เคยไหมครับ ที่เห็นภาพถ่ายสักภาพหนึ่งแล้ว ถูกสะกด ให้คุณจับจ้องอยู่ตรงนั้น
นานๆ
บางครั้ง บอกกับตัวเองไม่ได้ ว่าเพราะอะไร
สำหรับผมแล้ว จะเรียกว่าภาพพวกนั้น เป็นภาพที่สวย
สวยด้วยอะไร?
บางคนบอกภาพต้องสวยด้วยเนื้อหา
บางคนบอกภาพต้องสวยด้วยเรื่องราว
บางคนบอกภาพสวยด้วยแสงสี หรือแสงเงา
บางคนบอกภาพสวยด้วยองค์ประกอบ
แต่ภาพที่สวยสำหรับผม คือภาพที่สะกดผมได้ บางครั้ง มันเหมือนมีมนต์อะไรสักอย่าง
ซึ่งทำให้สิ่งที่บอกมาข้างบนทั้งหมด มันหมดความหมาย
ผมเคยถึงขนาดที่ว่า นั่งมองภาพภาพหนึ่ง อยู่เป็นชั่วโมง
โดยที่ภาพภาพนั้น หลายๆคน หมุนเม้าส์เลื่อนผ่านไปเลย
ผมยังนั่งงงๆ "นี่จะไม่หยุดดูภาพนี้ซักหน่อยเหรอ"
ภูมิใจมาก แต่ไม่กล้าเสนอ
(ภาพคนอื่นถ่ายนะครับ)
พอมานั่งวิจารณ์ภาพนั้น ปรากฏว่า
องค์ประกอบ มันดูขาดๆ เกินๆ อะไรๆ ดูรกไปหมด
แสงโดยรวมทั้งภาพ ติดอันเดอร์
แต่สิ่งที่สะกดผมให้อยู่ตรงนั้น
คือแสงที่หยอดลงมาที่ดวงตาทั้งสอง
สายตาเด็กคนนั้น เหมือนมองมาที่ผม ด้วยสายตาอ้อนวอน
มันทำให้ผมไม่เห็นอะไรที่รกรุงรังข้างหลังนั้นเลย
ส่วนอื่นๆ 80% ในรูป เหมือนถูกตัดออกไป
ไม่ได้เบลอด้วยเลนส์ แต่พลังจากสายตาเด็กคนนั้น
มันละลายสิ่งอื่นๆ รอบข้างไปหมด
ภาพนั้น ยังอยู่ในใจผม เสมอมา
ถึงผมจะไม่รู้ว่าภาพนั้น จะยังอยู่ในใจของคนถ่ายหรือไม่
ถามเลยแล้วกัน ยังอยู่ไหมครับ น้า raksapondet ^^
แล้วภาพสวยๆ ของเพื่อนๆ เป็นยังไงครับ
กระทู้นี้ มาร่วมสนุกกัน
กติกาง่ายๆ 1 ภาพ 1 ความเห็นครับ ^^
ถ้าไม่มีภาพ ติดไว้ก่อน แล้วมาลงทีหลังก็ได้นะครับ
####### _กระทู้แชร์ความเห็น "ภาพสวย ในแบบของคุณ"_ #######
