#106 น้าป๊อปทำน้าเสียกิ๊ฟเลย
พอหลับตาแล้วหวนกลับไปคิดถึงวันวานนั้นแล้วมีความสุขจริงๆ นะ
ใครจะรู้..... ว่าพวกเราจะเข้ากันได้ไหม?
ใครจะรู้..... ว่านั่งรถจากกทม.ไปเลยจะใช้เวลา 15 ชั่วโมง
ใครจะรู้..... ว่าแบกกล้องมาเลย จะกลายเป็นแบกเรือมาเลย
ใครจะรู้..... ว่ารุ่น 8 แดด (แทบจะ) ไม่ออก
ใครจะรู้..... ว่าเวลาสั้นๆ จะทำให้คนเราผูกพัน
ใครจะรู้..... ว่าการอดนอนมันไม่ทรมานเสมอไป
ใครจะรู้..... ว่าหลายๆ คนไม่ยอมเข้าห้องน้ำในระหว่างเรียน
ใครจะรู้..... ว่าเรามีเพื่อนอยู่ทุกภาคของประเทศไทย
ใครจะรู้..... ว่าจะมีคนที่พูดภาษาเดียวกับเรา (ภาษากล้อง)
ใครจะรู้..... ว่าความสามารถที่เรามี จริงๆ แล้วยังเอาออกมาไม่ถึงครึ่ง
ใครจะรู้..... ว่ามิตรภาพก็สามารถเกิดขึ้นได้เพียงแค่เรายิ้มให้กัน
ใครจะรู้..... ว่าขณะผู้อบรมเข้านอน ทีมงานยังไม่เลิกประชุมสรุปและเตรียมงาน
ใครจะรู้..... ว่าบางคนไม่ได้ออกไปเห็นเมืองเชียงคาน เพราะต้องคอยอำนวยความสะดวกให้ผู้อบรม
ใครจะรู้..... ว่าข้างหน้ารอยยิ้มที่สดใจ จะมีเรื่องทุกข์ใจซ่อนอยู่
ใครจะรู้..... ว่าการทำเพื่อใครสักคน ไม่จำเป็นต้องหวังผลตอบแทน
ใครจะรู้..... ว่าสิ่งดีๆ ที่มากกว่านี้จะมีให้กันและกันอยู่
ใครอยากจะรู้..... ให้มาลองหาคำตอบด้วยตนเอง
รุ่ น 8 แบบกล้องมาเลย บรรยากาศการอบรม ณ เชียงคาน จ.เลย วันที่ 15-17 ตุลาคม 2553
