ความคิดเห็นที่ 1 ออกตัวก่อนเลยครับว่าผมไม่ใช่"นัก"ดูหนังตัวยงอะไรเลย เป็นเพียงความบันเทิงอีกอย่างนึงที่ไม่ได้ปฏิเสธเท่านั้นเอง คือถ้ามีโอกาสดู หรือรู้ว่ามีเรื่องไหนออกมาน่าสนใจก็ดูอยู่บ้าง และก็มีความหวังกับหนังไทยมาตลอด   อยากเห็นคนไทยทำหนังดีๆออกมาดูกันเอง ได้ตังค์กันเอง สมมุติว่าไปยืนอยู่หน้าโรงแล้วมีหนังฉายอยู่2เรื่องเป็นที่รู้กันว่ายอดเยี่ยมสุดๆทั้งสองเรื่อง แต่มีเรื่องนึงเป็นหนังต่างชาติ อีกเรื่องเป็นหนังไทย ผมก็คงเลือกที่จะดูหนังไทย ผมสังเกตว่าที่ผ่านๆมาวงการหนังไทยผลิตหนังออกมาไม่ค่อยมีความหลากหลาย แต่จะมีลักษณะผลิตตามกระแสกันออกมาเป็นยุคๆมากกว่า ช่วงไหนเป็นยุคหนังบู๊ก็บู๊กันอยู่เป็นปีๆเป็นร้อยเป็นพันเรื่อง ช่วงไหนวัยรุ่นกุ๊กกิ๊กนิยมก็ว่ากันมาอีกเป็นโขยง ในขณะที่หนังฝรั่งเค้ามีแนวต่างๆมากมายให้เลือกชมได้ ผู้สร้างบางคนประสบความสำเร็จจากหนังเรื่องนึง พอเรื่องต่อไปเค้าจะหลีกไปสร้างแนวทางอื่น ผมว่าปัจจัยสำคัญมากๆที่ทำให้วงการหนังของฝรั่งเค้าแข็งแรงก็คือคุณภาพและรสนิยมของประชากรเค้านั่นแหละ อย่างเรื่องการดูแลลิขสิทธิ์หรือผลประโยชน์ต่างๆสำหรับผู้สร้างหนัง ทำให้เค้าได้รับสิ่งตอบแทนเต็มเม็ดเต็มหน่วย (ได้ยินว่าดาราอย่างมาลอน แบรนโดยังได้เงินปันผลจากหนังก็อดฟาเธอร์ที่ฉายอยู่ในที่ต่างๆทั่วโลกอยู่ถึงทุกวันนี้) ตรงนี้มันย่อมมีผลต่อกำลังใจและแรงบันดาลใจในการทำงานแน่ๆ หันมาดูวงการหนังไทยเรา ข้อจำกัดในเรื่องทุนสร้างอันนี้ยังพอหาทางออกได้นะผมว่า แต่ปัญหาอื่นๆอีกเยอะเลยล่ะอย่างเรื่องการละเมิดลิขสิทธิ์(ซีดีเถื่อน) ปัญหาเรื่องข้อจำกัดในการสร้างเนื้อหาต่างๆจากพวกที่เค้าเรียกกันว่าผู้หลักผู้ใหญ่ในบ้านเมือง (เรียกว่าถ้าสร้างเรื่องอะไรออกมากระทบสถาบันหรือศีลธรรมอะไรก็ตาม เป็นอันจบ)ปัญหานี้มันเป็นตัวฆ่าจินตนาการของพวกคิดพล็อทเลยมั้ง อะไรอีกล่ะ อ่อ..เรื่องรสนิยมในการดูหนังตามกระแสของคนไทยนั่นเป็นอีกเหตุนึงที่มันไปจำกัดแนวทางของคนทำหนังให้แคบ เพราะทำหนังแหวกกระแสออกมาไม่มีคนเข้าไปดู ก็คือปิดโอกาสทำงานในเรื่องต่อไปเสียแล้ว เรื่องแบบนี้คงต้องใช้เวลาไปเรื่อยๆมันถึงจะค่อยๆดีขึ้นไปเอง ผมยังเชื่อว่าคนไทยถึงยังไงก็ยังอยากที่จะดูหนังไทย อยากอุดหนุนคนไทยด้วยกัน เพราะไอ้ความรู้สึกอย่างนึงที่หาไม่ได้จากหนังฝรั่งคือไออุ่นในหัวใจเวลาได้สัมผัสกับวิถีชีวิตแบบไทยๆจากหนัง สมัยผมอยู่เรียนชั้นประถมได้ดู"แผลเก่า"เวอร์ชั่นสรพงษ์แล้วรู้สึกเลยว่าฉากทุ่งนาฟ้าใสๆมีกังหันลมหมุนติ้วๆอยู่นั่นมันอยู่หลังโรงเรียนผมนี่เอง นึกถึงตอนไปดูเรื่อง"นางนาก"ขึ้นต้นเรื่องมาได้ฟังเสียงเห่กล่อมลูกแบบโบราณๆแล้วมันขนลุกเลย ถึงยังไงก็ตามตลอดเวลาที่ผ่านมาผมก็มีหนังไทยที่"ชอบจริงๆ"อยู่ไม่กี่เรื่อง เพราะในช่วงวิกฤติของวงการหนังไทย คือช่วงที่มีแต่หนังห่วยๆอย่างบ้านผีปอบ หนังวัยรุ่นของค่ายไฟว์สตาร์ และฯลฯ ก็จะไม่ดู ไม่สนใจไปเลยเป็นระยะเวลานานๆ โผล่มาอีกทีวงการก็จะเข้าสู่ยุคถัดมา ซึ่งพอเจอช่วงห่วยๆอีกก็ห่างเหินมันไปอีก เป็นยังงี้มาตลอด  ยุคนึงเป็นยุคเครื่องเล่นวิดิโอเข้ามาใหม่ๆช่วงนั้นก็เช่าหนังจีนชุดมานอนดูกันเป็นบ้าเป็นหลัง เลิกดูหนังอย่างเด็ดขาด   มาถึงทุกวันนี้ทำให้ผมได้ชื่อว่าเป็นพวกดูหนังน้อยมาก ใครอยากรู้ประวัติศาสตร์วงการหนังอย่ามาถามจากผมเชียว แต่สิ่งหนึ่งที่ยังอยู่ในใจผมเสมอก็คือความคาดหวังและเอาใจช่วยวงการหนังไทย เห็นหนังไทยเรื่องไหนได้เงินได้รับการยอมรับก็ดีใจกับผู้สร้างเค้าไปด้วย ส่วนเรื่องคุณภาพของหนังผมว่ามันเป็นเรื่องมุมมองของคนดูแต่ละคนนะ ไม่จำเป็นว่าหนังที่ใครต่อใครบอกว่าดีหรือห่วยแล้าเราจะต้องเห็นเหมือนเค้า หลายๆปีมานี้เวลาดูหนังผมจะดูแบบค่อนข้างมีสมาธิ(นั่งดูคนเดียวไม่ต้องคุยอะไรกับใคร) เก็บรายละเอียด(แต่ไม่รู้หลักรู้ทฤษฏีหนังอะไรแบบนั้นนะ) ดูเรื่องไหนจบแล้วสามารถพูดให้ฟังได้ว่าตรงไหนของหนังที่เราว่ามันห่วย ตรงไหนที่มันเจ๋งที่เราชอบ เอาล่ะครับ ถึงตรงนี้อยากให้พี่ๆเพื่อนๆช่วยพูดถึงหนังไทยกันคนละซักเรื่องสองเรื่องในแง่มุมไหนก็ได้ ของผมนี่เดี๋ยวมาละกัน แก้ไขเมื่อ 12 มิ.ย. 49 14:30:34 แก้ไขเมื่อ 12 มิ.ย. 49 13:23:38 แก้ไขเมื่อ 12 มิ.ย. 49 12:46:25 จากคุณ : ซาโบก้า - [ 12 มิ.ย. 49 12:40:38 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เด็กหอนี่หนังดีนะครับ อ่อล่าสุดพึ่งซึ้งไปกะเรื่องเพื่อนสนิทครับ น้ำตาคลอเบ้าไปเลยผมอะ จากคุณ : เตียเป๋งลิ้ม - [ 12 มิ.ย. 49 13:30:03 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เรื่องเพื่อนสนิทเป็นเซอร์ไพรซ์ของผมเลยนะคุณเตีย  ดีกว่าที่คิดไว้มากๆ จากคุณ : ซาโบก้า - [ 12 มิ.ย. 49 14:42:27 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ก็ไม่รู้ทฤษฎีหนังเหมือนกัน แต่ก็สนับสนุนหนังไทยเรื่อยๆมา เห็นด้วยค่ะเรื่องการสร้างหนังตามกระแส แต่อีกด้านนึง เราก็คิดว่า ผู้สร้างหลายคนก็อาจจะไม่ชอบที่ต้องสร้างหนังตามกระแสก็ได้นะ เพียงแต่ว่ามันเป็นโอกาสที่เขาจะได้สร้างหนัง เหมือนต้องทำเพื่อให้เป็นที่รู้จักก่อน แล้วมีโอกาสค่อยสร้างหนังตามใจ ถ้าจะให้พูดถึงหนังของใครสักคนก็คงต้องพูดถึงคุณเป็นเอก เรื่องแรกของเขาอย่างฝันบ้า คาราโอเกะ เราดูแล้วก็ไม่ได้เข้าใจไปหมด แต่ก็ชอบความกล้า ทำอะไรต่างไปจากคนอื่นๆช่วงนั้น แล้วพอเรื่องต่อๆมา เราก็ชอบมั่งไม่ชอบมั่ง แต่ก็ยอมรับว่า เขาทำให้เราต้องตั้งใจไปดูหนังในอาทิตย์แรกเสมอ เพราะมันจะอยู่ไม่นาน ไม่อยากให้เสียคนทำหนังตามหัวใจไปอีกคน ไม่อยากมานั่งเสียดายทีหลัง จากคุณ : keyzer - [ 12 มิ.ย. 49 17:01:51 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ผมไม่ค่อยรู้อะไรเลยเหมือนกัน จะดูหนังต่อเมื่อ ผมอยากดู หนังไทยสมัยนี้ ยอมรับว่า ถ้าทำออกมา 10 เรื่อง มีเรื่องที่ทำให้อยากดู ไม่ถึง 3 เรื่องอ่ะครับ หนังไทยส่วนใหญ่มักจะมองไปในทางอินเตอร์ มองไปในทางฮอลีวู๊ด ตามกระแส แต่มักจะลืมมองความเรียบง่าย สไตล์เอเชีย แบบที่ญี่ปุ่น เกาหลี เค้าทำกัน ถ้ามีหนังเรียบง่ายออกมา มันก็ไม่แปลก ที่มักจะโดนใจแฟนๆ อย่างเช่น เพื่อนสนิทไรเงี้ย จากคุณ : Qooma - [ 12 มิ.ย. 49 18:07:34 ]

ความคิดเห็นที่ 6 จะพูดถึงหนังไทยเท่าที่ผมมีแผ่นเก็บไว้นะครับ จะได้มีรูปให้ดูด้วย 1. ฉลุย โครงการ2   จำไม่ได้แล้วว่าอะไรทำให้ผมตัดสินใจไปดูหนังเรื่องนี้ที่โรงหนังเอเธนส์(แถวราชเทวี ซึ่งปัจจุบันถูกตึกอะไรสักอย่างสร้างแทนที่ไปแล้ว) เพราะมันเป็นโรงที่อยู่ไกลบ้านด้วยแล้วก่อนหน้านั้นผมก็ไม่ได้ชอบหนังตลกของพวกพี่เอ็ม สุรศักดิ์ วงษ์ไทยเท่าไรนะครับ (เรื่องฉลุยภาคแรกหรือเรื่องอื่นๆของอังเคิ่ลก่อนหน้านั้นผมก็แทบไม่เคยดูเลย) แต่ผมก็ไปดูฉลุย2 สิ่งที่จำได้คือก่อนหนังฉายจะมีโฆษณาต่างๆ ตามด้วยมิวสิควิดิโอเพลงของฝากจากทะเลของศุ บุญเลี้ยง จากนั้นก็เป็นหนังตัวอย่างหลายๆเรื่อง ซึ่งเรื่องนึงกลายมาเป็นหนังไทยที่ผมประทับใจมากๆอีกเรื่องเลยละครับ เดี๋ยวจะพูดถึงเป็นลำดับต่อไป จากคุณ : ซาโบก้า - [ 12 มิ.ย. 49 20:03:12 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เรื่องฉลุย2นี่ผมว่าเป็นการรวมดาวนักแสดงตลกจากสายต่างๆมาเล่นอยู่ด้วยกันอย่างครึกครื้นเชียว   ไม่ว่าจะเป็นสายพี่เอ็ม สุรศักดิ์(เด็กอังเคิ่ล พี่ปื๊ด อะไรพวกนี้) สายพี่ติ๊กกลิ่นสี สายพวกซูโม่สำอาง ซึ่งพวกพี่ๆเหล่านี้ผ่านประสบการณ์หนังตลกหลายๆแนวกันมาก่อนหน้านั้นอย่างโชกโชน (อย่างเช่นบุญชูภาคต่างๆ กลิ่นสีฯ แล้วก็หนังพวกบ้านผีปอบอะไรต่อมิอะไรมากมาย) ตอนตีตั๋วผมก็คงไม่ได้คาดหวังอะไรกับหนังเรื่องนี้นะ แต่พอดูๆไปรู้สึกว่ามันเป็นหนังที่โคตรตลกเลย ตลกทั้งเรื่อง แล้วก็อย่างต่อเนื่องด้วย(แทบไม่ให้พักกันเลย) บทหนังก็เขียนได้ลงตัว เรื่องราวมีที่มาที่ไป มีส่วนที่เกินจริงไปบ้างไม่ใช่ปัญหาเพราะรู้ๆอยู่ว่าเป็นหนังเน้นตลก ไม่จำเป็นต้องอิงเหตุผลหรือโลกแห่งความเป็นจริงแบบ100 เปอร์เซ็นต์ จากคุณ : ซาโบก้า - [ 12 มิ.ย. 49 20:20:04 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ผมไม่รู้ว่าเนื้อเรื่องมันเป็นตอนต่อมาจากภาคแรกรึเปล่าเพราะไม่ได้ดูภาคแรก แต่ก็ไม่มีผลอะไรกับการดูในภาค2นี้เลย อาจเป็นเพราะเค้าแค่ดึงตัวละครจากภาคแรกมาเท่านั้น ส่วนเนื้อเรื่องเป็นเหตุการณ์ใหม่ๆทั้งหมด ใครมาดูภาค2นี้ก็ดูได้เลยไม่มีงง นอกจากความตลกเป็นหลักแล้วยังมีฉากตื่นเต้น มีแก๊กหักมุม อารมณ์ซาบซึ้งเรียกน้ำตาผู้ชม(ซึ่งก็จะพาไปสู่ความตลกอีกในที่สุด) สิ่งที่ผมประทับใจกับหนังเรื่องนี้คือประโยชน์ในแง่การให้ความบันเทิง ซึ่งตัวหนังมันให้กับคนดูอย่างเต็มอิ่มจริงๆ ใครดูเรื่องนี้แล้วไม่ขำ ไม่ช่วยให้คลายเครียดอะไรได้เลยสงสัยต้องพบแพทย์แน่ๆ ผมคิดว่าทีมสร้างเค้าวางเป้าหมายของหนังไว้ตรงนี้เป็นหลักเลย ส่วนที่เหลือถ้าจะสอดแทรกสาระอะไรได้บ้างอีกนิดหน่อยก็ค่อยแทรกเข้าไป ซึ่งก็พอมีให้เห็นบ้างเหมือนกัน อย่างประเด็นเรื่องการให้เรารู้จักแบ่งเวลาของชีวิตให้กับสันทนาการหรือการรักษาความสัมพันธ์กับคนรอบข้างเสียบ้าง มีที่ชอบอีกอย่างคือการเชิญนักแสดงรุ่นเก่าๆมาเล่นประกอบเล็กๆน้อยๆ อย่างล้อต๊อก ภิภพ ภู่ภิญโญ ช่วยให้เค้ามีงานมีรายได้ นอกจากนี้ก็ยังช่วยให้แฟนหนังรุ่นเก่าๆหายคิดถึงกันด้วย ผมพบว่าการดูหนังตลกในโรงมันสนุกกว่านั่งดูคนเดียวที่บ้านอย่างมากๆเลย เพราะบรรยากาศมันหนุนด้วยละครับ เรื่องฉลุย2นี่ซีนตลกที่ผมว่าสุดยอดเลยคือซีนรถมูลนิธินั่นแหละ มาเป็นชุดๆ หัวเราะกันแบบจะหายใจไม่ทันเลย ในโรงสนุกมากๆ แก้ไขเมื่อ 12 มิ.ย. 49 21:31:47 จากคุณ : ซาโบก้า - [ 12 มิ.ย. 49 20:26:48 ]

ความคิดเห็นที่ 9 หนังบางเรื่องมันจะมีแบบบางช่วงไม่น่าสนใจ อยากข้ามๆไปดูฉากต่อไปเลยอะไรเงี้ย แต่เรื่องนี้มันจะมีความสม่ำเสมอ ความต่อเนื่องของอารมณ์และเนื้อหา แบบว่าทำให้เราไม่ต้องตัดข้ามตอนไหนเลยเวลามานั่งดูซ้ำ(เหมือนหนังแอ๊คชั่นคอเมดี้เรื่องTrue Lies ที่อาโนลด์เล่นเป็นสายลับนั่นน่ะครับลักษณะเดียวกัน) โดยสรุปคือต้องยกความดีความชอบให้คนเขียนบท เพราะบทเป็นหัวใจสำคัญของหนังดีๆอย่างที่เคยได้ยินมานั่นล่ะครับ เรื่องย่อ/ฉลุย โครงการ2 เพื่อนรัก4คน(โต้ง(เอ็ม สุรศักดิ์) ด้วง เม้ง แว่น(3คนนี้จำชื่อคนแสดงไม่ได้))ได้ทราบข่าวการป่วย(สูญเสียความทรงจำและมีอาการเพี้ยนๆ)ของเพื่อนรักอีกคนนึงในกลุ่มคือป๋อง(ซูโม่กิ๊ก) ซึ่งทำธุรกิจโรงแรมใหญ่โตอยู่ยังจังหวัดชายทะเล  ทั้ง4คนจึงพากันไปเยี่ยมป๋อง และเมื่อได้รับการร้องขอให้ช่วยในการรักษาป๋องจากแฟนของป๋อง พวกเขาจึงคิดว่าจะพาป๋องกลับไปรื้อฟื้นความทรงจำที่บ้านหลังหนึ่งในกรุงเทพฯที่พวกเขาได้เคยอยู่ด้วยกันมาตั้งแต่เด็กๆ เรื่องราวสนุกสนานตื่นเต้นมากมายก็เกิดขึ้นระหว่างการเดินทางเข้ากรุงเทพฯของ5สหาย ซึ่งเป็นการเดินทางด้วยการเดินเท้าหรือรถยนต์รถไฟเท่านั้นเพราะเป็นความต้องการของป๋อง เมื่อมาถึงบ้านแห่งความทรงจำแล้ว ป๋องจะหายจากอาการป่วยได้หรือไม่ อย่างไร อันนี้ไม่เล่าดีกว่า เผื่อใครจะไปหามาดูจะได้ไม่สปอยนะครับ จากคุณ : ซาโบก้า - [ 12 มิ.ย. 49 20:38:29 ]

ความคิดเห็นที่ 10 มียุคนึงของหนังไทย ที่ทำให้ดิฉันตื่นตะลึง และมีอืทธิพลต่อชีวิต ที่ทำให้ต้องแอบตั้งเป้าหมายเล็กๆไว้ในใจว่า ชอบจัง ไปเรียนทำหนังดีกว่า คือ 1. เมืองในหมอก ของคุณเพิ่มพล เชยอรุณ ด้วยสไตล์และบรรยากาศหลอนแบบแปลกๆ ที่สำคัญ ไม่มีดาราดังเล่นเลย ดิฉันก็ยังอุตส่าห์ไปดู 2. เทพธิดาบาร์ 21 คุณหง่าว ยุทธนา มุกดาสนิท ทำให้ดิฉันประทับใจกับขั้นบันไดหน้าสยามเป็นครั้งแรก และเป็นหนังเพลงที่มีนางเอกเป็นผู้หญิงบาร์ ช่างกล้านัก 3. น้ำค้างหยดเดียว ของคุณสุชาติ วุฒิชัย ด้วยคำโปรยที่ว่า คุณเคยเห็นกรุงเทพฯเหงาไหม? ดิฉันไม่เคยเห็นก็ได้เห็น หนังเสียดสีสังคมเมืองแบบแสบๆคันๆดีชะมัด 4. หนังของท่านมุ้ย อย่าง เทพธิดาโรงแรม ความรักครั้งสุดท้าย(ยุคที่คุณภัทราวดีเล่น) ทองพูนฯ และเทวดาเดินดิน 5. หนังของคุณชนะ คราประยูร อย่าง ทางโค้ง 15หยกๆ16หย่อนๆ ที่เป็น coming of age แบบไทย และอินกับดิฉันตอนนั้นที่สุด 6. หนังแบบ สตรีที่โลกลืม ชีวิตบัดซบ เมืองขอทาน ชู้ หัวใจที่ไม่อยากเต้น และเป็นแนวหนังที่ดิฉันไม่เคยได้เห็นอีกเลยในหนังไทยยุคหลังๆ ถึงหลายเรื่องจะมาทราบทีหลังว่าดัดแปลงมาจากฝรั่ง บางท่านได้มาเป็นอาจารย์สอนดิฉันจริงๆ และบางท่านเลิกสร้างหนังหรือเสียชีวิตไปแล้ว จะอย่างไรก็ตาม ขอกราบขอบพระคุณที่ทำให้ดิฉันไม่เคว้งคว้างตอนเลือกคณะเอนทรานซ์ และจบมาทำงานในสาขาที่ไม่ใช่ก็ใกล้เคียงค่ะ จากคุณ : ป้าชุลี - [ 13 มิ.ย. 49 02:03:57 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ผมว่าผมไม่ต้องไปหาที่คุยเรื่องหนังที่ไหนแล้ว คุยที่นี่แหละ   อย่างน้อยก็มีพี่ๆเพื่อนๆมาอ่านมาตอบกันแบบสบายๆ  กระทู้ก็อยู่ได้นานหน่อย มีคุณป้าชุลีให้ความรู้และตอบข้อสงสัยต่างๆได้แน่ๆเพราะได้เรียนมาด้วย ผมมีความสนใจเกี่ยวกับการถ่ายทำภาพยนตร์แบบชาวบ้านๆ(หมายถึงชอบสังเกตขั้นตอนหรือเทคนิค รวมไปถึงทฤษฏีต่างๆเกี่ยวกับหนังแต่ไม่ได้มีความรู้อะไรหรอกครับ) หนังที่ป้าชุลีลิสต์มาให้ฟังนี่ผมได้ดูแบบนับเรื่องได้เลย(ดูนิดหน่อย เพราะสมัยนั้นยังเด็กดูหนังชีวิตไม่เป็นครับ ใครจะให้ไปดูคงต้องจ้างด้วยขนมหรือของเล่น) มีทองพูน โคกโพนี่ได้ดูทั้งเวอร์ชั่นจตุพลและสรพงษ์ เทพธิดาโรงแรมใช่คุณวิยะดาเล่นมั้ยครับ  ถ้าใช่ผมก็ไปดูตอนใกล้จะเป็นวัยรุ่น จำได้แม่นเลยว่าเพื่อนมันลากไปดูเพราะมันอยากจะดูอะไรที่เด็กกำลังโตเริ่มอยากจะเห็น เนื้อหาสาระอะไรไม่ได้สนใจหรอก ถ้ามีเรื่องสงสัยเกี่ยวกับหนังจะรบกวนถามจากป้าชุลีนะครับ จากคุณ : ซาโบก้า - [ 13 มิ.ย. 49 11:13:05 ]

ความคิดเห็นที่ 12 จำเมืองในหมอก ได้ครับ หนังเรื่องนี้สร้างเร็วไปยี่สิบปี น่าเสียดาย อ้อ ... หลังจากหนังลาโรงไปแล้วหลายๆปี วลี "เมืองในหมอก" ยังคงมีให้เห็นบ่อยๆ ในภาพข่าวของนสพ.ช่วงหมอกลงจัด จากคุณ : Just My Opinion - [ 13 มิ.ย. 49 20:49:35 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ดูหนังไทย ดูแล้วสบายใจครับ อย่างแรกก็เรื่องภาษาที่ไม่ต้องวุ่ยวายใจกับภาษาต่างด้าว และเนื้อหาบางตอนก็เฉพาะคนไทยเท่านั้นที่จะเข้าใจได้(ในทางกลับกันหนังฝรั่งบางเรื่องเรื่องเราก็เก็ทได้ไม่หมดเพราะไม่ใช่ฝรั่ง) หนังไทย ตลาดมันมีหลากครับ แล้วช่วงหนึ่งตลาดต่างจังหวัดก็ใหญ่กว่ากทม.มาก หนังอย่างบ้านผีปอบจึงออกมาได้หลายภาคเหลือเกิน ซึ่งก็มีคุณค่าและให้ความลำราญแก่กลุ่มเป้าหมายได้อย่างน่าภูมิใจนะครับ มายุคนี้ มีวีซีดี ออกมาช่วยเบาภาระผู้สร้าง กับการขยายตลาดไปต่างประเทศได้ด้วย คุณภาพจึงปราณีตขึ้น .. ก็คงเหมือนๆกับหนังประเทศอื่นน่ะครับ มีดีและห่วย ปนๆกันไป ผมว่าเราควรอุดหนุนหนังที่เราเห็นว่าดี(หรือที่เราชอบ)มากกว่า ถ้าขืนห่วยแล้วยังดันอุหนุดกันไม่ลืมหูตา ผู้สร้างจะเคยตัวกันนนะครับ ขอบคุณท่านผู้รู้ที่กระตุ้นให้ผมนึกสนใจหนังไทยเก่าๆ ชักอยากจะดูเมืองในหมอกขึ้นมาแล้วสิ ชอบชื่อหนัง กับวลีไทยในยุคนั้นจัง "คุณเคยเห็นกรุงเทพฯเหงาไหม? ดิฉันไม่เคยเห็นก็ได้เห็น" ได้ยินแล้วเหมือนระลึกชาติได้ (ชอบชื่อ 15หยกๆ16หย่อนๆ จัง บังเอิญเหลือเกินที่ผมเพิ่งเอาชื่อนี้ไปตั้งเป็นชื่อหัวบล็อก) เมื่อวานเพิ่งดู "ทวารยังหวานอยู่" เป็นหนังที่ผมทั้งชอบและเกลียด แต่ชัดเจนเลยว่าฝรั่งดูแล้วไม่เก็ทมุขแน่ๆ จากคุณ : lomocat - [ 14 มิ.ย. 49 00:37:58 ]

ความคิดเห็นที่ 14 บทสรุปของหนังหลายเรื่อง - ผมร้อยตำรวจเอก...ปลอมตัวมา - ที่แท้ก็เป็นหลานท่านเจ้าคุณปู่ที่หายไปนั่นเอง (มีรอยปานรูปห้วใจที่รักแร้ด้านขวา - ไม่จนที่สุด ก็รวยซะเหลือเกิน ก็เพราะว่ามันเป็นหนัง ครับผม จากคุณ : djthank - [ 14 มิ.ย. 49 01:37:24 ]

ความคิดเห็นที่ 15 อยากดู ประชาชนนอก อีกสักครั้ง เพราะไม่ทันได้ดูต้นเรื่อง นายอำเภอปฏิวัติ คนหมาดไทยนี่ โห เมืองในหมอก ตอนเด็กนึกว่าหนังผีเสียอีก บรรยากาศน่ากลัว เรือนแพ ยุค ไชยา ชอบเพลงในหนังมาก เพชรตัดเพชร ยุค มิตร เอาแบบเต็มๆ มีสีครบเพราะอันที่ได้ดู มันหายไปช่วงหนึ่ง มนต์รักลูกทุ่ง ยุค มิตร เป็นฉบับที่ผมว่าดีที่สุด เสียดาย สีซีดไป และฝนตกเกือบทั้งเรื่อง โทน เอามาฉายตั้งหลายครั้งแล้ว แต่พลาดได้ทุกคราว จากคุณ : ฉั่วเป่งใช้ (ฉั่วเป่งใช้) - [ 14 มิ.ย. 49 01:48:14 ]

ความคิดเห็นที่ 16 หนังเป็นแรงบันดาลใจของดิฉัน และดิฉันก็รักหนังซะจริงๆด้วยสิ แต่ไม่ได้ถึงขนาดเป็น Guru อะไรเลยนะคะ พี่น้องที่ห้องภาพยนตร์ คงให้ความกระจ่างได้ดีกว่าเป็นแน่ค่ะ เพียงแต่ทุกวันนี้ยังคงมีความสุขดี กับการดูหนังทีละเยอะๆค่ะ ยุคดิฉันมีหนังเรื่องที่เล่าๆไปเป็นแรงบันดาลใจ เด็กยุคนี้ ก็อาจจะมีหนังของคุณจิระ คุณยุทธเลิศ คุณอภิชาติพงศ์ หรือหนังของคุณเป็นเอก เป็นแรงบันดาลใจไม่ต่างกันค่ะ หนังเรื่อง เทพธิดาโรงแรม (ใช่ค่ะ คุณวิยะดา อุมารินทร์) กับ ความรักครั้งสุดท้าย ของท่านมุ้ย เคยพิมพ์บทภาพยนตร์ขายเป็นพอคเก็ตบุ้ค สมัยดิฉันเรียนมัธยมด้วยนะคะ เก๋มั้ย นางเอกเรื่องน้ำค้างหยดเดียว ชื่อนิจ อลิสา นานมากแล้ว แต่แปลกดีที่ดิฉันไม่เคยลืมทั้งชื่อและหน้าเธอเลยค่ะ จากคุณ : ป้าชุลี - [ 14 มิ.ย. 49 17:03:41 ]

ความคิดเห็นที่ 17 หนังไทยเรื่องสุดท้ายที่ดูคือ "เพื่อนสนิท" ไปดูโดยที่คิดว่าเป็นหนังรักโรแมนติก แต่ที่ไหนได้ ฮาก๊าก ขำกลิ้งแทบตกเก้าอี้ อิอิ แต่ถ้าถามว่า ตั้งแต่ดูหนังไทยมา ชอบเรื่องไหนที่สุด คงจะตอบว่า "บุญชู" ค่ะ มันแสดงออกถึงวิถีคนไทยแบบเรียบง่าย แล้วก็ดูง่าย เข้าใจง่าย แถมตลกอีกต่างหากค่ะ ตอนนี้เลยกลายเป็นหนังคลาสสิคในใจหนูไปแล้วค่ะ :) จากคุณ : ตุ๊กตาไขลาน - [ 16 มิ.ย. 49 17:50:16 ]

ความคิดเห็นที่ 18 หนังไทยในสายตาเมื่อสมัยเด็กๆ นะคะ จะนึกถึงหนังไทยในแง่หนังที่สร้างจากนิยายประเภทประโลมโลกย์ ที่มีเนื้อหาความเป็นไปของเรื่องแบบเพ้อฝัน หลุดจากความเป็นจริงของสังคม เรียกง่ายๆ ก็ หนังน้ำเน่า ที่จำได้ก็นอกจากหนังทายาทคุณปู่มีปาน แล้วก็เป็นหนังประเภท ผัวๆเมียๆ และบุคคลที่สาม อืมม รู้สึกช่วงนั้น นางร้ายเนี่ยขาดไม่ได้ หนังทุกเรื่องต้องมี เวลาเข้าโรงหนังตอนเด็ก พี่ชายคนโต(โตกว่า 16 ปีแน่ะ) จะเป็นคนพาไป ก็มักจะได้ดูหนังจีน มากกว่าหนังไทย บางทีพี่ก็พาไปดูหนังที่ดูมีสาระ แต่ค่อนข้างเครียดเกินไป(หรือเปล่า) สำหรับเด็กประถม ที่จำได้ ก็มีหนังที่คุณจตุพล เล่นเป็นพระเอก จำชื่อหนังไม่ได้ค่ะ เป็นแนวครูชนบทผู้มีอุดมการณ์ที่ต้องต่อสู้กับสังคมวัตถุนิยม ฯลฯ อีกเรื่องที่ยังจำได้ คือเรื่องคนภูเขา ยังจำได้ถึงฉากที่บ้านนางเอกถูกปล้น นางเอกโดนผู้ร้ายลากไปข่มขืน (เรื่องนี้ดูแล้วกลัวไปเลย...ไม่ควรพาเด็กๆ ไปดูฉากรุนแรงนะคะ) ส่วนหนังผี ที่จำได้แม่น ก็คือ "ผีหัวขาด" ที่สรพงษ์ เป็นพระเอก ไม่รู้ว่าทำไมมันติดตามากมาย ฉากที่พระเอกหิ้วหัวตัวเอง และยกขึ้นมา จำได้ชัดเจน ว่ามันโผล่ขึ้นมาทางมุมซ้ายของจอ เต็มๆ น่ากลัวสุดๆ - -' ยุคต่อมาราวปี 2526 เริ่มชอบหนังไทยแล้วค่ะเพราะมีหนังวัยรุ่นที่เป็นหนังเพลงเช่น "วัยระเริง"ตอนแรกเข้าใจว่าอำพลร้องเอง เพราะไม่ว่าออกรายการไหน ก็จะมีอำพลและผองเพื่อนในเรื่องไปลิปซิ้งในรายการ จนโตมาอีกหน่อย ถึงได้รู้ว่า นั่นคือผลงานชุด "ยุโรป" ของบัตเตอร์ฟลาย และพี่แหวน ฐิติมา สุตสุนทร ทำให้กลายเป็นอัลบั้มโปรดไปเลย ช่วงนั้นเทรนด์หนังจะเน้นไปทางหนังวัยรุ่น นิยมนำนักร้องดังมาแสดงหนัง เช่น ต้น อู๋ แมคอินทอช ก็กลายเป็นพระเอกหนัง คู่กับนางเอกยอดนิยมก็คุณนิด อรพรรณ หลังจากนั้นก็เป็นหนังไทยที่นิยมมีเพลงประกอบหนัง ดาราคู่ขวัญอย่างบิลลี่+สิเรียม จันจิรา+ขจรศักดิ์ ทำให้รู้สึกว่า หนังไทยมีอะไรใหม่ๆ เกิดขึ้น เปลี่ยนไปจากยุคสร้างหนังจากนิยายประโลมโลกย์แล้วล่ะ ที่สำคัญยุคนี้มีเพลงที่เป็นอมตะในใจอยู่หลายเพลง เช่น เพลงเติมใจให้กันของ มัม ลาโคนิค ต่อมาพอโตขึ้นตอนวัยรุ่น ก็เริ่มกระแดะไม่ดูหนังไทยแล้วค่ะ เพราะไม่ค่อยชอบแนวหนังตลกประเภท บุญชู บ้านผีปอบ ในขณะที่พี่ชายคนเล็กจะชอบดูหนังไทยเก่าๆ ที่นำมาฉายทางช่องเจ็ด ก็เลยถามเขาว่า นี่...มันสนุกตรงไหนเหรอ เห็นชอบดูจัง พี่ชายบอกว่า... ก็ไอ้มุขตลก ประเภท ตำรวจโผล่มาตอนจบ นางเอกมีปาน นิสัยแก่นเซี้ยว และชอบพระเอกว่า โง่ บ้า เซ่อ แบบนี้ นี่แหละ สนุกจะตาย แล้วพอเริ่มแก่ (จากวัยรุ่นไปแก่เลยวุ้ย) ก็เริ่มหวนคิดถึงหนังไทยยุคจารุณีแก่นเซี้ยวอีกแล้วค่ะ เริ่มคิดได้ว่า ก็สนุกดีนะ นางเอกเป็นลูกสาวกำนัน พระเอกเป็นคนต่างถิ่นเดินทางเข้ามาในหมู่บ้าน(หน้าคุณทูน ลอยมา) เจอแก๊งอันธพาลรุมทำร้าย(หน้าหัวหน้าแก๊ง ที่หัวโล้น ลอยมา) เวลาหัวหน้าพูดอะไร ลูกกระจ๊อกก็เออออตาม พอหัวหน้าหัวเราะ มันก็หัวเราะตาม (ได้อารมณ์จริงๆ) สู้กันไปมา สุดท้ายพระเอกก็จะชนะใจนางเอกจนได้ ช่วยกันปราบเหล่าร้าย ก่อนที่รถตำรวจจะโผล่มาปิดท้ายเรื่อง(มาทำไมฟะ) แต่นะ ถ้าตำรวจไม่ออกก็จะไม่ได้เฉลยว่าที่แท้พระเอกเป็นร้อยตำรวจเอกปลอมตัวมา(หรือบางเรื่องแหวกแนวหน่อยก็เป็นปลัดอำเภอ ...<< แหวกตรงไหนเนี่ย) ยังสงสัยว่า เด็กๆรุ่นหลังๆต่อไป จะเก็ทที่มาของคำว่า ร้อยตำรวจเอกปลอมตัวมา หรือเปล่า พูดถึงหนังไทยแนวนี้แล้ว พวกพี่ๆ เล่าให้ฟังว่า สมัยก่อนในโรงหนังต่างจังหวัดเวลาดูหนัง จะเฮฮากันมาก พอตำรวจออกก็จะโห่กันลั่นโรง (แบบว่า จบแล้วโว้ย ผสมกับ กรูว่าแล้ว มันต้องมาตอนจบ แต่ไม่ได้ช่วยอะไรเลย แต่มาปิดฉากจบเพื่อนขึ้นคำว่า จบบริบูรณ์) แต่ก็ชอบดูกันนะ เขาบอกว่า ได้บรรยากาศดี ^^ ปล. ไม่รู้จะแทรกช่วงไหน แต่ได้ดูหนัง ชีวิตบัดซบ แล้วชอบมากๆ หนังอะไรจะสะเทือนใจ บีบคั้นจิตใจปานนั้น โคตรจะเครียดแต่ก็ดูจนจบค่ะ เดี๋ยวนี้เห็นถุง "เป๊กซี่" ทีไร นึกถึงฉากนั้นในหนังทุกที แก้ไขเมื่อ 16 มิ.ย. 49 23:21:09 แก้ไขเมื่อ 16 มิ.ย. 49 23:16:12 จากคุณ : Quasar - [ 16 มิ.ย. 49 22:55:42 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ขอบคุณทุกๆความคิดเห็นนะครับ แหม..พิมพ์กันยาวๆยังงี้ชอบจัง อ่านจุใจเลย ของผมเดี๋ยวจะพูดถึงหนังไทยอีก ว่างๆเข้ามาอ่านนะกั๊บ จากคุณ : ซาโบก้า - [ 17 มิ.ย. 49 05:05:06 ]

ความคิดเห็นที่ 20 เหอๆๆ แต่ละคนยาวๆทั้งนั้น หนังไทยเนี่ย ผมจำได้อยู่ 2-3 เรื่องที่รู้สึกว่ามันพอจะนึกออก ก็นึกถึงบุญชู อันนี้ผมว่าเป้นหนังไทย แบบไท๊ ไทย จริงๆ แล้วก็มาประทับใจ โลกทั้งใบ ให้นายคนเดียว ตามสไตล์วัยรุ่น แล้วก็มารู้จักกับเรื่อง 2499  อะไรพวกนี้ แล้วหลังจากนี้ ก็ดูบ้างไม่ดูบ้าง เอ่อ คือ แบบว่าผมหนักไปทางชอบดูหนังโรแมนติกแนวจีน เกาหลีมากกว่า  ผมว่าหนังไทยทำแนวนี้แล้วแปลกๆ  ไม่ค่อยอิน อย่างเดอะ เลตเตอร์ ที่เค้าว่าน้ำตาแตก ผมกลับดูแล้วเฉยๆมาก  งงตัวเองเหมือนกัน   หนังไทยผมที่ติดอยู่ในความทรงจำเลยมีไม่กี่เรื่องอะไรครับ ส่วนยุคหลังๆ หนังไทยออกแนวอินเตอร์เยอะเหมือนกัน โดยเฉพาะหนังเป็นเอก   แต่ผมว่าหนังแบบบุญชู ดูแล้วคลาสสิคดีนะครับ จากคุณ : สุดโหดโครตโรแมนติก - [ 17 มิ.ย. 49 19:41:57 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ก้านกล้วยสุดยอด จากคุณ : ชบาแก้ว (HTK) - [ 20 มิ.ย. 49 00:55:43 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ผมเห็นด้วยกับอันนี้ของคุณ Quasar น่ะครับ หลังจากนั้นก็เป็นหนังไทยที่นิยมมีเพลงประกอบหนัง ดาราคู่ขวัญอย่างบิลลี่+สิเรียม จันจิรา+ขจรศักดิ์ ทำให้รู้สึกว่า หนังไทยมีอะไรใหม่ๆ เกิดขึ้น เปลี่ยนไปจากยุคสร้างหนังจากนิยายประโลมโลกย์แล้วล่ะ ที่สำคัญยุคนี้มีเพลงที่เป็นอมตะในใจอยู่หลายเพลง เช่น เพลงเติมใจให้กันของ มัม ลาโคนิค คือผมรู้สึกว่า มันมีอะไรแปลกใหม่กว่าเจ้าคุณปู่ นางเอกซื่อ(บื้อ)บริสุทธิ์ (สันติสุข จินตหรา นี่นับเป็นยุคนี้มั้ยครับ?) ต่อมาเริ่มเป็นยุคที่ผมเรียกว่า "วัยรุ่นรักเพื่อน" เนื้อหาชักจะซ้ำๆ กันแล้ว เรื่องอะไรๆ เนื้อหาก็อยู่ในแวดวงเกี่ยวกับกลุ่มเพื่อนของวัยรุ่น วัยเรียน ผมก็เลยเบื่อ ไม่ค่อยดูหนังไทยตั้งแต่นั้นมา ยุคหลังนี่ ที่อะไรๆ ก็ผีๆ สยองๆ นี่ยิ่งไม่ดูใหญ่เลย จากคุณ : อ (อากง) - [ 5 ก.ค. 49 23:15:22 ]