ความคิดเห็นที่ 1 มาเป็นกำลังใจ ให้คนอยู่ในช่วงรอยต่อเหมือนกันครับ... (1987เหมือนกันครับผม) อยู่ในช่วงนี้ ยอมรับแต่โดยดีว่าให้คำแนะนำใครไม่ได้จริงๆ เพราะเป็นช่วงต้องรับคำแนะนำแนะแนวจากคนอื่น... (ขอฟังด้วยคน 55) จากคุณ : LIVE 4 LIVE เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 53 19:52:16

ความคิดเห็นที่ 2 เราคงคล้ายๆกันค่ะ พี่เอ็นท์ติดวิศวะ เกษตรศาสตร์ในตอน ม.4  แล้วสละสิทธิ์ไปด้วยความโลเล เพราะคิดว่าจะเรียนในด้านศิลปะดีกว่า (จริงๆชอบเรื่องตกแต่งบ้านมากกว่า หรือไม่ก็ออกไปในแนวไกด์ก็ดี) และพอเอ็นท์อีกครั้ง ก็ยังเลือกด้านวิทย์ฯและคณะเกี่ยวกับเงินๆทองๆ  ครั้งนี้เอ็นท์ติดอีกแล้ว และไม่อยากทิ้งมัน กะสู้ดูสักตั้ง  ตอนพี่เรียนอยู่ (บัญชี) พี่ก็แสนจะทรมานใจ และเบื่อหน่ายกับมันมาก แต่เพราะเอ็นท์ติดแล้ว ก็หยวนเรียนต่อไปด้วยความทุกข์ทรมาน  หายใจรด F และบนบานศาลกล่าวเรื่องผลการสอบตลอด 4 ปี และยังทับถมตัวเอง ด้วยการตอกย้ำเข้าไปให้สาหัสขึ้น เรียนต่อโทบัญชีอีกค่ะ   ก็แสนจะทรมานใจในการเรียนตลอดมา  ขอเพียงแค่ให้จบก็พอใจ พ่อพี่บอกว่า เรียนมาก่อนเหอะ เดี๋ยวจบแล้วจะพลิกแพลงทำมาหากินอะไร ก็ค่อยว่ากัน ตอนนี้สบายตัวแล้ว จบด้านเกี่ยวกับเงินๆทองๆ ทำให้มีเซ้นส์นั้นในการประยุกต์กับเรื่องอื่นๆในชีวิตอีกเป็นพรวนเลย ถึงจะไม่ได้ทำในสิ่งที่ชอบซะทีเดียว แต่ก็มีอาชีพที่หารายได้ประทังชีวิตเป็นหลัก เรื่องถ่ายรูป ก็ควบคู่ไปด้วย ทั้งๆที่มันไม่ได้เงิน แต่ก็สุขใจล้นเหลือ เข้ามาบ่นให้รูนนี่ฟัง ถึงแม้ว่าอาจจะไม่ช่วยอะไร แต่พี่ว่า พี่เข้าใจความคิดและหัวอกของรูนนี่หนึ่งเก้าแปดเจ็ดนะ เรื่องนี้ต้องลองฟังเพื่อนๆพี่ๆเขาพูดคุยต่อนะ อย่างน้อยเป้วจีที ก็เป็นคนหนึ่งล่ะ ที่ได้ทำอาชีพที่ตัวเองรักและเรียนมาค่ะ ป.ล.  ถ้าไม่มีปัญหาเรื่องเงินทองพอยาไส้ จะเรียนอะไรก็คงติสต์แตกได้ตามอำเภอใจจ้ะ  จริงมะ แต่พิมพ์ตัวหนังสือแบบนี้มา อ่านยากชะมัดเลยอ่ะ จากคุณ : Sonia Project เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 53 19:57:10

ความคิดเห็นที่ 3 ในฐานะที่เคยผ่านจุดนั้นมาแล้วตอนสมัยเรียน ก็เลยอยากจะแนะนำว่า อยากทำอะไรก็ทำไปเถอะ ชีวิตคนเราสั้นนัก ทำอะไรแล้วมีความสุขโดยไม่ทำให้คนอื่นเดือดร้อน ก็ทำไปเลย แต่ถ้าอาจจะขัดใจพ่อแม่นิดหน่อยก็ลองทำไปก่อนแล้วถ้าเค้าจับได้ค่อยอธิบายให้เค้าฟัง ไม่มีพ่อแม่คนไหนโกรธลูกได้นานหรอก สู้ๆน้องรัก จากคุณ : Wink77 เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 53 20:01:19

ความคิดเห็นที่ 4 ขออนุญาตแชร์นะครับ... เรื่องความคิดสร้างสรรค์นอกกรอบ ถ้ามั่นใจว่าตัวเองมี ก็ยินดีด้วยครับ มันเป็นพรสวรรค์นะ แต่.... ก็ต้องเรียนรู้ด้วยว่าจะใช้มันตอนไหนอย่างไร ไม่ใช่เอะอะๆอะไรก็จะนอกกรอบมันอย่างเีดียว ของแบบนี้มันอยู่ที่โอกาสสถานะการณ์ บางทีก็ควรแยกแยะให้ได้ว่าอะไรเหมาะสมจะใช้อะไรแบบไหน เพราะั้งั้นการเรียนรู้อะไรในกรอบก็ถือว่าเป็นสิ่งสำคัญ ไว้เชี่ยวชาญแล้ว อยากจะหลุดหรือนอกกรอบออกไป ก็สามารถทำได้ ยิ่งถ้ามั่นใจว่าตนเองเป็นคนมีพรสวรรค์ มีจินตนาการที่ไม่เหมือนใครอยู่แล้วยิ่งสบาย (กรณีมีพรสวรรค์จริงๆนะ ไม่ใช่แค่อยากขวางโลกตะบี้ตะบันตรงข้ามชาวบ้านลูกเดียว - -") ในความเป็นจริงจะงานด้านการตลาด หรือศิลปะ หรือวิศวกรรมต่างๆ ความคิดนอกกรอบ หรือจินตนาการล้ำๆนอกกรอบมันก็สำคัญทั้งนั้นครับ "สำคัญไม่แพ้เรื่องในกรอบ" อยากหนีไปทำงานด้านถ่ายรูป ก็จำเป็นต้องเรียนรู้เรื่องในกรอบให้แตกฉานเหมือนกันนะผมว่า แน่ล่ะ รับจ้างนิ ถ้าลูกค้าเค้าว๊อนซ์ แล้วคุณสนองให้เค้าไม่ได้ เค้าไม่จ้าง ก็จบเห่... นอกจากคุณรูนีย์จะเป็นอัจฉริยะด้านการถ่ายภาพมากๆ แบบว่าใครเห็นก็ต้องชาบูๆ พูดอะไรใครก็เชื่อ (ดั่งเหมือนมีสาวกเป็นของตัวเองแบบเฮีย สตรีฟ จ๊อป - -") เรื่องเส้นทางชีวิต คงไม่กล้าแนะนำอะไรมากเพราะว่าคงไม่สามารถไปรับผิดชอบชีวิตข้างหน้าของคุณรูนีย์ได้ แต่ยังไงก็เอาใจช่วยละกันครับ ที่พิมพ์ๆไว้ ก็แค่แวะมาแลกเปลี่ยนไอเดียเท่านั้น ผิดพลาดอะไรไป ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยครับ แก้ไขเมื่อ 28 ก.ย. 53 20:24:21 จากคุณ : yutei เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 53 20:21:53

ความคิดเห็นที่ 5 ขอให้เรียนในสิ่งที่ชอบค่ะ เพราะคุณจะไม่ต้องมานั่งสงสัยตัวเองไปตลอดชีวิตว่า ทำไมถึงไม่เลือกทางที่ชอบมาตั้งแต่แรก บางคนชอบในสิ่งที่ทำ แต่ทำได้ไม่ดี ชีวิตก็ยังมีความสุข แต่คนรอบข้างอาจทุกข์ บางคนไม่ชอบสิ่งที่ทำ แต่ก็ทำได้ ชีวิตก็มีเบื่อบ้าง ขี้เกียจไปทำงานมั่ง บางคนชอบ และทำได้ด้วยดี เป็นคนที่โชคดีมากๆ คงต้องเลือกเอาสักอย่างละค่ะ ขอให้โชคดีค่ะ จากคุณ : phucd_chu (phudh_chu) เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 53 20:30:26

ความคิดเห็นที่ 6 มันอยู่ที่ใจแล้วครับว่าอยากเลือกแบบไหน....    จริงอยู่การขัดใจทางบ้านเป็นสิ่งที่ไม่ดี...แต่อย่าลืมนะครับว่าพวกเขาเหล่านั้นไม่ได้อยู่กับเราจนวันที่เราสิ้นลมหายใจ    แม้สิ่งที่เราเลือกอาจไม่ได้ดีที่สุด ไม่ได้ทำให้เรามีเงินมีทองเหลือใช้ ไม่ได้ทำให้มีหน้ามีตาในสังคม ไม่ได้ตำแหน่งหรือยศไว้เป็นที่ภูมิใจ    แต่ในชีวิตหนึ่งที่ได้เกิดมา....ต้องลองคิดดูครับ ว่าเราอยากได้อะไร อยากทำอะไร ก็จงทำสิ่งนั้นครับ    อะไรคือความสุขในชิวิตของน้ารูนี่...ผมรู้ว่าน้ารูนี่คงมีคำตอบในใจอยู่แล้วล่ะ... -----------------------------------------------------------------------------     อยากเชื่อผมมากนะ...แต่อยากให้น้ารูนี่เชื่อความเป็นตัวตนของตัวเองครับ...( ^ _ ^ ) จากคุณ : เป้ว_จีที เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 53 21:17:28

ความคิดเห็นที่ 7 ^ ^ พี่เป้วนี่คมทุกงานเลยนะเนี่ย ************************* เวลาผมพรีเซ้นงาน ผมก็ฝืนความคิดตัวเองครับ ผมเรียนด้านสื่อ เวลาเสนออะไรออกไปก็ต้องระวังผลกระทบ แต่ผมพูดกับตัวเองเสมอว่า "จรรยาบรรณ" มันห้ามกันไม่ได้หรอกครับ รอให้ผมจบก่อน คราวนี้ล่ะก็ไม่มีใครห้ามผมได้ ฮิฮิ จากคุณ : อย่าร้องไห้น้า เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 53 21:22:13

ความคิดเห็นที่ 8 อยากจะลองทำอะไรต้องลองครับ ถึงจะตอบได้ว่า work หรือ ไม่ work ไปทางไหนต้องไปให้สุด เรียนต้องเรียนให้สำเร็จ จะไปทางอาชีพ ต้องไปให้ถึงจุดที่ยืนอยู่ในอาชีพนั้นๆได้อย่างมั่นคง ถ้าไม่ลองทำดู ก็จะไม่รู้ว่าผลที่ได้จะป็นอย่างไร ไม่มีใครตอบไม่ได้หรอกครับว่าดีไหม แต่ละคน แต่ละสังคม แต่ละโอกาส จะได้ผลลัพท์ไม่เหมือนกัน  ในชีวิตจริง 1+1 ไม่เท่ากับ 2 แต่ในตำรา 1+1 ต้องเท่ากับ 2 เสมอ เราลองทำในสิ่งที่สังคมพาไปแล้ว (เรียน)  เราจะลองตามใจเราดูบ้างจะเป็นไร แต่ต้องไปให้สุดนะ แต่ถ้า ลองแล้วไม่ work ไม่เป็นไปตามแผนที่วางเอาไว้ จุดนี้แหล่ะสำคัญที่สุด เราจะกลับตัว กลับใจ ให้ได้ ให้เร็ว เรากลับตัวได้เร็วแค่ไหน เราก็มีโอกาสเดินทางอื่นได้อีก ลองกี่ครั้งก็ได้ ผิดได้ แต่อย่าท้อ ลองแล้วไม่ work ก็ต้องอดทน แต่ถ้าทำได้ เราก็จะมีโอกาสประสบความสำเร็จในสิ่งที่เรารัก และเราเลือกเอง โชคดีนะครับ  คำถามบางอย่าง ..... เวลา จะช่วยตอบเราได้ดีที่สุด จากคุณ : makmmm เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 53 21:48:45

ความคิดเห็นที่ 9 สู้ๆครับน้อง จากคุณ : อนันต์ครับ เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 53 21:50:56

ความคิดเห็นที่ 10 เรียนในสิ่งที่ชอบครับ .. .. สมัยก่อนยังเสียดายเลยว่า ทำไมไม่เอาดีด้านดนตรี แต่ตอนนี้รู้แล้ว .. 555+ . .. จริงๆ ผมน่าจะเรียนศิลปะ มากกว่าเรียนช่าง ... จากคุณ : แดงจุ้น เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 53 22:07:14

ความคิดเห็นที่ 11 ระวังให้ดีนะครับ ความคิดแบบนี้ ถ้าใช้ไม่เป็นอันตรายถึงขั้น ทำงานและเข้ากับสังคมไม่ได้ ขอย้ำต่อให้เราชอบศิลปะหรือเรื่องถ่ายรูปมากขนาดไหน ย้ำ! ไม่จำเป็นต้องศึกษาขนาดไปเรียนสายตรงก้อได้ แต่แค่เราใส่ใจเป็นงานอดิเรกศึกษาอย่างท่องแท้ ผมว่าก้อไม่ด้อยกว่าหรอก สมัยผมเรียน ม.ต้น เลขสมการสองตัวแปรผมยังทำไม่เป็นเลย จบ ม.3 มาด้วยใจรักช่าง ก้อเลยเรียนอิเล็กทรอนิกส์ แล้วมาตั้งใจเรียนเลข แต่ก้อยังโง่อยู่ อย่างที่รู้ใครเรียนช่างโง่เลขไม่ได้ ต้องพยายามปูพื้นฐานตัวเอง สรุป ผมก้อยังโง่เลขต่อไป จนถึง ปวส. แต่ความคิดผมก้อนอกกรอบเสมอ พูดง่ายๆ ความคิดนั้นสร้างสรรค์แต่โง่ทฤษฎี จนมาต่อวิศวะคอมพิวเตอร์ ตั้งใจเรียนแน่วแน่ นั่งหน้าตลอดหลับน้อยมากทั้งที่ตอนเรียนผมจะหลับประจำ จนผมเกือบถูกรีไทน์เพราะเกรดต่ำมากไม่ถึง 2.00 ใน 3 เทอม ผมมาครุ่นคิดชีวิตตูเป็นอะไรทำไมตั้งใจเรียนแล้วมันเป็นแบบนี้ อาจารย์ก้อไม่ให้ลงเรียนเต็มหน่วย จนต้องเขียนโกงเกรดไป แล้วไปลงเรียนแบบค่าตัวตาย 8 วิชาเพราะมี F ติดหนึ่งตัวยำไปพร้อมๆกันเลย ผมไม่รู้จะหาวิธีใดมาให้ตัวเองเก่ง เลยทำใจยอมรับสภาพไม่สนใจเรียน มานั่งคุยกับเด็กเก่งหลังห้องที่มันชอบมาสายนอนหลับ เลยได้รู้เคล็ดลับนาวแทงของตนเอง คือ มาสายแล้วนอนหลับตามพวกมัน ฮาๆ แปลกแต่จริงๆ เกรดเราดีขึ้นจากเทอมไม่ถึงสอง กลายเป็นเทอมละเกือบ 2.9 ถึงเห็นผมจะจบวิศวะมาแบบนี้ แต่สิ่งที่ผมถนัดคือ เรื่องการตลาดและ เศรษฐศาสตร์ เพราะชีวิตผมค้าขายกับที่บ้านมา 30 ปี ....... ว่าด้วยกลยุทธ จากภาพยนต์ เรื่อง โหมโรง มีคำที่ผมชอบ คนเรานั้นมันเชี่ยวผิดกันเว้ย ไอ้ศร หากเราคิดนอกกรอบ อย่าไปแหวกกรอบ จงใช้ทฤษฎีที่ถูกต้องผสมกับความคิดนอกกรอบของเรา และความคิดที่นอกกรอบของเราต้องกลั่นกรองดีแล้วว่าถูกต้อง นำมาผสมกัน อาจจะสามารถสร้างกรอบของตนเอง และอาจเป็นบรรทัดฐานของกรอบแนวใหม่ขึ้นได้ด้วย คนเรียนเก่ง ไม่ได้ตอบได้ว่าจะทำงานเก่ง คนทำงานเก่ง ใช่ว่าจะทำงานได้เก่งทุกอย่าง คนทำงานไม่เก่ง ใช่ว่าเค้าไม่สามารถ เราอาจเข้าไปทำงานผิดที่ผิดทาง แต่คนที่ไม่ทำและ ไม่พยายาม คงจะยากที่จะสำเร็จสิ่งใด อย่างพิมพ์มากกว่านี้นะ แต่เมื่อยมือ ....... ฮาๆ จากคุณ : E20PBO เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 53 22:09:36

ความคิดเห็นที่ 12 สู้ๆ ครับ ผมเองเลือกเรียนด้านที่ชอบ จบมาก็ทำงานตรงสาย แต่เป็นลูกจ้างเค้า ทำไปทำมาเริ่มเบื่อ เลยหาอะไรที่ตัวเองชอบมากกว่า และเป็นนายตัวเอง แต่ก็ยังวนอยู่กับสายที่เรียนมา ถึงเงินจะน้อยกว่าเดิม แต่ทำแล้วมีความสุขดีครับ จากคุณ : E-1 + 14-54 (puritat_jam) เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 53 22:16:41

ความคิดเห็นที่ 13 เอาเป็นว่า ตอนนี้ เรียนให้จบก่อน แล้วต่อไปจะเอายังไงค่อยคิดกันอีกที ไม่งั้นมีหวังคิดมากจนไม่เป็นอันเรียน แต่จะนอกกรอบ หรือในกรอบ ยังไงมันก็อาจจะเป็นกรอบใบเล็กๆ ที่ซ้อนอยู่ในใบใหญ่ๆ ก็ได้ใครจะรู้ คิดไปคิดมามันก็เรื่องเดียวกันนี่เอง แค่ใครจะคิดถึงหรือเปล่าเท่านั้น เอาใจช่วยครับ ช่วงเวลาแบบนี้ผมว่าเป็นกันทุกคนแหละ บางคนมีช่วงเวลานี้แป๊บเดียว บางคนก็ยาวนาน อยู่ที่ใครจะหาคำตอบให้กับตัวเองได้ก่อนกันเท่านั้นเอง แก้ไขเมื่อ 28 ก.ย. 53 22:27:32 จากคุณ : นมช็อคโกแล็ต เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 53 22:26:46

ความคิดเห็นที่ 14 สู้ๆนะครับแล้วก็ต้องคิดให้ดี เห็นด้วยกับน้าE20PBO ตรงประโยคนี้ครับนี้ครับ "หากเราคิดนอกกรอบ อย่าไปแหวกกรอบ จงใช้ทฤษฎีที่ถูกต้องผสมกับความคิดนอกกรอบของเรา และความคิดที่นอกกรอบของเราต้องกลั่นกรองดีแล้วว่าถูกต้อง นำมาผสมกัน อาจจะสามารถสร้างกรอบของตนเอง และอาจเป็นบรรทัดฐานของกรอบแนวใหม่ขึ้นได้ด้วย" ปล. แต่ตอนนี้อยู่ซิดนีย์ใช่ป่ะครับ อย่าเพิ่งรีบไปไหนนะ มาสอนผมถ่ายรูปให้ได้สวยๆอย่างน้าก่อน จากคุณ : winter love song เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 53 22:30:51

ความคิดเห็นที่ 15   มีข้อคิดข้อหนึ่งไว้ว่า *** ของทุกสิ่งทุกอย่างในโลก ไม่ว่าจะเป็นอะไร มีทั้งดีและไม่ดีในตัวเอง *** ดังนั้น อาชีพการงานก็เหมือนกัน มีทั้งดีและไม่ดีปนกันไป มีได้อย่าง ก็ต้องมีเสียอย่างหล่ะ เพียงแต่จะเลือกอย่างไรเท่านั้น แต่ต้องถามตัวเองในกรณีที่ว่า - ถ้าอาชีพที่เราทำอยู่ ณ ปัจจุบัน (เรียนจบทำงาน) สามารถเลี้ยงตัวเองได้ถึงยามแก่ หรือเปล่า? (ถ้ามีครอบครัวก็สามารถเลี้ยงดูแลครอบครัวได้อย่างสบายหรือไม่?) - ถ้าอาชีพที่จะไปเรียนด้านถ่ายภาพ ถ้าไปเรียนแล้วมองเห็นลู่ทางที่จะทำรายได้สามารถเลี้ยงตัวเองได้ถึงยามแก่ ก็ควรเปิดโอกาสให้ตัวเองได้เรียนรู้ดู *** แต่อย่าพึ่งละทิ้งสิ่งที่เรียนมาทางด้านการตลาด จงเอาความรู้ที่ได้มาประยุกต์ใช้ในการทำอาชีพทางด้านถ่ายภาพหารายได้ หาลู่ทางทำเงิน *** ถ้าหากพบว่า อาชีพทางด้านถ่ายภาพสามารถหารายได้อย่างไม่ค่อยต่อเนื้อง มีบ้างไม่มีบ้าง ก็ควรจะไว้เป็นอาชีพเสริม มากกว่าจะมาเป็นอาชีพหลัก แต่ผมก็เชื่อว่า ไม่ว่าอะไรทุกสิ่งทุกอย่างที่เราตั้งใจทำ มันจะส่งผลต่อเราเสมอ ถ้าลงมือทำแล้วก็ควรจะทำให้มันเต็มที่ แล้วเมื่อถึงเวลานั้นแล้วเราจะรู้เองว่า อาชีพทางด้านไหนจะเป็นอาชีพหลัก อาชีพไหนจะเป็นอาชีพเสริม *** บางครั้งสิ่งที่คิดว่า "ใช่" ก็อาจจะ ไม่ใช่ เสมอไป เพียงแต่ต้องทดลอง ไตร่ตรองให้ลึกซึ้ง *** จากคุณ : FindSomeOneToLoveMe เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 53 22:43:45

ความคิดเห็นที่ 16 พึ่งจะผ่านความรู้สึกนี้มาสดๆ ร้อนๆ ..... ขอแนะนำว่า...ยังไงก็ต้องเรียนให้จบก่อนครับ..ถ้าไม่ถนัดการตลาดจริงๆ ก็เปลี่ยนสายดีกว่านะครับ ..เพราะการเรียนเป็นหน้าที่ พ่อแม่หวังตรงนี้ยังไงก็ต้องควรทำให้ท่านได้ชื่นใจก่อน ...ต้องแบ่งเวลาระหว่างหน้าที่กับสิ่งที่รักให้ดี ..อดทนทำสิ่งที่ไม่รักในตอนนี้ ...เพื่อสิ่งที่รักในวันข้างหน้า...จะดีกว่านะครับ ..ให้กำลังใจ สู้ๆ นะครับ จากคุณ : ป๊าตัว art (แม่ยู้-ลูกหมูนะโม) เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 53 22:56:27

ความคิดเห็นที่ 17 ลองไปดูประวัติของคุณ บุญชัย อดีตเจ้าของ DTAC ก้อน่าสนใจครับ เป็นนักธุรกิจเชิงอนุรักษ์และเป็นคนชอบศิลปะ มากๆเสียด้วย คุณบุญชัย พยายามทำธุรกิจหลายพันล้าน ทุ่มเวลาไปมากมาย ได้สะสมงานศิลปะมากมาย ทั้งรถ Ferrari เก่า รถโบราณ นาฬิกา ปาเต็ก และรูปภาพศิลปะมากมาย ที่ล่าสุดผมได้ดูรายการคนต้นตน คุณบุญชัยได้สร้างอาคารเพื่อใช้แสดงงานศิลปะที่ตนเองสะสมมาทั้งชีวิต ให้คนได้ชมกัน ทำแบบนี้ผมว่าก้อมีความสุขนะครับ อย่างที่บอกงานที่เราทำอาจจะไม่จำเป็นว่าอาจเป็นงานที่เราชอบ แต่เราอาจทำงานที่เราถนัดเพื่อทำเงินและทำสิ่งที่เราชอบเป็นงานอดิเรก อย่าลืมงานอดิเรก มันก้อมีต้นทุนนะ โดยเฉพาะงานศิลปะที่ประเมิณค่าไม่ได้ จากคุณ : E20PBO เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 53 23:33:24

ความคิดเห็นที่ 18 อยากให้กิ๊ฟหลายๆความเห็นมากๆ โดยเฉพาะความเห็นที่ 11 ของน้า E20PBO อยากให้กิ๊ฟซักล้านครั้ง เสียดายกิ๊ฟหมดเลยขอมาโพสบอกด้วยจิตเคารพครับ จากคุณ : yutei เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 53 23:46:26

ความคิดเห็นที่ 19 - สอบมีไว้วัดว่าเราเข้าใจตามที่เขาสอนไหม - เมืองไทยไม่ได้วัดตรงมีกึ๋นหรือเปล่า ฉะนั้นนอกกรอบเขาไม่รู้จัก(ต้องเห็นใจเขาหน่อย) - หากพอทนได้ พอสอบผ่านได้จงทนเถอะ - ถ่ายรูปส่งมาลงเรื่อยๆเพื่อเป็นกำลังใจและวัดผลงานตนเองไม่มีใครว่า(มีแต่คนชม) - เอาสิ่งที่ทุกข์สิ่งที่ชอบคุยให้พ่อแม่ฟังพร้อมขอกำลังใจจากท่าน แล้วความสุขก็จะมาเยือนเอง จากคุณ : Do_So_So เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 53 00:04:59

ความคิดเห็นที่ 20 ลองคุยด้วยแบบนี้ดูนะครับ เรามีปัญหาการตีความเรื่องความคิดสร้างสรรค์กันพอสมควร ผมยกตัวอย่างว่า เราอยากจะเดินป่า ที่แม่ฮ่องสอน (เดินนอกกรอบ) เราตั้งต้นทางที่กรุงเทพฯ เราควรจะเดินทางหลวงสายหลัก เพื่อให้ถึงแม่ฮ่องสอน และเมื่อถึงแม่ฮ่องสอนแล้ว อยากจะเดินนอกกรอบอย่างไรก็ได้ ตามใจ แต่ถ้าเรามาเริ่มความคิดสร้างสรรค์ที่กรุงเทพฯ(ไม่เดินทางหลัก) เราก็คงได้เดินป่าละเมาะแถวชานเมืองอีกนาน ในทางดนตรี แจ๊ส บอกว่า เรียนให้รู้ทุกสเกล ทุกโน๊ต แล้วฉีกมันทิ้งซะ ปัญหาของคุณ Rooney ไม่ได้อยู่ที่ศักยภาพไม่ถึงครับ แต่ใจร้อนที่จะเดินนอกทางเร็วไปหน่อยเท่านั้นเองครับ ลดสปีด ให้ช้าลงนิด ชื่นชมสิ่งรอบตัว สบายๆมากขึ้นหน่อย อดทน เพิ่มกับการเรียนอีกนิด จะออกดอกผลให้ชื่นใจครับ ผมอยากเป็นสถาปนิก แต่จบเภสัช (เพราะคิดว่า ช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ได้) ปัจจุบัน ทำงานที่สุขใจ (งานวิชาชีพ) ได้ถ่ายรูปอย่างที่ต้องการ หลายคนอยากทำสิ่งที่ชอบ แต่เวลาได้ทำจริง ส่วนใหญ่จะไม่ชอบ ยกตัวอย่างเช่น คนส่วนใหญ่ชอบกาแฟ แต่ในวันที่เปิดร้านกาแฟ คุณจะเปลี่ยนฐานะจากคนที่ดื่มกาแฟอย่างดื่มดำ เป็นคนเก็บถ้วย ล้างจาน ตำหนิเข้มงวดกับลูกน้อง คำนวณหาเมล็ดกาแฟราคาที่คุ้มทุนที่สุด (ไม่ใช่ดีที่สุด) แล้วสุนทรีย์แห่งกาแฟของคุณก็มลายไป .....เมื่อมันเป็นอาชีพ จากคุณ : Blue Planet Earth เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 53 00:24:22

ความคิดเห็นที่ 21 สำคัญที่สุด คือเลือกในแบบที่ตัวเองต้องการครับ ถ้าเข้าใจว่าชอบอะไรจริงๆ แล้ว ก็ลุยเลยครับผม จากคุณ : ahced เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 53 00:49:06

ความคิดเห็นที่ 22 ตอบ... เรียนสายเดียวกันนี่...ผมยังไม่จบนะ อย่างเพิ่งงงกับตัวเองเลยครับผมว่าก็ดีนะ การตลาด ถ้าคิดในแง่ + ถ้าในแง่ - สึนามิ ดีๆนี่เอง มาเข้าเรื่องนอกกรอบกันดีกว่า ผมจำคำที่อาจารย์ท่านหนึ่งสอนผมเขาบอกว่า.... **การที่คุณจะคิดนอกกรอบได้นั้น..คุณ..ต้องรู้จักกรอบนั้นดีพอ...** ผมเองเคยถามอาจารย์ว่าทำไมมันซ้ำไปซ้ำมา เล่มนี้ก็คล้ายกะเล่มนั้นทำไมไม่เรียนเล่มเดียวจบเลย  อาจารย์ตอบผมว่าเขากำลังตอกย้ำให้คุณรู้จักกรอบ กรอบที่คุณจะนำไปใช้เดินนอกกรอบนั่นแหละ น้าบอกว่า  การจะเป็นผู้นำการคิดนอกกรอบสำคัญมากๆ  **ถูกครับ**แต่ไม่เสมอไปในชีวิตการทำงาน  ผู้นำหัดเดินตามมั่งก็ดีนะ ผู้นำเดินนำหน้าหากไม่มองข้างหลังเลยจะไม่รู้ว่าคนที่เดินตามหลังมีใคร หกล้ม ขาหัก ขาขาดมั่ง คล้ายกับการส่องกระจกเงาดูตัวเองจะได้รู้ว่าตัวเอง ดูดี หรือดูแย่ น้าบอกอีกว่า จะเดินทางสายถ่ายภาพดีกว่ามั๊ย อันนี้ผมว่าน้ากำลังเดินตามคนอื่นอยู่นะ.. ความคิดเห็นส่วนตัวนะครับตัวผมเองยังทำอะไรไม่สำเร็จซักกะอย่าง แต่ผมอยู่อย่างไม่สำเร็จนี่แหละ  มันครบรสชาติชีวิตดี  ผมอ่านดูกระทู้ผมเองหลายรอบ(ยังไม่ได้อ่านของคนอื่นเลย) กลัวอ่านแล้วขัดใจคนอื่น ต้องขออภัยไว้ก่อนนะครับ จริงๆ แล้วผมชอบภาพที่น้าถ่ายหลายๆ ภาพเลยนะครับ ตอนแรกผมคิดว่ามืออาชีพที่ใหนมาโพส  ถ้าเขียนเกี่ยวกับการถ่ายภาพไปด้วยในช่วงเวลาว่างระหว่างเรียนก็ดีนะครับ.....ผมละจะยอมซื้อมาอ่าน   รีบเรียนให้จบนะครับ   ห้องนี้จะได้มีนักการตลาดมาวิเคราะห์กรณีศึกษา การทำการตลาดของ OLYMPUS ที่กำลังร้อนแรงของ E-5   ฮ่าาาาาาาาาาาาาา... จากคุณ : kt_boy เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 53 01:01:37

ความคิดเห็นที่ 23 เรียนให้จบก่อนครับ แล้วค่อยว่ากัน จากคุณ : อะธีลาส เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 53 02:28:03

ความคิดเห็นที่ 24 ทุกเส้นทางของวิชาชีพคนรุ่นเก่าได้ศึกษามาแล้ว จึงกำหนดเป็นกรอบให้เราเดิน ถ้ากรอบนั้นยังสามารถตอบโจทก์ได้ถูกต้องรวดเร็ว แต่ถ้ากรอบเก่าเก่าไม่สามารถตอบโจทก์ได้เมื่อใดค่อยคิดนอกกรอบ ยืดหยุ่นบ้างในบางโอกาส ลองดูครับ ยังไงก็ตั้งใจเรียนให้จบก่อนครับ จากคุณ : jrt_andaman เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 53 04:52:40

ความคิดเห็นที่ 25   เดี๋ยวผมก็ขอให้แนวคิดบ้างแล้วกันนะครับ ยกตัวอย่างผมแล้วกัน ผมชอบทางด้านศิลปะการดนตรี วิทยาศาตร์   ภาษาต่างประเทศ แต่วิชาที่เรียนเกี่ยวกับบัญชี  ตัวเลข ซึ่งจบมาแล้วไม่ได้ใช้แนวทางที่เรียนมาโดยตรงเลย ถ้าคิดจริงๆแล้ว ก็ถือว่าเสียเวลาไปหลายปี ซึ่งผลสุดท้ายผมก็เป็นนักดนตรี เพราะเป็นสิ่งที่ชอบที่สุด และผมก็เป็น Model railroader ด้วย เพราะชอบมากๆ แต่ที่เมืองไทยไม่เป็นที่รู้จักและมีคนนิยมน้อย ซึ่งไม่สามารถจะประกอบเป็นอาชีพได้ แค่เป็นงานอดิเรกเท่านั้น ส่วนน้อง Rooney มีความคิดอ่านเป็นของตัวเองสูง ชอบแตกต่าง ( ไม่น่า ใช้ Olympus)  555 แหวกแนวความคิด เรียนด้านการตลาด ผมว่าสาขานี้มันก็เป็นศิลป์อีกวิชาหนึ่งเพราะมันมีกลไกซับซ้อนมากๆ ซึ่งผมเองก็อยากที่จะ เค้าใจลึกซึ้ง มันมีขั้นตอนมากมาย สำหรับผู้ที่ประสพความสำเร็จทางด้านนี้ต้องเป็นผู้ที่ต้องมีประสบการณ์สูง ถ้าเราพยายามฝืนตัวเองกับบทเรียนที่เราต้องตาม มันก็คงเป็นอย่างที่น้องได้รับ เพราะว่าเราคิดสวนทาง นั้นมัน ก็เป็นเรื่องที่ดีด้วย แต่มันก็ต้องถือตามบทเรียนไว้ก่อนเพราะมันเป็นขั้นเป็นตอน คนส่วนใหญ่คิดว่าถ้ามีเงินอะไรๆ ก็ทำได้ แต่จริงๆถ้าไม่มีความรู้ลึกซื้งทางด้านการตลาดแล้ว ก็มีตัวอย่างมากมายที่เราเห็นกัน ขาดทุนมากมาย และอีกอย่างก่อนที่จะเป็นผู้นำได้ดี ก็ต้องเป็นผู้ตามที่ดีด้วยก่อน การถ่ายรูปถ้าถือเป็นอาชีพ มันต้องใจรักมากๆเลยครับและอีกอย่างที่น้องบอกมาอุตสาห์เรียนมาตั้งปีแล้ว การเรียน ในต่างประเทศต้องใช้เงินสูงมากๆ พี่ว่าน้องคงต้องคิดใหม่และวางแนวทางตามแบบที่เรา ต้อง เรียนมาดีกว่า การตามก็ไม่ได้หมายความว่าเราจะเป็นผู้ตามอยู่ตลอด คิดว่าถ้าเราไม่ได้ตามก่อน ก็คงไม่ได้นำ เห็นน้องอยากให้เพื่อนๆพี่ๆช่วยแนะนำ ก็ถือว่าผมเป็นพี่หรือน้าแล้วกันนะครับ คนห้องนี้น่ารักทุกคน เหมือนเป็นพี่น้องกัน บางคนคุยเล่นกันเหมือนสนิทสนมกันมากแต่ว่าไม่เคยเจอหน้ากันก็มี อดทนไว้นะครับ ชีวิตบางครั้งยังไม่ได้เริ่มต้นเลย หรือแค่เพิ่งเริ่มต้นเท่านั้น จากคุณ : BertAXM เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 53 04:56:25

ความคิดเห็นที่ 26 LIVE 4 LIVE  ขอบคุณมากครับน้าบี Sonia Project  ขอบคุณมากครับป้าซอนย่า (เรื่องตัวหนังสือ ที่ผมทำแบบนี้ก็เพราะอยากให้ตั้งใจอ่านน่ะครับ ^_^) Wink77  ขอบคุณมากครับพี่โหน่ง yutei  ขอบคุณมากครับ เห็นด้วยกับที่น้าว่าเหมือนกันครับ  จริงๆผมแต่คิดว่า สิ่งที่ผมคิดมันเป็นไปได้ในชีวิตจริง แต่ก็พยายามให้มันอยู่ในความหมายของทฤษฎีในหนังสืออยู่ตลอด หรือผมอาจจะคิดแปลกเกินไปก็ได้มั้งครับ phudh_chu  ขอบคุณมากครับ เป้ว_จีที  ขอบคุณมากครับน้าเป้ว อย่าร้องไห้น้า   ขอบคุณมากครับ Makmmm  ขอบคุณมากครับ อนันต์ครับ  ขอบคุณมากครับ แดงจุ้น  ขอบคุณมากครับ E20PBO  ขอบคุณมากครับ เห็นด้วยเหมือนกันครับ คือผมก็เขียนตามทฤษฎีไปได้ซัก3-4บรรทัด จากนั้นก็เปิดมุมมองของผมออกมาเลย  ผลก็คือตกครับ -_- คือที่นี่ถ้าสอบ final ได้ไม่ถึง 45% แม้ว่าคะแนนเก็บจะดีแค่ไหนก็ตาม  ยังไงก็ตกอยู่ดีครับ  ซึ่งส่วนใหญ่ผมจะได้ประมาณ 40% อะครับ puritat_jam   ขอบคุณมากครับ นมช็อคโกแล็ต  ขอบคุณมากครับ winter love song  ขอบคุณมากครับ FindSomeOneToLoveMe  ขอบคุณมากครับน้าหนึ่ง แม่ยู้-ลูกหมูนะโม  ขอบคุณมากครับ Do_So_So  ขอบคุณมากครับ Blue Planet Earth  ขอบคุณมากครับ  เห็นด้วยเหมือกันครับน้า แต่ไม่เห็นด้วยเรื่องเดินป่าอ่าครับ แหะๆ ผมว่ามันคนละอย่างกันกับที่ผมคิดน่ะครับ ผมเองก็ไม่รู้จะยกตัวอย่างยังไงดีอ่าครับ Ahced  ขอบคุณมากครับ kt_boy  ขอบคุณมากครับ  จริงๆแล้วทั้งการถ่ายรูป ทั้งการธุรกิจ ยังไงก็ต้องเดินตามคนอื่นไปก่อนเหมือนกันนะครับ เพียงแต่หลังจากนั้นจะทำในแบบเดิมๆหรือฉีกออกมาเป็นแนวของเรา นั่นก็อีกเรื่องนึง อะธีลาส ขอบคุณมากครับ jrt_andaman ขอบคุณมากครับ BertAXM ขอบคุณมากครับเบิร์ด ปล. ตอนนี้ผมขอแค่ป.ตรีก็พอละ ป.โทไม่รู้จะเสียเวลาเรียนไปทำไม เมื่อครึ่งปีก่อน ผมคุยกับพี่ที่เรียนป.เอกอยู่2-3คนถึงเรื่องนี้ เค้าก็บอกคล้ายๆกันพวกน้าๆเหมือนกันครับว่านอกกรอบได้ แต่ต้องให้อยู่ในทฤษฎีที่เรียนมาด้วย  คือจริงๆแล้วผมก็ทำแบบนั้นอะครับ แต่ผมจะเพิ่มมุมมองของผมเข้ามากกว่าในหนังสือ ผลก็คืออาจารย์เค้าไมู่รู้จะให้คะแนนตรงส่วนนั้นยังไงดี เช่นเขียน8หน้า จะเป็นทฤษฎีตามหนังสือเป๊ะๆซัก2-3หน้า ส่วนที่เหลือเป็นแบบของผมเองอะครับ  (ผมจะขึ้นด้วย However, จากนั้นก็ยาวไปเลย) ิีอีกเรื่องนึงคือ..give หมดคร้าบบ +_+ แจกได้ไม่กี่คนก็หมดซะละ แก้ไขเมื่อ 29 ก.ย. 53 05:32:15 จากคุณ : rooney1987 เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 53 05:30:37

ความคิดเห็นที่ 27 ถ้าเรื่องคิดนอกกรอบในการถ่ายรูปของผม ที่ชัดที่สุดก็คงจะเป็น วันที่ควรจะถ่ายรูปคือวันที่ฝนอาจจะตก ส่วนวันที่แดดเปรี้ยงๆ ไม่ใช่วันที่ดีที่ควรจะถ่ายรูป อะไรประมาณนี้อะครับ จากคุณ : rooney1987 เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 53 05:36:19

ความคิดเห็นที่ 28 มาคุยต่อครับ ปัญหาที่คุณ Rooney เจอ ผมลองยกตัวอย่างที่เจอในชีวิตประจำวันดูนะครับ นักเรียน ม.ปลาย รวมวง เล่นดนตรี หรือ รวมทีมเตะบอล ได้รับคำชมจากคนในหมู่บ้าน ก็ตั้งความฝันว่า จะไม่เรียนหนังสือ จะเป็นนักบอลอาชีพ นักดนตรีอาชีพ คิดว่าคงเคยเห็น หรือเคยได้ยินมาบ้างนะครับ ไม่ผิดที่จะฝัน แต่ก่อนจะฝันเคยรู้หรือเปล่าว่า นักบอลอาชีพ ต้องตื่นเช้าขนาดไหน ฝึกอะไร ควบคุมอาหารยังไง นักดนตรี หรือนักร้องอาชีพ ต้องฝึกวันละกี่ชั่วโมง นักร้อง ต้องว่ายน้ำ เพื่อบริหารปอดวันละหลายชั่วโมง เพื่อที่จะทำเป็นอาชีพได้ หลายคนคิดว่า อาชีพเหล่านี้ ง่าย ง่ายกว่าเรียนหนังสือ (ในฐานะคนที่มีประสบการณ์ชีวิต บอกได้เลยว่า เรียนหนังสือ เลี้ยงชีวิตได้ง่ายกว่า) เพลง the greatest love of all I believe children are future Teach them well and let them lead the way คนรุ่นใหม่ ทุกคนได้ Lead the way แน่ครับ แต่ควรผ่านขั้นตอน Learn well ไม่ใช่แค่ได้รับคำชมจาก คนในหมู่บ้าน หรือมือสมัครเล่น ส่วนเรื่องเดินป่า นี่เป็นปัญหาจริง ของการเรียนรู้ในปัจจุบัน เพราะมีคนชม หรือมีความสำเร็จฉาบฉวนย (เดินป่าละเมาะ หรืออวยกันในเวป ) หลอกเราว่า สิ่งที่เราทำนั้นแตกต่างสร้างสรรค์ สิ่งที่สร้างอาจเป็นกรอบประตูที่สวยครับ แต่ไม่พอสร้างเป็นบ้าน รางวัลที่ได้ มีเพื่อบอกว่า ถ้าวันนี้ คุณทำกรอบประตูได้เท่านี้ (คุณครูกำลังบอกคุณว่า) ตั้งใจต่อไปนะ คุณอาจสร้างบ้านได้สวยกว่าคนอื่น ไม่ใช่บอกว่ คุณพร้อมออกมาสร้างบ้านแล้ว ผมเรียนถ่ายรูปมาตั้งแต่ยุคกล้องฟิล์ม (เดินบนทางหลักมานาน) ถ้ามีโอกาสดูรูปผมบ้าง จะเห็นหลายๆรูปของผมที่ไม่ตรงหลักการ (ไม่อยู่ในจุดตัด9ช่อง หรือผิดกฎอื่นๆเยอะไปหมด) และผมก็เห็นหลายคน ปฎิเสธกรเรียนให้ถูกหลักการ หลงไหลกับวิธีการสอนแปลก เต็มไปหมด และยากที่จะเรียกคนเหล่านั้นกลับคืน ดีใจที่คุณ Rooney มีคนเป็นห่วงมากมาย มีเพื่อนร่วมแสดงความเห็นมาก ขอให้ได้ข้อมูลเพียงพอในการตัดสินใจที่ดีนะครับ การยุใคร ให้วิ่งตามกิเลสเป็นเรื่องง่าย แต่กรบอกให้ใคร เตรียมตัวให้ดี เพื่อวิ่งตามความฝัน เจ้าของความฝันมักจะใจร้อน เชื่อคนแรกมากกว่าครับ จากคุณ : Blue Planet Earth เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 53 06:43:55

ความคิดเห็นที่ 29 Blue Planet Eart  ขอบคุณสำหรับมุมมองใหม่ๆครับผม ^_^ แบบนี้ทำธุรกิจถ่ายภาพ อุปกรณ์กล้อง ฯลฯ น่าจะดีกับตัวผมมากกว่า เลือกที่จะเดินไปทางใดทางนึงก็ได้นะครับ จากคุณ : rooney1987 เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 53 06:57:37

ความคิดเห็นที่ 30 หนทางที่ควรจะเป็น แนะนำว่า เรียนให้จบ และมาคิดนอกกรอบของเราเอง แต่สิ่งที่จะบอกได้ว่างานที่เราคิดนอกกรอบจะประสบผลสำเร็จได้ คือ เมื่อเราคิดแล้วมันออกสู่ตลาด มันมีแค่สองทาง ไม่รุ่ง ก้อ แป๊ก!! เพราะ นักวิชาการทางการเงินและเศรษศาสตร์ กับนักลงทุนและเจ้าของธุรกิจ คิดแตกต่างกัน ขอย้ำ แตกต่างพอสมควร นักวิชาการชอบเอาหลักตีความมาอ้างและเป็นบรรทัดฐานในการความคิดทุกอย่าง และเมื่อนอกกรอบนักวิชาจะอ้างถึงความเสี่ยงขึ้นมาทันที แต่นักลงทุนและพวกทำธุรกิจ และพยายามเอาพื้นฐานบางส่วน มาผสมในความคิดนอกกรอบ เพราะต้องแข่งขันอย่างจริงจัง คือต้องเสี่ยง ถ้าคุณอยู่แต่ในกรอบในการทำธุรกิจคุณจะไม่แตกต่าง อย่างคุณ rooney1987 ต่อไปอาจเป็นนักธุรกิจที่ดีได้ หมั่นขยัน บัญชีและเศรษฐศาสตร์ไปด้วยเถอะครับ ถ้าเราอยากจะรุ่งเราต้องเป็นคนส่วนน้อย ถึงความเสี่ยงอย่างที่บอก เมื่อเราทำแล้วออกสู่ตลาด ไม่รุ่ง ก้อ แป๊ก!! ถึงต้องบอกว่าต้องคิดไตร่ตรองว่าถูกต้องแล้ว นั่นเอง ผมยกตัวอย่าง ผมไปขอกู้ธนาคาร เพื่อทำการค้าอาหารสัตว์ เพื่อทำทุนสำรอง ผมขอกู้ 1-2 แสน พนักงานแบงค์มองว่าแค่ขายอาหารสัตว์ 2-3 หมื่นก้อพอ หาว่าผมเว่อร์ บ๊ะจ้าว.... พูดมาได้ ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย อาหารสัตว์เกรดล่าง กระสอบละเกือบพัน สั่งอย่างละ 3 กระสอบก้อปาไปเป็นหมื่นแล้ว นี่ยังไม่รวมของอีกหลายๆยี่ห้อ... ผมได้แต่ปลง!! มีวิชาการแต่ไม่มีประสบการณ์ มันก้อเลยมองคนละแบบกัน อย่างการอ่านงบการเงิน นักบัญชี กับนักลงทุนก้ออ่านกันคนละแบบแต่เข้าใจเหมือนๆกัน แต่ของนักลงทุนอ่านง่ายกว่า จากคุณ : E20PBO เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 53 07:31:00

ความคิดเห็นที่ 31 แบบนี้ทำธุรกิจถ่ายภาพ อุปกรณ์กล้อง ฯลฯ น่าจะดีกับตัวผมมากกว่า  !!!! ศึกษาให้ดี ถ้าร้าน Wedding ยังพอไปได้ แต่ถ้าร้านอัดรูปผมว่าแป๊ก ในประเทศไทยนะครับ แต่ถ้าร้านขายกล้อง คุณมีทุนเท่าไหร่ แค่ขายแต่กล้อง compact และอุปกรณ์รวมค่าแต่งร้าน ค่าเช่าก้อหืดจับ สู้รายใหญ่ได้ยากแล้ว จากคุณ : E20PBO เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 53 07:33:12

ความคิดเห็นที่ 32 เส้นทางที่น่าเบื่อ ดูเชื่องช้า มักจะเป็นทางลัดครับ อะไรที่หวือหวา มักจะพาอ้อม กระทู้ถ่ายรูปที่ผมเขียนทุกกระทู้ ถ้าอ่านจนจบ ผมจะบอกเสมอ อาจจะนัยๆ หรือตรงๆ ว่าพื้นฐานสำคัญเสมอ กรอบสำคัญเสมอ เราอาจจะไม่ได้เรียนถ่ายรูปจาก 1-2-3 เทคนิค-ศิลปะ-การสื่อสาร อาจย้อนจาก 3-2-1 ก็ได้ แต่มันไม่มีทางเลี่ยงที่จะต้องศึกษาทั้ง 3 อย่างนี้จนเชี่ยวชาญก่อน ถึงจะสร้างงานของเราได้ รู้ว่าพื้น กับกรอบอยู่ตรงไหน เราถึงจะใช้พื้นฐานต่อยอดให้เราไปนอกกรอบได้ ไม่งั้นเราก็จะกลายเป็นเครื่องซีรอกซ์ ที่ได้แต่ก็อปงานคนอื่น ไม่ใช่ศิลปินที่สร้างงานของตัวเอง เวลาผมแนะนำหนังสือโฟโต้ชอป ผมก็จะแนะนำ Classroom in a book ที่เป็นหนังสือพื้นฐานที่น่าเบื่อ มันไม่ได้สอนว่าเราจะแต่งภาพอย่างไรให้สวย เหมือนหนังสือสก็อต เคลบี้ แต่มันสอนพื้นฐานการใช้เครื่องมือทุกชิ้นอย่างละเอียด ที่เราจะเอาไปประยุกต์ใช้ได้อย่างไม่จบสิ้น บางทีเราอาจจะคิดว่าเราอยู่นอกกรอบแล้ว แต่ในความเป็นจริงเราอาจจะยังไม่ได้ไปไหน เพียงแค่กำลังทำตามอย่างกระแสรอง ที่เราไม่เคยรู้เห็น เพราะเราไม่ได้ศึกษา แล้วคิดไปว่า นี่คือนอกกรอบ เราอาจจะเห็นแค่ศิลปินที่ประสบความสำเร็จแบบนอกกรอบ แต่เราไม่ได้รู้เบื้องหลังว่า กว่าจะสำเร็จได้ เขารู้ดีว่ากรอบอยู่ตรงไหน และใช้พื้นฐานผลักดันตัวเองให้พ้นออกไป ไม่มีศิลปินที่ประสบความสำเร็จได้ จากพื้นฐานที่ไม่แน่น ในชีวิต หรือการทำงานก็เหมือนกัน กระบวนการคิดที่เรียกว่านอกกรอบ มันมีมาเป็นร้อย พัน หมื่นปีแล้ว ถ้าเราไม่ได้กระจ่างแจ้งในวิธีคิดตามกรอบ และเราไม่ใช่คนที่ฉลาดที่สุดในสาขานั้น อย่ามั่นใจว่านั่นคือนอกกรอบแล้ว มันอาจจะเป็นแค่หนึ่งในวิธีคิดที่มีคนคิด และทำ และล้มเหลวมาแล้ว มันถึงไม่ได้อยู่ในกระบวนการพื้นฐาน อาจจะยังไม่เข้าใจตอนนี้ไม่เป็นไร ถ้าเมื่อไหร่ที่อายุสี่สิบเหมือนผม จะเข้าใจ เพราะผมก็พลาดเรื่องการถ่ายรูปมาแล้ว เสียเวลาเปล่าไปร่วมสิบปี ถ่ายรูปเท่าไหร่ก็ไม่ไปไหนซะที จนกระทั่งได้มาเริ่มต้นใหม่หมดในปีที่ผ่านมา ถึงได้รู้ว่าเคล็ดลับมันมีอยู่คำเดียวเท่านั้น คือ "พื้นฐาน" ที่เหลือก็อยู่ที่การฝึกฝนแล้ว ว่าจะพาตัวเองไปได้ไกลแค่ไหน rooney อาจจะไม่รู้ว่า การเปรียบเทียบการถ่ายรูปในเวลาฝนตก กับแดดออก อยู่ในวิชาถ่ายรูปวิชาแรก ของหลักสูตร Commercial Photography นะครับ คือวิชา Principle of Photography ในหัวข้อ lighting technique   มีสอนหลักการหลีกเลี่ยงวันแดดดีอีกครั้งใน Explore Photography และอีกรอบใน Photographic Practice รวมแล้วผมถูกสอนเรื่องนี้ 3 เทอม จาก 4 เทอม เป็นเรื่องพื้นฐานของนักศึกษาปี 1 วิชาถ่ายรูป ไม่ใช่นอกกรอบแน่นอน (เทคนิคแฟลชผสมแสงธรรมชาติ ยังเจอสองรอบ และการวัดแสงแบบ Advance แค่รอบเดียว) จากคุณ : อะธีลาส เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 53 08:38:32

ความคิดเห็นที่ 33 ผมเชื่อว่า marketing เรียนมาแล้ว มันอยู่กับเรา แล้วได้ใช้ไปตลอดทั้งชีวิตครับ  ตราบเท่าที่เรายังติดต่อกับผู้คนอยู่ ดังนั้น จะคิดจะทำอะไร ก็ค่อย ๆ ดูไปครับ มองอะไรหลาย ๆ ด้านเข้าไว้ น้า ๆ แต่ละท่านพูดไว้หมดแล้ว... ผมได้แต่มาให้กำลังใจเท่านั้น จากคุณ : mixz เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 53 09:02:57

ความคิดเห็นที่ 34 E20PBO  ขอบคุณมากครับ  โดยส่วนตัวแล้ว ผมเชื่อว่าไม่มีอะไรตายตัวในโลกของธุรกิจ คือสิ่งที่ไม่มีอยู่หนังสือตอนนี้ ไม่ได้แปลว่ามันไม่ถูกต้องอะครับ อะธีลาส  ขอบคุณมากครับ  มันมีจริงๆหรอครับเนี่ย เรื่องเลี่ยงถ่ายรูปในวันแดดดี -.- อันนี้ผมไม่เคยรู้มาก่อนเลยนะครับ  คือมันอาจจะเป็นอย่างที่น้าว่าไว้ก็ได้เหมือนกัน  แต่ผมว่าได้กับบางสาขาวิชาเท่านั้น ไม่น่าจะใช้ได้ทั้งหมดนะครับ มันอาจจะเหมาะกับอะไรที่ค่อนข้างตายตัวอย่างเช่น การแพทฯ วิศวะ ฯลฯ แต่ในสายธุรกิจที่ผมคิดว่าในหนังสือบางส่วนหรือาจจะส่วนใหญ่  คงไม่สามารถเอาความรู้มาใช้ในชีวิตจริงได้ซักเท่าไหร่  เพราะมันไม่ได้ตายตัวอยู่ตลอด มันสามารถเปลี่ยนไปได้แบบปีต่อปี หรือาจจะเดือนต่อเดือนเลยก็ได้ และความคิดแปลกๆของผม  ในอนาคตอาจจะมีคนพิสูจน์แล้วเอามาลงในหนังสือก็เป็นได้  แต่ตอนนี้มันไม่ได้อยู่ในหนังสือ อาจารย์เค้าก็ไม่รู้จะให้คะแนนผมยังไง เพราะเกณฑ์มันควรจะขึ้นอยู่กับความรู้ที่เรียนมาอ่าครับ จากคุณ : rooney1987 เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 53 10:47:40

ความคิดเห็นที่ 35 mixz  ขอบคุณมากครับ จากคุณ : rooney1987 เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 53 10:48:14

ความคิดเห็นที่ 36 อือม์....เรื่องของอนาคตมันเป็นเรื่องของการคาดเดา และคาดหวังเสมอ ท่านพุทธทาสกล่าวไว้ ว่าคนเราเป็นอะไรก็ได้....แต่ต้อง เป็นให้เป็น เมื่อไตร่ตรองแล้ว ป้าก็เชื่อตามนั้น เหมือนกับว่าเราต้องระลึกรู้ให้ได้อยู่เสมอ ว่าเรากำลังทำหน้าที่อะไร บ่อยครั้งที่เราต้องทำใจยอมรับสิ่งที่เราต้องเป็น ไม่ใช่สิ่งที่เราเลือกเป็น หากเรามัวแต่ยึดติดกับสิ่งที่เราอยากให้เป็น เราก็จะมีแต่ทุกข์เพราะความอยาก ทุกข์เพราะไม่ได้อย่างใจ ... หากทำได้ ลองมองชีวิตคนอื่นเปรียบเทียบดู มองดูคนที่เค้าไม่มีโอกาสเท่าเรา ป้าเชื่อเรื่องการคิดในแง่บวก ปัญหามา ปัญญาต้องมี คำแนะนำ ให้กันได้ แต่ประสบการณ์เกิดจากการได้เรียนรู้ และแก้ไขปัญหาเองครับ จากคุณ : CurrentlyOly เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 53 11:07:28

ความคิดเห็นที่ 37 เรื่องแดดดีนี่ ในสาย Fine Art ผมไม่ทราบนะครับ แต่สาย Commercial ที่ต้องถ่ายรูปตามโจทย์ เป็นเรื่องสำคัญมาก ที่ต้องได้แสง และภาพตามที่ออกแบบไว้ ดังนั้นถ้าถ้าเลือกระหว่างวันแดดดี กับวันฟ้าครึ้มเมฆหม่น ฝนตก แบบหลังคอนโทรลแสง กับภาพให้ได้ตามต้องการง่ายกว่าเยอะครับ รีทัชง่ายกว่าด้วย ถ้าวันแดดดีๆ แสงมาก จะแก้แสงให้ได้ตามต้องการยาก ถึงขั้นถ่ายไม่ได้ ต้องย้ายโลเคชั่นกันเลย และภาพคอนทราสท์เยอะๆ รีทัชยากกว่าภาพแสงแบนๆ จะถ่ายกลางแจ้งวันแดดดีก็ต่อเมื่อโจทย์ต้องการแบบนั้น ถ้าโจทย์ไม่ระบุเรื่องแสง อาจารย์จะให้เลี่ยงการถ่ายนอกสถานที่วันแดดดีไว้ก่อนครับ หรือเลือกโลเคชั่นที่เราบังคับแสงได้ตามต้องการ ไม่งั้นก็ต้องถ่ายเช้า หรือเย็น ซึ่งเวลาจำกัด และมันจะไม่สะดวกในการเซ็ตติ้งกองถ่าย ป.ล. ลืมไป.. Street Photography ก็ด้วยครับ อาจารย์ที่สอนสตรีทผมก็ให้เลี่ยงวันแดดดี วันฟ้าครึ้ม หรือฝนตก จะได้อารมณ์ภาพดีกว่า ให้รายละเอียดในเรื่องราวได้ดีกว่า อันนี้ไม่รู้เหมือนกันว่าเมืองไทยสอนแบบนี้หรือเปล่า แต่อาจารย์ผมคนนี้เป็นช่างภาพในสังกัดไลก้านะครับ ไลก้าส่งกล้องกับเลนส์มาให้ใช้ฟรี แล้วผูกขาดขอซื้อรูป ห้ามขายรูปให้คู่แข่ง หรือใช้กล้องคู่แข่ง (ว่าแต่คู่แข่งไลก้ามันมีด้วยเหรอวะ) ฝีมือ และประสบการณ์น่าจะพอฟังได้ แก้ไขเมื่อ 29 ก.ย. 53 12:01:59 จากคุณ : อะธีลาส เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 53 11:46:46

ความคิดเห็นที่ 38 แวะเข้ามาบอกอีกรอบว่าอยากให้กิ๊ฟน้า Blue Planet Earth , ป้า CurrentlyOly แล้วก็อีกหลายๆท่านเลยครับ แต่กิ๊ฟหมด - -" จากคุณ : yutei เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 53 13:47:02

ความคิดเห็นที่ 39 Fine Art งานจะอารมณ์เดียวกับที่พี่นิคพูดมาครับ โดยเฉพาะงานสีน้ำ ..... จากคุณ : sicty เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 53 13:49:19

ความคิดเห็นที่ 40 หลาย ๆ ท่านให้ข้อคิดไว้ดีมากแล้วครับ... แต่... แต่...ผมเชื่อว่าน้ารูนยังยอมรับไม่ได้ หรือไม่อยากยอมรับ ซึ่งอันนี้เป็นเรื่องปกติของคนในวัยขนาดน้ารูนนะครับ อย่างที่น้าบลูบอก...คำว่าความคิดสร้างสรรค์บางครั้งเราเข้าใจมันไม่ถูกนัก ไม่ต่างจากคำว่ามั่นใจในตัวเอง...เป็นตัวของตัวเอง กับคำว่าอัตตา บางครั้งมันดูเหมือนจะเป็นแต่มันไม่ใช่... หลายสิ่งหลายอย่างเป็นเหมือนป้าเคอบอกไว้...ประสบการณ์เท่านั้นจะสอนเราได้ หากขาดซึ่งคำว่าประสบการณ์ คนอายุหกสิบคงไม่มีอะไรสู้คนอายุยี่สิบปีได้... หลายสิ่งที่น้ารูนยังคับข้องใจในวันนี้...อีกยี่สิบปีข้างหน้าน้ารูนอาจจะยูเรก้าแล้วมานั่งหัวเราะลูกหลานที่กำลังถามคำถามแบบเดียวกันนี้บนหน้าเว็บก็เป็นได้ครับ จากคุณ : DrGunner เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 53 14:36:34

ความคิดเห็นที่ 41 เห็นด้วยกับน้านิคครับ เรียนให้จบก่อนดีกว่าครับ ช่างภาพที่มีชื่อเสียงหลายท่านมาเริ่มตอนอายุเลข 3 และกว่าจะเข้ามาวงการนี้เต็มตัว ก็ต้องมีอาชีพหลักทำไปก่อนตอนยังไม่ดัง เพราะกว่าที่พอร์ทฯของเราจะเป็นที่ยอมรับ ต้องใช้เวลา มีช่างภาพท่านหนึ่งเคยบอกว่าพอเริ่มมีชื่อเสียง บริษัทหนังสือที่ทำก็ดันปิดตัวลง ยังดีว่าสามารถกลับไปทำอาชีพเดิมแก้ขัดไปก่อน ก่อนจะมีโอกาสสร้างชื่ออีกครั้งครับ จากคุณ : Think Optimistically ! เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 53 14:39:43

ความคิดเห็นที่ 42 sicty  ขอบคุณมากครับ DrGunner  ขอบคุณมากครับ จริงๆแล้วผมคาใจมากกว่าอะครับ อาจารย์เองเค้าก็ว่าที่ผมเขียนเนี่ยมันไปทาง Lateral Thinking  ถึงแม้ว่าจะเขียนแบบนี้ แต่ก็ให้คะแนนไม่ได้ เพราะไม่ได้อยู่ในเกณฑ์การให้ของเค้าอะครับ   แล้วที่ตกเนี่ย ผมจะตกแต่ Marketing   ซึ่งต่างจาก Econ ที่ผมไม่มีอะไรต้องสงสัยมาก เพราะมันค่อนข้างตายตัวอยู่แล้วอะครับ Think Optimistically   ขอบคุณมากครับ จากคุณ : rooney1987 เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 53 17:11:20

ความคิดเห็นที่ 43   สนับสนุน คุณเหน่ง (Blue Planet Earth) และคุณอะธีลาสครับ ไม่มีนักกีตาร์ชื่อดังคนใดในโลกเล่นกีตาร์โดยการตั้งสายเพี้ยนๆ แล้วบอกว่านี่คือการออกนอก "กรอบ" บลูส์ มีสเกลของมัน เช่นเดียวกับ แจ็ซ ร็อค เมทัล ฯลฯ ทุกอย่างเริ่มจาก "กรอบ" คำว่า "กฎ" "ทฤษฎี" และ "หลักการ" ไม่เหมือนกัน มีประวัติความเป็นมาชัดเจน หลายครั้งที่ผมต้องอ่านประวัติความเป็นมาว่าทำไมจึงเกิด "กฎ" "ทฤษฎี" หรือ "หลักการ" ที่ว่า เพื่อให้ตัวเองเข้าใจมากขึ้น สรุปว่าต้องเข้าใจ "กรอบ" ก่อน จึงจะออกนอกกรอบได้ พอได้ศึกษา "กรอบ" นั่นแหล่ะ จึงจะรู้ว่าการอยู่ในกรอบก็ไม่ได้เลวร้ายอย่างที่คิดครับ จากคุณ : bluePensive เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 53 17:16:16

ความคิดเห็นที่ 44 ตอบน้าrooney ข้ามกระทู้นะครับ ตอนนี้ผมช่วยกิจการทางบ้าน เป็นคนจัดซื้อสินค้าจากจีน ลงไปทำงานถึงพื้นที่ถึงคนพื้นเมือง ตั่งแต่หาของมาเสนอประเทศไทย ไปถึง การส่งออก ก่อนหน้านี้ตลอด4ปี รู้สึกงานทางนี้่ไม่ใช่สิ่งที่ผมชอบ ตอนนี้เปลี่ยนความคิดใหม่ หลังจากได้ลงไปทำงานเต็มตัวทางนี้จริงๆ - (ส่วนตัว) ช่วงเวลาทำงานในวันนี้ มันก็เป็นตัวพิสูจน์ว่า เรารักอีกอาชีพที่ผมอยากทำจริงหรือเปล่า... (ส่วนตัว) - มาวันนี้ ก็รู้ว่าประสบการณ์งานวันนี้ของผม ได้ใช้แน่นอนกับ อีกอาชีพที่ผมอยากทำ... ขอไม่บอกความฝันของผมนะครับ (ช่วงทำความฝันให้เป็นความจริง ไม่ควรพูดความฝันของตัวเองกับคนอื่นมากนัก...) [พูดคำอะไรออกไปแล้ว มันเป็นนายเรา...] ขอบคุณน้าๆป้าๆพี่ๆ ทุกท่านที่สละเวลามาแบ่งประสบการณ์ชีวิตนะครับ แก้ไขเมื่อ 29 ก.ย. 53 17:59:00 จากคุณ : EVIL 4 EVIL เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 53 17:51:26

ความคิดเห็นที่ 45 EVIL 4 EVIL  ดีละครับ ทุกคนมีความฝัน แต่ถ้ามาบอกตอนนี้อาจจะมีคนหาว่าบ้าก็ได้  ตัวผมเองก็มีความฝันและไม่สามารถเอามาบอกได้เหมือนกันครับ ปล. ตอนนี้ผมเหลือMarketing2ตัวก็จะจบละ ทรมานมากๆ เบื่อเรียนสุดๆแล้วววว จากคุณ : rooney1987 เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 53 18:22:12

ความคิดเห็นที่ 46 ขอแบ่งปันกับความคิดหน่อยนะครับ อันนี้เป็นข้อคิดจากอาจารย์ผมเอง ท่านบอกว่า งานประจำ  คือ สิ่งที่ทำแล้วได้เงิน งานอดิเรก  คือ สิ่งที่ทำแล้วมีความสุข และจะดีที่สุด ถ้าเราทำให้ งานอดิเรกเป็นงานประจำ หรือ ทำงานประจำ ให้เป็นงานอดิเรก บางครั้ง สิ่งที่ร่ำเรียนมา จนหัวโต พอทำงาน ก็ได้ใช้แค่นิดเดียว แล้วทำไมเราต้องเรียนกันจนหัวโต ? เพราะ เราไม่อาจรู้ล่วงหน้าว่า เมื่อไหร่เราควรจะใช้ความรู้ส่วนไหน ในชีิวิตจริง ดังนั้น เราต้องเรียน สิ่งที่เรียก ว่า "พื้นฐาน" ให้แน่นๆ เพื่อที่เรา จะนำไปประยุกต์ใช้ได้ ในชีวิตจริง เพราะ หนังสือให้เราได้แค่ ความรู้จากตัวอักษร แต่ ชีวิตจริง สอนเรา ให้มีความรู้จากประสบการณ์ บ่นไป บ่นมา เริ่มงงๆ ตัวเอง ? จบแค่นี้ดีกว่า ครับ เป็นกำลังใจให้นะครับ จากคุณ : หมี่เกี๊ยวต้มยำ เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 53 21:13:02

ความคิดเห็นที่ 47 เหมือนเคยอ่านเรื่องของคุณบัณฑิต อึ้งรังษี วาทยากรไทยระดับโลก บอกว่า เราอยากเป็นหรือทำอะไร ให้พูดออกมาบ่อยๆ ค่ะ ให้คนรอบข้างรู้ เวลาที่คนอื่นๆ ไปเจอในสิ่งที่เราอยากทำขึ้นมา ก็จะได้นึกถึงเรา (ขออภัยไว้ล่วงหน้า ถ้าจำมาผิด) แก้ไขเมื่อ 29 ก.ย. 53 22:05:11 จากคุณ : phudh (phudh_chu) เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 53 22:04:44

ความคิดเห็นที่ 48 เป็นกระทู้ที่ดีมากๆค่ะ หลายๆท่านตอบดีจริงๆๆๆ อยากให้กีบใจจะขาดดดดดดดด จากคุณ : รักถั่ว เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 53 13:02:37

ความคิดเห็นที่ 49 การตลาด เรียนไม่ยากนะครับ แต่เอาไปใช้ให้เก่งน่ะ ยาก ยิ่งต้องไปทำตลาดสินค้าที่มีเซียนการตลาดอยู่เยอะๆ ออกอาวุธกันดอกสองดอกก็เห็นฝีมือแล้วครับ ผมว่าการตลาดเหมาะกับคนที่ชอบคิดนอกกรอบนะครัย เรียนจนเหลืออีกแค่ 2 ตัวจะจบแล้ว ตรงจุดนีั้ต้องรู้วิธืเรียก A จากครูแล้วครับ หรือถ้าตัดเกรดรวม ต้องอัดเพื่อนในห้องไห้ได้ครับ จบออกไปก็ต้องอัดกันอยู็ดีครับ เพื่อนผมชายบ้านกันคนละบริษัท บางทีก็มีอัดกันบ้าง สนุกดี บางทีก็ฮั้วกัน 555 สรุปครับว่า บ้าก็บ้าให้สุดๆ               บ้าไม่ต้องรีบ               บ้าให้ละเอียด(อันนี้เน้นครับ) ถ้ามีคนมาพูด ก็ให้เข้าหูซ้าย ทะลุหูหมาไปครับ แล้วก็อดทนบ้าต่อไปครับ แหะๆ ผมบ้าเปล่าว้าาา  555 จากคุณ : e20amy เขียนเมื่อ : 1 ต.ค. 53 00:20:45

ความคิดเห็นที่ 50 ถ้าไม่รู้จักกรอบ แล้วจะหาทางออกจากกรอบได้ไง จะรู้ได้ไงว่าไม่ได้หนีจากกรอบใหญ่มากรอบเล็กหรือหนีกรอบเล้กไปกรอบใหญ่ จากคุณ : เอก (เด็กดำเนิน) เขียนเมื่อ : 1 ต.ค. 53 08:43:35

ความคิดเห็นที่ 51   เรียนกราฟิคดีไซน์ ดีกว่าแล้วไปต่อยอดเอาเรื่องถ่ายภาพ ให้พื้นทางด้าน art เต็มเหนี่ยวไว้ก่อน จากคุณ : Turdthai.n เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 53 13:05:54