ความคิดเห็นที่ 1 ผมเคยเดินทางไปเวียดนามครั้งแรกเมื่อ 3 ปีที่แล้ว ตามเส้นทางหลวงระหว่างประเทศจากมุกดาหาร ผ่านลาวจนข้ามแดนไปถึงเมืองเว้และฮอยอัน ช่วงเวลานั้นเป็นอีกหนึ่งประสบการณ์ที่ดีในชีวิตการเดินทางของผม แม้ว่าครั้งนั้นผมใช้เวลาถ่ายภาพความเป็นเวียดนามได้ไม่มากนัก ได้แต่รอโอกาสเพื่อกลับไปเยือนอีกในสักวันหนึ่ง ธันวาคม 2011 เป็นช่วงเวลาที่อากาศดีสำหรับการดั้นด้นไปที่ไหนสักแห่ง การกลับไปในเส้นทางเก่าๆ อีกครั้งน่าจะเป็นทางเลือกที่ดีสำหรับการได้ใช้เวลาคิดถึงวันเก่าๆ กับคนที่เคยร่วมทางกันเมื่อหลายปีก่อน แน่นอนว่าทุกอย่างนั้นย่อมเปลี่ยนไปตามกาล แต่ความทรงจำนั้นคงอยู่กับเราตลอดไป จากคุณ : Filmlandscape เขียนเมื่อ : 11 ก.ย. 55 11:22:38

ความคิดเห็นที่ 2 ธันวาคม 2011 ช่วงวันหยุดยาวแถวต้นเดือน ระยะเวลาประมาณสิบวัน พร้อมกับเพื่อนร่วมทางอีกสองคน คนหนึ่งเป็นรุ่นน้องผู้ชายที่เคยเดินทางแบบสมบุกสมบันด้วยกันมาทั้งอินเดียและเนปาล อีกคนเป็นรุ่นน้องผู้หญิงที่ไม่ค่อยได้เดินทางมากนัก แต่ดูกระตือรือร้นดีสำหรับการเดินทางครั้งนี้ ผมคาดว่านี่คงเป็นการท่องเที่ยวแบบสบายๆ ทำนองว่านั่งรถเล่นกันไปเรื่อยๆ ตอนกลางวันออกไปเดินถ่ายรูป พอตกค่ำก็หาที่พัก ที่กินดื่มกันแบบสบายๆ ทำนองนั้น พวกเรามาถึงสถานีขนส่งจังหวัดมุกดาหารในตอนเช้าตรู่ แล้วซื้อตั๋วรถโดยสารข้ามแดนไปยังสะหวันนะเขตทันที จากนั้นเดินทางต่อด้วยรถเที่ยวสิบโมงเช้าสายสะหวันนะเขต - เว้ ตลอดการเดินทางไม่มีอะไรให้วุ่นวาย นอกจากสภาพถนนในลาวจนถึงชายแดนเวียดนามนั้นทรุดโทรมเต็มไปด้วยหลุมบ่อแทบจะตลอดเส้นทาง ซึ่งผมเข้าใจว่าเพราะนี่เป็นเส้นทางยอดนิยมในการเดินทางด้วยรถจากไทยถึงเวียดนาม ส่งผลให้ถนนที่ขาดการซ่อมแซมอยู่ในสภาพที่น่าจะเปลี่ยนไปขับแบบแรลลี่ได้ในอีกไม่นาน จากคุณ : Filmlandscape เขียนเมื่อ : 11 ก.ย. 55 11:23:46

ความคิดเห็นที่ 3 หลังจากนั่งรถข้ามประเทศมากว่าแปดชั่วโมงพวกเรามาถึงเว้เอาตอนหกโมงเย็น สำหรับผมนี่เป็นครั้งที่สองในการมาที่นี่ แน่นอนว่าความทรงจำเรื่องการหาสถานที่พักของผมยังดีอยู่ พวกเราหาที่พักดีๆ ได้แถวใกล้กันกับสะพานเจ็ดสี สะพานโครงสร้างเหล็กอันเป็นสัญลักษณ์ของเมืองเว้ หลังจากโยนสัมภาระไว้ในห้องกับนั่งพักผ่อนกันเล็กๆ น้อยๆ ก็ได้เวลาออกไปหาอะไรใส่ท้องกับเดินเล่นดูชีวิตผู้คนยามค่ำคืนแถวๆ นั้น จนสุดท้ายมาจบด้วยการนั่งดื่มเบียร์ในร้านอาหารที่เต็มไปด้วยฝรั่งเหมือนแถวถนนข้าวสาร เป็นอันจบวันแรกของการเดินทางก่อนเข้านอนไปด้วยอาการมึนตามสภาพ จากคุณ : Filmlandscape เขียนเมื่อ : 11 ก.ย. 55 11:24:32

ความคิดเห็นที่ 4 วันที่สองในเวียดนาม ผมยังคงตื่นแต่เช้าเหมือนเช่นที่เคยทำเสมอยามไปเที่ยว ผมออกไปเดินเล่นโดยทิ้งพวกรุ่นน้องให้นอนตื่นสายกันตามสบาย เพราะวันนี้พวกเราจะยังคงค้างที่นี่อีกหนึ่งคืน ผมใช้เวลาตอนเช้าไปกับการเดินตลาดสดแถวใกล้กันกับสะพานเจ็ดสี สมัยเด็กๆ ผมเป็นเด็กที่ใช้ชีวิตอยู่ต่างจังหวัด แม่มักจะพาผมไปเดินตลาดสดด้วยเสมอ เพื่อผมจะได้มีหน้าที่คอยหิ้วของให้แม่ บางทีนี่อาจเป็นความทรงจำสมัยก่อนที่มีผลถึงทุกวันนี้ ทุกครั้งเวลาที่ได้เดินทางไปตามเมืองต่างๆ ผมมักจะคอยมองหาตลาดสดอยู่เสมอ บางครั้งความทรงจำเก่าๆ มักจะกลับมาในบางสถานที่ บางวินาทีผมมองเห็นภาพของแม่ที่เดินหิ้วของอยู่เต็มมืออยู่เบื้องหน้า ใกล้เหมือนจะสัมผัสได้ คิดว่าบางทีตอนกลับไปบ้านแม่ครั้งหน้า ผมน่าจะหาโอกาสไปเดินตลาดกับแม่ดูบ้าง แต่บรรยากาศก็คงไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว เพราะแม่มักจะชอบไปเดินห้างค้าปลีกมากกว่าน่ะ นัยว่าของมันเยอะกว่า แถมเดินสบายกว่า ทุกวันนี้เวลาที่ผมกลับบ้านต่างจังหวัดก็มักจะออกไปเดินเล่นคนเดียวแถวตลาดสดอยู่เนืองๆ จากคุณ : Filmlandscape เขียนเมื่อ : 11 ก.ย. 55 11:26:19

ความคิดเห็นที่ 5 ในตอนสายพวกเรานั่งสามล้อถีบรับจ้างไปสุสานกษัตริย์ซึ่งห่างจากสะพานเจ็ดสีไปไม่ไกลนัก แต่สภาพอากาศช่วงเดือนธันวาคมในเวียดนามยังคงได้อิทธิพลจากลมมรสุมอยู่ คืออากาศดูเหมือนจะมีฝนตกอยู่ตลอดเวลา ตรงข้ามกับบ้านเราที่ถือเป็นช่วงฟ้าใสอากาศดี ดังนั้นการเตรียมตัวไปเที่ยวเวียดนามควรเลือกช่วงเวลาที่เหมาะสมด้วยนะครับไม่งั้นอาจจะได้เจอแต่อากาศทึมๆ หม่นๆ เหมือนอย่างที่พวกเราเจอ หลังจากเดินดูสุสานกันแบบซึมๆ สักพักพวกเรานั่งเรือย้อนกลับมาแถวๆ วังเก่าที่คนแถวนั้นเรียกกันว่า Citadel ซึ่งสภาพมันก็เก่าจริงๆ แต่มันดูเก่าเพราะเหมือนขาดการบูรณะมากกว่า แถมไม่มีแสงแดดโผล่ออกมาด้วยสิ ผมจึงไม่ได้ภาพอะไรเป็นชิ้นเป็นอันแถวนั้นเลย ตกบ่ายก็เดินเล่นกันอยู่แถวตลาดนั่นแหละครับ กับหาอะไรกินกันไปตามอัตภาพ เว้เป็นเมืองไม่ใหญ่นัก ผมว่าสักษณะเมืองมันคล้ายจังหวัดพิษณุโลกมากเลย คือมีแม่น้ำสายใหญ่ผ่ากลางเมือง มีประวัติศาสตร์ที่เกี่ยวข้องกับกษัตริย์เหมือนๆ กัน ขนาดของเมืองก็ใกล้เคียงกันด้วย ต่างกันตรงที่เว้มีความเป็นเมืองท่องเที่ยวมากกว่า จากคุณ : Filmlandscape เขียนเมื่อ : 11 ก.ย. 55 11:30:27

ความคิดเห็นที่ 7 --- แก้ไขเมื่อ 11 ก.ย. 55 11:31:43 จากคุณ : Filmlandscape เขียนเมื่อ : 11 ก.ย. 55 11:31:04

ความคิดเห็นที่ 8 ตกค่ำพวกเราก็มาเดินเตร่ถ่ายภาพกันแถวสะพานเจ็ดสีอีกเช่นเคย ริมฝั่งแม่น้ำแถวนี้ในช่วงเย็นก็จะเป็นเหมือนสถานที่พักผ่อนประจำเมือง ทั้งเด็กๆ หนุ่มสาว ผู้ใหญ่จะมาเดินเล่นรอดูเวลาที่ไฟประดับสะพานจะเปิด นักท่องเที่ยวก็รอถ่ายรูปกันไป ผมชอบบรรยากาศแบบนี้มาก มันดูผ่อนคลายแต่ก็เต็มไปด้วยสีสัน และทำให้เห็นว่าสะพานเจ็ดสีน้นมีความเป็นมากกว่าแค่ประโยชน์ใช้สอยทางการคมนาคม แต่มันเป็นความเชื่อมต่อระหว่างยุคสมัยของคนรุ่นก่อนและคนรุ่นถัดไป ความเชื่อมต่อระหว่างอดีตของอารยธรรมโบราณในเว้และวัฒนธรรมใหม่ที่หมุนไปตามโลก สะพานที่ออกแบบให้ดูสวยนั้นสร้างได้ไม่ยาก แต่สะพานที่สร้างความทรงจำได้นั้นเกิดได้ด้วยแต่เวลาและผู้คน ช่วงดึกนั้นเป็นเหมือนคืนแรกครับ คือพวกเรากลับไปที่ร้านเดิม ลดความมีสติด้วยเบียร์กันพอมึนๆ เป็นบรรยากาศกินดื่มแบบสบายๆ อีกครั้งหนึ่งของการเดินทาง จากคุณ : Filmlandscape เขียนเมื่อ : 11 ก.ย. 55 11:32:09

ความคิดเห็นที่ 9 วันที่สามในเวียดนามพวกเราเดินทางต่อไปยังจุดหมายปลายทางที่ตั้งใจไว้คือฮอยอัน ครั้งนี้พวกเราเลือกใช้บริการรถไฟเที่ยวเช้า จากเว้ - ดานัง ซึ่งเป็นเส้นทางรถไฟสายคลาสสิคสายหนึ่งของเวียดนาม เนื่องจากมันเป็นเส้นทางที่วิ่งเลียบชายทะเลฝั่งตะวันออก โดยเฉพาะช่วงก่อนจะถึงดานังนั้นเส้นทางจะทอดอยู่บนแนวเขา ซึ่งมองเห็นทัศนียภาพสวยงามของชายขอบแผ่นดินและทะเลจีนใต้ แนะนำให้ลองนั่งกันนะครับ สะดวกสบายและเพลิดเพลินดีครับ ใช้เวลาราวสองชั่วโมงจนมาถึงดานัง นั่งแท็กซี่ไปอีกสักสี่สิบห้านาทีจนมาถึงฮอยอันในตอนราวบ่ายสามโมงเย็น อากาศวันที่เราไปถึงนั้นครึ้มฟ้าครึ้มฝนตลอดทั้งวัน แน่นอนว่าผมรู้สึกผิดหวังอยู่นิดหน่อยที่ไม่มีแสง แต่ก็พอจะเข้าใจได้ว่ามันเป็นเรื่องธรรมดาในชีวิตที่เราจะหวังให้ทุกอย่างราบรื่นตลอดมันคงเป็นไปไม่ได้ พวกเราใช้เวลาเดินหาที่พักกันอยู่ครู่ใหญ่ โรงแรมราคาประหยัดในเขตอนุรักษ์นั้นมีไม่มากนัก แต่ก็หาได้ไม่ยากอยู่ที่ว่าจะมีห้องว่างหรือไม่ จากคุณ : Filmlandscape เขียนเมื่อ : 11 ก.ย. 55 11:32:43

ความคิดเห็นที่ 10 ฝนตกพรำๆ ในช่วงเย็นถึงค่ำ ผมมาเดินเตร่แถวสะพานญี่ปุ่น ซึ่งเป็นอีกหนึ่งเอกลักษณ์ของฮอยอัน เวลานั้นยังพอมีเวลาให้ถ่ายภาพกับแสงสุดท้ายของวัน เป็นโชคดีของผมที่ระหว่างนั้นมีคู่รักมาถ่ายพรีเว็ดดิ้งพอดี พลอยได้โอกาสถ่ายมาประกอบในภาพ หลังจากนั้นก็เป็นเหมือนเช่นทุกวันล่ะครับคือเดินหาร้านอาหารที่ดูดีแล้วตบท้ายกันด้วยเบียร์พอมึนๆ ช่วงเดือนธันวาคมของทุกปี ในละแวกนี้ยังคงได้รับอิทธิพลของลมมรสุมอยู่ ช่วงที่อากาศดีในแต่ละปีจะอยู่ประมาณเดือนกุมภาพันธ์ถึงเดือนพฤษภาคม ดังนั้นควรวางแผนและตรวจสอบพยากรณ์อากาศกันก่อนนะครับ ไม่เช่นนั้นอาจจะเป็นเหมือนพวกเราที่มากันในช่วงฟ้าฝนไม่เป็นใจ จากคุณ : Filmlandscape เขียนเมื่อ : 11 ก.ย. 55 11:33:28

ความคิดเห็นที่ 11 วันที่สี่ในเวียดนาม เป็นโชคดีของผมที่ได้ตื่นแต่เช้ามาพบอากาศที่ค่อนข้างดี เวลาเช้าอย่างนี้ไม่มีอะไรดีไปกว่าการเดินเล่นตามซอกซอยต่างๆ ของฮอยอัน มันเป็นเมืองเล็กๆ ที่ถูกควบคุมเรื่องรูปร่างหน้าตาของสถาปัตยกรรมเป็นอย่างดี จนบางทีผมรู้สึกว่ามันดูดีเกินจริงไปสักหน่อย จะบอกว่ามันเป็นเมืองที่เหมือนฉากละครก็ว่าได้ คือคนเวียดนามแบบชาวบ้านพื้นถิ่นจริงๆ ที่อยู่ด้านนอกเขตอนุรักษ์นั้น ไม่ได้มีความเป็นอยู่อย่างที่เห็นในภาพเลยครับ คนที่อาศัยที่นี่เป็นคนที่มีฐานะดี ส่วนใหญ่ทำธุรกิจการค้ากับนักท่องเที่ยวที่เดินทางกันมาแทบจะตลอดทั้งปี ถ้าเปรียบเทียบกับที่อื่นก็น่าจะคล้ายหลวงพระบาง คือเป็นเมืองมรดกโลกที่ยังคงมีชีวิตและลมหายใจอยู่ แต่ถ้าอยากเห็นว่าชาวบ้านพื้นถิ่นจริงๆ นั้นใช้ชีวิตอยู่กันอย่างไรก็ลองออกไปดูตามละแวกรอบๆ นะครับ วิถีชีวิตจริงๆ นั้นอยู่ด้านหลังฉากละครเหล่านี้ จากคุณ : Filmlandscape เขียนเมื่อ : 11 ก.ย. 55 11:34:29

ความคิดเห็นที่ 12 ระหว่างการเดินเล่นในตัวเมืองโดยเฉพาะด้านที่อยู่ติดริมแม่น้ำ คุณอาจจะสังเกตเห็นร่องรอยหรือคราบอันเข้มบ้างอ่อนบ้างตามผนังหรือบานประตูของอาคาร อย่างเช่นในภาพประกอบจะเห็นค่อนข้างชัดว่าบานประตูไม้สีน้ำตาลมีรอยตัดระหว่างสีเข้มและอ่อน นั่นเป็นผลจากอุทกภัยในฤดูน้ำหลาก ซึ่งมีเป็นประจำทุกปี จะมากบ้างน้อยบ้างก็แล้วแต่ปริมาณน้ำจากต้นน้ำ แต่ผมเข้าใจว่าระยะเวลาที่ท่วมนั้นไม่ได้นานมากและพื้นที่น้ำท่วมส่วนใหญ่คงเกิดตามละแวกริมแม่น้ำ หากมีโอกาสไปนั่งตามร้านอาหารริมน้ำก็ลองสังเกตกำแพงด้านในดูนะครับ เพราะบางบ้านจะบันทึกระดับน้ำท่วมสูงสุดไว้ตามผนัง บางปีนี่ท่วมสูงจากถนนร่วมสองเมตรเลยเทียว แต่คนบ้านเราอาจจะไม่ได้ตื่นเต้นกับเรื่องแบบนี้ก็เป็นได้ เพราะเรื่องน้ำท่วมนี่ไม่ใช่เรื่องไกลตัวสำหรับคนไทยอีกต่อไป จากคุณ : Filmlandscape เขียนเมื่อ : 11 ก.ย. 55 11:35:00

ความคิดเห็นที่ 13 บรรยากาศริมแม่น้ำในช่วงเย็นนั้นเป็นที่นิยมสำหรับนักท่องเที่ยวมาก ทุกเย็นพวกเราจะเห็นผู้คนทั้งหลากหลายเชื้อชาติเดินเล่นบนถนนเพื่อคอยเฝ้าดูแสงสุดท้ายของวัน เรือลำน้อยใหญ่ที่จอดลอยเอื้อยอิ่งบนผืนน้ำนั้น ให้ความรู้สึกสงบผ่อนคลายเหมือนโลกหมุนช้าลงอย่างที่เราอยากให้เป็น บางครั้งผมเคยสงสัยว่าตัวเองต้องการอะไรจากการเดินทางนอกจากภาพถ่ายและเรื่องราวไว้เล่าให้คนอื่นรับรู้ จริงแล้วสิ่งที่ตัวเองต้องการอาจจะเป็นเพียงความรู้สึกสงบ ผ่อนคลายและระลึกถึงความเป็นอิสระทั้งกายและจิต ความเบิกบานในการได้เห็นโลกกว้างในดินแดนที่ไม่เคยไปถึงมาก่อน เพียงเท่านั้นอาจจะพอแล้ว จากคุณ : Filmlandscape เขียนเมื่อ : 11 ก.ย. 55 11:36:31

ความคิดเห็นที่ 14 ยามค่ำคืนในฮอยอันต่างจากเมืองเว้อยู่มาก ในตัวเมืองมรดกโลกนั้นแม้จะมีร้านอาหารมากมาย แต่จะหาร้านกินดื่มประเภทอึกทึกครึกโครมนั้นไม่มีหรอกครับ ที่นี่สักประมาณสามทุ่มก็แทบจะปิดบ้านร้านรวงกันหมดแล้ว แต่ผมเข้าใจว่าถ้าเดินออกไปด้านรอบนอกของเขตอนุรักษ์ น่าจะหาร้านแบบนั้นได้อยู่ หลังจากเดินเล่นกันทั้งวันแล้ว พวกเราใช้เวลายามค่ำเหมือนเช่นทุกวัน คือหาร้านอาหารแถวริมน้ำแล้วก็ทำตัวให้มึนเล็กน้อยด้วยอาหารและเบียร์ จากคุณ : Filmlandscape เขียนเมื่อ : 11 ก.ย. 55 11:37:15

ความคิดเห็นที่ 15 พวกเราพักที่ฮอยอันอยู่สามคืน เวลาส่วนใหญ่หมดไปกับการเดินเข้าออกตามซอย่ต่างๆ จนแทบทะละปรุโปร่ง หรือไม่ก็นั่งหลบฝนอยู่ตามร้านอาหาร อันที่จริงพื้นที่อนุรักษ์ของฮอยอันนั้นเล็กมากๆ เทียบกับเมืองอนุรักษ์อย่างหลวงพระบางแล้วที่นี่น่าจะเทียบได้สักครึ่งหนึ่งเท่านั้น เดินสักครึ่งวันก็ทั่วเมืองแล้วล่ะครับ อย่างที่บอกครับว่าการเดินที่นี่เหมือนเดินอยู่ในฉากละคร เพราะทุกอ่างดูเรียบร้อย สะอาดสะอ้าน สีสันสวยงามซึ่งแตกต่างจากสภาพทั่วไปของชุมชนเวียดนาม แต่มันก็เป็นฉากละครที่ดูมีชีวิตชีวาและชวนให้ผมย้อนคิดถึงอยู่เสมอ คืออย่างตลาดสดหรือโรงเรียนอนุบาลก็ยังสามารถคงสภาพเดิมท่ามกลางร้านค้าและนักท่องเที่ยวที่เดินกันทั่วไปเป็นภาพปกติ จากคุณ : Filmlandscape เขียนเมื่อ : 11 ก.ย. 55 11:37:56

ความคิดเห็นที่ 16 หากถามผมว่าชอบที่ไหนมากกว่ากันระหว่างฮอยอันและหลวงพระบาง มันคงไม่มีคำตอบเพราะทั้งสองแห่งต่างก็มีความงามในรายละเอียดที่ต่างกันไป ที่หลวงพระบางเราจะพบว่าผู้คนท้องถิ่นมีความเกี่ยวข้องกับพระพุทธศาสนาอย่างลึกซึ้ง ในฮอยอันวิถีชีวิตดั้งเดิมของผู้คนใกล้ชิดกับแม่น้ำ ทะเลรวมถึงมรสุมตามฤดูกาล แม้ว่าปัจจุบันวิถีชีวิตของผู้คนที่นี่น่าจะขึ้นอยู่กับปริมาณนักท่องเที่ยวเป็นสำคัญ จากคุณ : Filmlandscape เขียนเมื่อ : 11 ก.ย. 55 11:43:46

ความคิดเห็นที่ 18 เช้าวันที่หกของการเดินทาง พวกเราเดินทางออกจากฮอยอันย้อนกลับเข้าเมืองเว้เพื่อเริ่มต้นสำหรับเส้นทางกลับเข้าสู่ประเทศไทยโดยรถยนต์ ครั้งนี้พวกเราเลื่อกใช้บริการรถโดยสารแบบรถนอนสองชั้นที่ผมเชื่อว่าร้อยทั้งร้อยถ้าใครได้ใช้บริการเป็นอันต้องได้เคลิ้มหลับกันทุกคน มาถึงเว้ในตอนบ่ายแล้วพวกเราก็เลือกที่พักกันอยู่แถวสะพานเจ็ดสีเหมือนเที่ยวแรกนั่นแหละ เพราะย่านนั้นมันเหมาะกับนักท่องเที่ยวที่สุดแล้วครับ แต่อากาศในช่วงนั้นไม่ดีเอาเสียเลย ฝนตกแทบจะตลอดทั้งวัน พวกเราใช้เวลาส่วนใหญ่ในวันนั้นกับการนั่งตามร้านฟาสต์ฟูดและร้านกาแฟแบบท้องถิ่นที่คนเวียดนามนิยมไปนั่งฆ่าเวลากัน จากคุณ : Filmlandscape เขียนเมื่อ : 11 ก.ย. 55 11:45:21

ความคิดเห็นที่ 19 วัฒนธรรมการดื่มกาแฟของคนเวียดนามเป็นสิ่งแพร่หลายมากในประเทศนี้ ตามหัวมุมถนนต่างๆ เรามักจะพบผู้คนหลากหลายวัยนั่งจ่อมกับเก้าอี้พลาสติกอันเล็กๆ อันเป็นเอกลักษณ์การนั่งของคนที่นี่ มือซ้ายคอยยกแก้วกาแฟ ส่วนมือขวาก็มักมีบุหรี่คีบไว้ พลางนั่งทอดหุ่ยดูผู้คนหรือการจราจรที่ผ่านไปมา โดยส่วนตัวผมไม่ใช่คอกาแฟ ดังนั้นเรื่องรสชาติขอไม่วิจารณ์ แต่เท่าที่ได้ลองอยู่หลายๆ แห่งสำหรับผมก็เรียกว่ารสชาติดีครับ มีคนเวียดนามไม่น้อยที่ดื่มกาแฟวันละหลายๆแก้ว ต่อเนื่องกันมาตลอดชีวิต จนผมสงสัยว่าผลข้างเคียงของคาเฟอีนที่สะสมมาหลายสิบปีจะส่งผลอย่างไรต่อสุขภาพกัน จากคุณ : Filmlandscape เขียนเมื่อ : 11 ก.ย. 55 11:46:02

ความคิดเห็นที่ 20 วันรุ่งขึ้น พวกเราเดินทางออกจากเวียดนามกลางแต่เช้า โดยเดินทางด้วยรถโดยสารระหว่างประเทศย้อนกลับตามเส้นทางเดิม แต่จะแวะพักที่ปากเซ ซึ่งเป็นหัวเมืองของลาวใต้สักสองคืน อันที่จริงในละแวกลาวใต้มีสถานที่ท่องเที่ยวที่น่าสนใจอยู่ไม่น้อย หากมีโอกาสได้รวบรวมข้อมูลมากพอคงได้นำมาเล่าสู่กันฟังภายหลัง การเดินทางในช่วงนั้นแม้จะเป็นเพียงช่วงสั้นๆ แต่ก็มีความทรงจำดีๆ อยู่ไม่น้อย ทุกวันนี้ผมยังคงคิดถึงบรรยากาศดีๆ ที่ได้เดินทางรอนแรมไปพร้อมกับเพื่อนๆ น้องๆ อยู่เสมอ หวังว่าคงมีโอกาสได้เดินทางด้วยกันอีกในสักวันหนึ่ง อุปกรณ์ถ่ายภาพ: Nikon D90 + Nikkor 10-24 + Nikkor 40 แก้ไขเมื่อ 11 ก.ย. 55 11:47:42 จากคุณ : Filmlandscape เขียนเมื่อ : 11 ก.ย. 55 11:46:35

ความคิดเห็นที่ 21 รูปสวยมากครับ สะพานสีสวยจริง ๆ จากคุณ : SONIM เขียนเมื่อ : 11 ก.ย. 55 11:52:47

ความคิดเห็นที่ 22 เที่ยวสนุกดีครับ จากคุณ : jubjeang2 เขียนเมื่อ : 11 ก.ย. 55 12:31:15

ความคิดเห็นที่ 23 เป็นสตรีทที่สวยงามมากครับ จากคุณ : หน้าม้ารับจ้าง เขียนเมื่อ : 11 ก.ย. 55 13:00:20

ความคิดเห็นที่ 24 เยี่ยมมากทั้งภาพและคำบรรยายครับ จากคุณ : jerry-t เขียนเมื่อ : 11 ก.ย. 55 13:19:39

ความคิดเห็นที่ 25 ฮอยอัน ฉันรักเธอ บรรยากาศสวยงามสมคำร่ำลือจริงๆ ขอบคุณที่นำมาฝากนะครับ จากคุณ : หนุ่มน่าน เขียนเมื่อ : 11 ก.ย. 55 13:55:25

ความคิดเห็นที่ 26 แจ่มเลยครับ...ฝีมือ ๆ จากคุณ : Supermop เขียนเมื่อ : 11 ก.ย. 55 14:25:07

ความคิดเห็นที่ 27 สวยๆทุกภาพเลยครับ จากคุณ : praipee เขียนเมื่อ : 11 ก.ย. 55 14:30:24

ความคิดเห็นที่ 28 ภาพสวยงามมากครับ จากคุณ : raksapondet เขียนเมื่อ : 11 ก.ย. 55 14:46:28

ความคิดเห็นที่ 29 ชอบ 10/13/18 รูปมันเต็มอิ่ม สวยมากๆ จากคุณ : Ronin23 เขียนเมื่อ : 11 ก.ย. 55 15:29:23

ความคิดเห็นที่ 30 ขอบคุณครับ จากคุณ : nordcapp เขียนเมื่อ : 11 ก.ย. 55 15:43:42

ความคิดเห็นที่ 31 คิดถึงฮอยอัน จากคุณ : +One Side Love+ เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 55 11:15:47