ความคิดเห็นที่ 1 Chapter 2 ตำรวจ : แล้วตอนนี้จะเอาไงดีล่ะ จั่วจวินวิ่งเข้ามาพอดี จั่วจวิน : คุณตำรวจครับเธอบอกเธอว่าไม่ได้ขโมยรถ เธอบอกว่าเธอทำมือถือหายไว้บนรถนั้น มือถือเธออยู่ในรถ เธอไม่ได้จะขโมย Man : อย่ามาล้อเล่น มือถือของเธอจะมาอยู่บนรถท่านประธานได้ยังไงกัน เหว่ยอี้ : เพราะเธอไม่เต็มใจ Man : ท่าประธาน ตำรวจ : ไม่เต็มใจอะไร คุณเป็นใครอีกล่ะเนี่ย เหว่ยอี้ : เจ้าของรถคันนี้ ในขณะเดียวกันก็เป็นแฟนเก่าของเธอด้วย ตำรวจ : แฟนเก่า? เหว่ยอี้ : โทดนะครับคุนตำรวจ เรื่องทะเลาะกันภายในกลับทำให้วุ่นวายมาถึงที่นี่ ตำรวจ : ทะเลาะกัน?? เหว่ยอี้ : เพราะผมตัดสินใจว่าจะเลิกกับเธอ แต่เธอไม่ยอม ก็เลยหาทุกวิถีทางมายุ่งกับผมอย่างงี้หละครับ อย่างเมื่อวาน เธอก็ตั้งใจลืมมือถือไว้ในรถผมเพื่อจะทำให้ผมออกมาเจอเธอให้ได้ เซินเซิน : เค้าเพ้อเจ้อค่ะ ไม่ใช่แบบนั้น เหว่ยอี้ : เธอจะต้องวุ่นวายถึงขั้นนี้ถึงจะพอใจรึไง กับแค่สูญเสียความรักถึงกับต้องติดคุก มันคุ้มค่ามั้ย เซินเซินพยายามบอกจั่วจวิน เซินเซิน : เธอบอกตำรวจไปสิว่าฉันไม่ใช่แฟนของเค้า จั่วจวิน: เธอ ตำรวจ : ตอนนี้มันยังไงกันเนี่ย ตกลงขโมยรถหรือแค่ทะเลาะกัน จั่วจวิน : เอ่อ เซินเซิน : รีบบอกเค้าไปสิ จั่วจวิน : คงทะเลากันธรรมาดามั้งครับ ตำรวจ จั่วจวิน เหว่ยอี้ และเซินเซินเดินออกมาจากสถานีตำรวจ ตำรวจ : ไม่เป็นไรแล้วๆ ผมว่าคุณสองคนจบเรื่องเก่าๆไปเถอะ  สู้ต่อไปนะครับ เหว่ยอี้ : ขอบคุนคับ เซินเซินปัดมือเหว่ยอี้ออกทำให้นาฬิกาของเค้าตกแตก เหว่ยอี้ : ผมอุตส่าห์ใจดีช่วยคุณ กลับทำกับผมอย่างงี้ แต่ในฐานะผู้ชายที่ดีคงไม่ควรคิดแค้นกับแฟนเก่าใช่มั้ยล่ะ ขอให้พวกคุณโชคดี เซินเซิน : เธอทำอะไรของเธออยู่ จั่วจวิน : ฉันรู้แล้วน่า รู้แล้ว เหว่ยอี้ขึ้นรถไป จั่วจวินวิ่งไปหาแล้วเคาะกระจกเพื่อจะพูดด้วย จั่วจวิน : ฉันจะบอกอะไรนายให้ เธอไม่ใช่แฟนเก่าของนาย แต่เป็นภรรยาในอนาคตของฉัน โอเค ?? เข้าใจแล้วใช่มั้ย โอเค ?? จั่วจวินวิ่งกลับมาหาเซินเซิน จั่วจวิน : ฉันสั่งสอนเค้าให้เธอแล้วนะ โอเค๊ เอาน่า เค้าช่วยเธอนะไม่ได้ทำร้ายเธอซักหน่อย เหว่ยอี้ถอยรถเอามือถือคืนให้เซินเซินแล้วขับรถไปทันที ทำให้เซินเซินพลั้งมือเกือบทำหล่น แต่จั่วจวินรับไว้ได้ทัน จั่วจวิน : เครื่องนี้แพงนะเนี่ย .. บนรถ Man: ขอโทษครับ ท่านประธาน ผมไม่รู้ว่าเธอเป็นแฟนของคุณ เหว่ยอี้ : ไม่เป็นไร Man: ท่านประธานนี่เป็นคนดีจริงๆเลยนะครับ คนที่เพอร์เฟ็คอย่างคุณกลับยอมคบกับคนใบ้ ช่างมีน้ำใจจริงๆ เหว่ยอี้ : นายรู้มั้ยฉันไม่ชอบคนขับรถที่ไม่ตั้งใจขับ เหว่ยอี้นึกถึงตอนที่เซินเซินปัดนาฬิกาข้อมือเค้าตกแตก เหว่ยอี้ : ไปซ่อมนาฬิกาก่อน Man : ครับ .. ที่ร้านซ่อมนาฬิกา พนักงาน : รอซักครู่นะคะ เดี๋ยวดิฉันออกใบซ่อมให้ . จากคุณ : มู๋มุก - [ 5 มิ.ย. 49 18:35:23 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ที่รถขายอาหาร จั่วจวิน : ฉันตรวจสอบดูแล้ว พวกเค้าต้องเป็นมนุษย์ต่างดาวแน่ๆ ไม่มีใครกินข้าวเที่ยงซักคน เซินเซินเดินหนี ไม่ยอมฟังจั่วจวินพูด จั่วจวิน : ยังโกรธอยู่อีกหรอ ไม่ดีน้าๆ ขอโทษแล้วกาน หอมหน่อยๆ แฟนฉันนะ ทำอะไรของนาย เซินเซิน : งั้นเธอรับผิดชอบกินบะหมี่ให้หมด จั่วจวิน : หมดนี้เนี่ยนะ เซินเซิน : หมดนี่แหละ จั่วจวิน : โอ้โหเฮะ เค้ารังแกฉันอะ พวกเรามากินด้วยกันดีมั้ย ฉันกินก่อน นายก่อน ฉันก่อน นายก่อน โอเค ฉันก่อน เสี่ยวกวาง : เถ้าแก่ ยังมีบะหมีเหลือมั้ยคะ เซินเซินวิ่งออกมาพยักหน้า เสี่ยวกวาง : คุนนี่เอง เซินเซิน : บังเอิญจัง คุณทำงานอยู่ที่นี่หรอคะ จั่วจวิน : เธอบอกว่าคุณทำงานที่นี่ใช่มั้ย เสี่ยวกวาง : อ้อ ฝ่ายนิตยสารชั้นสิบสองน่ะค่ะ จั่วจวิน : เธอฟังได้น่า เสี่ยวกวาง : อ่อ สปาเกตตี้สองที่ค่ะ เซินเซิน : พวกคุณทานที่นี่ดีมั้ยคะ จะได้ชมบรรยากาศด้วย จั่วจวิน : เธอบอกว่าทานที่นี่จะดีกว่า ได้ชมบรรยากาศด้วย เสี่ยวกวาง : โอเค เสี่ยวกวางกับเพื่อนร่วมงานกินสปาเกตตี้แล้วท่าทางไม่อร่อย เสี่ยวกวาง : เถ้าแก่ ฉันว่าฉันขอเอากลับดีกว่า จะไปประชุมไม่ทันแล้วน่ะค่ะ เซินเซิน : ไม่มีปัญหา เสี่ยวกวาง : ขอบคุนค่ะ เซินเซิน : ยินดีต้อนรับมาใหม่นะคะ จั่วจวิน : เธอบอกว่าครั้งหน้ามาใหม่นะครับ เสี่ยวกวางเดินไปทำงานต่อ จั่วจวิน : หน้าตาไม่เลวนะเนี่ย คงไม่ใช่แฟนของไอ้งั่งนั่นหรอกมั้ง เซินเซิน : ถ้ากินบะหมี่ไม่หมดไม่ต้องมาคุยกับฉัน จั่วจวิน : เธอยังจำได้อีกหรอเนี่ย จั่วจวินเห็นเสี่ยวกวางเอาสปาเกตตี้ให้เพื่อนร่วมงาน เสี่ยวกวาง : จูอิง เธอทานข้าวรึยัง จูอิง : ยังเลย เสี่ยวกวาง : งั้นอันนี้ฉันให้ . เหว่ยอี้ : พอดีฉันมาฟังรายงานที่ฉันสามก็เลยถือโอกาสแวะมาหาเธอ เสี่ยวกวาง : ซาบซึ้งเหลือเกิน ถือโอกาสแวะมาหาเนี่ย เหว่ยอี้ : พูดถึงถือโอกาส ฉันมีของจะให้เธอ เสียวกวาง : ให้ฉันหรอ เหว่ยอี้พยักหน้า เสี่ยวกวาง : ให้แหวนฉันทำไม เหว่ยอี้ : มีกฎว่าของขวัญห้ามเป็นแหวนรึไง เสี่ยวกวาง : แค่ของขวัญเนี่ยนะ เหว่ยอี้ : อืม เสี่ยวกวาง : งั้นฉันไม่รับ เหว่ยอี้ : ทำไม เสี่ยวกวาง : แหวนมันคือสัญญาชนิดหนึ่ง เอาไว้ใช้สำหรับขอแต่งงาน ฉันไม่เอาแหวนที่คลุมเครืออย่างงี้หรอก เหว่ยอี้ : คลุมเครืออะไร ฉันซื้อมานะไม่ได้ขโมยมา เสี่ยวกวาง : เธอไม่เข้าใจ ฉันก็ไม่รับ เหว่ยอี้ : งั้นเอาไงกับแหวนวงนี้ดีล่ะ เสี่ยวกวาง : เก็บไว้ใช้เวลาเธอขอแต่งงานไง เหว่ยอี้คิดถึงความหลัง “ฤดูหนาวเมื่อสิบสามปีที่แล้ว ฉับกับเด็กผู้หญิงที่โรงพยาบาลคนนั้นก็เคยมีสัญญาเหมือนกัน” เหว่ยอี้ : ไม่ยุติธรรมเลย ทำไมเธอไม่ยอมพูดบ้างหละ ก็ได้ ฉันก็จะไม่พูดเหมือนกัน ทีหลังพวกเราก็เขียนแทนเอาละกัน ตอนนี้พวกเรามาเขียนสิ่งที่พวกเราอยากจะพูดถึงอีกฝ่ายแล้วสอดไว้ในช่องนี้ แล้ววันคริสมาสปี2006ค่อยกลับมาไขปริศนากัน ถึงตอนนั้นเธอจะกลับมาที่นี่จริงรึเปล่า อย่าลืมโทรหาฉันนะ “ ตั้งแต่วันนั้น ฉันก็นั่งคอยอยู่ข้างโทรศัพท์ทุกวัน เฝ้ารอเสียงโทรศัพท์ของเธอ บางทีนั่นอาจจะเป็นเพียงแค่เกมที่ไร้สาระของเด็กๆ บางทีเด็กคนนั้นอาจจะลืมสัญญาระหว่างพวกเราไปนานแล้ว เหว่ยอี้ : มีโทรศัพท์ของผมมั้ยฮะ พ่อบ้าน : ไม่มีครับ เหว่ยอี้ : เธอเป็นใบ้รึไง “ สิบสามปีผ่านไป ในที่สุดฉันก็ไม่ได้ยินเสียงโทรศัพท์เสียงนั้น” เหว่ยอี้ : งั้นก็คิดซะว่าตอนนี้ฉันขอแต่งงานแล้วกัน เสี่ยวกวาง: ขอแต่งงานเค้าขอกันง่ายๆอย่างงี้ที่ไหน เหว่ยอี้ : แล้วเธอจะเอายังไง เสี่ยวกวาง : อย่างน้อยก็ต้องพูดว่า คุณหมีเสี่ยวกวาง แต่งงานกับผมเถอะครับ เหว่ยอี้ : ช่างเถอะๆ เสี่ยวกวาง : เอ้ งั้นอย่างน้อยที่สุดก็น่าจะหมั้นซะก่อน เหว่ยอี้ : ก็เอาสิ เหว่ยอี้สวมแหวนให้เสี่ยวกวาง . จากคุณ : มู๋มุก - [ 5 มิ.ย. 49 18:36:14 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เสี่ยวกวางส่งแมสเสจให้เหว่ยอี้ เสี่ยวกวาง : สามีในอนาคตที่แสนยุ่ง ชุดนี้เป็นไงคะ เหว่ยอี้ : สวยมาก เสี่ยวกวาง : แล้วชุดนี้หละ เหว่ยอี้ : ไม่เลว เสี่ยวกวาง : เธอจริงจังหน่อยได้มั้ย พรุ่งนี้ก็จะหมั้นแล้วนะ เหว่ยอี้ : “ แต่งงานกับเสี่ยวกวาง คงจะเป็นการตัดสินใจที่ถูกต้องที่สุด แต่ทำไมฉันถึงยังรู้สึกลังเลอยู่ หรือว่า ส่วนลึกในใจของฉันยังคงรอคอยคำตอบของเด็กผู้หญิงเมื่อสิบสามปีที่แล้วคนนั้น” มีคนช่วยเซินเซินยกของขึ้นรถ เซินเซิน : ขอบคุนค่ะ Man : ไม่เป็นไรครับ เซินเซินเดินชนผู้ชายอีกคนนึง Man2 : โทดครับ คุณเป็นอะไรรึเปล่า ขอโทษครับ เซินเซิน : คุณหมอซู หนูเองค่ะ หมอ : พวกเราเคยพบกันมาก่อนด้วยหรอครับ เซินเซินเขียนชื่อตัวเองให้หมอ ดู หมอ : “ผมช่วยตรวจร่างกายให้เธอหลายครั้ง สิ่งนึงที่แน่นอนก็คือการรับฟังของเธอไม่มีปัญหา เพียงแต่ไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงพูดออกมาไม่ได้ จุดนี้ผมยังไม่ทราบสาเหตุ” หมอ : เธอก็คือเจ้าเซินเซิน เหว่ยอี้อยู่ในห้องของตัวเอง แล้วก็มีเสียงเคาะประตู เหว่ยอี้ : เชิญคับ พ่อบ้าน : คุนชายครับ คุนนายอยากให้คุณลองใส่สูทตัวนี้ดู ถ้าหากไม่พอดีจะได้ส่งไปแก้ทัน เหว่ยอี้ : รู้แล้ว .. หมอ : โชคดีที่ได้เจอเธอ ไม่งั้นไปขึ้นรถไฟไม่ทันคงกลับเข้าโรงพยาบาลสาย เซินเซิน : วางใจค่ะ เชื่อฝีมือหนู หมอ : ที่จิงก็ไม่ได้รีบขนาดนั้น ไม่ต้องเร็วขนาดนี้หรอก ช้าหน่อยก็ได้ เอ่อ ใช่ แล้วแฟนหนุ่มน้อยของเธอล่ะ เซินเซิน : ไม่มีแล้วล่ะค่ะ หมอ : ไม่มีเลยหรอ แต่ก็จริง  ความรู้สึกของรักแรกมักจะดีที่สุดเสมอ เป็นความทรงจำที่ดีที่สุด .. เหว่ยอี้ : อาจจะ มีเพียงแค่กลับไปหาจุดเดิมที่ได้รู้จักเธอ ฉันถึงจะประคองความทรงจำนั้นไว้ได้ ไม่มีวันลืม สิบสามปีที่แล้ว ฉันใช้ความสามารถทั้งหมดที่มีทำให้ชนะการแข่งขันว่ายน้ำ แต่นึกไม่ถึงว่าการตกอยู่ในฐานะลูกชายของนักธุรกิจใหญ่ ทำให้มีคนไม่ชอบใจจึงโดนทำร้าย ฉันที่เข้าเฝือกนั่งได้แต่บนรถเข็นกลับได้เห็นเด็กผู้หญิงที่ตัวเต็มไปด้วยเลือดผ่านไป นั่นเป็นการพบกันครั้งแรกระหว่างฉันกับเธอ เซินเซินส่งหมอถึงโรงพยาบาล หมอ : ขอบใจนะ จะเข้าไปในโรงพยาบาลเยี่ยมเพื่อนเก่าหน่อยมั้ย เซินเซินส่ายหน้า หมอ : รักษาตัวด้วยแล้วกัน บาย เหว่ยอี้มาถึงโรงพยาบาลแล้วนึกถึงอดีต พ่อบ้าน : คุนชาย ดื่มน้ำหน่อยมั้ยครับ หิวมั้ย จะเอาอะไรเพิ่มมั้ยครับ เหว่ยอี้ : นายนี่น่ารำคาญจริงๆ พ่อบ้าน : คุนชายอยากได้อะไร บอกผมสิครับ คุนชาย เหว่ยอี้ : สิ่งที่ฉันอยากได้พวกนายคงให้ฉันไม่ได้ พ่อบ้าน : เอ้ๆๆ คุนชายครับๆๆๆ คุนชายๆๆ เหว่ยอี้ : “ บ่ายวันนั้น ไม่รู้ความกล้าจากไหนทำให้ฉันตัดสินใจหนีจากเรื่องทั้งหมด หนีจากโลกที่วุ่นวายและ น่ารำคาญ” หมอ : โตขนาดนี้แล้วยังเล่นซ่อนแอบอยู่อีกหรอไง เหว่ยอี้ : อย่าบอกพวกเค้าว่าผมอยู่นี่ หมอ : เวลาที่เธอขอความช่วยเหลือช่วยเติมคำว่ากรุณาเข้าไปอีกคำหน่อยได้มั้ย เหว่ยอี้ : กรุณา อย่าบอกพวกเค้าว่าผมอยู่นี่ หมอ : เข้าไป เหว่ยอี้ : “ด้วยความช่วยเหลือของคุนหมอซู ในที่สุดฉันก็ได้พบโลกที่สงบเงียบที่เป็นของฉันเพียงคนเดียว ในมุมของห้องลับนั้น ฉันได้พบข้อความจากมนุษย์ต่างดาว ตอนนั้นเองฉันถึงรู้ว่า ที่แท้ยังมีเพื่อนที่รู้สึกโดดเดี่ยวเหมือนฉันอยู่บนโลกใบนี้” เหว่ยอี้ : เธอ คนที่วางจดหมายไว้ที่นี่ก็คือเธอ หมอ : ต้องการลงทะเบียนมั้ยครับ เหว่ยอี้ : ซู..คุนหมอซู หมอ : ชีเหว่ยอี้ใช่รึเปล่า เหว่ยอี้ : ยังจำผมได้อีกหรอ หมอ : ถ้าวันนี้ไม่ได้เจอเธอฉันก็คงจำไม่ได้ เหว่ยอี้ : เธอ เธอคนนั้นคือใครคับ หมอ : แฟนตัวน้อยของเธอไง เหว่ยอี้รีบวิ่งไปที่ห้องลับนั้นแต่ก็คลาดกับเซินเซิน จากคุณ : มู๋มุก - [ 5 มิ.ย. 49 18:37:08 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เหว่ยอี้ยืนอยู่บนดาดฟ้า เห็นผู้หญิงคนนึงขับรถออกไป ทำให้เค้าคิดว่าเธอคนนั้นเป็นเด็กผู้หญิงในอดีต เค้ารีบขับรถตามแต่ก็ตามไม่ทัน ระหว่างทางก็เกือบเกิดอุบัติเหตุ แต่เค้าก็ยังคงวิ่งต่อไป จนเซินเซินมาเห็นเข้า เซินเซิน : ที่แท้ท่านประธานชอบมาออกกำลังกายที่ถนนใหญ่นี่เอง เหว่ยอี้ : รถฉันเสียอยู่ข้างหลัง เซินเซิน : อ๋อ งั้นก็ควรรีบไล่บริษัทที่ดูแลรถคุนออกซะ เหว่ยอี้ : จะว่าอะไรมั้ยถ้าฉันจะไปด้วย เธอยิ้มทำไม เธอยิ้มเพราะคนอย่างฉันก็มีวันนี้หรอไง ช่างเถอะ ฉันนั่งแท็กซี่ก็ได้ เซินเซินบีบแตร เซินเซิน : มาสิ . จั่วจวินเจอกระโปรงสีขาวตัวนึงที่ห้างสรรพสินค้า จั่วจวิน : ถ้าเซินเซินใส่กระโปรงนี้จะต้องสวยมากแน่ๆ เซินเซิน : ทำไมคุนถึงอไปที่นั่นหละ เหว่ยอี้ : เพราะว่า เรื่องงานนน่ะ เซินเซิน : พูดไปคุนก็คงไม่เข้าใจ เหว่ยอี้ : พอดีเลย ฉันก็ไม่อยากรู้เหมือนกัน เหว่ยอี้มีแมสเสจเข้ามา เสี่ยวกวาง: เธออยู่ไหน คงไม่ได้หนีงานหมั้นไปหรอกนะ เหว่ยอี้ : ช่วย   ขับเร็วกว่านี้หน่อยได้มั้ย ฉันต้องรีบไปงานหมั้นๆ เซินเซินส่งเหว่ยอี้ถึงงานหมั้น เซินเซิน : หน้าคุนสกปรก เซินเซินส่งผ้าเช็ดหน้าให้เหว่ยอี้ แต่เค้าเช็ดเท่าไหร่ก็เช็ดไม่โดน เซินเซินจึงเช็ดให้ ทำให้เหว่ยอี้ยิ้ม เธอเลยหยุดเช็ด เหว่ยอี้ : ฉันไม่ได้หมายความอย่างนั้น ที่จิงฉัน เซินเซิน : คุนรีบไปเถอะ จะไม่ทันแล้วนะ เหว่ยอี้ลงจากรถแล้วเดินกลับมาอีกครั้ง เหว่ยอี้ : ที่จิงฉันไปที่นั่นเพื่อตามหาความทรงจำ แต่มีเสียงบีบแตรขึ้นมาทำให้เซินเซินไม่ได้ยิน เซินเซิน : อะไรนะ เหว่ยอี้ : anyway ขอบคุนละกัน เหว่ยอี้เดินเข้าไปในงานหมั้น พ่อบ้าน : คุนชาย ในที่สุดก็ถึงซักที ทุกคนกำลังรอคุนอยู่เลยครับ คุนผู้ชายท่าทางจะโกรธ เดี๋ยวคุนชายอย่าเถียงท่านนะคับ .คุนผู้ชายครับ คุนชายมาแล้ว ผมลงไปข้างล่างต้อนรับแขกก่อนนะคับ เหว่ยอี้ : โทดครับ ผมติดงานนิดหน่อย พ่อ : ทำอะไรไม่รู้จักวางแผน ทั้งๆที่รู้ว่าวันนี้เป็นวันหมั้น แม่ : ไม่.. ไม่เป็นไรๆ แค่วันแต่งงานอย่ามาสายก็พอ เสี่ยวกวางเดินมาพอดี เหว่ยอี้ : วันนี้เธอสวยมาก เสี่ยวกวาง : เนคไท เสี่ยวกวางช่วยเหว่ยอี้ผูกเนคไท พ่อบ้าน : คุนผู้ชายครับ แขกรอกันอยู่ พวกเราลงไปกันก่อนเถอะคับ เหว่ยอี้ เสี่ยวกวาง และครอบครัวเดินลงมาทักทายแขกในงาน ช่างภาพ : คุนชายชี ถ่ายรูปกันก่อนครับ ทุกท่านด้วยครับ มองทางนี้ หนึ่ง สอง สาม อีกรูปนะครับ คุนชายชียิ้มหน่อยสิครับ โอเค หนึ่ง สอง สาม โอเคครับ ขอบคุนคับ พ่อบ้าน : คุนผู้ชาย ท่านประธานโจวอยากถ่ายรูปกับคุนครับ เสี่ยวกวางเห็นเซินเซินอยู่ด้านหลัง เซินเซิน : ยินดีด้วยค่ะ เสี่ยวกวาง : เธอคงไม่ได้มาสร้างความวุ่นวายหรอกนะ เหว่ยอี้ : เมื่อกี๊เธอเป็นคนมาส่งฉันที่นี่ . จากคุณ : มู๋มุก - [ 5 มิ.ย. 49 18:37:46 ]

ความคิดเห็นที่ 5 จั่วจวินแอบเอากระโปรงวางไว้ให้เซินเซิน เซินเซิน : เธอใช้เงินฟุ่มเฟือยอีกแล้วนะ จั่วจวิน : ฉันป่าวนะ เธอรู้มั้ย ฉันใช้ความพยายามต่อราคาแล้วซื้อกลับมาให้เธอตังหาก ฉันเหนื่อยแทบแย่ เธอยังจะพูดอย่างงี้อีก เธอควรจะดีใจหน่อยไม่ใช่หรอไง ลุงจั่ว : แก ไอลูกเวรนี่ แกจะรังแกเซินเซินอีกแล้วใช่มั้ย จั่วจวิน : ผมป่าว ฉันป่าวรังแกเธอใช่มั้ย เซินเซิน : เค้าใช้เงินฟุ่มเฟือยน่ะค่ะ ลุงจั่ว : อ่อ เปลืองเงิน เซินเซิน : .ใช่ๆ ลุงจั่ว : มันสมควรจะโดนตีแล้วหละ เดี๋ยวลุงสั่งสอนมันให้ จั่วจวิน : อย่าตีนะพ่อ ลุงจั่ว : จะทำไม จั่วจวิน : ผมเป็นลูกพ่อนะ ลุงจั่ว : เป็นลูกตีไม่ได้หรอไง จั่วจวิน : ก็ลองดูสิ ลองดูๆ ช่วยด้วย เซินเซิน พ่อตีฉัน . จั่วจวิน : เซินเซิน ออกเดินทางได้แล้ว เธอทำอะไรอยู่ เซินเซินเดินออกมาพร้อมกระโปรงที่จั่วจวินซื้อให้ จั่วจวิน : สวย จั่วจวินกับเซินเซินขับรถมาที่ประจำที่ขายอาหารแต่มีรถขายอาหารอีกคันมาแย่งที่ จั่วจวิน : เถ้าแก่ ที่ตรงนี้เป็นของพวกเรา เถ้าแก่ : ของพวกนาย ?? ใครบอก เคยได้ยินมั้ย มาก่อนได้ก่อน ต่อไปถ้าอยากได้ที่ก็ช่วยมาให้เร็วๆหน่อย เซินเซิน : พวกเราทำธุรกิจที่นี่มาเดือนนึงแล้ว คุนคิดจะมาแย่งก็แย่งได้ยังไง เถ้าแก่ : อะไร คนใบ้หรอ จั่วจวิน : ใช่ไง คนใบ้ ทั้งเป็นใบ้ทั้งเป็นผู้หญิง น่าสงสารจะตาย ยอมๆเธอหน่อยเถอะ เซินเซิน : ไปซะ จั่วจวิน : เธอบอกว่าคุณกรุณาออกไป เถ้าแก่ : ให้ฉันไป นายรู้มั้ยคนดูแลที่นี่เป็นใคร ลูกพี่ของเขตนี้ โอเค๊ เซินเซิน : พวกเราขายที่นี่มาตั้งนานแล้ว จะแย่งก็แย่งได้ยังไง เถ้าแก่ : ทำไม้ทำมืออะไร ไปให้พ้น เถ้าแก่ผลักเซินเซินล้ม ทำให้จั่วจวินโกรธมาก ต่อยเถ้าแก่คนนั้น เถ้าแก่ : นายมาซ้อมคนอื่นได้ยังไง จั่วจวิน : ฉันจะซ้อม จะทำไม ..เป็นอะไรมั้ย เจ็บรึป่าว เซินเซิน : กระโปรงขาดแล้ว จั่วจวิน : ไม่เป็นไรหรอก ดูสิ เลือดไหลด้วย เซินเซิน : นิดเดียวเอง จั่วจวิน : ยังจะว่านิดเดียวอีก เธอรอแปปนะ ฉันไปซื้อยามาให้ พวกนักเลงพาพวกมาซ้อมจั่วจวิน จั่วจวิน : อย่ามาตรงนี้นะ นักเลง : จัดการ เซินเซินเดินเข้าไปปกป้องจั่วจวิน นักเลง : อย่าคิดว่าเป็นผู้หญิงแล้วฉันจะไม่กล้า พวกนักเลงซ้อมจั่วจวินแล้วก็ไป เซินเซิน : เธอเป็นอะไรมั้ย เจ็บมากรึป่าว จั่วจวิน : ไม่เป็นไร .. เซินเซินใส่ยาให้จั่วจวิน เซินเซิน : เจ็บมากมั้ย จั่วจวิน : แหงหละ แต่ก็คุ้ม อย่างน้อยก็ยังได้ที่กลับคืนมา แต่ถ้าหากเธอกอดฉันล่ะก็ ฉันเชื่อว่าฉันต้องหายเร็วขึ้นแน่ๆ .เธอยิ้มทำไม เซินเซินติดพลาสเตอร์ให้จั่วจวิน จั่วจวิน : ฉันพูดจริงๆนะ ตั้งแต่เด็กจนโตแม่ไม่เคยกอดฉันเลยซักครั้ง เวลาคนไม่สบายสิ่งที่ต้องการที่สุดก็คืออ้อมกอด เซินเซินกอดจั่วจวิน จั่วจวิน : ตั้งแต่เด็กจนโตแม่ก็ไม่เคยจูบฉันเลย จั่วจวินทำท่าจะจูบเซินเซินแต่เธอเอามือห้ามไว้ จั่วจวิน : ฉันเป็นคนเจ็บนะ เซินเซินจูบที่หน้าผากจั่วจวินแล้ววิ่งหนีไป . จากคุณ : มู๋มุก - [ 5 มิ.ย. 49 18:38:29 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เสี่ยวกวางเล่นบาสเกตบอลกับเพื่อนแล้วล้ม เพื่อน : เจ็บตรงไหนรึป่าว เสี่ยวกวาง : ฉันมีความแค้นอะไรกับนายรึไง ทำไมจะต้องเล่นซะแรงขนาดนี้ เพื่อน : ใช่ แก้แค้นที่ทำให้วันอาทิดมีคนรอเก้อ เสี่ยวกวาง : ฉันไม่ได้ตั้งใจซะหน่อย ก็บอกนายแล้วไงว่าฉันมีธุระสำคัญ เพื่อน : ธุระสำคัญ ? สำคัญแค่ไหน เสี่ยวกวางยกมือที่สวมแหวนขึ้นให้ดู เพื่อน : ยังจะบอกว่าเป็นเพื่อน แต่งงานก็ไม่บอกกันซักคำ เสี่ยวกวาง : แค่หมั้นเฉยๆ เพื่อน : ท่าทางเธอจะมีความสุขนะ เสี่ยวกวาง : ขอคำปรึกษาหน่อยสิ เพื่อน : เธอคงไม่ถามฉันเรื่องที่ต้องทำตอนแต่งงานหรอกนะ เสี่ยวกวาง : ทำตัวให้มันดีๆหน่อย ถ้าหากวันหมั้น ว่าที่สามีมาสาย แถมยังเป็นผู้หญิงอีกคนมาส่ง หมายความว่ายังไง เพื่อน : ฉันถึงว่าๆพวกแก่ๆอย่างเธออะยุ่งยากนัก เสี่ยวกวาง : แก่อะไรกัน ฉันอายุมากกว่าเธอเท่าไหร่เอง เพื่อน : คำถามนี่จะมาถามฉันได้ยังไง ต้องถามว่าที่สามีเธอสิ เสี่ยวกวาง : ได้ยังไง ฉันไม่อยากเป็นว่าที่ภรรยาใจแคบหรอกนะ เพื่อน : คนแก่อย่างพวกเธอนี่จอมปลอมจริงๆเลย เสี่ยวกวาง : จอมปลอมอะไรกัน เค้าเรียกว่ายุทธศาสตร์ตังหาก .. เสี่ยวกวาง : เถ้าแก่ take away ชุดนึง จั่วจวิน : ครับ แปปเดียวคับ เอ๊ะ ซื้อไปแจกอีกแล้วรึไง ไม่มีอะไร เสี่ยวกวาง : เถ้าแก่เนี้ยไปไหนแล้วหละคะ จั่วจวิน : เธออยู่บ้าน เสี่ยวกวาง : งั้น ฉันขอที่อยู่บ้านคุนได้มั้ย จั่วจวิน : จะทำไม เสี่ยวกวาง : ฉันไม่มีเจตนาร้ายอะไร ฉันแค่อยากจะขอบคุนเทอที่มาส่งว่าที่สามีฉันที่โรงแรมตอนวันหมั้น เสี่ยวกวาง :  ต้องขอโทดด้วยนะคะ ขนมมงคลแจกไปหมดแล้ว แต่ขนมเจ้านี้ก็ไม่เลวเท่าไหร่นะ เซินเซิน : ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุนนะคะ จั่วจวิน : เธอบอกว่าไม่ต้องเกรงใจ เสี่ยวกวาง : ไม่ได้เกรงใจค่ะ แต่รู้สึกขอบคุนมากกว่า ถ้าไม่มีคุน ฉันคงแย่แน่ เซินเซิน : พอดีฉันขับรถผ่าน เห็นเค้ารถเสีย จั่วจวิน : เอ้ๆ ทำไมเธอถึงไม่บอกฉัน เซินเซิน : ฉันยังไม่ได้บอกหรอ จั่วจวิน : เธอไม่ได้บอกฉันซะหน่อย เซินเซิน : รถเค้าเสียน่ะ จั่วจวิน : เสียก็ดีแล้วไง ได้แก้แค้นด้วย เซินเซิน : ยังจะมาพูดอีก ทีเทอร่วมมือกับเค้ารังแกฉันหละ จั่วจวิน : เธอไม่ได้บอกฉันยังจะมาหาว่าฉันรังแกเธออีก เซินเซิน : ไปดูซอสเนื้อได้แล้ว เดี๋ยวไหม้หมด จั่วจวิน : ไม่ได้ๆ พูดกันให้รู้เรื่องก่อน วันนั้นเค้าพูดอะไรกับเธอ เซินเซิน : รีบไปน่า จั่วจวิน : เค้าทำอะไรบ้าง เค้าทำอะไรเธอรึป่าว เสี่ยวกวาง : เอ่อ ขอโทดนะคะ ฉันควรจะไปแล้ว เซินเซิน : เดี๋ยวก่อนค่ะ คุนว่าซอสเนื้อของเราอร่อยมั้ยคะ เสี่ยวกวาง : ก็อร่อยดีค่ะ พูดความจริงได้มั้ยคะ ที่จิงก็ไม่ได้อร่อยซักเท่าไหร่ เซินเซิน : ขอบคุนค่ะ เสี่ยวกวาง : งั้นฉันลาล่ะค่ะ . ลุงจั่ว : เล่นอะไรของแก จั่วจวิน : อะไรของพ่อเนี่ย จะทำลายสถิติแล้วเชียว ลุงจั่ว : ฉันถามไรแกหน่อย เซินเซินเป็นอะไรไป จั่วจวิน : ไม่มีอะไรหรอก แค่มีคนปากมากไปบอกเธอว่าสปาเกตตี้ของเราไม่อร่อย เธอก็เลยคิดหาวิถีทางอยู่คิดจนหัวจะกลายเป็นสปาเกตตี้อยู่แล้วเนี่ย ลุงจั่ว : ไม่เห็นจะเป็นไรเลย สปาเกตตี้เป็นอาหารของคนอิตาลี เซินเซินไม่ใช่คนอิตาลีซะหน่อย ทำได้ไม่ดีจะเป็นไรไป จั่วจวิน : พ่อพูดงี้ เธอก็ควรไปขายกิมจิเกาหลีน่ะสิ ลุงจั่ว : สิ่งที่เธอควรจะขายก็คือ จั่วจวิน : ข้าวเนื้อย่างเกาหลี เซินเซินและจั่วจวินช่วยกันหาวัตถุดิบ ไปลองชิมอาหารเกาหลี เพื่อนำมาทำข้าวเนื้อย่าง และลูกค้าคนแรกที่ได้ชิมก็คือ ลุงจั่ว เซินเซิน : เดี๋ยวก่อนค่ะ ต้องพูดความจริงนะ ลุงจั่ว : ที่จิง ก็ถือว่าไม่เลวเท่าไหร่ จั่วจวิน : ให้ผมชิมก่อน .อร่อยที่สุดเลย เซินเซิน : พูดความจริงเดี๋ยวนี้นะ จั่วจวิน : ถ้าไอเนื้อนี่นุ่มกว่านี้หน่อย เค็มขึ้นอีกนิด รสชาติกลมกล่อมขึ้น ข้าวก็แข็งขึ้นอีกซักนิด แล้วก็กิมจิเยอะกว่านี้ซักหน่อย ก็เพอร์เฟคแล้วหละ ฉันจะชอบมาก พอใจมากๆเลย ใช่มั้ยพ่อ ลุงจั่ว : ใช่ๆๆ เซินเซิน : ฉันจะพยายาม ครั้งนี้ต้องสำเร็จแน่นอน .. จากคุณ : มู๋มุก - [ 5 มิ.ย. 49 18:39:11 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เหว่ยอี้กำลังจะออกจากบ้านแต่เสี่ยวกวางมาหาซะก่อน เสี่ยวกวาง : อรุณสวัสดิ์ เหว่ยอี้ : พวกเรามีนัดกันด้วยหรอ เสี่ยวกวาง : ฉันมาหาเธอต้องมีนัดด้วยรึไง เหว่ยอี้ : ไม่ใช่อย่างงั้น คือ เสี่ยวกวาง : วันนี้เป็นวัดหยุดนะ เหว่ยอี้ : อีกไม่นานฉันก็ต้องไปชิงเต่าแล้ว เสี่ยวกวาง : งานทำเท่าไหร่มันก็ไม่หมดหรอก แต่ในชีวิตคนเนี่ยจะมีวันหยุดที่งดงามซักกี่ครั้งกัน เธอเคยนับรึป่าว เหว่ยอี้ : ทำไมเธอออยู่ดีๆก็มาถามเลขฉันแต่เช้าเลย เสี่ยวกวาง : ไม่ใช่ แค่มาเตือนว่าเธอก็ควรจะพักผ่อนซะบ้าง เครื่องจักรทำงานนานแค่ไหนก็ควรจะพักมันซะบ้าง วันนี้ไปเป็นเพื่อนฉัน เหว่ยอี้ไปเล่นบาสกับเสี่ยวกวาง เสี่ยวกวาง : เป็นไง ออกมาสูดอากาศซะบ้างดีกว่าสูดแอร์ในห้องทำงานใช่มั้ยล่ะ เพื่อนของเสี่ยกวางเดินเข้ามา เพื่อน : เดี๋ยวเสี่ยวกวางจะมารึป่าว Man2 : มันบอกว่าจะมาสายหน่อย เพื่อน : สายอีกและ อะไรของมันกัน...นายรอตรงนี้แปป Man2 : ok เพื่อนคนนั้นเดินเข้าไปหาเสี่ยวกวางที่กำลังอยู่กับเหว่ยอี้ เพื่อน : ดีกันแล้วหรอ เสี่ยวกวาง : ดีกันอะไร พวกเราไม่ได้ทะเลาะกันซักหน่อย เพื่อน : ครั้งที่แล้วไม่รู้ยายแก่คนไหนมาขอคำปรึกษาฉัน เสี่ยวกวาง : ใครเป็นยายแก่กัน พูดมากอยู่ได้ ยังจะเล่นบาสอยู่มั้ยเนี่ย เพื่อน : เหนื่อยแล้วหรอไง มาโดดอีกซักหน่อยมั้ย เพื่อนกับเหว่ยอี้แย่งบอลกัน แต่เพื่อนคนนั้นล้ม เพื่อน : นายเป็นคู่แข่งที่น่ากลัวทีเดียว เสี่ยวกวาง : เป็นไง ยังจะกล้ามาหัวเราะเยาะคนแก่อีกมั้ยหละ เพื่อน : โอเคๆ เล่นต่อๆ ที่ร้านอาหาร เสี่ยวกวาง : เป็นไง ออกมาออกกำลังกายซะหน่อย รู้สึกสดชื่นใช่มั้ยหละ เหว่ยอี้ : ก็ดี แต่พอนึกถึง . เสี่ยวกวาง :ขอร้อง อย่าพูดถึงเรื่องาน ฉันนึกว่าเธอคลายเครียดแล้วซะอีก กะจะถามว่าอยากจะพักร้อนซะหน่อยมั้ย เหว่ยอี้ : พักร้อนหรอ ก็เอาสิ รอฉันกลับมาก่อนแล้วจะพาเธอไป เสี่ยวกวาง : ประโยคนี้ฉันฟังมาเป็นร้อยครั้งแล้ว หลังเคสนี้ผ่านไป ก็เป็นฤดูใบไม้ผลิ ฤดูใบไม้ผลิมาก็มีเคสใหม่มาอีก พอเคสใหม่จบ ฤดูใบไม้ร่วงก็ผ่านไปอีก ฉันว่า ผ่านไปจะทุกฤดู ฉันก็ยังอยู่ที่นี่ เหว่ยอี้ : ทำไมฟังดูเหมือนฉันเป็นคนหนีหนี้อยู่ตลอดเวลา เสี่ยวกวาง : ช่างเถอะ ยังไงความรู้สึกที่มีคนติดหนี้ก็ดีกว่าไปติดหนี้คนอื่น เหว่ยอี้ : แน่นอน ครั้งนี้ฉันพาเธอไปแน่นอน รอฉันกลับมาก่อน เสี่ยวกวาง : เธอพูดเองนะ ชีเหว่ยอี้ Waitress : ขอโทดนะคะ อาหารมาแล้วค่ะ เสี่ยวกวาง : อย่าลืมนะ เธอติดวันหยุดพักฉันอยู่ เหว่ยอี้กินข้าวเนื้อย่างแล้วนึกถึงตอนเด็กๆ เสี่ยวกวาง : ไม่ชอบหรอ เหว่ยอี้ : รสชาติ งั้นๆ เสี่ยวกวาง : เธอนี่มีข้อเรียกร้องระหว่างข้าวเนื้อย่างเยอะจังนะ . ที่บ้าน จั่วจวิน : เคล็ดลับของเนื้อย่างก็คือต้องหมักรสให้เข้าเนื้อ แล้วทำไงมันถึงจะเข้าเนื้อหละเนี่ย เซินเซิน : ลอกชื่อร้านอาหารมันไม่มีประโยชน์หรอกน่า จั่วจวิน : งั้นหรอ ก็ใช่  ดูสิ ร้านนี้อร่อยมากเลยนะ ฉันจะบอกให้ ครั้งหน้าฉันจะพาเธอไปกินแน่นอน พวกเรายังไม่เคยไปที่ๆโรแมนติค ที่ๆบรรยากาศสวยๆอย่างงั้นเลย คุยกัน เต้นรำกัน พาพ่อไปด้วยก็ได้ เซินเซิน : เธออะนะ เงินยังหาไม่ได้ยังจะคิดใช้อีก จั่วจวิน : ไหนดูซิมือเธอหนักรึป่าว มือเธอนี่เหมือนที่ทุบเนื้อเล กะจะทุบฉันให้แบนรึไง เซินเซินนึกถึงเมื่อก่อนที่แม่ทำข้าวเนื้อย่าง แม่ : ทำข้าวเนื้อย่างให้อร่อยที่สำคัญที่สุดก็คือทำให้มันแบน เนื้อจะได้นุ่ม เซินเซินนึกขึ้นได้จึงหยิบที่ทุบเนื้อขึ้นมา จั่วจวิน : เฮ้ย จะทำอะไรของเธอ ฉันแค่บอกว่ามือเธอเหมือนที่ทุบเนื้อถึงกับต้องเอาไอนี่มาตีฉันรึไง เซินเซิน : ไอนี่คือเคล็ดลับที่ทำให้ข้าวเนื้อย่างอร่อยไงหละ เซินเซินกับจั่วจวินทุบเนื้อไว้ขาย เซินเซิน : เบาๆหน่อยสิ choo.. จั่วจวิน : choo เซินเซิน : “ แม่คะ หนูตัดสินใจขายข้าวเนื้อย่างที่แม่ภูมิใจที่สุด กลิ่นที่คุ้นเคยนี้ทำให้หนูนึกถึงอดีตที่เต็มไปด้วยความสุข แม่วางใจนะคะ หนูจะต้องทำข้าวเนื้อย่างที่อร่อยเหมือนแม่ทำให้ได้เลยค่ะ ” “ ดังนั้น แม่อยู่บน lucky star จะต้องคุ้มครองให้ธุรกิจของเราไปด้วยดี หาเงินได้มากๆนะคะ คุ้มครองหนู คุ้มครองพี่จั่ว แล้วก็ลุงจั่วด้วยนะคะ จากคุณ : มู๋มุก - [ 5 มิ.ย. 49 18:39:52 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ที่รถขายข้าวเนื้อย่าง จั่วจวิน : คุนครับ ข้าวเนื้อย่างต้นตำหรับเกาหลี ลองชิมดูหน่อยมั้ย Lady : ไม่อะค่ะ จั่วจวิน : ไม่เอาหรอ ช่วงนี้กำลังนิยมเกาหลีเลยนะ .ไม่มีทางหรอก คนแถวนี้เคยกินสปาเกตตี้ของเรากันหมด พวกเค้าคิดว่าไม่อร่อยจะเปลี่ยนไปขายอะไรก็ไม่มีประโยชน์ หาวิธีกันดีกว่า คิดอะไรแปลกๆหน่อย เธอเคยดูหนังเกาหลีรึป่าว แดจังกึม อาหารในนั้นดูน่ากินจะตายแต่ของพวกเราก็ไม่เลวเท่าไหร่ จะเอามุขอะไรดีน้า อยู่ดีๆเซินเซินก็วิ่งไป จั่วจวิน : เซินเซิน เธอจะไปไหนน่ะ เซินเซิน : เดี๋ยวฉันรีบกลับมา จั่วจวิน : ไม่หรอกม้าง เซินเซินกับจั่วจวินใส่ชุดฮันบกขายข้าวเนื้อย่าง จั่วจวิน : จะต้องทำแบบนี้หรอไง เซินเซิน : เธอเป็นต้นคิดเองนะ จั่วจวิน : ฉัน..ฉันแค่ ทำไมต้องแต่งอย่างงี้ด้วย เซินเซิน : แบบนี้ก็ดีออก ลูกค้า : เถ้าแก่ ขอ take away ข้าวเนื้อย่างที่นึง เซินเซิน : ซักครู่ค่ะ ที่บ้าน จั่วจวิน : เป็นคนนี่มันยากจริง ๆ ขายไม่ได้ก็เซ็ง ขายดีเกินก็เหนื่อย ฉันเหนื่อยจะตายอยู่แล้ว เซินเซินเทเงินออกมาจากกล่อง จั่วจวิน : เธอลองฟังเสียงนี้ดูสิ วันนี้ขายได้เท่าไหร่ เซินเซิน : เยอะแยะเลย จั่วจวิน : วันนี้เราต้องฉลองกันซะแล้ว อยากกินอะไร กิน อยากดื่มอะไร ดื่ม เอ๊ะ พ่อนี่รู้ทันจริงๆ เตรียมเค้กไว้พร้อม เซินเซิน : วันนี้เป็นวันเกิดของลุงจั่วนี่นา จั่วจวิน : เอ๊ะ วันเกิดพ่อฉันหรอ ลุงจั่ว :  อ้อๆ ยังดีที่มีคนฉลาด ฉันนึกว่าจะไม่มีใครเข้าใจความนัยที่ฉันให้ไว้ซะอีก เซินเซิน : เธอเนี่ยนะ จั่วจวิน : วันนี้ไม่ใช่วันเกิดเธอซะหน่อย ฉันจะไปจำได้ๆยังไง เหว่ยอี้ทำงานจนถึงดึกส่วนพวกเซินเซินฉลองวันเกิดอยู่ที่บ้าน ลุงจั่ว : เหล้าหมดแล้ว ไปซื้อเหล้ามาซิ จั่วจวิน : ผมอีกละ ผมไปตั้งสองรอบแล้วนะพ่อ ลุงจั่ว : ไอลูกอกตัญญู ดึกดื่นป่านนี้จะให้คนแก่ออกไปซื้อเหล้าได้ยังไง จั่วจวิน : คนแก่ก็ต้องยืดเส้นยืดสายซะมั่งจะได้ไม่เป็นอัลไซเมอร์ เป่ายิ้งฉุบใครแพ้ไปละกัน ลุงจั่ว : ก็เอาสิ ใครกลัวแกกัน จั่วจวิน : มาๆ ลุงจั่ว : เป่ายิ้ง จั่วจวิน : หนึ่ง สอง สาม เซินเซินเป่ายิ้งฉุบด้วย และก็กลายเป็นคนแพ้ เธอจึงไปซื้อเหล้าที่ซูเปอร์มาเกตขณะที่เหว่ยอี้ก็ออกมาซื้อข้าวเหมือนกัน พนักงาน : ห้าสิบเหรียญค่ะ คุณคะ ห้าสิบเหรียญค่ะ เหว่ยอี้ : คุณรับการ์ดมั้ยครับ หนักงาน : ตรงนั้นมีตู้เอทีเอ็มน่ะค่ะ เหว่ยอี้ : ผมไม่มีบัตรเอทีเอ็มน่ะสิ เซินเซินเดินมาจ่ายเงินพอดี พนักงาน : คิดรวมกันใช่มั้ยคะ เซินเซินพยักหน้า เหว่ยอี้นั่งกินข้าวกับเซินเซินในซูเปอร์มาเกต เหว่ยอี้ : ขอบคุน เซินเซิน : ไม่เป็นไร ทำไมดึกขนาดนี้ถึงเพิ่งทานข้าวหละคะ เหว่ยอี้ : ทานข้าว?? อ้อ คุณถามผมว่าทำไมดึกขนาดนี้เพิ่งกินข้าวใช่มั้ย เซินเซินพยักหน้า เหว่ยอี้ : ทำ OT จนลืมน่ะ เซินเซิน : ยุ่งซะจนลืมกินข้าว ดูท่าเป็นท่านประธานก็ไม่ได้ดีซักเท่าไหร่ เหว่ยอี้ไม่เข้าใจภาษามือของเซินเซิน เซินเซิน : ไม่มีอะไร เหว่ยอี้ : เออใช่ เอาเบอร์เธอมาให้ฉัน ฉันไม่ชอบติดหนี้ใคร เอาเบอร์มา ไว้ฉันจะติดต่อไป เซินเซิน : ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ดูท่าทางเหว่ยอี้จะไม่ยอม เซินเซินจึงให้เบอร์เค้าไป เหว่ยอี้ : ชื่อหละ เซินเซินใช้น้ำเขียนชื่อตัวเองบนโต๊ะ เหว่ยอี้ : เจ้า  เซิน  เซิน เจ้าเซินเซินคงจะเป็นชื่อที่เหมาะกับผู้หญิงที่สงบเสงี่ยม เรียบร้อยสินะ เซินเซินมองตาขวาง เหว่ยอี้ : ฉันพูดผิดหรอไง แต่คนที่ดื่มเบียร์ได้เยอะขนาดนี้คงไม่เรียบร้อยเท่าไหร่หรอกมั้ง .. ที่บ้าน ลุงจั่ว : เป็นอะไร เป็นห่วงเธอรึไง จั่วจวิน : ดึกขนาดนี้ก็ต้องเป็นห่วงสิ ลุงจั่ว : แกนี่เอ็นดูเซินเซินจริงๆ คำพูดของฉัน แกคงยังไม่ลืม จั่วจวิน : ฮะ ลุงจั่ว : อุบัติเหตุตอนนั้น ฉันเคยบอกแกว่าถ้าเธอไม่หายดี แกจะต้องดูแลเธอไปตลอดชีวิต คำพูดนี้แกเก็บไว้ในใจเสมอ เฮ้อ แกก็โตแล้ว ถ้าชอบเธอก็ควรจะบอกไปซะ จั่วจวิน : อะไรกัน ลุงจั่ว : มาอะไร อะไรกัน หรือแกไม่ชอบเธอ จั่วจวิน : ป่าวซะหน่อย ลุงจั่ว : ชอบก็บอกไปสิ โตขนาดนี้แล้วยังแสดงความรักไม่เป็นอีก อย่าบอกนะเรื่องแค่นี้ยังต้องใหฉันช่วย จั่วจวิน : เซินเซินไปตั้งนานแล้ว ผมไปหาเธอดีกว่า . เซินเซินกับเหว่ยอี้เดินออกมาจาก supermarket เหว่ยอี้ : จะให้ฉันไปส่งเธอมั้ย เซินเซิน : ไม่ต้องหรอก บ๊ายบาย เหว่ยอี้ขึ้นรถไปก็เกิดไม่สบายขึ้นมา เหว่ยอี้เป็นอะไรไป จั่วจวินจะกล้าบอกเซินเซินว่าชอบเธอรึป่าว ติดตามได้ในต่อนต่อไป Silence ( Shen Qing Mi Ma) Chapter3 นะคับ แก้ไขเมื่อ 05 มิ.ย. 49 18:43:45 จากคุณ : มู๋มุก - [ 5 มิ.ย. 49 18:41:00 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ยะฮิ้วววมาแล้วหรอน้องสาว อิอิ ขอบคุณสำหรับบทแปลด้วยจ้าน้องมุก น่ารักจิงๆ^-^ จากคุณ : nuzzi - [ 5 มิ.ย. 49 18:47:42 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ขอบคุณ สำหรับบทแปล ตอนที่ 2 ครับผม จากคุณ : [เทวดาน้อย] - [ 5 มิ.ย. 49 19:08:01 ]

ความคิดเห็นที่ 11 Thank you so muchhhhhhhh จากคุณ : jerry&jew - [ 5 มิ.ย. 49 19:32:48 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ขอบคุณข้ามมหาสมุทรแปซิฟิกเลยค่ะ..น้องนู๋มุก mY lUcky sTar.... จากคุณ : Rocketนี้เพื่อเธอ - [ 5 มิ.ย. 49 20:04:13 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ขอบคุณน้องมุกคนเก่งด้วยจ้า เก่งจริงๆจ้า ขอให้สอบได้คะแนนดีๆดังที่ตั้งใจนะคะ จากคุณ : หมวยเจริญผล - [ 5 มิ.ย. 49 20:47:10 ]

ความคิดเห็นที่ 14 รบกวนน้องสาวคนเล็กอีกแล้ว สอบดีดีนะพวกพี่พี่จะเอาใจช่วย เอ่ออิฉันยังทำรูปไม่เสร็จเลยอ่ะ 5555 จากคุณ : ขนมถ้วย - [ 5 มิ.ย. 49 21:02:44 ]

ความคิดเห็นที่ 15 million thanks ja moomuk..... ขอให้บุญกุศลที่ทำกับแฟนๆไจ๋ส่งให้น้องมุกสอบได้คะแนนดีๆนะจ๊า........ จากคุณ : จิ้มจุ่ม - [ 5 มิ.ย. 49 21:17:42 ]

ความคิดเห็นที่ 16 น้องมุกพอดีพี่เพิ่งได้ดูค่ะ ก็เลยอินกับคำแปลมากไปหน่อย ทำข้อสอบให้ได้นะเป็นกำลังใจ anyway xie xie ni นะค้ะ แก้ไขเมื่อ 05 มิ.ย. 49 21:56:53 จากคุณ : kathymoss - [ 5 มิ.ย. 49 21:43:40 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ทำมายเก่งอย่างนี้คะ หวังว่าออสซี่คงไม่เข้มงวดเรื่องแรงงานเด็ก...อิอิ billion thanks นะค๊าน้องมุก จากคุณ : ม่วนไจ๋ - [ 5 มิ.ย. 49 23:19:17 ]

ความคิดเห็นที่ 18 จ๊ากกก...น้องมุกมาแย้ววววว...... ขอบคุณมากหลายจ๊ะ...รบกวนน้องเล็กจริงๆ.... ผลบุญจงช่วยให้น้องมุกทำข้อสอบพรุ่งนี้ได้ทุกข้อเลยจ๊ะ.... ขอให้เฮียไจ๋ไปนั่งเป็นกำลังใจอบู่ข้างๆเลยน๊ะจ๊ะ แต่จะให้เฮียไจ๋ช่วยบอกข้อสอบก็คงไม่ไหว. เพราะเฮียไจ๋ก็ยังแทบจะเอาตัวไม่รอด.. จากคุณ : PI-TA - [ 6 มิ.ย. 49 01:23:26 ]

ความคิดเห็นที่ 19 มู๋มุก ขอบคุณมากๆๆๆๆๆจ้า พี่กำลังคิดอยู่เลยว่าจะดูยังไง รอดแล้วเรา สบายดีนะจ๊ะ  ดูแลตัวเองดีๆล่ะ จากคุณ : clara - [ 6 มิ.ย. 49 17:18:14 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ขอบคุณด้วยคนถ้าไม่มีมู๋มุกที่หน้ารัก คงแย่แน่เรา จากคุณ : ae-zai - [ 6 มิ.ย. 49 20:13:49 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ขอบคุณมู๋มุกมากกกกกกกกจ้า.. จากคุณ : pompoo - [ 6 มิ.ย. 49 23:27:57 ]

ความคิดเห็นที่ 22 chapter 3 จากคุณ : มู๋มุก - [ 25 มิ.ย. 49 22:58:47 ]