อปสมัยนั้นดู มีครั้งหนึ่ง คุณม่อน กล้องทอง ซึ่งเป็นคนไม่ค่อยลงให้ใครง่ายๆ คนหนึ่ง เขาจัดงานนิทรรศการหรือสัมนาอะไรสักอย่าง ของ ฟูจิ ม่อน ใส่เสื้อสีเหลืองเข้าไปในงาน เล่นเอาวงแตก พนักงานฟูจินี่ถูกสอนให้เข้มมากๆ ในงาน ในบู้ต หรือนิทรรศการอย่าเอาสีเหลืองขึ้นมาแซม โดนเจ้านายเฉ่ง ตัดเงินเดือน ฟากโกดักก็เหมือนกัน ใครจัดงานอะไร ถ้ามีโกดักเป็นสปอนเซอร์ อย่าได้จัดตกแต่งงานด้วยสีเขียว จะเป็นเรื่อง พนักงานโกดักห้ามแต่งชุดที่ออกโทนสีเขียว ผมคยแกล้งแหย่ ว่า ให้ฟูจิเอาเม็ดสีเหลืองของจากเบสฟิล์ม และให้โกดักเอาเม็ดสีเขียวออกจากเบสฟิล์ม ซึ่งจริงๆมันทำไม่ได้หรอก ผมแกล้งแหย่กวนโอ๊ยสองยี่ห้อนี้เท่านั้น ในกระทู้ข้างบนลืมบอกไปว่า โกดักเขาเก่งอีกสีคือสีแดง ส่วนฟูจิจะเน้นเอาว่า เก่งเขียว และอวดว่าความขาวของเขา สีขาวถูกต้องกว่า ผมจะะเอาโฆษณาลงหนังสือ ก้เขียนเชียร์ไปตามเขาให้สเป็คมา แต่อมยิ้มทุกที ปี 2536 ผมทำงานใหญ่ชิ้นหนึ่งสำเร็จ คือจัดงานแจกรางวัลหนังสือปรับโฟกัส จัดแบบให้คนทั่วไปเข้าไปถ่ายภาพฟรีๆ รางวัลคราวนั้นแจกแล้วรวมกันหลายแสนบาท(ควักเงินส่วนตัวมากกว่าครึ่ง) จ่ายค่ากาแฟให้โรงแรมอิมพีเรียล ถนนวิทยุไปประมาณเกือบๆ 7 หมื่นบาท โรงแรมคิดค่าหัวละประมาณ 70 บาท ค่าห้องเสียนิดหน่อย เพราะใช้ 3 ห้อง ลองเอาตัวเลขมาหารดูว่าคนไปร่วมงานสักเท่าไร งานที่ว่าประสบความสำเร็จคือ นอกจากเถ้าแก่ตัวแทนจำหน่ายผลิตภัณฑ์ยักษ์ๆ ในไทยไปกันเกือบหมด (ยกเว้นนิค เชิญแล้วไม่ไป) ส่วนผู้บริหารระดับสูงของฟิล์มโปรฯ โกดัก และ ฟูจิ ซึ่งมักจะไม่ยอมไปงานใครๆ ร่วมกัน และถ้าไป ก็จะนั่งกันคนละโต๊ะ วันนั้น ผมจับ ผู้บริหารใหญ่ฟิล์มโปรของสองค่าย มานั่งคู่กัน แถมให้สองคนหันหน้าเช็คแฮนด์กันแล้วถ่ายรูป ฮือฮากันใหญ่ 55555 เสียดาย ลืมทำโมเดลนวมสีเหลืองกับสีเขียวเป็นพร็อบ ไม่งั้น เป็นเรื่อง ~~~!! คือ ผู้บริหารท้อปของฟิล์มโปรทั้งโกดักและฟูจิสองคนนั้นกลับไปบริษัท มีหวังโดนไล่ออกจากงานแน่นอน (ผมยังถนอมไมตรี ไม่เอาภาพนั้นลงหนังสือ กลัวถูกเขาโดนนายเฉ่ง) แก้ไขเมื่อ 18 ก.ย. 53 18:13:03 แก้ไขเมื่อ 18 ก.ย. 53 18:12:29 แก้ไขเมื่อ 18 ก.ย. 53 18:10:45 แก้ไขเมื่อ 18 ก.ย. 53 18:10:13 แก้ไขเมื่อ 18 ก.ย. 53 18:08:17 แก้ไขเมื่อ 18 ก.ย. 53 18:06:59 จากคุณ : มังกรดำ เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 53 18:06:27

ความคิดเห็นที่ 21 คิดถึงสมัยเป็นนักเรียน ป้าผมทำงานอยู่เทศบาลท่านเล่าให้ฟังว่า ท่านได้เป็นกรรมการจัดงานลอยกระทง ปีนั้นฟูจิเป็นสปอนเซอร์ เกิดปัญหาเพราะเจ้าหน้าที่เทศบาลจัดผ้าแพรเป็นสีเหลือง เลยต้องเปลี่ยนก่อนงานเริ่ม 1 ชั่วโมง ตอนนั้นได้ยินแทบไม่เชื่อ แต่ป้าผมก็ยืนยันว่าจริง จากคุณ : BCT เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 53 18:52:39

ความคิดเห็นที่ 22 ขอบคุณ อาจารย์มังกรดำ มากครับ ที่ให้เห็นอีกมุมมองหนึ่งของกล้องฟิลม์ และเรื่องราวสนุกๆสมัยกล้องฟิลม์ จากคุณ : janecalo06 เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 53 19:02:59

ความคิดเห็นที่ 23   ชอบตรง ฟิล์ม ซากุระ จากคุณ : letpost เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 53 19:08:01

ความคิดเห็นที่ 24 ขอบคุณค่ะ 'จารย์   อ่านแล้วได้ความรู้ดีจังเลย ถูกใจหนูมากๆๆๆ รออ่านกระทู้แบบนี้มาน้านนาน.. จากคุณ : มรกตนาคสวาท เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 53 19:15:57

ความคิดเห็นที่ 25 ขอบคุณครับ อ่านแล้วได้รับความรู้เพิ่มเติมขึ้นเยอะเลยครับ จากคุณ : agkrub เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 53 19:27:08

ความคิดเห็นที่ 26 ตอนนี้กลายเป็นคู่ระหว่างนิคกะหนอน . . จากคุณ : Ananda_F11 เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 53 19:29:08

ความคิดเห็นที่ 27 โอ้ อ่านเพลินดีครับ อ่านทุกกระทู้เลย ได้ความรู้และแอบขำดี และตอนนี้ละครับ น้า ตอนนี้ก็คง แบ่งสีกันเหมือนเดิมละมั้งครับ เห็นโปร์ชัว ฟูจิ ก็เป็น สี เขียว และ โกดัก ก็เป็นสีเหลือง ห้าๆๆๆ ยังไม่ลืมอดีตกันอีก ตลกจริงๆ ตอนนี้ละครับน้า นิ กับ หนอน  ใช้สีอะไรกันเอย แต่ที่เห็นบ่อย นิน่าจะสีดำ หนอนน่า จะสีขาวหรือเปล่า  แสดงว่าคนของ บริษัท ฟูจิ กับโกดัก แอบมาแทรกซึมแน่นอนเลยครับผมว่า 5555++ จากคุณ : ภาพสร้างฝัน เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 53 19:48:19

ความคิดเห็นที่ 28 ขอบคุณครับ เล่นฟิล์มอยู่เกือบสองปี ตอนนี้เลิกแล้ว แต่ก็ยังรู้สึกดีๆไม่จางหาย ขอเอาของเก่ามาแปะหน่อยนะครับ เป็นอารมณ์กรุ่นๆ ณ ตอนนั้น ตัว m กับ e นั้นสำคัญไฉน                     Film กับ File ใครกันจะแน่กว่า ถ้าถ่าย File ง่ายและสวยรู้ด้วยตา           Film คร่ำคร่าช้า-ขลัง แต่ยังไม่ตาย Filmจะไป File จะอยู่มิรู้หรือ               คำตอบคือ Filmมีวันจะหดหาย Fileจัดแจงแต่งแก้สะดวกดาย                 แต่หากถ่าย Film เสียละเหี่ยใจ มีกล้องถ่าย File มากไม่อยากนับ           กล้องFilmกลับหายากเย็นเป็นไฉน แถม Film ขึ้นราคาน่าน้อยใจ                 ร้านล้าง Film สวยใสไม่ค่อยมี Film จะตาย File จะอยู่คู่กับโลก           Film เศร้าโศก เก็บใส่ตู้อยู่กับที่ Film กับ File ใครทนทานอยู่นานปี     Format ทีเครื่องวอดวาย File สูญเอย จากคุณ : ekawatchaow เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 53 19:49:17

ความคิดเห็นที่ 29 อ่านเรื่องคุณมังกรดำทีไรก็สนุกทุกทีครับ แหมๆ เกิดไม่ทันยุคฟิล์ม แต่ก็สนุกไปกับเนื้อหาสาระ จากคุณ : The Omens เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 53 19:50:01

ความคิดเห็นที่ 30 ขอบคุณครับ อาจารย์ จากคุณ : Son&Ning เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 53 19:57:42

ความคิดเห็นที่ 31 ^^ จากคุณ : BenJaZa เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 53 19:58:28

ความคิดเห็นที่ 32 ขอบคุณสำหรับความรู้ที่แบ่งปันนะค่ะ ดีมาก ๆ เลยค่ะ จากคุณ : pok&first เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 53 21:16:45

ความคิดเห็นที่ 33 กระทู้ยาวที่อ่านเพลินจริง ๆ ครับ ขอบคุณที่แบ่งปันความทรงจำมันส์ ๆ ครับ จากคุณ : นักเลงหนัง เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 53 21:21:16

ความคิดเห็นที่ 34 กระทู้เช็คอายุจริง ๆ ครับ เข้ามารำลึกความหลัง หลายอย่างผมไม่ทันจริง ๆ ครับ อย่างฟิล์มซากุระนี่ ผมเพิ่งมาหัดถ่ายเอาตอนที่ในกรุงเทพส่วนใหญ่แทบจะเห็นแต่ฟูจิกับโกดักแล้ว ว่าง่าย ๆ คือปลายยุคฟิล์มแล้วครับ         เอาเป็นว่าขอเข้ามาเสริมตรงส่วนที่เป็นเรื่องของดิจิตอลละกันนะครับ เป็นแค่มุมมองจากประสบการณ์ตรงส่วนตัวนะครับ อาจถูกหรือผิดก็ไม่ทราบลองพิจารณากันเอาเอง         คงต้องยอมรับอย่างนึงว่าโลกของกล้องดิจิตอล ตัวกล้องส่งผลต่อภาพมากกว่ากล้องฟิล์ม เพราะกล้องฟิล์มกล้องเป็นแค่ตัวควบคุมการเปิดรับแสงเท่านั้น ส่วนโลกของดิจิตอลกล้องเป็นตัวทำให้เกิดภาพ เพราะเป็นตัวที่บรรจุทั้งส่วนรับสัญญาณแสง(image sensor), ส่วนกลไกชัตเตอร์และส่วนประมวลผลที่เป็นกลไกสำคัญในเรื่องของคุณภาพไฟล์ภาพ(ย้ำว่า....คุณภาพไฟล์ภาพนะครับ ไม่ใช่ความสวยงามของภาพ)  อีกตัวที่ส่งผลให้เห็นจากส่วนของอุปกรณ์ก็คือ เลนส์ครับ เลนส์แต่ละตัวจะมีแคแรคเตอร์ที่ต่างกันแม้ว่าจะเป็นเลนส์ค่ายเดียวกันก็ตาม ไม่พูดถึงเรื่องของช่วงเลนส์ที่แตกต่างกันนะครับเดี๋ยวยาว เอาแค่เรื่องของเลนส์ที่มีช่วงทางยาวโฟกัสใกล้เคียงกันหรือเหมือนกันก่อน อีกตัวที่จะแสดงให้เห็นความแตกต่างของเรื่องไฟล์ภาพที่เห็นได้ชัด ๆ ก็คือเรื่องของซอฟแวร์หรือโปรแกรมตกแต่งจัดการภาพถ่ายกับตัวแสดงผลครับว่ากันเป็นตัว ๆ ไปแล้วกันครับ ปัจจัยที่มีผลต่อลักษณะไฟล์ภาพ(ย้ำนะครับว่า....ลักษณะไฟล์ภาพ ไม่ใช่ความสวยงามของภาพ)     1.เรื่องของเลนส์ อย่างที่เกริ่นไปแล้วครับว่า เลนส์แต่ละตัวจะมีแคแรคเตอร์ที่ต่างกัน แม้จะมีช่วงทางยาวโฟกัสที่ใกล้เคียงกันแต่ให้ผลที่ต่างกัน ในบางเรื่องครับ ยกตัวอย่างเรื่องที่เห็นความแตกต่างได้ค่อนข้างชัดเจนคือ สีสัน คอนทราสต์  และความบิดโค้งของภาพที่ได้ ว่ากันถึงเรื่องเลนส์ค่ายเดียวกันก่อนนะครับ ยกตัวอย่างเลนส์ซูมเกรดโปรทั้งชุดของ canon แล้วกันนะครับ อย่าง 17-40  f/4 L, 24-105 f/4 Lและ 70-200 f/4 L กับชุด f/2.8 L คือ 16-35 f/2.8 L, 24-70 f/2.8 L,70-200 f/2.8 L     เมื่อนำเลนส์ที่มีช่วงใกล้เคียงกันมาลองเปรียบเทียบกัน เอาแบบคร่าว ๆ นะครับ อยากได้ละเอียดไปหาอ่านต่อกันเอาเอง จะสังเกตได้ว่าเลนส์ชุดF/4 จะมีสีสันที่จัดจ้าน คอนทราสต์ที่หนักแน่นกว่าและความบิดโค้งของภาพมากกว่าโดยเฉพาะในช่วงเลนส์มุมกว้าง นี่แค่เลนส์ค่ายเดียวกันที่มองเฉพาะจุดที่เด่น ๆ นะครับ ถ้าเป็นเลนส์ต่างค่ายความต่างก็ยิ่งมีมากขึ้นไปอีก คล้ายกับที่ท่านอ.มังกรดำได้กล่าวไว้ตอนต้น     2. เรื่องของกล้อง ในโลกของดิจิตอลคงต้องบอกหล่ะครับว่าตัวกล้องมีผลต่อภาพไม่น้อยโดยเฉพาะในเรื่องคุณภาพของไฟล์ภาพ และนับวันก็ยิ่งมีการพัฒนาขึ้นไปอีกเรื่อย ๆ  เรื่องของกล้องก็คล้ายกับเลนส์ครับ กล้องต่างรุ่นกัน ถึงแม้จะเป็นค่ายเดียวกันหรือ Line การผลิตเดียวกันแต่ส่วนประมวลผลต่างกัน ไฟล์ภาพที่ได้ย่อมแตกต่างกัน อยู่ที่จะสังเกตและพิจารณากันอย่างจริงจังหรือไม่เท่านั้นเอง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของสีสันที่ได้ ความยืดหยุ่นในการตกแต่งไฟล์ภาพ สัญญาณรบกวนหรือ noise หรือแม้แต่ทัศนมิติของภาพที่ได้จากเลนส์ตัวเดียวกันในกรณีของกล้องตัวคูณกับกล้องฟูลเฟรม ซึ่งตรงนี้คนที่เพิ่งเริ่มสนใจศึกษาใหม่ ๆ มักจะมองความแตกต่างแค่ในเรื่องของสเปคซึ่งส่วนมากมักเน้นไปที่การควบคุมกล้องและความละเอียดเท่านั้น       3. โปรแกรมตกแต่งจัดการภาพถ่ายกับตัวแสดงผล อันนี้ก็ถือเป็นปัจจัยสำคัญอีกข้อนึงครับสำหรับผลงานที่ออกมา โปรแกรมแต่ละตัวจะมีจุดเด่นจุดด้อยที่แตกต่างกันออกไป โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อนำไฟล์ RAW มาแปลงไปเป็น JPG เพื่อความสะดวกในการนำไปใช้ด้านอื่น ๆ อย่างเช่นโปรแกรมของค่ายกล้องเองเมื่อทำการแปลงไฟล์จะให้สีสันที่โดดเด่นเป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัว หรือโปรแกรมอื่น ๆ ที่มีจุดเด่นของตัวเอง อย่างในเรื่องของความยืดหยุ่นในการจัดการภาพ หรือเรื่องของความเร็วความง่ายในการตกแต่งภาพ แต่ละตัวก็จะให้ผลที่แตกต่างกันไป อีกเรื่องก็คือเรื่องของการแสดงผล อันนี้ก็สำคัญอีกเช่นกันครับ อุปกรณ์ที่ใช้แสดงผลมีผลมากครับ อย่างเรื่องจอภาพ จอต่างกันก็ให้ภาพต่างกัน แม้จะเป็นจอยี่ห้อเดียวกันรุ่นเดียวกัน บางครั้งยังแสดงผลได้ต่างกันอย่างเห็นได้ชัด หรือแม้แต่การดูภาพผ่านจอภาพกับภาพที่ปริ๊นซ์ออกมาในกระดาษแล้วแม้จะเป็นภาพเดียวกันแต่ก็ต่างกัน ทั้งนี้เป็นเรื่องของรายละเอียดต่าง ๆ เฉพาะด้านหากสนใจต้องลองศึกษาเอาครับ     นอกจากนี้ตัวกล้องและตัวโปรแกรมจะมีความสามารถในการปรับรูปแบบของภาพได้อีก คล้ายกับการเปลี่ยนชนิดฟิล์มของกล้องฟิล์มซึ่งแต่ละตัวจะมีความเหมาะสมต่อสถานการณ์และความพอใจที่แตกต่างกันอีก  อย่างเช่นกรณีของ picture style portrait ของกล้องแคนนอน ซึ่งจะมีการปรับเพิ่มโทนสีแดงให้กับสีผิว จึงเหมาะสำหรับถ่ายภาพคนที่ผิวขาว โดยเฉพาะขาวซีด ๆ แบบฝรั่งจะช่วยให้ Skin tone ดูมีสีสันมีชีวิตชีวา แต่เมื่อนำมาถ่ายภาพคนผิวคล้ำหรือผิวเหลืองแบบคนเอเชีย บางครั้งจะทำให้รู้สึกว่าสีผิวแปลกไปไม่เหมือนกับที่ตาเห็น ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับปัจจัยอื่น ๆ ด้วยเช่นการตั้ง WB การชดเชยแสง ต้องพิจารณาเป็นกรณีไปครับ     อีกสิ่งที่สำคัญและมีผลมาก ๆ ก็คือ ความพอใจของคนที่มองภาพครับ คงต้องยอมรับหล่ะครับว่าหลาย ๆ อย่างบางครั้งเราก็ชอบหรือเกลียดแบบไม่มีเหตุผล บางครั้งก็มีอคติกับมัน ตราบใดที่เรายังตัดเรื่องทางโลกไม่ขาด คุณว่าจริงหรือไม่ครับ หลาย ๆ ครั้งที่สิ่งนี้เองก็มีผลต่อภาพไม่น้อยเช่นกัน และในบางทีสิ่งนี้ก็เป็นตัวให้เกิดข้อเปรียบเทียบและการลงความเห็นที่มีน้ำหนักมากที่สุดด้วยซ้ำครับ 555 อย่างที่เค้าว่า จิตเป็นตัวปรุงแต่งทุกอย่างครับ แก้ไขเมื่อ 18 ก.ย. 53 23:02:06 จากคุณ : burapha25 เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 53 21:34:32

ความคิดเห็นที่ 35 คุณ : burapha25 ผมอ่านแแบบปาดๆ เป็นความเห็นนำเสนอที่มีสาระมาก เดี๋ยวจะอ่านอย่างช้าๆ อีกสองสามรอบ จากคุณ : มังกรดำ เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 53 21:40:37

ความคิดเห็นที่ 36 ตายละวา ผมทันใช้ฟิล์มมิตซูกับซากุระด้วย ลืมยี่ห้อนี้ไปแล้วนะเนี่ย 555 จากคุณ : raksapondet เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 53 21:45:29

ความคิดเห็นที่ 37 ขอบพระคุณครับท่านอ.มังกรดำ พอดีอ่านบทความของอาจารย์แล้วนึกสนุกอยากแจมขึ้นมาครับ แต่เรื่องฟิล์มผมไม่ทันจริง ๆครับ มาเริ่มเอาปลาย ๆ ยุคฟิล์มแล้วครับ เลยขอแจมเกี่ยวกับดิจิตอลในเนื้อหาที่คล้ายกันนะครับ แก้ไขเมื่อ 18 ก.ย. 53 21:56:29 จากคุณ : burapha25 เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 53 21:46:56

ความคิดเห็นที่ 38 สวัสดีทุกคน คุณ : raksapondet ไม่น่าจะต่ำกว่า 40=ปลายๆ คุณ : burapha25 คน 3 รุ่น คือการดำรงอยู่ของสายพันธ์ เตี่ยผมสอนเอาไว้อย่างนี้ อายุของผมเป็นคนรุ่นกลางตอนปลาย พวกคุณเป็นคนรุ่นใหม่ตอนกลางและตอนปลาย เอาพวกคุณมา+กับพวกรุ่นผม แชร์ความรู้กัน ผมให้เค้าโครงเดิมที่รู้มา พวกคุณให้ความรู้ของใหม่ๆ กับคนรุ่นผม เสียดายแต่คนอีกรุ่น คือรุ่นที่แก่กว่าผม เท่าที่สัมผัส ในหมู่คนถ่ายภาพ น้อยคนเต็มทีที่จะเข้ามาในเว็บไซต์และแจมร่วมกับเรา ถ้ามีคนรุ่นแก่กว่าผม เราจะได้การเชื่อมต่อ 3 รุ่น ที่สมบูรณ์ แก้ไขเมื่อ 18 ก.ย. 53 22:22:46 แก้ไขเมื่อ 18 ก.ย. 53 22:22:19 จากคุณ : มังกรดำ เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 53 22:12:14

ความคิดเห็นที่ 39 เนกาทีฟที่ผมเคยใช้ มีฟิล์มโคนิก้า,มิตซูบิชิ,โกดัก,ฟูจิ  ชอบโคนิก้ามากสุด เพราะมันอมแดงเล็กๆ ทำให้สีดูสดดีและที่สำคัญ ถูกครับ ตอนเป็นซากุระนี่เกิดไม่ทันจริงๆครับ ส่วนสไลด์ ใช้ ฟูจิเวลเวีย 50 ถ่ายวิวป่าเขาลำเนาไพร โกดัก E100VS ถ่ายวิวสีสดๆ โกดัก Elite ถ่ายทั่วๆไป สีมันวอร์มเล็กๆ ผมชอบมากกกกก และที่สำคัญ ราคาถูกด้วย หนังสือเก่าๆมีวิธีการถ่ายภาพด้วยฟิล์มเต็มไปหมด ไอ้ที่เคยๆจำมา ยุคดิจิตอลไม่ได้ใช้ หายไปหมดก็มีเยอะ เช่น สมัยก่อนจะถ่ายซ้อนทีนึง ต้องมานั่งคำนวณว่าจะถ่ายกี่เฟรม แต่ละเฟรมต้องอันเดอร์กี่สตอป เดี๋ยวนี้ซ้อนในคอมเอา จะระเบิดซูม จะเลนส์ตัวไหน ต้องเริ่มยังไงกว้างไปแคบ จะฟิลแฟลชตอนม่านชุดไหนอะไรยังไง ต้องคิดก่อนเพราะกดมาก็เฟรมนึงใน36 ประมาณนี้ มายุคดิจิตอล ไม่ต้องจำมาก ลองทำดูได้เลย ง่ายขึ้นเยอะ   ล้างครอสโพรเซส ต้องมานั่งทดลองดูว่า ฟิล์มแต่ละรุ่น ล้างออกมาสีต่างกันยังไง เดี๋ยวนี้กดจึ๊กเดียวเสร็จ เลือกได้ทุกเฉด พุช&พุลฟิล์ม ฟิล์มแต่ละตัว แ่ละสต็อป ให้ภาพโทนแบบไหน คอนทราสต์ยังไง เรื่องพวกนี้ก็มีพูดกัน โอย มากมายยุคนั้น การโพรเซสภาพ แต่งภาพให้ได้ตามใจนี่เรื่องเยอะ มายุคดิจิตอลก็ยังมากมาย แต่สะดวกขึ้นเยอะ ทำในคอม ผิดพลาดอะไรแก้ไขได้เลย ไม่ต้องลุ้นม้วนหน้า จากคุณ : doraekuk เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 53 23:00:28

ความคิดเห็นที่ 40 คุณ : doraekuk สมัยนั้นถ้ามีอินเทอร์เน็ต และสมัยก่อนหมดบุตฟิล์ม ถ้าเน็ตแรงๆ เราจะสนุกอีกเยอะ เมื่อก่อนควานหาความรู้ยากจริงๆ ตำราหายาก หนังสือถ่ายภาพภาษาไทยออกกระปริบประปรอย รุ่นเก่าๆ เล่าว่า สมัยโน้น พวก งกๆ หวงแม้แต่สูตรน้ำยาล้างฟิล์มที่ติดมากับกล่อง จากคุณ : มังกรดำ เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 53 23:24:19

ความคิดเห็นที่ 41 ใช่ครับ...ฟิล์มสมควรโดนแบน ....ผิดห้อง จากคุณ : pipek (yukraider) เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 53 23:30:14

ความคิดเห็นที่ 42 ^ ^ ^ นึกภาพสมัยหัดเล่นใหม่ ๆ ออกเลยครับ หนังสือภาษาไทยมีไม่กี่เล่ม หาซื้อเองก็ยากต้องอาศัยอ่านจากหอสมุดเอา นิตยสารก็มีอยู่ 2 หัวที่หาซื้อได้ตามแผงทั่วไป แต่ก็ไม่ใช่ทุกแผง คนภาษาอังกฤษไม่กระดิกอย่างผม ยังต้องยอมอ่านภาษาอังกฤษ รู้เรื่องบ้าง ไม่รู้เรื่องบ้าง เข้าใจผิดบ้าง แล้วมาลองผิดลองถูกเอาเอง หนังสือภาษาไทยที่ตอนนั้นหาจากห้องสมุดมาอ่านก็ หลายเล่มอยู่ 1 ในนั้นก็ผลงานอาจารย์แหละครับ ม้วนเดียวเซียน อ่านไปตั้งหลายรอบแนะ อิ อิ จากคุณ : burapha25 เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 53 23:34:10

ความคิดเห็นที่ 43 คุณ : burapha25 ถ้าคุณเริ่มตอนผมเขียนม้วนเดียวเซียนแล้ว นี่จะต้องบอกว่า สมัยผม การหาตำราอ่าน สาหัสกว่านั้นมากๆ ยิ่งไปอยู่บ้านนอก ไปต้องพูด แบะๆ และ แบะๆ เป็นใบ้ลูกเดียว หันไปถามครูใหญ่ แกบอกว่าจะอะไรกันมากกับถ่ายรูป แสงนอกห้องอย่างนี้ 5.6 125 ครูใหญ่แกบอกว่าให้จำเอา จากคุณ : มังกรดำ เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 53 23:40:22

ความคิดเห็นที่ 46 ผมจับกล้องครั้งแรกจากยุคกล้องติดโทรศัพท์มือถือครับ มาค้นหาตัวเองว่าชอบสร้างภาพมากๆ จากมือถือราคาร่วมหมื่นที่ได้มาตอนนั้น เก็บจากการทำงานพาสไทม์จากเวลาหลังเลิกเรียนของผม มันสุดยอดมากๆในสมัยนั้น ตื่นเต้นที่มีกล้่องตัวแรกด้วยความละเอียดระดับ 1.3 ล้านเลย มีแฟลชในตัวด้วย ผมจำได้ว่าเมมโมรี่ที่ติดมา 128 MB เต็มเกือบทุกอาทิตย์ใส่เพลงนิดหน่อยพอฟังแก้เซ็ง ส่วนที่เหลือ ถ่ายแต่รูป เสียดายทักษะัที่ฝึกฝนมาเหลือแค่ไม่กี่ภาพเพราะ HDD 20 GB ผมพังไปพร้อมความทรงจำหลายอย่าง ต่อมาหลังจาก HDD พังสิ่งที่ไม่คาดหวังก็คือ มืือถือตัวเก่งผม ตกลงพื้นต่อหน้าต่อตาผม เสียดายมากๆ ต่อมาจึงใช้เวลาอีกระยะหนึ่ง กว่าจะสะสมเงินซื้อ Sony Ericson K790i ในราคา 11,500 บาท อีกครั้ง หนนี้มันมาพร้อมกับความสามารถอีกอย่างที่ทำให้ผมรู้จักคำว่า auto focus ครับ คือ กดลงไปครึ่งหนึ่ง แล้วยิงซ้ำ เพื่อให้ได้ภาพที่เราต้องการ มันสุดยอดมากๆอีกแล้วร่วมด้วยรู้จักคำว่า มาโคร เป็นอย่างไร ถ่ายอย่างไร ตื่นเต้น และสะสมไว้หลายรูป เครื่อง K790i ผมตอนนั้นมันคือ กล้องติดมือถือ ด้วยซ้ำ ถ้าใครเคยเห็น รุ่นนี้มันจะมีหน้า 2 ด้าน ด้านหนึ่ง มือถือมีปุ่มกด อีกด้านหนึ่ง มันกล้องชัดๆ มีฝาครอบเลนส์สไลด์ขึ้นๆลงๆได้ มีแฟลชซีนอนด้วย ....ใครจะคาดคิดว่ามันก็มาหมดลมหายใจอีกครั้งหลังจากผมใช้มันต่อกับคอมทำการ up f/w ใหม่ ที่จริงมันผ่านการอัพมาหลายรอบแล้ว แต่ครั้งนี้มันพลาดคือไฟดับระหว่างอัพ ใช่ครับ ups ผม ส่งเคลมอยู่เพราะไม่เก็บไฟเลย งานเข้าครับ จอขาว แล้วก็ดับไป ดับสนิทเป็นเจ้าชายนิทราตลอดกาล มาจนถึง เร็วๆนี้ ผมได้เห็นราคากล้องมันเปลี่ยนไป จากสมัยก่อน ราคา ร่วมหมื่นกว่าๆทั้งนั้น ไม่มีปัญญาซื้อหรอก คิดว่าเราคงไม่สามารถดึงมูลค่ามันออกมาใช้ได้หมด เพราะมันแพงจริงๆ หลายปีมานั้นมันแพงอีกอย่างยังเรียนอยู่เลย หาเงินได้นิดหน่อยจากทำงานนอกเวลา แต่ตอนนั้นเรียนจบมีงานทำ ผมต้องมีกล้องซักตัวแล้วเพื่อการถ่ายภาพ ตามที่ตนเองต้องการมานาน ขอเริ่มประสบการณ์ถ่ายภาพด้วยกล้องจริงๆซักที ด้วยงบน้อยๆ คือ CANON A480 ราคา 4,990 บาท ผมว่าผมคิดไม่ผิดจริงๆที่ซื้อกล้องเพราะว่ามันให้คำตอบว่าผมชอบการถ่ายภาพจริงๆ ไม่ว่าไปไหนก็มีมันอยู่ในกระเป๋าสะพายอุปกรณ์การทำงานของผมไปที่ต่างๆ แน่นอน มันก็ต้องมีกล้องตัวนี้ติดตัวไปตลอดทาง แล้ว A480 นี้ให้ประสบการณ์ยิ่งใหญ่กับผมในวันสำคัญวันหนึ่ง แล้วในวันนั้นผ่านไป ผมได้คิดว่าผมต้องการกล้องที่มีความสามารถเยอะกว่า ไม่ใช่เพราะผมเก่งมากมายหรอก มันอยู่ที่กล้องจริงๆ มันมีข้อจำกัด เพราะอะไรผมไม่ขออธิบายมากมาย แต่ผมว่ามันได้เวลาต้องเปลี่ยนกล้อง แต่การเปลี่ยนหนนี้ไม่ใช่ว่ามันพังเหมือนครั้งก่อนๆ จนมาถึงกล้องตัวที่สองของผม ไม่ได้เลิศอะไรมากมายในสายตาผู้อื่น ไม่ใช่ DSLR อย่างที่ใครๆคิด เพราะมัีนคือ KODAK easyshare Z950 ครับ ที่จริง มันบังเอิญมากกว่านะที่ผมได้มัน เพราะจริงๆ ด้วยความที่งบจำกัดของผมนั้น ได้เล็ง Fuji S2500 ไว้ แต่ของไม่มี แต่วันที่ต้องใช้กล้องมันกระชั้นชิด เลยไปเจอกล้องตัวนี้เข้า อ่านสเปค มัีนไม่ใช่ว่าตอบโจทย์ที่ผมต้องการได้มาก โดยเฉพาะ ระยะ wide ตั้ง 35 มม. แต่เมื่อลองถ่ายแล้ว ก็ชอบ มันปรับเมนนวลได้ในระดับหนึ่ง เมนูกล้องมัีน friendly กับผมเอามากๆ เอาหว่าซื้อเลย หิ้วกลับบ้านใช้เวลา 2-3 วันกว่าจะเข้ามือ แล้วลุยงานจริงๆ ทุกวันนี้ ผมคิดว่า การเปลี่ยนแปลงทุกอย่าง มันดีขึ้นเรื่อยๆ ถ้ามือถือเครื่องแรกผมไม่พัง ผมจะรู้จัก auto focus รู้จัก macro จาก K790i มั้ย ก็รู้แน่ๆแต่อาจจะัช้ากว่า ตอนนี้ผมอยู่กับ Z950 ถ่ายไป 7 พันกว่าภาพ ถ้านับว่า ภาพละ 1 บาทก็จะเท่าทุนแล้วที่ลงไป ก้าวต่อไปของผม แน่นอนคงจะเป็น DSLR เมื่อโอกาสที่จะต้องออกจริงๆและเงินพร้อมจริงๆ แน่นอนรุ่นที่มีในหัวผม 2 ตัวเลือกจริงๆ คือ CANON EOS 550D กับ Sony A55 ครับ ต่อไปคงจะได้เรียนรู้อะไรอีกมากมายกว่านี้เยอะเลยทีเดียว ขอบคุณที่ทนอ่านกันนะครับ รู้ว่ามันยาวเอามากๆ เพราะไม่ทันจริงๆในสมัยกล้องฟิล์ม เลยขอแชร์ประสบการณ์ของตัวเองจากกล้องติดมือถือจากเริ่มต้น แค่ 1.3 ล้านเอง แต่ว่ากล้องมันเป็นแค่ปัจจัยหนึ่งเท่านั้น สำคัญที่คนหลังกล้องจริงๆ มากกว่า ว่าจะัรีดมันออกมาให้เต็มทุกความสามารถของตัวเองถ่ายทอดออกมาแค่ไหน ผมยังห่างไกลอีกเยอะจากหลายๆท่าน แต่จะพยายามต่อไปที่จะเรียนรู้มันเสมอ . . . **ปล.1 คห. 44-45 หายไป คงจะเป็นเพราะผมใส่ลิงค์ภาพเองครับ หายไปในพริบตาเลยทีเดว ดีที่ก๊อปข้อความไว้ด้วย ไม่งั้นเสียดายแย่ **ปล.2 แก้ไขคำผิด แก้ไขเมื่อ 19 ก.ย. 53 03:31:56 แก้ไขเมื่อ 19 ก.ย. 53 03:28:19 จากคุณ : up2thep เขียนเมื่อ : 19 ก.ย. 53 03:26:20

ความคิดเห็นที่ 47 เป็นกระทู้ที่อ่านจนตาลาย จริงๆ ครับ คารวะ 1 จอก จากคุณ : F:A:B:R:E เขียนเมื่อ : 19 ก.ย. 53 12:02:22

ความคิดเห็นที่ 48 อ่านแล้วคิดถึงกล้องฟิล์ม คิดถึงบรรยากาศเก่าๆ ถึงตอนนี้จะมีกล้องดิจิฯ ที่ดีมากๆ แล้วก็ตาม แต่ก็ไม่อยากให้ฟิล์มมันจางหายไปเลย จากคุณ : โออ๊ะปะ เขียนเมื่อ : 19 ก.ย. 53 13:44:03

ความคิดเห็นที่ 49 อาจารย์ครับ ผมก็ทันฟิล์มซากุระนะครับ ราคาถูกมาก สมัยนั้นม้วนละ 60บาท (อำเภอเล็กๆในจังหวัดระยอง) ก็เกือบๆ 2530 ต้องขอบคุณฟิ์มซากุระเลยละครับ ที่ทำให้ผมพัฒนาการถ่ายรูปมาได้ พอที่จะไปถ่่ายรูปงานรับปริญา หรืองานแต่งงานให้เพื่อนฝูงได้อย่างภาคภูมิใจ แหะๆ ผมยังไม่สี่สิบปลายนะครับ เพิ่งเลยหลักสี่มานิดเดียว ยังไม่ทันถึงดอนเมือง อิ อิ จากคุณ : คนบ้านฉาง เขียนเมื่อ : 19 ก.ย. 53 14:25:35

ความคิดเห็นที่ 50 ขอบคุณ อ.มังกรดำครับ ซาบซึ้งในน้ำใจ และความกรุณาที่นำความรู้มาแบ่งปันเสมอ ขอบคุณครับ ^^ จากคุณ : Mashi_Naz เขียนเมื่อ : 19 ก.ย. 53 22:19:31

ความคิดเห็นที่ 51 พระเจ้า ฟิล์มซากุระ จนผมลืมชื่อนั้นไปแล้วนะเนี่ย จากคุณ : นักล่าภาพ เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 53 01:00:44