PANTIP.COM : C4245322 *****คำแปลตี่ตี๊ขอบคุณเฟนนี่ & บทความซึ้งๆของคุณpho***** [F4 Forever]

*****คำแปลตี่ตี๊ขอบคุณเฟนนี่ & บทความซึ้งๆของคุณpho*****

วันนี้ทู้น้องปิ๊ยขายดีจัง จุดพลุฉลองให้

กระดิ่ง ซื่อมามาเสริฟโจ๊กรอบดึกค่ะ

flower คำแปลตี่ตี๊ขอบคุณเฟนนี่

คนที่สำคัญมากสำหรับผมอีกคนนึ่งเธอคนนั้นก็คือเฟนนี่ ที่ตั้งแต่เริ่มต้นจนถึงปัจจุบัน เธออยู่ข้างกายผมคอยสนับสนุนผมมาตลอด (สะอื้น) เรามาพูดขอบคุณเธอพร้อมๆกันดีมั้ย? 1,2,3, ((((((ขอบคุณเฟนนี่))))))) เพราะว่าไม่มีเธอ (พูดปนเสียงสะอื้นตลอด) ก็ไม่มีผมในวันนี้ ขอบคุณเธอที่อยู่เคียงข้างผมเดินฝ่าขวากหนามมาด้วยกัน ไม่ว่าจะมีคนมากมายที่เข้าใจผมผิดๆ หรือมีคนมากมายคอยเสี้ยมคอยยุแหย่ และยังโดนคนพูดจาใส่ร้ายให้เกลียดชังผม แต่เธอยังคอยให้กำลังใจให้พลังผมมากมาย ((((((และยังมีพวกคุณทุกคน)))))) เซี่ยๆ เซี่ยๆ ผมจะร้องเพลงนี้มอบให้กับพวกคุณทุกคน (((((((หว่อซื่อเจินเตอเจินเตอเหิ่นอ้ายหนี่เหมิน))))))))

(เราเป็นครอบครัวเดียวกันเรามาขอบคุณเฟนนี่ผู้มีพระคุณพร้อมกัน) ขี้แง

----------------
http://www.nbbbs.com/topic.asp?action=look&familyid=1&boardid=3&topicid=19226

thanks.. pho flower
ฉันคิดว่าจะไม่เขียนอะไรเพื่อเธออีกแล้ว แต่คืนนี้ฉันซาบซึ้งใจเพราะเธออีกแล้ว คิดว่าเขียนอะไรสักเล็กน้อยไว้เป็นที่ระลึกกับคืนที่น่าจดจำของค่ำคืนนี้ดีกว่า

..เติบโต

ใช่ ในที่สุดเธอได้เติบโตเต็มตัวแล้วจริงๆ การแสดงของเธอทั้งหมด ไม่ว่าจะเป็นเสต็ปการเต้นของเธอเสียงเพลงของเธอ การพูดจาของเธอ ฉันรู้สึกได้ถึงยิ่งนานวันเธอก็ฉายแววเสน่ห์ของความเป็นแมนเต็มตัว แต่ใบหน้าและท่วงท่ายังคงดูอ่อนเยาว์ แปลกมั้ยละ
แต่หลายคืนมานี้เธอทำให้ฉันมีความรู้สึกแบบนั้นจริงๆ เป็นอะไรที่วิเศษมากๆจนพูดไม่ถูก

..ความสุขและทดแทนคุณ

เธอ ในที่สุดเธอก็เข้าใจตัวเองว่าเป็นคนที่มีความสุขแค่ไหน หลายคืนมานี้ หลายคนที่เธอรักและหลายคนที่รักเธอ หลายคนในชีวิตเธอที่จดจำบันทึกความสำคัญไว้ ก็วนเวียนมาปรากฏตัวในคอนเสิร์ตครั้งนี้ มามาของเธอ ผู้กำกับไช่ เจ๊ไฉ เจ๊เกอ เจ๊เหยา แวนเนส ไจ่ไจ๊ เสี้ยวเทียน เฟนนี่ เผิงเผิง เม่าเหลียง....และ fans...ที่ร่วมเดินเคียงข้างเธอคอยสนับสนุนเธอตลอดระยะเวลาหลายปีที่ผ่านมา

เธอรู้ว่าเธอได้รับความรักความเอ็นดูจากสวรรค์เบื้องบนมากแค่ไหน สิ่งที่น่าดีใจคือเธอรู้แทนคุณ หลายคืนมานี้เธอก็พกพาหัวใจที่แทนคุณ ใช้วิธีที่แตกต่างขอบคุณพวกเค้า

เธอทำให้ฉันประทับใจที่สุดคือ ที่เธอแสดงความจริงใจปฏิบัตต่อพี่น้องf4 ความสัมพันธ์ฉันท์พี่น้องที่พวกคุณปฏิวัติก่อตั้งขึ้น คนภายนอกไม่สามารถที่จะเข้าใจแต่ก็ไม่สามารถที่จะมองข้ามได้ ไม่ว่าในหลายปีมานี้มีเรื่องเกิดขึ้นมากมาย เมื่อคืนนี้บนเวทีฉันดีใจที่ได้เห็นเธอเป็นคนเริ่มเชิ่อมสัมพันธ์โดยจับมือ F4 ไว้ด้วยกัน.

คืนนี้เธอก็ทำให้ฉันซาบซึ้งใจไม่หยุด เธอลงจากเวทีจูงมือเจ๊ไฉขึ้นมาเอง ให้อ้อมกอดแทนคำขอบคุณแทนคำพูดมากมายที่ไม่สามารถพูดออกมาหมดได้ เธอทำให้เจ๊ไฉต้องร้องไห้.

ถูกต้องที่สุด! นี่แหละคือลูกผู้ชาย มีความใจกว้างอย่างล้นเหลือ รู้จักทดแทนบุญคุณ เธอจึงเดินหน้าแก้ปมด้วยตัวเอง
..จุย (ตามล่า)
ในคืนสุดท้ายนี้เธอเลือกร้องเพลง “จุย” ของเลสลี่จาง ฉันฟังจนอยากร้องไห้ น้ำตาคลอเบ้า เพียงแต่ไม่ได้ร่วงลงมา ฉันรู้ว่าเธอเลือกร้องเพลงนี้เป็นเพราะเธอเข้าใจและซึ้งในความหมายของเนื้อเพลงแน่นอน ไม่ใช่เลือกร้องเพียงเพราะดนตรีไพเราะมั้ง? ถ้าหากฉันเดาไม่ผิด งั้นตอนนี้เธอคงเข้าใจความหมายที่แท้จริงของซีวิตแล้วสิ.
..ถงฮ่วา
เลือกร้อง “จุย” กับ “ถงฮ่วา” คือเธอมีความหมายในใจที่อยากจะสื่อออกมา ถูกใช่มั้ย? หากเธอเข้าใจความหมายที่แท้จริงของซีวิตแล้ว ฉันก็มั่นใจว่าเธอจะต้องกล้าหาญที่จะก้าวเดินเพื่อตามล่าอนาคตของตัวเองอย่างแน่นอน
เป็นเจ้าชายในเทพนิยายนั้น จบลงด้วยความสุขและความสมหวัง

flower (ขออวยพรให้เธอ เจ้าชายของฉัน)

แก้ไขเมื่อ 31 มี.ค. 49 23:05:20

แก้ไขเมื่อ 31 มี.ค. 49 22:52:00

จากคุณ : พี่ R - [ 31 มี.ค. 49 22:22:05 ]

ความคิดเห็นที่ 58

ที่เขียนช้านี่ไม่ได้เขียนนานนะคะ เพิ่งมาเริ่มเขียนตอนนี้สดๆ เอง คราวนี้ขอเล่าความรู้สึกเกี่ยวกับคนคนนั้นนะคะ เพราะเกร็ดเล็กๆ น้อยๆ ทั้งหลายก็มีคนเล่าไปเยอะแล้ว เราอาจจะเล่าไม่ลึกซึ้งกินใจมากนะคะ เพราะอย่างที่เคยบอก เราเป็นคนค่อนข้างด้านชาไร้ความรู้สึก ไม่ค้อยอ่อนไหวเหมือนผู้หญิงเค้าซักเท่าไหร่เลย

ความรู้สึกจากการดูคอนเสริต์วันแรก ก็คือเค้าทำได้ ตี่ตี๋เก่งที่สุดเลย เหนือความคาดหมายมากๆ เพราะอย่างที่เคยบอกกับพี่ปิ๊บว่า เราคิดว่าตีตี๋มีพรสวรรค์มากเรื่องการแสดงและกีฬา แต่พวกการร้องเพลง การเต้นรำ หรือเรื่องดนตรีเป็นพรแสวงซะมากกว่า แต่เค้าก็ทำได้ ทำได้ดีมากๆ ด้วย ขอสารภาพว่าเราประเมินหรือตั้งความหวังกับเค้าต่ำไปทุกครั้งเลย ตั้งแต่อัลบั้มเดี่ยวแล้ว (พอฟัง ซีดี ครั้งแรก เกือบร้องไห้เลย ไม่อยากเชื่อว่าเค้าจะทำได้ดีขนาดนี้ แล้วก็สัมผัสได้ถึงความพยายามจริงๆ) ส่วนครั้งนี้ตี่ตี๋เต้นได้สุดยอดมากๆ ยิ่งคิดว่าขี้อายก็ขนาดนั้น ทำไมกล้าจังเลย แต่ภาพที่ออกมาก็ดูโอเคมากๆ เร้าใจแต่ไม่อนาจาร ถ้าน้อยกว่านี้ก็คงไม่เร้าใจป้าๆ พี่ๆ กันได้ขนาดนี้ แต่ถ้ามากกว่านี้ก็อาจจะ เอ้อ..อะแฮ่ม...ไปหน่อยนะ

ส่วนตอนร้องเพลงยังงงๆ อยู่เพราะภาพเต้นเธอยังติดตา ตอนร้องเพลงอี้กงฉื่อ รู้สึกวันนี้จะเศร้ากว่าวันอื่นๆ ไม่รู้เจ็บหัวรึเปล่า แล้วอีกช็อตก็คือตอนดีดเปียโน มองไปที่มอนิเตอร์เห็นจับภาพที่มือแบบว่าสั่นๆ แล้วก็ตอนร้องมีรีๆ รอๆ แบบว่าคือต้องรอจังหวะให้นิ้วกดคีย์ก่อน แล้วค่อยร้อง แต่เหมือนนิ้วจะหาคีย์ไม่เจอ (ฮิ ฮิ พอดีเคยหัดอะไรแบบนี้มานิดหน่อยเมื่อตอนยังสาวๆ ค่ะ แต่ตอนนี้ไม่เป็นแล้ว) เรายังไม่มีครอบครัวนะ แต่ความรู้สึกเหมือนไปดูลูกเล่นเปียโนเลย คือลุ้นให้รอด ลุ้นให้เธอเล่นให้ได้ ท่าทางเค้าตอนเล่นเสร็จก็น่ารักมากๆ ตอนที่เธอโค้งแบบเป็นทางการ รู้สึกว่าเค้าปลื้มใจและภูมิใจมาก เราก็เหมือนกัน รู้สึกแบบว่าในที่สุดก็มีวันนี้ คำพูที่เค้าทักทายหลังเล่นเปียโน แบบว่ามีทั้งความภูมิใจอยากจะอวด ความเขินเล็กน้อย พูดไม่ถูก เป็นกันเองกับแฟนๆ มาก ไม่ใช่ศิลปินที่โชว์เพลงให้ผู้ชม แต่ความรู้สึกมันบอกไม่ถูก ที่เค้าถามว่าชอบไม๊ กันเอ๊งกันเอง แล้วก็บอกขอบคุณพวกเราที่ทำให้เค้าได้ทำในสิ่งที่เค้าฝันคือดีดเปียโนไปร้องเพลงไปต่อหน้าคนเยอะๆ

ต่อมาก็เพลงหว่อซื่อ เสียงเธอตอนร้องเพลงช่วงท้าย น่าห่วงมาก เหมือนมีอาการเจ็บคอเลย ยังห่วงว่าแล้วอีก 3 วันจะไหวไม๊ ส่วนถงฮว่า วันแรกงงๆ ค่ะ รู้สึกประมาณว่าเก็งข้อสอบมาผิด แต่แฟนๆ ทั้งฮอลล์ก็ร้องได้พร้อมเพรียงกันมาก วันแรกยังไม่ค่อยได้อ่านเนื้อบนมอนิเตอร์ แต่ทำนองเพลงเข้ากับเสียงเธอดี แบบว่ามีทำนองแบบเด็กๆ นิดนึง แล้วก็มีเสียงสูง แบบตัดพ้อ ออดอ้อน (ไม่iรู้คนอื่นรู้สึกเหมือนกันไม๊) ตอนกลางคืนยังได้ฟังพี่ๆ เล่าว่าตอนกลับหลังจากมีเพรส ดึกมากๆ แต่ก็มีคนรอ ทั้งๆ ที่มีรถจอดรอด้านหน้า เธอกลับเดินเลยรถมาทักทายแฟนๆ แล้วค่อยเดินกลับไปขึ้นรถ น่ารักสุดๆ เลย

วันที่สอง เป็นวันที่ไม่ได้คาดหวังอะไรมาก คิดแค่ว่าอยากดูเจอร์รี่เต้นอีก แล้วก็คิดว่าวันนี้คงตื่นเต้นน้อยลง น่าจะดูรีแล๊กซ์ขึ้น แต่วันนี้ใครที่ได้เข้าชม โชคดีมากๆ เพราะเป็นวันที่คุณแม่เค้ามาดูด้วย วันนี้เป็นวันที่เห็นและรู้สึกได้ถึงความน่ารักของเธอ เค้าขอบคุณผกก ไช่ เจ๊ไฉ บอกว่าถ้าไม่มีพวกเค้าก็ไม่มี f4 และก็ไม่มีเค้าในวันนี้ แล้วก็ขอบคุณคุณแม่ ตอนพูดถึงแม่ แล้วก็ตอนร้องเพลงหลังจากนั้นก็มองไปทางด้านข้างตลอด เข้าใจว่าแม่เธอนั่งประมาณโซนนั้น ตอนร้องจบก็ทำท่าเหมือนอายๆ เหมือนเด็กๆ น่ารักมากๆ ค่ะ วันที่สาม เป็นวันที่เธอกินยาไม่เขย่าขวดเหมือนที่ใครๆ ว่า คึกคักมากเป็นพิเศษเวลาอยู่กับพี่ๆ น้องๆ มีการวิ่งไปกอดคอร้องเพลงกับทีละคน น่ารักมากๆ แล้วตอนหลังก็มีการดึงเสื้อ ให้ทุกคนมายืนรวมกันแทนที่จะยืนคนละมุมอย่างวันแรก ดูเหมือนเธอจะผ่อนคลาย แล้วก็ไม่คิดมาก เหมือนความรู้สึกอยากทำก็ทำ ไม่ต้องคิดว่าใครเค้าจะมองในแง่อื่นเช่นว่าทำตัวเด่นหรือจะกลบข่าว ซึ่งปกติเวลาอยู่ 4 คนเรามักจะเห็นเค้ายืนอยู่ริม กระซิบแหย่เล่นกับคนข้างๆ โดยไม่ได้สนเลยว่ามีสายตาสื่อกับชาวบ้านเค้ามองอยู่ แต่ก็ไม่เคยถึงกับเป็นตัวริเริ่ม ไปลากคนโน้นคนนี้ที่ยืนกันคนละมุมไกลๆ มากอดคอ ตอนดึงเสื้อนี่ ไม่ได้แค่แตะๆ นะคะ ลากเลยจากด้านหลัง แบบว่าเสื้อเคนกับใครอีกคน ไม่แน่ใจเบี้ยวเลย แล้วตอนจบก็ไปอุ้มไจ่ไจ๋อีก โดนไจ่ไจ๋ทุบไปหลายที ตอนที่เวทีเลื่อนลง ยังเห็นไจ๋หันมาไล่ตีอยู่เลย เหมือนเด็กๆ เลย อ้อ ลืมไป วันนี้เธอก็ขอบคุณ เจ๊ไฉ กับ ผกก ไช่ เผิงเผิง ผจก คนเก่า แล้วก็อีกหลายคน รวมทั้งพวกเราด้วย เจอร์รี่พูดไม่ซ้ำกันเลยในแต่ละวัน แต่จะเน้นแต่การขอบคุณ

วันสุดท้าย เธอก็น่ารัก แต่ก็สงสาร รู้สึกว่าวันนี้เธอจะหลายอารมณ์ไปหน่อย ก็เลยไม่คึกเท่าวันที่สาม เพราะร้องไห้ตั้ง 2 ครั้ง ตอนเฟนนี่ก็ทีหนึ่ง ร้องไห้ เบะปาก เสียงสั้น ไหล่สั่น สะอื้นเหมือนเด็กๆ เลย (ไม่ใช่แบบพระเอกร้องไห้ น้ำตาร่วงแบบสง่างามเหมือนในละคร) ตอนเฟนนี่คงไม่ต้องเล่ามาก เพราะเล่ากันมาเยอะแล้ว ดีใจด้วยที่เธอมีเพื่อนแท้ที่สามารถอยู่ข้างๆ สามารถรับความเป็นตัวตนของเธอ และช่วยเหลือเธอได้ แล้วก็ตอนขอบคุณกลุ่มเสื้อเขียว (แอบเคืองนิดนึง ทีตอนเรานั่งอยู่โซนเดียวกับ nbbbs 3 วันมานี่ มองผ่าน เดินเฉียดตลอด มีบางคนบอกว่าแบบว่าเห็นเป็นหมูในอวย ทีวันสุดท้ายเรามานั่งทางโซนจุ้ยอ้ายล่ะก็โค้ง 2 รอบให้ทางนู้นเชียวนะ แถมร้องไห้อีก แต่ก็เถอะนะ กับคนนี้เคืองได้ 2-3 วินาทีมั้ง แล้วก็ยกให้แล้วกัน)

วันนี้ก็มีขอบคุณเจ๊ไฉอีก มีการดึงเจ๊ขึ้นมาบนเวทีด้วย เจ๊ดูเหมือนน่าจะอภัยให้แล้วนะ (ไม่อยากใช้คำนี้เลย เพราะคนที่ทำผิดมันน่าจะเป็นอีกฝ่ายมากกว่า) หรือว่าเจ๊อาจจะละอายใจที่ทำกับเค้าไว้เยอะก็ไม่รู้ ตอนที่เจ๊พยายามกลั้นน้ำตาเอามือปิดปาก แต่ในที่สุดก็ไม่ไหว แล้วก็ซบกับอกเจอร์รี่ เรารู้สึกว่าเหมือนเป็นความรู้สึกที่แท้จริงที่บอกไม่ถูก ทั้งรักทั้งแค้นมั้ง แต่ก็แอบหวังว่าบุญคุณความแค้นน่าจะจบลงได้แล้วเหมือนที่นสพ บางฉบับพูดถึง เจอร์รี่ก็ดูจริงจังและสำนึกบุญคุณ แต่ก็ไม่ได้ร้องไห้ (คงเจ็บจนชิน แล้วก็เสียน้ำตามาเยอะมากๆ แล้วกับเจ๊) แต่เป็นภาพที่รู้สึกดีมากๆ เหมือนการคืนดี เจอร์รี่เองก็คงจะได้สบายใจซะที เพราะเค้าคงไม่สบายใจนักหรอกที่ถูกนสพ พูดประมาณว่าอกตัญญู

สรุปแล้วในแง่การแสดงบนเวที ตี่ตี๋ไม่ทำให้คนที่รักผิดหวังเลยจริงๆ ทุกคนได้เห็น "ปู้อี๋ย่างเตอเหยียนเฉิงซวี่" จริงๆ แล้วเจ้าตัวก็คงจะภูมิใจมากๆ เหมือนกัน

ไม่รู้ว่าคนอื่นๆ รู้สึกเหมือนกันไม๊ว่า ความรู้สึกและความสัมพันธ์ระหว่างเจอร์รี่กับแฟนๆ มันมากกว่าธรรมดา ไม่ว่าจะเป็นการโต้ตอบกันบนเวที คำถามที่ใช้ การแสดงออกทางรอยยิ้ม สีหน้า มันเหมือนไม่มีเส้นอะไรมากั้น แต่เป็นเหมือนเพื่อน เหมือนคนในครอบครัว เหมือนคนที่รู้ใจกันโดยไม่ต้องถาม เหมือนรู้กันว่า ฉันทำเพื่อใคร เธอทำเพื่อใคร กว่าจะมาถึงวันนี้ แต่ละฝ่ายทำอะไรมาบ้าง มันไม่ใช่การที่ศิลปินฝึกซ้อมแล้วทำการแสดง และผู้ชมไปดูการแสดงคอนเสริต์เพื่อความบันเทิง มันมีอะไรที่มากกว่านั้น คนอื่นๆ ภายนอกคงไม่มีวันเข้าใจ

อย่างเช่นเราคงเห็นในคอนเสริต์ทั่วๆ ไปที่สำหรับศิลปินที่ได้รับความนิยมหรือมีแฟนคลับ ศิลปินบอกให้คนดูตรงนั้นตรงนี้ร้องตาม หรือทักทายมุมนั้นมุมนี้ เช่นยกมือหน่อย ขอเสียงหน่อย มันเหมือนเป็นรูปแบบปกติ แต่สำหรับครั้งนี้มันแตกต่าง เช่นคำถาม สีหน้าท่าทาง ที่เรารู้สึกมากๆ คือหลังจากการดีดเปียโนในแต่ละวัน ถามไม่เหมือนกัน เช่น ชอบไม๊ หรือว่าวันที่ 3 ถามว่า เพราะไม๊ (แฟน: เพราะจ้ะ) ดีดเป็นยังไงบ้าง (แฟนๆ: ดีมากจ้ะ) จริงเหรอ (แฟน: จริงๆ จ้ะ) ตลกมากเลย แล้วตลอดการแสดง โดยเฉพาะตอนที่อยู่รวมกัน 4 คนแล้วเธอไม่ต้องมีความรับผิดชอบมากนักบนเวที ก็จะมีการแลบลิ้น เล่นกับคนดู แกล้งทำท่าอะไรไม่รู้เป็นเด็กตลอด เหมือนรู้ว่าคนเค้ารัก ก็เลยกล้าเล่น กล้าทำ กล้าพูด แล้วก็แอบดีใจว่าเค้าดูผ่อนคลายไม่คิดมาก และแคร์แฟนๆ มากขึ้นกว่าความเกรงใจหรือความกลัวว่าตัวเองจะเด่นเกินเพื่อนๆ อาการประหม่าน้อยลงมาก แต่จะมีความเขินอายแทน (เรารู้สึกแบบนั้นนะ คืออาการเกร็งๆ ไม่ค่อยมี หรือไม่มี มีแต่แบบว่าแอบเขินมากกว่า)

อีกอย่างที่เห็นคือความกตัญญู เจอร์รี่ขอบคุณผู้มีพระคุณทุกรอบ พูดตลอดว่าถ้าไม่มีพวกเค้าก็ไม่มีเค้าในวันนี้ แต่ไม่ได้พูดแบบสคริปต์คำพูดเดิม คือพูดนู่นพูดนี่ แต่ต้องมีประโยคนี้แทรกทุกครั้ง แล้วก็รู้ว่าเค้าได้รับการอบรมจกทางบ้านมาดีมากๆ ตอนที่ผู้ช่วยมาถอดเสื้อคลุมให้เจอร์รี่ต้องคำนับพูดขอบคุณทุกครั้ง ตอนถอดเสื้อให้คนอื่นก็วางลง ไม่เขวี้ยงไม่โยน มีตอนเดียวที่คึกจัดคือตอนสาดน้ำ แต่ก็ขอโทษแทบไม่ทัน

แล้วก็การที่อยู่รวมกัน 4 คนทำให้เค้าไม่เครียด มีบางจังหวะที่ผ่อนคลายได้ เราว่าการอยู่รวมกัน 4 คนทำให้เราได้เห็นอะไรที่น่ารักๆ ของเค้าหลายอย่างมากๆ แล้วก็ดีใจตอนที่เจอร์รี่กอดคอเคนแล้วเคนกอดแขนเจอร์รี่ไว้ กับตอนที่เจอร์รี่เอียงหัวไปที่เคนตอนร้องเพลง ทำให้รู้สึกว่าความสัมพันธ์ของพวกเค้ายังดีอยู่มากๆ (ไจ่ไจ๋กับแวนเนสคงไม่ต้องพูดถึง เพราะขานั้นเล่นกันตลอดอยู่แล้ว แต่เคนดูอาจจะเป็นคนขี้รำคาญ แล้วก็ดูจริงจัง) อยากจะบอกว่าตอนอยู่เป็นกลุ่มแล้วเค้าน่ารักมากจริงๆ ก็นึกๆ อยู่ว่าคอนเสริต์เดี่ยวก็อยากดู แต่ก็คงไม่มีภาพแบบนี้

ครั้งนี้มันมีทั้งความเร้าใจ ปลื้มใจ ซึ้งใจ ภูมิใจ เราสนับสนุนและรักคนไม่ผิดเลยจริงๆ ผ่านมา 3 ปีแล้วแต่ความรู้สึกดีๆ ก็มีแต่เพิ่มขึ้นจริงๆ เลย

ได้เห็นเค้าที่เติบโตขึ้นในวันนี้แล้ว ทำให้เราคิดถึงเพลงหย่งชี่ (กล้าหาญ) ที่แฟนๆ มอบให้เค้าตอนที่เค้าอยู่ในช่วงวิกฤตทางอารมณ์จนคิดอยากจะถอนตัวที่ว่า

"ความรักต้องการความกล้าหาญ
เพื่อเผชิญกับข่าวเล่าลือและเสียงครหา
ขอเพียงเธอมีแววตาที่ยืนหยัดแน่วแน่
ความรักของฉันก็จะมีความหมาย

พวกเราต่างต้องการความกล้าหาญ
เพื่อเชื่อมั่นว่าจะสามารถอยู่ร่วมกันได้
ในท่ามกลางฝูงชนที่แออัด ฉันสามารถรู้สึกได้ว่าเธอ
ได้วางหัวใจอันแท้จริงของเธอในฝ่ามือของฉัน"

และวันนี้ก็เห็นจริงๆ ว่าเค้ามีความกล้าหาญ ทำให้พวกเราไม่ผิดหวัง ทำให้ความรักของพวกเรามีความหมายจริงๆ

จากคุณ : Bam (Wen Wen) - [ 1 เม.ย. 49 18:09:03 ]