PANTIP.COM : C4334655 #### .. สำหรับแฟนๆ Dream Theater คุณให้สัดส่วนของความมี"บทบาท"ของแต่ละคนเท่าไหร่? .. bbbb [ดนตรี]

ความคิดเห็นที่ 8

ไม่ได้เป็นแฟนพันธ์แท้วงนี้ แต่ที่ตอบกระทู้นี้เพราะผู้ชายที่ชื่อ Jordan Rudess
เอาเท่าที่ผมเคยฟังนะครับ ผิดถูกอย่างไรขอแฟนตัวจริงชี้แนะด้วย

- When Dream ผมว่า Kevin Moore ค่อนข้างเด่นกว่าเพื่อน Pad ที่รองพื้นอยู่
ข้างหลังนั้นไม่ธรรมดา รวมถึง Part Solo ถ้าตัด Kevin Moore ออกไป
จะกลายเป็น Matalica ที่เล่น Odd Meter เก่งๆวงนึงเท่านั้น Prog : Metal่นกว่าเพื่อน
ในภาค Rhythm เป็นอัลบั้มที่ค่อนไปทาง Metal อย่างเห็นได้ชัด ( The Mirror + Lies )
แต่ตา Myung ก็มาสะกดผมด้วย Lifting Shadows Off a Dream ที่ชอบสุดคือการ Mastering
เรียงเพลงได้แจ่มมากส่งผมกลับเข้านอนฝันดีด้วยเพลง Space - Dye Vest

- Falling ผมชอบเรียกอัลบั้มนี้ว่า On The Beach คือฟังสบายๆ ไร้กังวล
ตอนฟังครั้งแรกเสียงที่โดดออกมาเลยคือ Keybord ของ Derek Sherinian
เรียกได้ว่าเปลี่ยนสีของ DT ไปเลย(New Millennium + Lines In The Sand)
คือจะว่าเด่นก็ไม่น่าจะใช่นัก เพราะมันเด่นด้วยความเปลี่ยนแปลง และ แปลกกว่าที่เคยทำมา
แต่ที่แน่นอนก็คือ Jame ลดบทบาทลงอย่างเห็นได้ชัด
อาจเป็นเพราะปัญหาในการแสดงสดใครเคยดู Bootleg Tour Awake
ที่ Tokyo ก็จะพอนึกออก หรืออาจเป็นเพราะ Producer ด้วย

- Scenes From ได้ยินการโปรโมททีแรก ผมเลยต้องควักชุด Image มาประเดิมฟัง
เป็น Track แรกของอัลบั้ม แล้วค่อยๆแกะห่อ Scene ฟังทีแรก หลับคาเครื่องเสียงเลย
แต่ปรากฎว่า พอฟังไปนานๆเข้า เอ.....นี่มันอัลบั้มรวม Hit นี่หว่า
ความรู้สึกส่วนตัว คือเหมือนเป็นการรวบรวมประสบการณ์ทั้งหมดของวงมา
ผลิดอกออกผลที่อัลบั้มนี้ ค่อนข้างลงตัวไม่โหด ไม่หวานเกินไป
ไม่รู้ว่าจงใจหรือเปล่า เพราะ จะมี Lick และ Melody จาก Image เอามาขยายต่อเรื่องราว
ที่โดดขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัดคือ Part Keyboard + Piano ของ Jordan
และด้วย บรรยากาศ Sound ประกอบ ยิ่งฟังยิ่งทำให้นึกถึง Pink Floyd
แต่ PF หลอนกว่า DT ออกแนวเครียด (Prog : Metal = 80 : 20)

อัลบั้มต่อจากนี้ผมไม่ค่อยมีเวลาว่างฟังซักเท่าไหร่

- Six Degrees ไม่ได้ฟังเลยซื้อแผ่นมาดองเค็มซะอย่างนั้น

- Train Of Thought หลังจาก Awake ก็มาอัลบั้มนี้แหล่ะ ที่เรียกได้ว่าผมกลับมาฟัง DT
อย่างจริงจังอีกครั้ง ด้วยความเป็นคนที่ชอบอะไรหนักๆ อัลบั้มนี้ผมว่าคนที่เด่นมากๆ
ก็คือ Portnoy และ Petrucci โดยเฉพาะ Riff มันหนักหน่วงสะใจโก๋ จริงๆ
เหมือนได้ฟัง Lar + Hetfield ตอนจบปริญญาเอก Metal
จะติก็ตรงที่อัลบั้มนี้ทำเอาผมนอนไม่หลับเพราะซัดกันไม่ยั้งเลย

- Octavarium อัลบั้มนี้ผมยังไม่มีเวลาฟังมากเท่าไหร่ เพิ่งฟังไปแค่ 4 5 รอบเอง
แต่ที่เด่นขึ้นมามากๆคือ Jordan เหมือนมีมือ Guitar แนว Neo Classic
ที่เล่นคันโยกเก่งๆ เพิ่มเข้ามาอีกคนเลย(The Root Of All Evil + Panic Attack + Sacrificed Sons)
ยิ่งได้ดู DT in Bangkok บอกตรงๆ ผมอยากเดินไปชกหน้า Jordan มากๆ ทำไมเก่งได้ขนาดนี้
เป็นมือ Keybord ที่ทำให้มือ GT อย่างผมต้องทบทวนอะไรๆหลายๆอย่างในชีวิตเลย
เสียงอะไรที่ GT ทำได้ แกทำได้หมดแม้แต่ GT Fretless
ถ้ามีมือ Keybord เล่นได้อย่าง Jordan มากๆนะ ผมว่ามือ GT มีหวังตกงานแหงๆ
ส่วนพวก Live ทั้งหลายผมดูเอามันส์ เอาเฮเข้าว่า เลยไม่ค่อยตั้งใจฟังเอาสาระเท่าไหร่

สรุป Line Up ล่าสุด Jordan โดดเด่นกว่าใคร
กลอง (Mike Portnoy) 25%
เบส (John Myung) 10%
คีย์บอร์ด (Jordan Rudess) 30 %
กีต้าร์ (John Petrucci) 25%
ร้องนำ (James Labrie) 10%

จากคุณ : เจ็บ...วาย - [ 3 พ.ค. 49 11:58:33 A:124.121.71.90 X: TicketID:114114 ]