ความคิดเห็นที่ 1 ซี่รี่ส์บทความต่อไปนี้ ขอมอบแด่มือกีต้าร์คนดังแห่งยุคผู้สามารถนิพนธ์บทกวีอันรุ่มรวยด้วยภาษาดนตรี หรืออีกนัยหนึ่ง..ผู้ซึ่งสามารถบรรเลงบทเพลงได้อย่างงดงามราวภาษากวีจากปลายนิ้วและกีต้าร์คู่กายของเขา นักกีต้าร์ผู้สามารถสร้างดุลยภาพระหว่างพาณิชย์และศิลป์ได้อย่างลงตัว นักดนตรีผู้เก็บเกี่ยวความสำเร็จตลอดระยะเวลากว่า 30 ปีในอาชีพด้วยการรับรางวัลแกรมมี่มาแล้วทั้งหมดถึง 17 ครั้ง! เขาผู้นี้คือแพท เมธีนีย์ แก้ไขเมื่อ 28 ก.พ. 49 14:12:31 จากคุณ : Younger Pat - [ 28 ก.พ. 49 13:56:54 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ตอนที่ 1: Pat Metheny งานดนตรีสองระนาบจากจิตวิญญาณเดียวกัน แพท เมธีนีย์ถือเป็นนักกีต้าร์หลากสไตล์ที่สุดคนหนึ่งในยุคปัจจุบัน ในนามของแพท เมธีนีย์ (Pat Metheny) เขาเล่นดนตรีตั้งแต่แนวฟรีแจ๊ส, โพสต์บ็อพ, เวิร์ล มิวสิค, มินิมอลลิซึ่ม ไปจนถึงนิวเอจ ส่วนในนามของของแพท เมธีนีย์ กรุ๊ฟ (Pat Metheny Group, PMG) นั้นเขาและเพื่อนร่วมทีมใน PMG ก็ร่วมกันบรรเลงฟิวชั่นแจ๊สที่มีส่วนผสมของร็อค คันทรี บราซิลเลี่ยนมิวสิค ไปจนถึงสมู๊ธแจ๊สเลยทีเดียว ซึ่งวิธีทำงานดนตรีแบบ 2 ระนาบควบคู่กันไปของแพทเช่นนี้มีทั้งแฟนเพลงที่ชื่นชมจนถึงคลั่งไคล้เขา และก็มีนักฟังและนักวิจารณ์อีกมากที่พูดถึงแพทว่าเป็นคนดนตรีสองอาชีพ ซึ่งแพทเคยให้สัมภาษณ์ไว้ถึงประเด็นนี้ว่า จากคุณ : Younger Pat - [ 28 ก.พ. 49 14:06:37 ]

ความคิดเห็นที่ 3 “ผมได้ยินบ่อยๆถึงเรื่องที่ใครๆพูดกันว่าผมมีสองอาชีพนั้น จริงอยู่มันเป็นเรื่องง่ายที่ใครๆจะเห็นเป็นเช่นนั้น แต่มันจะท้าทายกว่าหากเราจะมองว่า ด้วยมุมมองของผมที่อยู่ตรงกลางระหว่างการทำงานทั้งสองรูปแบบนั้น ผมรู้สึกถึงมันเพียง‘หนึ่งเดียว’ เพราะทั้งหมดนั้นคือดนตรี ผมไม่เคยแยกสิ่งหนึ่งออกจากอีกสิ่งหนึ่งเลย แน่นอนว่ามันมีความแตกต่างกันอย่างชัดเจนในงานดนตรีสองรูปแบบดังกล่าว แต่เบื้องหลังการทำงานทั้งสองรูปแบบนั้น ล้วนเกิดจากแรงบันดาลใจและจิตวิญญาณแบบเดียวกัน ผมเชื่อเหลือเกินว่า นักดนตรีควรเล่นดนตรีในแนวที่เขารักและต้องการจะสื่อสารถึงสิ่งที่เขารู้สึกออกมา ผ่านทางซาวด์และบทเพลงที่เขาบรรเลงอยู่  ซึ่งเป็นสิ่งที่ผมทำอยู่เช่นกันครับ” (a1) จากคุณ : Younger Pat - [ 28 ก.พ. 49 14:09:03 ]

ความคิดเห็นที่ 4 “ผมไม่เคยมองว่า..(ตัวอย่างเช่น) ผลงานที่ผมทำร่วมกับออร์เน็ต โคลแม่นเป็นงานดนตรีที่แตกต่างจากสิ่งที่ผมทำร่วมกับวง PMG แต่อย่างใด เมื่อผมได้ฟังงานของออร์เน็ตครั้งแรกในวัยเด็กนั้น มันฟังราวกับว่าพวกเขาบรรเลงมันออกมาจากสิ่งที่เขากำลังรู้สึกอย่างแรงกล้า เขาเล่นดนตรีออกมาด้วยความรักและความสนุกอย่างไม่น่าเชื่อ สิ่งนี้เป็นแรงบันดาลใจที่ส่งต่อมายังผมเป็นอย่างมาก หลายปีที่ผ่านมาแม้ผมจะเล่นดนตรีในหลากสไตล์หลายรูปแบบ ซึ่งแตกต่างจากงานของออร์เน็ตมาก แต่ผมก็เล่นดนตรีเหล่านี้ออกมาจากความรู้สึกอันแรงกล้าขณะที่เล่น และบรรเลงมันออกมาด้วยความรู้สึกรักและสนุกต่อดนตรีอย่างยิ่งด้วยเช่นเดียวกัน” (a1) จากคุณ : Younger Pat - [ 28 ก.พ. 49 14:10:16 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เรื่องนี้เหล่าแฟนานุแฟนของแพททุกคนต่างคุ้นเคยและสัมผัสได้จากอากัปกิริยาของเขาในขณะกำลังโซโล่กีต้าร์ในไลฟ์คอนเสิร์ตทุกครั้ง โดยแพทจะหลับตา..ยิ้มและเคลื่อนไหวร่างกายอย่างมีความสุขและสนุกอย่างยิ่งไปกับดนตรีที่เขาบรรเลงอยู่ จนดูราวกับว่าแพทได้หลุดเข้าไปในโลกส่วนตัวของเขาทุกๆครั้งไปเมื่อกำลังบรรเลงเครื่องดนตรีคู่กายนี้อย่างดื่มด่ำ จากคุณ : Younger Pat - [ 28 ก.พ. 49 14:11:23 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ย้อนไปราวปีค.ศ. 1968 ละแวกเมืองแคนซัสซิตี้ แพท เมธีนีย์ในวัยเพียง 14 ขวบและพี่ชาย..ไมค์ เมธีนีย์ นักทรัมเป็ตแจ๊สอีกคนของตระกูลเมธีนีย์ได้เข้าไปเจอแผ่นงานของออร์เน็ต โคลแม่นวางขายอยู่ในร้านจำหน่ายแผ่นเสียงลดราคาแถบย่านลีส์ ซัมมิทแห่งมลรัฐมิสซูรี่ อันเป็นบ้านเกิดของแพทริกน้อยและพี่ชาย(a1) และนั่นก็เป็นจุดเริ่มต้นของความชื่นชอบผลงานในรูปแบบฟรีฟอร์มของแพท จนกระทั่งปีค.ศ. 1980 แพทในวัย 27 ปีจึงได้ร่วมกับนักดนตรีระดับคุณภาพของวงการแจ๊สอย่าง ดิวอี้ เรดแม่น, ชาร์ลี ฮาเด้น, ไมค์ เบรคเคอร์, และแจ็ค ดีจอห์นเน็ตทำอัลบั้มเพื่อคารวะแด่ออร์เน็ต โคลแม่นผู้เป็นแรงบันดาลใจอย่างมหาศาลของแพทในอัลบั้มชุด 80/81 (1980) ก่อนที่ในอีก 6 ปีต่อมาความฝันของแพทจึงเป็นความจริงเมื่อเขาได้บรรเลงร่วมกับออร์เน็ต โคลแม่นในอัลบั้มชื่อ Song X (1986) แก้ไขเมื่อ 28 ก.พ. 49 14:14:29 แก้ไขเมื่อ 28 ก.พ. 49 14:13:56 จากคุณ : Younger Pat - [ 28 ก.พ. 49 14:13:32 ]

ความคิดเห็นที่ 7 งานดนตรีอิมเพรสชั่นิซึ่มชวนฝัน นับเป็นเรื่องยากที่นักดนตรีแจ๊สจะสามารถสร้างสรรค์ผลงานดนตรีที่มีรูปแบบแตกต่างกันอย่างสุดขั้วออกมาได้ดี แต่สำหรับแพท เมธีนีย์เขากลับมีพรสวรรค์ในเรื่องนี้เป็นอย่างมาก เพราะด้านหนึ่งผู้ฟังสามารถสัมผัสผลงานของเขาและวง PMG ในแนวสมู๊ธแจ๊ส-โฟล์ค-ร็อค ฟิวชั่นที่สร้างสรรค์บทเพลงได้ไพเราะ ชวนฝันด้วยเมโลดี้งดงาม เต็มเปี่ยมไปด้วยฮาร์โมนี่และจังหวะที่มีสีสันลีลาสนุกหรือเหงาเศร้าระคนกันไป แต่ในอีกด้านหนึ่งแพทสามารถสร้างสรรค์งานดนตรีแจ๊สที่เปี่ยมไปด้วยการบรรเลงแบบด้นสดหรืออิมโพรไวเซชั่นได้ดีด้วยเช่นกัน งานในลักษณะหลังนี้แพทได้ร่วมสร้างผลงานกับศิลปินรุ่นใหญ่‘ระดับพระกาฬ’ของวงการดนตรีแจ๊สหลายต่อหลายคน จากคุณ : Younger Pat - [ 28 ก.พ. 49 14:15:51 ]

ความคิดเห็นที่ 8 แพทเสมือนศิลปินอิมเพรสชั่นนิสต์ช่างฝันในช่วงเริ่มต้นชีวิตนักดนตรี เขาผลิตผลงานกับค่าย ECM ตั้งแต่งานเปิดตัวชุด Bright Size Life (1976), Watercolors (1977) และงานที่ได้รับอิทธิพลดนตรีบราซิลเลี่ยนมิวสิค อันเป็นงานเปิดตัวร่วมกับวง PMG ชุดแรกชื่อ Pat Metheny Group (1978) ซึ่งเป็นงานดนตรีที่เว็บไซด์แฟนคลับของแพทหลายๆแห่งยกให้เป็นผลงานระดับ 5 ดาวของเขาเลยทีเดียว และโซโล่อัลบั้มชุดแรกของเขา New Chautauqua (1979) ก่อนจะร่วมกับวง PMG ชุดที่สอง American Garage (1979) และต่อมาด้วยงานแบบคอนเซ็ปช่วลอัลบั้มชุด As Falls Witchita, So Falls Witchita Falls (1981) ระเรื่อยมาจนถึงผลงานเดี่ยวของเขาในทศวรรษที่ 90 เพื่อบอกเล่าเรื่องราวของตัวเขาเองด้วยดนตรีได้อย่างงดงามและมากด้วยชั้นเชิงการประพันธ์บทเพลงในชุด Secret Story (1992) อันเป็นผลงานที่แพทนำกลิ่นไอของดนตรีจากโลกตะวันออกมาช่วยสร้างสีสันใหม่ๆให้กับตนเอง เช่นเดียวกับผลงานร่วมกับวง PMG ในชุด Imaginary Day (1997) จากคุณ : Younger Pat - [ 28 ก.พ. 49 14:16:58 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ในอีกด้านหนึ่งผู้ฟังแจ๊สประเภทฮาร์ดคอร์สามารถจะติดตามผลงานแบบอิมโพรไวเซชั่นกันอย่างถึงพริกถึงขิงของแพทได้ โดยเริ่มจากงานที่เขาทำเพื่อเชิดชูออร์เน็ตซึ่งเป็นผลงานที่ได้รับเสียงชื่นชมจากนักวิจารณ์อย่างกว้างขวางอีกชุดหนึ่งคือ 80/81 (1980) และผลงานในรูปแบบวงทริโอ้อีกครั้งกับมือเบสนาม ชาร์ลี ฮาเด้นและมือกลองบิลลี่ ฮิกกิ้นส์ นักดนตรีแบ็คอัพจากวงของออร์เน็ต โคลแม่นในอดีตในชื่อชุด Rejoincing (1983) ก่อนที่แพทจะสร้างผลงานประดับวงการร่วมกับบิดาแห่งดนตรีฟรีแจ๊สอย่างออร์เน็ต โคลแม่นตัวจริงในชุด Song X (1986) และกับวงทริโอ้อีกครั้งโดยแพทร่วมบรรเลงกับศิลปินรุ่นใหญ่อย่างมือกลอง รอย เฮนส์และมือเบส เดฟ ฮอลแลนด์ในชุด Question and Answer (1990) ระเรื่อยมาจนถึงการฟอร์มวงทริโอ้กับนักดนตรีหนุ่มรุ่นใหม่ไฟแรงของวงการแจ๊สอย่างมือเบส ลาร์รี่ เกรเนเดียร์ และมือกลอง บิล สจ๊วตเพื่อเป็นการต้อนรับสหัสวรรษใหม่ไปด้วยในตัวด้วยงานชุด Trio 99>00 (2000) และงานจากการแสดงสดแผ่นคู่ที่แพทนำเอาบทเพลงเก่าๆจากสมัยที่เขาเคยฟอร์มวงทริโอ้ร่วมกับคนอื่นๆในอดีตนั้น มาบรรเลงด้วยลีลาที่สดใหม่ในชุด Trio Live (2000) อีกด้วย แก้ไขเมื่อ 28 ก.พ. 49 14:22:00 จากคุณ : Younger Pat - [ 28 ก.พ. 49 14:21:05 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ดนตรีที่ต่างกันสุดขั้ว ไม่เพียงเท่านั้น หลังจากมีชื่อเสียงบารมีในแวดวงการดนตรีแจ๊สแล้วพอสมควร แพทก็เริ่มกล้าที่จะสร้างงานในรูปแบบที่น่าจะเรียกได้ว่า “ไร้เยื่อใยต่อบรรดาแฟนานุแฟนของวง PMG” โดยแพทได้ร่วมสร้างงานประเภทซีเรียสมิวสิคร่วมกับมือกีต้าร์เจ้าพ่อฟรีฟอร์มแห่งเกาะอังกฤษชื่อ ดีเร็ค เบลี่ ในชุด The Sign of 4 (1997) อันเป็นงานดนตรีที่อึกทึกด้วยเสียงอิมโพรไวซ์กีต้าร์สำเนียง‘กรวดทรายหยาบๆ’อย่างยิ่งยวด เมื่อเทียบกับผลงานอันปราณีตบรรจง หากแต่เรียบง่ายและงดงามในสำเนียง‘ตะกอนทรายเนื้อละเอียด’อย่างชุด Beyond the Missouri Sky (1996) ที่แพทบรรเลงคู่ (duet) กับชาร์ลี ฮาร์เด้น ได้อย่างงดงามราวกับบทกวีที่บรรยายถึงความงามของธรรมชาติยามเย็นย่ำ ซึ่งให้ความรู้สึกหวานซึ้ง ระคนด้วยความเหงาเศร้าลึก  เต็มไปด้วยความจริงใจ เสมือนดั่งเป็นวรรณกรรมเรื่องสั้นของท้องทุ่งกว้างแถบมลรัฐมิสซูรี่ที่แพทและชาร์ลี ฮาร์เด้นเติบโตขึ้นมา จากคุณ : Younger Pat - [ 28 ก.พ. 49 14:23:09 ]

ความคิดเห็นที่ 11 อัลบั้มทั้งสองชุดดังกล่าวนี้ถือเป็นตัวอย่างผลงานที่สามารถเปรียบเทียบให้เห็นถึงงานสองรูปแบบที่ต่างกันสุดขั้วของเขาได้อย่างดีเลยทีเดียว แต่นั่นยังไม่พอสำหรับมือกีต้าร์ไฮเปอร์ผู้นี้ แพทยังสร้างงานโซโล่กีต้าร์หลุดโลกอันหนาแน่นไปด้วยซาวด์ฟี้ดแบ็กที่กร้าวและรุนแรงอย่างงานชุด Zero Tolerance for Silence (1994) งานดนตรี(?)ที่แม้แต่เหล่าแฟนานุแฟนของแพทเองก็ยังรับกันแทบไม่ได้ รวมถึงผลงานที่ทำร่วมกับนักดนตรีแนวมินิมอลลิสต์นาม สตีฟ รีช ในชุด Electric Counterpoint (1989) ที่เผยให้เห็นอีกมุมหนึ่งทางดนตรีที่มีความเป็นส่วนตัวของแพทอีกด้วย ระหว่างความซีเรียส-กลับมีความเรียบง่าย ในความเรียบง่าย-กลับปรากฏให้เห็นถึงความลุ่มลึกงดงาม จึงเป็นเรื่องไม่น่าแปลกใจหากเราจะพบชื่อของแพท เมธีนี่ย์ไปปรากฏอยู่ในผลงานฟังง่ายและมีสีสันป็อพอย่างงานของบรู๊ซ ฮอร์นสบี้และโจนี่ มิทเชลล์อีกด้วย แก้ไขเมื่อ 28 ก.พ. 49 14:26:14 จากคุณ : Younger Pat - [ 28 ก.พ. 49 14:24:41 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ความลงตัวของพาณิชยศิลป์ แต่แน่นอนว่าภายใต้สีสันของผลงานหลากสไตล์หลายรูปแบบของแพททั้งหมดที่กล่าวมานี้ ผลงานหลักจริงๆในอาชีพนักดนตรีของแพทเกิดขึ้นจากการสร้างสรรค์ร่วมกับวง PMG ซึ่งถือได้ว่าเป็นฟิวชั่นแบนด์ที่ดีที่สุดวงหนึ่งในประวัติศาสตร์ดนตรีแจ๊สเลยทีเดียว งานดนตรีที่เกิดจากการบรรเลงของพวกเขาจัดได้ว่ามีความกลมกลืนทั้งในศาสตร์และศิลป์ และมีความลงตัวระหว่างพาณิชย์และศิลปะอย่างหาตัวจับยากมากวงหนึ่ง เมื่อพิจารณาจากยอดจำหน่ายอัลบั้มจำนวนใกล้เคียงกับที่วงดนตรีป็อพดังๆทำกันได้ ตลอดจนรางวัลแกรมมี่ที่แพทได้รับหลายๆครั้งส่วนใหญ่ก็ได้จากผลงานของ วง PMG จากคุณ : Younger Pat - [ 28 ก.พ. 49 14:27:47 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ส่วนหนึ่งของสำเร็จมาจากการสร้างสรรค์ดนตรีที่เจือด้วยจังหวะและลีลาของบราซิลเลี่ยนมิวสิค ที่แพทและไลล์ เมส์ มือเปียโนคู่บารมีของเขาได้รับอิทธิพลมาจากนักดนตรีบราซิลเลี่ยนคนดังอย่าง มิลตั้น นาสซิเมนโต้ นั่นเอง ผลงานอันเปี่ยมไปด้วยสีสันและลีลาจังหวะแบบบราซิลเลี่ยนเหล่านี้ได้แก่ผลงานอย่างชุด Offramp (1982) และ Travels (1983) อันเป็นงานแสดงสดอัลบั้มคู่ชุดแรกของวง PMG ที่ได้รับรางวัลแกรมมี่ตัดหน้าผลงานชุด Star People (1983) ของนักทรัมเป็ตผู้ทรงอิทธิพลทางดนตรีในวงการแจ๊สอย่าง ไมลส์ เดวิส ไมลส์ถือเป็นหนึ่งในนักดนตรีที่ผลงานของเขาในอดีตได้ช่วยเปิดโลกดนตรีแจ๊สให้กับแพทน้อยในวัยเด็ก แต่สำหรับปีค.ศ. 1983 ต้องถือเป็นช่วงเวลาแห่งความบังเอิญที่ผลงานของศิลปินคนดังอย่างไมลส์และแพทออกมาชนกันเข้าอย่างจัง! อิทธิพลของจังหวะแบบบราซิลเลี่ยนปรากฏชัดเจนในงานของ PMG มาจนมาถึงอัลบั้มชุด First Circle (1984), Still Life (Talking) (1987) และ Letter from Home (1989) ก่อนที่วง PMG จะมาทำอัลบั้มคู่แสดงสดชุดที่สอง ซึ่งอาจเรียกได้ว่าเป็นงานรวมเพลงดังเพลงเด่นของวงอีกชุดหนึ่งเลยก็ว่าได้ในชื่อชุด The Road to You (1993) แก้ไขเมื่อ 28 ก.พ. 49 18:33:17 จากคุณ : Younger Pat - [ 28 ก.พ. 49 14:30:32 ]

ความคิดเห็นที่ 14 อะไรเป็นแรงผลักดันทางศิลป์ให้นักกีต้าร์ในวัย 53 ปีในปัจจุบันคนนี้สามารถสร้างสรรค์ผลงานออกมาได้มากมายขนาดนี้หรือ? แพทเคยตอบให้สัมภาษณ์สั้นๆถึงประเด็นนี้ไว้ว่าเพราะ  “ผมรักดนตรีครับ!”(a2) จากคุณ : Younger Pat - [ 28 ก.พ. 49 14:31:17 ]

ความคิดเห็นที่ 15 แหล่งบ่มเพาะเมล็ดพันธุ์ทางดนตรี ย้อนกลับไปเมื่อวันที่ 12 สิงหาคมปีค.ศ. 1954 แพทริกน้อยได้ถือกำเนิดขึ้นในเมืองเล็กๆของเขตลีส์ ซัมมิทในมลรัฐมิสซูรี่ พ่อกับแม่ตั้งชื่อเต็มๆให้กับลูกชายคนที่สองของพวกเขาว่า Patrick Bruce Metheny ครอบครัวเมธีนี่ย์ช่วยหล่อหลอมและบ่มเพาะพรสวรรค์และความรักในดนตรีการให้กับแพทริกน้อยได้อย่างดี ทั้งนี้เพราะทั้งคุณปู่ คุณพ่อ รวมถึงพี่ชายอีกคนที่แก่กว่าแพท 5 ปีชื่อ Mike Metheny ล้วนเป็นนักทรัมเป็ตทั้งสิ้น ไมค์ เมธีนี่ย์คือตัวอย่างของเมล็ดพันธุ์ทางดนตรีชั้นดีที่เจริญรอยตามปู่และพ่อของเขาได้อย่างยอดเยี่ยม แม้ไม่มีชื่อเสียงกระฉ่อนวงการอย่างแพท นักกีต้าร์น้องชาย แต่ไมค์ก็จัดว่าเป็นนักดนตรีแจ๊สที่มีชื่อเสียงในวงการดนตรีคนหนึ่ง แก้ไขเมื่อ 28 ก.พ. 49 18:34:57 จากคุณ : Younger Pat - [ 28 ก.พ. 49 14:36:11 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ไมค์เป็นยุวชนคนดนตรีที่เป่าทรัมเป็ตกับนักดนตรีในละแวกเมืองแคนซัสซิตี้จนโด่งดัง พี่ชายผู้นี้มีอิทธิพลทางดนตรีต่อแพทน้อยตั้งแต่เด็กๆ จึงไม่เป็นเรื่องแปลกนักหากแพท เมธีนีย์จะเคยให้สัมภาษณ์ไว้ว่าเขาใช้เวลาเพียง 5 วินาทีที่ตกหลุมรักดนตรีแจ๊สครั้งแรกในชีวิต แพท เมธีนี่ย์เคยบอกเล่าเรื่องราวของตนผ่านบทสัมภาษณ์ที่เล่าย้อนกลับไปในวัยเด็กของเขาซึ่งเติบโตมากับชุมชนคนรักดนตรีในละแวกบ้าน  เรื่องราวเหล่านี้ไม่เพียงแต่จะอยู่ในความสนใจของบรรดาแฟนเพลงของเขาเท่านั้น แต่ผู้เขียนหวังว่าเรื่องราวของเขาต่อไปนี้คงจุดประกายแรงบันดาลใจให้กับนักเรียน/นักศึกษาที่กำลังฝึกฝนการเล่นกีต้าร์รวมถึงนักเรียนดนตรีแจ๊สในบ้านเราด้วย [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : Younger Pat - [ 28 ก.พ. 49 14:37:41 ]

ความคิดเห็นที่ 17 “แพท อะไรทำให้คุณสนใจอยากจะเล่นดนตรีครั้งแรกครับ?” “มันมาจากหลายเหตุผลด้วยกันครับ หนึ่ง..ไมค์พี่ชายของผมเป็นนักทรัมเป็ตที่ยอดเยี่ยมคนหนึ่ง ในตอนนั้นด้วยวัยเพียง 12 ขวบเขามีงานแสดงในสถานที่คลาสสิคหลายแห่งแถวๆแคนซัสซิตี้ ไมค์มีความสามารถที่น่าทึ่งมากครับ และผมก็มักจะถูกมองแบบว่า เฮ้..นายดูสิ นั่นน่ะ น้องชายคนเล็กของนักทรัมเป็ตไมค์ เมธีนี่ย์ว่ะ!” (a2) จากคุณ : Younger Pat - [ 28 ก.พ. 49 14:38:33 ]

ความคิดเห็นที่ 18 แพทริก.. ขบถทางดนตรีตัวน้อย “มันเป็นความรู้สึกที่ไม่ค่อยดีนักสำหรับเด็กน้อยอย่างผมในตอนนั้น มันก็ราวๆปี 1965-1966 ซึ่งเป็นช่วงที่กีต้าร์เริ่มเป็นเสมือนไอค่อน หรือเป็นภาพลักษณ์ที่เด็กผู้ชายทั่วโลกคลั่งไคล้กับมัน สมัยเด็กๆนั้นผมดูภาพยนตร์เรื่อง Hard Day's Night ของวงเดอะบีทเทิ่ลส์สัก 12-13 รอบได้!  ครอบครัวของผมกลับไม่ยอมให้มีกีต้าร์อยู่ในบ้านอย่างเด็ดขาด แต่ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุสำหรับเด็กๆ หัวรั้นอย่างเราสมัยนั้น ผมก็เลยเริ่มหัดเล่นกีต้าร์ตั้งแต่บัดนั้นเป็นต้นมาครับ” (a2) จากคุณ : Younger Pat - [ 28 ก.พ. 49 14:41:32 ]

ความคิดเห็นที่ 19 “ตอนเริ่มหัดเล่นกีต้าร์นั้น เริ่มแรกผมเรียนรู้จากธีมเพลง Peter Gunn ก่อนครับ บทเรียนที่สองของผมก็เรียนรู้จากเพลง The Girl from Ipanema มันเหมือนเป็นการประชดของเด็กหัวรั้นๆน่ะครับ แล้วหลังจากนั้นผมก็เล่นมาเรื่อย จนกระทั่งมีอยู่วันหนึ่ง พี่ไมค์นำเอางานของไมลส์ Four & More มาเปิดที่บ้าน ในตอนนั้นงานของไมลส์เหมือนกับเป็นปฏิกิริยาแบบอัตโนมัติดึงดูดผมเข้าสู่เส้นทางแจ๊ส หลายๆคนอาจต้องใช้เวลาหลายปีในการเริ่มทำความคุ้นเคยและชมชอบดนตรีแจ๊ส แต่สำหรับผมกลับใช้เวลาเพียง 5 วินาทีในการตกหลุมรักมันครับ ผมถามไมค์ว่า “นั่นเพลงอะไรน่ะ?” แล้วหลังจากวันนั้น ผมจำได้ว่าทุกๆวันผมต้องรีบวิ่งจากโรงเรียนเพื่อมาเปิดงานของไมลส์เดวิสฟังอย่างหลงใหล ผมมักไปนั่งอยู่ระหว่างลำโพงสองตัวเพื่อฟังงานของไมลส์ครับ” (a2) “คุณเริ่มเล่นดนตรีตั้งแต่เด็กๆเลยหรือครับ?” “ใช่ครับ ตั้งแต่ตัวน้อยๆนั่นเลยล่ะ พวกเราเด็กๆสมัยนั้นก็จะเล่นพวกเพลง Louie Louie บ้าง เพลง Little Latin Lupe Lu บ้าง และก็เพลงอื่นๆในแนวนี้ซึ่งเป็นที่นิยมของเด็กๆ นักเรียนประถมปลายวัยสัก 12-13 ปี นั่นก็ราวๆสักปี1967 น่าจะได้” (a3) แก้ไขเมื่อ 28 ก.พ. 49 14:43:37 จากคุณ : Younger Pat - [ 28 ก.พ. 49 14:42:42 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ลีส์ ซัมมิท.. ชุมชนคนรักดนตรีแจ๊ส “นั่นเป็นดนตรีที่คุณสนใจก่อนที่จะรู้จักกับแจ๊สใช่ไหมครับ?” “อ๋อ..ไม่ใช่ครับ ผมรู้จักแจ๊สจากพี่ชายผมก่อนหน้านั้นแล้ว ช่วงเวลานั้นไมค์รู้จักกับเพื่อนใหม่ๆมากมายที่สนใจดนตรีแจ๊ส ผมจำได้แม่น คนหนึ่งชื่อJohn Mckee เป็นนักเปียโน บ้านของเขาอยู่บนถนนถัดไปไม่ไกลจากบ้านของเราในลีส์ ซัมมิทนัก นายคนนี้จะชื่นชอบธีโลเนียส มังค์เป็นพิเศษ ประมาณว่ารู้จักเพลงของมังค์แทบทุกเพลงเลยก็ว่าได้ เขาแก่กว่าพี่ชายผมห้าปี และพี่ไมค์ก็แก่กว่าผมอีกห้าปีเช่นกัน จอห์นกับเพื่อนๆจะแจมดนตรีแจ๊สกันทุกวัน” “ละแวกที่เราอาศัยอยู่มันเหมือนกับชุมชนเล็กๆที่ผู้คนต่างหลงใหลดนตรีแจ๊สกันทั้งนั้น ไมค์กับผมก็จะไปนั่งดูและฟังเขาเล่น ตอนนั้นผมยังคลั่งไคล้ร็อคแอนด์โรลครับ แต่จะทำไงได้.. ผมก็ได้ฟังแจ๊สไปกับเขาด้วย ความจริงมันเป็นการฟังที่สะเปะสะปะมากกว่าครับ ไมค์นำแจ๊สเข้ามาในชีวิตผม ตอนผมสัก 10-11 ขวบได้ แต่ผมมาหลงใหลมันจริงๆจังๆ ก็ตอน 13 ขวบแล้วนั่นแหละครับ” (a3) แก้ไขเมื่อ 02 มี.ค. 49 19:39:34 จากคุณ : Younger Pat - [ 28 ก.พ. 49 14:44:31 ]

ความคิดเห็นที่ 21 “คุณเริ่มเรียนแจ๊สอย่างจริงๆจังๆเลยหรือครับในตอนนั้น หมายถึงมีครูดนตรีสอนให้?” “ไม่เลยครับ แต่ความจริงอย่างหนึ่งคือ ครูสอนกีต้าร์แจ๊สที่ใกล้ที่สุดอยู่ห่างออกไปหลายไมล์ทีเดียวจากบ้านของเรา และผมในตอนนั้นอายุสัก 14 ขวบก็ยังไม่มีปัญญาจะไปเรียนรู้กีต้าร์กับครูคนนั้นได้ ตอนนั้นผมเริ่มเล่นกีต้าร์กับนักดนตรีโตกว่าที่ชื่นชอบแจ๊สในละแวกแคนซัสซิตี้ พวกนักดนตรีวัยรุ่นเหล่านี้เสมือนครูที่ดีของผม มันต่างจากการที่ผมไปร้านขายแผ่นแจ๊สอาทิตย์ละครั้งมาก ช่วงเวลานั้นผมหัดเล่นดนตรี 4-5 คืนต่อสัปดาห์ การเล่นกับนักดนตรีที่โตกว่าและก็เก่งๆ มันก็เหมือนการบีบบังคับตัวเราเองให้ต้องรีบพัฒนาฝีมือขึ้นตามไปด้วย ถือเป็นประสบการณ์ที่ดีมากช่วงหนึ่งของผมเลยครับ” (a3) จากคุณ : Younger Pat - [ 28 ก.พ. 49 14:45:24 ]

ความคิดเห็นที่ 22 สัญชาตญาณทางดนตรี “นักดนตรีที่โตกว่าคุณในตอนนั้น สอนพวกทฤษฎีดนตรีแจ๊สหรืออะไรทำนองนี้ให้คุณด้วยหรือเปล่าครับ?” “ไม่เลยครับ พวกเขาจริงจังกับการเล่นดนตรีมากกว่า คนหนึ่งที่ผมเล่นกับเขาด้วยเป็นนักทรัมเป็ตชื่อ Gary Sivils ซึ่งเขาก็ยังเป็นแรงบันดาลใจให้ผมจนถึงเดี๋ยวนี้ เขาเองไม่มีความรู้พอที่จะอธิบายในเรื่องวิธีเล่นอิมโพรไวซ์ เรื่อง mode หรืออะไรให้แก่ผมและสมาชิกคนอื่นๆภายในวงได้ แต่เขาก็มีสัญชาตญาณที่รู้ว่าควรเล่นมันออกมาอย่างไรจึงจะดี ผมก็พลอยได้เรียนรู้โดยสัญชาตญาณมาจากเขาอีกทอดหนึ่งด้วยเช่นกัน เขาไม่เคยนั่งลงแล้วบอกกับพวกเราว่า “เอ้า..พวกนายเล่นกันตามโน็ตและคอร์ดพวกนี้นะ” (a3) จากคุณ : Younger Pat - [ 28 ก.พ. 49 14:47:19 ]

ความคิดเห็นที่ 23 นั่นอาจเป็นผลดีมากกว่าสำหรับแพทที่จะได้เรียนรู้แจ๊สจากจิตวิญญาณดนตรีจริงๆ โดยข้อเท็จจริงแล้วย้อนกลับไปในช่วงแจ๊สเอจ นักดนตรีแจ๊สส่วนใหญ่เรียนรู้แจ๊สจากการเล่นร่วมกัน(a4) ต่างจากปัจจุบันที่มีการเรียนการสอนแจ๊สกันอย่างเป็นเรื่องเป็นราว ในลักษณะที่นักเรียน/นักศึกษาเข้าไปนั่งฟังเลคเชอร์ในห้องเรียนจากอาจารย์สอนวิชาทฤษฎีแจ๊สตามวิทยาลัยต่างๆ สภาพเช่นนี้ไม่ได้เกิดขึ้นเฉพาะในเมืองไทยเท่านั้น แต่เกิดขึ้นทั่วทั้งโลกที่รับเอารูปแบบการเรียนการสอนสมัยใหม่แบบตะวันตกเข้ามาใช้ การเรียนรู้ในลักษณะนี้แม้จะเป็นการเรียนที่มีแบบแผนและเป็นระบบ นักเรียน/นักศึกษาที่มีความรักในเชิงคีตศิลป์อย่างจริงจังสามารถที่จะเรียนรู้ทฤษฎีดนตรีได้อย่างลึกซึ้งและกว้างขวางก็ตาม แต่ก็ต้องยอมรับอย่างหนึ่งว่า การเรียนรู้จากสภาพแวดล้อมที่สะดวกสบายเกินไปในปัจจุบันอย่างที่นักเรียน/นักศึกษาไม่เคยลิ้มรสถึงสภาพชีวิตนักดนตรีที่ยากลำบากและต้องดิ้นรน (โดยเฉพาะในสภาพเดียวกับที่นักร้อง/นักดนตรีผิวดำในอเมริกาเคยได้รับจากสภาพการถูกกดขี่เอารัดเอาเปรียบจากคนผิวขาวนั้น) เป็นส่วนหนึ่งที่อาจเป็นอีกสาเหตุหนึ่งที่ทำให้นักเรียน/นักศึกษาแจ๊สในปัจจุบันขาดความกระตือรือร้น และความมุ่งมั่นอย่างยิ่งยวดที่จะต่อสู้ และฝึกฝนเพื่อความสำเร็จในอาชีพนักดนตรีก็เป็นได้ แก้ไขเมื่อ 28 ก.พ. 49 14:51:26 จากคุณ : Younger Pat - [ 28 ก.พ. 49 14:49:38 ]

ความคิดเห็นที่ 24 เอกสารอ้างอิง (a1) Kenny Mathieson (2005), Pat Metheny, Masters of Jazz Guitars. (a2) Digital Interviews (2001), Pat Metheny, The interview formally posted in website. (a3) Dan Forte (1981), Pat Metheny - Jazz Voice of the 80's, Guitar Player, December 1981. (a4) Arin Shipton (2001), A New History of Jazz. จากคุณ : Younger Pat - [ 28 ก.พ. 49 14:50:52 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ผมโพสต์กระทู้ด้วยความต้องการให้พวกเรา..ห้องแจ๊ส มีพื้นฐานในภูมิหลังของแพท เมธินี่ย์ เพื่อการไปดูคอนเสิร์ตของเขาอย่างรมย์รื่น ผมไม่มีส่วนได้ส่วนเสียกับบริษัท AMI ผู้จัดงานคอนเสิร์ตแต่อย่างใด ํYounger Pat @ Copyright ผู้เขียนไม่อนุญาตให้นำส่วนหนึ่งส่วนใดของบทความไป เผยแพร่/พิมพ์ซ้ำ ฯลฯ ที่อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากผู้เขียน แก้ไขเมื่อ 28 ก.พ. 49 14:58:21 แก้ไขเมื่อ 28 ก.พ. 49 14:55:18 จากคุณ : Younger Pat - [ 28 ก.พ. 49 14:54:06 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ดีครับ ชอบมาก ๆ เรียนสูงแบบ ท่านสตีฟ วาย แห่งวงการร๊อกเลย ดีจัง น้อง ๆ เห็นเป็นแบบอย่างเอาไว้นะ อย่าทิ้งการเรียนนะครับ นี่ก็จะ ent' กันแล้ว พยายามเข้าครับ  อนึ่งเรื่องพวกนี้จะมีลงในหนังสือไหมฮะ จะรอซื้อมาอ่านฮะ แก้ไขเมื่อ 28 ก.พ. 49 16:16:38 จากคุณ : wicked man - [ 28 ก.พ. 49 14:57:44 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ซีรี่ส์บทความเรื่อง "Pat Metheny ผู้นิพนธ์บทกวีด้วยกีต้าร์" ประกอบด้วย บทความ 15 ตอนกับ 6 ภาคผนวกครับ แต่จริงๆแล้วยังเขียนไม่เสร็จ (ฮา) ตอนที่ 1: Pat Metheny งานดนตรีสองระนาบจากจิตวิญญาณเดียวกัน /เด็กน้อยจากมิสซูรี่ ตอนที่ 2: Pat Metheny Trio รุ่มรวยด้วยรากฐานดนตรีแจ๊ส (1) /แสงแรก ณ รุ่งอรุณ ตอนที่ 3: Pat Metheny Trio รุ่มรวยด้วยรากฐานดนตรีแจ๊ส (2) /หญิงสาวผู้เดียวดาย ตอนที่ 4: Pat Metheny Trio รุ่มรวยด้วยรากฐานดนตรีแจ๊ส (3) /บทสนทนาไร้ความกลัว ตอนที่ 5: Pat Metheny Trio รุ่มรวยด้วยรากฐานดนตรีแจ๊ส (4) /ดาราพร่างพรายเมื่อใกล้รุ่ง ตอนที่ 6: Pat Metheny Group อิมเพรสชั่นนิสต์ชวนฝัน /สายน้ำและเรือข้ามฟาก ตอนที่ 7: Pat Metheny Group จังหวะและลีลาแบบบราซิลเลี่ยน (1) /สายรุ้งกับฝนแรก ตอนที่ 8: Pat Metheny Group จังหวะและลีลาแบบบราซิลเลี่ยน (2) /รถไฟขบวนสุดท้ายกลับบ้าน ตอนที่ 9: Pat Metheny Group จังหวะและลีลาแบบบราซิลเลี่ยน (3) /จนกว่าจะถึงวันสิ้นโลก ตอนที่ 10: Pat Metheny Group สีสันของคีตศิลป์ตะวันออก /แว่วมโหรีจากอังกอร์วัต ตอนที่ 11: Pat Metheny Group คอนเซ็ปอัลบั้ม /ชีพจรดนตรีที่ทางเท้า ตอนที่ 12: Pat Metheny งานโซโล่อัลบั้ม /คืนหนึ่งซึ่งสงบเงียบ ตอนที่ 13: Pat Metheny ซาวด์แทร็คและออร์เคสตรัล มิวสิค /ปลิวไปกับสายลมเย็น ตอนที่ 14: Pat Metheny งานดูโอ้ร่วมกับนักดนตรีรุ่นใหญ่ /บทกวีแห่งท้องทุ่งกว้าง ตอนที่ 15: Pat Metheny บทสรุปภาพรวมบนถนนดนตรี /สุนทรพจน์บทสุดท้าย ภาคผนวก 1: คอลเล็คชั่นกีต้าร์และเอกลักษณ์แห่งซาวด์ ภาคผนวก 2: แพทเล่าถึงผลงานดนตรีที่ทรงอิทธิพลต่อเขา ภาคผนวก 3: แพท เมธินี่ย์วิพากษ์เคนนี่ จี ภาคผนวก 4: สุนทรพจน์ ณ เบิร์กลี่ คอลเลก ออฟ มิวสิค ภาคผนวก 5: คอนเล็คชั่นผลงานที่มีแพทฝากฝีมือกีต้าร์ไว้ ภาคผนวก 6: เกียรติประวัติและรางวัลต่างๆ ที่เคยได้รับ แก้ไขเมื่อ 28 ก.พ. 49 17:24:57 จากคุณ : Younger Pat - [ 28 ก.พ. 49 16:30:07 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ง้นทำออกมาเป็นเล่มพ๊อกเก๊ตบุ๊คเลยนะฮะ .... เยอะจริงๆ จากคุณ : wicked man - [ 28 ก.พ. 49 16:32:58 ]

ความคิดเห็นที่ 29 โหมาแล้วครับท่าน Pat น้อย สมบูรณ์แบบ แล้วจาไปลงเล่มไหนอีกละเนี่ยะ งานนี้แควนๆได้อิ่มทั้งเสียง ข้อมูลพุงกางไปเลยนะครับ คิๆเสียดายไม่รู้จาได้ไปหรือเปล่า ยังต้องเลือกระหว่างความสุขส่วนตัวกับความสุขชาวบ้าน แต่ใครเป็นแฟนๆพันธ์แท้ห้ามพลาดนะครับ ไม่งั้นเสียใจไปอีกหลายปี จากคุณ : jazzaholic - [ 28 ก.พ. 49 16:46:06 ]

ความคิดเห็นที่ 30 เยี่ยมครับพี่ รอติดตามตอนต่อไป จากคุณ : akayutaka - [ 28 ก.พ. 49 18:12:21 ]

ความคิดเห็นที่ 31 เฉียบครับ คุณ pat น้อย.. ผมก็เคยคิดว่าจะค่อยๆ เขียน review แต่ละอัลบั้มไปให้เสร็จ ก่อนที่แกจะมาเล่น ... แต่ปรากฎว่า ไม่ไหวครับ.. งานทำไมมันถึงยุ่งขนาดนี้ก็ไม่รู้... แต่นึกอีกทีก็ดีครับ เพราะสำนวนการเขียนของผมเมื่อเทียบกับคุณ pat น้อยคงเห็นแค่หลังคุณอยู่ลิบๆ หุหุ... ว่าแต่ว่าที่คุณเขียนเนี่ย จะลงในนิตยสารอะไรเหรอครับ.. jazz seen?? .... อ่านบทความคุณแล้ว สงสัยผมคงต้องพยายามปรับปรุงงานเขียนของผมในหนังสือเครื่องเสียงบ้างแล้ว.. เจอกันในงานน่ะครับ ผมนั่งอยู่แถว H ช่วงกลางๆ ^__^ จากคุณ : SA_KE (SA_KE) - [ 28 ก.พ. 49 18:16:22 ]

ความคิดเห็นที่ 32 สำนวนภาษาของผมเกิดจาก การหลอมรวม 3 สำนวนเข้าด้วยกัน หนึ่งนั้นมาจากภาษาที่รุ่มรวยด้วยวรรณศิลป์ของพี่รัก อนันต์ ลือประดิษย์ และ สองจาก สำนวนที่มี "เสียงเพลงในภาษากวี" ของพี่สิเหร่ และ สามจาก สำนวนมากด้วยการเปรียบเปรยชั้นเยี่ยมของจารย์ ประทักษ์ ใฝ่ศุภการครับ 3 ท่านนี้ทำให้เกิดภาษาของผม ที่คิดว่าไม่เหมือนใครและไม่มีใครเหมือน ขึ้นมา แก้ไขเมื่อ 28 ก.พ. 49 18:50:17 แก้ไขเมื่อ 28 ก.พ. 49 18:47:01 จากคุณ : Younger Pat - [ 28 ก.พ. 49 18:45:01 ]

ความคิดเห็นที่ 33 สุดยอดเลยครับ พี่ Younger Pat ห้องแจ๊สนี่เค้านัดกันเจอหน้าคอนเสิร์ตวันที่ 18 นี้รึเปล่าครับ จากคุณ : Agent Fox Mulder - [ 28 ก.พ. 49 19:31:14 ]

ความคิดเห็นที่ 34 ________________________\m/_d[^.^]b_\m/_______________________                                             "  V o t e s  " ____________________________________________________________ จากคุณ : wHitE wiTCh - [ 28 ก.พ. 49 19:56:28 ]

ความคิดเห็นที่ 35 เยี่ยมเลยครับ พี่แพทน้อย... โอว... จากคุณ : เด็กน้อย (Be Right) - [ 28 ก.พ. 49 20:01:55 ]

ความคิดเห็นที่ 36 อาแพทสุดยอดมากเลยครับ นี่เขียนให้ห้องแจ๊สโดยเฉพาะเลยหรือครับ หรือว่าเอาไปลงหนังสือด้วย? จากคุณ : myaura - [ 28 ก.พ. 49 23:59:01 ]

ความคิดเห็นที่ 37 สุดยอดเลยพี่แพทน้อย เนียนมาก ๆ อ่ะ งุงิ ๆ ถ้าลงแจ๊สซีนจิง ๆ ต้องหาอ่านแล้น หุหุ อยากให้มีคนมา รีวิว อย่างนี้อีกจังเยย ๆ แต่ยังอ่านไม่จบนะเนี่ย งุงิ จากคุณ : UnDeRMiLeS dAvIs (UnDeRMinE) - [ 1 มี.ค. 49 04:47:07 ]

ความคิดเห็นที่ 38 มายกนิ้วให้อีกคนครับ จากคุณ : Analog Kid - [ 2 มี.ค. 49 10:42:09 ]

ความคิดเห็นที่ 39 ถ้าจะไม่กล่าวขอบคุณและเชยชมพร้อมทั้งชมเชย ..... ก็ถือว่านายสามัญฯ ใจจืดใจดำไปซะหน่อยละ         สู้เขาต่อไปทาเคชิ...เอ่ยไม่ใช่........แพ็ตน้อย....... เราจะเป็นผู้ติดตามและชื่นชมในงานเขียนของคุณ. จากคุณ : นายสามัญฯ (jazzez) - [ 2 มี.ค. 49 10:54:25 ]

ความคิดเห็นที่ 40 มาชื่นชมผลงานผลงานการเขียนที่ไพเราะชวนอ่านและมีลีลาเขียนที่น่าติดตามไม่ต่างกับการฟังเพลงของแพท แมททรีย์นี่ย์เลยทีเดียว รออ่านฉบับเต็มด้วยใจจดจ่อ จากคุณ : นายกลางคืน - [ 2 มี.ค. 49 15:08:05 ]

ความคิดเห็นที่ 41 เยี่ยมครับ ไฟนักเขียนติดลุกโชติช่วง เป็นกำลังใจให้สร้างสรรค์งานดีๆ ออกมาเรื่อยๆ นะครับ จากคุณ : Cherokee1 - [ 2 มี.ค. 49 23:13:44 ]

ความคิดเห็นที่ 42 ขอนอกประเด็นหน่อยนะครับ ผมไม่ใช่แฟนพันธุ์แท้ของ Pat Metheny แต่ก็หาแผ่นเขามาฟังบ้างตามแต่โอกาส ช่วงนี้ก็เพิ่งหยิบงานชุด trio 99 --> 00 มาฟัง  ผมรู้สึกว่ากลองเล่นมากเกินไปจนกลบบทบาทของกีตาร์จนหมด ฟังแล้วนึกถึง Elvin Jones ที่มีบทบาทมากในวงของ John Coltrane แต่ว่าวงนั้นเสียงแซ็กของโคลเทรนก็ดังและ แน่นพอกัน จึงทำให้รู้สึกสมดุลกว่า ใครที่ชอบชุดนี้ลองมาแบ่งปันประสบการณ์หน่อยสิครับว่าชอบเพราะอะไร จากคุณ : Cherokee1 - [ 2 มี.ค. 49 23:36:02 ]

ความคิดเห็นที่ 43 ได้ฮะ เดี๊ยวจัดให้! จากคุณ : wicked man - [ 3 มี.ค. 49 11:56:23 ]