ความคิดเห็นที่ 1 มะ..เพิ่งโพสต์กะมือหยกๆ ถูกจารย์เชอร์ยกมาตั้งกระทู้ใหม่ซะแล้ว เอาเลยครับ...แสดงความคิดเห็นกันเลย ผมทราบว่า แจ๊สซีนเล่มต่อไปมีธีมหลักเป็นเรื่องไมลส์พอดี การแสดงความคิดเห็นตามทัศนะของเรามันไม่มีถูกมีผิดหรอกครับ ... พอจารย์เชอร์กลับมาคลับเริ่มมีสีสันทันตาเห็น... ผมพูดถึงไมลส์ไว้ที่กระทู้นี้ครับ http://www.pantip.com/cafe/chalermkrung/topic/A4044314/A4044314.html แก้ไขเมื่อ 22 ม.ค. 49 22:37:47 จากคุณ : Younger Pat - [ 22 ม.ค. 49 22:36:53 ]

ความคิดเห็นที่ 2 I get sick of how a lot of them write whole columns and pages of big words and still ain't saying nothing. If you have spent your life getting to know your business and the other cats in it, and what they are doing, then you know if a critic knows what he's talking about. Most of the time they don't. I don't pay no attention to what critics say about me, the good or the bad. The toughest critic I got, and the only one I worry about, is myself. My music has got to get past me and I'm too vain to play anything I think is bad. Miles Davis จากบทสัมภาษณ์ใน Playboy จากคุณ : k_ktp - [ 22 ม.ค. 49 22:38:24 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ผมขอเสริมดังนี้ครับ  ในวงการเพลงแจ๊ส ก็เป็นที่ทราบกันทั่วไปอยู่แล้วว่าฝีมือหรือเทคนิคของไมลส์ เดวิสนั้นเทียบไม่ติดกับนักทรัมเป็ตคนอื่นๆ อย่าง ดิสซี่ กิลเลสปี, แฟต นาวาโร, คลิฟฟอร์ด บราวน์, ลี มอร์แกน ฯลฯ  ไมลส์เองไม่ถนัดเล่นในเรนจ์สูง (high registration) ของทรัมเป็ตเหมือนอย่างคนอื่นๆ ที่กล่าวมา  เขาถนัดในเรนจ์กลางมากกว่า   เขาไม่สามารถเล่นได้รวดเร็วและแม่นยำเหมือนคนอื่นๆ  เวลาไมลส์ต้องเล่นเพลงแนว bebop ที่เร็วมากๆ เขามักเล่นผิดโน้ตเป็นประจำ   แต่สิ่งที่เขามีก็คือ ความสามารถในการสร้าง mood จากการเล่นของเขา โดยเฉพาะอย่างยิ่งจากการใช้ cup mute ซึ่งทำให้เสียงทรัมเป็ตนุ่มนวลไม่โฉ่งฉ่าง จนกลายเป็นเอกลักษณ์ประจำตัวเขา  นอกจากนั้นไมลส์ยังมีความสามารถในการ "ไม่เล่น" โดยปล่อยช่องว่างของช่วงโซโล่ให้ rhythm section บรรเลงกันไปก่อนที่เขาจะมาเข้าเสริมในจังหวะต่างๆ ตามแนวคิดที่ว่า "less is more"  นักดนตรีที่เล่นมากโน้ตอย่างจอห์น โคลเทรนยังต้องเรียนรู้จากไมลส์ในเรื่องนี้ สิ่งเหล่านี้คือสิ่งที่ทำให้ไมลส์ได้รับการยกย่องอย่างมาก ซึ่งไม่ใช่จากเทคนิคที่แพรวพราว  ไมลส์รู้จุดด้อยของตัวเองอย่างดี แต่เขาสามารถสร้างจุดแข็งของตัวเองขึ้นมาจากจุดอื่นแทน ซึ่งนับว่าเป็นตัวอย่างที่ดีในการที่จะไม่มัวแต่เสียใจในจุดด้อยของตัวเองโดยเปรียบเทียบกับคนอื่น  แต่ควรจะหาจุดแข็งของตัวเองให้ได้แล้วพัฒนาจนเป็นความสามารถเฉพาะตัวเช่นไมลส์ เดวิส จากคุณ : Cherokee1 - [ 22 ม.ค. 49 22:40:55 ]

ความคิดเห็นที่ 4 พอคุณ k_ktp มาโพสต์ ผมก็ให้นึกถึงประเด็นที่ผมเคยโพสต์ไว้นานแล้วในห้องนี้ ... "ในทัศนะของผม ผมเห็นว่าลุงไมลส์ได้ช่วยชุบชีวิตของดนตรีแจ๊สในช่วงที่กำลังดิ่งลงเหว เพราะถูกดนตรีร็อคบุปผาชนเบียดจนแทบตกขอบเวทีดนตรีโลก หากลุงไมลส์ไม่มีวิสัยทัศน์ในการนำร็อคมาฟิวซ์กับดนตรีแจ๊สในชุด In a silent way และ Bitches Brew แล้ว น่ากลัวว่าสถานภาพของแจ๊สอาจจะตกต่ำลงไปกว่านี้ และที่ต้องยอมรับอย่างหนึ่งคือ การเกิดฟิวชั่นแจ๊ส-ร็อคในช่วงนั้นคือ การแตกกระแสธารดนตรีออกไปเหมือนกิ่งไม้แตกหน่อกิ่งใหม่ไปเรื่อยๆ พวกแจ๊สหัวอนุรักษ์นิยมจัด ก็มองว่า ไมลส์ทำให้แจ๊สหลงทาง แต่หากเปิดใจให้กว้างจะพบว่า แจ๊สนอกจากไม่หลงทางแล้ว ยังพบช่องทางใหม่ๆในการเข้าถึงกลุ่มผู้ฟังวงกว้าง... เราคงปฏิเสธเรื่องธุรกิจดนตรีไม่ได้ เพราะสิ่งนี้เป็นแรงขับเคลื่อนที่สำคัญในวงการนี้ แต่ความสมดุลทางศิลป์-พาณิชย์อยู่ตรงไหน อัลบั้มอย่าง Bitches Brew ของลุงไมลส์ได้ให้คำตอบแล้ว ก่อนที่งานชุดนี้จะเป็นต้นแบบให้ Mahavisanuฯ และ Weather Report เอาไปต่อยอดทางดนตรี ที่สำคัญ งานค่าย ECM ที่มี Gary Burton นำได้บ่มเพาะและทำให้เกิดนักดนตรีอย่าง Pat Metheny ในเวลาต่อมา ลุงไมลส์อาจจะมีข้อจำกัดด้านความสามารถทางดนตรี เล่นทรัมเป็ตได้ไม่รวดเร็วถึงใจ แต่ space between notes ก็เป็นเรื่องมองข้ามไม่ได้เช่นกัน คนเราคงไม่มีใครสมบูรณืแบบไปทุกด้าน อย่างน้อย อัลบั้ม KIND OF BLUE ได้ช่วยทำลายกรอบดนตรีแจ๊สเดิมๆ ช่วยเปิดทางให้แนวทางใหม่แบบ modal ได้เกิด he's the prince of darkness จริงๆ จากคุณ : Younger Pat - [ 22 ม.ค. 49 22:51:53 ]

ความคิดเห็นที่ 5 งะ..จารย์โพสต์ตัดหน้าผมอีกละ...มันส์..มันส์ว่ะ... จากคุณ : Younger Pat - [ 22 ม.ค. 49 22:55:39 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ขออ่านความเห็นท่านอื่นๆไปพลางๆก่อนครับ Look, man, all I am is a trumpet player. I only can do one thing -- play my horn -- and that's what's at the bottom of the whole mess. I ain't no entertainer, and ain't trying to be one. I am one thing, a musician. Most of what's said about me is lies in the first place. Everything I do, I got a reason. Miles Davis จากคุณ : k_ktp - [ 22 ม.ค. 49 23:00:54 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ผมมีงานลุงไมลส์เยอะพอควรเมื่อเทียบกับศิลปินท่านอื่นๆ ผมเคยอ่านบทสัมภาษณ์ของศิลปินแจ๊สระดับโลกหลายๆคนก็มีที่พูดกันบ่อยว่า เขาไม่ฟังไมลส์ช่วงที่ทำอิเลคตริกแจ๊สหรอก ชอบแบบช่วงอคูสติก อะไรแบบนี้ คนรุ่นเก่าๆมักมีทัศนะต่อดนตรีไฟฟ้าไม่ค่อยดีเท่าไหร่ แต่ผมที่ฟังเพลงสมัยหนุ่มเอ๊าะๆในช่วงที่แจ๊สของจีอาร์พีกำลังครองตลาด ผมเริ่มจากอิเลคตริกนี่แหละ แถมต่อยอดมาจาก ดนตรีแบบโปรเกรสสีฟร็อค และเฮฟวี่ เมทัลของยุค 80 เสียด้วย เลยนอกจากไม่รู้สึกว่าดนตรีไฟฟ้ามันจะด้อยค่าแล้ว ผมยังรักมันจับจิต อคูสติกแจ๊สมันก็รุ่มรวยแบบอคูสติก แต่ดนตรีไฟฟ้ามันก็มันถึงใจแบบยุคไฟฟ้า...ว่าแล้วเราก็ไปดูฟิวชั่นเมทัลอย่างวง DREAM THEATER กันเหอะพวกเรา..อ้าว หลุดมาถึงเรื่องนี้ได้ไงเนี่ย...แบบจิตมันจดจ่อกับวันพุธหน้านี้อ่ะครับ ขออภัย.. จากคุณ : Younger Pat - [ 22 ม.ค. 49 23:22:12 ]

ความคิดเห็นที่ 8 รู้สึกชอบกระทู้นี้ครับ จริงๆ เรื่องมองต่างมุมในกรณี ไมลส์ เดวิส นี่ ผมจำได้ว่าเคยแสดงความคิดเห็นผ่านกระทู้เก่าๆสมัยก่อนมาแล้ว มันเป็นเรื่องที่พูดกันได้ไม่จบจริงๆครับ เพราะไมลส์เองก็เป็นบุคคลที่มีบุคลิกและวิธีคิดที่สามารถตีความได้ไม่รู้จบ ผมเห็นด้วยครับว่า ถ้าจะหานักทรัมเป็ตที่ดีกว่าไมลส์ มีอีกมากครับ สมัยผมเด็กๆเริ่มฟังไมลส์ใหม่ๆ มีหลายๆอัลบั้มที่ชวนให้นึกไปว่า ตานี่มันเก่งจริงหรือ หรือเก่งยังไง แบบที่หลายๆคนตั้งคำถาม แต่หลังจากที่ได้ศึกษาวิธีคิดในการทำดนตรีของไมลส์มากขึ้นแล้ว สิ่งหนึ่งที่ทำให้ผมทึ่งก็คือ การที่ไมลส์สามารถ่ายทอดความคิดที่ลึกล้ำในเชิงทฤษฎีดนตรีออกมาผ่านนักดนตรีฝีมือดีรอบกาย ซึ่งหลายๆคนอาจจะมองว่า ไมลส์ก็เพียงแค่ไปหานักดนตรีเก่งๆมาร่วมวงเพื่อให้ดนตรีดีขึ้นเท่านั้น แต่ในความเป็นจริงหาเป็นเช่นนั้นไม่ หนึ่งในหลายๆตัวอย่างที่ทำให้ผมมองเห็นตัวตนที่แท้จริงทางดนตรีของไมลส์ ก็คือ วิธีการสอนนักดนตรีทุกคนในวงให้เล่นได้ดีขึ้นกว่าเดิม โดยที่ไมลส์เองเล่นเครื่องดนตรีนั้นไม่เป็นด้วยซ้ำไป เช่น ในกรณีของ robben ford ซึ่งเคยทัวร์กับไมลส์ในช่วงสั้นๆ ใครจะเชื่อว่าไมลส์สอนนักกีตาร์ที่เก่งกาจขนาดนั้นให้เล่นสิ่งที่ฟังดูยากๆได้ด้วย logic ง่ายๆ คือแกสอนว่า ลองมองหาโน๊ตที่เป็น E minor pentatonic บนสาย 2 ของกีตาร์ดู (ช่อองที่ 3, 5, 8, 10 , 12) แต่ความลับคือ เล่น voicing โดยเพิ่มโน๊ตช่องเดียวกันบนสาย 3 และ 4 เข้าไปด้วย เช่น ขณะที่เล่น ช่องที่ 3 บนสายสอง ให้เล่นเป็นช่องที่ 3 ทั้ง สาย 2,3,4 และทำแบบเดียวกันกับทุกๆโน๊ตที่เหลือ แล้วหลังจากนั้น ลองเล่นแบบเดิมนั้นแหละ แต่ให้ลดตำแหน่งของสาย 3 และ 4 ลงครึ่งเสียง คือ ขณะที่สายสองเล่นช่องที่ 3 บนสาย 3 กับ 4 เล่นช่องที่ 2 แทน และทำแบบเดิมนี้กับโน๊ต E minor pentatonic ที่เหลือบนสาย 2 (ท่านที่เล่นกีตาร์อยู่แล้วลองทำตามดูสิครับ) ผลลัพธ์ที่ได้คือ เรามีโน๊ตครบทุกตัวยกเว้น D# กับ G# เท่านั้น หรือหมายความว่า ถ้าเราเล่นเบส E ย้ำๆ ใน Em7 grooveถ้าคิดจะเล่นoutside ก็เล่นแบบที่ว่านี่แหละ เพราะมันขาดแค่สองโน๊ตที่ห้ามเล่นบน Em7 เท่านั้น โน๊ตที่เหลือมีครบหมด อึ้งครับ ทำไมไมลส์ถึงมองเห็น logic นี้บน fretboard ของกีตาร์ได้ทั้งที่คนที่เล่นกีตาร์มา 20 ปียังไม่เคยคิดถึงเล่ย เล่น outside chord แบบไม่ขัดกับคีย์ minor 7 ที่กำลังเล่นอยู่โดยไม่ต้องเรียนรู้อะไรใหม่เลย บทสรุปที่น่าสนใจจากเรื่องนี้ก็คือ ไมลส์นั้นสามารถมองเรื่องยากๆออกมาแล้วถ่ายทอดให้นักดนตรีร่วมวงเล่นออกมาได้ด้วยวิธีที่ง่ายแสนง่ายได้อย่างที่ไม่น่าเชื่อ ยังมีตัวอย่างไม่น่าเชื่อแบบนี้อีกเยอะในเครื่องอื่นๆ อย่างนี้เราอาจจะต้องคิดดูใหม่ว่า นักดนตรีทำให้ไมลส์ดูดีขึ้น หรือไมลส์ทำให้นักดนตรี(ดาวรุ่ง)ในวงเก่งขึ้นแบบก้าวกระโดดกันแน่? จากคุณ : Piet (Piet) - [ 23 ม.ค. 49 08:44:10 ]

ความคิดเห็นที่ 9 Hi Mile.. .........GENIOUS BRIGHTS ITSELF............. POB BALLAD จากคุณ : POB_BALLAD - [ 23 ม.ค. 49 09:30:55 A:203.152.48.253 X: ]

ความคิดเห็นที่ 10 นักดนตรีสามารถเข้าถึงงานของลุงไมลส์ได้ในระดับโน๊ตต่อโน๊ต นี่เป็นมุมมองที่มีประโยชน์กับคนที่ไม่มีความรู้ในทฤษฎีดนตรีอย่างผม ขอบคุณคุณพีท จากคุณ : - (Younger Pat) - [ 23 ม.ค. 49 09:56:43 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ผมก็เคยเคลือบแคลงปู่ไมล์ครับ เพราะตอนนั้นฟังแล้ว เมโลดี้ ช่างเรียบง่าย ฟังแล้วไม่ตื่นเต้นเมื่อเทียบกลับนักดนตรีท่านอื่นๆ แต่กลับได้รับการเชิดชู และเป็นที่รู้จักมากกว่า แต่คิดไปคิดมาสิ่งที่ปู่ไมล์ทำ ไม่ว่าจะเป็น modal jazz ,fusion jazz ช่วยในผู้ฟังและนักดนตรีได้หลีกหนีอาเพ็จจิโอ้ และสเกลซ้ำ ไปสู่ความเป็นอิสระมากขึ้น ผมถือว่าเป็นความกล้าหาญที่หลีกหนีจากกรอบเดิมๆของ jazz ครับ ซึ่งการคิดนอกกรอบเป็นสิ่งที่ผมชื่นชมมากๆ ผมรักในจิตวิญญาณของนักปฏิวัติครับ อิอิ ขอโทษที่เคยเลือบแคลงในความเก่งกาจซึ่งตอนนั้นผมคงมองที่ทักษะไม่ได้มองที่ความคิดของท่าน และขอบคุณ ที่ปูแนวทางของ modern jazz ในทุกวันนี้ครับ จากคุณ : tincubus - [ 23 ม.ค. 49 11:23:19 ]

ความคิดเห็นที่ 12 __________________________________________________   ^   ^   ^   ^   ^ จากคุณ : wHitE wiTCh - [ 23 ม.ค. 49 12:01:40 ]

ความคิดเห็นที่ 14 คุณ younger pat ครับ แผ่น John Scofield แผ่นแรกในกระทู้ก่อนหน้านี้หาซื้อได้ที่ไหนครับ อยากดูแผ่นนี้มากแต่หาซื้อไม่ได้ จากคุณ : Piet (Piet) - [ 23 ม.ค. 49 13:34:03 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ในความรู้สึก สำหรับผม Milesเป็นคนหนึ่งที่ผมสัมผัสถึงความมีชีวิตชีวาในตัวโน็ต แต่อาจเป็นเพราะผมได้ฟังเฉพาะ Milesในช่วงยุคของ Cool Jazz และโดยส่วนตัวชอบ Cool Jazz อยู่แล้ว...การฟังMilesของผมนั้นเกิดจากที่ผมฟังแล้วไปอ่านประวัติของMilesทีหลัง ทำให้ผมเกิดอาการปะทะของประวัิติอันน่าตกใจหลาย ๆ อย่างของMiles อย่างที่ พี่เชอร์ว่า ไมลส์เองไม่ถนัดเล่นในเรนจ์สูง (high registration) และไม่เล่นได้รวดเร็วและแม่นยำเหมือนคนอื่น ๆ แต่ถ้าเทียบเวลาที่ฟังเพลงที่มีการเน้นย้ำอารมณ์กับตัวโน๊ต ผมว่า Miles เป็นคนหนึ่งที่สามารถขับอารมณ์ทั้งด้านทุกข์และสุขได้ถึงขีดสุดได้ดีคนหนึ่งเลยก็ได้ ซึ่งความสามารถที่มีนี้อาจจะเกิดการผลักดันของความกดดันในชีวิตที่ผ่านมา สำหรับผมแล้ว Miles ทำให้ผมเกิดมุมมองความคิดอะไรหลาย ๆ อย่าง ทำให้ผมรู้ว่า ตัวโน๊ตก้อเป็นมนุษย์ และไม่ว่า ใครจะมองว่า Mile เป็นตัวถ่วงของวงการแจ๊สหรือไม่สร้างสรรค์ก้อตาม สำหรับผมแล้ว เค้าเป็นมนุษย์แจ๊สที่เล่นแจ๊สได้มีจิตวิญญาณมากที่สุดคนหนึ่งเลย ขอบคุณและเป็นเกียรติที่ได้ใช้ชื่อ UnDeRMiLeS dAvIs ผมจะขอดำเนินรอยทางท่านแม้ว่าท่านจะไปอยู่บนดินแดนอันห่างไกลแล้วก้อตาม จากคุณ : UnDeRMiLeS dAvIs (UnDeRMinE) - [ 23 ม.ค. 49 14:14:20 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ไม่ใช่แฟนไมลล์ เดวิส และก็ไม่มีแผ่นแกสักแผ่นเดียว(มีแต่แผ่นเล่นกับคนอื่น) ฟังเพลงแกก็เหมือนครูพักลักจำมากกว่าจริงจัง(รู้จักแต่ so what แค่เพลงเดียว ส่วนที่เหลือจำได้บ้างไม่ได้บ้าง) แต่แสดงความเห็นอย่างนี้ดีว่า ส่วนตัวแล้วผมมองไมลล์ เดวิสอาจไม่ใช่นักดนตรีเล่นเทคนิคอะไรหวือหวา แต่มองว่าแกเข้าใจว่าควรจะทำอะไรในสนามดนตรี และเล่นกับคนรอบข้างยังไงมากกว่า อันนี้เห็นด้วยกับความเห็นข้างบนหลายอันทีเดียว หากเปรียบเหมือนฟุตบอลแกเหมือนเป็นเพลย์เมกเกอร์ที่ดูเหมือนหน้าที่หลักแกไม่ใช่มาไล่บอล ไม่ลากเลื้อยริมเส้น ไม่เป็นตัวเบรกเกมส์หรือสับไกในจังหวะที่ต้องสังหาร แต่แกเหมือนคนบงการเกมส์ในสนามมากกว่า ใช่ครับ ขาดคนอื่น แกก็ง่อยเหมือนกัน แต่ทั้งทีมผมว่าขาดแกไม่ได้เหมือนกัน เพราะแกเป็นคนเปิดเกมส์ที่เก่งและรู้ช่องว่าควรจะจ่ายยังไงให้ได้ลุ้นน่ะสิ นี่อาจเป็นสาเหตุที่คนในวงการแจ๊สถึงสรรเสริญแกจนถึงปัจจุบันนี้ เพราะอย่างน้อยแกก็เปิดหนทางใหม่ใหม่ให้ดนตรีแจ๊สไม่ตายแค่บ็อบเมื่อหลายสิบปีที่แล้วได้อย่างสง่างามในปัจจุบัน ส่วนช่วงหลังหลังที่ผลงานน้าแกดูดรอบหรือไม่โดน ผมเสนอมุมมองมั่วมั่วดังนี้ว่า อาจเป็นเพราะเรื่องของวัย แกคิดเร็วไปนิดท่ามกลางนักดนตรีที่เข้าใจวิสัยทัศน์แกจำกัด ผมคิดเล่นเล่นว่าถ้าตอนนี้แกยังอยู่ เราอาจจะได้ฟังฮิบ-แรบ แจ๊สจากแรบเปอร์ชื่อดัง featuring กับทีมแบ็คอัพแจ๊สของแก(อาจมีเทินเทเบิล บีตบ็อกซ์เป็นเครื่องดนตรีหลักก็เป็นได้ โดยอาจมีแฟตบอยสลิมหรือเคมิคอลบราเทอร์มาช่วยแซมปลิงหรือมิกซ์เพลงให้เป็นฮิบแจ๊สที่คนฟังอาจหูผึ่งได้) ปล.หรือผมจะพบสาเหตุที่ไม่โดนเพลงของลุงไมสส์ก็เพราะแกเป็นพวกปิดทองหลังพระนี่เอง อิอิ แก้ไขเมื่อ 23 ม.ค. 49 15:36:51 จากคุณ : นายกลางคืน - [ 23 ม.ค. 49 15:35:40 ]

ความคิดเห็นที่ 17 มาเพิ่มส่วนที่ตกหล่น อีกบทบาทหนึ่งที่เป็นหนึ่งในสิ่งที่แกควรได้รับการยกย่อง คือ การเป็นนักคิด นักประดิษฐ์ นักวิทยาศาสตร์ ผู้ใช้แจ๊สเป็นแหล่งทดลองในการเชื่อมโยงดนตรีสาขาอื่นมากว่าที่จะเป็นแค่แจ๊สก็คือแจ๊ส(เทรดดิชันแจ๊ส) ส่วนตัวมองว่าการที่ใครกล้าจะไปเปลียนกระแสหลัก ผมถือว่ากล้าหาญและอุดมการณ์ทีเดียวนะครับ ลองนึกเล่นเล่นว่าถ้าวันนี้เราไม่ขับรถ หันมาขี่จักรยานท่ามกลางสิงสารารถที่ติดเต็มท้องถนน ใครก็อาจว่าคุณคิดอะไรกันอยู่ แต่นี่แหละครับ เป็นความกล้าในการนำเสนอทางเลือกใหม่ใหม่ที่คนด่าก็ยังติดอยู่ตรงนั้น แต่อ้ายจักรยานมันไปไกลลิบแล้วท่าน แล้วยังประหยัดน้ำมันด้วย แต่มันเสี่ยงด้วยอันตรายจากกระแสรถรอบข้างและมลภาวะแวดล้อมเท่านั้นเอง หากคิดเล่นเล่น อย่างน้อยตอนที่แกทำดนตรีฟิวชันให้ชาวโลกรู้จัก อย่างน้อยยังมีคนเชื่อและตามแก ถ้าคิดเล่นเล่นอีกที ถ้าดนตรีที่ไมสส์ เดวิส คิดออกมามันไม่เป็นที่ยอมรับ แล้วตอนนี้เราจะฟังแจ๊สภาษาอะไรอยู่ หรือว่ามันตายไปแล้วหว่า จากคุณ : นายกลางคืน - [ 23 ม.ค. 49 15:47:09 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ผมขอแตกประเด็นเรื่องลุงไมลส์นะครับ(เพื่อสนองความฟิวชั้นแจ๊สในสมองผมเอง อิอิ) จากคุณ : นายกลางคืน - [ 23 ม.ค. 49 15:54:18 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ถึงจะมีงานของท่านเพียงไม่กี่แผ่น ผมก็ยังชอบงานของท่านผู้นี้มาก ๆ ไม่ว่าจะอย่างไร ผมขอเรียนรู้ ทำความเข้าใจอย่างที่ผม ชอบดีกว่า ผมจะไม่รับรู้ทุก ๆ ข่าวสารที่เป็นแง่ลบของท่านผู้นี้ (ปิดใจซะเลย) แต่ทุกๆ ผลงานท่านผู้นี้ก็คือ 1 ในใจผมอยู่ดี เอาเป็นว่าหากไม่มีท่านผู้นี้ ผมยังนึกไม่ออกเลยว่า... "ดนตรีแจ๊ซจะยังคงอยู่บนโลกใบนี้อีกเหรอไม่" เลย ??? แก้ไขเมื่อ 23 ม.ค. 49 16:16:17 จากคุณ : wicked man - [ 23 ม.ค. 49 16:13:13 ]

ความคิดเห็นที่ 20 รู้จัก เบิร์ท บาคาร่า หรือเปล่าครับ ถ้าไม่รู้จัก แต่ผมว่า หลายคน คงต้องรู้จักเพลง อย่าง rain drop keep fallin in to my head close to you the look of love      แกเป็นมือเปียโน ครับ แต่แต่งเพลงเก่ง เรียบเรียง แต่ละเพลง อมตะทั้งนั้น      สามเพลงที่พูดถึงไม่มีเพลงไหน ที่ได้รับการยกย่อง จากบรรดานักเปียโนทั่วโลก ทั้งเพลง ปู่เบิร์ทกดคอร์ดลง เกือบทั้งเพลง แต่ถามว่า บัดนี้คน ทั้งโลก ได้ยินเสียง เปียโน ของใครมากกว่ากัน ระหว่าง เบิร์ท บาคาร่ากับ บรรดานักเปียโน ยอดฝีมือ นับล้าน ที่ไม่เคยยี่หระต่อ ชายผู้สร้างเพลง ที่เปลี่ยนสีอันหมองหม่นของโลกใบนี้ ให้สดใสขึ้นทันตา ทันทีที่เสียง ปลายนิ้ว ของปู่เบิร์ทสัม ผัสกับ คีย์เปียโน มันดังก้องกังวาน ไปทั่วทุกตารางนิ้วบน ผืนโลกแห่งนี้ และดังยาวนานจวบจนกระทั่งปัจจุบัน       ผมไมรู้ว่าคนเก่งจะต้องเล่นยังไง แต่ผมรู้ว่า มีมือทรัม เปต นับล้าน มือเปียโน เก่งๆนับล้าน ที่ตายไปโดยที่ไม่มี ใครสักคน ในห้องนี้เคยได้ยินชื่อเสียงหรือเห็นค่าตาแม้ กระทั่งบทเพลงที่คนเหล่านั้นบรรเลง ก็ไม่เคยแว่วเข้ามา ในหูของเรา   พวกคุณรวมถึงผมน่าจะเป็นหนึ่งในบรรดา คนเหล่านั้นนะครับ จากคุณ : อุทิศ แด่ เบิร์ท บาคาร่า (jazz nova) - [ 23 ม.ค. 49 20:14:49 ]

ความคิดเห็นที่ 21 อ้าว...เขาตอบกันไปหมดแล้วอ่ะ งั้นเข้ามายกมือเห็นด้วยกับ อ.เชอร์ในคห.ที่ 3 และพี่ Piet ในคห.ที่ 8 รวมทั้งนายกลางคืนในคห.ที่ 16-17 ครับ จากคุณ : กีตาร์ปลิดวิญญาณ (pop ellington) - [ 23 ม.ค. 49 21:33:39 ]

ความคิดเห็นที่ 22 คำถามเล่นๆ "เทคนิค" คืออะไร เทคนิคในการเล่นดนตรีซักชิ้นนึงอยู่ที่ตำราที่เขียนไว้แค่นั้นมั้ย แล้วถ้าเล่นไม่ได้ตามตำราแบบนั้นกลายเป็นเล่นไม่ได้เรื่องหรือเปล่า เหมือน คห.3 ว่าไว้ Miles ไม่ใช่นักดนตรีที่มีเทคนิคล้ำเลิศ Miles เล่นโน้ตผิด ตกหล่นบนเวทีก็มี แต่ไม่ใช่ว่าใครมาเล่นผิดๆแล้วจะเหมือน Miles แต่ Miles สามารถรวมสิ่งต่างๆเหล่านี้เข้าด้วยกัน สร้างสมดุลย์จนเป้นสไตล์ของเค้า นี่แหละคือเทคนิคที่แท้จริงของ Miles จากคุณ : k_ktp - [ 23 ม.ค. 49 22:16:48 ]

ความคิดเห็นที่ 23 Burt Bacharach มาได้ไง แต่ผมก็ชอบงานของแกมากๆไม่ใช่เพราะ Dionne Warwick ร้องแล้วดัง แต่เมโลดี้ของแกมันเศร้าปนซึ้งมากๆ ผมมีบันทึกการแสดงสดที่แกเล่นเปียโนและร้องด้วย เอ๊รู้สึกจะเป็นเพลง Alfie นะครับเสียงแหบๆแห้งๆของแกที่ร้องขาดๆเป็นห้วงๆไม่เต็ม มันทรมานใจมากๆ ผมแทบจะต้องรีพีทเพลงนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่าทุกครั้งที่ฟังแผ่นนี้ที่เป็นการทริบิวท์ให้แกโดยศิลปินดังหลายท่าน แล้วล่าสุดปีที่แล้วศิลปิน Rigmor Gustaffsson ก็ได้นำงานของ Bacharach มาขับร้องทั้งหมด มันชัดเจนครับว่าบทเพลงเหล่านั้นอมตะ I've Never Fall In Love Again, Alfie, Raindropsในภาพสวิงสุดขั้วจากปลายนิ้วของ Jacky Terrasson และอีกมาก ผมว่าบทเพลงของแกยังถูกนำมาบรรเลงแบบแจ๊สน้อยอยู่เพราะมองว่าเมโลดี้มันออกป๊อบไปก็ว่าได้ จากคุณ : jazzaholic - [ 23 ม.ค. 49 22:42:50 ]

ความคิดเห็นที่ 24 แผ่น live 3 ways ของสโคฟิลด์ผมได้มาจากคลองถมครับ แต่ไม่รู้ว่าจะหมดแล้วหรือยัง? ยังไงถ้าหาไม่ได้จริงๆ หลังไมค์มาครับ จากคุณ : - (Younger Pat) - [ 23 ม.ค. 49 23:46:53 ]

ความคิดเห็นที่ 25 วิจารณ์กันตรง ๆ อย่างนี้ดีครับ ผมชอบ จากคุณ : Mr.Tea - [ 24 ม.ค. 49 00:18:01 A:125.24.22.56 X: TicketID:025103 ]

ความคิดเห็นที่ 26 อีกนิด ผมคิดว่าเสียงทรัมเปตของไมล์ มีจิตวิญญาณ และไม่น่าจะมีโน๊ตตัวไหนที่หลุดมาจากทรัมเปตของไมล์แบบไร้เป้าประสงค์ครับ จากคุณ : Mr.Tea - [ 24 ม.ค. 49 00:23:04 A:125.24.22.56 X: TicketID:025103 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ผมว่า เสียง mute ของลุงแกได้อารมณ์ครับ ลองหลับตาแล้วฟัง It never entered mymind พี่ๆ เพื่อนๆทุกท่านจะได้รับรู้ " อารมณ์ " ของเพลงที่แกต้องการสื่อ และแกก็สื่อได้ดีมาก ชัดเจน ผมว่านี่คือจุดแข็งที่แกมี ไม่นับรวมถึงการมองเห็นสิ่งที่ยังรอการบ่มเพาะในแต่ละคนออก และการ"ใช้คนเป็น"ของแกนะคับ จากคุณ : doggy n' bebop - [ 24 ม.ค. 49 02:49:51 A:58.136.68.146 X: TicketID:066228 ]

ความคิดเห็นที่ 28 เห็นด้วยกับหลาย ๆ ความเห็นครับ อ่านแล้วผมก็นึกถึง Robert Flipp ของ King Crimson (รู้จักกันไหมนี่) ผลงานเดี่ยวของแกไม่ได้เรื่องเลย แต่พอรวมเปนวงที่แกรวบรวมสมาชิกต่างคน และต่างยุค งานดูยอดเยี่ยมและมีแนวทางที่เด่นแทบจะทุกครั้ง จากคุณ : rakang (RAKANG) - [ 24 ม.ค. 49 07:13:26 ]

ความคิดเห็นที่ 29 เข้ามาอ่านครับ ps. เมื่อไร doggy n' bebop จะมีอมยิ้ม ล่ะ อิอิ จากคุณ : romeoat - [ 25 ม.ค. 49 21:53:36 ]

ความคิดเห็นที่ 30 เด๋วขอไปถอยอมยิ้มมาก่อนฮับ โผ เป กาเหรี่ยง ม่า มี บะ ปา ชา โช สา หมะ ID มะ ด้าย จากคุณ : doggy n' bebop - [ 27 ม.ค. 49 00:45:08 A:58.136.66.15 X: TicketID:066228 ]