มาหยุด ๆ ๆ ๆ .... เป้าหมาย .... ด้วยใจของคุณ ...
|
 |
มาหยุด ๆ ๆ ๆ .... เป้าหมาย .... ด้วยใจของคุณ ...
กระทู้นี้ .... ขอสร้างกำลังใจให้กับเพื่อนสมาชิกทุกท่านที่กำลังเริ่มรู้สึกเบื่อหน่าย ... ท้อแท้หรือยอมจำนนต่อเป้าหมายในการถ่ายรูปที่ยังไม่ได้อย่างใจคิด .... รวมทั้งให้กำลังใจสำหรับตัวเองเพื่อการก้าวเดินต่อไปอย่างมีความสุข...
เวลาที่ผ่านไป 1 ปีของผมสำหรับกล้อง DSLR ซึ่งประกอบด้วย 10 เดือนสำหรับมาโคร และอีก 1 เดือนสำหรับการไล่ส่องนก ... ผมได้อะไรจากมันบ้าง ??
- มาโคร .... ผมเพิ่งเดินมาได้เพียงครึ่งทาง เพราะผมยังไม่ได้เรียนรู้เรื่องการใช้แฟลชซึ่งถือเป็นหัวใจของมาโคร ..
- ถ่ายนก .... ผมขอหยุดการก้าวหน้าในการถ่ายนกไว้เพียงเท่านี้ .... เพราะใจมันหลงรักมาโครอย่างโงหัวไม่ขึ้น....
แต่ที่แน่ๆ ...ผมได้ความดำเพิ่มขึ้นมาครับ  .... จากที่เคยดำด้าน...กลายเป็นดำเงา ... ซึ่งนั่นเป็นเพียงผลพวงจากการเก็บเกี่ยวความสุขให้กับหัวใจในสิ่งที่ผมพึงใจและเลือกที่จะทำ ... ถึงแม้จะมีอุปสรรคขวางกั้นที่รอเราอยู่ข้างหน้าเสมอ แต่มันคือขวากหนามที่รอให้เราฝ่าฟัน ด้วยการเรียนรู้ ฝึกฝน และอดทนต่อสถานการณ์ในทุกฝีก้าว รวมไปถึงอุปสรรคที่อยู่ในใจของเรานั่นคือความขี้เกียจที่เป็นตัวบั่นทอนความก้าวหน้า .... ซึ่งหลายๆครั้งที่ความขี้เกียจทำให้เราต้องพลาดโอกาสดีๆไปอย่างน่าเสียดาย .....
สำหรับวันนี้ ...... ผมมีนกเอี้ยง ..... ก็เพราะมันมีแต่นกเอี้ยง....นกที่มีให้เห็นอยู่ดาษดื่น .. ไม่ได้มีสีสันอะไรที่สวยงามนอกจากปีกสีขาวที่แซมอยู่ซึ่งจะเห็นได้ชัดเฉพาะตอนที่มันบิน.... และก็ส่วนหัวของมันที่มีสีเหลืองรอบดวงตาค่อนมาทางโหนกแก้ม .... ผมจึงจำเป็นต้องทำให้นกเอี้ยงมันสวยขึ้นได้ด้วยการบินของมันเท่านั้น
นกกระจอกที่ไม่กระจอก....เพราะมันตัวเล็ก....กระพือปีกเร็ว....บินไม่ค่อยจะอยู่กะร่องกะรอย....สีสีนไม่ต้องพูดถึง .... ไม่มีอะไรให้น่ามอง ... .การเก็บภาพนกกระจอกให้น่ามองจึงไม่กระจอกเหมือนชื่อที่เรียกขาน.....
ที่เหลือเป็นผีเสื้อและแมลงปอ ... ที่วันนี้ผมขอหยุดเป้าหมายทั้งหลายไว้ ...... ด้วยใจ .....
แล้วคุณล่ะครับ
| จากคุณ |
:
ลุงก้อง 
|
| เขียนเมื่อ |
:
1 ส.ค. 54 07:49:28
|
|
|
| 
