ความคิดเห็นที่ 1 The Journey has begun มาอยุ่ที่ซานฟรานได้ไม่ถึงเดือน ก็เริ่มมีความรู้สึกว่า มันก็ไม่ได้ต่างไปจากกรุงเทพฯเท่าไหร่นัก นอกจากอากาศที่เย็นสบาย มีหนาวบ้างเพราะลม แต่นี่ก็จะเข้าหน้าร้อนแบบเต็มตัวแล้ว คงต้องล้มแผนที่จะซื้อแจ๊คเกตไว้ก่อนซักพัก แว่บแรกที่ได้เห็นเมืองนี้ รู้สึกเหมือนอยู่ในบ้านตุ๊กตาน่ารัก ๆ หลายหลังติดกันอยู่บนเนินเขา ผังเมืองก็วางอย่างดี ทางรถไฟเชื่อมถึงกันทั้งเมือง มีรถรางผ่ากลางดาวทาวน์ ที่ไม่ได้มีประโยชน์อะไรนอกจากควาามแรดและความเก๋ และหลอกเงินนักเท่องเที่ยว ตอนแรกโมเห็นก็อยากนั่งเริ่ด ๆ เชิ่ด ๆ รับลม แต่เห็นราคาแล้วก็บ๊ายบายค่ะ เดินดีกว่า มาอยู่ต่างบ้านได้เจอผู้คนเยอะดี ที่นี่คนเอเซียเยอะเดินแทบจะชนกันตาย คนดำก็เยอะ แต่ก็ขึ้นอยู่กับส่วนไหนของเมืองด้วยแหละมัั้ง คนไร้บ้าน คนบ้านี่ก็เยอะไม่แพ้กัน บางคนหน้าตาดีจะตาย ลองจับไปอาบน้ำทำผ้าทำผมดี ๆ แปรงฟันสะอาด ๆก็น่ากินอยู่ แต่ไม่รู้ทำไม๊ มาทำอาชีพขอทาน แล้วมันมีพิสดารพันลึกแล้วแต่เทคนิคจะขอ บางคนมันเห็นหน้าเราใหม่มั้ง ทำมาเป็นว่าเธอหาทางไปไหนอยู่ป่าว? แล้วมันก็ช่วยเหลือ แล้วก็ขอไถบุหรี่ซะงั้น อีกคนที่เปรี้ยวนี่เจอสด ๆ ร้อน ๆ ตอนกลางคืน เดินกลับจากช้อปปิ้งกะเพื่อน เค้าก็มาสะกิดเพื่อนเราแล้วบอก นี่มีอะไรจะทำให้ดู แล้วมันก็ทำเสียง บีท บ๊อกซ์ แบบจัสติน ทิมเบอเลค น่ะ เพื่อนมันเดินหนีไป แต่โมแอบอึ้ง กลั้นหัวเราะไม่อยู่อ่ะดิ เอากะมันสิ สุดท้ายก็รีบวิ่งตามเพื่อนไป สงสารทำแทบตายแต่ไม่ได้ซักกะบาท จากคุณ : Mo_EcHO - [ 6 มิ.ย. 49 05:04:35 ]

ความคิดเห็นที่ 2 มาอยู่แบบนี้จากเพื่อน จากญาติ ๆ มา มันก็มีบ้างที่ว่างแล้วเผลอเหงาไป ก็นี่แหละน้า ความบ้าระห่ำที่อยากมาก็จะมาให้ได้ของตัวเอง ก่อนที่เนื้อเรื่องของรีวิวจะค่อย ๆ พาเข้าไปถึงตัวคอนเสิร์ทนั้น โมต้องขอขอบคุณพี่ฮุย (Irvie) แฟนมาดอนน่าชาวไทยที่อยู่ต่างเมืองแถบ bay area เหมือนกัน ขนาดอยู่ Pleasanton ยังใจดีมารับโมออกไปเที่ยวในเมืองซานฟรานทุกอาทิตย์ พาไปทานอาหารร้านอร่อย ๆ พาไปเที่ยวคลับดี ๆ เจอบาร์เทนเดอร์หล่อ ๆ และที่สำคัญ ไม่ว่าโมจะกระหน่ำดื่มแค่ไหน ก็ยังใจดีมาส่งถึงบ้านทุกครั้ง คำขอบคุณนี้รวมไปถึงเพื่อนพี่ฮุยที่น่ารักทุกคน เพราะต้องผลัดเวรกันขับรถ คนที่ขับก็อดดื่มค่ะ ตามธรรมเนียมปฏิบัติ โดยเฉพาะความสามารถอดทนกับภาษาอังกฤษแบบเมียเช่าของโมด้วยนะจ๊ะ อีกไม่น่าคงดีขึ้น (หวังว่านะ) จากคุณ : Mo_EcHO - [ 6 มิ.ย. 49 05:18:14 ]

ความคิดเห็นที่ 3 Three days before Confessions เหลืออีก 3 วันแล้วที่จะได้ดูคอนเสิร์ท แอบไปเปิดเว๊บไซต์ที่นั่นบ้าง แล้วแวะเข้ามาเปิดกระทู้ที่บ้านแห่งนี้บ้้าง แต่ต้องยอมรับเลยว่าไม่กล้าดูมาก เพราะกลัวจะกลายเป็นรู้ไปหมดแล้วทำให้เราไม่สนุกไป เพราะเทียบกะเพื่อนของโมแล้ว ขณะที่โมรู้ลิสท์ของเพลงแล้ว กับเพื่อนของโมที่กะลังจะบินมาหา (มันจะอุดหูทุกครั้งที่พูดเรื่องคอนเสิร์ท มันอยากลุ้นเอง) เทียบดูแล้วความประทับใจที่เพื่อนมีให้กับคอนเสิร์ทดูจะมากกว่าตัวโมที่รู้มาบ้าง คงแบบนี้มั้งที่เค้าเรียกว่าสปอย ถ้าพี่คนไหนที่กำลังเตรียมตัวจะไปดูที่เมืองอื่น โมว่าอ่านรีวิวของโมผ่าน ๆ ไปก่อนก็ดีเหมือนกันนะ สรุปว่าที่ได้แอบดู ก็คือกระทู้ต่าง ๆที่โพสดึงรูปภาพจากคอนเสิร์ทมาน่ะค่ะ ในใจคิดว่า ชุดเปิดตัวแม้จะไม่ได้โอ้โห สวยพริ้งเหมือนใน Re-invention Tour แต่ส่วนตัวโมกลับชอบเสื้อผ้ากับทัวร์นี้มากกว่า เพราะบางชุดของ RIT อย่างเช่น ชุดที่ร้อง Don't tell me ที่ Stella McCartney มาออกแบบให้ที่เป็นสีดำ ๆ โมว่ามันเหมือนชุดที่ใส่ไปงานศพมากเลยทีเดียว ก็ชีเล่นออกแบบเป็นสีดำมืดตึ๊ดตื๋อทั้งเวที แถมภาพประกอบเป็นสีขาว ถ้าไม่นึกถึงงานศพแล้วจะนึกถึงอะไร จากคุณ : Mo_EcHO - [ 6 มิ.ย. 49 05:31:48 ]

ความคิดเห็นที่ 4 มาพูดเรื่องการจองตั๋วบ้างดีกว่า ผู้มีพระคุณคนต่อมาที่ทำให้การสารภาพครั้งนี้ของโมและเพื่อนสำเร็จงดงาม ต้องขอขอบคุณพี่แซนดี้ค่ะ ที่จัดการเลือกที่นั่งและจ่าย advance ให้พวกหนูไปก่อน หลังจากตบตีกับเพื่อนมาเดือนกว่าว่าจะเอาตั๋วเท่าไหร่ เราก็โอเคกันที่ San Jose รอบแรก 30 May   ราคานักศึกษาค่ะ พี่แซนดี้จัดการเซิชหาให้อยู่หลายรอบ แล้วก็ได้ section 110 row 4 มาให้น้อง ๆ ได้ยล (เรื่องรายละเอียดในการจองตั๋วกิ๊บเก๋ต้องให้เจ้าตัวมาเล่าเป็นวิทยาาทานให้กับสาวกรุ่นน้อง) ซักวันนึงรวยกว่านี้แล้วเจ๊ยังมีแรงออกทัวร์อยู่ โมจะลงไป floor section ให้จงได้ (ตอนแยกกันเข้าประตู แอบอิจฉาพี่ฮุยกะเพื่อน ๆ นิด ดูอยู่ติดขอบนี่คงแทบจะดม her majesty the BLEEP!ได้เลยนะนั่น) เราอยู่ด้านขวาของเจ๊ (ด้านที่สนุกกว่า เจ๊บอกมา โฮะๆๆ) ถึงตัวตั๋วจะบอกว่าเป็นแถวที่สี่ แต่พอเราเข้าไปเห็นต้องบอกว่ากรี๊ดดดดสลบเลยค่ะ เพราะมันเป็นแถวแรกติดรั้ว ไม่มีใครบังเลย เข้าประตูเดินลงมาตามอัฒจันทน์เรื่อยๆ จนมาเสมอกับระดับเท่าพื้นเวที ส่วนที่พื้น ฟลอร์เลเว่ล ล่างเราข้างหน้ามีเนื้อที่นิดหน่อยที่ปกติคงจะเป็นของ row 1-3 เค้าจัดให้เป็นที่นั่งพิเศษสามที่นั่ง ตอนแรกโมกะเพื่อนก็งง ว่าทำไมยัยผู้หญิงคนนึงถึงนั่งหันหน้ามาสู้กะชั้น หล่อนจะไม่ดูคอนเสิร์ทหรอคะ พอโชว์เริ่ม โมกะเพื่อนถึงได้รู้ว่า อ๋อ นี่คือที่นั่งสำหรับคนหูหนวก แล้วยัยคนที่นั่งหันหาเราน่ะ เป็นคนให้ภาษาใบ้ ตามเนื้อร้องที่เจ๊ร้อง (ท่าสวยเป็นจังหวะด้วยนะ เปรี้ยวมะ? เห็นแล้วแอบนึกถึงเพลง หมอกหรือควันของพี่เบิร์ด) นี่เป็นอีกเรื่องนึงที่ค่อนข้างทึ่งที่ผู้คนเค้าไม่ทอดทิ้งกัน เคยรู้แต่ที่ว่าหากขาพิการ รถเข็นก็สามารถเข้ามาถึงที่นั่งพิเศษได้ แต่นี่เป็นครั้งแรกสำหรับคนหูพิการ แต่พอโชว์เต็มสตรีมแล้ว เพือ่นโมก็เหลือบไปดูสามคนนั้นที่มาดู ลุกเต้นสะบัดเหมือนกัน ฮะฮะ เค้าคงจะรู้สึกได้ถึงบีทและจังหวะน่ะ พิมพ์แล้วนึกถึงก็ซึ้งดีแฮะ มันต้องให้ได้อย่างนี้สิ เป็นแฟนเพลงเจ๊แล้วนี่ เราทุกคนก็เหมือน ๆ กัน แก้ไขเมื่อ 06 มิ.ย. 49 22:52:18 จากคุณ : Mo_EcHO - [ 6 มิ.ย. 49 06:13:59 ]

ความคิดเห็นที่ 5 Two Days and a Half Before Confessions แล้วก็ถึงเวลาที่ Mo_EcHO Diary 2006 จะเปิดวิกเพิ่มตัวละครมาอีกหนึ่ง ก็อย่างที่เคยบอกไปว่าโมได้ตั๋วมา 2 ใบ เพราะงานนี้เพื่อนสนิทของโมจะมาดูด้วยกัน เราวางแผนร่วมกันมาเป็นเดือน ๆ รวมไปถึงโมฝากซื้อของจากไทยมากับเธอด้วย เกือบครึ่งกระเป๋า เลยได้ยิงทางไกลกันถี่เป็นพิเศษ ด้วยความที่คุณเธอเป็นคนที่ spontaneous ไม่ชอบแปลนอะไรล่วงหน้านาน เลยกว่าจะรู้ว่าเครื่องลงคืนวันอาทิตย์ ก็ปาเข้าไปวันศุกร์แล้ว ซึ่งโมเพิ่งจะได้รู้จากพี่ฮุยตอนวันศุกร์เองว่า คืนที่เธอลงจะมีงาน Madonna Night ที่คลับแห่งนึงแถว ๆ South San Fran ไม่ต้องสงสัยเลย โมตื่นเต้นมากที่จะไปและถือเป็นการวอร์มอัพไปในตัว เพื่อความแน่ใจ เลยโทรไปหาเพื่อนที่กรุงเทพเพื่อนัดแนะว่าจะไปมั้ย งานเริ่มสี่ห้าทุ่ม เราก็กะว่า เออ ค่อยเจอกันวันจันทร์ก็ได้ คุณเธอก็ค้น ๆ ตารางเดินทางแล้วนั่งคิด เครือ่งลงทุ่มครึ่ง ผ่านด่านตม.ศุลกากร ชั่วโมงนึง นั่งรถไฟเข้ามาอีกสี่สิบห้านาที (รีเสิชมาอย่างดีเชียวนะคะ)แล้วคำตอบที่โมได้ยินกลับมา คือ "ไปค่ะ" ในใจตอนนั้นคิดแค่ว่า "แรงนะยะหล่อน!" ไอเรานะอุตส่าห์เป็นห่วงว่าจะ jet lag หรืออะไร แต่ไม่มีค่ะสำหรับเพื่อนดิฉันคนนี้ (เปรี้ยวพอกัน ไม่งั้นจะคบกันได้ยังไง) นังคม(นามสมมุติ) เพื่อนของโมคนนี้ก็เป็นหนึ่งในอัครสาวก บางคนเคยได้เจอแล้วเมื่องานเปิดตัวอัลบั้มที่วอร์เนอร์จัดปลายปีที่แล้ว มีนังคมมาคอยจัดการเรื่องตั๋วเข้างานของแฟนคลับมาดอนน่าไทยแฟน ในขณะที่โมหัวฟูกับเรื่องอะไรแบบนี้ แต่เธอก็สามารถทำให้มันผ่านไปได้ ถือเป็นพรสวรรค์ของเธอจริง ๆ ใครที่วันนั้นได้เจอ อย่าให้ลุคคุณหนูของหล่อนหลอกตาเป็นอันขาด เห็นตัวแค่นั้นแต่มันลุยขาดใจค่ะ ถ้าใครเคยได้ไปโจ้ ตะลุยราตรีกะหล่อนน่าจะเข้าใจว่าโมพูดอะไร ใช่มั้ยคะ? พี่แสงดาว เธอด้วยค่ะปริ๊น ที่ต้องเล่าถึงมันเนี่ย เพราะงานนี้มีการผจญภัยของสองสาวอีกยาว ความจริงคมไม่ต้องการให้โมพูดถึงเธอมาก เพราะบางคนในนี้ก็เป็นรุ่นน้องที่โรงเรียน ที่มหาลัย มันไม่อยากให้เรียกมันนังคมลงบอร์ด แต่ทำไงได้ภาษาพาไปค่ะ ไม่เรียกนังคมก็เรียกอีคมเธอเลือกเอา เพราะฉะนั้นดิฉันขอยืนยันค่ะว่า คมคือนามสมมุติ จากคุณ : Mo_EcHO - [ 6 มิ.ย. 49 07:03:31 ]

ความคิดเห็นที่ 6 มีคมมาด้วยแบบนี้ทำให้อุ่นใจไปกว่าครึ่ง เพราะวันคอนเสิร์ทซึ่งเป็นวันอังคาร พี่ฮุยก็จะมาหลังจากเลิกงานพร้อมกับเพื่อน ๆ ถ้าให้พี่เค้าอ้อมเมืองมารับเราสองคนแล้วไปซาน โฮเซ่ ก็มีสิทธิจะไปไม่ทัน เพราะฉะนั้นโมจึงฝากชะตากรรมการต่อรถไฟลงไปทั้งหมดให้คมจัดการ ซึ่งอีกแล้วค่ะ ไม่ผิดหวัง เธอรีเสิชมาเสร็จสรรพว่าต้องไปต่อที่ไหน มีรถไฟราคาเท่าไหร่ กี่โมง? ในใจตอนแรกดูแผนที่คิดว่าคงไม่ไกล น่าจะเหมือนจากกลางเมืองกรุงเทพฯถึงอิมแพ็ค ไม่งั้นจะเจ๊จะมาเลือกที่นี่ทำไม ซึ่งพอถึงวันนั้นจริง ๆ เราใช้เวลาเดินทางขบวนแรกสี่สิบนาที แล้วต่อ รถไฟชานเมืองอีกขบวนนึงเกือบชั่วโมง แต่สถานีรถไฟ San Jose่ จ่ออยู่ตรง HP Pavillion พอดี เดินได้ งานนี้ถ้าไม่ได้คมก็ไม่รุ้จะยังไง คงหลงทางยืนร้องไห้ มาดูไม่ทัน ขอบใจนะยะนังคม รักแกว่ะ จากคุณ : Mo_EcHO - [ 6 มิ.ย. 49 07:12:42 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ว้าย แว่บออกไปเรื่องการนั่งรถไฟไปนู่นได้ไง ผิดที่เรียงเนื้อเรื่องไว้ค่ะ คืนวันอาทิตย์ที่่มี มาดอนน่าไนท์นะคะ หลังจากที่โอเคนัดแนะคมไว้แล้วว่าให้คมโทรเข้าหาพี่ฮุยตอนก่อนสีุ่่ทุ่ม เพราะคมต้องจัดการเข้าเมืองเช็คอินให้เสร็จก่อน โมก็มาตะลุยกะพี่ฮุย แอ่นเดอะแก๊งค์ ก่อนกันที่ downtown ทานข้าว เดินดูของ ฆ่าเวลารอนังคม กว่าคมจะโทรมาก็ปาเข้าไปสี่ทุ่มแล้ว  ด้วยความที่เธอเป็นวีซ่าท่องเที่ยวแล้วตั๋วกลับคุณเธอดัน open ticket ไว้ (เพราะเธอมาพักผ่อนจะทัวร์เมืองนู้นเมืองนี้อีก ยังไม่รู้อยากจะกลับเมื่อไหร่ อย่างที่บอกค่ะ เธอไม่ชอบวางแผน) เลยโดนสัมภาษณ์นิดหน่อย ไม่รู้เธอไปหว่านเสน่ห์อะไรเจ้าหน้าที่ไว้ เค้าเลยอนุญาตให้มันอยู่นี่ได้ตั้งหกเดือน (มันเองก็ไม่เคยได้เพอร์มิตยาวขนาดนี้มาก่อน) แถมต้องเสียเวลาทำคลอดกระเป๋าใบเล็กเพื่อเอาเข้ามาตะลุยซานฟราน คราวนี้กว่าจะถึงเมืองก็สี่ทุ่มแล้ว คมเลยช่างมันยังไม่ต้องเช็คอินหรอก ไปลุยมาดอนน่าไนท์เลยเถอะ เรามาถึงกันที่คลับที่ชื่อว่า space 550 ถ้าจำไม่ผิด เป็นโซนของลาติโน่ งานคืนนี้คิดค่าเข้าคนละสิบห้าเหรียญ คิดว่าไม่แพงนะที่จะจ่ายไปเพื่อเจ๊ หรือ คนที่เรารัก ตอนแรกรู้สึกตื่นเต้นมาก ๆ เพราะมีการแจกซีดีเจ๊ด้วย (เป็นมิกซ์พิเศษที่บางอันก็หายาก) มีนังกออ้วน ๆ แต่งเป็นเจ๊ปกอัลบั้ม music ดูจากหน้าตาและหุ่น จัดได้ว่าไม่เอื้ออำนวยอย่างยิ่ง แต่เอาวะ ใจรักก็ทำไปเถอะ อยากให้มันมาเจอเจ๊ ๆ ป้า ๆ ของบ้านเราซะหน่อย คราวนี้ยัยอ้วนมิวสิคจะได้ชิดขวาเลยค่ะ (เพราะที่นี่ขับพวงมาลัยซ้าย เลนขวาอืดสุดค่ะ มุขทุเรศแต่ก็จะเล่น) อีกทั้งมีการส่งชื่ชิงตั๋วไปดุคอนเสิร์ทที่ซานโฮเซ่ซะด้วย ทำให้บรรยากาศข้างหน้าค่อนข้างครึกครื้น เข้าไปสัมผัสบรรยากาศโดยรวมซักพัก ยังไม่ได้ยินเพลงที่ต้องการ เราก็อืมปลอบใจ ราตรียังเยาว์นัก ก็เลยไปหาเครื่องดื่มมากันคนละรอบให้สมกับเป็นปาร์ตี้หน่อย ... ไว้มาต่อนะคะ เย็นแล้ว... จากคุณ : Mo_EcHO - [ 6 มิ.ย. 49 07:34:43 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ต่อๆๆๆ เร็วๆๆ สนุกดีน้องโม เขียนเล่าได้บรรยากาศ สร้างอารมณ์คล้อยตามมาก รีบกลับมาต่อเร็วๆนะ ป.ล. ช่วงเล่าถึงคนหูหนวกฟังแล้วซึ้งดีโม พอจะรู้มั๊ยว่าคนเหล่านี้เขาได้ดูฟรีหรือเสียค่าตั๋วเข้ามาดูเท่าไร แล้วโชว์ของนักร้องคนอื่นจะมีแบบนี้ไหม คิดๆดูแล้วเขาจะสนุกไหม โชว์เจ๊มันยังมีแสงสี เสื้อผ้า องค์ประกอบน่าตื่นตาตื่นใจ แต่ถ้าเป็นโชว์นักร้องทั่วไป ยืนร้องกันเฉยๆ คนหูหนวกเขาจะดูสนุกมั๊ยอ่ะ แก้ไขเมื่อ 06 มิ.ย. 49 08:34:06 จากคุณ : yev rugrats - [ 6 มิ.ย. 49 08:29:56 ]

ความคิดเห็นที่ 9 พี่นุ๊กเข้ามาอ่าน แล้วนะจ๊ะ  สนุกดีอ่านไปนึกไปด้วยว่า ถ้าพี่มีโอกาสไป ก็จะไปสร้างวีรกรรมทำเพื่อเจ๊เช่นนี้บ้าง (อีกครั้ง) แต่บังเอิญปีนี้ช่วงนี้ โชค+ดวงดีน้อย ต้องอดไปดูเจ๊แน่ๆแล้ว ปีนี้ต้องขอบ๊าย.บาย เบบี้ ไปก่อน  รอให้สถานะการณ์ชีวิตดีขึ้นมากว่านี้ แล้วค่อยว่ากันใหม่ แก้ไขเมื่อ 06 มิ.ย. 49 08:32:58 แก้ไขเมื่อ 06 มิ.ย. 49 08:32:15 จากคุณ : madonnook - [ 6 มิ.ย. 49 08:31:20 ]

ความคิดเห็นที่ 10 มารออ่านต่อ ด้วยใจระทึก อิอิ ตัดฉับๆ แบบนี้ อารมณ์ค้างว้อยย! จากคุณ : แสงดาว บุญล้อม - [ 6 มิ.ย. 49 09:26:10 ]

ความคิดเห็นที่ 11 อิอิ กำลังอ่านนะจ๊ะ จากคุณ : เลดี้ X (ขนมไข่หวาน) - [ 6 มิ.ย. 49 10:33:14 ]

ความคิดเห็นที่ 12 โมจ๊ะ ไวว่องจ๊ะ เจ๊ถามถึงโมบ่อยมาก รอให้อ่านต่อให้ฟังอยุ่อีกคนนะ ^^ จากคุณ : t-Madge - [ 6 มิ.ย. 49 11:50:23 ]

ความคิดเห็นที่ 13 กำลังอ่านมันๆตัดเข้าโฆษณาซะงั้น มาเร็วๆนะจ๊ะ จากคุณ : ghv2 - [ 6 มิ.ย. 49 12:57:58 ]

ความคิดเห็นที่ 14 อ่านแล้วสนุกมากๆค่ะมาต่อไวไวนะคะ จากคุณ : madonnaปัญญาธร - [ 6 มิ.ย. 49 13:14:59 ]

ความคิดเห็นที่ 15 เสียดายจังไม่ได้ไป Space 550 คืนMadonna Night.เพราะวันศุกร์ ไปGay Day at Great America กลับก็ตื่สองได้ น้องโมสนุกมากไหมคับ ?Space 550 เหมือนโกดักใหญ่ๆ คืนนั้นเป็นคืนพวกLatino เรียกชื่อว่าClub Papi.บัตร $50อย่างที่รู้Latino Dancer เต้นแบบใส่กกนตัวเดียว  ไส้กรอกยาวเกือบถึงfloor (แอบเห็นDancerจากคลับไปเต้นโชวที่Gaydayวันศุกร์) เร็วๆนี้Mariah Carey ก็จะมาเล่นที่Oaklandอีกแล้ว เสียเงินอีกล่ะ แย่จัง ว่างๆน้องโม มาเจอกันหน่อยม่ายคับ จะขอcopyCDสะหน่อย **I Live in SF.....** จากคุณ : AlmondM&M - [ 6 มิ.ย. 49 13:22:04 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ถึงน้องโม และเพื่อนรักแซนดี้ ที่น่ารักอย่างยิ่ง    ฉันจะบอกว่า เธอทั้งสองว่า คุณเธอ ได้เสื้อยืดของรางวัล จากการที่ไปโหวต คะแนนใน สนุก.คอม MV-sorry นะจ๊ะ แต่ขณะนี้เธอมาอยู่ที่ USA เลยไม่รู้ว่าจะติดต่อรับรางวัลได้อย่างไร เสื้อยืดก็น่ารักดี  น้องเอแฟนคลับก็ได้รับมาแล้ว ใส่มาโชว์ฉันแล้วละ       ส่วนฉันก็ไปรับรางวัลที่ 2 จากการร่วมสนุกแล้วที่วอร์เนอร์         แล้วจะรออ่าน รีวิว..ของทั้งสองคนน่ะ   ส่วนเพื่อนสาวแซนดี้ จะได้ไปดูเจ๊ ที่ไหน? รอบไหน? จ๊ะ อย่าลืมมารีวิวด้วยนะ  อยากอ่านของทุกคนจ๊ะ ปล.ไปเหมา ของฝาก  ทัวร์บุ๊ค+เสื้อยืด หรืออะไรที่น่าเก็บรึป่าว?  ซื้อเผื่อใครบ้าง อยากเห็น ข้างในเล่ม Tour Book ของจริงๆจังเลยจ๊ะ  เก็บ Catalog เล่มเล็กๆ ได้บ้างไหม? แก้ไขเมื่อ 06 มิ.ย. 49 13:31:38 แก้ไขเมื่อ 06 มิ.ย. 49 13:28:06 จากคุณ : madonnook - [ 6 มิ.ย. 49 13:26:02 ]

ความคิดเห็นที่ 17 น้องโมเล่าได้ชวนติดตามและเห็นภาพมากๆเลยอ่ะ รีบมาเล่าต่อนะ เด๋วอารมค้าง จากคุณ : XProcess - [ 6 มิ.ย. 49 19:47:38 ]

ความคิดเห็นที่ 18 คุณน้อง  ยังไม่ขออ่านนะคะ เพราะเป็นมุมมองของคนไทยชาติเดียวกัน คือได้อ่านรีวิวของฝรั่งไม่ค่อยแคร์อะไรมากกับสะปอยเล่อ แต่มุมมอง ของคนชาติเดียวกันนี่ขอเก็บไว้อ่านหลังจากที่ดูรอบแรกที่คุณพี่ซื้อบัตรนะคะ อยากอ่านของคุณน้องใจจะขาดค่ะ เพราะภาษาคุณน้องนี่ขำแตกมากๆค่ะ อ่านบทเริ่มเรื่องคุณพี่ก็สำลักกาแฟแล้วค่ะ หวังว่าเข้าใจตามนี้ค่ะ แก้ไขเมื่อ 06 มิ.ย. 49 20:37:49 จากคุณ : Louvorian - [ 6 มิ.ย. 49 20:35:16 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ต่อค่ะ... หลังจากได้เครื่อ่งดื่มมาในมือ กลุ่มเราก็ได้ยินเสียงเพลง Hung Up ดังขึ้นเหมือนจะต้อนรับพวกเรา ตาลีตาเหลือกวิ่งเข้าฟลอร์คนที่สั่งเป็นขวดก็โชคดีไป แต่โมกะคมซึ่งสั่งออนเดอะร็อค ถือไปแดนซ์กลัวหกค่ะ เลยจัดการดวลกันครึ่งแก้วซะก่อน ถือเป็นการทำเวลาไปด้วยในตัว สองสาวน้อยจากเมืองไทยเริ่มรู้สึกถึงความสนุกที่กำลังจะมาจึงวาดลวดลายกันสุดฤทธิ์แต่ไม่ถึงกะเต็มที่เพราะจะออมแรงไว้เพื่อเพลงต่อไป ไม่รู้เป็นอะไรคืนนั้นอยากเต้น Into the groove มากๆ ก่อนมาก็ฮัมเพลงนี้ทั้งวัน ติดจากมาดอนน่าไนท์ที่เมืองไทยด้วย ว่าจัดเมื่อไหร่นี่เตรียมท่าเต้นขุดกรุเลยค่ะไม่ว่าจะยุคไหน สู้หมด เมื่อ Hung Up จบเพลงลาตินเข้ามาแทน ในใจก็คิด นี่มาดอนน่าไนท์นะ แต่อืม หยวน ๆ น่ะ คนก็เพิ่งจะทยอยกันมาเอง มีบ้างที่โมกะคมยืนนิ่งเป็นการประท้วงดีเจ เพราะขนาดเพื่อนโมที่ว่าผ่านศึก กลอเรีย ชากีร่า เจโล หนูติ๊(ชุดสแปนิช) มาหมดแล้ว มันยังกระซิบบอกเลย แก เจอเพอคัชชั่นตลอดขนาดนี้ ชั้นขาเดี้ยงว่ะ นี่ถ้าโมพูดสแปนิชได้จะตะโกนขึ้นไปบอกมันว่า ชั้นรอมาดอนน่าล้วนเท่านั้นย่ะ เวลาผ่านไปกะเครือ่งดื่มสองชุด เพลงที่พอจะรู้จักนอกจากของเจ๊ ได้วาดลวดลายหน่อย ก็เห็นจะมี Don't Cha ของวงตุ๊กตาจิ๋มแมว กะเพลง S.O.S. ของหรี่หันหน้า เริ่มรู้สึกทำไมเปิดแต่เพลงพวกนี้ คนรอบข้างเค้าสนุก ร้องตามกันได้หมด แต่เพราเหมือนตัวประหลาด เิริ่มรู้สึกไม่ได้การณ์แล้วนะนี่ เลยพากันออกมาเติมควันข้างนอก (เค้ามีกฏหมายไม่ให้สูบบุหรี่ในที่ร่มเลย ซึ่งดีเหมือนกันกลับมาบ้านเสื้อไม่เหม็นนรกเหมือนเวลาเที่ยวคลับที่ไทย) กะลังได้ที่อยู่พอดี อินโทร Sorry เวอชั่น PSB ดังขึ้นเลยวิ่งว้าย ๆ แหวกทางเข้าไป คนคงงงอีเด็กบ้าพวกนี้เป็นอะไรของมัน พอถึงที่ของกลุ่มเราก็เต้นกันกระจุย คราวนี้ต่อด้วย Holiday ให้ด้วย แล้วบีทก็หลงทางไปคลับมิกซ์เพลงของคนอื่นซะยาว งานนี้เลยนั่งดูโปรเจคเตอร์เอา เพราะฉายเอ็มวีเก่า ๆ ของเจ๊ให้ดูเช่น จัสติฟายอะไรเทือกนี้ สรุปได้ประมาณมันเปิดเพลงเจ๊ทุกช่วงต้นชั่วโมงน่ะ สุดเหวี่ยงรอบนึงแล้วก็รอค้างนานเลย (เลยซื้อดริงค์มันทุกเบรกเลยค่ะ ไม่ใช่ถูกๆ) รมณ์เสียนิดหน่อย แต่ถือว่าเป้นการเรียกน้ำย่อยละกัน พี่เอ็นแอ่นเอ็มรสแอลมอนด์ ถ้าคาดหวังเหมือนโมก็อาจจะผิดหวังเหมือนกันก็ได้ จากคุณ : Mo_EcHO - [ 6 มิ.ย. 49 22:28:16 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ช่วงแก้เซ็ง นอกจากมีอาหารลิ้นเป็นสุรา โชคดีที่ยังมีอาหารตาเป็นหนุ่่มลาติโน่ที่เค้าจ้างมาขึ้นแสตนด์เต้นรอบคลับ หุ่นดี หน้าตาโอ โดยเฉพาะใส่บิกินี่นี่แหละ เขื่องเป็นเขื่อง โอ๊ยย แทบละลาย มีคนเอาแบงค์ไปเสียบแล้วได้จับได้จุ๊บด้วย กรี๊ดดดด ใจเรียกร้องแต่ก็ต้องสงวนความเป็นกุลสตรีเอาไว้ ได้แต่มองปริบ ๆปรายตาน้ำลายสอ เวลาเที่ยงคืนกว่า ๆ เหมือนบ้านเรา นังกะเทยอ้วน ที่แต่งชุดมิวสิคหน้าคลับ งานนี้ออกมาขึ้นเวทีในชุด Hung Up ค่ะ (ช่างกล้าเนอะ) มาไม่มาเปล่า โชว์แบบกะเต้นเเหมือนเอ็มวี เห็นแล้วได้แต่ขำ แต่ปรบมือให้ในความพยายาม อ้อ ชีเอา t-shirt มาแจกด้วยค่ะ แต่วิ่งไปแย่งหน้าเวทีไม่ทัน โกรธนังอ้วนมิวสิคจริงเชียว ไม่รู้จักบอกกันล่วงหน้า ถึงเวลากำลังดี เกรงใจพี่ฮุยต้องขับรถไปส่งอีก คืนนั้นเราอยู่กันถึงตีสองกว่า มีนหัวไม่รุ้เพราะเหล้าหรือเจอ musico latino หลอกหลอนแทบบ้า สิบห้าเหรียญได้เต้นเพลงเจ๊แม่ไปห้าเพลง ตกแล้วเพลงละสามเหรียญ ร้อยกว่าบาท อยู่บ้านชั้น แก้วเดียวทั้งคืนยังได้ (อาศัยตลกบริโภค โต๊ะเพื่อน โฮะๆๆ) ว้ายกรี๊ด นั่นแค่ค่าเข้า แล้วอีกกี่ดริ๊งหว่าที่เราเสียให้กะทางร้าน ไม่คิดแล้ว ปวดเฮ่ดค่ะ โมว่าไม่ดีเลยที่เอาชื่อเจ๊มาหากินแบบนี้ หรือว่า ค่าลิขสิทธิ์อะไรต่ออะไรมันแพง ไม่ใช่จะเอะอะหมาแมวแค่มีแผ่นก็เปิดในคลับได้เลยแบบบ้านเรา จากคุณ : Mo_EcHO - [ 6 มิ.ย. 49 22:44:39 ]

ความคิดเห็นที่ 21 One Day before Confessions คืนนั้นพี่ฮุยส่งโมถึงบ้านก่อนเพราะอยู่ใกล้ แล้วก็ไปส่งคมที่ youth hostel ใจกลางเมือง สรุปว่ามันเข้าเช็คอินประมาณตีสามครึ่ง แว่บแรกที่ได้ยินว่าคุณเธอจะพักแบบนี้ โมแอบนึกว่าเหมือนรร.ฝรั่งขี้นกตาถนนข้าวสาร ถามมันจะไหวหรอ ห้องนอนรวม? แล้วไม่กลัวของหายหรอ? คำถามผุดขึ้นมาเยอะแยะ แต่พอได้ไปเห็นสถานที่แล้วก็ต้องบอกว่าเก๋ดีค่ะ มีหลายเชื้อชาติ อารมณ์เหมือนไปอยู่บ้าน big brother มั้งคะ แต่ไม่มีคนคุม คนก็เฟรนด์ลี่ดี พอดีวันจันทร์เป็นวันหยุด Memorial Day (คือวันทหารผ่านศึก มั้งคะ) โมนัดกะคมบ่ายสาม บ่ายสี่เลย ถือว่าเอาเพื่อนไปทรมานมาตั้งแต่ลงเครื่องแล้ว กะให้คุณเธอนอนนาน ๆ หน่อย มารู้ทีหลังว่า เธอเล่นตื่นมาตั้งแต่เก้าโมงแล้วไปทัวร์เฟอรี่มาเรียบร้อยแล้ว ไม่รู้ว่าชาติที่แล้วเอาถ่านอัลคาไลน์ตักบาตรหรืออะไร งี้แหละค่ะ แก๊งน้ำหวานของดิฉัน ไม่เคยปล่อยให้ ไทม์โซน หรือ อัตราแลกเปลี่ยนเงินตรา มาหยุดเราได้ 5555 มาเจอกันตอนบ่ายสาม หน้าตึก Gap เด่นดี อ่อ เห็นตึกนี้บ่อยล่ะมั้ง เลยทำให้นึกถึงแต่เพลง into the groove วันนี้มีเพื่อนชะนีมาด้วยอีกคน จัดการขึ้นรถเมล์ไป window-shopping  ที่ย่าน Haight Ashbury กัน ว่าจะเล็ง ๆหาของวินเทจเก๋ ๆ มาประดับร่าง อยุ่บนรถเมล์เม้าแตกกันไปหน่อย เพราะทั้งคมและเพือ่นสาวจบจากมหาลัยเดียวกัน รุ่นเดียวกันอีก มารุ้ตัวอีกที ไม่รู้ใครเริ่มพูดว่า นี่เราเลยมารึยัง? (ถ้านึกออกเมื่อไหร่ โมจะไปตบปากมัน) ประกอบกับรอบข้างมันเริ่มจะเป็นโซนที่ไม่คุ้นตา เราสามคนก็เริ่มออกอาการน็อย ดึงสายขอลง ก็นะทำไมไม่ถามเค้าก่อน ตกใจแล้วลงก่อนเลย ลงมาแล้วถึงรู้ว่ายังไม่ถึงค่ะ คราวนี้ก็เดินขาแหกขึ้นเขาไปประมาณสามป้าย พอไปถึงร้านละลานตาดีจัง เรียงตัวกันตลอดสี่ห้าบล๊อคได้ ออกร้านนี้เข้าร้านนู้น ดูอย่างเดียว อย่างที่บอกแค่มาเล็ง ๆ เดินกันอยู่หลายชม. มีร้านซีดีเก่าอยุ่ปลายถนน รีบเข้าไปเช็คแผง Ma เพราะต้องการดูว่าของใครจะเยอะกว่ากัน? คิกคิก สูสีเลยค่ะ เห็นแล้วก็แบบ ใครกันนะช่างใจร้ายเอาแผ่นเจ๊ออกมาขายเลหลัง ชีวิตโมชาตินี้ถ้าไม่ถึงตาจนจริงๆ ไม่มีทางจะขุดกรุมาขายหรอก ยอมอดข้าวดีกว่า จากคุณ : Mo_EcHO - [ 6 มิ.ย. 49 23:22:06 ]

ความคิดเห็นที่ 22 เดินเล่นกันถึงเกือบทุ่มเลยมั้ง แต่แดดยังแยงตาอยู่ เลยไม่รู้ตัว มารู้ตัวก็เพราะหิวนี่แหละ (นาฬิกาชีวภาพทำงานดีมาก) จัดการฝากท้องที่ร้านพิซซ่า เพราะกลิ่นโชยตั้งแต่เดินผ่านรอบแรกแล้ว แล้วมาจัดการของหวานต่อที่ร้านเครปฝั่งตรงข้าม ที่เล็งไว้ตั้งแต่ต้นเหมือนกัน นึกย้อนหลังแล้วก็ ทำไมดัดจริตกันจ๊างง พวกเรา มาอยู่ถึงทวีปอเมริกาเหนือ แต่เลือกจะกินอาหารอิตาเลี่ยน กะของหวานฝรั่งเศส โฮะๆๆๆ เรากลับเข้าเมืองมานั่งเม้ามอยกันที่ล๊อบบี้ของโฮสเตลที่คมพัก ผู้ชายน่ากินหลายคนอยู่ มิน่าล่ะนังเพื่อนชั้นถึงเลือกมาพักที่นี่ รีเสิชมาดีอีกแล้วนะยะ เม้าๆ กัน นังสองคนนี้นี่สนิทกันไม่เหมือนเพิ่งได้เจอกันเมื่อตอนบ่ายเลย ปล่อยโมหัวโด่อยู่หลายช็อต ซักสามทุ่มถึงแยกย้าย ยังคงไม่มืดอยู่ดี นัดแนะกันอีกทีก่อนบ๊ายบาย พรุ่งนี้แล้วสินะ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด จากคุณ : Mo_EcHO - [ 6 มิ.ย. 49 23:34:02 ]

ความคิดเห็นที่ 23 เรื่อยๆ มาเรียงๆค่ะ จากคุณ : สุสานหิ่งห้อย - [ 6 มิ.ย. 49 23:41:10 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ได้กินมั่งหรือยังหนะที่เล่าๆมา (หมายถึงผู้ชายนะ) 55555 จากคุณ : ghv2 - [ 7 มิ.ย. 49 00:40:03 ]

ความคิดเห็นที่ 25 Few hours to Confessions เอาล่ะค่ะ มาถึงวันจริงกันซะที เกริ่นมาซะยืดยาว ขบวนทอดผ้าป่าของเราเจอกันในตัวเมืองช่วงบ่ายแก่ เพื่อจัดการเฟรชอัพตัวเองอีกหนึ่งรอบที่ห้องโรงแรม สรุปว่า มาฆบูชาค่ะ คุณขา ดิชั้นกะเพื่อนสาวแต่งกันชมพูทั้งคู่โดยมิได้นัดหมาย โมยืดคอกลมลายสกรีนของวง Gorillaz เป็นการให้เกียรติที่เจ๊ร่วมแสดงด้วยในงามแกรมมี่ ส่วนของคมเป็นสีพื้นคอวีลึก แล้วจัดการประโคมสร้อยไปสามเส้น ผม หน้า สู้ตายไม่แพ้กัน แต่เราก็แอบกลัวพลังแผ่ซ่านทำให้คนในเมืองแตกตื่นจึงทับแจคเก็ตแล้วเดินไปสถานีค่ะ ก็ตามแผนเกือบเป๊ะ เลทไปหน่อยเพราะกว่าจะอ้อยอิ่ง แต่พอลงสถานีที่ Milbrae เพื่อเปลี่ยนเป็นอีกสาย ลมแรงมากถึงมากที่สุด ผมที่ตั้งใจทำมาก็พังครืนน่าเสียดายเป็นยิ่งนัก คราวนี้มันมีเรื่องให้เราสองคนหนักใจเพราะว่ารถเส้นนี้จะหมดเอาตอนห้าทุ่มน่ะสิ คมมันก็เริ่มหวั่น ๆ แต่โมเอา ผัว เป็นประกันเบยว่าอีเจ๊ไม่เล่นตรงเวลาเป๊ะหรอก บวกไปสองชั่วโมงหย่อน ๆ วิ่งตาลีตาเหลือกเราก็มาขึ้นไม่ทันแน่ ไปถึงซานโฮเซ่ หกโมงเย็น โทรหาพี่ฮุยทันทีเพราะต้องพึ่งเพื่อนเค้าขากลับแล้วล่ะ พี่เค้ากะเพื่อน ๆ ก็มากันคันเดียวเลยสะดวก ๆ พวกเราไปเจอกันก่อนเข้าไปในสเตเดี้ยมด้วยกัน บรรยากาศยังไม่คึกมากนัก แต่ผู้คนต่อแถวยาวแล้ว ข้างหน้ามีพวกเคร่งศาสนาขวาจัด มายืนประท้วงเจ๊อยู่ เธอก็ใช้โทรโข่งประกาศอะไรของเธอไปเรื่อย ต่อว่าเจ๊แม่ ประณามผู้คนที่ให้การสนับสนุนบ้างอะไรของเธอ แต่ไม่ค่อยมีคนสนใจเท่าไหร่ แต่เจ๊ fag hag เพื่อนพี่ฮุย เปรี้ยวมาก ระหว่างที่เราเดินผ่านหน้า คุณเธอหันไปประนมมือแล้วกล่าว เอเมน หนึ่งทีแล้วเชิ่ดหลบฉากออกมา โมขอคารวะค่ะ จากคุณ : Mo_EcHO - [ 7 มิ.ย. 49 03:07:27 ]

ความคิดเห็นที่ 26 Less than an hour to Confessions พวกเราตกลงหาอะไรทานข้างใน เพื่อจะรีบเข้าเพื่อเก็บบรรยากาศภายในด้วย เป็นอาหารทานง่าย แต่ควักตังยากค่ะ แพงจัง แต่ทำไงได้ต้องฝากท้องไม่อยากกรี๊ด ๆ เต้นๆ จนเป็นลมเป็นแล้งไป หลังจากทานเสร็จรุ้ตัวอีกทีฝูงสาวกแน่นขนัดรอบบริเวณงานเชียว ถ้ารู้งี้รีบซื้อของก่อนกินข้าวดีกว่า เพราะตอนนี้แถวต่อซื้อของที่ระลึกทั้งยาว ทั้งมุงกันเหมือนงานเทกระจาด ราคาก็ไม่ใช่อุจจาระ อุจจาระเลยนะแต่ละอย่าง เสื้อบางลายก็สวย แต่ลางลายนี่ไม่สมราคาอ่ะ โมตัดใจซื้อไปเพียงทัวร์บุ๊คและโปสเตอร์สองไซส์ และก็ของตามใบสั่งที่เพื่อน ๆที่เมืองไทยลิสท์ไว้ และก็ได้ซื้อ blinkie กันคนละอันเอาไว้ติดเสื้อให้มีไฟวิ้ง ๆ แร่ด ๆ ในที่มืด พอแยกกันกะพี่ฮุยและเพื่อน ๆที่ลงฟลอร์กันเราก็จัดการทำธุระอีเปรี้ยว กะอีลำยอง ไปเติมควันกลับเข้ามา เวลาได้สองทุ่มยี่สิบแล้ว ไปต่อแถวซื้อเบียร์ ใจตุ๊ม ๆ ต่อม ๆ โอยคิวยาวอีกแล้วค่ะ เสียงกรี๊ดจากในฮอล์ลออกมาเป็นระลอก สงสัยเค้าเล่นเวฟกันแล้วมั้ง พอได้แก้วเรียบร้อยก็วิ่งเข้าไปเลยค่ะ เบียร์กระฉอกนิดหน่อยช่างมัน ชั้นไม่อยากพลาดอะไรทั้งสิ้น เข้านั่งถึงที่นั่ง ยังอึ้งกะ seats ที่พี่แซนดี้จองให้อย่างที่บอกข้างต้น มีดิสโก้บอลลูกเขื่องแขวนห้อยอยู่บนเพดานกลางสนาม ไม่ไหวแร้นนนน ในระทึก Cheers! ชนแก้วกันหนึ่งรอบกับความสำเร็จอีกหนึ่งระดับ ก้นแตะที่นั่ง เบาะยังไม่ทันหายเย็น ไฟหรี่หนักกว่าเดิมอีกค่ะ ไฟว้ิง บนปกเสื้อเราสองคนแรดได้ถ้วย ทีมงานพร้อมนั่งประจำที่ นักดนตรีขึ้นเวทีแล้วค่ะ เสียงกรี๊ดกระหึ่มมมมมมมมม... คมหยิบเอากล้องส่องทางไกลที่คุณเธอเตรียมมา (แต่ส่องแปบเดียว โดนโมยึดคล้องคอตลอดคอนเสิร์ทเลยค่ะ โฮะๆๆ เธอดูภาพโดยรวมเป็นซะส่วนใหญ่ กล้องนี้เธอเตรียมมาส่อง Cloud โดยเฉพาะ เธอสารภาพภายหลัง) + + + May 30th, 2006  8.30pm .... My Confessions Begin!!! จากคุณ : Mo_EcHO - [ 7 มิ.ย. 49 03:33:41 ]

ความคิดเห็นที่ 27 กรี๊ดดดดดดดดดดดดด ตื่นเต้นๆๆ จากคุณ : ... (Pri~*nce) - [ 7 มิ.ย. 49 09:37:02 ]