ความคิดเห็นที่ 1 แก๊สระเบิดครับ เพราะมีคนรู้จักได้รับผลกระทบกัยเหตุการณ์นี้หลายคนครับ จากคุณ : เตียเป๋งลิ้ม - [ 7 เม.ย. 49 21:50:16 ]

ความคิดเห็นที่ 2 แก๊สระเบิดค่ะ ไม่เคยลืมความสยดสยองในวันนั้น เพราะอยู่ในเหตุการณ์อย่างใกล้ชิด จำได้แม้แต่กลิ่นไหม้ของเนื้อคน เสียงร้องด้วยความเจ็บปวด ทรมาน วันนั้นทำงานด้วยความรู้สึกที่ชาที่สุด จะรู้สึกอะไรอื่นไม่ได้เลย ต้องมองเห็นแต่งานๆๆๆๆๆตรงหน้าเท่านั้น ไม่งั้นทรงตัวไม่อยู่ค่ะ ปล.อยากเล่ามากกว่านี้ แต่...ตอนนี้เล่าไม่ได้แล้วค่ะ บายก่อนนะคะ จากคุณ : toomood - [ 7 เม.ย. 49 22:50:51 ]

ความคิดเห็นที่ 3 กลับมาแล้ว ออกไปร้องไห้ค่ะ ไม่ได้เว่อร์นะคะ จะเล่าเหตุการณ์วันนั้นให้ฟังอย่างละเอียด เราเป็นพยาบาลห้องฉุกเฉินรพ.ตำรวจค่ะ ตอนนั้นเป็นปี 2533 ทำงานมาได้ปีกับนิดหน่อย เรียกว่าประสบกาณ์น้อยมาก คืนเกิดเหตุประมาณ 3 หรือ 4 ทุ่มจำไม่แน่ชัด เราขึ้นเวรดึกค่ะ ปกติงานERที่รพ.ตร.นี่หนักมากๆ เดินกันตลอดคืน การเตรียมก่อนขึ้นเวรคือ นอนให้อิ่มที่สุด ดังนั้นเราจึงไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นเลยค่ะ เวร 24.00 น. แต่ทั่วไปพยาบาลห้องER จะขึ้นก่อนเวลาเพื่อมีเวลาดูแลเช็คอุปกรณ์เตรียมพร้อมในเวร เราจึงเดินจากหอพักไปขึ้นเวรคนเดียว ไม่ได้สวนหรือเจอพยาบาลคนอื่น ตลอดทางที่เดิน เราได้กลิ่นไหม้ เหมือนคนย่างเนื้อ คิดในใจ ว่าดึกขนาดนี้ยังมีร้านอาหารรถเข็นที่ไหนยังขายอยู่ ยิ่งเดินใกล้วอร์ดกลิ่นไหม้ยิ่งแรงขึ้นๆ จนเมื่อเราเปิดประตูจนท.ด้านหลังวอร์ด... ต่อข้างล่างนะคะ จากคุณ : toomood - [ 7 เม.ย. 49 23:06:17 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ยิ่งเดินใกล้วอร์ดกลิ่นไหม้ยิ่งแรงขึ้นๆ จนเมื่อเราเปิดประตูจนท.ด้านหลังวอร์ด ภาพที่เราเห็น ทำให้เราตัวแข็ง แข็งทื่อจริงๆค่ะ ไม่รู้ว่ายืนคาตรงประตูอยู่นานแค่ไหน ภาพที่เห็น คือ ห้องฉุกเฉินเต็มไปด้วยเตียงเข็นที่มีร่างของคน ที่ดูไม่ออกว่าเค้าเป็นใคร ไม่รู้ว่าหญิง หรือ ชาย แต่ละคน มีสภาพไม่ต่างจากศพ (ขออภัย)ที่ไหม้ดำ บางคนดำเป็นตอตะโก บางคนไหม้ดำเกือบทั้งตัว ผมไม่มี เสื้อผ้าไหม้เกือบหมด เครื่องแต่งกายที่เห็น คือ เข็มขัด สร้อยคอ แหวน นาฬิกา เหตุการณ์ในนั้น มันวุ่นวาย มากเสียจน จำไม่ได้ว่าใครเป็นใคร ได้ยินแต่เสียงร้องโหยหวน ค่ะ โหยหวนทรมาน เท่าที่คนๆหนึ่งจะร้องออกมาได้ เสียงจนท. หมอ พยาบาลสั่งงาน  เรียกเพื่อนร่วมงาน เสียงปลอบประโลม เสียงร้องไห้ของญาติๆคนไข้ ต่อข้างล่างค่ะ จากคุณ : toomood - [ 7 เม.ย. 49 23:15:48 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เมื่อเรารู้สึกตัว สิ่งแรกที่ทำ คือเดินไปใส่เอี๊ยมพลาสติกกันเปื้อน เราตกใจมากๆค่ะ ไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้ นึกไม่ออกเลยว่าจะทำอะไรต่อ (ทุเรศตัวเอง) สิ่งที่เตือนสติว่านี่คืองานที่ต้องทำ คือ เสียงพี่พยาบาลตะคอกใส่หน้า ว่า " เอาเซทน้ำเกลือมาเปิดเส้นคนไข้ เอาเข็มใส่กระเป๋าเอี๊ยมมาเยอะๆ เตรียมสวนแคธ(ใส่สายสวนปัสสาวะ)คนไข้ที่นอนแถวนี้ทั้งหมด ....." จากนั้น เราเดินทำงานโดยพูดไม่ได้ ใครเรียก ใครสั่งให้ทำอะไร ทำโดยอัตโนมัติ เป็นหุ่นยนต์ เสียงหมอเรียกให้มาช่วยเตรียมกรีดขยายหน้าอกเป็นทางยาวถึงหน้าท้อง(ช่วยให้คนไข้สามารถขยายกล้ามเนื้ออกหายใจได้ ถ้าไม่กรีดช่วย ผิวหนังที่ไหม้เกรียมจะรัดแน่นหายใจไม่ได้) พูดได้ว่า หมอคนที่กรีดหน้าอก ก็เดินไป กรีดไป พยาบาลที่ให้น้ำเกลือก็เดินไป เปิดเส้นคนไข้ไปทีละคน ใครสวนแคธก็ทำไปๆๆๆๆ นอกจากเสียงคนไข้ที่ทำให้เราเกือบสิ้นสติ ยังมีเสียงญาติคนไข้ ที่ร้องไห้คร่ำครวญ บางคนโผเข้าไปหาคนไข้ร้องไห้ปลอบประโลม โดยคิดว่าคนไข้ที่ตนโผเข้าไปนั้นเป็นญาติของตัว แต่..ไม่ใช่ค่ะ เพราะแม้แต่ สามียังดูไม่ออกว่าคนนี้ไม่ใช่ภรรยาเค้า ดูไม่ออกว่านี่แม่ นี่พ่อ หรือนี่ลูกของเค้า ต่อนะคะ จากคุณ : toomood - [ 7 เม.ย. 49 23:32:41 ]

ความคิดเห็นที่ 6 สิ่งที่ทำให้เศร้าที่สุด คือ การที่คนไข้ที่มีสภาพไม่ผิดกับศพ(ขออภัย)ที่ถูกเผา หลายๆคนรู้สึกตัวดีค่ะ รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเค้า รู้ว่าคนไข้ที่นอนข้างๆเค้านั้น มีสภาพที่น่ากลัวแค่ไหน แต่เค้าก็มีสภาพเกือบจะไม่แตกต่างกัน เราไม่รู้ว่าความรู้สึกที่คนไข้มีขณะนั้นมันทรมาน มันเจ็บปวด และสิ้นหวังมากซักแค่ไหน รู้แต่ว่า เราเองกำลังจะทนไม่ไหวอยู่แล้ว อยากวิ่งหนีลงเวรกลับบ้าน แล้วไม่มาอีกเลย อยากร้องไห้ ร้องกรี๊ด ทำอะไรก็ได้ให้มันหลุดไปจากสถานการณ์นี้เสียที แต่ทำไม่ได้ เรามองเห็นพี่ๆ หมอ จนท.อื่นๆ ต่างสาละวน ไม่ได้มีแต่พยาบาลฉุกเฉินเท่านั้น มีพี่ๆพยาบาลวอร์ดอื่นๆ พี่พยาบาลที่ลงเวรไปแล้ว มาทั้งชุดไปรเวท ขาสั้น ชุดวอร์ม หมอมามากมาย ทุกคนที่สามารถติดต่อได้มากันหมด ต่อนะคะ จากคุณ : toomood - [ 7 เม.ย. 49 23:41:02 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เวลาที่ผ่านไป มันทุกข์ทรมานสิ้นดี คนไข้หลายคนก็จากไปในห้องนี้ หลายคนที่ย้ายไปตามวอร์ดต่างๆ ก็จากไปเป็นใบไม้ร่วง หลายคนเราไม่สามารถรองรับเค้าไว้ในรพ.ได้ เพราะช่างมากมายเหลือเกิน จังหวะหนึ่ง เราได้นั่งรถฉุกเฉินพาคนไข้ที่ยังพอจะเคลื่อนย้ายไปฝากรพ.อื่นที่ใกล้เคียง เราไปกับคนไข้ นั่งไปกับเค้า พูดคุยกันไป ที่ประทับใจไม่รู้ลืม คือเค้าปลอบเรา คนไข้ปลอบเราค่ะ ทุเรศมั้ยคะ นึกถึงตอนนี้ทุเรศตัวเองจริงๆ ในที่สุด หลังจากไปนั่งรอการตอบรับคนไข้จากหมอเพื่อรับตัวคนไข้ไว้รักษา ผ่านไป 2 รพ. ที่ต่างก็มีสภาพแทบจะไม่ต่างกัน เพราะเราแวะไปใกล้เคียงก่อน รพ.แห่งที่ 3 ที่ราชวิถี ได้รับคนไข้ผู้มีพระคุณกับพยาบาลซื่อบื้อคนนี้ไว้ ไม่รู้ว่าคนไข้คนนี้จะเป็นอย่างไรบ้าง แต่เราคิดว่าเค้าน่าจะมีโอกาสมากกว่าคนไข้อื่นหลายๆคน ต่อค่ะ จากคุณ : toomood - [ 7 เม.ย. 49 23:51:13 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เมื่อกลับมาที่เดิม ทุกอย่างดูสับสนน้อยลง คนไข้ต่างทยอยเข้าวอร์ดไปเรื่อยๆ บรรยากาศยังคงเครียด ทุกคนพยายามเคลียร์งานที่ติดตามโดยไม่มีใครได้หยุดแม้จะจิบน้ำซักอึก กว่าทุกอย่างจะเรียบร้อย ก็เกือบเที่ยงของวันใหม่ เราเดินลงเวรไปในสภาพผีดิบ ไม่มีใครพูดอะไรต่อกันมาก  เดินไปอยากให้ถึงเตียงนอนเร็วที่สุด จำได้สนิทว่า ถึงห้องพัก เราอาบน้ำอยู่นานมากๆ คราวนี้ได้ทำสิ่งที่อยากทำที่สุด อยากทำมาตั้งแต่เปิดประตูห้องฉุกเฉิน ร้องไห้ค่ะ จากเหตุการณ์วันนั้น ทำให้เรารู้ว่าชีวิตต้องดำเนินต่อไป รู้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นนั้น ทำให้เราโตขึ้น มีวุฒิภาวะในการทำงานมากขึ้น เข้มแข็งขึ้น ขอแสดงความเสียใจอย่างสุดซึ้ง แด่ทุกชีวิตที่ประสพกับความทุกข์ทรมาน ณ วันที่แก๊สระเบิด วันนั้น จากคุณ : toomood - [ 8 เม.ย. 49 00:05:45 ]

ความคิดเห็นที่ 9 พี่เข้มแข๊งมากครับ..... เป็นผมผมคงทำไม่ได้ขนาดนี้ครับ ด้วยความเคารพ, จากคุณ : เตียเป๋งลิ้ม - [ 8 เม.ย. 49 01:21:03 ]

ความคิดเห็นที่ 10 น่าเศร้าทุกเรื่องครับ เป็นกำลังใจให้นะครับ จากคุณ : djthank - [ 8 เม.ย. 49 01:48:37 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ขอบคุณสำหรับเรื่องราวที่เล่าให้ฟังครับคุณตู๋(เล่ายาวๆแบบนี้ดีมากเลยครับละเอียดดี) เหมือนที่คุณเอกพันบอกเลยว่าใครไปเห็นที่เกิดเหตุในช่วงเวลานั้นจะอยู่ในสภาพเดียวกันคือตะลึงจนทำอะไรไม่ถูกจริงๆ ทุกวันนี้เวลาผ่านบริเวณที่เกิดเหตุก็ไม่เคยเลยที่จะไม่นึกถึงเรื่องรถแก๊ซระเบิด เหมือนๆยังมีอาถรรพ์อะไรบางอย่างคอยสะกิดเราอยู่ จากคุณ : ซาโบก้า - [ 8 เม.ย. 49 03:03:47 ]

ความคิดเห็นที่ 12 แค่อ่านก็สยองแล้วครับเจ่ จากคุณ : ฉั่วเป่งใช้ - [ 8 เม.ย. 49 03:48:44 ]

ความคิดเห็นที่ 13 อ่านที่คุณ toomood เล่ามา .. อึ้งครับ จะเหตุการณ์ไหนก็ดูเป็นเรื่องเศร้าทั้งนั้น สำหรับผมภาพหนึ่งที่ติดตาและสะเทือนใจมากคือเมื่อโป๊ะล่ม และมีภาพข่าวของเด็กหญิงตัวน้อยในชุดอนุบาล ที่มีหน่วยกู้ภัยชูร่างที่งมได้ขึ้นมาจากน้ำ กลางหลังยังสะพายเป้นักเรียนอยู่เลย ... แม้แต่คนที่ไม่รู้จักเกี่ยวข้องอย่างผม ได้เห็นภาพนี้ยังเหมือนมีอะไรมาจุกตรงลำคอ ไม่อยากนึกว่าคนที่เป็นพ่อแม่จะหัวใจสลายขนาดไหน จากคุณ : Just My Opinion - [ 8 เม.ย. 49 07:45:18 ]

ความคิดเห็นที่ 14 เคยมีคนเล่าให้ฟังว่า อาถรรพ์ ตอนผ่านแถวนั้น เซ็นทรัลล๊อกจะเปิดขึ้นเอง ไม่รู้จิงป่าว ( เอามาจากห้อง หว้ากอ ) จากคุณ : HTK (HTK) - [ 8 เม.ย. 49 11:28:05 ]

ความคิดเห็นที่ 15 อ่านเรื่องของพี่ตู้มดจนจบ แล้วรู้สึกถึงความเข้มแข็งจริงๆ ค่ะ จากคุณ : HTK (HTK) - [ 8 เม.ย. 49 11:41:39 ]

ความคิดเห็นที่ 16 อ่ะนะ เอาเข้าไป คนเขาตาย บาดเจ็บเยอะแยะ ใครมันยังอุตส่าห์มาคิดถึงเรื่องอาถรรพณ์อะไรอีก ของผมโป๊ะล่มครับ เพราะตั้งแต่เกิดมาผมไม่เคยนั่งเรือด่วนเลย ตอนที่มันล่มผมเพิ่งนั่งไปได้ไม่กี่วัน ทั้งที่ว่ายน้ำไม่เป็น จากคุณ : อ (อากง) - [ 9 เม.ย. 49 00:28:06 ]

ความคิดเห็นที่ 17 โหวตข้อรถแก้สโดยไม่ต้องคิด ถ้าจะนับช่วงเวลาแล้ว เป็นเหตุการณ์ที่เก่าที่สุดด้วยในช้อยส์ที่ตั้งมา และสยดสยองที่สุด ตอนนั้นผมยังเป็นเด็กประถมอยู่เลย ขนาดดูภาพจากหนังสือพิมพ์ยังหดหู่หวาดผวา ภาพคนไม่ใส่เสื้อผ้า ไม่มีผม เนื้อหนังไหม้ วิ่งอยู่บนท้องถนน ทั้งหญิงชาย ทั้งเด็กแก่ บางส่วนก็นอนดำเป็นถ่าน ติดตาไม่ลืม ยุคนั้นเป็นต้นมา ปั๊มแก้สก็เริ่มทยอยปิดตัวเองไปทีละปั๊มสองปั๊ม เจ้าของกระทู้เอามาพูดทำไมเนี่ย จากคุณ : ===Wladyslaw Szpilman=== - [ 9 เม.ย. 49 21:17:16 ]

ความคิดเห็นที่ 18 แหมๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เราเห็นห้องหว้ากอเขาพูดกันมาตั้งนานแล้วอ่ะจ้า ก็เลยอยากลองมาพูดคุยเรื่องนี้ดูไงอ่ะ จากคุณ : HTK (HTK) - [ 9 เม.ย. 49 22:20:37 ]

ความคิดเห็นที่ 19 รถแก๊สระเบิดค่ะ เรื่องอื่นก็สะเทือนใจมากเหมือนกัน แต่เหตุรถแก๊สฯ นั่นมีคนรู้จักเสียชีวิตด้วย เพิ่งไหว้เค้าเมื่อสองสามวันก่อน จู่ๆ ก็ต้องมาเสียชีวิตไปพร้อมครอบครัว และเหตุการณ์นี้มันมีภาพที่น่าสยดสยองมากกว่าเหตุการณ์อื่นๆ ด้วย T_T อ่านของคุณ toomood แล้วเห็นภาพปรากฏขึ้นในหัวเลยค่ะ จากคุณ : Nutjung - [ 10 เม.ย. 49 06:56:00 ]

ความคิดเห็นที่ 20 รถแก๊ซระเบิดที่ถนนเพชรบุรี ตอนนั้นได้ดูแต่ข่าวทีวี เพราะอยู่ ตจว. มันน่าสยดสยอง น่า กลัว น่าสงสาร เกินคำบรรยายจริงๆ จากคุณ : Together In 80s Dream - [ 10 เม.ย. 49 16:51:33 ]

ความคิดเห็นที่ 21 #1 ด้วยคน...น่ากลัวมากกกก ไม่อ่านหนังสือพิมพ์หลายวันเลย...ภาพมันติดตา... =( จากคุณ : ฮันคุง - [ 11 เม.ย. 49 14:36:01 ]

ความคิดเห็นที่ 22 จริงๆมันก็สะเทือนใจหมดเลยนะ แต่อันนี้ฝังใจมากที่สุดก็ตอนโรงแรมโรยัลพลาซ่าถล่ม เพราะตอนนั้นนั่งลุ้นทุกวันว่าเค้าจะหาคนที่รอดชีวิตได้อีกไหม ในใจก็ภาวนาให้พบและช่วยคนที่รอดชีวิตออกมาให้ได้ทั้งหมด แต่มันติดปัญหาหลายๆอย่าง ทั้งที่รู้ว่ามีคนรอดชีวิตอยู่ใต้ซากตึก แต่กลับไม่สามารถช่วยออกมาได้ มันเศร้ามากๆเลยล่ะค่ะ จากคุณ : ตุ๊กตาไขลาน - [ 11 เม.ย. 49 18:14:48 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ...       โหวตให้...รถแก๊ส...ครับ จากคุณ : The Legendary Midfielder - [ 12 เม.ย. 49 15:16:50 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ทุกเรื่องค่ะ โหวตให้รถแก๊สละกัน จากคุณ : ปุ้ม หญิง - [ 21 เม.ย. 49 00:55:50 ]

ความคิดเห็นที่ 25 รถแก๊สระเบิดนี่ไม่ทัน ค่ะ.. แต่ได้อ่านเรื่องที่คุณ toomood เขียนแล้วเห็นภาพเลย เคยได้ติดตามบ้าง จากข่าวที่เค้าเคยไปสัมภาษณ์คนที่ได้รับผลกระทบจาก แก๊สระเบิดครั้งนั้นแล้ว เป็นอย่างไรบ้างแต่จำรายละเอียดอะไรไม่ได้เลยเล่าไม่ถูกค่ะ ขอโหวตให้โป๊ะล่ม ค่ะ ความเห็นเหมือน คุณ Just My Opinion  เป๊ะเลย จากคุณ : ชมพู่มะเหมี่ยว - [ 24 เม.ย. 49 20:40:12 ]

ความคิดเห็นที่ 26 โหวตอันแรกค่ะ แก๊สระเบิด เพราะทางตรงนั้นเป็นทางที่หนูจะกลับบ้านทุกวันกับคุณพ่อคุณแม่ ตอนนี้หนู6ขวบเอง เพิ่งเรียนเตรียมประถม กลับถึงบ้านได้ไม่ถึง1ชม.ดีก็ได้ข่าว ปกติแถวนั้นรถติดมากๆ ถ้าวันนั้นรถหนูติดอยู่ด้วยจะเกิดอะไรขึ้น น่ากลัวจริงๆ จากคุณ : เทเลทับขี้ - [ 2 พ.ค. 49 23:37:57 ]