CafeTech-ExchangePantip MarketChatPantownBlogGangTorakhongGameRoom


    เพลงนิราศ (กระทู้นาน ๆ มาที)

    เพลงนิราศ

    ผมเขียนถึงเพลงลูกทุ่งที่แต่งโดยครูไพบูลย์  บุตรขัน  มาก็หลายเพลง  ทุกเพลงที่เขียนถึงนั้นผมก็เขียนด้วยความสุขในอรรถและรสของเนื้อร้องและท่วงทำนอง  ขณะเขียนก็นึกชื่นชมพร้อม ๆ กับอัศจรรย์ภายในใจไปด้วย  ว่าทำไมหนอท่านจึงสรรค์หาถ้อยคำกวีมาเนรมิตให้กลายเป็นบทเพลงได้

    มีอีกเพลงหนึ่งที่ผมอยากเขียนถึงนั่นคือเพลง  “รอยรักในอารมณ์”  เพลงนี้ครูไพบูลย์แต่งให้ทูล  ทองใจร้อง  และมากกว่าการเขียนด้วยความสุข  ผมเขียนถึงเพลงนี้ด้วยความคารวะในอัจฉริยะของครูไพบูลย์  

    มาดูเนื้อร้องกันก่อน

    รอยรักในอารมณ์

    คำร้อง-ทำนอง  ไพบูลย์  บุตรขัน
    ขับร้อง  ทูล  ทองใจ

    ไออุ่นความรักยังซึ้งสลักอยู่บนหมอน  
    ร่องรอยที่น้องนอนยังอุ่นยังร้อนมิจางห่างหาย
    กลิ่นเนื้อน้องยังฝังใจมิคลาย  ประหนึ่งว่ามีโฉมฉายยังชิดใกล้กายทุกวัน

    ความสุขความฝันไม่นึกว่ามันจะกลับกลาย
    พี่ยังเฝ้าเสียดายจะเปรียบก็คล้ายนิยายเสกสรรค์
    บัดนี้น้องคงพะวงเหมือนกัน  เราจากกันไปเหมือนฝัน รักเราดูสั้นเหลือใจ

    รอย รักยังทรมาน ปวดใจอยู่นานหัวอกสะท้าน หมองไหม้
    หลับตาครั้งใดภาพพิมพ์น้องยังหลอนใจให้คิดคนึงทุกวัน
    เคยกอดเคยรัดเคยได้สัมผัสแอบอิงเคล้า
    ชื่นใจในรักเราเคยหยอกเคยเย้าเคล้าคลอสุขสันต์
    บัดนี้เหลือเพียงรูปรอยสัมพันธ์ ที่ผ่านเลยไปเหมือนฝัน  ทุกวันพี่เศร้าเหงาใจ

    เพลงนี้ถ้าเป็นกลอนก็จะจัดอยู่ในประเภทของกลอนนิราศ  เพราะมีท่วงทำนองการแต่งเหมือนกัน  คือพรรณนาถึงการพลัดพรากจากคนอันเป็นที่รัก  (ความจริงต้องเป็นนาง  จึงจะเข้ากระบวน  แต่ผมเห็นว่ามันแคบเกินไป  เพราะใจจริงก็อยากจะให้ฝ่ายหญิงคร่ำครวญถึงชายอันเป็นที่รักบ้าง  ฝ่ายชายจะได้ไม่เสียเปรียบ  อิอิ)

    เนื้อเพลงกล่าวถึง  “พี่”  ที่ต้องพลัดพรากจาก  “น้อง”  อันเป็นที่รัก  ซึ่งสันนิษฐานได้ว่าเมื่อก่อนทั้งสองได้ร่วมเรียงเคียงหมอนด้วยกัน  เห็นได้จากตอนขึ้นต้นที่กล่าวถึง  “ไออุ่น”  และ  “ร่องรอย”  ของสาวเจ้าที่ยังคงติดตรึงกับที่นอนหมอนมุ้ง  แต่ที่มากไปกว่านั้นก็คือ  “กลิ่นเนื้อ”  ของน้องนั้นยังเข้าไปฝังอยู่ในใจ  ทำให้ฝ่ายชายยังคิดว่ามีโฉมฉายมาอยู่ใกล้  ๆ

    แค่ขึ้นมาท่อนแรกเราก็จะพบกับความอลังการของ  “รอยรักในอารมณ์”  แล้ว  คือมีทั้งความงดงามทั้งถ้อยคำ  เต็มเปี่ยมไปด้วยอารมณ์  มากล้นไปด้วยความรู้สึก  และสุดท้ายยังทำให้ผู้ฟังเกิดจินตนภาพอันบรรเจิด  แล้วอย่างนี้จะไม่ให้เรียกว่าเป็น  “คีตกวีลูกทุ่ง”  ได้อย่างไร

    อาจินต์  ปัญจพรรค์  ศิลปินแห่งชาติสาขาวรรณศิลป์เคยปรารภถึงครูไพบูลย์  บุตรขันสรุปได้ว่า  “อีกร้อยปีจะมีคนอย่างนี้หรือเปล่า”  ซึ่งคำกล่าวนี้ก็ไม่ได้เกินจริงอะไรเลย  ถ้าเราเทียบเนื้อเพลงสมัยนี้กับเนื้อเพลงที่แต่งโดยครูไพบูลย์แล้ว  ยังดูห่างชั้นกันสักร้อยปีแสง  บางเพลงก็เทียบไม่ได้เลยแม้สักกระผีก

    นี่ผมพูดด้วยใจเป็นธรรมที่สุดแล้วนะครับ

    แล้วทุก ๆ ท่านล่ะครับ  ใครมีเพลงทำนอง  “นิราศ”  ดี ๆ ก็ลองมาแบ่งกันมั่งเด้อ  เผื่อจะได้แลกเปลี่ยนทรรศนะกันฉันคนลูกทุ่ง

    เนาะ

    จากคุณ : ปะหล่อง - [ 4 เม.ย. 49 08:51:40 ]

 
 


ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป