ความคิดเห็นที่ 1 เรื่องที่ 2 หลวงพระบาง ไปอยู่หลวงพระบาง เดือนกว่าๆ แล้ว อะไรก็ดีไปหมด เราพูดภาลาวได้ ค่าเข้าชม ต่างๆ ก็จ่ายราคาคนลาว มีอยู่วันหนึ่ง ผมไปกินเลี้ยงงานแต่งงานบ้านเพื่อน ของเพื่อน ก็นั่งซ้อน มอเตอร์ไซต์กันไป พอมึนๆ เราไม่ไหว ขอตัวกลับก่อน แต่เพื่อนยังจะช่วยงานเจ้าภาพต่อ ผมเลยกลับบ้านคนเดียว โดยขับมอเตอร์ไซต์กลับ ด้วยความเคยชิน เราก็ขับเลนซ์ซ้าย บึ่งเต็มที่ ขับได้ซักพัก มีมอร์เตอร์ไซค์ สวนทางมา ตกใจใหญ่ เอ๊ย อะไรว๊ะ.... ตั้งสติได้ ขับลงข้างทาง เสียงด่าตะโกนไล่หลัง เรามา อยากตายแท้บ้อ !!!! ตั้งสติได้ เฮ้ย !!! นี่มันเมืองลาวต้องขับเลนขวานี่หว่า 555 เราผิดเอง เกือบตายมั๊ยล่ะเรา จากคุณ : น้าลีโอ เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 54 19:09:49

ความคิดเห็นที่ 2 เรื่องที่ 3 วังเวียง หลังจากที่อยู่เมืองหลวงพระบางเดือนกว่าๆ ก็ถึงเวลากลับบ้าน โดยนั่งรถตู้ จากหลวงพระบางกลับไปเวียงจันทร์ และจะต้องค้างคืนที่วังเวียงอีก สองคืน เพื่อเที่ยว ช๊อกแรกที่วังเวียง ปีที่ผมไปอยู่ ลาว ยังมีปัญหาเรื่อง ลาวกลุ่มน้อย ต่อต้านรัฐบาลลาวอยู่ ก็ได้ยินกิติศัพท์ บ่อยๆ เรื่องการปล้นรถโดยสาร และการยิงปืนใส่รถโดยสาร นั่งรถตู้จากหลวงพระบางไปวังเวียง ใช้เวลา เกือบ 6 ชั่วโมง ผมถึงวังเวียง เวลา 16.00 น. หลังจากเช็คอินเข้าเกสต์เฮาส์ เรียบร้อย เวลา 18.00 น. ได้ยินข่าว กลุ่มต่อต้านรัฐบาล ยิงรถโดยสาร ตรงจุด ลงจากเขา ก่อนถึงวังเวียงประมาณ 40 กิโลเมตร ในเวลา 16.00 ซึ่งเป็นเวลา ที่ผมถึงวังเวียงแล้ว.... ในข่าวบอกว่า มีผู้เสียชีวิตเกือบหมด คันรถ นักท่องเที่ยว ชาวออสเตรเลีย ปั่นจักกรยานผ่านจุดนั้น พอดี และถูกยิงเสียชีวิตทันที 2 ศพ ถ้ารถตู้ที่ผมนั่งขับช้ากว่านี้ ซัก หนึ่งหรือสองชั่วโมง มาผ่านจุดนั้น 4 โมง พอดี ผมจะเป้นอย่างไร นึกแล้วเสียวสันหลัง วาบ ขึ้นมาทันที วังเวียงภาค 2 อีกหนึ่งวันต่อมา ผมมาถึงวังเวียงเหลือเงินไม่กี่ร้อยบาท ค่าข้าวค่าเบียร์ ค่าห้องพัก ค่ารถต่อไปเวียงจันทร์ เงินหมดพอดี เหลือแต่บัตรเอทีเอ็ม ซึ่งหาที่กดไม่ได้.... คิดทุกอย่างแล้ว ไม่มีเงินกินข้าวเย็นแน่ๆ มันเป็นความบังเอิญ หรือโชคดีก็ไม่รู้ นักการเมืองจะไปค้างที่วังเวียง คงจะมาดูเรื่องผุ้ร้ายยิงรถโดยสาร และนักท่องเที่ยว.... และจะมาค้างคืนวังเวียง เจ้าของเกสต์เฮาส์ จะต้องเตรียมอาหารให้นักการเมือง เห็นเขายุ่งๆ ผมเลยไปอาสา ช่วยเขาทำอาหาร (ลาบเทาว์) พอทำเสร็จ เขาก็เรียกผมร่วมวงกินข้าวด้วย อะไรจะโชคเข้าข้างขนาดนั้น.... ผมรีบกลับเวียงจันทร์เพราะเงินหมด โทรให้เพื่อนมารับ และ ให้เขาจ่ายเงินค่าโรงแรมที่เวียงจันทร์อีก สองคืน แถมยืมเงินอีก ประมาณ 5000 บาท กลับถึงเมืองไทยแล้วจะคืน ทุกอย่างก้ผ่านไปด้วยดี แก้ไขเมื่อ 25 ม.ค. 54 19:20:48 จากคุณ : น้าลีโอ เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 54 19:12:27

ความคิดเห็นที่ 3 ส่วนใหญ่มีแต่เรื่องโก๊ะๆนะคะ เรื่องที่ 1 ตั้งใจขี้นเขาไปถ่ายภาพ ตอนกลางคืนเอากล้องเก็บไว้ในกระเป๋า แล้วมือพลาดไปโดนปุ่ม on/off เลยเปิดกล้องทิ้งไว้ทั้งคืน ไม่ทันได้สังเกตุ พอถึงเวลาจะถ่ายภาพ อุตส่าห์ไปนั่งรอเวลาพระอาทิตย์ขึ้น ปรากฏว่าเปิดกระเป๋าออกมา เจอกล้องแบตเตอรี่หมดเกลี้ยง และที่สำคัญไม่มีแบตสำรองด้วยนี่สิ...เซ็งเลย โชคดีที่เจอเพื่อนบนเขา ก็เลยขอเอาเมมโมรี่ของเราไปถ่ายภาพเก็บไว้ได้นิดหน่อย แล้วก็นั่งชมวิวต่อไป เฮ้อ แต่ก็ถือว่าเป็นการสร้างมิตรภาพ ได้เพื่อนใหม่บนเขาน่ะเอง เรื่องที่ 2 ตั้งใจจะไปทริปถ่ายภาพกับเพื่อนๆในห้องกล้อง....รีบออกจากบ้านกลัวไม่ทัน ใส่รองเท้าเสร็จขึ้นรถ ลืมไปว่าวางกระเป๋ากล้องไว้หน้าบ้าน ไม่ได้หยิบไปด้วย.....ไปจนถึงรถแล้ว นึกขึ้นมาได้ว่ากระเป๋ากล้องหายไปไหนหว่า รีบโทรไปถามที่บ้าน ปรากฏว่ากระเป๋ามันยังวางอยู่หน้าบ้านน่ะแหละ ดีนะไม่หายไป เฮ้อ เรื่องที่ 3 ออกไปถ่ายรูปมาโครที่ภูหินร่องกล้า.....วันนั้นไม่รู้ว่ากล้องเป็นอะไร กดชัตเตอร์แทบไม่ลง หาสาเหตุไม่เจอ แต่ก็พยายามถ่ายภาพไปเรื่อยๆ ไม่ได้คิดอะไร พอเริ่มเย็น อากาศมันหวิวๆยังไงบอกไม่ถูก คนเริ่มทะยอยกลับกันหมดแล้ว แต่เรายังไม่อยากกลับ เพราะว่ายังไม่ค่อยได้ภาพที่ถูกใจเลย เดินไปเดินมาชักกลัว เลยมองหาทางออกดูตามป้ายทางออก แล้วก็เดินตามป้ายมาเรื่อยๆ เดินเท่าไหร่ก็หาทางออกไม่เจอสักที วนกลับมาที่เดิม เลยลองเดินไปอีกทางนึงดู ปรากฏว่าเจอหลุมฝังศพทหาร....เลยรีบไหว้ขอขมา แล้วขอให้ดวงวิญญาณช่วยเปิดทางให้เราด้วย เราหาทางออกไม่ได้ พอเดินออกมาได้แป๊บเดียว  ก็หาทางออกเจอ ทั้งๆที่เราก็เดินผ่านตรงนั้นมาก่อนนะ นึกถึงแล้วยังกลัวขนลุกอยู่ไม่หายเลยค่ะ เรื่องที่ 4 ออกไปถ่ายรูปแต่งงานที่ปราณบุรีสองวัน ขนอุปกรณ์ขึ้นรถหมดแล้ว วางกระเป๋าถือไว้หน้ากระไดพร้อมกับกระเป๋าอุปกรณ์ เราก็ไม่ได้นึกเอะใจคิดว่าเด็กที่บ้านขนของทุกอย่างมาให้แล้ว ขับไปจนขึ้นมอเตอร์เวย์จะจ่ายเงิน อ้าว กระเป๋าถือฉันอยู่ที่ไหนล่ะ เด็กมันบอกว่าไม่กล้าหยิบมาให้กลัวของหาย...เออ เอากะมันสิ...แฟนเราก็บอกว่าไม่เป็นไร เรามีเงิน ไปต่อก็แล้วกันไม่ต้องกลับไปเอาเดี๋ยวเสียเวลา....เราก็นอนไปได้สักพัก ถึงสมุทรสงครามนึกขึ้นมาได้ว่าเมื่อคืนเราชาร์ตแบตกล้องไว้ ตอนเช้ายังไม่ทันเอาใส่กล้อง รีบมากๆ เลยเอาใส่กระเป๋าถือน่ะแหละ....อยากจะเป็นลม รีบเช็คดูว่ากล้องที่เหลืออยู่มันมีแบตเตอรี่ค้างอยู่ไหม ดีที่อีกกล้องนึงมีแบตเตอรี่ค้างอยู่ กะว่าจะไปหาซื้อแบตสำรองในห้างที่ตัวเมือง ถ่ายวันแรกไปก่อนทั้งที่มีแบตเตอรี่ก้อนเดียวนี่แหละ กล้องมีสามตัวกับแบตเตอรี่ก้อนเดียว...ต้องผลัดกันถ่าย โดยการสลับแบตเตอรี่กันไปมา อนาถใจมาก ตอนเที่ยงแวะกินข้าว แอบแวะไปเข้าห้าง เคราะห์ซ้ำกรรมซัด ปรากฏว่าเขาไม่มีแบตเตอรี่สำรองขาย อะไรมันจะหาซื้อยากขนาดนี้ คนที่นี่เขาไม่ได้ใช้ DSLR กัน ก็เลยไม่มีอะไหล่ขาย ที่ชารต์แบตก็ไม่มีขาย ยังดีที่พยายามรื้อค้นของในรถ หาที่ชาร์ทเจอซ่อนไว้อันนึง ก็เลยได้ทำงานต่อวันรุ่งขึ้น ไม่งั้นต้องเดินทางกลับมาเอาของที่บ้านแล้วกลับไปอีกรอบนึง....หลังจากเหตุการณ์นี้ เป็นบทเรียนที่สอนใจ ทำให้เราต้องเตรียมอุปกรณ์ให้พร้อม แยกกระเป๋าให้เป็นสัดส่วนตั้งแต่ตอนกลางคืน ก่อนออกเดินทางค่ะ... จากคุณ : กิ่งหลิว (Khing-Leaw) เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 54 19:36:44

ความคิดเห็นที่ 4 เรื่องเดียว สั้นๆง่ายๆ ไปถ่ายนางแบบ ถ่ายมุมเสย นางแบบตกเก้าอี้ หน่มน๊ม ทับเต็มหน้า หายใจไม่ออกเกือบตาย กล้องเกือบตกสระ อ๋อลืมบอกไป ถ่ายบิกินนี่อ่ะนะ จากคุณ : siwarut เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 54 19:46:43

ความคิดเห็นที่ 5 ช่วงหยุดยาว 3 วันตอนต้นเดือน ธ.ค.53 พาภรรยากลับไปเยี่ยมบ้านที่ปักษ์ใต้ และจองบ้านพักที่สวนสนไว้แวะพักสักคืน ให้เด็กๆ ได้เล่นน้ำทะเลบ้าง มีอารมณ์อยากถ่ายรูปเต็มที่ ชาร์ตแบตเตรียมของเข้ากระเป๋าครบ เอา CF ออกมาเอารูปออกเพื่อให้มันว่างๆ จะได้ถ่ายเยอะๆ เลนส์ทุกตัวขนไปหมด เดินทางไปทั้งครอบครัวสามร้อยกว่าโลก็ไปถึงสวนสน เข้าห้องพัก จัดข้าวของกินข้าวกินปลาเสร็จก็จะเอากล้องออกไปเก็บบรรยากาศสักหน่อย หยิบกล้องออกมาจากกระเป๋า ใส่เลนส์ 10-22 กะไปเก็บภาพอย่างเต็มที่ เดี๋ยวเย็นๆ จะเอาเทเลไปถ่ายบิกินี่สาวๆ แต่บร่ะเจ้า  พอยกกล้องขึ้นถ่ายภาพแรก บร่ะเจ้าอีกรอบ   กล้องไม่มี CF [U]CF ถอดเอาภาพออกเมือคืนลืมเอาใส่กล้องมา[/U]    กรรม  ช๊อค เลยไปถอด CF ของกล้องคอมแพครุ่นแรก แค่ 256 เม็ก มาใส่แทน แล้วทำท่าแอ๊คถ่ายรูปไปงั้นๆ ประมาณว่าเท่ห์ไว้ก่อน 5 5 5 5 จากคุณ : Msgt.sit_sak เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 54 19:50:11

ความคิดเห็นที่ 6 โห...น้าลีโอ ผมอ่านห้องบลูยังไม่จบเลยครับ อ่านไปขำไป ขอตามมาอ่านห้องกล้องต่อครับ จากคุณ : bugble เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 54 20:20:48

ความคิดเห็นที่ 7 เรื่องที่ 1 ไปเที่ยวสก็อตคนเดียวครับขาไปที่ทางสุวรรณภูมิบอกว่าเครื่องจะ Delay ประมาณ 1 ชั่วโมง เราเช็คแล้วว่าเรามีเวลา Transit ที่ London 4 ชั่วโมง ยังไงก็ทัน ปรากฏว่าไปถึง London ตม บอกว่าคนที่จะเข้าสนามบินถือกระเป๋าได้แค่ใบเดียวเท่านั้น ตอนแรกผมก็ขำๆ ไม่ได้อะไรเพราะเรามีกระเป๋าแค่ใบเดียวกับกล้อง 400D DSLR ตัวแรกในชีวิตที่เพิ่งซื้อมาจาก King Power ด้วย Birthday Card 1 ตัว แต่ที่เด็ดคือเค้าหมายถึงใบเดียวจริง ทั้งกระเป๋าเสื้อผ้า กระเป๋าถือผู้หญิง ถุงของจาก Duty free รวมถึงกระเป๋ากล้อง ถ้าใส่หมดในใบเดียวไม่ได้ ทื่เหลือต้องทิ้งทั้งหมด ช็อคคค แก้ไขเมื่อ 25 ม.ค. 54 20:25:38 จากคุณ : น้ำค้างในยามเช้า เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 54 20:22:42

ความคิดเห็นที่ 8 เรื่องที่ 2 ต่อเนื่องจากเรื่องแรก  โชคดีที่ Carry on ผมเกือบว่าง ผมเลยไม่ต้องทิ้งน้อง 400D ไปในถังเดียวกับน้อง LV, กุ๊ดจี่, ป้าดา, ของที่ระลึกกระจุกกระจิก และบรรดาเหล้าๆ ทั้งหลายจาก King Power แต่เนื่องจากผู้โดยสารเฉพาะจากเครื่องผมก็เกือบ 400 คนแล้ว ไหนจะเครื่องลำอื่นอีกที่มาต่อเครื่องกันอีก ใครจะยอมทิ้งของที่ซื้อมาและตรวจผ่านมาแล้วกันง่ายๆ เล่า ต้องเถึยงกับ ตม กันซะหน่อย ถึงแม้ว่าทุกคนจะแพ้ก็เถอะ ทำให้ผมใช้เวลาผ่าน ตม 3 ชั่วโมง 45 นาที  (ขนาดเป็นคิวต้นๆ นะ) ก็เลยต่อเครื่องไม่ทันตกเครื่องบินไปโดยปริยาย แถมเครื่องไฟล์ทต่อมาก็เต็มหมด ต้องรอ Stand by (จากพวกที่โดนตรวจแล้วต่อเครื่องไม่ทันเหมือนกัน) อย่างเดียว ช็อคคค  แก้ไขเมื่อ 25 ม.ค. 54 20:34:55 จากคุณ : น้ำค้างในยามเช้า เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 54 20:31:03

ความคิดเห็นที่ 9 เอาบ้าง ขับรถมินิไปสุพรรณ  เวลาสักบ่าย 3 เกือบถึงอยุธยา  แยกสาลี่ หลับในครับ  รถตกข้างทาง ตีลังกาพลิกไปมา รู้เลยว่าเวลาเขย่ากระป๋อง ไอ้ของข้างในมันรู้สึกอย่างไร  แล้วรถก็กระเด็น ลงไปในคลอง  รถจมลงไปทั้งคัน  หลังคามิดเลย  ผมยังได้สติอยู่ก็เปิดประตูออกมา แล้วลุกมานั่งข้างตลิ่ง ยังงงๆอยู่  คิดว่าฝันไป  ใจก็นึกว่า  แหมฝันโคตะระตื่นเต้นเลย  ต้องรีบจำให้เยอะๆ  เดี๋ยวตื่นแล้วจะเอาไปเล่าให้เพื่อนฟัง สักพักชักเอะใจ  มีรถตำรวจมา  มีชาวบ้านมาจอดรถมุง  เราก็ยังคิดว่า  ฝันใช้ได้  รายละเอียดมาครบถ้วนดีๆ แต่สักพัก  ตำรวจเดินมาถามว่าเป็นอย่างไรบ้าง  ไหวมั้ย  ก็เอะใจ ลองตีๆแขนดู เฮ้ย เรื่องจริงนี่หว่า  อิ๋บอ๋ายแล้ว ยังครับยังไม่หมด  ยังมีช็อคอีก  เพิ่งสังเกตุว่าสายตามองเห็นแค่ข้างขวาข้างเดียว  ตาข้างซ้ายมองไม่เห็นเลย เลือดเปรอะเต็มตัวไปหมด  นึกในใจ  ตรูต้องหาอาชีพสำรองแล้วมั้ง   ว่าแล้วตำรวจก็โบกรถปิคอั้พที่มามุงให้ช่วยไปส่งโรงบาลด้วย ไปโรงบาลบางปลาม้าครับ  แต่กว่าจะหารถปิ๊คอัพไปส่งได้ก็ใช้เวลาเหมือนกัน  คนเขารังเกียจที่เราเลือดเต็มตัว  กลัวไปเปรอะรถเขา เจอพยาบาล  เจอหมอ ก็ถามก่อนเลยครับว่าตาผมบอดไหม  พอบอกว่าไม่บอดมีเฮเลย  แล้วก็ถามต่อว่าผมจะเสียโฉมมั้ย หมอบอกว่า ต้องเย็บหน้าผากเหนือลูกตา 9 เข็ม  พยาบาลถามว่าจะเย็บสดหรือ ฉีดยาชา  ก็เลยถามกลับว่าอันไหนดีกว่ากัน พยาบาลบอกว่าเย็บสด  เอาสดก็สด ก็บอกพยาบาลว่ามันคงไม่เจ็บไปมากกว่านี้แล้วล่ะ  เสร็จแล้วเหมารถตู้โรงบาลกลับกทม.เลย ยังไม่หมด  อยู่กทม.ได้สามวัน  มีอาการเดินเอียงๆ  เป๋ไปเป๋มา มึนงงไปหมด  คราวนี้ถูกส่งไปเอ็กซเรย์สมองเลย ระหว่างรอผลก็มาลุ้นๆกันว่า  ต้องผ่าตัดสมองหรือปล่าว  โชคดีครับ  แค่เกิดอาการน้ำในหูไม่บาล๊านซ์กัน ขอบจบเรื่องแรกก่อนนะครับ แก้ไขเมื่อ 25 ม.ค. 54 20:35:43 จากคุณ : ปลอมตัวมาหารักแท้ เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 54 20:32:00

ความคิดเห็นที่ 10 ปลอมตัวมาหารักแท้ โห......... ประสบการณ์ เฉียดตายเลย ครับน้า จากคุณ : น้าลีโอ เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 54 20:36:39

ความคิดเห็นที่ 11 เรื่องที่ 3 พนักงานฝ่าย Ground บอกผมว่าเที่ยวบินที่ผมจะนั่งต่อไป Edinburgh เต็มเกือบหมด เค้าจึง Stand by ให้ผมไปก่อน ซึ่งกว่าตั๋วเครื่องเที่ยวถัดไปจะว่างก็อีก 6 ชมขั้นต่ำ ซึ่งเค้า book ให้แล้ว (พนักงานคนนี้แสนดีมากๆ ขอชื่นชมจากใจจริง) ซึ่งก่อนขึ้นผมก็ไม่ลืมที่จะถามพนักงานออกตั๋วว่า "แล้วกระเป๋าตรูล่ะ ตอนนี้อยู่ไหน จะมาด้วยกันรึเปล่า หรือล่วงหน้าไปก่อนแล้ว" พนักงานออกตั๋วก็ยืนยันเสียงแข็ง(อีกแล้ว)ว่า "กระเป๋าจะไปพร้อมคุณแน่นอน" เพราะกระเป๋าของสายการบินนี้จะใช้ระบบ barcode ในการ Track กระเป๋า ซึ่งตอนนี้แจ้งสถานะว่าอยู่ที่ ฮีทโทรว์ ลอนดอน และเค้าก็ได้ key ข้อมูลในระบบให้กระเป๋าเดินทางไปพร้อมผมเรียบร้อยแล้ว ด้วยความระแวงผมก็ไม่ลืมที่จะเช็คกับพนักงานตรวจตั๋วก่อนเข้า Gate อีกครั้งว่า "กระเป๋าผมล่ะ" ทางพนักงานหน้า Gate ก็เอา barcode อันเดิมไป Scan แล้วบอกว่า สถานะของกระเป๋าตอนนี้จะไปพร้อมคุณแน่นอน เริ่มสบายใจขึ้นแล้วสิ พอขึ้นเครื่องก็ได้เรื่องอีกแล้วครับ เพราะเหมือนเครื่องลำนี้จะมีปัญหาเร่งความเร็วไม่ขึ้น ทำให้กว่าจะใช้เวลาออกตัวได้ก็เกินครึ่ง ชม (ระทึกอีกแล้วตรู) พอ เครื่องออกได้กัปตันก็เริ่มไต่ระดับความสูงไปเรื่อยๆ จนถึงระดับที่ค่อนข้างคงที่บรรดาพนักงานสาวสวยก็เริ่มเข้ามาแจกอาหารและ เครื่องดื่ม แต่เรื่องมันยังไม่จบแค่นั่น เพราะพอพนักงานแจกอาหารไปได้ 2 แถว ก็มีผู้ชายคนนึงเกิดอาการป่วยอย่างรุนแรง จนคนนั่งข้างๆ ต้องตะโดนเรียก แอร์!!! (สาบานได้ว่าเรื่องจริงไม่ใช่โคนัน) แอร์ก็รีบวิ่งไปเอาถึง O2 มาครอบหน้าและให้การปฐมพยาบาลเบื้องต้น จนคนป่วยอาการเริ่มดีขึ้น แต่แล้วก็มีเสียงประกาศจากกัปตันบอกว่า เนื่องจากเครื่องมีคนป่วยเราจึงขออนุญาตบินกลับสนามบิน ฮีทโทรว์ ที่ลอนดอน!!! ช็อคคค จากคุณ : น้ำค้างในยามเช้า เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 54 20:38:12

ความคิดเห็นที่ 12 เรื่องที่ 4 พอกัปตันประกาศว่าจะเอาเครื่องกลับ แอร์คนนึงก็พูดขึ้นมาเบาๆ ว่า "นี่มันบ้าเกินไปแล้วนะ" เธอ จึงเดินไปที่ห้องกัปตัน ทั้งๆ ที่สัญญาณไฟใฟ้คาดเข็มขัดนิรภัย แดงขึ้นทั้งเครื่อง เพราะเครื่องบินกำลังพยายามบินเปลี่ยนทิศกลับไปทางเดิม หลังจากเธอเปิดประตูเข้าไปในห้องนักบินได้ไม่ถึงนาที ก็มีเสียงประกาศดังขึ้นว่า เรายกเลิกแฟนการลงกลับแล้ว และกำลังจะเตียมตัวลงจอด ที่สนามบิน Edinburgh!!! แวบแรกผมคิดว่า เฮ๊ย ตรูฟังผิดรึเปล่าวะ จึงถามฝรั่งคนที่นั่งข้างๆ ว่าเกิดอะไรขึ้น ใช่อย่างที่ผมคิดหรือเปล่า เค้าก็ตอบว่าคุณเข้าใจถูกแล้ว นี่มันเป็นเรื่องบ้าชัดๆ ตั้งแต่ที่กัปตันประกาศว่าจะลงจอด สัญญาณรัดเข็มขัดไม่เคยดับ และเคยบินไม่เคยหยุดสั่นอีกเลย ผู้โดยสารส่วนใหญ่รวมทั่งผมต่างนั่งเงียบ ผู้โดยสารส่วนที่เหลือ ลืมเล่าเรื่องโจ๊กเกี่ยวกับเครื่องบินตก (กรรมแล้วมั๊ยนั้น -__-") สุดท้ายเครื่องก็ลงจอดที่สนามบิน Edinburgh โดยสวัสดิภาพ โดยที่ผมใช้เวลาบินจาก London มา Edinburgh ด้วยเวลาเพียงครึ่งเดียวของที่ต้องใช้จริง!!! มาถึงตอนนี้ทุกคนที่อ่านคงจะเดาได้แล้วใช่มั๊ยครับ ว่าเรื่องไม่จบแค่นี้ ใช่ครับกระเป๋าผมหายและเกือบทุกคนที่บินมาในเที่ยวบินนี้ก็กระเป๋าหายเหมือนกันหมด!!! ช็อคค ปล คัดลอกมาจาก Version เต็มใน Blog สนใจจิ้มไปอ่านกันได้นะครับ ปล2 ทริปนั้นบากบั่นมาก คาดว่าคงก้าวเท้าผิดข้างออกจากบ้าน เพราะตอนขากลับขนาดสนามบินยังโดนวางระเบิดเลย แก้ไขเมื่อ 25 ม.ค. 54 20:45:11 จากคุณ : น้ำค้างในยามเช้า เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 54 20:40:36

ความคิดเห็นที่ 13 น้ำค้างในยามเช้า ตื่นเต้น ตื่นเต้น ... เล่าต่อครับ จากคุณ : น้าลีโอ เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 54 20:40:56

ความคิดเห็นที่ 14 ไปเที่ยว เล็ง ถ่าย ลืมเอาเมมใส่กล้อง.....ช็อค 1 ขอยืมเพื่อน เอาเมมใส่ ถ่ายได้สองที แบตจะหมด...ช็อค 2 กลับห้องพักเปิดกระเป๋าเตรียมชาร์จแบต  ลืมเอาที่ชาร์จมา...ช็อค 3 จากคุณ : ปืนเถื่อน เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 54 20:44:23

ความคิดเห็นที่ 15 ต่อเรื่องที่ 2 ครับ ผมมีงานอดิเรก  คือโดดร่มภูเขาครับ เรียกทับศัพธ์ก็ พาราไกลดิ้ง  วันนั้นไปโดดที่เขาสะเดาครับ ข้างล่างลมกำลังดี  แต่พอขึ้นไปบนเขา  ลมแรงมาก  เหยียบ 30 กม/ชม.เลย  ซึ่งลมแรงขนาดนั้นเล่นไม่ได้ครับ รออยู่สัก 2 ชม.  ลมก็ไม่ลดกำลังเลย  ปรึกษารุ่นพี่แล้ว ว่าวันนี้คงฟาวล์  กลับเหอะ   แกก็บอกว่าพาน้องๆมาดูอย่าให้เสียเที่ยวเลย ผมก็บอกว่าเอาก็เอา  ลมมาตั้ง 30  สปีดร่มตรู  สูงสุดก็ 30 นิดๆ  พอหยวนๆน่า  พอตั้งร่มขึ้นมาปั๊บ ลมชู๊ตยังกับบั้งไฟ   ร่มกับผมพุ่งขึ้นไปในแนวดิ่งอย่างรวดเร็ว  มองลงมาเห็นเทคออฟเหลือติ๊ดเดียว  ตายแน่ตรู เวงกัมร่มมีอาการถอยหลังอีก ผมรีบถีบสปีดบาร์สุดเหยียด  ร่มค่อยถอยหลังช้าลงๆ  แต่ยังอันตรายอยู่ถ้าถอยจนเข้าเขตโรเตอร์(ลมม้วนกลับ) ตัดสินใจว่าต้องออกจากพื้นที่ตรงนี้อย่างเร่งด่วนแล้วถ้ายังอยากจะมีชีวิตอยู่  คอนโทรลก็แตะไม่ได้  บิ๊กเอียก็มีปัญหา(ลดแรงยก-ลดพท.ปีก) ต้องเวทชิพ(ถ่ายน้ำหนัก)ให้ร่มไสลด์ไปเรื่อยๆจนพ้นแนวสันเขา  พอพ้นปุ๊บ  รู้สึกว่าเหมือนเกิดใหม่เลย รีบไปแลนด์ดิ้ง  พอแลนด์ดิ้งเรียบร้อยรีบหันไปไหว้เจ้าพ่อเจ้าเขา  ที่กรุณาเว้นชีวิตลูก เรื่องนี้จบแล้วครับ จากคุณ : ปลอมตัวมาหารักแท้ เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 54 20:49:34

ความคิดเห็นที่ 16 เคยเล่าไปแล้วรอบนึง ขออีกรอบแล้วกัน ของผมช็อคสุดคงเป็นที่งาน Fullmoon Party เกาะพงันเมื่อ 3 ปีที่แล้วครับ ณ.หาดริ้น ในวันพระจันทร์เต็มดวง ที่เต็มไปด้วยเสียงเพลง แสงสี สาวสวย และเครื่องดื่มมึนเมา ที่พักผมอยู่ใกล้งานและไม่ค่อยแน่นหนา กลัวโดนงัดห้อง เลยเอากล้องพร้อมเลนส์ชุดใหญ่ทั้งกระเป๋าลงไปด้วย ผมกำลังสนุกอยู่ที่โต๊ะตัวหนึ่งกับเพื่อนอีก 3 คน โดยเอากระเป๋ากล้องวางไว้บนโต๊ะ นานๆก็หยิบออกมาถ่ายสาวฝรั่งซักที ถ่ายไป ดื่มไป สนุกไปเรื่อย รู้สึกอยากพริ้วจึงฝากกระเป๋ากล้องไว้ที่เพื่อนทั้ง 3 (ตัว) "ฝากหน่อยนะเพื่อน เดี๋ยวมา ขอไปพริ้วแป๊บ" ตัวผมเองก็ลื่นไหลไปตามเสียงเพลง บรรยากาศ เครื่องดื่ม และสาวสวย จนเวลาพอสมควรก็เดินกลับไปหาเพื่อนที่โต๊ะ หากใครเคยไปงาน Fullmoon Party คงทราบดีนะครับว่าคนเยอะขนาดไหน แม้ว่าคนจะเยอะขนาดไหน แต่ในระยะ 20 เมตรที่กำลังจะถึงโต๊ะ สิ่งที่ผมเห็นคือ กระเป๋ากล้องใบใหญ่ของผมวางอยู่บนโต๊ะ เด่นเป็นสง่า โดยที่... ไม่มีเพื่อนผมอยู่ที่โต๊ะเลยซัก(ตัว)คนเดียว!!! ช็อค! จากคุณ : DUB-COOK เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 54 21:01:59

ความคิดเห็นที่ 17 เผางานที่คณะครับ ระหว่างรอคิวแท่นพิมพ์ เพลีย ๆ เลยไปแอบงีบในห้องเรียน ไม่ได้เปิดไฟครับ กลัวแสงแยงตา มีหุ่น drawing ขาว ๆ ให้หลอนแบบห้องเรียนทั่วไปน่ะแหละ แต่สำหรับผมไม่มีผลเพราะไม่กลัวผี เอาโต๊ะนั่งเรียนมาเรียงต่อ ๆ กัน แล้วก็นอนบนโต๊ะ รู้สึกเมื่อยขาก็เลยเอาขาพาดขอบหน้าต่าง แป๊บเดียวหลับสบายจนมีใครไม่รู้มาดึงเท้า ง่วง ๆ ไม่อยากลืมตา ก็เลยจะโวยเพื่อน แต่นึกขึ้นได้ ขอบหน้าต่างมันสูงจากพื้นร่วม 4 เมตร ใครจะสูงขนาดมาดึงเท้าได้วะ หรี่ ๆ ตาดู มีผู้ชายแก่ ๆ ชุดขาว ยืนหน้าไม่รับแขก อยู่ข้างนอกหน้าต่าง ตรงปลายเท้าที่พาดออกไปพอดีเด๊ะ อืม.. ทำไมตาลุงคนนี้ยืนลอยอยู่บนอากาศได้วะ อืม.. ไกล ๆ ข้างหลังตาลุงมีหลังคาศาลพระภูมิประดับไฟวิบวับ ซารวย แล้วตรู... ปลายเท้าที่พาดขอบหน้าต่าง ดันหันไปทางศาลพระภูมิพอดี รีบยกมือสาธุ แล้ววิ่งไปหาเพื่อนที่ห้องทำงานเลยครับ จากคุณ : durian to go เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 54 21:34:46

ความคิดเห็นที่ 18 เราก็มีหนึ่งช็อค ปีที่แล้วเดือนตุลาเพิ่งซื้อกล้องใหม่ พอเดือนพฤศจิกา อยากไปถ่ายรูปเมืองสวย ๆ  ลงทุนบินไปยุโรปตะวันออกกับเพื่อน ปรากฎว่า วันแรก หยิบกล้องออกมา กดชัตเตอร์ไม่ลง...  พอเอากล้องมาดู เลนส์บิดซะงั้น เลยเพิ่งมานึกได้ว่า ตอนอยู่สุวรรณภูมิ เผลอเอากระเป๋ากล้องใส่เป้ (มีเสื้อหนาวหนา ๆ ในเป้ด้วยนะ) แล้วไปเข้าห้องน้ำ แต่ดันเอาไปแขวนไว้ แล้วเป้หล่นลงมา ในใจไม่นึกเลยว่าจะมีผลทำให้กล้องพัง... แต่ยังดี ที่เอากล้อง Compact ไปด้วย  เลยได้ถ่ายรูปแบบเล่น ๆ ไป แล้วอาศัยไปอยู่ในกล้องเพื่อนแทน... อ่อ.. ตอนจบของเรื่อง  หลังจากกลับเมืองไทย กล้องซ่อมได้ แล้วกลับมาถ่ายเป็นปกติ จากคุณ : Travelling Girl เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 54 21:40:10

ความคิดเห็นที่ 19 ไม่มีเรื่องช็อคอะครับ เข้ามาอ่านเรื่องน้าลีโอ เขียนสนุกดี... จากคุณ : โกดิว เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 54 21:56:21

ความคิดเห็นที่ 20 .........สมัยเรียนโดนเป็นตากล้องอาสาถ่ายงานคณะ เพราะมีไม่กี่คนที่มีกล้องฟิล์ม และเล่นเป็น........... ฟิล์มม้วนนึง ถ่ายไปหลายรูปแล้ว งานก็จวนจะจบ ยังไม่หมดม้วนซักที ลองเช็คดู ฟิล์มไม่ขึ้นเพราะหนามเตยตกร่อง........ช็อค!!!!! จากคุณ : NJ THE KOP เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 54 22:48:45

ความคิดเห็นที่ 21 จากคุณ : raksapondet เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 54 22:59:25

ความคิดเห็นที่ 22 เรื่องน้าหนุ่ม แค่อ่านยังเสียวแทน ..  >__<" จากคุณ : จรวด (Jaruad) เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 54 23:14:29

ความคิดเห็นที่ 23 บ.เก่า ทำงานยัน ตีสี่ เช้ามาทำงานสายห้านาทีโดนหักเงินเดือน !!!!! (เข้างาน 8.30 มาทำงาน ประมาณ 8.45) อาจจะไม่ช๊อกแต่ขมขื่นมาก    จากคุณ : Don't follow me I've been lost เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 54 23:36:26

ความคิดเห็นที่ 24 ทริปหลีเป๊ะ เป็นครั้งแรกที่ไป ด้วยความอยากไปมานาน และไม่ได้ถ่ายรูปมานานอีกด้วย จัดไปเต็มครับ บอดี้ Nikon D300 เลนส์ AF 70-200VR (เพิ่งซื้อใหม่), AF 28-70, AF 12-24, Fisheye แถมแฟลช SB900 ด้วย ทั้งหมดอยู่ในเป้ Lowepro สีดำใบเก่ง พอเรือข้ามจากสตูลมาถึงเกาะหลีเป๊ะ ผมรอให้คนอื่นๆ ทะยอยลงไปก่อน ผมน่าจะเป็นคนเกือบๆ สุดท้าย พอคนว่างๆ จึงถึงตาผมล่ะ จะออกจากเรือเข้าฝั่งบ้าง แน่นอน . . . หยิบเป้กล้องมาสะพายหลัง พร้อมล่ะกับทริปเกาะหลีเป๊ะ ผมได้ก้าวออกจากเรือไป . . . . . จ๋อม อุบัติเหตุครับ สุดคาดเดาจริง ๆ ผมจมลงไปทะเลทั้งตัวพร้อมกับเป้กล้องที่ใส่อุปกรณ์เต็มๆ แบบที่บอก ช็อคครับ!!! บุหรี่ซองใหม่เพิ่งแกะ เปียกน้ำทะเลทั้งซองเลย . . . เซ็งมาก จากคุณ : 3ho8 เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 54 23:59:06

ความคิดเห็นที่ 25 เรื่องช็อคล่าสุดของผม ... เมื่อเดือนที่แล้วนี่เองครับ backpack ไปเที่ยวเกาหลี .. อยู่ใน seoul ตลอด วันที่ 2 .. อากาศ -10 องศา ก็ออกเดินไปเที่ยวตามจุดต่างๆตามปกติ เดินอยู่สองชั่วโมงกว่า เก็บรุปได้เป็นร้อยๆรูป .. -10 องศามิใช่อุปสรรค พอจะเข้าพักเท้าที่ใน starbuck .. ก็ต้องเก็บกล้องเข้ากระเป๋า กระบวนการเก็บกล้อง เริ่มด้วยปิดสวิทช์กล้อง ถอดฮูดออกจากเลนส์ เพื่อกลับทิศทางสวมเข้ากับเลนส์ ฮูดของเลนส์ zuiko digital 12-60mm มันเป็นแบบเขี้ยวล็อก ถอดง่าย ใส่ง่าย .. ไม่ต้องหมุนเกลียวกันให้ยุ่งยาก แต่ ทำไมฮูดผมถึงปลดไม่ออกหว่า? เลยต้องใช้แรงเพิ่มอีกนิด ในการบิดให้เขี้ยวล็อกของฮูดหลุดออกจากเลนส์ หลุดครับ .. ฮูดหลุด และเนื่องจากมันติดแน่นกับกระบอกเลนส์ด้านหน้า มันเลยบิดเอากระบอกเลนส์ด้านหน้า หลุดขาด ออกมาด้วย ช็อคครับ .. ช็อค!! ตอนนี้ เรื่องนี้กำลังเป็นตำนานตะลึงตึงๆของชาว oly จากคุณ : แมวเหมียวพุงป่อง เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 54 02:18:40

ความคิดเห็นที่ 26 #24 สรุปว่า D300 กันน้ำใช่ไม๊ครับน้าบอย จากคุณ : Piggie MM เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 54 02:47:47

ความคิดเห็นที่ 27 ผมแกะการ์ดออกจากกล้องจะเอาเก็บใส่ไว้ในกระเป๋าตังค์ กะว่ามันหาง่ายแน่นอน แต่เพื่อนทักบอกว่าเฮ้ย อย่าเก็บไว้แบบนั้น ไม่ดี เดี๋ยวมันงอนะ หลายวันต่อมาเพื่อนยืมการ์ดไปใช้ พอตกเย็นเพื่อนโทรมา เฮ้ยกรูทำการ์ดหายว่ะ... ผมถามหายไปไหน คิดดีๆดิ้เก็บไว้ไหน กรูยังไม่ได้เอารูปลงคอมฯเลย รูปงานปีใหม่ที่บริษัทด้วย เพื่อนบอกมาด้วยเสียงเรียบๆ เนิบๆ... กรูเก็บไว้ในกระเป๋าตังค์...สงสัยมันหล่นตอนหยิบเงินซื้อของว่ะ    SHOCK!! ยังดีที่เพื่อนเอารูปในการ์ดลงเครื่องมันไว้ก่อนแล้ว ไม่งั้นจะช็อคกว่านี้ 555 จากคุณ : ddlife เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 54 06:09:51

ความคิดเห็นที่ 28 ลงชื่อ ว่าที่กระทู้แนะนำ 2 สัปดาห์ ^^ จากคุณ : kornclod เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 54 07:32:44

ความคิดเห็นที่ 29 เรื่องช็อค เมื่อปีกว่าๆ ... กค. 2551 ผมกลับบ้าน .. ตามปกติ ก่อนถึงบ้าน ก็แวะซื้อของที่ร้านท้อป .. ตามปกติ เพราะมันห่างจากบ้านแค่ 1 ซอย จอดรถตามปกติ แต่ที่ไม่ปกติคือ ที่จอดที่ว่าง มันอยู่หน้าโต๊ะยามพอดี ลงไปซื้อของตามปกติ ซื้อได้ราวๆ 5 นาที ก็นึกออกว่า มีอาหารอยู่ในรถ ที่จะเอามาฝากคนที่บ้าน เลยโทรไปบอกคนที่บ้านว่า ให้มาที่ท้อปเพื่อเอาอาหารไป คนที่บ้านเดินมา .. ไม่ถึงห้านาที ก่อนโทรเข้ามือถือผม ให้ไปที่รถด่วนๆๆ มันเรื่องไรว่ะ??? พอไปถึงรถ ... ที่จอดอยู่หน้าโต๊ะยาม เจอกระจกรถด้านหลังซ้าย แตกกระจุย และโน้ตบุค ที่มีงานซึ่งทำมาครึ่งปี + รูปที่ถ่ายไว้ในช่วง 2 เดือน และยังไม่ได้เก็บขึ้น backup -- หาย -- ช็อคไหมหละ จากคุณ : แมวเหมียวพุงป่อง เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 54 07:58:06

ความคิดเห็นที่ 30 ช็อคสุดคือ.. ตอนไปเที่ยวต่างจังหวัดคราวก่อน นั่งเล่นอยู่ดีๆ มีคนเดินเฉียดผ่านหน้าไป ..แว๊บเดียว แต่ เอ๊.. ทำไมรู้สึกคุ้นมากๆ นี่ขนาดไม่ได้มองหน้าเลย (เพราะนั่งเล่นเกมบนมือถืออยู่ ) แต่.. พอเงยหน้าขึ้น(แอบ)มอง กลายเป็นแฟนเก่าสมัยเรียนมหาลัย (คนที่สนิทที่สุดในชีวิต) ช็อคทำอะไรไม่ถูก ไม่รู้ว่าต้องทำตัวยังไง เลยนั่งเฉยๆ ทำเป็นนั่งเล่นเกมต่อซะงั้น (แล้วก็ไม่ได้เจอกันอีกจนบัดนี้ หลังจากที่ไม่ได้เจอกันมา 17 ปี) จากคุณ : Piggie MM เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 54 11:09:13

ความคิดเห็นที่ 31 ช็อครองลงมา.. หลายปีละ ขับรถเข้าซอยบ้านเก่า (เลนเดียวแคบๆ รถสวนไม่ได้) ตอนตีหนึ่งกว่า (ออกมาซื้อผลไม้กระป๋องที่ร้าน am-pm ที่ปากซอยให้คุณแม่) เห็นมีคนเดินสวนมา เลยชะลอๆ ด้วยความแปลกใจ จะมาเดินอะไรป่านนี้ฟระ แล้วก็เห็นคุณเธอก็เดินติดๆ กำแพง ฝั่งซ้ายของรถ ไฟก็ไม่ค่อยสว่างเท่าไหร่ พอรถวิ่งผ่าน เธอผ่านกระจกหูช้างไปเท่านั้นล่ะ ถึงบางอ้อเลย ว่าทำไมรู้สึกแปลก ..เพราะเธอหายไปจากกระจกภายในหนึ่งวินาที!!! ข้างๆ นั่นมันกำแพงยาวนะครับ วันรุ่งขึ้นเล่าให้คุณแม่ฟัง ก็รู้ล่ะว่าเจอผีเข้าแล้ว ก็เลยไปถามคนเก่าๆ แถวนั้น เขาบอกว่า บ้านข้างๆ กำแพงนั่น คือที่เป็นข่าวผูกคอตายหมู่ทั้งครอบครัว ลงหน้าหนึ่ง นสพ. ไง แต่ผมเป็นคนที่ไปวัดป่าบ่อย เจอผีบ่อย เจอจนเบื่อ เจอจนไม่รู้สึกว่าจะต่างอะไรกันนัก ดังนั้น จึงไม่ได้ช็อค หรือตกใจอะไรมากนักเวลาเห็นผี คือเคยเห็นแล้ว ก็จะไม่ตื่นเต้นมาก -------------------------------------------------------------------------------------- ภาคสอง.. เหตุการณ์คล้ายๆ กัน เจอเมื่อไม่นานนี้เอง แถวซอยอารีสัมพันธ์ ใจกลางกรุงนี่ล่ะ เจอแบบเดียวกันเลย คือเดินสวนข้างรถตอนมืดๆ พอผ่านกระจกปุ๊บ หายปั๊บ! เราก็รู้ละ โอเค..ผี! (รู้แล้วๆ) ก็สวดมนต์แผ่เมตตาให้เขาไป ไม่ได้ตกใจอะไรนัก จึงจะฝากไว้ว่า ถ้าเห็นอะไรเดินผ่านแล้วหายแบบนี้ ถ้าไม่แน่ใจว่าผีหรือคน ไม่ต้องขับชนนะครับ ไม่ต้องไปมองหน้าเขา เพราะไม่มีทางมองเห็นหน้า (ผีจะไม่มีหน้า) แต่ให้มองลงไปที่เท้าเลย "ผี เท้าจะไม่ติดพื้น" ครับ นี่เป็นผลการสังเกตการณ์ เหมือนกันทุกตน คือเวลายืนเท้าจะไม่แตะพื้น แล้วก็ไม่ต้องตื่นเต้นตกใจมาก เพราะผีไม่ได้หลอกเหมือนในหนังซะหน่อย เค้าก็แค่มาปรากฎให้ (บางคน) เห็น เราก็ตั้งจิต แผ่เมตตาอุทิศส่วนบุญให้เขาไปทันทีเลยก็เพียงพอแล้ว แค่นี้เอง ผมเห็นผีมาเป็นสิบๆ ครั้งในชีวิต แต่ไม่เคยมีสักครั้งที่เขาจะมาหลอกให้กลัวนะ ก็แค่มาให้เห็นจะจะแค่นั้น ..อิอิ แก้ไขเมื่อ 26 ม.ค. 54 11:54:18 จากคุณ : Piggie MM เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 54 11:21:46

ความคิดเห็นที่ 32 เนื่องจากเป็นกระทู้ของน้าลีโอ ผมจึงขอถือโอกาสนี้ใช้ภาพเล่าเรื่องแทนก็แล้วกันนะครับ...(เพราะทีแรกตอนอ่านชื่อกระทู้ผมคิดว่าจะต้องเจอภาพแบบนี้แน่ๆ  แต่ผิดคาด  ) จากคุณ : นู๊นู เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 54 11:33:17

ความคิดเห็นที่ 33 ของผมเรื่องเมื่อปีที่แล้ว... เริ่มากไปงานถ่ายรูปรับปริญญาที่คลองหก ระหว่างรอบัณฑิตอยู่ใต้อาคารแห่งหนึ่ง ผมก็เอากล้องออกมาเทสต์ถ่ายโน่นถ่ายนี่ไปเรื่อยสักพัก ลองจนได้ที่แล้วก็บิดฮู้ดออกเพื่อจะเก็บเข้าที่หน้าเลนซ์ แต่ขอบมันดันไปเกี่ยวฝาปิดหน้าเลนซ์กระเด็นไปอยู่ที่ปลายเท้า กำลังจะก้มเก็บ ก็มีมือน้อยๆมือนึงมาแย่งเก็บฝาปิดเลนซ์ไปต่อหน้าต่อตาผม แล้วพอเงยหน้าขึ้นมาผมก็ ช็อค!!!โคตรน่ารักเลยครับ เธอยื่นฝาปิดเลนซ์มาให้พร้อมกับยิ้มให้อีกต่างหาก เกิดมาไม่เคยมีคนน่ารักมาทำอะไรให้ขนาดนี้แถมยิ้มให้อีกต่างหาก ช็อคซะแบบว่าไม่ได้ขอบคุณเธอเลย... - -* จากคุณ : สะบายดีบางกอก เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 54 12:42:12

ความคิดเห็นที่ 34 ห้องน้ำแหงหนึ่งในปั๊มตอนตีสาม ระหว่างนั่งธุระอยู่นั้น ก็มีคนเดินเข้ามานั่งในห้องน้ำ ห้องข้างๆ แล้วก็มีเสียงลอดมา  "สวัสดี เป็นไงมั่ง สบายดีไหม?" ผม นึกในใจ  อะไรของมันว๊ะ !!   แต่ก็ตอบไป "เอ่อ สบายดี ครับ สวัสดีครับ" ชายนิรนามถามต่อ " ทำอะไรอยู่ล่ะ" ผม นึกในใจ มรีงจะกรูให้ทำอะไรฟะ  คนนั่งอยู่ในส้วม " เอ่อ ปวดท้องมากคับ " ชายนิรนามถามอีก " นอนดึกนะเนี่ย ไม่หลับไม่นอนเหรอ จะไปไหนหล่ะ" ผม นึกในใจ อืม !!!   แปลกดีวุ้ย มีคนมาชวนคุยระหว่างนั่งขี้ !!! ก่อนจะตอบไปว่า "  จะไป นครปฐมครับ ต้องไปงานแต่งตอนเช้า" แล้วชายนิรนามคนนั้น ก็พูดด้วยเสียงที่ดังขึ้น คล้ายคนไม่พอใจ !!! " เฮ้ย แค่นี้ก่อนนะ ไอ้ห้องข้างๆ มันเป็นบ้าอะไรไม่รู้ แมร่ง !!พูดตอบมาตลอดเลย !! " จำเขามา จากคุณ : แถมฟรีน้ำ 1 ขวด เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 54 13:44:12

ความคิดเห็นที่ 35 จิ้มไปที่ #30 ของผมมีเรื่องราวคล้ายๆ กันกับน้าหมูเรื่องแรกครับ แต่อยู่บนเครื่องบิน (ไม่ระบุสายการบินดีกว่า) ระหว่างเดินทาง กทม.ไปฮ่องกง (ไปทำงาน) ก่อนหน้าจะมาขึ้นเครื่อง ผมทำงานดึกมาตลอดอาทิตย์ และคืนก่อนบินก็ยังดึกอีก ไม่ต้องสงสัยครับ . . . . พอขึ้นเครื่องได้ก็นอน แบบใครอย่ามายุ่งกับชีวิตเลย ขอนอนซักหน่อยเถอะ หลับไปนานเท่าไรไม่รู้ ถึงเวลาคุณแอร์มาเสริฟอาหารบนเครื่อง ผมก็ยังหลับสนิท แต่คุณแอร์ใจดีมากๆ ปลุกอีก ลองคิดดู . . . คนอดนอนมาตลอด ตื่นขึ้นมาใครอยากจะกินอะไร ว่าไปแล้วโดนปลุกนี่หงุดหงิดอีกต่างหาก . . . ปลุกทำไมเนี่ย   แต่พอเงยหน้าขึ้นมา . . . คุณแอร์ถามจะรับอะไร แล้วเราก็ต่างคนต่างทำตาโต นิ่งไปซักพัก และเรียกชื่อกัน!!! เซอร์ไพรส์ (หรือช็อคดี) ลป. คุณแอร์คนนั้นคือน้องผู้หญิงคนนึงที่เคยจีบ แต่อะไรบางประการ ทำให้ไม่ได้เจอและไม่ได้ติดต่อกัน หายหน้ากันไป 10 กว่าปี และไม่ได้มีเบอร์ติดต่อกันอีก ผมเพิ่งตื่นขึ้นมา และยังงัวเงีย ไม่รู้อะไรยังไง อยากถามข่าวคราวบ้าง หลังจากนั้นเลยฝากนามบัตรผมให้คุณแอร์อีกคนเอาไปให้เค้า สักพัก มีโน๊ตเขียนฝากกลับมา . . . จากคุณ : 3ho8 เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 54 14:06:42

ความคิดเห็นที่ 36 เอาเรื่องจริงบ้าง ตอนเช้า กำลังขับรถไปทำงาน ได้รับแจ้ง ทาง ว.จาก ตำรวจบ้าน พบศพผู้เสียชีวิต ด้วยความที่อยู่ใกล้ที่เกิดเหตุที่สุด จึงเลี้ยวรถไปดู เมื่อไปถึงพบ ตำรวจบ้านยืนรออยู่แล้ว ลงรถเดินเข้าไปในป่าหญ้าพร้อม ตำรวจบ้าน 2 คน  ประมาณ 50 เมตร พบชายรูปร่างสูงใหญ่ นอนตะแคง มีร่องรอย ถูกฟันที่ศรีษะ ประมาณ 3 - 4 แห่ง และที่ มือและนิ้ว จนนิ้วกลางขาดห้อยร่องแร่ง สภาพเลือดแห้งกรังจนเป็นสีดำ น่าจะถูกฟันตั้งแต่เมื่อคืน จึงได้ ว.แจ้งร้อยเวร และ มูลนิธิทราบ ระหว่างที่รอ ........ ........มีเสียง  เอิ๊กกกกกกกก.....  แล้วร่างนั้นก็ขยับ  ช็อค.... ตำรวจบ้าน.....วิ่งงงงงงงงงงงงงงงงงงงง ผมล่ะ ผมจะอยู่เหรอ วิ่งตามตำรวจบ้านอย่างเร็วเหมือนกัน วิ่งมาถึงถนน ถามตำรวจบ้าน วิ่งทำไม  ตำรวจบ้านบอก "ก็ผีหลอก" เลยนึกขึ้นได้.....หรือยังไม่ตายว่ะ  ชวนตำรวจบ้านเข้าไปดู ตำรวจบ้านไม่กล้าเข้าไป ผมก็ไม่กล้าเข้าไป ตัดสินใจ จูงแขน ตำรวจบ้านเข้าไปพร้อมกัน กำปืนไว้แน่น ก่ะว่าถ้าเป็นผี ได้ยิงผีแน่ๆ ไปถึงใกล้ๆ ถึงได้ยินเสียงร้องว่า ช่วยด้วย  เลยต้องรีบ ว.ให้ มูลนิธิรีบมา พาไปส่ง รพ. ปรากฏว่ารอด แก้ไขเมื่อ 26 ม.ค. 54 14:52:49 จากคุณ : แถมฟรีน้ำ 1 ขวด เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 54 14:48:00

ความคิดเห็นที่ 37 น้าแถมฟรีน้ำ 1 ขวด ครับ ขอถามหน่อยว่า...สรุปแล้วรอดป่าวครับ ลุ้นๆ จากคุณ : ช้างป่าเข้ากรุง เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 54 15:15:23

ความคิดเห็นที่ 38 อ่านของน้าแถมฯแล้ว  เอาบ้างๆ  เรื่องแบบนี้ก็มีเหมือนกัน เมื่อ 4-5 ปีก่อนโน้น  ผมไปธุระแถวๆหลักสี่  เสร็จแล้วจะกลับบ้านแถวบางพลัด  ก็ประมาณ 4-5 ทุ่มขับรถไปเรื่อยๆไม่เร็วนัก พอผ่านแยกวงศ์สว่าง  ลงจากสะพานข้ามแยกมาเท่านั้น  เห็นเงาแว๊บๆวูบเข้ามา  ไม่ต้องคิด  ไม่ต้องมองหลัง  เหยียบเบรคจนจมเท้า และแล้วก็มีเสียงดังปัง  และโครม  ผมรู้เลยว่ารถชนอะไรบางอย่างแล้ว เลยไม่ปล่อยเบรค  แต่จอดรถให้เร็วที่สุด  ผมจอดเลนส์ขวาสุด เนื่องจากวิ่งมาเลนส์ขวาสุด  พอรถนิ่งแล้วผมก็เปิดไฟฉุกเฉิน แล้วเปิดประตูรถลงมาดู  สิ่งที่เห็นทำให้แทบช็อคครับ ผู้ชายอายุสัก 30  ปี นอนขดพับอยู่ริมถนนเลนส์ซ้ายสุด  ไปทางท้ายรถผมประมาณ 10 เมตร  ไม่มีกองเลือด แต่ก็ไม่มีอาการกระดิกกระเดี้ยเลย  ผมเดินมาดูที่รถ  กระจกมองข้างซ้ายหัก  ฝากระโปรงและแก้มข้างบุบ  เสากระจกหน้าซ้ายยุบ แย่แล้ว ผมขับรถชนคน สักพักก็มีรถมูลนิธิฯมา หลังจากที่ตรวจที่เกิดเหตุสักพักเจ้าหน้ามูลนิธิ ก็ ว.ไปแจ้งข่าว ว่าเกิดอุบัติเหตุ  มีผู้เสียชีวิต 1 คน  ผมถึงกับอึ้ง  บอกไปว่า พี่เช็คดีๆหน่อยว่าตายจริงหรืปล่าว  เฮียแกก็เช็คให้อีกรอบ โดยเอามือเขย่าๆดู แล้วก็ ว. ไปยืนยันว่ามีผู้เสียชีวิตในที่เกิดเหตุ 1 ราย   ใช่แล้วครับ  ผมขับรถชนคนตาย   บริเวณที่ชนอยู่ใต้สะพานลอยข้ามถนน  หน่าร้านคาราโอเกะ สักพักก็มีมือมาโอบไหล่  หันกลับไปมองก็เห็นน้องๆคาราโอเกะกับเพื่อนๆ พูดปลอบใจผมว่า  ขับรถชนคนตายไม่ติดคุกหรอกพี่ ผมพอฟังคำแล้ว  คำนวนเงิน และค่าใช้จ่ายต่างๆที่จะตามมาทันที  พอรู้ว่ามีงบและน่าจะใช้จ่ายได้ก็เริ่มเบาใจ ต่อมาก็เริ่มหาพรรคพวก  ผู้หลักผู้ใหญ่ที่จะมาช่วยดูแลคดีนี้หน่อย  เอาล่ะพอได้  ก็รู้สึกใจชื้นขึ้นมานิดๆ และแล้วเจ้าหน้าที่ตำรวจก็มาถึง  เรียกดูใบขับขี่ผม  และแสดงความเห็นใจ  ว่าโชคไม่ดีจริงๆ  ชนคนใต้สะพานลอยข้ามถนน ถ้าคนตายข้ามสะพานลอยก็คงไม่เกิดเหตุการณ์นี้ขึ้น   ถึงแม้กฎหมายจะบอกว่า ระยะ 50 เมตรจากหน้าและหลังสะพานลอย เป็นเขตข้ามถนนโดยใช้สะพานลอย  ก็ยังโดนข้อหาประมาทอยู่ดี   แล้วท่านตำรวจ  ก็พยักเพยิดให้เอาศพไปโรงพยาบาลได้ ตอนมูลนิธิ  กำลังยกศพขึ้นรถ ก็เกิดเหตุการณ์ไม่น่าเชื่อขึ้น  ศพที่ถูกรถชนขยับตัวได้ครับ  เหยียดแข้งเหยียดขาได้ โอ้..พระเจ้า  ไม่ตายครับ มันไม่ตาย  แขนขาเหยียดได้  ไม่อัมพาตแน่นอน  ตรูรอดแล้ว ชีวิตรู้สึกสว่างไสวขึ้นมาทันที จากไปส่งห้องดับจิต  ก็ส่งไปห้องฉุกเฉินแทนครับ  พรบ.ทำมาหลายปี  พอมาคราวนี้ได้ใช้คุ้มเลย สรุปแล้ว งานนี้เบ็ดเสร็จควักกระเป๋าออกเอง ไม่กี่ตังศ์ครับ จากคุณ : ปลอมตัวมาหารักแท้ เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 54 19:11:08

ความคิดเห็นที่ 39 5555 ของน้าแถมก็ไม่เบา จากคุณ : bugble เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 54 21:13:50

ความคิดเห็นที่ 40 เมือก่อน สมัยใช้ฟิลม์ ไปถ่ายรูปงาน เป็นงานถ่ายแบบรำไทย  ที่นาฏศิลป์     ถ่ายไปเรื่อยๆ  เสร็จ กลับมาออฟฟิต เปิดหลังกล้องจะเอาฟิลม์ออก  ....... ซ็อค........  ลืมใส่ ฟิลม์........ แก้ไขเมื่อ 27 ม.ค. 54 10:39:10 จากคุณ : TumG5 เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 54 10:38:30

ความคิดเห็นที่ 41 ช๊อค หรอคะ มีตอนที่ไปเที่ยวกับพี่สาวที่มะละกา แล้วก็คนไทยเยอะมาก สองสาวพี่น้องก็เดินถ่ายรูปไปจนถึงป้อมปืน คุณพี่สาวก็ตั้งขาตั้งกล้อง แล้วก็ปรับโฟกัส คุณน้องก็ยืนโพสท่า แล้วก็เห็นนักท่องเที่ยวสองคนใส่สูทมาเดินทั้งๆที่อากาศกำลังร้อน กำลังโพสท่าในที่ใกล้ๆกัน อิช้านก็กัดฟันพูดทั้งๆที่ยิ้มอยู่ว่า ร้อนจะตายยังใส่สูทมาเดินอีก นักท่องเที่ยวคนที่เป็นช่างภาพก็เลย นับ หนึ่ง สอง สาม ภาษาไทย แล้วก็หันมายิ้มให้อิช้านกับพี่สาว ชอคค่ะ ไม่คิดว่าเป็นคนไทย กรุ๊ปคนไทย จากคุณ : oreocream เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 54 17:27:27