ความคิดเห็นที่ 1 1. Dracular --> แม่นาค เป็นการเก็บอารมณ์โจทย์ที่ตั้งไว้ ส่วนมาก ผู้ประพันธ์จะชื่นชอบผลงาน (หรือโดนบังคับให้ชอบ) ที่ใช้ Reference และ พยายามที่จะเอาแรงบันดาลใจจากอารมณ์นั้น ลักษณะเฉพาะตัว หรือเทคนิคเฉพาะตัวของ Reference มาใส่ไว้ในผลงานของตน หรือบางทีก็ทำ Tribute ให้ เช่น Jibboom/Steve Vai --> Scuttle Buttin/Stevie Ray Vaughan Boy From Seattle/Steve Vai --> Have You Ever Been/Jimi Hendrix Juice/Steve Vai -->Satch Boogie/Joe Satriani --> ZZ Top ตรงเรื่องเทคนิค ลูกกลอง Lick Pattern ต่างๆ ตรงนี้เป็นเรื่องที่ถกเถียงกันมาก ผมเลยนึกถึงบทสัมภาษณ์ ของ Joe Satriani ที่ว่าเขาชอบเทคนิคคันโยกของ Brad Gillis(Night Ranger) มาก แต่เวลาเขาหยิบมาใช้จะระวังเป็นพิเศษ เขาจะคงบางส่วนไว้ และ ละบางส่วน เพื่อเป็นการเคารพต่อ Original ตรงนี้คือเรื่องจริยธรรม จรรยาบรรณต่อวิชาชีพล้วนๆ ซึ่งบางคนรับไม่ได้ แถมพาลด่าคนที่พูดถึงเรื่องนี้ว่าอีโก้จัดอีกต่างหาก เฮ้อ เวรกรรม จากคุณ : เจ็บ...วาย - [ 7 พ.ย. 49 09:22:20 A:124.121.71.80 X: TicketID:114114 ]

ความคิดเห็นที่ 2 2. Dracular ---> Vampire อันนี้ 50 / 50 เพราะบางทีมันคือการแต่งใหม่นั่นแหล่ะ คือเอา Melody ,Chord ,Rhythm , Arrange Form จาก Reference มาใช้ คงไว้บางส่วนดัดแปลงบางส่วน แล้วแต่ความคิดของคนแต่ง และดีกรีความขี้เกียจ เช่น - ขอยืม Chord Progression แล้วมาเปลี่ยน Groove , Melody เพื่อกลบเกลื่อน วิธีนี้เสี่ยงหน่อย เพราะ Progression ของบางเพลงมันคือลักษณะเฉพาะตัวของเพลงนั้นๆ - อีกวิธีคือ ใช้ Theory เข้าช่วย เพลง Pop หรือ Rock นั้นจะมี ชุด Chord ที่ใช้ซ้ำกันไปมาอยู่ ถือเป็นสูตรคูณก็ว่าได้ C F G7 : 1 4 5 C Am F G7 : 1 6 4 5 C Em Am Dm G7 C : 1 3 6 2 5 1 C Em Am F G7 C : 1 3 6 4 5 1 C F C G : 1 4 1 5 ตรงนี้มันจะมีเหตุผลทางวิทยาศาสตร์ จนถึงไสยศาสตร์ มารองรับว่าทำไมมันถึงเพราะ และยังสามารถแปรเปลี่ยนได้อีกมากจนคุณคาดไม่ถึง ว่าอะไรมันจะเยอะขนาดนี้ จนบางทีอดถามไอ้พวก Copy ไม่ได้ว่า จะก๊อปทำไม(วะ) - ขอยืม Melody จากเพลงในยุค Classical ส่วนมากมักจะนิยม นำ Head หรือ Theme มา เพราะนอกจากจะไพเราะแล้วมันยังไม่ผิดกฎหมายอีกด้วย 555+ http://en.wikipedia.org/wiki/Beethoven%27s_Ninth_Symphony_in_popular_culture http://en.wikipedia.org/wiki/Beethoven%27s_Fifth_Symphony_in_popular_culture หรือเอามาแปรรูป ด้วยการ ขยาย หด ตัด เพิ่ม ,สวม Groove ,Change Contour etc... ส่วนจะไพเราะลงตัวหรือไม่ขึ้นอยู่กับการขัดเกลา ความรู้ ประสบการณ์ และ ฝีมือ ++++++++++++++++++++++++++++ ยังมีวิธีอีกเยอะ ซึ่งพบเห็นได้ทั่วไป ในอุตสาหกรรมดนตรีขนาดใหญ่ ที่ทำงานแข่งกับเวลา ไม่เฉพาะแต่ในประเทศไทย ++++++++++++++++++++++++++++ จากคุณ : เจ็บ...วาย - [ 7 พ.ย. 49 09:24:53 A:124.121.71.80 X: TicketID:114114 ]

ความคิดเห็นที่ 3 3. Dracular เสื้อดำ---> Dracular เสื้อแดง ไม่ต้องอธิบายอะไรมาก ฟังปุ๊บรู้ปั๊บ พวกนี้นึกว่าตัวเองเป็น Dictionary กลับชาติมาเกิด เชิญ ด่าได้ตามสบายเลยครับ ข้อควรระวังก่อนด่า - ดนตรีบาง Style เล่นเป็น Pattern เดียวกันตลอด อย่าเผลอไปด่ามั่วๆล่ะ - Fan Club ยิ่งหัวปักหัวปำมากเท่าไหร่ ยิ่งน่ากลัวมากเท่านั้น ควรหลีกเลี่ยงการเข้าปะทะตรงๆ หรือ หนีเลยจะดีที่สุด ผมเชื่อว่าในนี้มีมือปืนซุ่มอ่านอยู่หลายนาย ทั้งมืออาชีพ และสมัครเล่น และคิดว่าคงเบื่อกับวิธีการทำงานแบบเดิมๆ การเล่าสู่กันฟังน่าจะเป็นประโยชน์ต่อวงการดนตรีโดยภาพรวม อย่างน้อยๆ ก็เกิดความหลากหลายมากขึ้น จึงขอเชื้อเชิญเข้ามาแสดงคคห. กันครับ จากคุณ : เจ็บ...วาย - [ 7 พ.ย. 49 09:34:53 A:124.121.71.80 X: TicketID:114114 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ผมว่าจริงๆ เส้นแบ่งระหว่าง ลอก และ รับอิทธิพล (ขอใช้คำนี้แทน Copy กับ Reference นะครับ) นั้นมันแทบไม่มีเลยครับ บางอันมันใกล้กันมากๆ เราก็อาจจะเห็นชอบร่วมกันว่า "มันลอกมาชัดๆ" (ตัวอย่างมีมากมายครับไม่ขอยกนะครับ) ตรงนี้แทบไม่ต้องเถียงกัน คนไม่รู้ทฤษฎีดนตรีก็รู้สึกได้ ในอีกกรณีคือการรับอิทธิพลมา กรณีนี้อาจจะเรียกได้ว่า มี"กลิ่น" ของศิลปินต้นแบบในตัวงาน (แต่คนที่รู้ทฤษฎีดนตรีน่าจะอธิบายได้พันลึกกว่านี้) คนที่คุ้นเคยกับงานของศิลปินต้นฉบับก็น่าจะรู้สึกได้ว่างานนั้นๆ รับเอาอะไรบางอย่างของงานต้นฉบับมาใช้ แต่ก็นำมา "แปรรูป" หรือ "ประยุกต์" ใช้ ไม่ได้เอามาใช้ทั้งดุ้นแบบๆ แรก ตรงนี้ก็น่าจะเห็นร่วมกันเช่นกันว่างานดังกล่าวไม่ได้ลอก ทว่าปัญหามันอยู่ที่งานที่ก้ำกึ่งทั้งสองแบบครับ (จริงๆมันมีมากกว่าที่คิดนะ ถ้าเอาตามนิยามแบบ Strictๆ แล้วมีคนไม่เห็นชอบคนหนึ่งก็น่าจะก้ำกึ่งแล้ว) ในกรณีนี้คนฟังจะแบ่งเป็นสองฝ่าย คือฝ่ายที่เห็นว่างานนั้น "ลอก" กับ ฝ่ายที่เห็นว่างานนั้น "รับอิทธิพล" (จริงๆ จะมีอีกกรณีที่จะเจอได้คือ Parody แต่จะไม่ขอพูดในที่นี้) ที่นี้จะตัดสินอย่างไร? แน่นอนครับโดยปกติก็ไม่ต้องตัดสิน ปล่อยให้เถียงกันไปจะจบก็จบ จะไม่จบก็ไม่จบ แต่ในทางกฏหมายนันต้องตัดสินครับ จริงๆ ผมอยากจะ Question ตรงนั้น (ว่ากฏเกณฑ์มันมาได้อย่างไร) แต่ข้อมูลผมมีไม่พอ ดังนั้นจึงขอละไว้ก่อน อย่างไรก็ดีผมก็คิดว่ามันต้องมีมาตรการบ่างอย่างไว้สำหรับต่อต้านพวกที่ลอกงานกันหน้าด้านๆ แล้วบอกว่าเป็นงานของตัวเองนะ ผมคิดว่าพวกนี้เป็นอันตรายต่อวงการงานสร้างสรรค์โดยรวม (ไม่ใช่แค่ดนตรี) ด้วยซ้ำ แต่ถ้ามีการให้ Credit ต้นฉบับชัดเจน มีการอ้างอิงชัดเจน (พูดยังกะทำงานวิชาการ) ผมโอเคนะ เพราะ ในระดับหนึ่งประเด็นผมว่ามันไม่ได้อยู่ที่ลอกหรือไม่ลอก? แต่มันอยู่ที่ว่า ลอกแล้วเคลมว่าเป็นงานใหม่ของตัวเองหรือไม่? ต่างหาก จากคุณ : FxxkNoEvil - [ 7 พ.ย. 49 09:51:16 ]

ความคิดเห็นที่ 5 อ๋อใช่ จริงๆ มันจะมีพวกตรรกะแบบ วงเกรดบี อีก หรือที่คุณ เจ็บฯ เรียกว่า "ดนตรีบาง Style เล่นเป็น Pattern เดียวกันตลอด" นั่นแหละ จริงๆ ผมจะพูดซ้ำอีกทีในเรื่องที่ผมพูดบ่อยๆ ก็คือ ผมมองว่าดนตรีแต่ละ "แนว" นั้น มีส่วนประกอบที่สำคัญที่สุด คือพวกวงเกรดบีในแนว ไม่ใช่วงเกรดเอ ถ้าถามว่าทำไม? ก็เพราะ ว่าวงเกรดบีในแต่ละแนว (ประเภทที่เขาชอบบอกว่าหยิบมา 10 วงเหมือนกัน 9 วงนั่นแหละ) ที่มีจำนวนมากมายสุดๆ นั้นทำให้แนวดนตรีหนึ่งๆ นั้นมีความชัดเจนขึ้นมา (เพราะความซ้ำซากของพวกมัน - ไม่ได้บอกว่าเป็นสิ่งไม่ดี ถ้าใครชอบ "แนว" ดนตรีนั้นจริงๆ ต้องชอบวงพวกนี้ด้วยซ้ำ) ถ้ามองในแง่นี้แล้วจะว่าความ "ซ้ำ" นั้นเป็นเงื่อนไขที่สำคัญที่จะเกิด "แนวดนตรี" ก็ได้ (ลองไปเช็คดูได้เลยอย่างต่ำก็ตั้งแต่ปลายๆ 70 - ก่อนหน้านั้นผมไม่ชัวร์ - Punk, NWOBHM, Speed/Thrash, Death, Black, Grindcore, Hardcore, Grunge, Indie Rock, Nu-Metal, ล่าๆนี้ก็ Metalcore ฯลฯ ลองไปดูละเอียดๆ ได้เลยลองฟังงานไม่ดังที่ออกช่วงนั้นเยอะๆ ผมเชื่อว่าคุณจะเห็นปรากฏการณ์ เอามา 10 วงเหมือนกัน 9 วงแน่ๆ ประเด็นของผมก็คือ "แก่นสาร" บางอย่างของแนวดนตรีนั้นๆ อยู่ที่สิ่งที่วงทั้ง 9 วงเหมือนกัน ไม่ได้อยู่ที่ส่วนที่ทำให้อีกวงนั้นเด่นออกมา) ถ้าจะพูดถึงเรื่องนี้แล้วก็น่าจะต้องปรับกระบวนในการพูดถึงการลอกเหมือนกัน เพราะ สภาวะการเหมือนนั้นเป็นสภาวะปกติในเชิงบวก (Positive Condition) ในการเกิดแนวดนตรีด้วยซ้ำ (แต่เวลาที่เรามองย้อนไปเราจะมองแต่วงดังๆ ซึ่งผมคิดว่าทำให้เรา Miss the Point ไปอย่างน่าเสียดาย เพราะ ถ้าแนวดนตรีนั้นไม่ใช่สิ่งที่เราจะตั้งขึ้นมาเพื่อเรียกวงดนตรีวงเดียว หรือ ไม่กี่วงแล้ว ผู้ตามจำนวนมากๆ นั้นสำคัญกว่าผู้นำในการที่แนวดนตรีหนึ่งจะถือกำเนิดขึ้นมาได้) ตรงนี้ทำให้ผมคิดถึงพวกเพลงพื้นบ้านนะ ที่มี Code ทางดนตรีหลวมๆ อยู่ชุดหนึ่งเป็นสมบัติสาธารณะของสมาชิก ให้แต่ละคนนำไปสร้างเพลงหนึ่งๆ ได้เรื่อยๆ จะว่าไปกรอบการมองดนตรีในแบบโบราณนั้นไม่มีการแยกระหว่างการ ลอก กับ อ้างอิงด้วยซ้ำ เอาจริงๆ สำนึกของความเป็น "ผู้เขียน" (Author) ก็เกิดขึ้นไม่นานมานี้นะ เช่นเดียวกับสำนึกในการเป็นเจ้าเข้าเข้าของงานชนิดอื่นๆ (ตัวอย่างที่เราจะเห็นถูกยกมาบ่อยๆ ก็คือ รูป และ ศิลปกรรมสมัยก่อน นั้นจะไม่มีการลงชื่อว่าใครเป็นคนทำ) ผมว่าสิ่งเหล่านี้เกิดขึ้นมาพร้อมๆ กับสำนึกของทรัพย์สินส่วนบุคคลที่แรงกล้าขึ้นของยุคสมัยหลังๆ นี้นะ (ไม่ได้บอกว่ามันไม่ดี ผมก็มีสำนึกแบบนี้ในหลายๆ ระดับ แต่อยากจะแสดงให้เห็นว่าเราไม่ได้เป็นอย่างนี้มาแต่แรกเฉยๆ) จากคุณ : FxxkNoEvil - [ 7 พ.ย. 49 10:12:39 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ดนตรีเอง ก็มาจากโรงงาน ดนตรีน่ะครับ บางทีไอ้ REFERENCE (ข้อมูลจากอดีตกาล) ที่เป็นโจทย์ให้นักดนตรีเล่น ก็เป็นเพียงเพื่อในทางการค้าเท่านั้น ผมเองคิดมาตลอด(จริงๆนะ)ว่า ไม่ว่านักดนตรีมันจะรู้ตัวหรือไม่แต่นักดนตรีที่ออกอัลบั้ม แฟชั่นทั้งหลาย ก็เป็นเพียงหุ่นเชิดของนายทุนแค่นั้นเอง ไปโทษนักดนตรีทั้งหมดไม่ได้หรอก กลไกตลาดเอง ก็มีส่วนศิลปะวัฒนธรรมบ้านเราไม่ได้อุดมสมบูรณ์ขนาดนั้น(ตราบใดที่เสรีภาพยังไม่ใช่เรื่องจำเป็นที่พอๆกับการอยู่รอด) ในพื้นที่ที่ ผู้คนต้องการความมั่นคงในชีวิตสูง งานที่ซ้ำซากมันก็จะสูงตาม เพราะความรู้สึก"ตรึงตรา"ของคนฟังมันยังติดอยู่ เหมือนกล่องเครื่องรับของผู้บริโภค มันรับได้เฉพาะสิ่งที่เขาต้องการอยากรู้ ความคิดตื้นๆง่ายๆของผู้ผลิตก็คือ ออกfigting brand (แบรนด์สกัดดาวรุ่ง)ออกมาฆ่ามันแค่นั้นเอง แก้ไขเมื่อ 12 พ.ย. 49 14:12:45 แก้ไขเมื่อ 08 พ.ย. 49 01:56:32 จากคุณ : the author - [ 8 พ.ย. 49 01:53:49 ]

ความคิดเห็นที่ 7 #4 - 5 คุณ FxxkNoEvil อิทธิพล กับ Reference ไม่เหมือนกันซะทีเดียว มันขึ้นกับเจตนามากกว่าครับ Reference วิ่งเข้าหา อาจจะไม่ชอบก็ได้ แต่ได้รับอิทธิพลเนี่ยชอบแน่ๆ แล้วพยายาม วิ่งหนี หนีเท่าไหร่ก็หนีไม่พ้นซะด้วย วงดนตรีที่ฉลาดพอเขาก็จะพูดว่า เอ่อ...ผมได้รับอิทธิพลมาครับ 555+ ++++++++++++++++++++++++++ เพราะ ในระดับหนึ่งประเด็นผมว่ามันไม่ได้อยู่ที่ลอกหรือไม่ลอก? แต่มันอยู่ที่ว่า ลอกแล้วเคลมว่าเป็นงานใหม่ของตัวเองหรือไม่? ต่างหาก ++++++++++++++++++++++++++ แต่ผมว่าปัญหาใหญ่มันอยู่ที่ว่าทำไมต้องลอกมากกว่า ลองคิดดูดีๆครับคุณอาจจะเจอความลับบางอย่างก็ได้ จากคุณ : เจ็บ...วาย - [ 8 พ.ย. 49 23:18:41 A:124.121.73.248 X: TicketID:114114 ]

ความคิดเห็นที่ 8 #6 คุณ the author นักดนตรีที่มียี่ห้อ ก็คือลูกจ้างเนี่ยแหล่ะตรงตัวสุดๆแล้วครับ เคยมีคนตั้งประเด็นว่า ทำไมนักดนตรีไม่รวมตัวกันเพื่อต่อรองกับนายทุน ถามผมๆว่ายาก มีคนพร้อมจะเสียบทุกเวลา ตัดค่าตัวกัน ผม 10 คุณ 8 ใครๆก็อยากได้ของถูก คุณภาพเหรอ คุณทำเพลงดังได้มั้ยล่ะ ตราบใดที่เพลงดีไม่มี มีแต่เพลงโดนมันก็อยู่ในวังวนพิศดารอยู่อย่างนี้ ศิลปะ มันสะท้อนภาพสังคม บริโภคนิยม ของเราออกมา ได้อย่างถึงใจจริงๆ ฮ่า ฮ่า ฮ่า จากคุณ : เจ็บ...วาย - [ 8 พ.ย. 49 23:19:39 A:124.121.73.248 X: TicketID:114114 ]

ความคิดเห็นที่ 9 อืม ผมเห็นด้วยนะ ว่าใน Strict Sense แล้ว อิทธิพล กับ อ้างอิง (Reference) นั้นต่างกัน ลองดูงานเขียนนี่ชัดๆ เลย อย่างไรก็ดีในทางด้านบนผมใช้ปนกันแบบหลวมๆ ครับในฐาะนะที่ทั้งคู่นี่คืออีกฟากของ "การลอก" "เพราะ ในระดับหนึ่งประเด็นผมว่ามันไม่ได้อยู่ที่ลอกหรือไม่ลอก? แต่มันอยู่ที่ว่า ลอกแล้วเคลมว่าเป็นงานใหม่ของตัวเองหรือไม่? ต่างหาก" อันนี้ผมพูดในรากฐานแบบศิลปะหรืองานสร้างสรรค์ที่ลัทธิเงางานคนอื่นมาอ้างเป็นงานตัวเองแบบหน้าด้านๆ (Plagiarism) นั้นอันตรายมากๆ ส่วนปัญหาว่าทำไมต้องลอกนั้น ผมว่ามันอีกระดับครับ มันเป็นระดับแรงจูงใจในการทำงานออกมาแบบนั้น ผมมีคำตอบของผม แต่ผมไม่อยากพูดถึง เพราะ ผมไม่ได้มีปัญหาแต่กับพวกที่ "ลอก" เพราะ แรงจูงใจแบบนั้น แต่ผมมีปัญหากับที่พวกที่มีแรงจูงใจแบบนั้นทั้งหมดที่ทำดนตรีเลย ตรงนี้ผมไม่อยากกล่าวถึงเพราะ มันอาจจะนำไปสู่ Debate อื่นๆ ซึ่งเราๆ ท่านๆ หลายๆ คนอาจจะไม่เห็นด้วยกันอย่างร้ายแรงได้ ผมอยาก Scope ประเด็นไว้ในระดับหนึ่งครับ แก้ไขเมื่อ 09 พ.ย. 49 16:26:33 จากคุณ : FxxkNoEvil - [ 9 พ.ย. 49 08:23:35 ]

ความคิดเห็นที่ 10 จริงๆ ผมคิดว่าประเด็นเกี่ยวกับนักดนตรีกับธุรกิจนั้นซับซ้อนนะครับ จริงๆ สิ่งที่คุณจะเห็นอย่างหนึ่งในประวัติศาสตร์ดนตรีตะวันตกก็คือ นักดนตรีนั้น ไม่เคยห่างเหินจากธุรกิจเลย เพียงแต่มันอยู่ใน วิถีการผลิต (Mode of Production - ถ้าจะว่ากันในภาษา Marxist) ที่ต่างกันเท่านั้น ตอนแรกๆ นักดนตรีเป็นวณิพกก็เล่นดนตรีหาเงิน ในยุคกลางพวก Landlord ใหญ่ๆ ก็ทำการเลี้ยงดนตรีนักประพันธ์เพลงไว้เพื่อสร้างความสำราญให้กับพวกเขา ตอนช่วงชนชั้นกลางขยายตัวในช่วงศตวรรษที่ 18-19 พวกนี้ก็เริ่มอยากมีโอกาสได้ฟังดนตรีแบบชนชั้นสูงบ้าง พื้นที่แบบการเล่นคอนเสิร์ตในฮอลใหญ่ๆ แล้วเก็บตังค์ (เพื่อให้ชนชั้นกลางที่ไม่มีปัญญาเลี้ยงนักดนตรีเองให้ฟังดนตรี) จึงถือกำเนิดขึ้น มาศตวรรษที่ 20 เริ่มมีการบันทึกเสียง ทุนใหญ่เข้ามาจับจองธุรกิจดนดรี ... ที่เหลือก็ไม่ต้องเล่าแล้วมั้ง ประเด็นที่ผมต้องการจะชี้ให้เห็นก็คือ ดนตรีนั้นมีโจทย์ ธุรกิจ ที่ต้องตอบมาเสมอแหละครับ สถานะของเขาอาจจะเป็น ลูกจ้าง Part Time, ผู้รับอุปภัมภ์, ช่างฝีมือ (Craftsman), กรรมาชีพในระบบทุนนิยม ฯลฯ ก็ได้แต่ที่เหมือนกันก็คือพวกเขากำลังตอบโจทย์ธุรกิจเหมือนกัน และดนตรีก็ไม่เคยแยกขาดออกจากธุรกิจตั้งแต่อดีตกาลแล้ว (ซึ่งผมคิดว่าตรงนี้ทำให้ดนตรีมีรายละเอียดต่างจากศิลปะหลายๆ ชนิดอยู่บ้างนะ) อย่างน้อยก็ดนตรีตะวันตกที่มีการบันทึกไว้และรู้จักกันจนถึงทุกวันนี้ (อันนี้ผมจับความจากงานชาวบ้านมานะครับ) จริงๆ ประเด็นเรื่องดนตรีที่แยกขาดธุรกิจนั้นก็มีนะครับ ส่วนใหญ่เราจะรู้จักกันในนามเพลงพื้นบ้าน (Folk Songs) ซึ่งจารีตเพลงพวกนี้จะมีการถือครองร่วมกันในท้องถิ่น (ไม่มีปัญหาเรื่องลอก หรือดัดแปลง เพราะ งานไม่ใช่ของใครคนหนึ่ง) แต่ผมจะไม่ไปลึกในประเด็นนี้ แวบๆ มาเฉยๆ จากคุณ : FxxkNoEvil - [ 9 พ.ย. 49 08:44:59 ]

ความคิดเห็นที่ 11 #9 คุณ FxxkNoEvil เอาซะหน่อยก็ได้ครับ ยังไงคุยกันในนี้ก็มีแต่เหตุผลกันทั้งนั้น #10 ผมไม่เคยคิดอะไรแบบนั้นเลยครับ เพราะอะไรในโลกสามารถมีเงินมาเกี่ยวข้องได้ทั้งนั้น เพราะเงินคือสิ่งสมมติ ที่ถูกตราขึ้นมาเพื่อใช้แลกเปลี่ยน ศิลปะเมื่อถูก*เผยแพร่*ย่อมมีการกระทบจิตใจและตีคุณค่าตามมาอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ไม่ว่าจะเป็นคำชื่นชม เคารพ ยกย่องสรรเสริญ ก่นด่า หรือตีออกมาเป็นตัวเงินก็ตาม คุณยอมจ่ายเงินเท่าไหร่ก็ได้เพื่อให้ได้ DVD วงสุดโปรด เพราะมันมีคุณค่าทางจิตใจ ถ้าศิลปะเกิดจากจินตนาการของศิลปิน ไอ้งานที่ Copy คนอื่นมา มันไม่มีอะไรเลยอยู่ในนั้น มันคือเหาที่เกาะกินเลือดในสมองคนอื่น แถมจินตนาการพวกมันแคบเสียยิ่งกว่ารูปากเหา เวลามีคนมาถามผมว่า จุดเด่นอะไรของดนตรีที่แตกต่างจากศิลปะแขนงอื่นๆ ผมก็จะตอบไปว่า ดนตรีเป็นศิลปะที่สั่นสะเทือนได้ทั้งข้างนอกและข้างใน จากคุณ : เจ็บ...วาย - [ 9 พ.ย. 49 18:23:40 A:124.121.71.147 X: TicketID:114114 ]

ความคิดเห็นที่ 12 อืม จริงๆ ความเห็นที่ 10 ผมไม่ได้วิพากษ์คุณ เจ็บฯ นะครับ แต่วิพากษ์แนวคิดทำนอง ต้องแยกศิลปะกับกับธุรกิจออกจากกันแบบ Naive ที่พยายามทำให้ทุนนิยมเป็นผีห่าซาตานทำลายวงการดนตรี และ Romanticize ภาวะที่ดนตรีเคยเป็นก่อนที่ทุนนิยมจะครอบงำโดยนัยๆ ประเด็นของผมคือ "ดนตรีไม่เคยแยกขาดจากธุรกิจมาแต่ไหนแต่ใดแล้ว" เนื่องจากมันไม่ "เคยเป็น" เราจึงไม่มีอดีตที่ไหนให้ย้อนกลับไป แต่นั้นไม่ได้หมายความว่าอีกหน่อย "จะเป็น" ไม่ได้ ซึ่งนี่คร่าวๆแล้วคือ Position แบบผม เพราะ ผมไม่เห็นด้วยกับการเอาแรงจูงใจในการขาย มาผลิตงาน แต่ผมก็ไม่อ่อนหัดขนาดจะกลับไป Romanticize อตีดที่ไม่เคยมี ผมถึงต้องทำการวิพากษ์ตรงนี้ก่อนให้ Position ของผมชัดขึ้น ผมเชื่อว่าคนเรามีแรงจูงใจในการทำเพลงได้หลายๆ ต่อหลายอย่างนะ ผมคิดว่ามันเป็นความรู้สึกที่ได้ยินได้ ที่ถ่ายทอดออกมาด้วยเสียง (ซึ่งเป็นสภาวะที่ไม่ใช่ภาษา และ ไม่เป็นภาพ อันเป็นลักษณะพิเศษของดนตรีในวงการศิลประหลายๆ แขนง ผมชอบนะมัน "ไร้รูป" ดี) สิ่งที่ผมค่อนข้างจะเดียดฉันท์มาตลอดที่ก็คือ การทำเพลงเพื่อเหตุผลทางธุรกิจ ผมเห็นว่ามันเป็นส่วนเกินมาตลอดของวงการดนตรี ผมหวังว่าสักวันคนจะทำดนตรีกันได้โดยไม่สนตรงนี้ เนื่องด้วยความเดียดฉันการทำเพลงด้วยเหตุผลดังนี้แล้วในสายตาผมแล้ว การทำเพลงด้วยเหตุผลดังนี้ ไม่ว่าจะลอกหรือไม่ลอกนั่นก็ "..." (เป็นคำในแง่ลบสักคำที่ผมไม่รู้จะใช้คำไหนดีที่นึกออกมีแต่แรงกับเบาไป) พอๆ กัน ในทางกลับกันการ "ลอก" อย่างจงใจ เพื่อให้เกิดผลบางอย่างกับคนฟังนั้น ผมกลับคิดว่ามันไม่ได้ผิดอะไรเลย เข้าท่าอีกต่างหาก ในแง่หนึ่งแล้วผมไม่ได้คิดว่า "การลอก" นั้นมีความเลวร้ายในตัวมันเองเลย ผมคิดว่าขึ้นอยู่กับการใช้มันมากกว่า ผมพูดถึงศิลปะโดยรวมนะ ผมคิดว่าตัวอย่างเยอะอยู่ กับการใช้ Form แบบเดิมเดี๊ยะๆ (ซึ่งจะเรียกว่าลอกก็ได้) ในต่างบริบท ทำให้เกิดความหมายไม่เหมือนเดิม (บางที Effect การ Parodize นั้นอาจจะรุนแรงกว่าต้นฉบับก็ได้) แน่นอนครับนี่ผมพูดในระดับ Concept ของ ศิลปะทั่วๆ ไป เพื่อจะแสดงให้เห็นว่าการ "ลอก" นั้นไม่จำเป็นต้องไม่สร้างสรรค์เสมอไป ในระดับหนึ่งแล้วคุณเล่นกับ บริบท (Context) ได้ เมื่อตัวบท (Text) ตัวเดิมอยู่ในบริบทใหม่นั้นความหมายกันก็เปลี่ยนไป หลายๆ คนเล่นกับตรงนี้ ผมคิดว่าเข้าท่าดี แต่ในทางดนตรีนั้นพูดยากเหมือนกันเพราะ "บริบท" ของเพลงที่ถูกอัดมานั้นไม่มีความชัดเจน การเล่นอย่างนี้ก็เป็นไปได้ยาก (แต่สำหรับการแสดงสดนั้นเป็นไปได้) ... แต่ผมก็คิดว่าถ้าคนมีความพยายามพอก็น่าจะเล่นได้นะ อาจจะต้องรอเทคโนโลยีพัฒนาต่อไปด้วย ป.ล. นี่ผมพูดในระดับที่เป็นแนวคิดทั่วๆ ไปเพื่อให้ Apply กับกรณีมากที่สุดนะครับ เพื่อความชัดเจนกรณีทั่วๆ ไปอย่างการลอกเพลงชาวบ้านมาทั้งดุ้นเพราะหวังดัง หรือ อยากรวย นี่ผมก็เห็นว่าคงจะต้องประนามและเฝ้าระวังระไวต่อไปครับเพื่อสุขภาพของวงการ แต่ผมว่าก่อนที่จะไปกล่าวหาว่าใครลอกที่ต้องคิดดีๆ เลยนะคิดแล้วคิดอีก เพราะ บางที "ความบังเอิญ" ทางประวัติศาสตร์ก็ทำให้คนนั้นผลิตงานคล้ายๆ กันมาโดยไม่ได้นัดหมาย ... กรณีเหล่านี้ผมเห็นใจคนที่ถูกกล่าวหาว่า "ลอก" สุดๆ เลยครับ จากคุณ : FxxkNoEvil - [ 9 พ.ย. 49 21:13:04 ]

ความคิดเห็นที่ 13 #12 คุณ FxxkNoEvil ไม่ได้ติดใจอะไรครับ แค่จะบอกว่า เงินมันเป็นสื่อกลางในการแลกเปลี่ยน การตีค่าออกมาเป็นเงินมันคือสัญลักษณ์แทนอะไรได้หลายอย่าง Clear นะ OK! ถ้าพูดถึงในระดับ Form นั้น ผมไม่ได้คิดว่ามันเป็นการลอกนะ มันเป็น Game หรือ กติกา จะแต่ง โคลง สี่สุภาพ กาพย์ยานี 11 ก็ต้องใช้ Form นี้ การโยนวลี ประโยคลง Form ต่างหาก ที่อยู่ในระดับที่จะวิจารณ์ได้ว่า อิทธิพล Reference Copy ทีนี้ใครรู้ภาษาไทยก็แต่งได้หมดใช่มั้ย อ่านหนังสือมามากน้อยแค่ไหน อ่านประเภทไหน ชอบนักเขียนคนไหน พออ่านโคลงที่แต่ง เราก็พอจะเดาทางได้ บางคนเขียนหนังสือไม่ได้ อ่านไม่ออก แต่พูดเป็น เพราะฟังแล้วออกเสียงตามคนอื่น เพราะฉะนั้นคลังคำศัพท์เขาจะมีแต่สิ่งที่เคยได้ยินเท่านั้น แต่ไม่ใช่เรื่องใหญ่ ถ้าเขาจะเอาคลังคำศัพท์เหล่านั้นมาเรียงใหม่ ด้วยตัวเขาเอง ไม่ใช่สิ่งผิดเลยครับ "Jules Verne สำคัญกว่า P = F/A " เจ็บ...วาย "จินตนาการสำคัญกว่าความรู้" เจ็บ...วาย เห็นความต่างมั้ยครับ เห็นด้วยครับ การจะตำหนิเนี่ยยาก ข้อมูลต้องดี ต้องแน่น และที่สำคัญเจตนาต้องดี ส่วนเรื่องความบังเอิญ ถ้าออกมาชนกัน Style คล้ายๆกันไม่ใช่เรื่องแปลกครับ แต่ถ้าเหมือน Album ในอดีตล่ะ คุณว่าก่อนจะเป็นอัลบั้ม มันผ่านหูคนมาแล้วกี่คนครับ จากคุณ : เจ็บ...วาย - [ 10 พ.ย. 49 10:50:07 A:124.121.71.6 X: TicketID:114114 ]

ความคิดเห็นที่ 14 อืม ผมยินดีนะที่เรามีอะไรเห็นร่วมกันอยู่บ้าง เอ่อ ผมลืมบอกไป ว่าผมตอบกระทู้นี้ไปพร้อมๆ กับ กรณีศึกษาของเพลง ปลุกใจเสือป่า ของ Big Ass กับ เพลง Unholy Confession ของ Avenged Sevenfold ครับ ผมว่าเห็นอะไรหลายๆ อย่างนะ ซึ่งก็ทำให้ผมได้มาขบคิดต่อเช่นกัน ป.ล. ถ้างานเหมือน Album ในอดีตที่ดังด้วย แล้วเจ้าของงานเคลมว่าตัวเองคิดเองหมด ผมว่ามันดูต๊องน่าดูเลยนะ คงจะไม่มีใครคิดว่ามันจะ "บังเอิญ" ได้ขนาดนั้นกระมัง จากคุณ : FxxkNoEvil - [ 11 พ.ย. 49 15:04:58 ]

ความคิดเห็นที่ 15 แต่ในความเป็นจริง ไม่ว่า จะอย่างไรก็ตามคนเราก็ไม่สามารถที่จะคิดสิ่งใหม่ ได้อย่าง บริสุทธิ์ซะทีเดียวนะครับ ตราบใดที่ เรายังไม่รู้จักส่วนประกอบของมันทั้งหมด คนเราจะสร้างสรรค์ แนวดนตรีใหม่ๆหรือบทเพลงใหม่ๆได้เขาเองก็ต้องรู้จักทุกส่วนของมัน(อาจจะต้องเล่นเป็นให้หมดทุกชิ้นเลยก็ได้) ไม่ได้อยู่วงในขนาดนั้นอ่ะครับ แต่ก็ได้แต่อนุมานเอาว่าพวกProducer(คนที่ทำให้ทุกอย่างเกิดขึ้น)ในบ้านเราอาจจะผลิตงานด้วยข้อจำกัดมากมายก็ได้ ความต้องการของนายทุน ความรู้ความสามารถของตัวเอง ความความรู้ความสามารถของทีมและตัวศิลปิน อุปกรณ์ข้าวของเครื่องมือ.... อำนาจต่อรองของฝ่ายผู้ผลิตจึงอาจจะต้องกว้างมาก ตราบใดที่ "ผู้ที่เป็นเจ้าของ"ในการผลิตยังไม่แข็งแรงพอเราก็อาจได้ฟังงาน ก๊อบๆไปตลอดก็ได้ ทั้งในแง่ของเทคนิค การฝีมือ ไปจนถึงระบบตลาดที่พอจะทำให้งานที่ออกมามันอยู่รอดได้ แก้ไขเมื่อ 12 พ.ย. 49 14:23:45 แก้ไขเมื่อ 12 พ.ย. 49 14:09:39 จากคุณ : the author - [ 12 พ.ย. 49 08:28:29 ]

ความคิดเห็นที่ 16 การรับอิทธิพลที่ไม่ใช่การลอก คือการที่อิทธิผลของ"ตนเอง" เป็นใหญ่กว่าอิทธิที่ไปขโมยความสามารถของคนอื่นมา ตราบใดที่มีความเป็นตัวของตัวเอง น้อยกว่าของคนอื่น ก้ควรจะยอมรับออกมาเลยว่า ข้านี่แหละ ขโมยเค้ามา จากคุณ : KCrazy16 - [ 13 พ.ย. 49 19:57:25 ]

ความคิดเห็นที่ 17 #14 คุณ FxxkNoEvil ตามไปอ่านแล้วครับ แต่ไม่ออกความเห็นดีกว่า ยิ่งอีกกระทู้ยิ่งน่ากลัว ขู่จะฟ้องหมิ่นซะด้วย ฮี้ กั้บๆ กันฝุ่นตลบ #15 คุณ the author ลองแยกเรื่องธุรกิจออกไปก่อน พิจารณาเฉพาะเรื่อง บุคคล บุคคลากรเราไม่หนีคนอื่นเท่าไหร่ 80% ของนักดนตรีบ้านเราเล่นดนตรีจากการแกะเพลง ซึ่งจริงๆมันเป็นวิธีที่ถูกต้องใช่มั้ย Joe Pass Pat Martino Scott Henderson เซียนเหยียบเมฆพวกนี้ยืนยันว่า แผ่นเสียงคือครูที่ดีที่สุด (ฟัง+แกะนั่นเอง) แต่ทำไม ทำไม ทำไม ทำไม ลองเดาคำตอบดู ติ๊ก ต๊อกๆ (ถุ ถุ ถูก . . . ถูกต้องนะครับ) แล้วที่นี้เมื่อมาเจอ ตลาดที่สอดรับ กับ ระบบที่ไม่เอื้ออำนวย มันก็เลย Go So Big #16 คุณ KCrazy16 ยุคสมัยที่มีการแข่งขันกันสูง โดยมีเงื่อนไขของเวลามาจำกัด ก็จะเป็นลักษณะนี้ครับ บางอัลบั้มก็ออกมาเพื่อเพิ่ม Market Share เท่านั้น ลองเดินแผงเทป แล้วนับอัลบั้มของทั้ง 2 ฝั่งดูก็ได้ครับ บวกลบกันไม่เกิน 2 อัลบั้มหรอก จากคุณ : เจ็บ...วาย - [ 14 พ.ย. 49 13:30:33 A:124.121.71.91 X: TicketID:114114 ]

ความคิดเห็นที่ 18 2 ค่ายยักษ์ใหญ่ที่ผลิตผลงานออกมาคล้ายกันมากอาจจะเป็นเพราะเขาทั้งคู่หวาดกลัวกันและกันอยู่ก็เป็นได้(แน่นอนว่าอนุรักษ์นิยม) พวกเขากลัวว่าถ้าเกิดทำงานดีๆออกมาแล้วมันจะกลายเป็นส่วนเกินในการบริโภค เรื่องนักดนตรีนี่อย่างไรก็ตามส่วนตัวแล้วเชื่อว่าถ้าเขาผลิตงานออกมาเพียงแค่คิดว่า" ขายได้เป็นเอา" ได้แต่ลอกทั้งดุ้นนี่เชื่อว่าเขาจะอยู่ได้ไม่นานแน่นอน เพราะเขานั้นไม่มีความรู้ติดตัวและไม่มีอำนาจในการต่อรอง นอกจากนั้นยังไม่สามารถปรับตัวสำหรับ"การผลิตงานใหม่ๆรูปแบบใหม่ๆด้วยอะครับ ต่อไปถ้าตลาดมันแคบลงมาอีก การผลิตซ้ำๆกัน คล้ายๆกัน เพื่อแบ่งตลาดกันมันก็จะน้อยลง ทุนในการสร้างงาน มันก็ไม่ใช่แค่ มีอุปกรณ์ดีๆเล่น มีสตูดิโอ มีนักดนตรีที่เล่นเป็นแต่แนวซ้ำซาก มีเงินทุนสำหรับจัดจำหน่ายอีกต่อไป แต่ต้องหมายรวมถึง "ความคิดสร้างสรรค์ของนักดนตรี" ประสิทธิภาพของ ทีมผู้ผลิตด้วย(อันนี้ตอบตามความรู้สึกล้วนๆเลยครับ) แต่จะมีวันนั้นไม๊น้อออออ แก้ไขเมื่อ 16 พ.ย. 49 12:22:28 จากคุณ : the author - [ 16 พ.ย. 49 11:57:35 ]

ความคิดเห็นที่ 19 คิดว่าน่าจะมีซักวันครับ ผมเชื่ออย่างนั้น จากคุณ : เจ็บ...วาย - [ 16 พ.ย. 49 14:43:10 A:124.121.73.177 X: TicketID:114114 ]