 |
หนึ่งปีผ่านไป ...
ตากล้อง DSLR ผู้ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ พัฒนาตัวเองขึ้นเป็นระดับเซียนถ่ายภาพ นั่งมองฟ้ามองดิน ก่อนถอนใจเฮือก
เหลียวมองตู้เก็บกล้อง (ใบที่สอง, 15000 บาท)
กล้อง DSLR ตัวเดิม ที่เขาตัดสินใจซื้อ เพราะมันเป็นกล้องที่ดี คุณภาพสูง อุปกรณ์เสริมหาง่าย ราคาถูกมาก (25,000)
ชั้นบนนั่นก็เลนส์ใช้บ่อย 24-200mm ไว้เที่ยวทั่วไทย (15,000) , และ 100mm F/2.8 เพื่อถ่ายแมคโคร (20,000) และ M8 (180,000) กะ 50mm F/2.0 summicron สุดเลิฟสุดหวง (25,000) เอาไว้ถ่ายภาพ B/W กะภาพ IR ให้พวกกล้องฟิล์มหน้าม้าน ที่สู้กล้องดิจิตอลไม่ได้
ตรงกลางมา เป็นเลนส์เทพ ที่ไว้ออกงานสำคัญๆ 17-40mm (25,000) กับ 70-200mm F/2.8 เพื่อถ่ายนก (40,000) และ 10-20mm ไว้ถ่ายเวลาอยู่ในที่ที่ถอยไปไหนไม่ได้ (25,000)
ข้างล่างเป็นแฟลชเล็ก (5,000) ไว้พกไปไหนมาไหน กับแฟลชใหญ่ (15,000) ไว้ใช้งานจริงๆจังๆ .. ใช้มันทั้งสองอย่างนั่นแหละ
กระเป๋า Lowepro 2 ใบ วางข้างตู้ เคียงข้างขาตั้ง อืมม์ ... เจ้าขาตั้ง Velbron Rub40 เนี่ย ถึงจะถูก (1,500) แต่ก็ช่วยชีวิตไำว้หลายหน แม้จะใช้งานสู้ตัว Benro carbon (12,000) ไม่ได้
อยากนับดูว่า ฟิลเตอร์มันกี่ตัวเหมือนกัน แต่ก็ขี้เกียจลุกไปดู ราคามันก็แค่ตัวละ 3-4,000 เท่านั้น .. เอ ... สิบกว่าตัวนี่ มันกี่บาทหว่า?
หันไปเปิด Mac Pro (120,000) เข้าพันทิพดีกว่าเนาะ จอ 23" (40,000) นอกจากจะช่วยให้ตาไม่ล้าง่ายๆ ยังช่วยทำให้ปรับแต่งภาพง่ายขึ้นอีกเยอะ สีก็ไม่เพี้ยนเหมือนเมื่อใช้ PC ธรรมดาๆ .. แถมซื้อเครื่องหนเดียว -จบ- ไม่ต้องหาซื้อนู่นๆนั่นๆนี่ๆ เหมือนพวกมือสมัครเล่นอื่นๆ ที่ยังใช้ Windows อยู่
อ้าว! ใครเอาเจ้าแมงมุม (6,000) ไปวางไว้ไหนหว่า? ไม่มีมัน จะปรับสีอย่างไร
... หลงบ่นเพ้อเจ้อไปเรื่อย ... เราวางไม่เป็นที่เป็นทางเองตะหาก แฟน กิ๊ก ฯลฯ ก็ยังไม่มีกะเขา เพราะมัวแต่เอาเงินไปลงกะกล้องหมด ของจะหายได้อย่างไร
จบแต่เพียงเท่านี้
ใครตั้งฟามฝันไว้บ้างว่า DSLR ของท่าน จะโตเป็นอะไร ... ลองรวมๆๆๆ ทุกอย่าง (ในฝัน) ของท่านออกมาให้ชมหน่อยดิ .. อยากรู้ว่า มันไปถึงไหนกั๊นนนนนน!!!
ปล. ไม่ใช่จากชีวิตจริงของผมจ้ะ แต่ก็เกือบๆไป ถ้าไม่ดูใจ ดูตัวเองให้ชัดๆเจนๆ จริงๆจังๆ แบบซื่อสัตย์ต่อตัวเอง พอดูใจตัวเอง ดูความอยากตัวเองเสร็จ ก็หยิบกระดาษขึ้นมา เขียนสิ่งที่ต้วเอง"อยากได้" ทั้งหมด
แบ่งเป็นสามระดับ อยากได้มากๆๆ อยากได้ปานกลาง อยากได้ เพราะอยากได้
รวมๆแล้ว .. โอโห! ตรูชอบถ่ายภาพมาก จนถึงกะจะขายรถขายบ้าน ขายกิ๊ก เืพื่อซื้อกล้องและอุปกรณ์ ครบตามที่อยากเชียวเหรอว่ะ? ขนาดตัดให้เหลือที่ "อยากได้มากๆ" แล้ว ...
ดับความอยาก ด้วยปณิธานที่ว่า
ซื้ออุปกรณ์กล้องเท่าไหร่ ให้เงินแม่ 1/4 (พ่อไม่ต้อง เพราะไม่อยู่แล้ว), ทำบุญวัดพระพุทธบาทน้ำพุ 1/4, ให้ลูกเมีย 1/4, ซื้อประกันชีวิตแบบออมทรัพย์ 1/8, ทำรถ 1/8
แหม ... มันหายอยากไปเยอะแฮะ
โดย: แมวเหมียวพุงป่อง วันที่: 11 มิถุนายน 2550 เวลา:12:01:23 น.
------------------------------
บ้ารถ ยังดี เพราะได้ใช้งานทุกวัน
แต่กล้อง .. โดยเฉพาะ DSLR เนี่ย บ้าซื้อ บ้าสะสม แต่ไม่มีโอกาสใช้
อืมม์ .. กลับมานึกถึงกล้อง มันเป็นงานศิลป์ ที่ให้ความสุข
แต่ต้องถามตัวเองว่า ความสุขนั้น ให้กับใคร? ถ้าเล่นรถ ... คนอื่นมีความสุข? ผมว่าไม่ ... ยิ่งแต่งสวยเท่าไหร่ คนมองยิ่งอิจฉาตาร้อน อยากทำให้เท่ากันหรือดีกว่า (ข่มกัน ว่างั้นเหอะ) แต่เล่นกล้อง .. อืมม์ อืมม์
ความสุขให้กับคนอื่น มากกว่า 80%
ใครมั่ง ที่ถ่ายรูปมาแล้ว เก็บไว้ดูคนเดียวบนจอ? อัดรูปมาเพื่อดูคนเดียว? ตากล้อง .. เป็นคนที่น่าสงสารมากๆๆๆๆ
ลงทุนเป็นหมื่น (แสน, หลายแสน) ... เพื่อสร้่างความสุขให้คนอื่น
ความสุขที่ตัวเองได้รับ?
ถ้าเป็นมือสมัครเล่น มือใหม่ ... ความสุขจาก"คำชม" ว่า ถ่ายรูปสวยจัง ไปไหนมาไหน จะขอชวนไปด้วยนะ ชวนเหรอ? ... ไปดิ มันสนุกจะตายที่ได้ไปเที่ยวกับคนอื่น และถ่ายรูปเพื่อนๆ มีความสุึขเหลือ ที่ได้ถ่ายรูปสถานที่สวยๆงามๆ ได้ถ่ายรูปของแปลกๆ ดอกไม้ แมลง น้ำตก พระอาทิตย์ ฯลฯ กลับมาจากทริป .. มีความสุขเพิ่ม ที่ได้แบ่งปันรูปสวยๆงามๆ เหล่านั้น ให้เพื่อนร่วมทริปดู
มือสมัครเล่นแบบบ้าๆ ... ความสุขจากการ หยิบ จับ ลูบๆคลำๆ ของที่มีอยู่ ก่อนเปิดหนังสือดูอุปกรณ์ ดูเลนส์ ดูขาตั้ง ดูแฟลช ฯลฯ ใฝ่ฝันหาอุปกรณ์ที่อยากได้ และ "เวลาว่าง" + โอกาสดีๆ ที่จะได้เอาอุปกรณ์ที่มีไปถ่ายรูป
แล้วต้องลืมตาตื่น ... มาเิผชิญความจริงที่ว่า ... เจ้านายโยนงานมาให้หนึ่งตู้เอกสาร พร้อมปฏิทิน ที่ขีดเส้นตายตัวแดงเบ่อเริ่ม !!!
(เจ้านายใจร้ายยยยย ....)
โชคดี .. ที่เพื่อนร่วมงานเข้าใจ และเพื่อนๆโต๊ะกล้องเข้าใจ ชวนไปไหนมาไหน เพื่อถ่ายรูป และอวดรูปสวยๆงามๆ แบ่งปันกันดู (ไม่มีรูปของตัวเองซักกะเฟรม ... แถมหนีกล้องคนอื่น หยั่งกะหนีศาล )
มือสมัครเล่นแบบบ้าเลือด? (เลือดเข้าตา ) มีความสุขที่ได้ดูอุปกรณ์ที่มีทั้งหมด ราคาเรือนแสน (กี่แสนหว่า? ) ได้ลูบๆึคลำๆ เอาออกมาลองใช้ ลองถ่าย ลองกด ปรับนู่นปรับนั่นปรับนี่ ... แล้วเก็บเข้าตู้กันชื้นต่อไป เพราะต้องหยิบปากกาแดงอันใหญ่ๆ มาวงเส้นตายให้ตัวเอง และลูกน้อง
มืออาชีพ .. ไม่ค่อยมีความสุขหรอก ที่ต้องควักกระเป๋า ซื้ออุปกรณ์เรือนแสน ความสุขของตัวเอง ยิ่งหดลงไป เมื่อได้รับ job assignment ที่สุดโหดหิน เสียเวลา 2 วัน ... ถ่ายรูปนับพันรูป ... นิ้วแทบหงิก ใช้ได้ตั้ง 2 รูปแหนะ
แต่พอเช็คออก (ไม่เด้ง) .. ฮูย!!! สุขไหนจะเท่าสุขครั้งนี้
... ดูให้ดีๆ ถึงมืออาชีพก็เหอะ .. คุณมีหน้าที่สร้่างความสุขให้คนอื่น ... คนอื่นมีความสุขเมื่อไหร่ คุณถึงมีความสุข .. ใช่ไหมครับ
----------------
ถามตัวเองให้ดีๆ ว่า ซื้อกล้อง เพื่ออะไร? เพื่อความสุขตัวเอง (ที่ได้จับกล้อง ที่ได้กดชัตเตอร์) หรือเพื่อความสุขคนอื่น (ที่ได้รูปสวยๆจากเรา) ก่อนที่ความสุขจะสะท้อนกลับมาหาเรา
ถ่ายรูป เพื่อตัวเราเอง หรือเพื่อคนอื่น
พวกเราที่มาอยู่ในห้องนี้ รักการถ่ายรูปทั้งนั้น ... และรักการแ่บ่งปันความสุขให้คนอื่น แต่ก่อนจ่ายเงิน คิดซักนิด
May the camera be with you ...
โดย: แมวเหมียวพุงป่อง วันที่: 11 มิถุนายน 2550 เวลา:12:03:21 น.
------------------------------
DSLR มันให้ความสุข ที่เหนือกว่า SLR like หรือ compact แต่นอกจากจะไม่ฟรี ยังแพงหูลู่อีกตะหาก
น่าอิจฉาคนที่สามารถหาฟามสุขได้จาก DSLR อย่างเต็มที่จัง
เพราะต้อง
-- นอกจากมีตังค์เหลือ แหง๋หละ เงื่อนไขอันดับหนึ่งเลย ... 150,000++ ที่เหลือจากค่าผ่อนบ้าน ค่าผ่อนรถ ค่าน้ำมัน( ) ค่าผ่อนเมีย (เอ๊ย!!!) ค่าอาหาร ค่าเที่ยว ค่าเทอมลูก ฯลฯ ยังมีตังค์เหลือเพื่อเรื่องนี้ ไม่ใช่ใครๆก็ทำได ผมไม่ได้ค้านคนที่มีตังค์เหลือ แล้วรักการถ่ายรูปนะ หนับหนุนด้วยซ้ำ เพราะยังไงๆ ก็ยังมีวันจบ แต่ถ้าเอาไปลงกับรถ ปืน เหล้า&สังคม ... เท่าไหร่ๆก็ไม่พอ
-- ยังมีความสุนทรีย์ในชีวิตเหลือ(มองอะไรก็สวยไปหมด), เวลาเหลือ (ได้ไปเที่ยว ได้ไปถ่ายรูป),
-- คอมพ์คุณภาพเหลือๆ (ไม่งั้นเล่น RAW ไม่ไหว) -- ฝีมือถ่ายภาพเหลือๆ (สุดยอด) -- น้ำใจเหลือ (เอารูปสวยๆมาให้เราได้ดู)
ผมว่า สำหรับท่านที่มี SLR-like หรือ compact ลองอาศัยช่วงนี้ เปลี่ยนวิกฤติเป็นโอกาส ใช้กล้องของท่านให้เต็มที่ ... 120% เลยเอ้า! ถ่ายรูปออกมาให้บาดตาบาดใจ หัดไล่สี ไล่แสง ไล่เงา ให้เนี้ยบๆๆๆ
เพราะจริงๆแล้ว ... ท่าจะว่าไป
สิ่งที่คนที่ใช้ DSLR เหนือกว่าคนใช้กล้องทั่วไปคือ .. กล้องมันแพ๊ง เอ๊ย กล้อง DSLR มันทำอะไรด้วยตัวเองไม่ค่อยได้ ตะหาก
อยากให้ใครที่คิดจะซื้อ DSLR มา"ถ่ายเล่นๆ" เข้าใจจุดอ่อนสุดของ DSLR ตรงนี้ให้ดีๆ ให้มากๆครับ
กล้อง DSLR มัน "ทำอะไรด้วยตัวเองไม่ค่อยได้"
ถ้าจะให้มันทำอะไรได้ ต้องมีอุปกรณ์สนับสนุนรอบด้าน ราคาแพ๊งมากๆๆ มาเสริม
มันบังคับให้คนถือกล้อง ต้องหมั่นพยายามถ่าย (ให้คุ้มกะที่จ่ายตังค์ไป) ต้องหมั่นพยายามศึกษาจากภาพคนอื่น (ให้กิเลสงอกงามเพิ่มพูนยิ่งๆขึ้นไป ว่าจะซื้ออะไรเพิ่ม ) ต้องหมั่นวิจารณ์ภาพตัวเอง (อืมม์ .. ถ้าได้ 105mm macro มันจะเจ๋งกว่านี้อีกเยอะ ฯลฯ)
และสุดท้าย DSLR มันบังคับให้คนใช้มัน ต้องอ่านหนังสือ อ่านตำรา อ่านคู่มือ () .. ไม่งั้นภาพออกมา ... เละ
ไม่อ่านหนังสือ ไม่อ่านๆๆๆๆ ตำราถ่ายภาพ ไม่หมั่นฝึกถ่ายบ่อยๆ กล้อง DSLR จะห่วยยิ่งกว่ากล้อง full auto ทั่วไปด้วยซ้ำ
กล้อง full auto อื่นๆ ... กล้องมันคิดแทน ทำแทนคนถ่าย"เกือบ"ทั้งหมด (ฟามจริง บ.กล้องเขาคิดไว้ก่อนตะหาก ) แต่สิ่งที่ บ.กล้องคิดแทนให้ไม่ได้คือ องค์ประกอบภาพ แสง สี เงา มุมกล้อง ... 5 ตัวแปรนี้ เราสามารถใช้ up กล้องเราให้อยู่ level เหนือกว่า DSLR สบายๆ
แค่อ่านหนังสือตำราเพิ่มเท่านั้นเอง
โดย: แมวเหมียวพุงป่อง วันที่: 11 มิถุนายน 2550 เวลา:12:04:32 น.
------------------------------
สรุปสุดท้าย (ก็มันเป็น blog ผมนี่หว่า) คือ
เลือกให้ดีๆ ว่า
ความสุข เกิดจากการได้ถ่ายภาพ ความสุข เกิดจากการได้ดูภาพถ่าย ความสุข เกิดจากการที่คนอื่นดูภาพที่เราถ่าย
หรือ
ความสุข เกิดจากการได้ซื้อกล้อง ซื้อเลนส์ ซื้อแฟลช ซื้อเลนส์ซูม ซื้อขาตั้ง ซื้อเลนส์แมคโคร ซื้อกระเป๋า ซื้อเลนส์มือหมุน ซื้อฟิลเตอร์ ซื้อเลนส์ไวด์ ซื้อกล้องตัวที่สอง ซื้อเลนส์เทเล ซื้อ ซื้อ ซื้อ ซื้อ ...
จากคุณ |
:
แมวเหมียวพุงป่อง
|
เขียนเมื่อ |
:
12 ธ.ค. 54 18:49:07
|
|
|
|
 |