ภาพที่ผมไปถ่ายมานี้ เป็นภาพการชุมนุมทางการเมืองนะครับ
หากเห็นว่าสมควรลบก็ลบได้ครับ แต่ขอร้อง ให้ทุกคนอ่านข้อความของผมก่อนครับ
จะเห็นด้วย หรือไม่เห็นด้วย ไม่เป็นไรครับไม่ว่ากัน
ทุกวันนี้ เราพูดถึงสิทธิ และเสรีภาพของเรากัน ทุกวันทุกเวลาครับ
โอเค ผมมีสิทธิทำอะไรก็ได้ ที่ไม่ผิดกฎหมาย คุณก็มีสิทธิทำอะไรก็ได้ ที่ไม่ผิดกฎหมายเช่นกัน ส่วนเรื่องวัฒนธรรมและศีลธรรม มันเป็นเรื่องของจิตสำนึกครับ ใช้บังคับกันไม่ได้
อ่ะเรื่องสิทธิ ผมขอจบแค่นี้ครับ จะได้เข้าประเด็นสำคัญในกระทู้นี้กันเลยครับ
คือเรื่องของ "หน้าที่"
เรื่องของหน้าที่ของเราวันนี้ ผมขอกล่าวถึงเรื่องของ
"ความสามัคคี"
ความสามัคคี เป็นหน้าที่ ที่เราทุกคน ต้องร่วมกันสร้างให้เกิดขึ้น
เราอาจมีเรื่องถกเถียงกันบ้าง ในทุกวัน หรือทุกเวลา นั่นเป็นเรื่องปกติครับ เพราะความแตกต่าง และการถกเถียง เป็นปรากฏการณ์คู่สังคมครับ
แต่เมื่อไร ที่สังคมต้องการความสามัคคี พวกเราสร้างมันขึ้นมาในทันทีทันใดได้ไหมครับ
เราอาจขัดแย้งกันได้ในกระทู้ครับ แต่ขอนะครับว่าเมื่อกระทู้จบ ขอให้เรื่องขัดแย้งมันจบไปตามกระทู้
อย่าให้ถึงกับว่าเก็บใส่ไว้ในใจ โกรธแค้นกันจนวันสุดท้ายของชีวิตกันเลยครับ
หนึ่งในการสร้างความสามัคคี ที่เริ่มได้ง่ายๆ คือ "การรักษาน้ำใจกัน"
"เรามาเริ่มกันที่นี่ เดี๋ยวนี้เลยได้ไหมครับ"
.
.
.
.
แม่ค้าสามคนนี้ คนหนึ่งขายส้มตำไก่ย่าง คนหนึ่งขายน้ำ คนหนึ่งขายผลไม้
ผมไม่รู้ว่าในใจของทั้งสามคนนี้มีสีอะไร
แต่ที่มองเห็นคือทั้งสามคน มีความรัก สามัคคีกัน
หากพวกเรามีใจรักในการเมือง ร่วมกันสร้างการเมืองของเรา ให้มีแต่ความสุขกันเถอะครับ 
#######------ กระทู้ฉุกเฉิน อยากให้ทุกคนฉุกคิด ------#######
อย่ายึดติดกับ ความคิดของตัวเอง
)
... เข้ามาดู
