 |
นี่รึป่าวที่เค้าเรียกกันว่า "สูงสุดคืนสู่สามัญ"
บอกก่อนนะคับ กระทู้นี้เหมาะกับคนที่ชีวิตใกล้ๆเลข 3 ขึ้น (คนแก่) หรือเริ่มใช้ชีวิตวัยรุ่นในช่วงปลาย 80 ถึงต้น 90 ผมไม่ทราบเหมือนกันว่า คนในบอร์ดนี้ส่วนใหญ่อายุเท่าไรกัน แต่เท่าที่ดู น่าจะเป็นรุ่นน้องแทบทั้งนั้น ซึ่งอาจจะพลาดหรือไม่เข้าใจกับบางสิ่งที่เขียนบ่นลงในกระทู้นี้นะคับ!!
ลองเคยลองนึกย้อนกลับไปบ้างมั๊ยคับว่า อะไรคือเหตุผลที่ทำให้เราเปลี่ยนไปฟังเพลงฝรั่งครั้งแรก?? อย่างน้อยผมคิดว่า ทุกคนคงจะไม่ได้หัดฟังด้วยเพลงฝรั่งตั้งแต่เกิดหรอก (จริงมั๊ยคับ) ตัวผมก้อเป็นคนหนึ่ง ที่ชอบฟังเพลงมาก แล้วก้อเริ่มฟังมันมาตั้งแต่จำความได้ แต่ขอย้ำนะคับ ว่าเป็นเพลงไทย ตั้งแต่ อัสนี-วสันต์ นูโว ไมโคร อินโนเซนท์ หรือแม้กระทั่งสมัยที่พี่แจ้ (ดนุพล แก้วกาญจน์) กำลังดังคับประเทศ จนแทบจะร้องได้ทุกเพลง ไม่เคยแม้แต่จะคิดไปแตะหรือลองเพลงฝรั่ง
แม้แต่น้อย จะได้รับประทานบ้างก้อไอ้เฉพาะที่พี่สาว เปิดกรอกหูทุกวันในรถ ระหว่างไปโรงเรียน เท่าที่จำได้ก้อจะเป็น เพลง dance ยุค 80 ตามสมัยนั้น ไม่ว่าจะเป็น Madonna, Bananarama, Rick Asley หรือ Pet Shop Boys ที่มีอัดมารวมกันอยู่ในอัลบัมรวมเพลง ออกรายสัปดาห์อย่าง Harajuku (ไม่รู้ มันมีทั้งหมดกี่ volume) ในสมัยที่แมงป่องยังเป็นร้านที่ In trend สุดๆตอนนั้น
สำหรับผม (น่าจะช่วง ม. 2 คงประมาณวัย แฟนฉัน) ผมยัง cryzy กับพี่บิลลี่
เข้ม!!อยู่เลย ก้อไม่รู้ว่ามีอะไรดลใจ ให้เดินเข้าไปดูในแผงเทปสามย่าน ตอนนั้นเทปก๊อปยังเกลื่อนประเทศ ถ้าเกิดทันสมัยนั้นคงจะหลีกไม่พ้น peacock ม้วนละ 25 บาท หากลองไปถามคนที่เคยซื้ออยู่ ก้อจะรู้ว่าบางม้วน มันอัดดีกว่าตัว ลิขสิทธิ์ (อีกว่ะ!!)
ม้วนแรกที่ผมควักตังค์ค้าขนมที่แสนจะน้อยนิด ยอมจ่ายให้กับมันด้วยความอยากลอง ก้อคือ Bon Jovi ชุด New Jersey ทำไมน่ะเหรอคับ ก้อเพราะชื่อมันดังยังงัยล่ะคับ
. ไอ้ที่จะซื้อก้อจะซื้อมาฟัง Ill be there for you เพลงเดียว แล้วไหนๆจะซื้อแล้ว ก้อเลยติดชุด Blaze of Glory มาอีกม้วนนึง หลังจากกลับบ้านมา (ก้อตามวัตถุประสงค์นั่นแหละ!!) ฟังแต่ Ill be there for you เพลงเดียว เพราะว่าเพลงอื่นมันฟังไม่ได้คับ มันไม่เข้าหูเลย ดนตรีอะไรก้อไม่รู้ แมร่...ง ไม่ได้เรื่องเลย เสียดายเงินว่ะ!!
ถ้าใครยังจำได้สมัยนั้นคลื่นวิทยุรายการ ผิวปากตามเพลง ของพี่สุทัศน์ แสวงรุจิธรรม (ขอโทษนะคับพี่ ถ้าเขียนผิด) ที่จัดช่วงกลางคืน ก้อจะเปิดเพลง rock ดีๆยุค 70-80 (ไม่ทราบเหมือนกันว่า ตอนนี้พี่เค้าไปไหนแล้ว
ใครทราบบอกด้วย) ให้ผมได้เปิดโลกทัศน์ฟังอยู่ทุกคืน ก้อทำให้เป็นอีกจุดนึงที่เริ่มมาตามเพลงฝรั่ง ม้วนต่อๆมา ก้อคงเป็น Queen : The Greatest Hitz และก้อ แมงป่องผยองเดช The Scorpions ซื้อตาม trend นะคับ พอเอาเข้าจริงพอมาฟัง แทบจะปาทิ้งทั้งนั้น!! เนื่องจากมันไม่เข้าหูเลย ยังงัยก้อสู้ดนตรีของ ไมโคร, อัสนี-วสันต์ หรือบิลลี่ไม่ได้
แต่หลังจากที่ได้เริ่มฟังเพลงฝรั่งอย่างจริงจัง และหัดเล่นกีตาร์กับ Year Book ของ IS-song hits ทำให้ผมเปลี่ยนความคิดกับเพลงพวกนี้ เช็ด
.มันเจ๋งว่ะ!! (แม้มันจะยังไม่ซึมทราบเหมือนขณะนี้ก้อตาม) จุดเปลี่ยนอีกอย่างหนึ่ง ก้อคือ Tour Concert ของ Bon Jovi ชุด Keep the Faith (ชุดที่ ทรงผมเฮีย Bon แก ทำให้สาวๆทั่วโลกกรี๊ดแตก) ที่สนามทบ.คับ วันนั้นฝนตกด้วย แต่จำได้ว่าเป็นมันเป็น concert แรกในชีวิตที่มันส์โค..ต.รรและยอดเยี่ยมมากๆ ทำให้ผมตามดูคอนเสริทของวง rock ที่มาทัวร์ที่เมืองไทยเกือบแทบทุกวง ถ้าเงินในกระเป๋ามันอำนวยอยู่
วงดังๆ ที่วัยรุ่น In Trend สมัยนั้นต้องฟัง และหากมีโอกาสได้ฟอร์มวง ก้อจะต้องเล่นกันในห้องซ้อม คงจะหลีกไม่พ้น Metalica ชุดงูสปริง, Gun N Roses หรือ Europe และวงอื่นๆอีกหลายต่อหลายวง มันเป็นช่วงก่อนที่ ตัวผมจะเริ่มหันไปฟังไอ้เพลงนอกกระแส จากฝั่งอังกฤษ อย่าง The Manics, Blur, Oasis, Suede, Shed 7 หรือ Ash ที่ป้าวาส
ที่น่ารัก (คุณวาสนา วีระชาติพลี) ได้นำมาให้วัยรุ่นไทยได้ตื่น!! กับดนตรีที่ดินแดนอื่นในโลกเค้าฟังกันอยู่ ซึ่งทำให้มีวงดีมากมายตบเท้าเดินเข้ามาเปิด concert ในเมืองไทยกันอย่างที่เหลือเชื่อ... ซึ่งมันได้ดูดตังค์กระเป๋าของผมไปอย่างเมามันส์ ซึ่งต่างจากเพลงไทย ที่วนเวียนเนื้อหา copy กันไปมา ก๊อปทำนองอันโน้นมาใส่อันนี้ เปลี่ยนไปเรื่อยๆ (ซึ่งก้อยังโชว์ตระหง่าน กันอยู่ในแผงเทปเมืองไทย ยุคปัจจุบันนี้)
ไม่ทราบว่าคนอื่นจะเป็นหรือรู้สึกเหมือนผม (และเพื่อนหลายๆคนในกลุ่ม) กันบ้างมั๊ยคับ ตอนนี้ส่วนใหญ่เรามักย้อนกลับไปหยิบอัลบัมเก่าๆเหล่านั้น เพลงเดิมๆที่เราเคยฟังหรือฟังผ่านๆสมัยนั้นกลับมาฟังอีก ฟังแล้วฟังเล่า แมร่
ง!! ทำไมมันเจ๋งยังงั้นวะ ฟังแล้วมันก้อยิ่งซึมทราบเข้าไป อาจจะเบื่อไปบ้าง แต่ก้อจะย้อนกลับมาฟังในอีกวันหนึ่งข้างหน้า ผมกลับเริ่มรู้สึกเบื่อกับดนตรีนอกกระแสในยุคปัจจุบันไปอย่างง่ายๆ แม้จะบ้าอยู่เป็นพักๆ แล้วก้อต้องกลับไปฟังเพลงเดิมๆอีกครั้ง เชื่อมั๊ยคับ ทุกวันนี้ ผมยังนั่งฟังเพลงของ "Queen" อยู่ทุกวันเลย จนอิจฉาคนในยุคนั้นขั้นมา.....ตะหงิดๆ
นี่รึป่าวคับที่เค้าเรียกว่า (ego) สูงสุดคืนสู่สามัญ หรือว่าเราจะแก่ไปแล้วเนี่ย
.........................................................................................................................
PS : มันไม่มีอะไรมากหรอกคับ ที่ผมนึกถึงเรื่องนี้ขึ้นมา ก้อแค่พรุ่งนี้ผมจะได้มีโอกาสไปดู live ครั้งที่ 3 (สองครั้งก่อนที่เมืองไทย) ของวง rock วงรักอีกวงหนึ่งของผม สมัยที่ยังเป็นนักเรียนหัวเกรียนอยู่ ...... "Firehouse" วงที่มันไม่ใช่ดนตรีนอกกระแสแน่นอน (แต่มันก้อไม่ใช่กระแสจริงๆแล้ว ในดนตรีปัจจุบัน) บางคนที่เคยฟังอาจจะว่ามันเห่ย...มันห่วยแตก... แต่ขอบอกว่ามันก้อเป็นวงดนตรีอีกวงหนึ่ง ที่ทำให้ผมได้เปิดโลกทัศน์ กับการฟังเพลงฝรั่ง และหล่อหลอมความเป็นตัวตน....มาจนถึงทุกวันนี้ กระทู้ต่อไปผมคงจะขออนุญาตใช้บอร์ดนี้ review อัลบัมของ "Firehouse" ทั้งหมดนะคับ
จากคุณ :
cunut  
- [
4 มี.ค. 49 10:00:55
]
|
|
|
|
|
|
