ความคิดเห็นที่ 1 กระซิบนิดนึง ที่ผมใส่ลายน้ำ ใส่ชื่อตัวเองในภาพ ไม่ใช่เพราะเป็นการป้องกัน เพราะกันยังไงก็ไม่ได้ แต่ก็เพราะที่รู้กันอยู่ว่า  คนชอบถ่ายภาพอย่างเราๆเนี่ย ไม่ค่อยจะไปอยู่ในภาพเท่าไหร่  ไม่ใช่เพราะไม่มีคนถ่ายให้นะ  แต่มันรู้สึกแปลกๆเวลามีคนเล็งกล้องใส่เรา จะตั้งกล้องไปถ่ายเองก็ไม่ชอบ  เห้อ  สุดท้าย ลายน้ำของผมนี่แหละเป็นคำตอบ เลยจับยัดชื่อลายน้ำของตัวเองเข้าไปซะเลย เปรียบดั่งมีตัวเองเข้าไปอยู่ในภาพด้วย แถมบอกกลายๆด้วยว่า ภาพนี้ตูถ่าย  ถึงแม้ไม่มีหนังหน้าของผมไปอยู่ในภาพ ก็รู้ได้ว่า สถานที่นี้ ผมไปมาแล้ว จากคุณ : ปืนเถื่อน เขียนเมื่อ : 2 พ.ย. 53 12:58:33

ความคิดเห็นที่ 2 ขอบคุณ น้าปืน เหตุผลของผมที่ใส่ลายน้ำ  เพราะ มันเท่ จริง ๆ นะ มันเท่์ ดี อิอิอิอิ ขอเวลาแป็บนะครับ กำลังเขียนต่อ จากคุณ : แสบสันต์ หมายเลข 8 เขียนเมื่อ : 2 พ.ย. 53 13:11:39

ความคิดเห็นที่ 3 งั้นผมกระซิบบ้าง ผมเองไม่เคยใส่ลายน้ำลงในภาพเลยครับ เพื่อว่าคนที่จะเอาไปใช้จะได้ไม่ต้องยุ่งยาก ใช้ได้เลย แต่มันผ่านมาตั้งนาน ก็ยังไม่มีใครเอาผลงานผมไปใช้ซะที อุตส่าห์ อ่อยแล้วอ่อยอีก จากคุณ : ริชาร์ด เกี๋ยง เขียนเมื่อ : 2 พ.ย. 53 13:11:59

ความคิดเห็นที่ 4 เพราะภาพ น้าเกี๋ยง ไม่มีลายน้ำนี่แหละครับ คนเลยไม่ก๊อป น้าสังเกตดีๆซิ คนโดนก๊อปเพราะลายน้ำนี่แหละ จากคุณ : kimji40d เขียนเมื่อ : 2 พ.ย. 53 13:19:06

ความคิดเห็นที่ 5 ที่นี้ มาต่อนะครับ   อย่างที่กล่าวไว้ตอนต้นนะครับ ลิขสิทธิ์เป็นสิทธิ์ในทรัพย์สินทางปัญญา ซึ่งมันจะถูกมอบให้เป็นการเฉพาะตัวแก่ผู้สร้างสรรค์ผลงาน โดยอัตโนมัติในทันที ที่สร้างสรรค์ผลงานเสร็จ ถ้าน้าไปถ่ายอะไรก็แล้วแต่ ภาพนั้น เป็นสิทธิ์ของน้า โดยทันที เว้นแต่ ผมย้ำเลยนะครับ เว้นแต่ น้าไปถ่ายสิ่งที่มีลิขสิทธิ์คุ้มครองอยู่แล้วโดยไม่ได้รับอนุญาต อันนี้ เป็นอีกกรณี ผมขอไว้ว่ากันต่อนะครับ ในตอนนี้ ผมจะพูดถึงเรื่องการถ่ายภาพวัตถุเดียวกัน อันนี้ เคยมีประเด็น ตอนสมัยผมเรียนกฎหมายในวิชาทรัพย์สินทางปัญญา ที่มี นาย ก. ไปถ่ายพระนอนที่วัดโพธิ์  มุมภาพมหาชนเลยครับ ใครก็ถ่ายกัน ถ่ายกันมุมนั้น มุมเดียว คาดว่า ไม่ต่ำกว่าแสนภาพแน่ และมีนาย ข. นาย ค. ก็ถ่ายมุมนี้ มุมเดียวกัน แต่ยืนห่างกันไม่ก้าว แบบนี้ ทุกคนถือสิทธิ์ในการถ่ายภาพแต่ละภาพนั้น ตกเป็นของแต่ละคนที่เป็นผู้ถ่ายกันถ้วนหน้า ไม่มีใครสามารถอ้างความมากกว่าน้อยกว่า ในงานที่สร้างสรรค์นั้นได้   ที่ยกตัวอย่างมานั้น ก็จะบอกครับ ว่า ภาพที่เราถ่าย ตามสถานที่สาธารณะนั้น เมื่อใดก็ตามที่เรากดซัตเตอร์ลงไป แล้วเกิดภาพ ไม่ว่าเราจะนั่ง จะนอน จะตีลังคาถ่าย แม้จะได้มุมภาพใครเคียงกับคนที่มาถ่ายก่อนหน้าเรา ภาพนั้น ก็ยังคงเป็นลิขสิทธิ์ของเรา แต่สถานที่สาธารณะ บางแห่ง พวกงานศิลปะ ที่มีอยู่นั้น บางครั้งมันก็ไม่ใช้สมบัติสาธารณะที่เราเราถ่ายมาแล้วจะเป็นลิขสิทธิ์ของเรา ต้องดูให้ดีนะครับ เพราะเวลาที่เราไปวัดบางแห่ง พิพิทธภัณฑ์บางที เขามักจะกำหนดเงื่อนไข ข้อห้ามไว้ เช่น ห้ามถ่ายรูป อันนี้ ให้เดาไว้ก่อนเลยครับ มีลิขสิทธิ์แน่  อันนี้ ยกตัวอย่างง่าย ๆ ที่วัดป่าเลไลย์ (เขียนผิดป่าวหว่า) จ. สุพรรณบุรี บ้านเกิดผม  จะมีปฎิมากรรมฝาผนัง ที่เขียนไว้ที่กำแพง ผมว่ามันสวย ก็ถ่ายรูปไป ถ่ายรูปมา  เจอดีจนได้ครับ เพราะมันลงชื่อคนสร้างสรรค์ผลงานไว้   คำถามในใจนึกขึ้นมาทันที งานนี้ ใครเป็นเจ้าของลิขสิทธิ์ กัน แน่ ทางวัด หรือ คนเขียน  แต่ผมก็ไม่รู้ แต่ก็เก็บภาพไว้ ไม่เอาไปปล่อยที่ไหน (แต่ HDD พังไปแล้ว หายหมดเกลี้ยง กู้ไม่ได้ด้วย) นี่แหละครับ ประเด็น ที่จะว่ากันต่อจากนี้ ผมยกตัวอย่างตามข้างต้นนะครับ ภาพเขียนฝาผนังนั้น ใคร เป็นเจ้าของลิขสิทธิ์ ??? แล้วเราคนถ่ายรูปจะทำไงหว่า โดยปกติแล้ว การสร้างสรรค์ผลงานนั้น ใครเป็นคนทำ คนนั้น เป็นเจ้าของลิขสิทธิ์ แต่ไม่ใช่เสมอไปนะครับ อย่างกรณีที่ผมยกตัวอย่าง ผมตั้งสมมติฐานไว้สองกรณี 1. ทางวัดเป็นเจ้าของลิขสิทธิ์งานดังกล่าว ถ้าเป็นแบบนั้น น้าๆ สบายครับ ถ่ายกันได้ นำไปใช้ นำไปขายหรือยังไงก็ได้ เพราะภาพที่เราถ่ายมาเป็นงานของเรา แถมไม่ติดเรื่องลิขสิทธิ์อะไรท้งสิ้น เพราะทางวัดเป็นเจ้าของลิขสิทธิ์ เท่ากับ เป็นสมบัติสาธารณะ  แต่วัดบางแห่งกันยังห้ามถ่ายรูป อันนี้ ผมไม่รู้สาเหตุจริง ๆ ถามว่า ทำไม ทางวัดเป็นเจ้าของลิขสิทธิ์ในงานนั้น คำตอบคือ "การว่าจ้างให้สร้างสรรค์ผลงานครับ" เมื่อผู้รับจ้างทำเสร็จ ต้องส่งมอบงานให้ผู้จ้าง ลิขสิทธิ์ในงานสร้างสรรค์ทั้งหมด จึงตกเป็นของผู้จ้างทันที เว้นแต่จะตกลงกันเป็นอย่างอื่น น้า ๆ ที่เป็นตากล้องมืออาชีพ รับงานคงเข้าใจตรงนี้ดี เพราะ เมื่อไรที่มีลูกค้าจ้างให้ไปถ่ายรูป ภาพถ่ายทุกใบ ตกเป็นลิขสิทธิ์ของผู้จ้างทันที แต่ก็ยังมีข้อยกเว้น ว่าสามารถตกลงกันได้ อาจจะตกลงถือสิทธิ์ร่วมกัน หรือแล้วแต่ความสะดวก แต่ถ้าไม่มีการตกลงไว้เป็นอย่างอื่น ต้องถือไว้ก่อนเลยครับ ว่าภาพถ่ายทุกใบนั้น ตกเป็นกรรมสิทธิ์ของผู้จ้างทันที   ผมจบแค่นี้ก่อน เอาไว้ต่อในเรื่องของการอนุญาตให้ใช้ หรือ Licensing ต่อแล้วกันนะครับ 2. ผู้สร้างสรรค์นั้นเอง เป็นเจ้าของลิขสิทธิ์ โดยช่างฝีมือท่านนั้น อาจมาทำงานด้วยใจ ไม่คิดค่าตอบแทน  อันนี้ เป็นหลักพื้นฐานทั่วไปครับ ยังไงช่างคนนี้ ก็เป็นเจ้าของลิขสิทธิ์ในงานปฎิมากรรมดังกล่าว แน่นอน เว้นแต่จะสละกรรมสิทธิ์ในงานสร้างสรรค์ของตัวเอง เพื่อเป็นสมบัติสาธารณะ ขอติดไว้ก่อนนะครับ ต้องออกไปทำงานข้างนอก เด่วมาเขียนต่อ อีกสองเรื่อง จบแล้วครับ คือเรือง Licensing กับอายุของลิขสิทธิ์ จากคุณ : แสบสันต์ หมายเลข 8 เขียนเมื่อ : 2 พ.ย. 53 13:32:46

ความคิดเห็นที่ 6 เรื่องลิขสิทธิ์นี่เป็นประเด็นมากเลยครับ โดยเฉพาะสิ่งประดิษฐ์ที่ใช้คอมพิวเตอร์เป็นตัวช่วยซึ่งต้องพึ่งซอฟต์แวร์ เคยมีคนบอกว่าหากงานสร้างสรรค์เกิดขึ้นจากซอฟต์แวร์ละเมิดลิขสิทธิ์จะเรียกร้องสิทธิไม่ได้ มีความเห็นกันอย่างไรบ้างครับ ส่วนเรื่องภาพของเรานั้นแน่นอนว่าเกิดจากตัวกล้องที่เราเสียตังเต็มจำนวนไปซื้อมา ย่อมต้องเป็นของเราแน่นอน แต่โพสโปรเซสนั้นเราทำบนโปรแกรมอะไรล่ะ แล้วถ้าย่อหน้าบนเป็นจริง งานของเราจะได้รับการคุ้มครองหรือไม่หนอ จากคุณ : โซว เขียนเมื่อ : 2 พ.ย. 53 13:34:22

ความคิดเห็นที่ 7 น้าโซว ผมก็เคยคุยกับรุ่นพี่ ที่ทำงาน ศาลทรัพย์สินทางปัญญานะครับ มันเป็นเรื่องละเีอียดมากเลย ยิ่งกฎหมายทรัพย์สินทางปัญญาของไทย ยังล้าหลังกับกฎหมายระหว่างประเทศมากนัก อย่างเรื่องการสร้างสรรค์ผลงานจากซอฟต์แวร์ที่ละเมิดลิขสิทธิ์ มีวิทยานิพนธ์ทำไว้ เป็นกรณีศึกษา แต่ยังไม่ชี้ชัดลงลึกไปว่า จะเรียกร้องสิทธิได้ไหม เพียงแต่กล่าวไว้ สั้น ๆ ว่า  "กฎหมายลิขสิทธิ์ คุ้มครองต้นฉบับงานสร้างสรรค์ อันเกิดจากกระบวนความคิด....." แต่ไม่ได้กล่าวถึงการใช้ซอฟต์แวร์ที่ละเมิดลิขสิทธิ์ ทำการแก้ไข ดัดแปลง  งานต้นฉบับของเจ้าของงาน กลับไปอ่านมาอีกนิด อิอิอิ สรุปคือ เราสามารถเรียกร้องในงานอันเกิดจากความสร้างสรรค์ของเราได้ หากงานเหล่านั้น เกิดจากนำต้นฉบับ นำมาทำการแก้ไข เปลี่ยนแปรง ปรับปรุง เพราะงานของเรา เรามีสิทธิ์ทำอย่างไรกับงานของเราได้ตลอด ส่วนซอฟต์แวร์ หรือโปรแกรม ต่าง ๆ นั้น รวมทั้งกล้อง เป็นเครื่องมือในการก่อให้เกิดงานเท่านั้น แก้ไขเมื่อ 02 พ.ย. 53 13:59:42 แก้ไขเมื่อ 02 พ.ย. 53 13:57:25 แก้ไขเมื่อ 02 พ.ย. 53 13:46:52 จากคุณ : แสบสันต์ หมายเลข 8 เขียนเมื่อ : 2 พ.ย. 53 13:45:02

ความคิดเห็นที่ 8 ซอฟแวร์จะถูกต้องหรือผี ก็ไม่มีใครรู้หรอก เพราะเราใช้คนเดียว ในภาพไม่ได้ฟ้องนี่ว่าภาพใบนี้ PS เถื่อน การเรียกร้องสิทธิ์ในภาพนั้นได้แน่นอนอยู่แล้ว ถ้าเค้าเอาไปใช้ในทางการค้า หรือเราไม่ยินยอมก็ย่อมเรียกร้องได้ จากคุณ : ไม่ผ่านการตรวจสอบ เขียนเมื่อ : 2 พ.ย. 53 13:46:02

ความคิดเห็นที่ 9 เข้ามาฟัง เสียงกระซิบ จากคุณ : เดอะไรท์ เขียนเมื่อ : 2 พ.ย. 53 13:54:14

ความคิดเห็นที่ 10 ถ้าผมเอามีดไปจิ้มป๋าปืนซี้แหงแก๋ แล้วหยิบปืนเถือนป๋าไปปล้นซอฟท์แวร์โฟโต้ชอปเถื่อนที่พันธุ์ทิพย์ แวะไปยิงพนักงานร้านสักสามสี่คนที่ iStudio แล้วยกแมคมาซักเครื่อง ขับรถไปสถานีตำรวจ ยิงน้าแฉลบฯ บาดเจ็บสาหัส แล้วเอากล้องกับเลนส์มาถ่ายรูปหน้าสถานีตำรวจ แต่งรูปด้วยของที่ขโมยมา แต่น้าแถมนักรถจากโคราชมาจับผมได้ แล้วน้าแหลบปะงาบออกจากโรงบาลเอารูปผมมาโพสในพันทิป คดีอื่นก็ว่ากันไปตามเรื่อง แต่รูปถ่ายก็เป็นลิขสิทธิ์ของผมครับ ทันทีที่สร้างขึ้นมา เว้นแต่ศาลจะสั่งเพิกถอนสิทธิ์ นอกนั้นใครก็เอารูปผมไปทำอะไรไม่ได้ ผมยังมีสิทธิ์เต็มที่ ที่จะฟ้องละเมิดลิขสิทธิ์น้าแหลบได้ ถึงจะนอนคุกรอประหารอยู่ก็เหอะ แก้ไขเมื่อ 02 พ.ย. 53 16:35:54 จากคุณ : อะธีลาส เขียนเมื่อ : 2 พ.ย. 53 13:56:29

ความคิดเห็นที่ 11 เดี๋ยวกลับมาต่อนะครับ ไปทำงานก่อน สรุปตามที่ พี่ช้าง กับ น้าอะธีลาส ว่าไว้ "สิ่งเหล่านั้น เป็นแค่เครื่องมือให้เกิดงาน" แล้วอย่างที่ผมบอกข้างต้นเลย "กฎหมายลิขสิทธิ์ คือ กฎหมายที่คุ้มครองงานที่เราสร้างสรรค์จากความคิดของเรา นับตั้งแต่เราทำให้เกิดเป็นรูป ร่าง เป็นตัวอักษร เป็นเส้นสาย ที่บุคคลสามารถรับรู้ได้ด้วยโสตประสาทของมนุษย์ นั้นเองครับ" (ผมสรุปตามแบบฉบับของผมเองนะ) แก้ไขเมื่อ 02 พ.ย. 53 14:04:52 จากคุณ : แสบสันต์ หมายเลข 8 เขียนเมื่อ : 2 พ.ย. 53 14:03:39

ความคิดเห็นที่ 12 ^ ^ ^ ^ ข้างบนได้ใจมาครับเห็นภาพเลยครับ จากคุณ : peehung เขียนเมื่อ : 2 พ.ย. 53 14:05:22

ความคิดเห็นที่ 13 รูปภาพที่เราถ่ายเป็นลิขสิทธิ์ของเรา....ใครเอาไปใช้ก็ละเมิดสิทธิ์เรา คนละกรณีกับที่เราใช้ "ละมุนภัณท์" เถื่อน....ซึ่งตรงนั้นถ้าจะเอาผิดเราก็ต้องเป็นเจ้าของซอฟท์แวร์มาฟ้องเรา....ไม่ควรเอามาปนเป็นคดีเดียวกัน....มั้งครับ.... ถ้ามีใครละเมิดสิทธิ์ผม  จะจ้างน้าแสบนี่แหละดำเนินการ.... คิดราคาผมถูกๆหน่อยนา....ในฐานะศิษย์ร่วมสำนัก.... จากคุณ : LVP@HEART เขียนเมื่อ : 2 พ.ย. 53 14:32:22

ความคิดเห็นที่ 14 เรื่องลิขสิทธิ์ในประเทศไทยเท่าที่ได้ทราบมา ยังเป็นกฎหมายใหม่ๆอยู่  และหลายๆประเด็นยังเป็นเพียงทฤษฎีทางความคิดที่ยังคงโต้แย้งกันอยู่  ยังไม่ตกผลึกเลยครับ    อย่างทฤษฎีว่างานสร้างสรรค์ที่จะได้ลิขสิทธิ์ ผู้สร้างสรรค์ต้องได้ "ริเริ่ม" ด้วยตัวเอง "ริเริ่ม" คืออะไร คือการสร้างงานด้วยตัวเองโดยแท้ เช่น A คิดจะเขียนหนังสือเล่มนึงในหัว ก่อนจะเขียนก็ไปเล่าให้ B ฟัง >> B ก็อาศัยความเมพขิงๆ วันรุ่งขึ้นพิมพ์จำหน่ายเรียบร้อย >> อย่างนี้ลิขสิทธิ์ไม่คุ้มครอง A เพราะเขาคิดแต่ไม่ได้แสดงออกมาเป็นตัวชิ้นงาน ก็ถือไม่ได้ว่ามีงานสร้างสรรค์ที่จะคุ้มครอง   ...เมื่อไม่มีชิ้นงานจึงไม่มีลิขสิทธิ์ เมื่อไม่มีลืขสิทธิ์คุ้มครอง B ก็ไม่ได้ทำละเมิดใคร  > การขโมยความคิดของ B จึงไม่ผิดกฎหมาย  แล้วถามว่างานของ B ที่ขโมยความคิดเขามานั้นล่ะ มีลขิสิทธิ์ไหม >> เขาบอกว่ามันไม่ได้ริเริ่มด้วยตัวเอง เนื้อหาที่มาเขียนเขาไปขโมยคนอื่นมา  เมื่อไม่ได้ริเริ่มสร้างสรรค์งานมาแต่แรก  งานเขาก็ไม่มีกฎหมายลิขสิทธิ์คุ้มครอง  อันนี้คือทฤษฎี  ดังนั้นการที่เราไปถ่ายภาพสิ่งที่มีลิขสิทธิ์คุ้มครองอยู่อย่างภาพวาด หรืองานอะไรที่มีการคุ้มครองอยู่  > เขาก็ถือว่าคุณไม่ได้ริเริ่มเองนะ คุณไปถ่ายสิ่งที่มีกฎหมายคุ้มครองอยู่  เพราะฉะนั้นมันก็เหมือนเอางานคนอื่นไปดัดแปลงมา  ภาพถ่ายนั้นจึงไม่น่าได้รับความคุ้มครอง ป.ล. อันนี้คือที่ทฤษฎีมีนเป็นแบบนี้ ทุกวันนี้ก็ยังมีความสงสัยในบางประเด็นว่า ภาพถ่ายที่ไปถ่ายงานของคนอื่นจะได้รีบความคุ้มครองรึเปล่า ป.ล. 2 ส่วนของน้าอะธีลาสว่า เรื่องของกระบวนการให้เกิดงานอันนี้ไม่น่าเกี่ยวกับการได้มาซึ่งการคุมครองลิขสิทธิ์ครับน่าจะเป็นไปตามนั้น  (แต่ไม่รู้จะไปโยง เรื่องผู้เสียหายโดยนิตินัยรึเปล่า) จากคุณ : เจ้าชายรองเท้าแตะ 655 เขียนเมื่อ : 2 พ.ย. 53 14:40:33

ความคิดเห็นที่ 15 มีอีกประเด็นหนึ่ง คือเรื่องของการถ่ายรูปในสถานที่ห้ามถ่ายรูป เช่นเราไปถ่ายรูปในหน่วยงานราชการลับ มีปัญหาว่ารูปเป็นลิขสิทธิ์ของเราหรือเปล่า คำตอบคือ "เป็น" ครับ ไม่มีใครมีสิทธิ์มาลบรูปในกล้องของเราได้ แม้แต่เจ้าหน้าที่ (ตามกฎหมาย) ผู้ปฏิบัติงานอยู่ แต่เจ้าหน้าที่ สามารถใช้อำนาจทางกฎหมายยึดกล้องไว้ได้ เพราะมีกฎหมายอื่นรองรับอยู่เช่นกฎหมายเกี่ยวกับความมั่นคงอะไรประมาณนั้น แต่ก็ไม่มีสิทธิ์ลบ หรือทำอะไรที่เป็นการละเมิดลิขสิทธิ์รูปของเราได้ นอกจากจะใช้คำสั่งศาลเพื่อลบรูป หรืออาจใช้วิธียึดไว้เป็นการถาวรเพราะเป็นของกลางที่ใช้ในการกระทำผิด หรืออาจจะเป็นลักษณะของการยึดเฉพาะรูปไว้เป็นการถาวรด้วยข้ออ้างเดียวกัน ซึ่งถ้าเราไม่เห็นด้วย ก็สามารถฟ้องศาลให้คืนรูปได้ ซึ่งถ้าศาลให้คืน เจ้าหน้าที่ก็ต้องคืน ไม่งั้นก็จะละเมิดลิขสิทธิ์ หรือเข้าข่ายทำให้เสียทรัพย์ แต่โดยทั่วไปกรณีนี้ (ผมทราบข้อมูลเฉพาะในอเมริกา และออสเตรเลีย ในเมืองไทยไม่เคยมีกรณีนี้) ศาลมักจะเข้าข้างเจ้าหน้าที่มากกว่า โดยไม่เอาผิดในสองเรื่องนี้ (คือผิด แต่ไม่ต้องรับโทษ) ดังนั้นในทางปฏิบัติ เจ้าหน้าที่จึงมักจะลบรูปทันที แล้วค่อยไปว่ากันเรื่องละเมิดกฎหมายลิขสิทธิ์ หรือเรื่องทำให้เสียทรัพย์กับผู้ถ่ายภาพทีหลัง (และในความเป็นจริง เจ้าของภาพแพ้ทุกที) แก้ไขเมื่อ 02 พ.ย. 53 14:48:13 จากคุณ : อะธีลาส เขียนเมื่อ : 2 พ.ย. 53 14:45:00

ความคิดเห็นที่ 16 ต า ม นั้ น . . . . . . ว่ า ที่ ก ร ะ ทู้ แ น ะ นำ   ข อ ล ง ชื่ อ ไ ว้ ก่ อ น จากคุณ : long call เขียนเมื่อ : 2 พ.ย. 53 14:50:09

ความคิดเห็นที่ 17 กรณีการเข้าไปถ่ายรูปในสถานที่ของเอกชน โดยไม่ได้รับอนุญาต เข้าข่ายเดียวกัน แต่บุคลากรของเอกชนไม่มีอำนาจในการยึดกล้อง ทำได้อย่างมากคือแจ้งเจ้าหน้าที่ตำรวจ ซึ่งก็ต้องมาดูต่อไป ว่าเข้าข่ายกระทำผิดอะไรหรือเปล่า เช่นบุกรุก หรือก่อความเดือดร้อนรำคาญ ถ้ากล้องเป็นอุปกรณ์กระทำผิด เช่นกรณีแอบถ่ายสาวๆ ในลานจอดรถ (เคยมีกรณีที่เซ็งทั่นชิดลม) เจ้าหน้าที่อาจจะยึดกล้องไว้ได้ ถ้าไปเดินเล่น กินข้าวในสยิวพาราก้อน แล้วไปถ่ายรูปทั่วๆ ไป พิจารณาอย่างไรก็ไม่เข้าข่ายผิดกฎหมาย รปภ. ทำได้แค่สั่งให้หยุดถ่ายภาพ หรืออย่างมากก็แค่ไล่ออกมานอกห้างเท่านั้นครับ จะยึดกล้อง หรือลบรูป หรือบังคับให้ลบรูปไม่ได้ จะมาแตะต้องกล้องเรายังไม่ได้เลย ป.ล. ถ้าสั่งให้หยุดแล้วไม่หยุด รปภ. อาจหิ้วตัวออกมาทิ้งนอกห้างได้ แบบนี้โวยไม่ได้นะครับ หรืออาจจะแจ้งตำรวจ เพราะงวดนี้อาจจะเข้าข่ายก่อความเดือดร้อนรำคาญแล้ว แก้ไขเมื่อ 02 พ.ย. 53 14:59:56 จากคุณ : อะธีลาส เขียนเมื่อ : 2 พ.ย. 53 14:57:13

ความคิดเห็นที่ 18 หากยืนอยู่ในที่สาธารณะ ทุกสิ่งที่มองเห็น ถ่ายได้หมดครับ ไม่มีใครมีสิทธิ์ห้ามแม้แต่เจ้าหน้าที่ ถ้าไม่เข้าข่ายผิดกฎหมายข้ออื่น อย่างเช่นไปยืนแอบถ่ายใต้กระโปรงแถวสะพานลอย หรือเดินตามถ่ายแต่น้องนักศึกษาขาวอวบคนนั้น ตั้งแต่สยองเซ็นเต้อ ยันจุฬาฯ แต่การเผยแพร่รูป เป็นอีกเรื่องหนึ่งนะครับ ไม่เกี่ยวกับสิทธิในการถ่ายรูป หรือลิขสิทธิ์ ทุกคนที่สามารถระบุตัวได้จากภาพถ่าย มีสิทธิ์ฟ้องแบ่งผลประโยชน์จากภาพ (หากภาพนั้นสร้างผลประโยชน์) ฟ้องละเมิด ทำให้เสื่อมเสียฯ (หากภาพนั้นทำให้เสื่อมเสีย) หรือให้หยุดการเผยแพร่ (อันนี้ไม่แน่ใจข้อกฎหมายไทย แต่มีในบางประเทศ) หากภาพนั้นไม่ใช่กรณีภาพข่าว และไม่ได้มี Model Release งานศิลปะที่อยู่ในที่สาธารณะ อาจถ่ายได้ หรือไม่ได้ เผยแพร่ได้ หรือไม่ได้ ขึ้นอยู่กับกฎหมายแต่ละประเทศ ในออสเตรเลียเผยแพร่ในฐานะส่วนประกอบของวิว หรือของสถานที่ได้ โดยไม่ต้องขออนุญาต ถ้าไม่ใช่แบบถ่ายเต็มๆ เน้นๆ เฉพาะตัวงานศิลปะ หากถ่ายแบบเน้นที่ตัวงานเลย ก็ไม่ได้ครับ ในอเมริกาเผยแพร่ไม่ได้ แม้จะเป็นส่วนประกอบของสถานที่ หรือวิว หรือเห็นไกลๆ ก็ตาม หากภาพนั้น Identified งานศิลปะนั้นได้ เว้นแต่ว่างานศิลปะชิ้นนั้นทราบโดยทั่วกัน ว่าเป็น Public Domain แน่ๆ เช่นอนุสาวรีย์ หรืออะไรประมาณนั้น (อันนี้เป็นสาเหตุที่ Stock Photo ทั้งหลาย ไม่รับภาพถ่ายงานศิลปะที่ไม่มี Artwork Release) ในไทยไม่ทราบ ไม่มีระบุไว้ ผมไม่เคยเห็นมีกรณีฟ้องร้องเป็นตัวอย่างซะด้วย จากคุณ : อะธีลาส เขียนเมื่อ : 2 พ.ย. 53 15:25:11

ความคิดเห็นที่ 19 กระทู้ดี....มีสาระประโยชน์.....ชอบ ๆ  ๆ  ๆ ... จากคุณ : ลุงก้อง เขียนเมื่อ : 2 พ.ย. 53 15:35:41

ความคิดเห็นที่ 20 ลากสังขารมาตอบ  โดนน้านิคจิ้มไปทีนึงเมื่อตะกี้ ยังแสบๆคันๆอยู่เลย แต่ไม่เป็นไร ถือว่าเสียสละให้น้านิคอธิบายครับ  เพราะหลายคนชอบถามเสมอว่า เอาโปรแกรมเถื่อนทำรูป แล้วจะมาเรียกร้องทำเกลืออะไร น้านิคอธิบายไว้หมดแล้วครับ องค์ความผิดเป็นคนละประเด็นกัน แยกกันดำเนินการครับ อิอิ จากคุณ : ปืนเถื่อน เขียนเมื่อ : 2 พ.ย. 53 16:07:52

ความคิดเห็นที่ 21 กลับมาอีกที น้านิค อธิบายไว้หมดแล้ว คริ ๆ ๆ ๆ ต่อประเด็นที่น้านิคค้างไว้นิดนะครับ ในทางทฤษฎีแล้ว เราถ่ายรูป ลิขสิทธิ์มันก่อวอดขึ้นแล้ว แต่ในบางประเทศ อย่างที่น้านิคว่า สิทธิในการเผยแผ่ ต้องดูเป็นกรณีไปอีก ส่วนเรื่อง จะแต่งด้วยของเทียม ของปลอม ของเถื่อน เป็นแค่เครื่องมือ ต้องแยกกัน ไม่งั้น ฟ้องศาลกัน ที่ ซัดกันมั่วไปหมด จากคุณ : แสบสันต์ หมายเลข 8 เขียนเมื่อ : 2 พ.ย. 53 16:39:46

ความคิดเห็นที่ 22 ผมขอต่อเรื่องที่ค้างไว้แล้วกันครับ แล้วเดี๋ยวจะตอบคำถามน้ารองเท้าแตะ ให้ครับ เดี๋ยวลืม ส่วนใครมีอะไรแลกเปลี่ยนทรรศนะกันได้ครับ ที่ผมค้างไว้ คือเรื่องของการอนุญาตให้ใช้ (Licensing) ขอเกริ่นที่ค้างไว้เรื่อง ผู้จ้าง กับ ผู้รับจ้าง ข้างต้นก่อน อันนี้ ขออธิบายหลักง่าย ๆ เลยนะครับ ผู้จ้าง ย่อมมีกรรมสิทธิ์ในงานที่จ้าง อันนี้ แน่นอน ยิ่งมีการทำสัญญายิ่งมัดแน่นเลยครับ เพราะจะมีข้อหนึ่งล่ะ ที่บอกไว้เลย ว่า่า "การงานที่เกิดจากการว่าจ้าง ....ที่สร้างสรรค์ขึ้นระหว่างการจ้างงานให้ตกเป็นลิขสิทธิ์ของผู้ว่าจ้าง..." หรือใครเคยทำสัญญาจ้างงาน ตามบริษัทเอกชน ก็จะมีข้อสัญญานี้รวมอยู่ด้วย ส่วนใหญ่การจ้างช่างภาพถ่ายรูป ผู้ว่าจ้างจะคัดเลือกตัวแบบ หรือสินค้าไว้แล้ว จึงค่อนข้างมั่นใจได้ในระดับหนึ่งว่าการถ่ายภาพนั้น ไม่ละเมิดลิขสิทธิ์อะไร หรือถ้ามี ก็ไม่เกี่ยวกับช่างภาพอย่างน้าแล้วครับ เพราะเราเป็นแค่ผู้รับจ้าง ทำงานตามที่ว่าจ้างเท่าันั้น ตัดช่องน้อยแต่พอตัวรอดไป แต่กรณีที่เรา ถ่ายภาพมาแล้ว มีคนสนใจในภาพถ่ายของเรา ตรงนี้ สำคัญ วกกลับเข้ามาเรื่องที่น้ารองเท้าแตะว่าไว้ก่อนเลย แต่เอาไว้ว่าตอนท้ายแล้วกัน ถ้าเรามีภาพที่สามารถขายได้ โดยลูกค้าสนใจ เราสามารถทำสัญญาอนุญาตให้ใช้สิทธิในภาพถ่ายนั้นได้ โดยที่เราไม่เสียสิทธิ์ในการเป็นเจ้าของลิขสิทธิ์ใด ๆ ส่วนเรื่องการตกลงยินยอมการให้ใช้สิทธิ์ในภาพนั้นนานเท่าไร ขึ้นอยู่กับการตกลงกัน ที่นี้มาดู ว่า ภาพไหนจะมีปัญหาเข้าข่ายเรื่องของการที่เราไปถ่ายภาพ อันมีลิขสิทธิ์อยู่แล้ว ตรงนี้ ครับ ค่อนข้างมีปัญหาให้ถกเถียงกันตลอด เพราะเราถ่ายภาพอันมีลิขสิทธิ์มา เราย่อมไม่สามารถนำภาพดังกล่าวมาใช้เพื่อหาผลประโยชน์ในเชิงการค้า แต่ยังอ้างความเป็นของภาพถ่ายนั้นได้   อย่าเพิ่ง งง นะครับ  ลองไปอ่านของ น้าอะธีลาส อีกรอบ ลิขสิทธิ์ กับ สิทธิการเผยแพร่ภาพ ต้องแยกกันอีกที  (วุ่นวายดีจัง) เพราะอย่างที่ผมกล่าวไว้ข้างต้น ลิขสิทธิ์เกิดตั้งแต่เรากซัตเตอร์แล้วเกิดเป็นภาพ กฎหมายคุ้มครอง แต่ครับ กฎหมายมักมีข้อยกเว้นครับ  หากภาพที่เราถ่ายนั้น ดันเป็นภาพเขียนของศิลปินท่านหนึ่ง แน่นอนครับ ศิลปินท่านนั้น ได้รับความคุ้มครองจากการเขียนภาพนั้นแน่นอน แต่เราเห็นว่ามันสวยนี่น่า  กดซัตเตอร์ซะ ศิลปินท่านนั้น ก็เป็นเจ้าของภาพนั้นเหมือนเดิม ส่วนเรา ก็เป็นเจ้าของภาพถ่าย ภาพนั้น แต่ไม่มีสิทธิ์นำไปเผยแผ่ในเชิงพาณิชย์ แต่ก็ยังมีสิทธิเผยแผ่ภาพถ่ายจากงานอันมีลิขสิทธิ์ได้ หากเข้าข้ายดังนี้ ๑. วิจัยหรือศึกษางานนั้น อันมิใช่การกระทำเพื่อหากำไร ๒. ใช้เพื่อประโยชน์ของตนหรือเพื่อตนเองและสมาชิกในครอบครัวหรือญาติสนิท ๓. ติชม วิจารณ์หรือเสนอแนะผลงาน โดยการรับรู้ถึงความเป็นเจ้าของลิขสิทธิ์ในงานนั้น ๔. เสนอรายงานข่าวทางสื่อสารมวลชน โดยรับรู้ถึงความเป็นเจ้าของลิขสิทธิ์ในงานนั้น ๕. ทำซ้ำหรือดัดแปลง นำออกแสดงหรือในในการพิจาณาของศาล ๖. ทำซ้ำ ดัดแปลงเพื่อการสอน โดยไม่แสวงหากำไร ๗. ทำซ้ำ ดัดแปลงบางส่วนของงาน หรือตัดทอนหรือทำบทสรุปโดยผู้สอนเพื่อแจกจ่ายหรือจำหน่ายแกผู้เรียน ฯ ทั้งนี้ ต้องไม่แสวงหากำไร ๘. นำงานนั้นมาใช้เป็นส่วนในการถามและตอบในการสอบ คือสรุปเข้าใจง่าย ๆ เลย คือสามารถนำไปใช้ได้ ตราบที่ไม่ขัดต่อการแสวงหาผลประโยชน์ของเจ้าของลิขสิทธิ์นั่นเองล่ะครับ (ร่ายซะยาวเลย) แต่ก็ใช่ว่าผมจะไม่สามารถนำภาพนั้น ไปแสวงหาผลประโยชน์ ไม่ได้เลยนะครับ ผมสามารถขายภาพนั้นได้ แต่ต้องได้รับความยินยอมจากเจ้าของลิขสิทธิ์เสียก่อน หากไม่ได้รับความยินยอม นำภาพที่เราถ่ายไปขายซะเลย อันนี้ไปว่ากันเองนะครับตัวใครตัวมัน แก้ไขเมื่อ 02 พ.ย. 53 17:38:47 จากคุณ : แสบสันต์ หมายเลข 8 เขียนเมื่อ : 2 พ.ย. 53 17:28:02

ความคิดเห็นที่ 23 ขอถามเรื่องนึงนะครับ อย่างงานฝีมือหรืองานไอเดีย ที่มีคนนั่งทำเองคิดเองสมมติที่ถนนคนเดินแห่งนึง แล้วมีคนไปถ่ายภาพสินค้าที่เขานั่งทำอยู่ โดยเจ้าตัวอาจไม่ทราบ ....ต่อมาคนถ่ายเอาภาพนั้นมาลงรีวิวตามเวปหรือบล๊อค โดยไม่ได้เจตนาถึงการนำภาพสินค้านั้นมาทำขายเลียนแบบ เจ้าของผลงานมาเห็นเข้า ....บอกให้คนถ่ายลบรูปนั้นออกจากเวปได้หรือไม่ ในเมื่อรูปเป็นลิขสิทธิ์ของคนถ่าย แต่ว่าสินค้าที่เอารูปมาลงนั้น คนลิขสิทธิ์ของเขา โดยสินค้านั้นอาจคิดทำขึ้นมาใหม่เองทั้งหมดหรือดัดแปลงมาจากไหนก็ไม่รู้ได้ ปล. ที่ถามเพราะสงสัยนะครับ บางทีไปเดินตามงานในอิมแพค เห็นบางคนก็ถ่ายรูปสินค้าของเขา ไม่ได้ถ่ายในร้านแต่ถ่ายจากหน้าร้านห่างๆทั้งๆที่ไม่รู้ว่าเจ้าของอนุญาตหรือเปล่า จากคุณ : ray daddy เขียนเมื่อ : 2 พ.ย. 53 17:34:30

ความคิดเห็นที่ 24 อ้าว...กำลังพิมพ์คำถามพอดี...คำตอบน่าจะอยู่ คห.22 นะครับ ( หรือเปล่าเอ่ย ) จากคุณ : ray daddy เขียนเมื่อ : 2 พ.ย. 53 17:38:41

ความคิดเห็นที่ 25 ตอบคุณ ray daddy ก่อนแล้วกัน กรณีไปถ่ายภาพสินค้าที่เกิดจากการออกแบบขึ้นมา  แล้วไปรีวิวตามเว็บ คำตอบอยู่ที่ คห. ๒๒ ล่ะครับ แต่ถ้า้เรารับสินค้าเขามาขาย อันนี้ คงไม่เป็นไร เพราะ เ้จ้าของลิขสิทธิ์ไม่เสียหายหรือเสียผลประโยชน์ แต่กรณีที่ถาม ถ่ายรูปด้วย แล้วเลียนแบบของที่ทำด้วย เต็ม ๆ ครับ แม้ไม่ได้เจตนา แต่มันส่อด้วยพฤติกรรมจริง ๆครับ ส่วนงานแสดงสินค้าแล้วมีคนมาถ่ายสินค้าของเจ้าของสินค้า อันนี้ ผมไม่ทราบจริง ๆ ว่า เขาถ่ายไปเพื่อวัตถุประสงค์อะไร ต้องไปดูเจตนาของการนำภาพไปใช้ด้วยครับ แต่ถ้างานมอร์เตอร์โชว์ ผมไม่เคยถ่ายรถกลับมาสักที 55555 จากคุณ : แสบสันต์ หมายเลข 8 เขียนเมื่อ : 2 พ.ย. 53 17:48:06

ความคิดเห็นที่ 26 ต่อ... แล้วถ้าผมดันไปถ่ายอะไร ก็ไม่รู้ แต่ที่รู้มันสวย แต่ผมไม่รู้ว่าใครเป็นเจ้าของลิขสิทธิ์ ผมจะไปขออนุญาต ขอความยินยอมจากใครละ เพราะถ้ารู้ตัวเจ้าของลิขสิทธิ์ ผมยังไปขออนุญาตแล้วตกลงส่วนแบ่งรายได้กันไป แต่กรณีทีผมไม่รู้ว่าใครหว่า ?? เป็นเจ้าของภาพ ทำไงล่ะ ต้องมาดูแล้วล่ะครับ ว่า มันเป็นสมบัติสาธารณะ (Public Domain) แล้วมันเ้ป็นยังไงล่ะ เจ้า Public Domain เนี่ย ความเป็น Public Domain กฎหมายไม่คุ้มครองความเป็นเจ้าของในการคิดหรือประดิษฐ์ชิ้นงานขึ้นมา แต่ความเป็นวัตถุที่จับต้องได้ของงานดังกล่าว ยังถูกคุ้มครองอยู่นะครับ เพียงแต่เราเป็นเจ้าของภาพถ่ายไม่ใช่เจ้าของชิ้นงานนั้น ที่นี้ มาดูว่า อะไรบ้างที่บ่งชี้ว่า มันเป็น Public Domain ๑. ผลงานที่เคยเป็นลิขสิทธิ์ แต่เจ้าของผลงานตายไปแล้ว ยกตัวอย่าง ภาพถ่ายที่น้าอะธีลาส ถ่ายไว้ แต่น้าเขาถูกจำคุก โดนโทษประหาร (อิอิอิ ขอโทษครับ) แล้วศาลไม่เพิกถอนลิขสิทธิ์ในภาพนั้นด้วย น้าอะธีลาสก็ยังเป็นเจ้าของลิขสิทธิ์ภาพนั้นต่อไป แต่ ถ้าน้าเขาโดนประหาร ก็นั่งนอนรออีก 70 ปี กว่าภาพนั้นจะเป็น Public Domain (ตามกฎหมายระหว่างประเทศจะกำหนดความเป็น Public Domain ไว้ที่ 70 ปี หลังจากเจ้าของผลงานเสียชีิวิต  ต่างกับ กฎหมายไทย ที่กำหนดไว้ 50 ปี) ๒. เอกสารของรัฐบาลที่เผยแพร่ ต่อสาธารณะ อันนี้ ไม่ขออธิบายนะครับ ๓. ตามกฎหมายระหว่างประเทศกำหนดไว้เลยครับ ว่าผลงานที่สร้างขึ้นก่อน ปี ค.ศ. ๑๙๗๘ (พ.ศ. ๒๕๒๑) ถ้าไม่ปรากฎเจ้าของผลงาน ก็เป็น Public Domain แต่หลังจากปีนั้น เป็นงานลิขสิทธิ์โดยอัตโนมัติ ๔. ประเภทที่หาเจ้าของไม่เจอ แบบที่ผมบอกไปแล้ว ว่าจะทำไงดี ทำให้เป็น Public Domain ซะเลย แต่ (อีกแล้ว) ก่อนที่จะให้เป็น Public Domain ผมต้องสืิบหาข้อมูลก่อน แล้วเก็บหลักฐานไว้ด้วยว่า ผมสืบหาเจ้าของแล้วนะครับ แต่หาไม่เจอจริง ๆ เผื่อวันข้างหน้าเจ้าของลิขสิทธิ์ดันโผล่มา จะได้อ้างได้ว่า เราใช้ความพยายามหาเจ้าของแล้วนะ แต่หาไม่เจอจริง ๆ เลยติ๊ต่าง เ้ิอาว่า มันเป็น Public Domain ซะเลย จากคุณ : แสบสันต์ หมายเลข 8 เขียนเมื่อ : 2 พ.ย. 53 18:06:34

ความคิดเห็นที่ 27 พูดได้คำเดียวครับ.... ไปหาคนป่วย....หรือเยี่ยม  นั่นเอง.... จากคุณ : nay2k เขียนเมื่อ : 2 พ.ย. 53 18:08:25

ความคิดเห็นที่ 28 เปล่าครับน้า ไม่ได้หมายความว่าถ่ายภาพแล้วมาทำของเลียแบบ คือถ่ายภาพมาเพื่อมาทำรีวิวตามเวปตามบล๊อค....แต่สมมติว่าเจ้าของสินค้าเขาไม่ต้องการให้สินค้าเขาออกเผยแพร่เพราะกลัวโดนทำเลียนแบบน่ะครับ เขาจะสามารถให้คนที่ทำรีวิว ลบภาพออกได้มั๊ยอ่ะครับ จากคุณ : ray daddy เขียนเมื่อ : 2 พ.ย. 53 18:10:06

ความคิดเห็นที่ 29 ๕ . ผลงานที่ผู้สร้างสรรค์ ไม่ต้องการให้เป็นผลงานลิขสิทธิ์  ส่วนใหญ่ จะเป็นประฎิมากรรม หรืองานศิลปะ ก่อสร้าง สถานที่ เกี่ยวกับศาสนา และวัฒนธรรม อันนี้ ย้อนไปอ่านที่ คห. ๕ ได้นะครับ ตอนนี้พอแค่นี้ครับ อย่างเคยกับ แลกเปลี่ยนทรรศนะกัน ได้ครับ ผมรู้ และไม่รู้ อะไร ก็เยอะ แต่ถ้าตรงไหน ขาดตกไป เดี๋ยวมาเพิ่มให้ อีก จากคุณ : แสบสันต์ หมายเลข 8 เขียนเมื่อ : 2 พ.ย. 53 18:13:24

ความคิดเห็นที่ 30 ขอโทษน้า ray daddy ผมอ่านไม่ดี เบลอ 55555 ิ ถ้าเป็นแบบนั้น เข้าข่าย เป็นการใช้งานแบบ Fair Use นะครับ ตาม คห. ๒๒ ที่อธิบายมาอ่ะครับ แต่ถ้าเจ้าของผลงานไม่ต้องการให้งานเผยแผ่แบบนี้ เราต้องลบครับ เพราะเขาแจ้งความประสงค์มา แต่เราลบในบล็อคนะครับ เราไม่ได้ลบรูปที่เราถ่ายไว้ทิ้ง เพราะเขาสั่งให้เราลบไม่ไ้ด้ จากคุณ : แสบสันต์ หมายเลข 8 เขียนเมื่อ : 2 พ.ย. 53 18:16:43

ความคิดเห็นที่ 31 ก็จะเข้าข่ายประมาณว่าเจ้าของ Artwork ไม่ยินยอมให้เผยแพร่ภาพถ่ายงานของเขา ผมไม่แม่นว่าในกฎหมายระบุเรื่องนี้ไว้อย่างไร แต่ผมกลัวว่าการถ่ายรูปมาทำเผยแพร่ลักษณะนี้ มีช่องให้ตีความเข้าข่ายละเมิดได้ จากคุณ : อะธีลาส เขียนเมื่อ : 2 พ.ย. 53 18:47:52

ความคิดเห็นที่ 32 ขอบคุณครับน้า ผมไม่เคยถ่ายหรอก ถามไว้เป็นความรู้น่ะครับ จากคุณ : ray daddy เขียนเมื่อ : 2 พ.ย. 53 18:56:37

ความคิดเห็นที่ 33 เข้ามาศึกษาค่ะ  จากคุณ : ป้าพิช เขียนเมื่อ : 2 พ.ย. 53 21:04:24

ความคิดเห็นที่ 34 อันนี้เป็นสิ่งที่นักถ่ายภาพทุกคนควรจะทราบเลยครับ สำหรับกฎหมายลิขสิทธิ์ไทย พ.ร.บ. ลิขสิทธิ์ 2537   มาตรา 37 การวาดเขียน การเขียนระบายสี การก่อสร้างการแกะลายเส้น การปั้น การแกะสลัก การพิมพ์ภาพ "การถ่ายภาพ" การถ่ายภาพยนตร์ การแพร่ภาพ หรือการกระทำใด ๆ ทำนองเดียวกันนี้ซึ่งศิลปกรรมใดอันตั้งเปิดเผยประจำอยู่ "ในที่สาธารณะ" นอกจากงานสถาปัตยกรรม มิให้ถือว่าเป็นการละเมิดลิขสิทธิ์ในศิลปกรรมนั้น ป.ล. ขอบคุณน้าๆครับที่มาแบ่งปันความรู้กัน จากคุณ : เจ้าชายรองเท้าแตะ 655 เขียนเมื่อ : 2 พ.ย. 53 22:31:38

ความคิดเห็นที่ 35 อยากให้พูดถึงถ้อยคำที่ใช้ในการแสดงความเป็นเจ้าของในภาพถ่ายด้วยครับ ผมเห็นมีคนเขียนกันหลายแบบเหลือเกิน  เลยอยากรู้ว่าควรจะใช้คำไหนที่เป็นสากลที่คนเค้าใช้กันอย่างกว้างขวางครับ เช่น Photo by... Copyright by... All rights reserved. No part of this may used  without permisstion หรือบางคนก็เขียนแค่ว่า All rights reserved. จากคุณ : ตากล้องหนุ่ม เขียนเมื่อ : 2 พ.ย. 53 23:09:26

ความคิดเห็นที่ 36 ตอบคุณตากล้องหนุ่ม ทั้ง 3 ประโยคที่ว่ามาใช้ได้หมดค่ะ คือเป็นการประกาศความ เป็นเจ้าของในผลงานนั้นๆของเรา แต่ๆๆ ทั้ง 3 ประโยคนี้ไม่จำเป็นต้องใช้อีกต่อไป ค่ะ เพราะถือว่าทันทีที่งานถูกสร้างสรรขึ้น งานนั้นได้รับการคุ้มครองทันทีค่ะ แต่บลูก็ใยังใช้คำพวกนี้อยุ่นะคะ ใส่ไปพร้่อมกับชื่อของตัวเอง เพียงเพราสะอยากให้ ตัวเองรู้สึกว่า เรามีส่วนร่วมอยุ่ในภาพเหล่านี้ด้วย อย่างที่บอกว่า เป็นคนถ่ายภาพ มัน คงยากที่จะเอาหนังหน้าตัวเองไปอยู่ในเฟรมด้วย การทำลายน้ำมันก็เหมือนได้เป็น ส่วนหนึ่งของภาพนั่นแหละค่ะ จากคุณ : บลูดานูป เขียนเมื่อ : 3 พ.ย. 53 09:04:29

ความคิดเห็นที่ 37 ไม่จำเป็นต้องเขียนครับ ถ้าอยากจะเขียนก็เพื่อทำ Branding เท่านั้น ที่จำเป็นต้องมีคือ ฝังข้อมูลการติดต่อเจ้าของภาพไว้ใน Meta Data เพื่อให้คนต้องการใช้ภาพติดต่อได้ การทำลายน้ำไม่มีประโยชน์ในการป้องกันครับ Content Aware Fill ใน Photoshop CS5 สามารถลบลายน้ำออกได้ง่ายๆ ในไม่กี่คลิ๊ก ผมเอาภาพของน้า Artfully จากกระทู้นี้ มาทำให้ดู http://www.pantip.com/cafe/camera/topic/O9869539/O9869539.html Select ตรงที่ลงชื่อไว้ แล้วใช้ shift + F5 อย่างเดียว ไม่ได้ใช้อย่างอื่นเลย ลบหายเกลี้ยง ไม่เหลือร่องรอย จากคุณ : อะธีลาส เขียนเมื่อ : 3 พ.ย. 53 09:50:30

ความคิดเห็นที่ 38 ขอบคุณ น้าบลูกับน้าอะธีลาสนะครับ กำัลังจะเข้ามาตอบ พอดี ผมขอเสริมตัวบทกฎหมายที่น้ารองเท้าแตะยกขึ้นมา ตัวบทบอกว่า "นอกจากงานสถาปัตยกรรม มิให้ถือว่าเป็นการละเมิดลิขสิทธิ์ในศิลปกรรมนั้น" เพราะฉะนั้น ไม่ว่างานใด ๆ อันมีลิขสิทธิ์ หากตั้งอยู่ "ในที่สาธารณะ" กฎหมายละเว้นให้ครับ อย่างที่บอกไว้ ใน คห.๒๙  งานประเภทนี้ เจ้าของผลงานไม่ต้องการให้ผลงานของเขา เป็นลิขสิทธิ์ แล้วงานสถาปัตยกรรมล่ะ ทำไมถึงไม่เข้าข่าย งานสถาปัตยกรรม คืองานจำพวกตกแต่ง  ตกแต่งบ้าน ตกแต่งฝาผนัง ตกแต่งอาคาร ฯลฯ เพื่อความสวยงาม กฎหมายให้ความคุ้มครอง ห้ามละเมิดผลงานเป็นอันขาด แต่ครับ น้า ๆ หลายคน ชอบถ่ายรูป อาคาร บานประตู หรืออะไรก็แล้วแต่ที่เป็นส่วนหนึ่งของงานสถาปัตยกรรม เราสามารถถ่ายรูปได้ครับ แต่ไม่ใช่ในตัวอาคารหรือในห้องนะครับ ที่ผมหมายถึงนี่ คือ เราสามารถถ่ายภาพภายนอก เท่านั้น เพราะกฎหมายลิขสิทธิ์ไม่ห้ามเราถ่ายรูป หรือนำรูปไปเผยแผ่ในกรณีที่เป็นภาพถ่ายอาคาร ซึ่งอาจมีงานด้านสถาปัตยกรรมติดมาด้วย ทำไมถึงได้ล่ะ เพราะภายนอกอาคารที่มีงานสถาปัตยกรรมอยู่นั้น สามารถมองเห็นในที่สาธารณะ บุคคลทั่วไปสามารถมองเห็นได้ เราถ่ายรูปแล้วนำไปเผยแผ่ได้ อันนี้ ขัดกับตัวบทกฎหมายนิด แต่ในทางปฎิบัติโดยทั่วไปแล้ว ไม่ถือเป็นการละเมิดลิขสิทธิ์ (อ้างจาก กฎหมายระหว่างประเทศ) ถ้าเราถ่้ายรูปอาคารนั้น แล้วไม่ได้นำภาพนั้น ไปทำเลียนแบบงานนั้นขึ้นมา เพียงแต่เราเผยแผ่รูป เท่านั้น แต่ย้ำว่า ต้องเป็นภายนอกอาคารที่สามารถเห็นได้ในที่สาธารณะนะครับ ไปถ่ายในบ้านเขา ห้องนอนเขา อันนี้ ไม่ได้ นะครับ เว้นแต่จะได้รับอนุญาตจากเจ้าของสถานที่หรือเจ้าของลิขสิทธิ์นะครับ แก้ไขเมื่อ 03 พ.ย. 53 10:16:30 แก้ไขเมื่อ 03 พ.ย. 53 10:04:33 จากคุณ : แสบสันต์ หมายเลข 8 เขียนเมื่อ : 3 พ.ย. 53 10:01:59

ความคิดเห็นที่ 39 ถ้าจะเอาให้อยู่ก็ต้องเซฟเป็นภาพคุณภาพต่ำๆ ลงลายน้ำแบบเอาออกยากๆ ประมาณนี้ จากคุณ : อะธีลาส เขียนเมื่อ : 3 พ.ย. 53 10:04:45

ความคิดเห็นที่ 40 อยากให้ช่วยพิจารณากรณีเหล่านี้หน่อยนะครับ เพราะที่บ้านโดนถ่ายรูปไปค่อนข้างบ่อย"โดยไม่ได้รับอนุญาต" อยากทราบว่ากรณีไหนทำได้ กรณีไหนไม่สามารถทำได้ - ถ่ายรูปหน้าบ้านแล้วเอาไปเขียนลงหนังสือ (ไม่ได้เพื่อการโปรโมท) - ถ่ายรูปผ้าไหมภายในบ้าน - ถ่ายรูปตู้ สิ่งของภายในบ้าน - ถ่ายรูปภายในบ้านในส่วนที่อยู่อาศัย - ถ่ายรูปบ้านแล้วนำไปดัดแปลงใน Photoshop - ถ่ายรูปรถที่จอดอยู่หน้าบ้านเอาไปลงเวบไซต์ - ถ่ายรูปเจ้าของบ้าน (แนวถ่ายตอนเผลอ) อันนี้คือเท่าที่เจอนะครับ เจอเองตามเวบไซต์บ้าง ตามหนังสือบ้าง สำหรับกรณีที่ขออนุญาตถ่ายก็มี แต่ถ้าคนถ่ายไม่ทำตามข้อตกลง จะถือว่าผิดกฎหมายหรือไม่ - ถ่ายรูปบ้านเพื่อศึกษาโครงสร้าง ถ้าจำไม่ผิดเป็นของคณะสถาปัตย์ บอกว่าจะแจ้งผลให้ทราบ แต่ก็หายเงียบ - ถ่ายรูปเจ้าของบ้าน บอกว่าจะเอาไปจัดนิทรรศการ แล้วจะเอาภาพมาให้ สุดท้ายมาหายเงียบ จากคุณ : Fumine เขียนเมื่อ : 3 พ.ย. 53 12:55:43

ความคิดเห็นที่ 41 รูปแมลงผสมพันธ์ที่ผมถ่าย.. ไม่เห็นมีใครมาก็อปผมไปใช้บ้าง(วะ)เนี่ย..55 จากคุณ : คนบางปะอิน เขียนเมื่อ : 3 พ.ย. 53 15:03:44

ความคิดเห็นที่ 42 บลูดานูป...............ขอบคุณมากครับที่ช่วยเข้ามาตอบให้ได้ทราบ  ผมแค่สงสัยว่าจะใช้คำไหนดีเท่านั้นล่ะครับ  ถ้ามันใช้ได้ทุกคำก็จะได้ไม่ต้องมานั่งคิดกันต่อไป ที่แรกก็งงๆเหมือนกันว่าตกลงคำไหนที่มันถูกต้องกันแน่ อะธีลาส................ก็ทราบล่ะครับว่ามันกันการก๊อปปี้ไม่ได้หรอกถ้าคนมันจะเอาจริงๆแบบน้าว่าล่ะ   ผมก็แค่เขียนเอาไว้ในภาพให้รู้ว่าใครเป็นคนถ่ายภาพเท่านั้นล่ะครับน้า จากคุณ : ตากล้องหนุ่ม เขียนเมื่อ : 3 พ.ย. 53 16:22:36

ความคิดเห็นที่ 43 ตาม คห.10 น้าอะธีลาส จัดเลยครับน้า.. จากคุณ : THE CUT เขียนเมื่อ : 3 พ.ย. 53 16:51:29

ความคิดเห็นที่ 44 น้านิคอธิบายเห็นภาพจริง ๆ 555 จากคุณ : raksapondet เขียนเมื่อ : 3 พ.ย. 53 21:55:36

ความคิดเห็นที่ 45 ตอบ น้า Fumine - ถ่ายรูปหน้าบ้านแล้วเอาไปเขียนลงหนังสือ (ไม่ได้เพื่อการโปรโมท) - ถ่ายรูปผ้าไหมภายในบ้าน - ถ่ายรูปตู้ สิ่งของภายในบ้าน - ถ่ายรูปภายในบ้านในส่วนที่อยู่อาศัย ตอบยาก ข้อเท็จจริง น้อยครับ   - ถ่ายรูปบ้านแล้วนำไปดัดแปลงใน Photoshop ตอบว่า   อันนี้ถ้าตอบตามที่เข้าใจ เขาดัดแปลงภาพถ่ายต้นฉบับ ไม่ใช่ดัดแปลงบ้านน้า คงไม่ละเมิดลิขสิทธิ์ ครับ - ถ่ายรูปรถที่จอดอยู่หน้าบ้านเอาไปลงเวบไซต์ ตอบว่า รถ เป็นสิทธิบัตรที่ผู้ผลิตเป็นเจ้าของ ส่วนน้า เป็นเจ้าของผู้ครอบครองรถ ก็ต้องดูรูปที่ถ่ายอีกครับ   การที่ถือว่าจะเข้าข่ายละเมิดไหม ต้องรูปที่เขาสื่อ ออกมาอีกทีครับ เพราะบางที เขาลบสิ่งที่แสดงความเป็นเจ้าของ หรือยืนยันสิทธิ์เหนือทรัพย์สิน นั้น ออก - ถ่ายรูปเจ้าของบ้าน (แนวถ่ายตอนเผลอ) ตอบ  อันนี้ น่าสนใจครับ เพราะการถ่ายรูปคนตอนเผลอ ต้องถามว่า หน้าคนนี่ มันเป็นลิขสิทธิ์ หรือปล่าวหว่า 55555 ไม่ใช่แน่นอนครับ   ผมเคยอ้าปาก ถามอาจารย์ สมัยเรียนราม ว่า " คนเป็นลิขสิทธิ์สิ เพราะพ่อแม่ใช้ความคิด สร้างสรรค์ ผลงานออกมา" ขำกันทั้งห้อง ความจริง การถ่ายภาพคนที่เผลอ โดยไม่ได้รับอนุญาต แต่เอาไปเผยแผ่ เข้าข่ายละเมิด ตามกฎหมาบอาญา และ กฎหมายแพ่งที่นี้ ต้องไปว่ากันเรืืองกฎหมายอาญากับแพ่งล่ะครับ แต่ถ้าถ่ายมาเพื่อใช้ในการนำเสนอข่าว อันนี้ ยกเว้นกันไปครับ จากคุณ : แสบสันต์ หมายเลข 8 เขียนเมื่อ : 3 พ.ย. 53 22:15:54

ความคิดเห็นที่ 46 สำหรับกรณีที่ขออนุญาตถ่ายก็มี แต่ถ้าคนถ่ายไม่ทำตามข้อตกลง จะถือว่าผิดกฎหมายหรือไม่ - ถ่ายรูปบ้านเพื่อศึกษาโครงสร้าง ถ้าจำไม่ผิดเป็นของคณะสถาปัตย์ บอกว่าจะแจ้งผลให้ทราบ แต่ก็หายเงียบ ตอบ แจ้งผลอะไรครับ เพราะการนำภาพถ่ายไปใช้ในงานการศึกษา โดยไม่แสวงหาผลกำไร จัดเป็นแบบ Fair Use ครับ - ถ่ายรูปเจ้าของบ้าน บอกว่าจะเอาไปจัดนิทรรศการ แล้วจะเอาภาพมาให้ สุดท้ายมาหายเงียบ ตอบ ถ้าแบบนี้ ต้องดูว่าทำสัญญากันหรือปล่าว ถ้าทำก็เรียกร้องขอภาพกันไป ถ้าไม่ อันนี้ แล้วแต่น้าแล้วครับ กฎหมายเปิดช่องครับ จะฟ้องไม่ฟ้อง อยู่ที่เจ้าของลิขสิทธิ์ แต่ทั้งนี้ ทั้งนั้น ต้องดูข้อเท็จจริง รวมในภาพใหญ่อีกนะครับ จากคุณ : แสบสันต์ หมายเลข 8 เขียนเมื่อ : 3 พ.ย. 53 22:21:17

ความคิดเห็นที่ 47 แต่ผมเห็นตรงข้ามนะครับ...ในบางเรื่อง เรื่องถ่ายภาพของภาพอื่นๆ หรืองานสร้างสรรค์อื่นที่มีลิขสิทธิ์ แล้วไม่มีลิขสิทธิ์ครับ อันนี้ต้องดูเป็นกรณีไปนะครับ ไม่ใช่ทั้งหมด เท่าที่จำได้ตามตัวบทไม่มีเรื่องนี้นี่ครับ ส่วนใหญ่เป็นเรื่องคัดลอก ส่วนใดไปใช้.... แต่ภาพถ่ายยังไงก็ไปลิขสิทธิ์ของเราครับ สมมติว่า ไปถ่ายงานโชว์ภาพเขียนสีน้ำมันมา ส่วนที่เป็นลิขสิทธิ์ก็คือภาพเขียนสีน้ำมัน ถ้าเราเอามาและคัดลอกเป็นภาพเขียนสีน้ำมันที่เหมือนกันหรือแนวทางกรรมวิธี ผมว่าอย่างนี้ละเมิด แต่ถ้าถ่ายภาพ ยังไงก็เป็นลิขสิทธิ์ภาพถ่ายของเราครับ แต่กรรมวิธีการเขียนสีน้ำมันอันนั้นต่างหากที่เป็นละเมิด ซึ่งภาพถ่ายแบบเนี่ยเราเห็นกันบ่อย แต่ส่วนใหญ่ที่เขาไม่ให้ถ่ายนั้นเป็นเอกสิทธิ์ของเจ้าของพื้นที่ครับ เป็นเรื่องสิทธิส่วนบุคคล ซึ่งมีสิทธิใดๆตราบเท่าที่ไม่ละเมิดสิทธิ์ผู้อื่น เช่นห้ามถ่ายภาพ ห้ามนำกล้องเข้าไปมิฉะนั้นถือว่าละเมิด ซึ่งถ้าเขาห้ามแล้วเราฝ่าฝืนถือว่าเข้าข่ายละเมิดครับ ตัวอย่างต่อไป เช่นกรณี เราไปอัดวีดีโอในโรงหนังอันนี้ชัดเจนนะครับ เป็นการทำซ้ำ ส่วนกรณีไปถ่ายภาพที่คนอื่นถ่ายไว้ ถือว่าเป็นงานสร้างสรร ชนิดเดียวกันถ้าถ่ายออกมาแล้วเหมือนกันทั้งหมดหรือเหมือนกันก็คัดลอกเต็มๆครับ แต่ถ้าถ่ายมาแล้วติดองค์ประกอบอื่นเข้ามาด้วยก็กลายเป็นคนละภาพครับ คนละมุม ลิขสิทธิ์เกิดขึ้นเองนะครับไม่จำเป็นต้องจดทะเบียน งานสร้างสรรทุกชนิดเนี่ยถ้าได้ทำขึ้นเนี่ยก็ถือว่ามีลิขสิทธิ์แล้วครับ แต่มีข้อยกเว้น ถ้าจำไม่ผิดเป็นเรื่อง สิ่งที่คนทั่วไปรู้หรือสร้างสรร เป็นจารีตประเพณี เช่น ก.ไก่ อันเนี่ยใครจะมาบอกว่าเป็นเจ้าของตัวหนังสือ เขียน ก.ไก่ ไม่ได้ (ยกตัวอย่างให้ชัดเจนนะครับ) นอกจากว่าเป็นตัวอักษร ก.ไก่ประดิษฐ์ เช่นฟ้อนท์ภาษาต่างๆ และยังมีข้อยกเว้นอื่นๆครับ แต่จำไม่ได้จริงๆ ........................................... ส่วนลายน้ำ อะไรต่างๆ เป็นแค่การแจ้งให้ทราบอ่ะครับ ว่ามีการจดลิขสิทธิ์แล้ว หรือมีลิขสิทธิ์   เป็นการป้องกันการเอาไปใช้มากกว่า หรือเป็นการบอกให้รู้ว่าเอามาจากที่ใด เขียนไว้หรือไม่ไม่ใช่สาระครับจึงไม่ใช่ประเด็นสำคัญครับ ส่วนใหญ่ที่นิยมเพราะว่าเป็นการโฆษณามากกว่า ยกตัวอย่างในเวปพันธุ์ทิพย์ ห้ามพิมพ์คำว่า มัล.....ติ......พาย ........................................... ส่วนใหญ่ กม.จะเน้นในเชิงพาณิชย์นะครับ ถ้าศึกษาเจตนารมย์ดีๆ สังเกตข้อยกเว้นเรื่องเอาไปใช้ในเชิงวิชาการ หรือเพื่อความปลอดภัยของมนุษย์ชาติ ยกตัวอย่างเรื่องกอปปี้ตำรามาใช้เรียน ผิดเต็มๆนะครับ แต่ที่ไม่มีใครฟ้องร้องเพราะเป็นจรรยาบรรณของผู้สอน ครูอาจารย์ก็หวังดีต่อลูกศิษย์ก็ยอมปล่อยให้ถ่ายได้ครับ ผมเคยเห็นร้านถ่ายเอกสารที่หนึ่งก๊อปปี้ตำราไว้แล้วขายเนื่องจากขี้เกียจถ่ายซ้ำๆหลายรอบ ร้านนี้ก็โดนฟ้องไปตามระเบียบ แต่ถ้ามีผู้สั่ง เช่น นักศึกษามาจ้างอัน ความผิดตกอยู่กับนักศึกษา แต่อาจารย์ผู้เขียนตำราจะฟ้องหรือป่าวเป็นอีกเรื่องครับ .......................................... ส่วนการแอบถ่ายภาพแคนดิด อันนี้ก็ไม่เข้าข้อยกเว้นครับ ยังไงลิขสิทธิ์ก็เป็นของช่างภาพ เรามีสิทธิเอาภาพไปทำอะไรก็ได้ แต่ถ้าก่อให้เกิดความเสียหายแก่บุคคลในภาพ อันนี้เขาก็มีสิทธิฟ้องละเมิดเรียกค่าเสียหายกับเราได้ครับ ........................................... ผมก็ห่างเหินตำรามานาน ผิดถูกขออภัยครับ แค่อยากจะแชร์ เพราะอย่างที่บอกปัญหาเรื่องนี้มีทั่วโลกครับ มันมั่วมากๆ จึงจำเป็นต้องตรากฎหมายแบบกว้างๆ แล้วปล่อยให้ศาลใช้ดุลพินิจเป็นรายๆไปครับ ....................................................................................... สรุปนะครับ สำหรับช่างภาพหรือผู้ถ่ายภาพเมื่อเรารู้แล้วว่าลิขสิทธิ์ในภาพถ่ายเกิดขึ้นเองไม่จำเป็นต้องจดทะเบียนลิขสิทธิ์ ตราบเท่าที่เราถ่ายภาพที่ถูกต้องตามกฎหมายไม่ขัดต่อศิลธรรมอันดี (เช่นภาพลามก อนาจาร การเสพยา การทำผิดกฎหมายต่างๆ ฯลฯ) ก็มาพิจารณาต่อไปในตัวภาพครับว่าเราไปถ่ายอะไรมา อาจทำให้ผู้อื่นเสียหายได้หรือไม่ ก็ต้องระวังครับ นอกจากนี้ในเรื่องของสถานที่ใดห้ามถ่ายภาพก็ไม่ควรดันทุลังครับ อาจเกิดปัญหาต่อตัวเองได้ในภายหลัง ทำแค่นี้ก็มีความสุขในการถ่ายภาพแล้วครับ.............ขอบคุณครับ (ถ้ามีโอกาสจะเก็บข้อมูลด้านกฎหมายมาฝากนะครับ) แก้ไขเมื่อ 05 พ.ย. 53 00:25:18 จากคุณ : obewen เขียนเมื่อ : 3 พ.ย. 53 23:09:36

ความคิดเห็นที่ 48 ขอบคุณ คุณแสบสันต์ หมายเลข 8 ตอนนี้ติดใจเรื่องถ่ายภาพบุคคลอื่นในขณะเผลอครับคือ บุคคลทุกคนย่อมมีสิทธิส่วนบุคคล ซึ่งสามารถปฏิเสธที่จะไม่ให้ถ่ายภาพได้ อีกทั้งยังไม่ใช่บุคคลสาธารณะ ดังนั้นภาพที่ได้ก็จะกลายเป็นภาพที่มีลิขสิทธิ์ แต่ละเมิดสิทธิส่วนบุคคลไป ผมก็เลยสงสัยว่า การถ่ายภาพในลักษณะนี้ทำได้หรือไม่ ผิดกฎหมายอะไรหรือเปล่า เพราะดูเหมือนเราจะมองข้ามตรงจุดนี้ไปหรือเปล่า โดยเฉพาะเรื่องสิทธิส่วนบุคคล จากคุณ : Fumine เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 53 01:17:58

ความคิดเห็นที่ 49 เรื่องการถ่ายภาพบุคคลที่ไม่ใช่บุคคลสาธารณะนี้ผมว่าตามหลักแล้ว  ภาพที่ถ่ายมายังคงได้ลิขสิทธิ์อยู่ดีนะครับ  ผมว่าเราต้องแยกเรื่องลิขสิทธิ์กับเรื่องละเมิดออกจากกันเสียก่อน  ยกตัวอย่างนะครับ อย่างผมไปถ่ายสาวๆตามถนนมาแน่นอนผมมีลิขสิทธิ์ในภาพนั้น  แต่เมื่อผมนำภาพนั้นออกเผยแพร่แล้วเจ้าตัวมาเห็นเข้า  เค้าก็อาจจะฟ้องร้องเรียกค่าเสียหายกับผมได้ถ้าภาพนั้นมันทำให้เค้าเสียหาย อันนี้เป็นตัวอย่างนะครับ จากคุณ : ตากล้องหนุ่ม เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 53 07:24:11

ความคิดเห็นที่ 50 ขอบคุณน้า obewen ที่แชร์ความรู้กันครับ  อย่างที่บอกครับ ถ้าเราลงลึกในเรื่องทรัพย์สินทางปัญญากันจริง พิจาณากันไม่ไหวแน่ เพราะรูปถ่าย กับ งานอันลิขสิทธิ์ มันค่อนข้างตีกันในเชิงการใช้งาน อย่างตัวอย่างที่น้ายกมา  เราถ่ายภาพสีน้ำมัน เราได้ลิขสิทธิ์ในภาพถ่าย แต่เราไม่มีสิทธิ์เหนือภาพถ่ายสีน้ำมันนั้น  ที่นี้มามองในแง่ของการเผยแผ่ ถ้าเราจะนำภาพถ่ายสีน้ำมันไปใช้ล่ะ อันนี้ล่ะว่ากันยาวเลย เพราะถ้าตามหลักกฎหมายไทยเลยนะ  เราไม่ได้ไปคัดลอก ดัดแปลง งานอันมีลิขสิทธิ์ คือ เราไปได้ไป Coppy ภาพวาด เราก็ไม่ละเมิดลิขสิทธิ์อะไร   เริ่ม งง แล้ว แต่การนำภาพถ่ายที่เราถ่ายไปใช้นี่สิครับ ต้องดูจุดประสงค์กันเป็นเรื่อง ง่าย ๆ ถ้าเอาไปขาย อย่างน้อยที่สุด เพื่อความปลอดภัย ขออนุญาตเจ้าของก่อนดีที่สุด เพื่อความปลอดภัย (ถ้าอธิบาย ผมพิมพ์ยาวแน่ สั้น ๆ แล้วกันครับ) แก้ไขเมื่อ 04 พ.ย. 53 17:27:34 จากคุณ : แสบสันต์ หมายเลข 8 เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 53 11:36:11

ความคิดเห็นที่ 51 ขอบคุณน้า Fumine ที่ตั้งประเด็นขึ้นมา ความจริงเรื่องการถ่ายภาพที่เผลอ อะไรเนี้ย แบบที่น้าตากล้องว่าเลยครับ แต่ต้องมาดูเป็นกรณี ๆ อีกครับ ถ้าภาพที่เราถ่ายมา ติดใบหน้า นางแบบ นายแบบจำเป็นมา สอง คน (สมมตินะครับ) โดยที่เจ้าตัวไม่ได้ให้ความยินยอม คือ ง่าย ๆ เราแอบถ่าย โดยที่เราไม่ได้ขออนุญาตซะก่อน ถ้าเรานำภาพนั้นไปหาผลประโยชน์ คือ หากำไร  อันนี้ แน่นอน นางแบบนายแบบจำเป็นของเรา ได้รับความเสียหายครับ คือ ไม่ได้ส่วนแบ่งรายได้ นั่นล่ะ (เข้าใจง่ายดี) ตอนนี้ล่ะครับ ที่ต้องแยกกันเรื่องละเมิดลิขสิทธิ์ กับ เรื่องละเิีมิดตามกฎหมายแพ่ง กฎหมายอาญากันอีก แล้วถ้าไม่เอาไปใช้หากำไร หารายได้เข้ากระเป๋าล่ะ ประมาณเอามาโพส ในเว็บพันทิพ นี้ล่ะ อันนี้ ให้ตัดเรื่องลิขสิทธิ์ทิ้งไปได้เลยครับ ต้องไปว่ากันเรื่องละเิมิด ตามกฎหมายที่บอกแล้วล่ะครับ ส่วนจะละเมิดไหม หรือ ยังไง ต้องไปว่ากันอีกที จากคุณ : แสบสันต์ หมายเลข 8 เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 53 11:56:55

ความคิดเห็นที่ 52 สมมุติ กรณี 1 ผมถ่ายภาพไว้ 2แสนภาพ ภาพ2แสนเป็นถือเป็นลิขสิทธิ์ของผม อยู่มาวันหนึ่งผมตายขึ้นมา สิทธิ์จะตกไปอยู่ที่ใคร กรณี 2 กรณีภรรยา(ถูกต้องตาม กม.) มีสิทธิ์เท่าตัวผมหรือไม่? จากคุณ : rakdal เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 53 17:36:40

ความคิดเห็นที่ 53 ถ้าตายลิขสิทธิ์ ตกแก่ทายาทในการจัดการดูแลต่อค่ะ และงานของคุร จะถูกคุ้ม ครองโดยกฎหมายลิขสิทธิ์ไปอีก 50 ปีนับจากคุณตาย ทายาทนับตามหลักกฎหมายเลยค่ะ ส่วนภรรยาของคุณ จะมีสิทธิ์ร่วมกับทุกลำดับ ทายาทค่ะ เช่นถ้าลูกคุณยังอยุ่ ภรรยาคุรจะมีสทิธิ์ร่วมในลิขสิทธิ์นี้เท่ากับลูกคุณ ถ้า คุณไม่มีลูก ลำดับต่อไปคือพ่อแม่คุณ ภรรยาคุรจะมีสิทธิ์ในภาพนี้ร่วมกับพ่อแม่คุณ ด้วย เว้นไว้แต่คุรจะจัดการพินัยกรรมเอาไว้แล้วว่าจะมอบให้ใคร จากคุณ : บลูดานูป เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 53 19:05:16

ความคิดเห็นที่ 54 ส่วนเรื่องการถ่ายภาพสีน้ำมัน อย่าลืมว่ามันรวมไปถึงการคัดลอก ทำซ้ำ ทำ สำเนา ต้องมาดูล่ะค่ะว่า การถ่ายภาพสีน้ำมันนั้น ถือเป้นการทำสำเนาหรือไม่ ในกรณีของการถ่ายเก็บไว้ดูเองส่วนตัว ตรงนั้นกฎหมายลิขสิทธิ์ยืดหยุ่นให้อยุ่ แล้วว่าสามารถทำได้ เพราะใช้งานส่วนตัว แต่ในกรณีของการนำไปเผยแพร่ต่อ ตรงนี้ถ้าในเชิงพานิชกฎหมายนลิขสิทธิ์ห้ามไว้นะคะ คือบลูเอาประสบการณ์จาก การส่งภาพขาย ในกรณีของการถ่ายภาพงานศิลป์ไปส่งขาย  ไมโครสต๊อคจะ ขอ Property Release เพื่อยันยันว่าเจ้าของผลงานยินยอมให้เรานำภาพนี้ไป ขายจริง อย่างภาพลายไทย ไมโครสต๊อคบางครั้งยังขอเลย ต้องเขียนอธิบายกันไปว่ามัน คืองาน public domain จากคุณ : บลูดานูป เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 53 19:13:13

ความคิดเห็นที่ 55 เราก็ใส่ลายน้ำในรูปที่เราถ่าย เท่ดี อิอิ จากคุณ : ไผ่พริ้ว (PyDE) เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 53 20:47:40

ความคิดเห็นที่ 56 การถ่ายรูปไม่ได้มีลิขสิทธิ์ไปซะหมดนะครับ เพราะถ้ารูปถ่ายนั้นเป็นการขัดต่อศีลธรรมของประชาชนส่วนใหญ่ในสังคม  กฎหมายลิขสิทธิย่อมไม่คุ้มครองครับ ตัวอย่างง่ายที่สุดคือ รูปโป๊หรืออะไรในแนวนั้น หรือ การถ่ายทำหนังโป๊ ก็ถือว่าไม่มีลิขสิทธิ์เช่นกันในกฎหมายของไทยครับ(มีฎีกาด้วยนะ อิอิ) แต่อย่างไรเสีย การถ่ายรูปคนที่ไม่ยินยอมให้ถ่ายนั้นมีลิขสิทธิ์ก็จริง แต่อย่าลืมนึกถึงสิทธิ์ส่วนบุคคลของคนอื่นด้วยนะครับ เพิ่มเติมให้ "งง" เล่น บางท่านอาจจะสงสัยว่า อ่าวแล้วหยั่งงี้ถ้าผมไปซื้อหนังสือรวมรูปภาพของ national geographic  แล้วอีกเดือนนึงเกิดอาการถังแตกถ้าเอาไปหนังสือรวมรูปเล่มนั้นไปขายจะละเมิดลิขสิทธิ์อะป่าว?? คำตอบก็คือ  รูปภาพต่างๆในหนังสือนั้นยังคงเป็นของ National geographic อยู่ครับ ผู้อื่นย่อมห้ามแอบอ้างหรือไปเผยแพร่โดยไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของลิขสิทธิ์ แต่"กรรมสิทธิ"ในหนังสือรวมรูปนั้นเป็นของคุณครับคุณย่อมมีสิทธิ์จะเอาไปใช้อ้างอิง ดูเล่น หรือขายให้ผู้อื่นต่อได้ เพราะการซื้อขายนั้นเป็นการซื้อขาย "กรรมสิทธิ์"ในตัวหนังสือไม่ใช่รูปภาพข้างในครับ จึง"ไม่ใช่"การละเมิดลิขสิทธิ์ต่อเจ้าของลิขสิทธิ์ครับ จากคุณ : LAsCx เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 53 21:19:22

ความคิดเห็นที่ 57 ได้ทั้งความรู้ ได้ทั้งความฮา อ่านยังไม่จบ ว่างแล้วค่อยเลี้ยวมาอ่านต่อ จากคุณ : เส้นไหมสีเงิน เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 53 23:02:07

ความคิดเห็นที่ 58 ตอบ ความคิดเห็นที่ 50 แสบสันต์ หมายเลข 8 "รูปถ่าย กับ งานอันลิขสิทธิ์ มันค่อนข้างตีกันในเชิงการใช้งาน" เมื่อลองพิจารณาแล้วจริงๆมันเรื่องเดียวกันครับ มาดูตามตัวบทนะครับ มาตรา ๖  งานอันมีลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัตินี้ ได้แก่งานสร้างสรรค์ประเภทวรรณกรรม นาฏกรรม ศิลปกรรม ดนตรีกรรม โสตทัศนวัสดุ ภาพยนตร์ สิ่งบันทึกเสียง งานแพร่เสียงแพร่ภาพ หรืองานอื่นใดในแผนกวรรณคดี แผนกวิทยาศาสตร์ หรือแผนกศิลปะ ของผู้สร้างสรรค์ไม่ว่างานดังกล่าวจะแสดงออกโดยวิธีหรือรูปแบบอย่างใด การคุ้มครองลิขสิทธิ์ไม่คลุมถึงความคิด หรือขั้นตอน กรรมวิธีหรือระบบ หรือวิธีใช้หรือทำงาน หรือแนวความคิด หลักการ การค้นพบ หรือทฤษฎีทางวิทยาศาสตร์ หรือคณิตศาสตร์ ........................ เป็นเรื่องของต่างคนต่างมีลิขสิทธิ์ครับ ใครจะฟ้องใครก็ต้องพิสูจน์กันว่ามีเอาไปใช้ อย่างไรครับใครละเมิดใคร จากมาตราข้างบน รูปถ่ายถือเป็นงานแพร่ภาพอย่างนึ่งครับ จึงเป็นงานสร้างสรรค์อย่างหนึ่งตามกฎหมาย ส่วนที่เกี่ยวกับแนวคิด หลักการ วิธีการ เหล่านี้ไม่ถือว่ามีลิขสิทธิ์ครับ นอกเสียจากเราจดทะเบียนเป็นสิทธิ์บัตร เช่น สมมติ ผมคิดค้นวิธีการถ่ายภาพสามมิติด้วยกล้องสามตัว ถ้าผมไม่ได้จดสิทธิบัตรวิธีการถ่าย คนอื่นก็เอาไปทำบ้างก็ได้ครับ ไม่เป็นละเมิดลิขสิทธิ์ แต่รูปที่ถ่ายออกมาแล้วก็มีลิขสิทธิ์ตามปกติครับ ใครเอาภาพผมไปใช้แสวงหากำไรอันนี้ก็ผิดเต็มๆครับ ......................... ทีนี้เรามาดูในส่วนของข้อยกเว้นในการละเมิดลิขสิทธิ์นะครับ (ไม่ใช่ข้อยกเว้นในการเกิดลิขสิทธิ์) มาตรา ๓๒  การกระทำแก่งานอันมีลิขสิทธิ์ของบุคคลอื่นตามพระราชบัญญัตินี้ หากไม่ขัดต่อการแสวงหาประโยชน์จากงานอันมีลิขสิทธิ์ตามปกติของเจ้าของลิขสิทธิ์และไม่กระทบกระเทือนถึงสิทธิอันชอบด้วยกฎหมายของเจ้าของลิขสิทธิ์เกินสมควร มิให้ถือว่าเป็นการละเมิดลิขสิทธิ์ ภายใต้บังคับบทบัญญัติในวรรคหนึ่ง การกระทำอย่างใดอย่างหนึ่งแก่งานอันมีลิขสิทธิ์ตามวรรคหนึ่ง มิให้ถือว่าเป็นการละเมิดลิขสิทธิ์ ถ้าได้กระทำดังต่อไปนี้ (๑)  วิจัยหรือศึกษางานนั้น อันมิใช่การกระทำเพื่อหากำไร (๒)  ใช้เพื่อประโยชน์ของตนเอง หรือเพื่อประโยชน์ของตนเองและบุคคลอื่นในครอบครัวหรือญาติสนิท (๓)  ติชม วิจารณ์ หรือแนะนำผลงานโดยมีการรับรู้ถึงความเป็นเจ้าของลิขสิทธิ์ในงานนั้น (๔)  เสนอรายงานข่าวทางสื่อสารมวลชนโดยมีการรับรู้ถึงความเป็นเจ้าของลิขสิทธิ์ในงานนั้น (๕)  ทำซ้ำ ดัดแปลง นำออกแสดง หรือทำให้ปรากฏ เพื่อประโยชน์ในการพิจารณาของศาลหรือเจ้าพนักงานซึ่งมีอำนาจตามกฎหมาย หรือในการรายงานผลการพิจารณาดังกล่าว (๖)  ทำซ้ำ ดัดแปลง นำออกแสดง หรือทำให้ปรากฏโดยผู้สอน เพื่อประโยชน์ในการสอนของตน อันมิใช่การกระทำเพื่อหากำไร (๗)  ทำซ้ำ ดัดแปลงบางส่วนของงาน หรือตัดทอนหรือทำบทสรุปโดยผู้สอนหรือสถาบันศึกษา เพื่อแจกจ่ายหรือจำหน่ายแก่ผู้เรียนในชั้นเรียนหรือในสถาบันศึกษา ทั้งนี้ ต้องไม่เป็นการกระทำเพื่อหากำไร (๘)  นำงานนั้นมาใช้เป็นส่วนหนึ่งในการถามและตอบในการสอบ มาตรา ๓๓  การกล่าว คัด ลอก เลียน หรืออ้างอิงงานบางตอนตามสมควรจากงานอันมีลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัตินี้ โดยมีการรับรู้ถึงความเป็นเจ้าของลิขสิทธิ์ในงานนั้น มิให้ถือว่าเป็นการละเมิดลิขสิทธิ์ ถ้าได้ปฏิบัติตามมาตรา ๓๒ วรรคหนึ่ง ......................... จะเห็นว่า เจตนารมย์มุ้งคุ้มครองเชิงพาณิชย์ครับ (แสวงหากำไร) คร่าวๆก็มีเท่านี้ครับที่ควรทราบ ที่เหลือตาม คห.47 แก้ไขแล้ว ขอบคุณครับที่ร่วมแชร์ความรู้ แก้ไขเมื่อ 05 พ.ย. 53 01:01:39 จากคุณ : obewen เขียนเมื่อ : 5 พ.ย. 53 00:57:21

ความคิดเห็นที่ 59 ขอบคุณกระทู้ความรู้ครับ รบกวนถามอีกเล็กน้อยครับ ไม่เกี่ยวกับผลงานคนอื่น แต่เป็นการถ่ายตัวบุคคลครับ ถ้าผมไปถ่ายภาพการแข่งขันบาสเก็ตบอล 1 ผมสามารถนำภาพเหล่านั้นโพสตามเว็บไซต์ได้ไหมครับ (โดยไม่แสวงหาผลกำไร) รวมถึงภาพบรรยากาศ ผู้ชม กองเชียร์ด้วยนะครับ ^^ 2 ถ้าผมจะเอาภาพไปขายให้หนังสือพิมพ์ หรือตามเว็บไซต์ซื้อขายรูปล่ะครับ จะทำได้ไหมครับ (ผมไม่มีภาพสวยๆ กะเขาหรอกครับ แต่อยากรู้ ) 3 และ ในกรณีถ้าต้องขอ model release ซึ่งถ้าผมถ่ายภาพติดผู้ชมนับสิบๆ คน ผมต้องไปขออนุญาตทุกคนเลยหรือไม่ครับ? พอดีผมเห็นภาพใน imagegetty เขามีเยอะแยะเลยครับ ^^ ซึ่งมีบางเว็บให้สั่งปริ้นโพสเตอร์พร้อมกรอบด้วย แสดงว่าไม่ได้ขายภาพข่าวใช่ไหมครับ? แบบนี้นักบาส หรือ คนดูข้างสนามมีสิทธิ์เรียกร้องค่าตอบแทนไหมครับ - -' อีกเรื่องนึงครับ  สมมุติผมถ่ายดาราหวอออก (จงใจด้วย แบบว่า ดารานั่งเฉยๆ ไม่ถ่าย พอดาราขยับท่าล่ะ ยิงแฟลชอัดทันที ) แล้วนำไปขายให้กับทางหนังสือ "ขี้นินทาเรื่องดารา" แบบนี้ถือว่าผิดไหมครับ ขอบคุณครับ : ) แก้ไขเมื่อ 05 พ.ย. 53 01:29:01 จากคุณ : Jumping Monkeyy เขียนเมื่อ : 5 พ.ย. 53 01:26:19

ความคิดเห็นที่ 60 ขอบคุณน้า LAsCx ที่มาแชร์กันครับ ตกหล่นไปเลยเรื่องถ่ายภาพโป๊ เท่าที่จำได้ (ผมอ่านแล้วสรุปมาเองนะครับ) ศาลท่านมองเรื่องศีลธรรมจารีตประเพณี ด้วย เรื่องของภาพโป๊ อะไรทำนองนั้น เพราะกฎหมายแทบทุกฉบับจะมีเรื่องนี้ บัญญัติกำหนดไว้ คือ "เท่าที่ไม่ขัดต่อศีลธรรมอันดี" หรือ "จารีตประเพณี" แต่ภาพถ่ายที่เป็นแนวศิลปะเปลือยล่ะ ไม่ได้สื่อในทางลามก เออ อันนี้ ต้องลงให้ศาลท่านตัดสินนะครับ แต่ผมชอบดู ชอบชม ครับ  ศิลปะ ดี อิอิอิ จากคุณ : แสบสันต์ หมายเลข 8 เขียนเมื่อ : 5 พ.ย. 53 09:31:46

ความคิดเห็นที่ 61 ขอบคุณน้า obewen ที่มาแชร์กันครับ ตอบคำถาม น้า Jumping Monkeyy ตอบข้อ 1. นะครับ การแข่งขันบาสที่น้าถ่าย น้าเอามาโพสได้ครับ ไม่ผิด อย่างที่นน้า วงเ็ล็บไว้ครับ ตอบข้อ 2 คำตอบ น้า ดูที่ คห. 22 ข้อ 4 เรื่องของ ความเป็น Fair Use ครับ ตอบข้อ 3 เอาคำตอบ ข้อ 1 กับ 2 มาร่วมกัน ครับ (ในทางกฎหมายนะครับ) ภาพที่มีหน้าบุคคลติดอยู่ต้องขอ model release หากนำไปใช้ในเชิงพาณิชย์ แต่ก็ไำด้รับยกเว้น หากใช้ในงานสื่อสารมวลชน เพราะได้รับสิทธิพิเศษกว่า ในการนำเสนอใบหน้า โลโก้ ฯ แล้วเขียนเรื่องราวไปตามความเป็นจริง ไม่ต้องขอ model release หรือ ได้รับอนุญาตครับ เรื่องของภาพถ่ายดารา นักข่าวสายบันเทิง ใช้คำกำกับ ดาราไว้ เป็นบุคคลสาธารณะ แต่บางเราไม่สามารถนำเสนอทุกเรื่องของเขาได้ ตรงนี้ ไม่เกี่ยวกับลิขสิทธิ์นะครับ ต้องไปว่ากันเรื่องสิทธิความเป็นส่วนตัว ของเขาเหล่านั้น ว่าเราไปละเมิดสิทธิของเขาหรือปล่าว ความจริง สามารถฟ้องร้องข้อหาละเมิดตามกฎหมายแพ่งก็ได้นะครับ แต่ส่วนใหญ่ ดาราไม่ฟ้องกันเท่าไร เพราะไม่รู้อะไร นะ หรือกลัวไม่ชนะคดีหรือยังไง ไม่ทราบนะครับ จากคุณ : แสบสันต์ หมายเลข 8 เขียนเมื่อ : 5 พ.ย. 53 09:51:06

ความคิดเห็นที่ 62 ถูกต้องเลยครับ ถ่ายภาพหลุดดารา ความจริงก็เกิดความเสียหาย คือได้รับความอับอาย แต่ไม่ค่อยฟ้องเพราะดาราก็อาศัยตรงนี้เป็นจุดขาย เวลางานน้อยๆ อยากดังเกาะกระแสรวมถึงการถ่ายภาพส วนตัว นอกจากนี้ คนถ่ายมันเยอะ จะฟ้องทุกคนที่ถ่ายคงไม่ไหว ยี่สิบสามสิบปีก็ขึ้นศาลไม่จบครับเลยอ้างคำพูดเท๋ห์ๆว่าเป็นคนสาธารณะ จากคุณ : obewen เขียนเมื่อ : 5 พ.ย. 53 12:13:31

ความคิดเห็นที่ 63 ผมว่าการถ่ายภาพดาราหวอออกแล้วนำไปเผยแพร่หรือขายนี่  น่าจะเข้าข่ายความผิดฐานเผยแพร่หรือจำหน่ายภาพลามกอนาจารได้นะครับ  เจ้าตัวฟ้องผู้ที่ถ่ายภาพนั่นหรือผู้นำไปเผยแพร่หรือนำไปจำหน่ายได้อยู่แล้วครับ  เรื่องกม.นี่มันต้องเม่นตัวบทและต้องตีความให้เข้ากับตัวบทกม.ด้วยครับ ผมจบมานานแล้วชักจะลืมๆเหมือนกัน ใครอยากรู้ลึกต้องไปนั่งอ่านตัวบทกม.ที่เกี่ยวข้องกับคำพิพากษาของศาลฎีกาน่าจะทำให้เข้าใจในเรื่องนี้ได้ลึกซึ้งมากขึ้นล่ะครับ จากคุณ : ตากล้องหนุ่ม เขียนเมื่อ : 5 พ.ย. 53 12:45:30

ความคิดเห็นที่ 64 ขอบคุณครับน้าแสบฯ ^^ พอดีอ่านแล้ว คห.22 แล้วเข้าใจว่า อนุญาตให้ใช้ในแง่ สื่อสารมวลชนอย่างเดียว ทีนี้ผมเข้าใจว่า ภาพที่ขายตามเว็บ ซึ่งเขาอาจไม่ได้นำไปใช้ในแง่ภาพข่าว เช่นการขายโปสเตอร์ หรือขายเป็นของสะสมน่ะครับ ก็เลยเกิดการสงสัยน่ะครับ ^^' ขอบคุณอีกครั้งครับผม จากคุณ : Jumping Monkeyy เขียนเมื่อ : 5 พ.ย. 53 14:21:33

ความคิดเห็นที่ 65 ไม่เป็นไรครับ น้า พอดี ผมก็ไม่รู้จะเน้นลงลึกตรงไหน เลยอธิบาย ภาพกว้าง ไว้ก่อน จากคุณ : แสบสันต์ หมายเลข 8 เขียนเมื่อ : 5 พ.ย. 53 16:41:48

ความคิดเห็นที่ 66 ขอคุยประเด็นนี้ด้วยนะครับน้าแสบสันต์ หมายเลข 8 ... งานลิขสิทธิ์ทั่วไป มีอายุความคุ้มครองตลอดอายุของผู้สร้างสรรค์ และให้นับไปอีก 50 ปี นับจากที่ผู้สร้างสรรคืนั้นตาย และให้ลิขสิทธิ์นั้นตกเป็นของทายาทโดยธรรม แต่งานภาพถ่ายนี้ซิ... กฎหมายเขาบอกว่า ให้ความคุ้มครองแค่ 50 ปี นับแต่ถ่ายภาพขึ้น ถึงคนถ่ายจะตายไปแล้ว ก็ไม่นับไปอีก 50 ปี สมมติว่า... ผมถ่ายภาพตอนอายุ 30 ขวบ... ภาพของผมก็จะหมดอายุความคุ้มครองตอนที่ผมอายุถึง 80 ขวบ ^__^ (คิดว่าน่าจะอยู่ถึง) หลังจากนั้น ภาพของผมก็ตกเป็นของสาธารณะ ใครจะเอาไปใช้ก็ได้ตามอารมณ์ของท่าน... จริงๆ แล้วผมอยากให้ภาพถ่ายมีอายุความคุ้มครองเหมือนกับงานลิขสิทธิ์ทั่วไปครับ คือ 50 ปี บวกเพิ่มอีก 50 นับจากที่ตาย สมมติอีกแหละ... ผมถ่ายตอนอายุ 40 ขวบ... นับไปอีก 50 ตามกฎหมายคุ้มครอง พอผมอายุถึง 90 ผมหยุดหายใจ ก็ควรจะนับไปอีก 50 ปี เพราะงานภาพถ่ายของผมมันมีคุณค่านะ ควรจะได้รับความคุ้มครองเหมือนงานทั่วไปด้วย... จากคุณ : บัณฑิตเฒ่า เขียนเมื่อ : 5 พ.ย. 53 17:28:42

ความคิดเห็นที่ 67 ถามนิดนึงครับ คือ ผลงานประกวดภาพถ่ายที่แปดริ้ว จากลิงค์นี้นะครับ http://www.pantip.com/cafe/camera/topic/O9862655/O9862655.html ตามเงื่อนไขระบุว่าภาพที่ส่งเข้าประกวดจะตกเป็นลิขสิทธิ์ของเทศบาลเมืองฉะเชิงเทรา ผมสงสัยว่าผู้ถ่ายภาพจะยังมีสิทธิ์ในตัวภาพอยู่หรือไม่ หากจะเอาไปทำอะไรต้องกลับขอเทศบาลหรือไม่ครับ อีกประเด็นหนึ่ง หน่วยงานผมเป็นหน่วยงานราชการด้านการท่องเที่ยว ได้ทำหนังสืออย่างเป็นทางการไปขอผลงานดังกล่าวทั้งหมดมาจากเทศบาลเมือง เพื่อนำไปทำเอกสารประชาสัมพันธ์การท่องเทียวของจังหวัด ถามว่าหน่วยงานของผมต้องแจ้งไปที่เจ้าของผลงานด้วยหรือไม่ครับ ขอบคุณครับ จากคุณ : nisas เขียนเมื่อ : 5 พ.ย. 53 18:48:51

ความคิดเห็นที่ 68 ขอตอบ คห. 67 ดังนี้ กรณีแรก : ถ้าตกลงเป็นลายลักษณ์อักษรว่า ลิขสิทธิ์ให้ตกเป็นของเทศบาล ก็ต้องเป็นของเทศบาล ผู้สร้างสรรค์ (ผู้ถ่าย) ไม่มีสิทธิ์ครับ จะเอาภาพไปใช้ก็ต้องขออนุญาตเจ้าของลิขสิทธิ์เสียก่อน (ตอนนี้ตกเป็นของเทศบาลไปเสียแล้ว ไม่ใช่ผู้ถ่าย) ขอขยายความอีกสักนิด: ต้องแยกให้ออกนะครับ ระหว่างคำว่า "ผู้สร้างสรรค์" กับ "เจ้าของลิขสิทธิ์" กฎหมายจะให้ความคุ้มครองกับเจ้าของลิขสิทธิ์ ไม่ใช่ผู้สร้างสรรค์ อย่างเช่น ผมจ้างนาย A ถ่ายภาพเพื่อรวมเล่มลงหนังสือให้ผม ผมย่อมได้ลิขสิทธิ์ (แม้ไม่ใช่ผู้สร้างสรรค์ก็ตาม) แต่นาย A ยังเป็นผู้สร้างสรรค์อยู่ แต่จะไม่มีสิทธิ์ใดๆ หรือกระทำการใดๆ กับภาพถ่ายด้วยประการทั้งปวง เป็นต้น (ตรงประเด็นนี้ เป็นไปตามข้อกฎหมายที่ว่าด้วย "การได้มาซึ่งลิขสิทธิ์" ในฐานะที่ผมเป็นผู้ว่าจ้างทำงานให้ และผมได้จ่ายค่าตอบแทนให้ไปแล้ว)   กรณีที่สอง : ไม่ว่าจะหน่วยงานราชการ บุคคล มูลนิธิ  หรือใครก็แล้วแต่ ถ้าจะใช้งานที่มีลิขสิทธิ์ก็ต้องขออนุญาตเจ้าของลิขสิทธิ์ก่อนครับ ทุกสิ่งทุกอย่างขึ้นอยู่ข้อตกลงกันครับ จะสังเกตในตอนท้ายของแต่ละมาตรา จะต่อท้ายว่า "เว้นแต่จะตกเป็นเป็นอย่างอื่น" อ้ายที่ว่า "ตกลง" เนี่ย ต้องเป็นแบบนิติกรรมเสียด้วยซิ จะไปตกลงปากเปล่า หรือสัญญาใจกัน มองตาแล้วเข้าใจกัน บอกว่า เอาไปเลย... ใช้ได้เลย... อย่างนี้ถ้าเกิดฟ้องร้องกันขึ้นในภายหลัง (เกิดเกลียดกันขึ้นมาในภายหลัง เป็นเพื่อนรักหักเหลี่ยมโหด...(มักเห็นบ่อยๆ) มันใช้เป็นหลักฐานไม่ได้ แล้วที่เทศบาลเขาประกาศไว้อย่างชัดแจ้งอย่างนั้น ย่อมเป็นหลักฐานได้ครับ ผู้ที่ส่งภาพเข้าประกวดได้ทำความเข้าใจกติกาของเขาเป็นอย่างดีแล้ว... ถ้าเทศบาลเขาลงลายมือชื่อว่าอนุญาตแล้ว ก็เอาไปใช้เลยครับ ^_^ ขอแถมอีกสักประเด็น : การอนุญาตให้ใช้ลิขสิทธิ์เนี่ย มันมีหลายเงื่อนไขนะ (แล้วแต่จะตกลงกันอีกนั่นแหละ) เช่น นาย A (ตามข้างบน) เกิดเปลี่ยนใจ เพิ่มเงื่อนไขเข้ามาอีกว่า ...อนุญาตให้ใช้ลิขสิทธิ์ภาพถ่ายลงตีพิมพ์เฉพาะหนังสือเล่มนี้เท่านั้น... ผมในฐานะผู้จ้าง ผมจะเอาไปรวมเป็นอีกเล่มหรือเอาไปใช้งานอื่นอีกไม่ได้ แบบนี้เขาเรียกว่า "สัญญาอนุญาตให้ใช้ลิขสิทธิ์แบบมีเงื่อนไข หรือแบบไม่เสร็จเด็ดขาด" ครับ แก้ไขเมื่อ 05 พ.ย. 53 21:03:36 จากคุณ : บัณฑิตเฒ่า เขียนเมื่อ : 5 พ.ย. 53 20:43:34

ความคิดเห็นที่ 69 แถมอีกหน่อย... เจ้าของ คห. 67 อย่าลืมเก็บเอกสารทั้งหมด เช่น ใบประชาสัมพันธ์ ใบสมัคร กติกาต่างๆ ที่เขาเขียนระบุไว้ รวมถึงจดหมายอนุญาตให้ใช้ลิขสิทธิ์ ไว้ด้วยนะครับ เผื่อผู้ส่งภาพเข้าประกวดท่านอื่นๆ ไม่ทราบถึงข้อกฎหมายข้อนี้ เกิดบ้าจี้ไปฟ้องน้า nissa เข้าให้ แล้วมีหลายศาลมาแปะที่หน้าบ้าน จะได้เก็บไว้เป็นหลักฐานเคาะหัวเขาสักที สองที ^__^ โทษฐานทำให้น้า nisas ตกใจ จากคุณ : บัณฑิตเฒ่า เขียนเมื่อ : 5 พ.ย. 53 20:51:32

ความคิดเห็นที่ 70 ขอบคุณครับน้าบัณฑิตเฒ่า ^^ จากคุณ : nisas เขียนเมื่อ : 5 พ.ย. 53 21:05:49