เมื่อสองสามอาทิตย์ก่อน
ผมโพสท์ในเว็บชาว oly .. ในฐานะโปรอุปกรณ์
------------------
การออกไปถ่ายรูป มีต้นทุนสูงมาก
การอยู่กับบ้าน ลูบๆคลำๆกล้อง ได้ความสุขทั้งทางกาย(มือไม้ที่โลมไล้สัมผัสลูบคลำกล้อง), ทางตา (ยกมอง นั่งมอง นอนมอง งานศิลปะที่มาในรูปของกล้องและเลนส์), ทางใจ ฯลฯ
โดยเหงื่อไม่ออกซักหยดนุ่งผ้าขาวม้าผืนเดียว เสื้อผ้าไม่ใส่
หยิบกล้องมาดู ก็มีฟามสุขได้ครับ
โปรอุปกรณ์ มีความสุขมากกว่าโปรถ่ายภาพเยอะ 
แถมได้ความสุขนั้นทันทีโดยไม่ต้องพัฒนาฝีมือ,มุมมอง ความรู้
และไม่ต้องรอคนอื่นชื่นชม
เพราะแค่เราชื่นชม มอง ลูบๆคลำๆ กล้องของเราเอง ที่เราเอาเงินที่ได้จากน้ำพักน้ำแรงของเราเอง ไปซื้อหามาครอบครอง
เราก็มีความสุขเหลือๆ
ห้าทุ่ม ตีสอง
นอนไม่หลับ
ลุกขึ้นมาหยิบกล้องที่พึ่งซื้อมา ใส่้เลนส์ที่พึ่งได้มาเมื่อเย็น
ไม่ต้องเปิดไฟ ไม่ต้องยิงแฟลช ไม่ต้องใช้ขาตั้งกล้อง ..
มันก็สุขสุดยอดได้ทันที 
โปรอุปกรณ์ ได้ความสุขแม้ไม่ต้อง่ออกไปถ่ายภาพ
ฝนตกเป็นพายุ ก็มีความสุขที่ได้ลูบๆคลำๆกล้องและฝันถึงการออกไปถ่ายรูปตอนฝนหยุด
ฟ้าเน่า ก็มีความสุขที่ได้ลูบๆคลำๆเลนส์มุมกว้างอยู่บนโซฟาตัวโปรด
แสงไม่มี แฟลชไม่มี ก็มีความสุข ที่ได้เปิดดูเมนูต่างๆของกล้องพลาง จินตนาการถึงสถานการณ์นั้นๆนี้ๆ ที่จะปรับกล้องให้เป็นอย่างนั้นอย่างนี้
ไม่มีอะไรทำ ก็มีความสุข ที่ได้นุ่งผ้าขาวม้าตัวเดียว ก่อนเอากล้องออกมาเรียงรายรอบตัว และชื่นชมมัน (คนเยอะๆ พาลหมดสุข )
แก้ไขเมื่อ 03 ก.ย. 55 14:14:28
แก้ไขเมื่อ 03 ก.ย. 55 14:09:53
>>>>>>>>>> คนบางปะอิน : คุณได้อะไรจาก"การถ่ายภาพ"ของคุณบ้าง <<<<<<<<<<<<<<
และผมชอบข้อ 3 ความเห็นที่ 4 มากฯครับ...
