ขอร้องไชโยให้กับหนึ่งชั่วโมงที่วิเศษที่สุด
http://www.hkjerry.com/cgi-bin/topic.cgi?forum=5&topic=9058&show=0 credit kcflee
นานมากแล้วที่ไม่ได้เจอเจอรี่ที่สนามบินฮ่องกง, วันนี้จะฉวยโอกาสนี้, ขอเจอเค้าที่ไม่ได้เจอกันนานสักที;ถ้าโอกาสอำนวยละก็, จะถามไถ่เค้า, ให้กำลังใจเค้าสักหน่อย!
ก่อนที่จะไปได้ยินการรายงานจากทางปักกิ่ง, ความจริงเป็นห่วงกังวลมาก. กลัวว่าเค้าพักผ่อนไม่เพียงพอ, อยู่ในอาการเจ็บป่วย, ทุกคนต่างคิดมาก. สุดท้ายมีเพื่อนคนที่น่ารักคนนึงคอยพูดอยู่ข้างตัว, ดึงฉันข้ามไป , ฉันถึงได้มีหนึ่งชั่วโมงที่สวยงามนี้!
ทีแรกคิดว่าแค่มองๆก็พอแล้ว, แต่ครั้งนี้ที่ได้เห็นเจอรี่ทำให้ทุกคนดีใจจนออกนอกหน้าจริงๆ!
5:15pm โดยประมาณ, เครื่องบินก็ถึงเกทขึ้นเครื่อง. กลุ่มสาวๆที่คลั่งไคล้หลงไหลก็บอกว่าได้เห็นเค้าคนนั้นแล้ว (เฮ่อ), พูดอย่างมีชีวิตชีวาว่าเค้าคนนั้นกำลังโบกมือให้ทุกคนตรงหน้าต่างเครื่อง....จริงอย่างที่ว่าแค่เพ้อฝันสักนิดก็มีความสุขได้! ที่แท้, ความสุขสามารถหาได้ง่ายๆแบบนี้ !
เอาละ, พอถึงเวลาที่เห็นเค้าคนนั้นจริงๆนั้น, เค้ามีอาการตกตลึงเล็กน้อย, แต่โบกมือให้พวกเราที่อยู่เกททางออกที่สูงกว่าหนึ่งชั้นสามวินาที (เค้าตั้งใจโบกด้วยมือซ้ายหลายวิ, แล้วก็แหงนมองข้างบน. จากนั้น, พวกเราก็รอเค้าขึ้นมาจนถึงเกททางออกอย่างมีระเบียบ, ต่อเครื่องกลับไทเป.
ไม่นาน, บุคลที่เราเฝ้ารอออกมาแล้ว. เห็นอาซวี่ปุ๊บ, พวกเราใช้ภาษากวางตุ้งพูดกับเค้า: เจอรี่, ไม่เจอตั้งนาน!เจอรี่ตอบกลับด้วยภาษากวางตุ้งเช่นกัน: ใช่เลย, ไม่เจอตั้งนาน, ดีใจมากที่ได้เห็นเธอนะ!
พวกเรากับเจอรี่เดินไปด้วยกันระยะทางไกลพอควร, ระหว่างทางมีพูดโต้ตอบกันบ้าง:
แฟนซวี่..คุณบอกว่าจะเล่นกลให้เด็กๆดู, แล้วโดนจับได้มั้ย?
ซวี่..เวลาไม่พอ, ไม่ได้เล่นมายากล, แต่มีร้องเพลง, ร้องเพลงวันเกิดภาษามองโกล.
เฟนนี่..(ขอแจมด้วย) พวกเรามีไปเยี่ยมเด็กที่ทางจุ้ยอ้ายเลี้ยงไว้.
(เท่าที่จำได้ในจำนวนเด็กที่ทางจุ้ยอ้ายเลี้ยงไว้มีเด็กมองโกลสามคน)
แฟนซวี่..จริงเหรอ? มีไปเยี่ยมทุกคนเลยเหรอ ?
ซวี่..เนื่องจากเวลาไม่พอ, เลยไปเยี่ยมได้แค่คนเดียวเท่านั้น.
แฟนซวี่..ขอบคุณนะ!
ซวี่..ขอบคุณทำไมละ! คนกันเองทั้งนั้น!(กริ๊ดดดดดดดตี่ตี๊ปากหวาน)
แฟนซวี่.. (พูดไม่ออก, โดนช๊อตอย่างแรงเกือบต้องบินถลาไปห้องพยาบาลให้ช่วยเหลือด่วน, อยู่ในอาการวิงเวียน!
มีคนพูดกับเฟนนี่ว่า, ภาษากวางตุ้งของเค้าก้าวหน้าขึ้นเยอะเลยนะ; แล้วมีแฟนซวี่คนนึงที่อยู่ข้างๆพูดด้วยภาษากวางตุ้งว่า: ไม่ได้ก้าวหน้าขึ้นหรอก, ไม่ค่อยมาฮ่องกง, ความจริงถอยหลังต่างหาก....ซวี่ฟังออกหมด, โต้ตอบว่า: ความจริงอยากมาตลอด, แต่เกิดเหตุการณ์นิดหน่อย, ก็เลยมาไม่ได้. เฟนนี่พูดอยู่ข้างๆว่า: อีกไม่นานมาแน่. เชื่อว่าเป็นการประกาศให้รู้ถึงกิจกรรมWorld Vision, และฮ่องกงเป็นหนึ่งในสถานที่ที่จะโปรโมท.
นอกจากนี้, ก็มีคุยถึงงานเปปซี่ที่ปักกิ่งในเดือน11ด้วย, ความจริงตั้งแต่แรกซวี่คิดว่าเป็นกิจกรรมการรวมตัวของสี่คน,สุดท้ายก็เปลี่ยนแปลง, เค้าบอกว่ารู้สึกผิดหวังเล็กน้อย.
ยังมีแฟนซวี่ถามซวี่อีกว่าจะมีกิจกรรมฉลองวันเกิดมั้ย, ซวี่บอกว่าเป็นไปได้ว่าอาจไม่อยู่ใต้หวัน, ช่วงนี้งานยุ่งมาก. (ตี่ตี๊ยุ่งอะไรอยู่คะอยากรู้อ่ะ)
ในหนึ่งชั่วโมงนี้, ซวี่ก็เดินเล่นไปเรื่อยๆ. รู้สึกเค้าจะสนใจดีวีดีและเครื่องใช้อีเล็กโทรนิคใหม่ๆมาก. เห็นเค้าซื้อดีวีดีไปหลายแผ่น (เห็นแต่หนึ่งในนั้นเป็น Eason concert).
ระหว่างที่อยู่กับซวี่ตลอดหนึ่งชั่วโมง, ที่จริงก็ไม่เห็นใบหน้าของเค้ามีร่องรอยบาดแผลอะไร. แต่สุ้มเสียงของเค้าดูปกติและมีความสุข, เชื่อว่าไม่มีอุปสรรคใหญ่. ซวี่กลับไปไทเปจะหาหมอ. ซวี่บอกอีกว่าได้ถ่ายรูปมาเยอะมาก, เห็นท่าทางที่เค้าดีใจ, เชื่อว่าการเดินทางครั้งนี้ทำให้เค้าได้รับประสบการณ์ใหม่ๆอย่างมากแน่นอน.
สุดท้าย, ประมาณเวลา6:20pm, ซวี่เข้าเกทขึ้นเครื่องกลับบ้านไปแล้ว. วินาทีสุดท้ายก่อนขึ้นเครื่อง, ก็ใช้ภาษากวางตุ้งพูดกับทุกคนสำนวนของโจวซิงๆว่า: เวลาแห่งความสุขผ่านไปเร็วจังเลยนะ, ถึงเวลาต้องจากอีกแล้ว, บ๊ายบาย!
ซวี่ซวี่ที่รักยิ่ง...จำไว้ว่าพวกเราทุกคนไม่ว่าจะอยู่มุมไหนของโลกก็จะคอยเชียร์และคอยสนับสนุนคุณอยู่!
จากคุณ :
พี่ R
- [
31 ต.ค. 49 21:40:28
]