ความคิดเห็นที่ 1 ขุนตานในอดีตนั้นยังอยู่ในป่าก็จำเป็นต้องนอนค้างอ้างแรมอยู่ในป่าเป็นแรมปี แถบจะเรียกว่านอนกลางดินกินกลางป่าจากคำบอกเล่าของผู้เฒ่าผู้แก่ ว่าบางคนก็ร้องรำทำเพลงบางคนก็ตั้งวงเล่นการพนันจนเป็นหนี้เป็นสินเดือดร้อนไปทั่ว บางพวกชอบล่าสัตว์มาเป็นอาหารแต่บางที่ก็ถูกสัตว์ล่าไปเป็นอาหาร ก็มีเหมือนกัน แน่นอนหล่ะอุปกรณ์ หลักก็จะเป็น ค้อน สิ่ว เสียมชะแลง พลั่ว คงไม่ง่ายเหมือนกับการขุดอุโมงค์รถไฟฟ้าใต้ดินที่กรุงเทพเป็นแน่ ปัญหาต่างๆก็เกิดขึ้นอยู่เป็นประจำ แต่ มร.อี ไอเชน โฮเฟอร์ ก็แก้ไขได้โดยการตั้งสำนักสงฆ์ขึ้นเพราะแรงงานเป็นชาวพุทธ ได้ผลดีอยู่ไม่น้อย แต่ก็มีปัญหาในเรื่องของฝิ่น ชึ่งมันได้ฝังแน่นอยู่ในสายเลือดของคนงานเสียแล้ว อันแรกดับเลย ติดต่อกับรัฐบาลให้จัดส่งมาจำหน่ายแก่พนักงาน เพื่อให้พนักงานไม่ต้องพะว้าพะวงว่าจะไม่มีฝิ่นสูบ แล้วเข้าหาการพนันแทนอันดับต่อมาเปลี่ยนแปลงการจ่ายค่าแรงจ่ายทุกวันห้ามเบิกล่วงหน้าบ้าง จ่ายเป็นสัปห์ดาบ้างหรือครึ่งเดือนจ่ายครั้งหนึ่งบ้าง หรือต้องทำงานไปจนสิ้นปักษ์นี้แล้วค่อยจ่ายปักษ์ที่แล้วให้ คือให้ทำล่วงหน้าก่อนการแบ่งแรงงานการขุดเจาะอุโมงค์จะจัดเป็นผลัดๆ ประมาณ 120 คนมีด้านละ 12กองๆล่ะ 10 คน ทุกกองจะมีหัวหน้า 1 คน และทุก 4 กองจะมีนายกอง 1 คน จะต้องทำงานผลัดล่ะ 4ชั่วโมง ที่ขุดก็ขุดไปและที่เจาะก็ไปที่วางระเบิดก็ทำไป หากอยู่แต่ในโพรงมืดๆทึบๆการเจาะสกัดจะเป็นไปด้วยความยากลำบาก หากพลาดอาจถูกฆ้อนปอนด์ขนาดใหญ่ทุบหัวเอาก็ได้หมายถึงอีกหนึ่งชีวิตจะต้องจบลง แม้จะมีการระมัดระวังรัดกุมก็ตาม แต่บางครั้งก็เกิดอุบัติเหตุ จากครั้งเดียว กลายเป็นหลายครั้ง ทำให้คนงานหวาดกลัวไม่กล้าคิดที่จะทำงานต่อ จนต้องมีการเพิ่มค่าแรงเพื่อเป็นการจูงใจ เมื่อช่องบนเจาะลึกประมาณ 15 เมตรก็จะเริ่มเจาะช่องล่างโดยเหลือตรงกลางไว้หนาประมาณ 1.50-2.00 เมตรที่ทำดังนี้เข้าใจว่าเพื่อความสะดวกแก่การขนเศษหินออกและระบายอากาศ เมื่อตกถึงกลางคืนก็จะแจกโคมไฟให้กรรมกร 2 คนต่อโคม1ดวง โคมที่ใช้เรียกว่าโคมเป็ดเพราะมีรูปร่างคล้ายเป็ด เชื้อเพลิงที่ใช้ก็เป็นน้ำมันก๊าซผสมน้ำมันมะพร้าว และเมื่อเจาะลึกเข้าไปมากการขนเศษหินดินไม่สะดวกในตอนนี้ได้ต่อรางเหล็กและใช้รถเทข้างลำเลียงแทน เมื่อกรรมกรอยู่ในอุโมงค์เป็นจำนวนมาก การใช้โคมก็มากตามไปด้วย ทำให้อากาศมีน้อย มีการตั้งเครื่องเป่าอากาศที่ปากอุโมงค์ ถ้าหากตอนใดที่อุโมงค์ไม่หนาก็จะเจาะปล่องทะลุขึ้นไปบนหลังเขา เมื่อเจาะเข้าไปข้างในก็จะใช้เสาค้ำยันไว้มีขนาด 25-30 เซนติเมตร และมีกระดานหนากรุยันกับหินด้านบนขนาดทำการระเบิด และยังทำหน้าที่เป็นที่กำบังสะเก็ดระเบิด การขุดเจาะดำเนินตลอด 24ชั่วโมงทุกวันทุกเดือน เป็นเวลาถึง 8 ปีกว่าที่อุโมงค์มาบรรจบกัน เมื่อมีแสงสว่างมากขึ้นการระบายภายในอุโมงค์ดีขึ้นการทำงานจึงเปลี่ยนเป็นผลัดล่ะ 8 ชั่วโมงแต่ก็ยังทำตลอด 24 ชั่วโมง ในขณะที่อุโมงค์ช่องบนและล่างบรรจบกัน ทางรถไฟพึ่งเปิดถึงสถานีแม่จางการรถไฟเปิดเดินรถเพึ่งเดินรถถึงลำปางเมื่อต้นปีพศ.2458 ขณะที่เริ่มสร้างอุโมงค์เพึ่งเดินรถถึงสถานีปางม่วง และได้มีการจัดคนงานจำนวนมากๆมากลิ้งถังปูนซีเมนต์ไปจากสถานีปางม่วง และมีการทำเกวียนขึ้นเป็นพิเศษ คือต่อให้ยาวขึ้นกว่าธรรมดาและมี 4 ล้อเพื่อให้บรรทุกได้คราวล่ะมากๆแต่ก็ยังใช้ควายลากจูงเหมือนเดิม ด้วยวิธนี้ปูน 1 ถังจะใช้เวลาเดินทางถึงขุนตานถึง 2 วัน ส่วนทรายก็สกัดกั้นในลำห้วยและเอามาจากปากอุโมงค์ทางด้านเหนือ ทางรถไฟเปิดมาถึงสถานีปางหัวพงหรือปางปงเมื่อปลายปี พ.ศ.2461 พร้อมกับมีการ"ยกครุฑ"เป็นพิธีเปิดอุโมงค์ขุนตาน ซึ่งในตัวครุฑจะมี พ.ศ.2461 บอกกำกับไว้อยู่ ตัวครุฑได้ทำการหล่อเตรียมไว้แล้ว แต่พีธีกระทำจริงในวันที่ 1 เมษายน 2461 และอุโมงค์นี้มีความยาว 1,352.10 เมตร รถงานผ่านอุโมงค์มาถึงปางยาง ลงจากรถที่นั้นทางรถไฟเปิดถึงสถานีปางยางในปีเดียวกัน แต่หากปลายทางควรบรรจบกันนี้ มีระดับเหลื่อมกันอยู่ประมาณ 40 เมตรคือเส้นทางที่ใช้กันอยู่ทุกวันนี้ ในครั้งกระนั้นเรียกว่าทางสายบน ปางสมัยนั้นคล้ายกับเวียง หรือเมือง หลังจากที่งานขุดเจาะอุโมงค์ขุนตานเสร็จแล้วนายช่างวิศวกรซึ่งเป็นชาวเยอรมันก็พำนักอยู่ต่อในประเทศไทยทั้งครอบครัว และหลังจากที่ได้เสียชีวิตก็มีการนำอัฐิบรรจุไว้เป็นอนุสรณ์ ณ บริเวณปากอุโมงค์ทางด้านเหนือ เมื่อต่อรถไฟมาตามทางสายล่างและถัดมาทางเดียวกับลำห้วยแม่ตานมาซึ่งติดต่อทางสายบนตรงหลังบ้านกรรมกรบำรุงทางกอง 99 ในขณะนี้ สถานีปางหัวพง เป็นเพียงสถานีชั่วคราวเพื่อคุมแยกก่อสร้างสายนี้ เมื่อการก่อสร้างสะหานหอสูง 3 สะพาน หลังจากที่เสร็จก็เริ่มเปิดเดินรถถึงเชียงใหม่ ซึ่งเปิดใช้ในวันที่ 1 มกราคม 2464รวมทั้งหมด 14 ปี การก่อสร้างบางช่วงก็ต้องสร้างสะพานทอดจากพูหนึ่งไปยังอีกพูหนึ่งบางที่ต้องถมช่องเขาขึ้นมาเรียกว่าสะพานหอสูง 5 หอสะพานปางหละอยู่ในทางชันและคดโค้งและมีอีก 2 สะพานคือสะพานปางยางใต้และเหนือ โดยใช้ศิลปะแบบ"ตาเต็ง" และต่อมามีการสร้างสะพาน"คอมโพสิต"ขึ้นแทนและใช้จนถึงปัจจุบัน อนึ่งชีวิตของคนงานที่สูญเสียไปก็ไม่น้อยไปกว่าความยาวของอุโมงค์นี้เหมื่อนกัน ทั้งจากการสูดดมฝุ่นในอุโมงค์การใช้น้ำราดตัวเองขณะที่ร่างกายยังร้อนเพราะยิ่งเป็นช่วงฤดุหนาวแล้วน้ำจะเย็นมากๆทำให้เป็นการเปิดฉากการตายของกรรมกรจำนวนมาก แต่อุโมงค์ก็สำเร็จเพราะแรงงานกลุ่มหนึ่งคือ กรรมกรฝิ่น เพราะกรรมกรอื่นๆไม่ยอมเข้าไปในอุโมงค์ ประการหนึ่ง ถ้ากรรมกรฝิ่นไม่ทำงาน ก็จะต้องทรมานตัวเองที่ไม่มีฝิ่นสูบ และอีกหลายๆสาเหตุ ทุกคนที่ทราบเรื่องก็คงจะเห็นด้วยกับผู้อำนวยการในครั้งนั้น แต่ก็มีบางกลุ่มทีไม่ทราบที่มาของสิ่งนี้ก็เข้าใจเป็นอื่นๆไป เช้าๆก่อนที่จะเข้าผลัดจะเนื่องแน่นไปด้วยกรรมกรที่มารอเบิกฝิ่นจะจ่ายให้คนล่ะหลอดพร้อมด้วยเทียนไข และอีกครั้งหนึ่งในเวลาเย็น และทุกครั้งที่มีการเบิกก็จะหักเข้าไปในบัญชีของคนผู้นั้นไป และฝิ่นที่ได้มาก็มาจากลำพูนและลำปาง จากคุณ : Mr.Free man - [ 17 พ.ย. 47 23:38:01 ]

ความคิดเห็นที่ 2 วิศวกรผู้สำรวจ คือ มร.เอมิล ไอเซน โฮเฟอร์ จากคุณ : Mr.Free man - [ 17 พ.ย. 47 23:39:45 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ห้างไฟไหม้ หลายท่านที่เคยเคยมาเที่ยวที่ขุนตานอาจเคยได้ยินชื่อห้างไฟไหม้แต่หลายคนก็ไม่รู้เลยว่าอยู่ที่ไหน บริเวรณห้างไฟไหม้จะอยู่ก่อนถึงทีทำการอุทยานประมาณ 300 เมตร แต่ก่อนเคยใช้เป็นบ้านพักของบุคคลระดับหัวหน้า และยังเคยเป็นสถานที่จ่ายเงินค่าแรงให้คนงาน วิธีการคือให้คนงานยืนรออยู่ปลายไม้ไผ่อีกด้านและอีกด้านจะอยู่ด้านบนบ้านก็จะกลิ้งสตางค์ลงมาตามราง ว่ากันว่าค่าแรงส่วนหนึ่งนั้นได้มาจากการหลอมสตางค์กันเอาเอง โดยมีการนำเอาพระพุทธรูปจากสำริดจากเชียงใหม่ เชียงราย เชียงแสนมาสะสมไว้พอสมควร แล้วนำมาหลอมแยกเอาทองคำออก ส่วนทองแดงก็แยกทำเป็นสตางค์ ในเรื่องนี้จะจริงเท็จอย่างไรนั้น เป็นเพียงคำบอกเล่าของผู้เฒ่าผู้แก่ที่เคยทำงานอยู่ที่ขุนตานในอดีต และยังเคยมีการขอพระพุทธรูปองค์หนึ่งที่แม่งานในการหลอมเห็นว่าเนื้อสำริดสวยงามจะหลอมก็เสียดาย เหล่าคนงานก็เลยขอและนำไปถวายที่วัดทากู่แก้วหางจากขุนตาลไปทางทิศเหนือ 14 กิโลเมตร แต่ก็มีเหตุการณ์ประหลาดเกิดขึ้นที่เล่าขานสืบต่อกันมาก็คือตอนที่ย้ายองค์พระมาที่วัดทากู่แก้วใช้คนเพียง 2-3 คนในการผลัดเปลี่ยนกันหาม แต่เมื่อไปถึงที่วัดต้องใช้คนมากกว่า 10 คนในการยกและแทบจะยกไม่ขึ้น ปัจจุบันองค์พระดังกล่าวก็ยังคงประดิษฐานอยู่ที่วัดทากู่แก้ว ส่วนหลักฐานอื่นๆ ก็มีเหมือนกันเช่น หลักกู่ กว้างยาว 1 เมตรสูง 1.5 เมตรตั้งอยู่บนเขาลูกย่อมๆ ห่างจากห้างไฟไหม้ไปประมาณ 200 เมตรว่ากันว่าที่นี้เคยเป็นที่รวบรวมองค์พระก่อนนำไปหลอม และมีการขุดพบสตางค์เก่าจำนวนมาก เมื่อกลางปี 2535 มีชาวบ้านไปหาของป่าบริเวณนั้นและไปพบกัน"จิกพระเจ้า"หรือ"ยอดพระเกษาพระพุทธรูปเป็นนาคทั้งอันหนักกว่า 2 กิโลกรัม มีความเก่าแก่กว่า 100 ปีภายในมีการบรรจุผ้ายันต์หลายผืน สันนิษฐานว่าคงตกหล่นตอนขนย้าย จากคุณ : Mr.Free man - [ 17 พ.ย. 47 23:40:25 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ย้อนกลับมายังห้างไฟไหม้ประการหนึ่งคือร้านขายของอุปโภคบริโภครวมทั้งฝิ่นแต่หลังจากที่อุโมงค์เสร็จบทบาทก็ลดลงตามไปภายหลังจึงรกร้างวัดขุนตานก็เช่นดียวกันมีจุดเริ่มต้นดังที่ได้กล่าวไปแล้ว และก็ได้รกร้างในช่วงสงครามโลก และมีการฟื้นฟูอีกครั้งเมือปี พ.ศ.2499 โดยนายวิชัยบุษย์ นาวิน และนายจินดา เสถียรเสพอดีตนายตรวจทาง และชาวบ้านขุนตาล หลายท่านอาจสับสนว่าใครคือวิศวกรผู้สร้างอุโมงค์ขุนตาน ในตอนแรก ทางรัฐบาลไทยได้ว่าจ้างวิศวกรรถไฟชาวเยอรมัน ชื่อ มร.เอมิล ไอเซน โฮเฟอร์ ชึ่งอยู่ในวัยหนุ่มพึ่งสำเร็จจาก มิวนิค แต่การสร้างขุดเจาะยังไม่ทันเสร็จก็เกิดสงครามโลกครั้งที่ 1 ขึ้นโดยไทยเป็นฝ่ายสัมพันธมิตรจึงจำเป็นต้องคุมตัว มร.เอมิล ไอเซน โฮเฟอร์ และทิ้งงานไว้เบื่องหลังและให้ออกจากประเทศไทยไป ต่อมาปีพ.ศ.2460 กรมพระกำแพงเพชรอัครโยธินพระบิดาแห่งการรถไฟได้เสด็จมาเป็นแม่งานจนแล้วเสร็จ แต่หลังจากที่สงครามจบลง มร.เอมิล ไอเซน โฮเฟอร์ ก็ได้เดินทางกลับเข้ามาในเมืองไทยอีกครั้งเขาได้ฝากคติชีวิตไว้กับคนไทยว่า"ลูกผู้ชายต้องแลไปข้างหน้า วันพรุ่งนี้เท่านั้นที่มีความหมาย ประโยชน์อะไรที่จะปล่อยให้จิตใจจมอยู่กับเมื่อว่านนี้" เขายังได้สั่งอีกว่า"หากเมื่อใดเขาถึงแก่กรรมลงให้เอาอัฐของเขามาบรรจุไว้ที่อุโมงค์ขุนตาน" และ เมื่อ มร.เอมิล ไอเซน โฮเฟอร์ ถึงแก่กรรมลงอัฐของเขาถูกนำมาบรรจุเก็บไว้ที่หน้าอุโมงค์ทางด้านจังหวัดลำพูน จนถึงทุกวันนี้ จากคุณ : Mr.Free man - [ 17 พ.ย. 47 23:41:05 ]

ความคิดเห็นที่ 5 แล้วชีวิตอื่นที่จบลงระหว่างการขุดเจาะอุโมงค์ทำอย่างไรกันบ้างกับศพ หากมีการเสียชีวิตลงคงอยากที่จะนำศพกลับไปบ้านเกิดได้เพราะการเดินทางยังไม่สะดวก หนทางที่สะดวกคือการที่ช่วยกันฝั่งหรือเผาตามแต่สะดวกจะกระทำกันได้ สถานที่แรกๆก็ไม่ไกลจากปากอุโมงค์เท่าใดนัก สถานีรถไฟนั้นก็ที่หนึ่ง อย่างที่บอกแต่ก่อนเป็นเพียงหุบเหวลึก ก็ฝั่งๆถมๆจนมาเป็นที่ราบในปัจจุบัน มีเรื่องเล่าขานกันมาอยู่เรื่องหนึ่งคือ ทุกๆเย็นจะมีคนค่อยเช็คจำนวนผู้เสียชีวิตลงเมื่อทราบจำนวนก็จะมาเบิกกระสอบ (ลักษณะเดียวกับกระสอบข้าวสารในปัจจุบัน) จำนวนกระสอบจะเท่ากับจำนวนศพ กระสอบ1ใบต่อ1ศพพร้อมด้วยดินหรือหินที่ขุดบรรจุให้เต็มพร้อมเย็บปากถุงก่อนที่จะนำไปทิ้งถมในห้วยหรือสถานที่เตรียมไว้โดยมีพระสงฆ์อยู่ด้านบนคอยสวดประกอบอยู่เพียงรูปเดียว จากนั้นก็นำเศษดินถมทับอีกชั้น เหตที่ต้องทำกันวันต่อวันและต้องก่อนค่ำ เพราะหากทิ้งไว้ จะมีสัตว์ป่าดุร้ายพวกเสือ หมี สัตว์กินซาก ซึ่งมีอยู่ชุกชุม อาจมาคาบลากศพไปกินได้ แม้แต่คนเป็นๆยังพลาดท่าได้หลายครั้ง กระทั่งสุนัขที่เลี้ยงไว้ยังถูกคาบไปกินบ่อยๆ ส่วนผู้ที่เจ็บป่วยแล้วเสียชีวิตลง จากการเป็นไข้ป่าก็จะถูกเผ่าถูกฝั่งอยู่ใกล้ๆกับสถานพยาบาล หากตอนนี้คงไม่เหลือสภาพเก่าให้เห็นนอกจากจะขุดลึกลงไปในชั้นดิน ระยะเวลา 10 กว่าปีที่ขุดเจาะอุโมงค์รถไฟจนแล้วเสร็จไม่สามารถคำนวณออกมาได้ว่ามีจำนวนผู้เสียชีวิตมากมายเท่าใได หากแต่ผู้ผ่านไปมาจะสงบจิตใจเพื่อเป็นการเคารพระลึกถึงบุคคลเหล่านั้นที่ทำให้การคมนาคมสะดวก (ถ้าสังเกตทางรถยนต์ที่ศาลเจ้าพ่อขุนตาลจะมีศาลเพียงตาจำนวนมาก และ รถที่ผ่านไปมานั้นก็จะบีบแตร่แทบทุกคัน) จากคุณ : Mr.Free man - [ 17 พ.ย. 47 23:41:48 ]

ความคิดเห็นที่ 6 อเมซิ่งดอยขุนตาน มีถึง 3 อย่างด้วยกัน คือ 1.อุโมงค์รถไฟทีมีความยาวที่สุดในประเทศไทย (ไม่นับรวมอุโมงค์รถไฟฟ้าที่กรุงเทพฯ) ยาวถึง 1352.10 เมตร 2.มีช่วงทางรถไฟที่ลาดชันที่สุดอยู่ระหว่างสถานีแม่ตานน้อยเขตจังหวัดลำปาง กับสถานีขุนตานจังหวัดลำพูน เป็นระยะทางถึง 8 กม.มีความต่างระดับกันถึง 200 เมตร 3.มีจุดที่ทางรถไฟพาดผ่านสู่งที่สุดในประเทศไทยสูงถึง 578 เมตรเหนือระดับน้ำทะเลปานกลาง อยู่ในช่วงทางขุนตาน-ลำพูน ไม่ว่าท่านจะขึ้นเชียงใหม่ หรือล่องกรุงเทพฯ จะเป็นทางลงเขาทั้งสิ้นทั้งนี้รถไฟแถบทุกขบวนจะจอดที่สถานีขุนตานจะต้องมีการจอดเพื่อเช็คระบบห้ามล้อ จากคุณ : Mr.Free man - [ 17 พ.ย. 47 23:42:29 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ขุนตาน จาก"พงศาวดารโยนก" ตามประวัติความเป็นมาในพงศาวดารโยนกกล่าวไว้ว่าในปี จ.ศ.624 พระยาเม็งรายได้สร้างเมืองเชียงรายขึ้นและทรงเห็นว่าล้านนานี้แยกกันเป็นหลายวงค์ควรรวบรวมเป็นแผ่นดินเดียวกันเสีย ดำริห์ แล้วจึงยกทัพไปตีเมืองมอบไร เมืองฝางเมืองเชียงของ และเมืองเชิง ต่อมาจะตีเมืองหริภุญชัย เพราะเห็นว่าเป็นเมืองมั่งคั่งเมืองหนึ่ง แต่ขุนนางของพระยาเม็งรายชื่อขุนฟ้า ได้คัดค้านว่าคงจะเป็นการยาก เพราะกำลังข้าศึกนั้นแข็งนัก ควรใช้อุบายให้แตกกันเสียก่อนจึงจะสามารถเข้าตีชิงเมืองได้โดยง่าย ครั้นแล้วพระยาเม็งรายจึงทำอุบายเนรเทศขุนฟ้าให้ออกจากเมืองฐานขบถ ขุนฟ้าจึงไปรับราชการอยู่กับพระยายีบาเจ้าเมืองหริภุญชัยนานถึง 7 ปีและได้อุบายต่างๆให้พระยายีบากดขี่ราษฏรจนชาวเมืองพากันเกลียดชังพระยายีบาครั้นแล้วพระยาเม็งรายก็ยกทัพไปตีเมืองหริภุญชัยโดยง่าย เมื่อปีจุลศักราช 643 ส่วนพระยายีบาก็หนีมาอยู่กับพระยาเบิกเจ้าเมืองเขลางค์ ผู้เป็นโอรส โดยที่พระยาเบิกได้หาหนทางที่จะตีเมืองหริภุญชัยคืนให้กับพระบิดาตลอดเวลา จนเวลาล่วงมาได้ 14 ปีพระยาเบิกทรงช้างชื่อปานแสนพล ยกทัพหมายจะตีชิงเมืองคืนให้กับพระบิดาพระยาเม็งรายพอรู้ข่าวก็ได้ให้ เจ้าขุนสงครามผู้เป็นโอรสทรงช้างชื่อ แก้วไชยมงคล ออกรับศึก ทั้งสองได้ทำยุทธหัตถีกันที่บ้านขัวมุงขุนช้าง พระยาเบิกขี่ช้างพลายปานแสนพลติดน้ำมันหน้าหลัง ไสช้างที่นั่งเข้าชนช้างเจ้าขุนสงครามๆได้ล่างแทงถูกพระยาเบิกๆก็เกี่ยวช้างแล่นหนีฝ่ายกองทัพพระยาเบิกมีมากกว่าก็ช่วยป้องกันช้างพระที่นังของพระยาเบิกไปได้ ชาวเขลางค์เสียรี้พลเป็นจำนวนมาก ทัพฝ่ายเจ้าขุนสงครามตามไม่ทันเหตุเพราะชาวเขลางค์เอาช้างพังเข้ากันช้างศึกชาวเชียงใหม่จนป่วน หากแต่ภายหลังเจ้าขุนสงครามได้รวมทัพเป็นกองใหญ่และยกทัพติดตามจนกระทั้งไปทันพระยาเบิกที่แม่ตานแขวงเมืองเขลางค์และได้รบพุ่งกันเป็นสามารถรี้พลของเขลางค์แตกฉานคุมกันไมติด เจ้าขุนสงครามจับตัวพระยาเบิกได้จึงปลงพระชนม์เสียในที่นั้น ฯลฯ ด้วยจิตใจอันกล้าหาญเต็มเปี่ยมไปด้วยกตัญญูกตเวทิตาของพระยาเบิกในครั้งนั้นที่จะตีเมืองคืนให้พระบิดาจึงทำให้เป็นที่เลืองลือและนับถือของผู้รู้ข่าวจนได้รับการขนานนามว่า"เจ้าพ่อขุนตาน" ใครก็ตามที่ขับรถผ่านลำปางจะเข้าลำพูนจะพบศาลเจ้าพ่อขุนตานอยู่ 2 ศาลถ้าหากมาจากลำปางศาลแรกที่เห็นสร้างโดยชาวลำปางและศาลที่ 2 สร้างโดยชาวลำพูน และอีกที่หนึ่งที่การรถไฟได้สร้างศาลถวายและตั้งอยู่ที่ปากทางอุโมงค์รถไฟทิศเหนือ ด้วยกิติศัพท์ที่เล่าลือกันและอภินิหารต่างๆ ชึ่งเป็นศาลเก่าแก่แรกเริ่มเดิมที หากแต่เมือกลางปี 40 เกิดมีดินภูเขาถล่มและทำให้ตัวศาลได้รับความเสียหาย แต่ก็ได้รับการบูรณะซ่อมแซมตกแต่งขึ้นมาใหม่ ส่วนศาลเจ้าพ่อขุนตานแห่งอื่นๆที่ท่านพบเห็นสร้างขึ้นมาภายหลังทั้งสิ้น จากคุณ : Mr.Free man - [ 17 พ.ย. 47 23:43:24 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ลายแทง การเสาะหาถ้ำขุนตาน ไม่ใช่อุโมงค์รถไฟขุนตาน ครั้งเมื่ออุโมงค์รถไฟเสร็จใหม่ๆคนทั่วไปจะเรียกว่าถ้ำขุนตาน และทีปากทางเข้าอุโมงค์ก็จะเขียนว่าถ้ำขุนตาน และพึ่งจะเปลี่ยนเป็นอุโมงค์รถไฟเมื่อไม่นานนี้เอง หากมีคนถามว่าถ้ำขุนตานที่เป็นถ้ำจริงๆมีมั๊ย ก็จะตอบว่ามี แล้วถ้าถามต่อไปว่าอยู่ไหนก็จะตอบว่าไม่รู้ (เป็นความเห็นจากคุณเสกสรร)ชึ่งเขาเองก็บอกว่าอยู่ขุนตานมาเป็นสิบกว่าปี มีแต่คนมาเสาะหาถ้ำขุนตาน บ้างมีลายแทงมาด้วย มีทั้งพระธุดงค์และไม่ดงและชาวบ้าน พราหมณ์ หรือแม้แต่บุคคลระดับไฮโซ จนทำให้นึกอยูในใจว่าน่าจะมีมูลความจริงบ้าง จึงไปสอบถามคนเฒ่าคนแก่ที่ยังเหลืออยู่ ถ้ำขุนตานน่ะมีอยู่จริงแต่ลักษณะของปากถ้ำจะเป็นเพียงรูเล็กๆพอที่คนจะลอดเข้าไปแต่พอเข้าไปข้างใน ในระดับหนึ่งจะเป็นโพลงกว้าง ภายในถ้ำจะมีพระพุทธรูปทองคำและของมีค่าอื่นๆอีกมากมาย หากแต่ปากทางเข้านั้นมีผู้ที่มีคาถาอาคมได้ว่า (กล่าว) คาถาปิดปากถ้ำเอาไว้ จึงไม่มีใครพบเห็น โดยยึดเอาปากอุโมงค์ขุนตาน ด้านลำพูนเป็นจุดศูนย์กลางออกไป 2 กิโลเมตรแต่ไม่สามารถระบุได้ว่าอยู่ทิศใด ลักษณะคล้ายเมืองลับแล ในถ้ำเป็นที่บำเพ็ญตบะบารมีของชีปะขาวที่มีอายุยืนยาวท่านหนึ่งฯลฯ จากคุณ : Mr.Free man - [ 17 พ.ย. 47 23:44:07 ]

ความคิดเห็นที่ 9 "ในสมัยของขุนรังบอกแต่เพียงว่า สร้างเจดีย์ดอยชัน คือพระธาตุผาเงานี้เองเป็นปฐมเจดีย์ธาตุองค์แรกของขุนผาพิงค์แน่ ขุนรังผู้สร้างเจดีย์ดอยชันนี้ คงจะเป็นผู้สืบเชื้อสายมาจากขุนผาพิงค์จนถึง 12ขุนคือ15ชั่วเจ้าเมืองอาจเป็นขุนผาพิงค์มาถึงขุนรัว ขุนช้าง ขุนลาน ขุนตาน (ขุนตาน คนเดียวกันที่ยกทัพขยายติดเมืองลำปาง จะออกไปเมืองลำพูน จนไปพบถ้ำๆหนึ่ง และถ้ำนั้นได้ชื้อว่าถ้ำขุนตานมาจนเดี๋ยวนี้) ขุนตาน ขุนตง ขุนแตงฯลฯเรียกว่าขุนกินเมือง" จากข้อความข้างตนได้คัดลอกมาจากหนังสือประวัติหลวงพ่อผาเงาอำเภอเชียงแสน จังหวัดเชียงราย จากคุณ : Mr.Free man - [ 17 พ.ย. 47 23:44:54 ]

ความคิดเห็นที่ 10 พระบิดาของการรถไฟไทย พลเอกพระเจ้าบรมวงค์เธอกรมพระกำแพงเพชรอัครโยธิน ประชาธิบดินทร์ เจณฏภาดาปิยมหาราชวงค์สิสิษฏ์ อเนกยนรวิจิตรกฤตยโกศลมิลรัตนมหาโยธาธิบดีราชธุรันธรีมโหฬารพาณิช การคมนาคม อุดมรัตน์ตรัยสรณธาดา มัวเมตตาชวศรัย ฉัตรชัยดิลกบพิตร ชึ่งมีพระนามเดิมว่า พระองค์เจ้าบรุณฉัตรไชยาการ ประสูตรเมื่อวันจันทร์เดือน 3 ปีมะเส็ง ตรงกับวันที่ 20 มกราคม 2424(จ.ศ.1234) เป็นโอรสองค์ที่ 35 เป็นพระราชโอรสองค์เดียวของรัชกาลที่ 5 กับเจ้าจอมมารดา วาด (ตระกลูกัลยาณมิตร) จากคุณ : Mr.Free man - [ 17 พ.ย. 47 23:45:32 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ดอยขุนตานกับสงครามโลก ปีพุทธศักราช 2487 สมัยสงครามโลกครั้งที่ 2 จอมพล ป.พิบูลสงคราม นายกรัฐมนตรีได้มีบัญชาการให้กองทหารตัดเส้นทางสู่ยอดดอยขุนตานเพื่อกำหนดจุดยุทธศาสตร์ทางการทหาร จนมาถึงต้นปี พุทธศักราช 2518 มีผู้คนมาท่องเที่ยวเป็นจำนวนมาก และในเวลาต่อมาได้มีพระราชกฤษฎีกา เมื่อวันที่ 14 กุมภาพันธ์ 2518 ประกาศเป็นจัดตั้งเป็น อุทยานแห่งชาติหลังจากที่จ่ายค่าธรรมเนียมถ้าหากเดินขึ้นมาก็คนล่ะ 20 บาท จะพบกับที่ทำการอุทยาน สำหรับผู้ต้องการข้อมูลการท่องเที่ยว เมื่อเดินไปสักพักจะพบป้ายบอกข้างทางไม่ต้องไปสนใจทางรถยนต์ เดินเข้าไปเลยจะเห็นบันไดธรรมชาติ บางช่วงจะทำให้เหนื่อยมาก เรียกว่าบันไดสาวหอบ เดินไปสักระยะจะพบผากลีบบัวมีลักษณะเหมือนกลีบดอกบัวช่วงระหว่างบันไดจะมีปายบอกไปบ้าน ดอยหมาเมิน ชึ่งดอยหมาเมินนี้ยังคงไว้ความเป็นธรรมชาติ 100 เปอร์เชนต์ อาจเป็นเพราะระยะทาง 3กิโลดอย (หน่วยวัดระยะทางใหม่สำหรับคนพื้นราบทื่เดินขึ้นดอย) ก็เลยไม่ค่อยจะมีผู้คนเข้าไปนัก แต่ก็มีบ้านพักอยู่ประมาณ 3-4 หลังแต่เส้นทางจะไปบรรจบที่ ย.2 จากแยกบันไดสาวหอบไปทางซ้ายมือจะเป็นลานลูกเสือ เมื่อเดินมาถึงสุดทางรถ จะพบกับบ้านพัก ชื่อบ้านชมวิว ปรกติทั่วไปแล้วจะไม่เปิดบริการแก่นักท่องเที่ยวแต่หากรักษาไว้เพื่อรับรองแขกที่สำคัญ เป็นสถานที่มีภูมิทัศน์สวยงามมาก จากคุณ : Mr.Free man - [ 17 พ.ย. 47 23:46:23 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ย.1 บ้านพักรับรองของการรถไฟจากปลายทางรถยนต์เดินขึ้นบันไดอีกประมาณ100เมตรดอย จะพบกับบ้านพักรับรองของการรถไฟ อดีตครั้งหนึ่งเคยใช้เป็นที่พักของ กรมพระกำแพงเพชรอัคร โยธิน แต่ปัจจุบันได้เปิดให้บริการแก่นักท่องเที่ยวบ้านพักตากอากาศ ด้วยการตกแต่งด้วยเครื่องใช้สมัยโบราณ และบรรยากาศแบบอดีตและดูจะเก่าแก่มาก จากคุณ : Mr.Free man - [ 17 พ.ย. 47 23:46:59 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ย.2 บ้านพัก มรว.คึกฤทธิ์ ปราโมช "แรกขึ้นไปนั้น ขุนตานยังเป็นป่าแท้ๆต้นไม้ก็ยังอยู่ในลักษณะป่าทึบ ร่มรื่นไปทั้งปาสัตว์ป่าก็มีมาก เรือนอาศัยของผมที่อยู่ยอดดอย ที่ 2 ของขุนตานนั้นเช้าขึ้นมาก็มีฝูงชะนีมาเล่นอยู่บนต้นไม้ใกล้บ้านไม่ได้แสดงว่ากลัวคนแต่อย่างใด ตอนสายๆหน่อยเดินออกไปนั่งเล่นที่ริมห้วยที่อยู่ติดกับบ้านได้ยินเสียงหมูป่าขวิดกันอยู่ริมห้วย และที่น่าตื่นเต้นก็คือบนยอดไม้ที่ปกคลุมห้วยนั้นมีลิงทั้งฝูงกำลังต่อรองหมูที่กำลังขวิดกันอยู่นั้นเสียงเซ็งแซ่" ข้อความข้างต้นเป็นคำบอกเล่าของ มรว.คึกฤทธิ์ ปราโมช เมื่อครั้งมาพักที่ขุนตาน และที่ ย.2 นี้ยังเป็นที่ตั้งของบริษัททำไม้ บอมเบย์เบอร์ม่า จำกัด แต่สมัยสงครามโลกครั้งที่ 2 ที่บริเวณที่ถูกกำหนดให้เป็นจุดยุทธศาสตร์ จึงได้เงียบหายไป ภายหลังสงครามสงบ มรว.คึกฤทธิ์ ปราโมช ได้ขอชื่อพื้นที่ดังกล่าวไว้ และมีการสร้างบ้านพักและปลูกลิ้นจี้ไว้ พื้นที่บริเวณ ย.2 นี้เป็นอีกพื้นที่หนึ่งของเอกชนที่ได้ถูกกันออกจากเขตอุทยานแห่งชาติ และเมื่อปี พุทธศักราช 2512 พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวรัชกาลปัจจุบัน และพระบรมวงค์ศานุวงค์ได้เคยเสด็จประทับแรมที่นี้ ปัจจุบันแม้ไม่มี มรว.คึกฤทธิ์ ปราโมช แต่ลูกหลานของท่านก็นำเอาอัฐิของท่านมาบรรจุสถูปไว้ที่นี้ ย.2-ย.3 บทพิสูจน์ลำแข้ง ช่วงระยะทางจาก ย.1-ย.2 ประมาณ 800เมตรดอยหากแต่ ย.2 ไป ย.3 เป็นทางที่วกวนคดเคี้ยวไปตามไหล่เขามีความกว้างไม่ถึงเมตร ยาวกว่า 3600 เมตรดอย แต่เส้นทางนี้ถือว่าเป็นดงของกล้วยไม้ป่าทีเดียว จากคุณ : Mr.Free man - [ 17 พ.ย. 47 23:47:40 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ย.3บ้านพักของมิชชั่นนารี ตามประวัติแล้ว มีคณะมิชชั่นนารีสังกัดคณะเบ็บติสท์ที่มาทำงานสอนศาสนาและพัฒนาชนบทในภาคเหนือ พวกเขาเหล่านี้ ทุกๆปีจะมีวันหยุด 1 เดือนคือเดือนเมษายนของทุกปีจะกลับบ้านเกิดเมืองนอน แต่ เขากลับอพยพครอบครัวรวมถึงคนรับใช้ ข้าวของเครื่องใช้ขนาดใหญ่เต่าผิงตู้เย็นเตาแก็ส ไม่รู้ขนกันมาได้อย่างไร ที่ ย.3 ยังมีสนามวอลเลย์บอล สระวายน้ำสถานที่ประกอบกิจทางศาสนา และอีกมากมาย ปัจจุบันทางมหาวิทยาลัยพายัพได้ทำการเช่าสถานที่บริเวณ ย.3 นี้เพื่อศึกษาธรรมชาติ หากนักท่องเที่ยวต้องการที่จะพักที่บ้านพักของมิชชั่นนารี นี้ก็ให้ติดต่อที่ ม.พายัพเท่านั้น จากคุณ : Mr.Free man - [ 17 พ.ย. 47 23:48:16 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ม่อนส่องกล้อง ย.4 สูงสุดของขุนตาน 1กิโลดอย(แม้ว)ครึ่งจาก ย.3 กับทางเดินแบบลาดชันอากาศที่เย็นเส้นทางมุ่งสู่ ย.4 เป็นจุดชมวิวมีความสูงถึง 1,373 เมตร(ภูกระดึงสูงแค่ 1,286 เมตร)เป็นลานไม่กว้าง ที่ ย.4 จะมีฐานคอนกรีต สูงประมาณเมตรกว่า เอาไว้ตั้งกล้องทำรังวัดและส่องทำแผนที่ของทหาร หากมองออกไปไกลโดยรอบก็จะเห็นเขา หรือดอยสำคัญมากมาย เช่น ดอยสันกำแพง ดอยสังกาหลวง แจ้ซ้อน ดอยสุเทพ ดอยอินทนนท์ รวมถึงตัวเมืองจังหวัดลำปาง แต่ทั้งนี้ต้องขึ้นอยู่กับสภาพอากาศ หากขึ้นมาที่ ย.4 ในคืนเดือนมืดจะเห็นดวงดาวต่างๆมากมายนับล้านดวงโดยที่ไม่มีแสงไฟไดมารบกวนเลย จากคุณ : Mr.Free man - [ 17 พ.ย. 47 23:48:56 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ลงจาก ย.4 ประมาณ 300 เมตรในเส้นทางเดิมเป็นลานสนสามใบและจะมีแยกไปที่ม่อนผ้าขาว หรือมอนธาตุ หากต้องการไปต้องมีเจ้าหน้าทีชำนานทางนำไปเท่านั้น ไม่งั้นได้หลงตายในป่าแน่หรือไม่ก็เตลิดไปที่แจ้ซ้อนลำปาง ม่อนผ้าขาวนั้นเป็นยอดดอยสูงที่หนึ่งของขุนตาน บนยอดดอย มีองค์พระธาตุอยู่7องค์ อยู่ในสภาพทรุดโทรม สันิษฐานกันว่าสร้างโดยชีปะขาวผู้หนึ่ง น้อยคนนักที่จะเดินทางไปถึงม่อนผ้าขาวดังกล่าวระหว่างที่เดินทางกลับระหว่าง ย.2 กับ ย.3 จะมีป้ายบอก ทางไปน้ำตกตาดเหมย ประมาณ3กิโลเมตรจะเป็นทางลงเขาตลอด แต่ตอนกลับไม่ต้องย้อนกลับมาทาง เดิมให้เดินไปอีกเส้นหนึ่งก็จะย้อนมาที่ๆทำการอุทยาน ส่วนรถไฟเที่ยวล่องไปกรุงเทพฯนั้นมีตั้งแต่บ่ายไปจนถึงเย็น และเที่ยวขึ้นจะมี บ่าย 3 โมงกับอีกที่หนึ่งก็ประมาณ 19.41น จากคุณ : Mr.Free man - [ 17 พ.ย. 47 23:49:29 ]

ความคิดเห็นที่ 17 และเหตุการณ์หนึ่งที่พึ่งเกิด กลางดึกของคืน(เดือนสิบสองเป็ง) 15 ค่ำเดือน 10 ตรงกับวันที่ 28 กันยายน 2547 เมื่อต้นสนทะเลขนาดใหญ่ที่อยู่บริเวณหน้าศาลเจ้าพ่อขุนตาน (ปากทางอุโมงค์ด้านลำพูน) เกิดโค้นล้มลง ทำให้บริเวณดังกล่าวบริเวณดังกล่าวได้รับความเสียหาย แต่ที่หน้าประหลาดใจของชาวบ้านและผู้พบเห็นแนวที่ต้นไม้โค้นล้มลงจะต้องพาดผ่านบริเวรศาลเจ้าพ่อขุนตานพอดี หากแต่ต้นไม้ได้ล้มมาทางด้านข้างแทน ในเวลาใกล้กันต้นสนภูเขาขนาดใหญ่อีกต้นหนึ่งซึ่งขึ้นอยู่เชิงดอยด้านหลังของศาลเจ้าพ่อขุนตานก็ได้โค้นล้มลงเช่นกันเนื่องจากพายุฝนฟ้าคะนอง และแนวที่จะล้มจะต้องพาดศาลเจ้าพ่อขุนตานพอดี แต่สนต้นนี้ก็ล้มออกมาทางด้านข้างของศาล เหมือนเป็นเหตุบังเอิญที่ไม่น่าจะเป็นไปได้ นอกจากจะคิดว่าเป็นปฏิหาริญ์ ของความศักสิทธิ์ของเจ้าพ่อขุนตาน จากคุณ : Mr.Free man - [ 17 พ.ย. 47 23:50:55 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ข้อมูลอ้างอิงจาก หนั่งสือ ประวัติการก่อสร้างอุโมงค์ขุนตาน เรื่องราวต่าง จะถูกถ่ายทอดจาก คุณ เสกสรร สรรเสก และ บางตอนที่ได้จากประสบการณ์ของกระผมเอง คือ ประมาณต้นปี 2537 ผู้ใหญ่บ้าน บ้านขุนตาน คุณพ่อหลวง ทรัพย์ ยะอนันต์ อดีต ครฟ. คนหนึ่ง ได้หมอบต้นฉบับที่มีอยู่เพียงชุดเดียวให้กับทาง เสกสรร สรรเสก ทำการเพยแพร่ จากคุณ : Mr.Free man - [ 17 พ.ย. 47 23:51:23 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ที่ขุนตานก็มีดอกบัวตอง จากคุณ : Mr.Free man - [ 17 พ.ย. 47 23:52:25 ]

ความคิดเห็นที่ 20 กุหลาบดอกนี้พบตอนที่จะเดินลงดอยแล้ว จากคุณ : Mr.Free man - [ 17 พ.ย. 47 23:54:05 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ภาพขบวนรถสินคค้าสมัยก่อน จากคุณ : Mr.Free man - [ 17 พ.ย. 47 23:59:07 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ปาดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด จากคุณ : มะแอร์ - [ 18 พ.ย. 47 01:04:05 ]

ความคิดเห็นที่ 23 เยี่ยมไปเลยค่ะ ชอบประวัติขุนตาลมาก ไม่เคยอ่านจาก ไหนมาก่อนอ่ะ ตอนเด็กๆ นั่งรถไฟไปเชียงใหม่จะไปเช้าที่ นั่นพอดี แม่จะเรียกให้คอยดู และจะสนุกดีตอนแล่นเข้า ไปใต้นั้น มาวันนี้จึงทราบเรื่องความลำบากในการสร้าง ขอบคุณจ๊า ___________________________________________ จากคุณ : กำปงพิราเทวี - [ 18 พ.ย. 47 03:14:50 ]

ความคิดเห็นที่ 24 สุดยอดครับ ขอเซฟนะครับ จากคุณ : jan Hua - [ 18 พ.ย. 47 05:18:06 A:202.28.26.249 X: ]

ความคิดเห็นที่ 25 เยี่ยมมากครับ ขอบคุณที่นำเรื่องราวและรูปภาพสวยๆมาฝากกันครับ.................. จากคุณ : อิเลคโทน - [ 18 พ.ย. 47 05:55:43 ]

ความคิดเห็นที่ 26 รูปถ่ายทั้งหมดถ่ายที่ดอยขุนตานครับ ต่างกันแค่วันเวลาของเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ไว้จะนำรูปทั้ง 2 ทริปมาให้ชมอีกทีครับ จากคุณ : Mr.Free man - [ 18 พ.ย. 47 06:08:50 ]

ความคิดเห็นที่ 27 เยี่ยมเลย ครับ จากคุณ : -=KiNg=- - [ 18 พ.ย. 47 08:00:59 ]

ความคิดเห็นที่ 28 เยี่ยมมากครับ ขอเซฟด้วยคนครับ จากคุณ : ฟ้อนเจิง - [ 18 พ.ย. 47 09:50:55 ]

ความคิดเห็นที่ 29 .. อิ อิ ข้อมูลเพียบบบบบบบบ ตามไปมั้งลีก่า ........ จากคุณ : เสือBuf. - [ 18 พ.ย. 47 11:29:49 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ขอบคุณค่ะ ดอกไฟเดือนห้า แดงเหลืองสดสวยค่ะ จากคุณ : ดอกสารภี - [ 18 พ.ย. 47 12:13:58 ]

ความคิดเห็นที่ 31 โอ้ววว... กดเข้าคลังเลยครับ เนื้อหาเพียบ รูปสวยอีกต่างหาก ได้ท่าถ่ายรูปใหม่อีกแล้ว จากคุณ : ไอ้จ้อน - [ 18 พ.ย. 47 12:26:17 ]

ความคิดเห็นที่ 32 ภาพประกอบสวยมากครับ เนื้อหาแน่นปึกตามสไตล์ น้าคนอิสระ เช่นเคยครับ จากคุณ : arnold_A1 - [ 18 พ.ย. 47 21:41:43 ]

ความคิดเห็นที่ 33 ข้อมูลเพียบ กดโหวตให้เลย จากคุณ : Mr800Si - [ 18 พ.ย. 47 21:41:55 ]

ความคิดเห็นที่ 34 เยี่ยมเลยค่ะ ข้อมูลเพียบ ภาพก็สวย ;) จากคุณ : Blue Whale - [ 18 พ.ย. 47 22:05:29 ]

ความคิดเห็นที่ 35 ผมก็ชอบครับสถานีขุนตาน(น.หนูครับ)....ไปทีไรนึกถึงสมัยก่อนๆที่มีผู้คนมากมายกำลังสร้างเส้นทางสายนี้ ด้วยความยากลำบาก หนังสือประวัติขุนตานเล่มนี้ผมก็ซื้อมาครอบครองแล้ว ขอบคุณ จขกท. มากๆครับที่ช่วยพิมพ์เผยแพร่ให้ทุกคนได้อ่านกัน(เพราะผมไม่มีความอดทนพิมพ์ขนาดนั้นครับ นับถือจริงๆ) จากคุณ : Bradycardia - [ 18 พ.ย. 47 23:20:02 ]

ความคิดเห็นที่ 36 งามครับ ขอบคุณที่นำภาพสวย ๆ มาให้ชม ทำให้เกิดมุมมองใหม่ ๆ ครับ จากคุณ : Mr@P - [ 19 พ.ย. 47 09:33:27 ]

ความคิดเห็นที่ 37 ภาพสวยและยังได้ความรู้ด้วยครับ ขอบคุณครับ จากคุณ : บุ้งกี๋ - [ 25 พ.ย. 47 22:33:24 ]