 |
ภาพครั้งนี้ เมื่อวานเอาขึ้นมาแสดงแล้ว
สิ่งธรรมดาๆ ที่เราเห็นกันอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน .. ต้นไม้ต้นน้อยๆ ที่ขึ้นที่สนามหญ้าหน้าบ้าน หรือ ข้างๆบ้าน
ด้วยความเร่งร้อนในวิถีชีวิตประจำวัน
เราจะเดินผ่านเลยไป ไม่เหลือบแลมอง
ด้วยกระแสสังคม .. เราจะไขว่ขว้าหาความงามที่เลอเลิศ ความสุขที่ยิ่งใหญ่
เราพยายามไล่มองหามุมภาพที่เปอร์เฟค การจัดแสงที่เปอร์เฟค อุปกรณ์ที่เปอร์เฟค
.. โดยลืมเลือนหรือมองข้ามบางสิ่งบางอย่างที่สำคัญไป .. 
Consider the lilies of the field, how they grow; they toil not, neither do they spin : and yet I say unto you, That even Solomon in all his glory was not arrayed like one of these.
ช่วงวันหยุดยาวๆ นี้
ผมทำใจให้สบายๆ
ปล่อยชีวิตให้เรื่อยเฉื่อย เดินไปเอื่อยๆ
มองฟ้า มองแดด มองดิน มองน้ำ มองเมฆ มองดอกไม้ มองธรรมชาติ
มองแสงส่องผ่านกิ่งไม้ กระทบใบน้อยๆ ที่พึ่งงอกเงยออกมาดูโลก
วินาทีนั้น ผมนึกถึงคำสอนนี้ขึ้นมาทันที
นั่งแปะลงที่พื้นดิน
ค่อยๆ หยิบกล้องคอมแพ็คตัวน้อยขึ้นมาจากกระเป๋า
เปิดโหมดดอกไม้ ซูมให้ออกมาไกลสุด
ปรับแสงลดลง -1 stop เพราะแสงส่องมาเฉพาะไม้ต้นน้อย
หยิบใบไม้ใกล้ๆตัวมาวางรองที่ผิวดิน ก่อนวางกล้องลง
เล็งหยาบๆ ไปที่ไม้ต้นน้อย แตะชัตเตอร์เบาๆให้เสียงปี๊บดังขึ้นว่าโฟกัสล็อกแล้ว ก่อนขยับกล้องนิดนึง เหลือบดู LCD หลังกล้องหยาบๆ ว่าต้นไม้น้อยที่สว่างอยู่นั้น ไม่ได้หลุดเฟรม
แล้วค่อยๆกดชัตเตอร์ลงต่ออย่างนุ่มนวล ..
มวลดอกไม้ในทุ่งกว้าง
มิตกแต่งสำอางค์โฉม
หากข้าขอบอกเจ้า
แม้นพระเจ้าโซโลมอนผู้ประดับกายจนเลิศเลอ
ยังมิอาจเทียมเทียบดอกไม้แม้หนึ่งดอก, Mattiew 6:29
| จากคุณ |
:
แมวเหมียวพุงป่อง   
|
| เขียนเมื่อ |
:
วันเถลิงศก 55 10:13:13
|
|
|
|
|
["|o ] ภาพธรรมดาๆ จบหลังกล้อง ครั้งที่ 19 ["|o ]
