หลายปีก่อน
ตอนนั้นอายุประมาณ 11-12 ขวบ
บ้านเก่าผมอยู่แถวคลองสาน
วันนั้น 20 กว่าปีมาแล้ว (จำปี พ.ศ. ไม่ได้)
มีการทอดกฐินทางน้ำ (ขอใช้ศัพท์ชาวบ้านนะครับ)
ที่วัดทองนพคุณ เขตคลองสาน
ซึ่งวัดนี้อยู่ติดกับแม่น้ำเจ้าพระยา
คนแถวบ้านผมรู้ว่าในหลวงและพระราชวงศ์ทุกพระองค์จะเสด็จมา
ทุกคนไปรอเข้าเฝ้าตั้งแต่เช้ามืด ผมเองตอนนั้นก็ยังเด็กมาก
ที่บ้านไม่ว่างพาไปที่วัด ผมเลยตามคนข้างบ้านไป
จำได้ว่าไปที่วัดช่วงสายๆ คนเยอะมาก
สุดท้ายผมก็พลัดหลงกับน้าข้างบ้านที่พามา
แต่ผมไม่รู้สึกกลัวอะไรเพราะวัดกับที่บ้านก็ไม่ไกลมากเท่าไร
ประมาณ 2 กิโลเมตรได้
ตอนนั้นผมคิดอย่างเด็กๆ ว่า "วันนี้ต้องเห็นในหลวงให้ได้"
ผมจำได้ว่านั่งอยู่ตรงประตูทางเข้าวัด แถมนั่งอยู่ด้านหน้าอีกต่างหาก
ข้างๆ ผมนี่ คุณลุง คุณป้า คุณตา คุณยาย เต็มไปหมด(แต่ผมไม่รู้จักสักคน)
ผมนั่งอยู่ตรงนั้นประมาณ 2-3 ชั่วโมง
แล้วสิ่งที่ผมจะไม่ลืมตลอดชีวิตของผมก็คือ
พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว
สมเด็จพระราชินีนาถ
สมเด็จพระบรมโอรสาธิราช สยามมกุฎราชกุมาร
สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดา สยามบรมราชกุมารี
และเจ้าฟ้าหญิงจุฬาภรณ์วลัยลักษณ์
ได้เสด็จพระราชดำเนินผ่านที่ๆ ผมนั่งอยู่
ความทรงจำของผมตอนนั้นก็คือ
นั่งตัวตรง พนมมือ ก้มลงกราบพระบาทของสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว
นับว่าเป็นบุญกุศลของผมที่ได้เกิดมาอยู่ภายใต้พระบรมโพธิสมภารของพระองค์ท่าน
พระองค์ทรงเป็นดังร่มโพธิ์ทอง ที่แผ่ปกคลุมไปทั่วแผ่นดินสยาม
หล่อเลี้ยงและให้ชีวิตแก่ชนชาวไทยให้มีความสุข ตราบจนทุกวันนี้
ขอพระองค์ทรงพระเจริญ
จากคุณ :
นัยนะ 
- [
27 พ.ค. 49 12:10:58
]
วินาที...ที่หายไป
